Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

ikra

Νεοφερμένος

Ο ikra αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 7 μηνύματα.
το ξερω οτι ειμαι κλειστος,το θεμα ειναι να βρω τροπους να ανοιχτω,να κοινωνηκοποιηθω.Ειναι λιγο γενικη η συμβουλη τυπου'μην κλεινεσαι στον εαυτο σου'.Καλο το προγραμμα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
το ξερω οτι ειμαι κλειστος,το θεμα ειναι να βρω τροπους να ανοιχτω,να κοινωνηκοποιηθω.Ειναι λιγο γενικη η συμβουλη τυπου'μην κλεινεσαι στον εαυτο σου'.Καλο το προγραμμα...

Δεν μπορεί κάποιος να σου δώσει τη συνταγή της κοινωνικοποίησης.
Αν δεν βγαίνεις από το σπίτι σου,δε θα έρθουν να σου χτυπήσουν την πόρτα οι άνθρωποι.
Να πηγαίνεις στη σχολή σου.Έστω και αν έχεις καλές σημειώσεις μετά από μια παράδοση,ζήτα από κάποιον να κοιτάξεις τις δικές του για να δεις τάχα μου μη σου λείπει κάτι.Προσφερέ του και τις δικές σου.Πιάσε του κουβέντα για κάτι άσχετο.Προσπάθησε να βρεις τα κοινά σας σημεία.Πρότεινε έναν καφέ στο κυκλικείο.Και τέλος για τη μέρα.
Το βράδυ βγες με κάποιο γνωστό σου.Άμα έχει παρέα ακόμα καλύτερα.Βρες ένα άτομο από την παρέα που σου αρέσει (δεν εννοώ ερωτικά) και μίλα του.Και αν δεν τα βρείτε,προχώρα σε άλλο.
Τις επόμενες μέρες αμα πετύχεις το άτομο των σημειώσεων χαιρέτα το όπου το δεις.Χαμογέλα στους ανθρώπους (και ιδιαίτερα στις κοπέλες).Να είσαι φιλικός.Άνετος.Αλλά όχι χυμαδιό ή υπερβολικός.
Δώσε στους ανθρώπους για να σου δώσουν.
Μικρά καθημερινά βηματάκια.Έτσι χτίζονται οι σχέσεις.Οι φιλίες θέλουν χρόνο.Και κόπο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, επαγγέλεται Χημικός και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
Κανείς δε χρωστά κάτι σε κανέναν,ενώ όλοι θέλουν να έχουν έστω και ελάχιστους ανθρώπους δίπλα τους,και δεν ταιριάζουν όλοι με όλους.Άρα σε κάποια φάση της ζωής τους όλοι θα ψαχτούν.Αφού δεν το έκανες τότε κάν'το τώρα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

begood

Νεοφερμένος

Ο begood αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2 μηνύματα.
ΜΑΖΙ. Και στο άκουσμά της μόνο αυτή η λέξη, γεννάει αισιοδοξία. Δεν είμαι
μόνος, δεν θα το περάσω μόνος, θα το περάσουμε ΜΑΖΙ. Γιατί κανείς δεν
θέλει και δεν αξίζει να είναι μόνος…

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα. Η ιδέα τώρα γίνεται πράξη. Από ανθρώπους
που αναγνωρίζουν, κατανοούν και το κυριότερο έχουν βιώσει την κοινωνική
απομόνωση και το περιθώριο, λόγω μιας σειράς καταστάσεων που ανθίζουν
εξαιρετικά γοργά στην εποχή μας…

Γι’ αυτόν τον σκοπό ιδρύσαμε την Ελληνική Εταιρεία Διαταραχών Διάθεσης,
ένα μη κερδοσκοπικό σωματείο με τον διακριτικό τίτλο ΜΑΖΙ, που συγκροτείται
κατά πλειονότητα από άτομα με προσωπική εμπειρία (ασθενείς και συγγενείς)
με τις Διαταραχές Διάθεσης (Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή, Δυσθυμική
Διαταραχή, Διπολική Διαταραχή Ι και ΙΙ, Κυκλοθυμική Διαταραχή κ.α.),
από φίλους των ατόμων αυτών και από ειδικούς επαγγελματίες με ειδικό
ενδιαφέρον να συμμετέχουν στην προσπάθεια του σωματείου.

