Φροντίδα των ηλικιωμένων/άρρωστων συγγενών

Mercury · 24-01-12

Ειδα το καινουργιο επεισοδιο του House σημερα και με αφορμη μια κουβεντα που ειχα προσφατα με την μητερα μου,μου γεννηθηκε η απορια.
Κατα ποσο πρεπει οι συγγενεις να φροντιζουν αφιλοκερδως καποιο αλλο μελος της οικογενειας που δεν μπορει να συναντησει τις βασικες αναγκες του μονος του.
Προσωπικα,εαν ποτε βρεθω σε δυσμενη κατασταση,δεν θα ηθελα με τιποτα κανενας συγγενης η φιλος να με φροντιζει.Θα προτιμουσα να πληρωσω καποιον να κανει αυτη τη δουλεια.Η να πληρωσουν οι συγγενεις καποιον.Και εαν αυτο ηταν αδυνατον θα αυτοκτονουσα.
Το θεωρω εξαιρετικα εγωιστικο καποιος να με προσεχει αποκλειστικα χωρις να αμοιβεται για αυτο.Τους αγαπαω παρα πολυ για να τους θεσω σε μια τετοια κατασταση.
Στο μονη μονη περιπτωση που θα επελεγα κατευθειαν την ευθανασια/αυτοκτονια θα ηταν σε περιπτωση που παθαινε κατι ο εγκεφαλος μου(αλτσχαιμερ/εγκεφαλικο κτλ).Δεν θα αντεχα να ζησω μεσα στη μιζερια χανοντας σιγα σιγα τον εαυτο μου.Θα μπορουσα να ζησω στην περιπτωση πχ του Stephen Hawking εφοσον φυσικα υπηρχαν οι ποροι για να με συντηρησουν.

Θα ηθελα να ακουσω και τις δικες σας αποψεις...

granita · 24-01-12

το να με φροντίσουν οι συγγενείς μου, όπως άλλωστε και το αντίθετο για μένα είναι ένα δείγμα αγάπης κι ενότητας της οικογένειας...έτσι αποδεικνύεται ότι είμαστε μαζί και στις χαρές, αλλά και στις δυσκολίες...και δεν είναι το ίδιο να είσαι με ένα μέλος της οικογενείας σου και το ίδιο μ' έναν ξένο...από κει και πέρα όμως αν έβλεπα ότι εξαιτίας μου παραμελεί άλλους τομείς της ζωής του (φίλους, δουλειά, σχέσεις κ.τ.λ.) σίγουρα δεν θα το επέτρεπα και μόνο σ' αυτήν την περίπτωση θα πλήρωνα κάποιον να με φροντίσει!

fockos · 24-01-12

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
Ειδα το καινουργιο επεισοδιο του House σημερα και με αφορμη μια κουβεντα που ειχα προσφατα με την μητερα μου,μου γεννηθηκε η απορια.
.....

Θα ηθελα να ακουσω και τις δικες σας αποψεις...

Σκέψου την αλλη πλευρά θα φρόντιζες εσύ έναν συγγενή σου αν ήταν σε τέτοια κατάσταση ή θα τον πάρκαρες σε κανά νοσοκομείο ή κέντρο ή με γυναίκα στο σπίτι;

IreneGr · 24-01-12

Ποτέ δεν θα άφηνα κάποιον που αγαπώ στην μοίρα του όταν δεν μπορεί καν να αυτοεξυπηρετηθεί και χρειάζεται βοήθεια. Ούτε θα τον πάσαρα πουθενά και σε κανέναν.Για αυτό υπάρχει αυτός ο δεσμός μεταξύ μας άλλωστε. Αν δεν είμαστε δίπλα σε κάποιον οταν μας χρειάζεται,δεν αξίζουμε να βρισκόμαστε και στις χαρές του. Είναι ευχαρίστηση να φροντίζεις αυτούς που αγαπάς και όχι αγγαρεία! Τα τελευταία 9 χρόνια το κάνω για συγγενικό μου πρόσωπο και τώρα δεν θα μπορούσα να με φανταστώ χωρίς να φροντίζω κάποιον. Σίγουρα όμως δεν θα ήθελα αν ήμουν στην θέση του , να με φροντίζει κανένας και θα ένιωθα πολύ άσχημα αλλά το βλέπω και σαν μια δοκιμασία. Ώστε να γίνει ο άλλος καλύτερος άνθρωπος. Αν και δεν ξέρω αν το δεχόμουν ποτέ αυτό, δεν θέλω να γίνομαι φορτίο σε αυτούς που αγαπώ.