Σκοπός του Σωματείου είναι η στήριξη, η ενδυνάμωση και η ενημέρωση των
ατόμων που πάσχουν από Διαταραχή Διάθεσης καθώς και των οικογενειών
και φίλων των ατόμων αυτών. Το βασικό όχημα για την επίτευξη αυτού του
στόχου είναι η δημιουργία και η υποστήριξη ομάδων αυτοβοήθειας των
ατόμων με Διαταραχή Διάθεσης, των φίλων και των οικογενειών τους.

Το "ΜΑΖΙ" φιλοδοξεί να αναπληρώσει αυτό το κενό της ανυπαρξίας δομών
στην Ελλάδα που προωθούν την αλληλοϋποστήριξη και αναιρούν την
απομόνωση, δημιουργώντας ομάδες αυτοβοήθειας, αρχικά σε Αθήνα και
Θεσσαλονίκη και προοδευτικά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Ο τελικός
στόχος είναι η δημιουργία και η υποστήριξη ενός πανελλαδικού δικτύου
περιφερειακών παραρτημάτων ενδυνάμωσης των ατόμων με Διαταραχή
Διάθεσης και προαγωγής της ψυχικής υγείας.

Θέλουμε να τα καταφέρουμε ΜΑΖΙ. Όλοι εμείς που ενώσαμε ήδη τις δυνάμεις
μας και δημιουργήσαμε το σωματείο "Μαζί" σας καλούμε να συμμετέχετε σ'
αυτή την προσπάθεια και να προχωρήσουμε ΜΑΖΙ!

Σας προσκαλούμε στον διαδικτυακό μας τόπο www.mazi.org.gr (email:
info@mazi.org.gr) όπου μπορείτε να διαβάζετε το ενημερωτικό υλικό που θα
ανεβάζουμε σταδιακά για τις διαταραχές διάθεσης, να ενημερωθείτε για τις
επόμενες δράσεις μας, να συμπληρώσετε τη φόρμα εγγραφής καθώς και να
συμμετέχετε δωρεάν στο φόρουμ μας.

Το νόημα, εξάλλου, της ζωής, δεν βρίσκεται στον τελικό προορισμό της.
Βρίσκεται στο ταξίδι…. Εκεί που είμαστε όλοι προσκεκλημένοι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

begood

Νεοφερμένος

Ο begood αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2 μηνύματα.
Οι ομάδες αυτό-βοήθειας έχουν τους εξής βασικούς στόχους:
1. Να ενισχύσουν και να ενθαρρύνουν τα μέλη να ανακτήσουν τον έλεγχο και να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους και των σχέσεων τους.
2. Να παρέχουν ένα σύστημα – περιβάλλον συναισθηματικής στήριξης, το οποίο μειώνει την απομόνωση και την αποξένωση, μετριάζει την απόγνωση και αυξάνει την αισιοδοξία, την προσωπική ευθύνη και την αποδοχή του εαυτού.
3. Να βοηθήσουν τα μέλη να αντλούν μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση από την ζωή παρά τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τις απογοητεύσεις και τις αναποδιές της.
4. Να βοηθήσουν τα μέλη να μάθουν και να εξασκήσουν νέους, πιο αποτελεσματικούς και ικανοποιητικούς τρόπους να σχετίζονται με τους άλλους.