Αρκετά δύσκολα έχουν περάσει αυτοί οι άνθρωποι, δεν χρειάζονται να είναι με άτομα που ουσιαστικά είναι δουλειά τους να τους φροντίζουν αλλά με άτομα που τους αγαπούν πραγματικά, και σε κάτι τέτοιες ώρες ... φαίνεται η αξία του καθενός.

Mercury · 24-01-12

Εγω παντως δεν θα μπορουσα να υποβαλω τα παιδια μου(εαν κανω ποτε) σε μια τετοια δοκιμασια.Θα τα αγαπαω παρα πολυ για να το κανω.
Δεν θα αντεχα να βλεπουν τον ανθρωπο που ειχαν σαν προτυπο,τους μεγαλωσε να αργοπεθαινει σε ενα κρεβατι ανυμπορος. Θα προτιμουσα να με θυμουνται οπως ημουν οταν ημουν ακμαιος και γερος.
Θα επερνα μονος μου την ζωη μου.Δεν φοβαμαι τον θανατο...αργα η γρηγορα σε ολους ερχεται.Τουλαχιστον ας ειναι με αυτοεκτιμηση και αυτοσεβασμο.

christinelle · 24-01-12

Παιδιά, υπαρχει διαφορά από το να αγαπάς και να φροντίζεις κάποιον με το να τον ξεσκατίζεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να έκανα κάτι τέτοιο σε συγγενή μου (εκτός από το παιδί μου φυσικά) ουτε θα επέτρεπα κανένα να το κάνει σε μένα. Υπάρχουν και όρια.

yperoxi · 24-01-12

Αυτό που λες Mercury για αυτοεκτίμηση κ αυτοσεβασμό είναι πολύ σημαντικό. Και 'γω δεν θα ήθελα κάποτε να φτάσω να με φροντίζει κάποιος ή κάποιοι. Προτιμώ να πληρώνω. Για εμένα είναι θέμα προσωπικής αξιοπρέπειας. Δεν θα 'θελα οι άλλοι να με βλέπουν ανήμπορη ούτε να τους γίνομαι βάρος παρά το ότι, μάλλον, θα με αγαπούσαν.
Επίσης, αν κάποιος δικός μου βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση (πιστεύω τουλάχιστον) ότι θα ήταν καλύτερα να πληρώνω κάποιο 3ο άτομο να τον φροντίζει όχι γιατί βαριέμαι, δεν τους αγαπάω κ.λ.π. αλλά γιατί δεν θα ήθελα να τους κάνω να νιώθουν ακόμα πιο άσχημα. Θα ήθελα να σεβαστώ την αξιοπρέπειά τους. Και ξέρω ότι αυτό (θα) θέλουν κ αυτοί άλλωστε.
Επίσης, πράγματι, το να ξεσκατίζεις/να σε ξεσκατίζουν συγγενείς είναι πιστεύω πολύ άσχημο κ για τις δύο πλευρές. Πραγματικά ξεπερνάει τα όρια. Και γω δεν θα το έκανα ούτε θα το δεχόμουν.

kaleidoscope · 25-01-12

Το να ξεσκατίζεις είναι το λιγότερο...

skylofili · 25-01-12

Θα μπορούσα να το κάνω για δικό μου άνθρωπο (γονείς, σύζυγο, αδέρφια) θα μπορούσα να μπω σε αυτή τη διαδικασία, αλλά δεν θα ήθελα να μπουν οι άλλοι σε αυτή τη διαδικασία για εμένα..
Όσο θα ήταν στο χέρι μου να τους το "απαγορεύσω",θα το έκανα.. και αυτό, επειδή ξέρω οτι είναι ψυχοφθόρο.. αν μπορούσα να αυτοκτονήσω,θα το έκανα..

Σέβομαι τις απόψεις σας,αλλά για να είμαι ειλικρινής, με ενοχλεί που σχετίζετε μια τέτοια κατάσταση, με θέματα αυτοεκτίμησης, αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας..
Το οτι είσαι κατάκοιτος στο κρεβάτι,δεν μπορείς να φροντίσεις τον εαυτό σου και πρέπει κάποιος να σε "ξεσκατίσει" δεν σε κάνει να χάνεις την αξιοπρέπειά σου.

Να προσθέσω οτι έχω δουλέψει σε γηροκομείο και σε ψυχιατρική κλινική για την πρακτική μου και έχω συναντήσει τέτοια άτομα.. την αξιοπρέπεια που είδα σε αυτούς δεν την έχω ξανασυναντήσει...

fockos · 25 Ιανουαρίου 2012

Πολλές φορές στο στέκι είπα ότι η νοσηλευτική επιστήμη είναι πολύ πιο απαραίτητη από την ιατρική στο χώρο της υγείας Αυτό αν και το 99% δε το δέχεστε είναι αλήθεια.

Η φροντίδα ασθενούς δεν έχει να κάνει μόνο με το αν έχεις καλή καρδιά ή όχι είναι ολόκληρη επιστήμη που δυστυχώς κατέχουν μόνο εξειδικευμένοι νοσηλευτές (ούτε ιατροί, ούτε βιοεπιστήμονες ούτε κανένας

Λοιπόν φροντίδα κλινήρους ασθενούς
_______________________________

1) Ξεσκάτισμα (εγώ προσωπικά το θεωρώ δύσκολο)
2) Μπάνιο (πάνω στο κρεβάτι αφόυ δε μπορεί να κινηθεί)
3) Αλαγμα σεντονιών (και αυτο΄πάνω στο κρεβάτι)
4) Αλλαγές θέσεις (ανά μισή ώρα)
5) Σίτιση
6) Φαρμακοδοσία
7) Περιποιήσεις κατακλήσεων
8) Τεντωμα σεντονιών

Εκ των πραγμάτων καταλαβαίνετε ότι δεν είναι απλό πράγμα να φτοντίζεις έναν άνθρωπο. Οι γυναίκες που έρχονται και πληρώνονται (κατά πάσα πιθανότητα δεν κάνουν σωστή δουλειά).

Επίσης και στο νοσοκομείο το ίδιο, αυτό που έχω παρατηρήσει από όλους τους συγγενείς είναι ότι είναι επικρινικοί κατά του νοσηλευτικού προσωπικού (να κάνετε το ένα λένε να κάνετε το άλλο) αλλά στην πραγματικότητα αυτοί οι ίδιοι δε νοιάζονται για τον ανθρωπο τους.

Όταν έχεις άρρωστο άνθρωπο που πρόκειται να πεθάνει το χειρότερο που έχεις να κάνεις είναι να τον στείλεις στο νοσοκομείο να πεθάνει εκεί και δυστυχώς το κάνετε όλοι.

Mercury · 25-01-12

For the record...
Εαν χρειαστει καποτε να με ξεσκατισουν και το μυαλο μου ειναι ηδη πουρες πατατας...
Please shoot me in the head...With a shotgun!!!
Σοβαρα το λεω.

yperoxi · 25-01-12

Όντως η ζωή δεν αξίζει να σώζεται με κάθε τίμημα...