www.mazi.org.gr
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

razorbladeDream

Πολύ δραστήριο μέλος

Η razorbladeDream αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,023 μηνύματα.
Αυτή η κατάσταση δυστυχώς αν δεν την πολεμήσεις στη ρίζα, μοιάζει με ένα endless loop από το οποίο δε μπορείς να βγεις, παρά μονάχα με αποφασιστικά βήματα! :yes:

Και στη ριζα να την πολεμισεις αν δεν ειναι και το κλιμα τετοιο που να βοηθα δεν γινεται τπτ..δλδ οτι και να χεις εντοπισει οσο και να προσπαθεις να το αλλαξεις αμα δεν βοηθουν οι συνθηκες μια τρυπα στο νερο κανεις και τπτ αλλο...σε αυτη τη φαση βρισκομαι κι εγω..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Δεν μπορείς να υπολογίζεις στις εξωτερικές συνθήκες για την ψυχολογική σου ισορροπία διότι πολύ απλά εκείνες δεν μπορείς να τις ελέγξεις και σπάνια είναι ευνοϊκές για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εκείνο που είναι στο χέρι σου να διαμορφώσεις, είναι η στάση σου απέναντι στις εξωτερικές συνθήκες, γι' αυτό και ξεκινάς από εκεί.
Ο κόσμος δεν αλλάζει. Ο τρόπος που τον κοιτάζουμε αλλάζει. :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Danielhealthy

Νεοφερμένος

Ο Δανιήλ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 42 ετών και μας γράφει απο Βόλος (Μαγνησία). Έχει γράψει 57 μηνύματα.
Κοίτα να δεις.Έχω περάσει και τις 2 φάσεις.Σε αυτή που δεν ήξερα το λόγο,κατάλαβα ότι απλά δεν τον είχα συνειδητοποιήσει.Πάντα τον ξέρουμε το λόγο,απλά μερικές φορές,είναι βαθυά κρυμμένος μέσα στο υποσυνείδητό μας και τον ξεχνάμε προσωρινά με άλλα πράγματα που απασχολούμε τον εαυτό μας-καθημερινές ασχολίες καθώς και κάποιες κακές συνήθειες,που λειτουργούν ως φτηνά και βλαβερά υποκατάστατα βασικών μας ελλέιψεων.

Αν θες να βρεις γιατί νιώθεις έτσι,κάνε το εξής :

-Για μερικές μέρες,προσπάθησε να χαλαρώσεις και να ηρεμίσεις,όσο μπορείς.Κάνε λίγο στην άκρη τις υποχρεώσεις και βρες ελεύθερο χρόνο για σένα.Μείνε μόνος σου για λίγο χρονικό διάστημα,κάνε ασχολίες απλές και μοναχικές.
-Αν έχεις καποιες κακές συνήθειες και καταχρήσεις,δοκίμασε να τις ελαττώσεις,όσο μπορείς ή να τις κόψεις εντελώς για λίγες μέρες-μια μια κάθε φορά.


Θα δεις πως θα καταλάβεις τελικά γιατί αισθάνεσαι έτσι.Μόλις σταματήσεις να ξεχνάς το πρόβλημά σου με διάφορα πράγματα που κάνεις,θα βγει από το υποσυνείδητό σου και το θυμηθείς.

Σε μένα πάντως δούλεψε μια χαρά.Αν και αναγαστικά,για κάμποσες μέρες,ένιωθα κενός και είχα κακή ψιχολογία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
Πώς θα αντιμετωπίζατε την υποψία σας ότι κάποιο κοντινό σας πρόσωπο ενδέχεται να εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης/μελαγχολίας (διάβασα τα συνήθη συμπτώματα και ομολογώ δεν μπορώ να διαχωρίσω ακριβώς την διαφορά-αν υπάρχει)?.
Αλλά όταν λέμε κοντινό εννοώ γονιός/θείος/ κοντινός και αγαπητός συγγενής τέσπα, μεγαλύτερος όμως από εσάς αλλά όχι τόσο μεγάλος ώστε να τον έχουν ... αναλάβει τα