Resident Evil · 26-01-12

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
Εγω παντως δεν θα μπορουσα να υποβαλω τα παιδια μου(εαν κανω ποτε) σε μια τετοια δοκιμασια.Θα τα αγαπαω παρα πολυ για να το κανω.
Δεν θα αντεχα να βλεπουν τον ανθρωπο που ειχαν σαν προτυπο,τους μεγαλωσε να αργοπεθαινει σε ενα κρεβατι ανυμπορος. Θα προτιμουσα να με θυμουνται οπως ημουν οταν ημουν ακμαιος και γερος.
Θα επερνα μονος μου την ζωη μου.Δεν φοβαμαι τον θανατο...αργα η γρηγορα σε ολους ερχεται.Τουλαχιστον ας ειναι με αυτοεκτιμηση και αυτοσεβασμο.

Ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή και το μυαλό πως σκέφτεται .. "γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα".
Ευκολα λέμε "θα αυτοπυρποληθώ", πόσο εύκολα έχεις το κουράγιο.
Στην οικογένεια μου έχω ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά κατά πλειοψηφία βλέπω το αντίθετο...κανείς δεν θέλει να πεθάνει...

Αρχική Δημοσίευση από fockos:
Όταν έχεις άρρωστο άνθρωπο που πρόκειται να πεθάνει το χειρότερο που έχεις να κάνεις είναι να τον στείλεις στο νοσοκομείο να πεθάνει εκεί και δυστυχώς το κάνετε όλοι.

Δεν αμφισβητώ το υπολοιπο κομμάτι του ποστ σου, δεν έχω λόγο αλλά για το συγκεκριμένο θα ήθελα ευγενικά όσο μπορώ (γιατί μου ανέβασες το αίμα στο κεφάλι νυχτιάτικα!) να ζητήσω να ανακαλέσεις.
Εκτός κι αν ξέρεις πώς συμπεριφερθήκαμε ΟΛΟΙ μας στις τελευταίες στιγμές δικών μας ανθρώπων, όταν ένα εγκεφαλικό για παράδειγμα, τους άφησε ανήμπορους ακόμα και να μας πουν τα πιο απλά πράγματα και προσπαθούσαμε να κάταλάβουμε τι ήθελαν να μας πουν, όταν ελπίζαμε σε κάθε κίνηση ή σε κάθε βλέμμα τους ότι δεν έχουν γίνει 'ζόμπι' αλλά κάπου μέσα στο ακίνητο σώμα τους και στις άναρθρες συλλαβές τους μας καταλαβαίνουν και νιώθουν πόσο θέλουμε να τους βοηθήσουμε και να τους παρέχουμε αυτό που θέλουν, στο σπίτι τους, στο χώρο τους, εκει που ήξεραν και ένιωθαν άνετα.
Τσουρέκια με τις γενικεύσεις, η ανωνυμία ενός φόρουμ δεν δίνει δικαιωμα σε ΚΑΝΕΝΑΝ να προσβάλει με τέτοια αγένεια και να επιδεικνύει τέτοια έλλειψη τακτ σε ΤΟΣΟ ευαίσθητα θέματα.
Καληνύχτα σας

Mercury · 26-01-12

Αρχική Δημοσίευση από Resident Evil:
Ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή και το μυαλό πως σκέφτεται .. "γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα".
Ευκολα λέμε "θα αυτοπυρποληθώ", πόσο εύκολα έχεις το κουράγιο.
Στην οικογένεια μου έχω ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά κατά πλειοψηφία βλέπω το αντίθετο...κανείς δεν θέλει να πεθάνει...
[....]
Καληνύχτα σας

Προσωπικα δεν φοβαμαι τον θανατο.Τον εχω σχεδον συναντησει δυο φορες.
Αν ποτε φτασω σε σημειο να μην ζω οπως θελω εγω(σε επιπεδο ψυχικο και σωματικο) δεν θα διστασω να αφαιρεσω την ζωη μου.

pop corn · 18 Μαρτίου 2012

ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Ηλικιωμένη αυτοπυρπολήθηκε
για να μην είναι βάρος στα παιδιά της

«Ράγισαν» καρδιές στη Ζάκυνθο, από την αποκάλυψη ότι μία γυναίκα ηλικίας 81 ετών αυτοπυρπολήθηκε για να μην είναι βάρος στα παιδιά της...

Όπως έγινε γνωστό η ηλικιωμένη κατοικούσε στην περιοχή Βαρές. Το πρωί της Παρασκευής βγήκε στην αυλή του σπιτιού της, κάθησε σε μία καρέκλα και, αφού περιέλουσε το σώμα της με εύφλεκτο υγρό, αυτοπυρπολήθηκε...
Την ηλικιωμένη βρήκε ο γιος της και σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά, η μητέρα είχε σχεδιάσει την πράξη της. Ο γιος ειδοποίησε το Πυροσβεστικό Σώμα, αλλα ήταν ήδη αργά. Η γυναίκα είχε απανθρακωθεί...
Πληροφορίες αναφέρουν ότι άφησε σημείωμα, στο οποίο ανέφερε ότι αυτοπυρπολήθηκε διότι δεν μπορεί να είναι βάρος στα παιδιά της...

Πηγή

--------------------------------------------------

Με αφορμή το παραπάνω καλά θα κάνει ο καθένας να σκεφτεί τον χρόνο που αφιερώνει στους ηλικιωμένους συγγενείς του.

Είναι κοινό μυστικό ότι παππούληδες και γιαγιάδες πεθαίνουν ολομόναχοι στα γηροκομεία, με τα παιδιά τους να τους επισκέπτονται μια στο τόσο ή να τους παρατάνε εντελώς. Ή να τους φέρονται λες και είναι σκουπίδια ή ενοχλητικοί ξένοι.

Λες και δεν μας μεγάλωσαν στα γόνατά τους.
Λες και δεν είναι οι γονείς μας, οι παππούδες μας, οι θείοι μας, οι συγγενείς μας.
Λες και δεν μας δίνουν ό,τι παίρνουν από τις πενιχρές συντάξεις τους για να μας στηρίξουν στις οικονομικές δυσκολίες.
Λες και δεν προσέχουν τα εγγόνια τους όσο οι εργαζόμενες μαμάδες δουλεύουν όλη μέρα για το ξεροκόματο.
Λες και δεν έχουν πάντα ένα καλό λόγο στο στόμα και μια ανοιχτή αγκαλιά όταν έχουμε πρόβλημα.

Λες και ξεχάσαμε τελείως τα παραμύθια της γιαγιάς, το παιχνίδι με τα εργαλεία του παππού, τις καλοκαιρινές διακοπές μαζί τους στο χωριό.

Ποιος μας ξεσκάτιζε ρε όταν είμασταν μωρά;;;;;;;
είναι τόσο δύσκολο να το κάνουμε κι εμείς στα γεράματά τους;
είναι τόσο δύσκολο ένα χαμόγελο και μια καλή συζήτηση κάθε τόσο;

τελικά η ανθρώπινη μνήμη είναι πιο βραχυπρόθεσμη απ' όσο νόμιζα ή η αδιαφορία έχει ποτίσει την κενονία ως τον πυρήνα της :worry:

-κρίμα γιατί νόμιζα ότι ακόμα έκαιγε η σπίθα-

αλλά αν η αναισθησία σας έχει βαρέσει κόκκινο, πάρτε το αλλιώς κι ίσως έτσι αναθεωρήσετε:

"Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις" ...

καληνύχτες.

Psychologist · 18-03-12

Ο παππούς μου πέθανε από Αλτσχαίμερ σε ηλικία 84 ετών.Έχασε τη γυναίκα του 3 χρόνια νωρίτερα και για 3 χρόνια έμενε μαζί μας στο πατρικό μας.Ενώ είχαμε τη δυνατότητα να τον στείλουμε στο καλύτερο ιδιωτικό γηροκομείο της Αθήνας η μητέρα μου ήταν ανένδοτη.Ο παππούς μου ξεψύχισε μέσα στα χέρια της μητέρας μου (κυριολεκτικά) στο σπίτι μας ένα μεσημέρι που γύρναγα από το σχολείο.Μάλλον ακριβώς στο τέλος ήμουν και εγώ εκεί,από καθαρή τύχη έστω.

Δε νομίζω ότι είναι τόσο μηδενιστικά όσο τα λες.Σαφώς και υπάρχουν φορές ή περιστάσεις που δίνουν ένα άδοξο τέλος στους ηλικιωμένους αλλά θέλω να πιστεύω ότι η πλειοψηφία των παιδιών γνωρίζουν τις θυσίες που έχουν κάνει οι γονείς τους για εκείνους και στο μέτρο που είναι δυνατόν ανταποκρίνοντε σωστά απέναντι στους δικούς τους.Αν μη τι άλλο είναι και θέμα σε τι οικογένεια μεγάλωσες.Τα παραδείγματα πάντως που μου έδωσαν και η μητέρα μου και ο πατέρας μου με κάνουν να πιστεύω ότι θα φερθώ με την ίδια θέρμη και αγάπη που συμπεριφέρθηκαν και εκείνοι στο τέλος των δικών τους.

tsarachaf · 18-03-12

Περιμένω να ξημερώσει να πάρω την γιαγιά μου τηλέφωνο :redface:

Mercury · 18-03-12

"Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος."
"Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή."

Θα ξεκινήσω με αυτές τις δύο μεγάλες φράσεις του Μαρξ και του Νίτσε αντιστοιχα.
Και θα σκεφτώ,πόσο σωστό είναι να συνεχίσεις να ζείς όταν δεν μπορείς πλέον να υποστηρίστεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πως μπορείς να ζητήσεις απο το παιδί σου η κάποιο συγγενή να σε προσέχει αφιλοκερδός.Και δεν εννόω απλώς να έχει μία συντροφιά,αλλά κανονική φροντίδα ηλικιωμένου που δεν μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες μόνος του. Γιατί δεν είναι το ίδιο με το να μεγαλώνεις ένα παιδί,είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο. Πώς μπορείς να του ζητήσεις να σε ξεσκατώνει κάθε μέρα για χρόνια μέχρι να πεθάνεις.
Και για να το πάμε και στο ηθικό του θέματος,για το κατα πόσο οφείλει το παιδί να φροντίζει τον γονιό,επειδή ο γονιός το φρόντισε όταν ήταν μωρό,να πω πως το μωρό το φέρνεις στον κόσμο με δική σου επίγνωση.Ενώ το παιδί αντίθετα δεν το ρωτάει κανένας.
Οπότε ΔΕΝ υπάρχει καμία ηθική υποχρέωση απο το παιδί να προσέχει τον γονιό του στα γεράματα.
Για απλή συντροφιά ΝΑΙ,για φροντίδα ΟΧΙ.
Καταρχάς δεν μπορεί κάποιος που δεν είναι του χώρου να έχει την σχετική εκπαίδευση φροντίδας ενός ηλικιωμένου.
Το να ξεσκατώνεις και να κάνεις μπάνιο είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.
Και πόσο ψυχοφθόρο θα είναι για το παιδί να βλέπει τον άνθρωπο που τον μεγάλωσε ανύμπορο να κάνει το παραμικρό,που τον θυμόταν και τον θαύμαζε με καμάρι.

Και για να απαντήσω στο "ωραία μας τα λες,αλλά αν εσύ ήσουν ο ηλικιωμένος,τι θα έκανες;;"
Αν ήμουν σε μία κατάσταση που ΔΕΝ μπορω να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες ΚΑΙ δεν μπορώ να πληρώσω νοσοκόμα ή ένα γηροκομείο με τα δικά μου έσοδα,θα έκανα ότι και η κυρία στην είδηση.Όχι βέβαια με τον ίδιο τρόπο,θα έπέλεγα κάτι άλλο.
Δεν θα γινόμουν ποτέ βαρος στα παιδιά μου,για να κερδίσω μερικά χρόνια μίζερης ζωής ακόμα.

Insomnie · 18 Μαρτίου 2012

Αρχική Δημοσίευση από Mercury:
"Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος."
"Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή."

Θα ξεκινήσω με αυτές τις δύο μεγάλες φράσεις του Μαρξ και του Νίτσε αντιστοιχα.
Και θα σκεφτώ,πόσο σωστό είναι να συνεχίσεις να ζείς όταν δεν μπορείς πλέον να υποστηρίστεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πως μπορείς να ζητήσεις απο το παιδί σου η κάποιο συγγενή να σε προσέχει αφιλοκερδός.Και δεν εννόω απλώς να έχει μία συντροφιά,αλλά κανονική φροντίδα ηλικιωμένου που δεν μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες μόνος του. Γιατί δεν είναι το ίδιο με το να μεγαλώνεις ένα παιδί,είναι χίλιες φορές πιο δύσκολο. Πώς μπορείς να του ζητήσεις να σε ξεσκατώνει κάθε μέρα για χρόνια μέχρι να πεθάνεις.
Και για να το πάμε και στο ηθικό του θέματος,για το κατα πόσο οφείλει το παιδί να φροντίζει τον γονιό,επειδή ο γονιός το φρόντισε όταν ήταν μωρό,να πω πως το μωρό το φέρνεις στον κόσμο με δική σου επίγνωση.Ενώ το παιδί αντίθετα δεν το ρωτάει κανένας.
Οπότε ΔΕΝ υπάρχει καμία ηθική υποχρέωση απο το παιδί να προσέχει τον γονιό του στα γεράματα.
Για απλή συντροφιά ΝΑΙ,για φροντίδα ΟΧΙ.
Καταρχάς δεν μπορεί κάποιος που δεν είναι του χώρου να έχει την σχετική εκπαίδευση φροντίδας ενός ηλικιωμένου.
Το να ξεσκατώνεις και να κάνεις μπάνιο είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.
Και πόσο ψυχοφθόρο θα είναι για το παιδί να βλέπει τον άνθρωπο που τον μεγάλωσε ανύμπορο να κάνει το παραμικρό,που τον θυμόταν και τον θαύμαζε με καμάρι.

Και για να απαντήσω στο "ωραία μας τα λες,αλλά αν εσύ ήσουν ο ηλικιωμένος,τι θα έκανες;;"
Αν ήμουν σε μία κατάσταση που ΔΕΝ μπορω να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες ΚΑΙ δεν μπορώ να πληρώσω νοσοκόμα ή ένα γηροκομείο με τα δικά μου έσοδα,θα έκανα ότι και η κυρία στην είδηση.Όχι βέβαια με τον ίδιο τρόπο,θα έπέλεγα κάτι άλλο.
Δεν θα γινόμουν ποτέ βαρος στα παιδιά μου,για να κερδίσω μερικά χρόνια μίζερης ζωής ακόμα.

Είπε ο Φρειδερίκος πριν τον χτυπήσει λεωφορείο και τον αφήσει παράλυτο από τη μέση και κάτω.
Τουλάχιστον θα μπορείς να αυτοκτονήσεις μόνος σου.

diotima · 18-03-12

Αρχική Δημοσίευση από pop corn:
καλά θα κάνει ο καθένας....

Είναι κοινό μυστικό ....

κρίμα γιατί νόμιζα ότι ακόμα έκαιγε η σπίθα...

αλλά αν η αναισθησία ΣΑΣ έχει βαρέσει κόκκινο....

"Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις" ...

Εεεεεεεμμμ...αραξε και φαε και μια παστα

Φροντίδα των ηλικιωμένων/άρρωστων συγγενών

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος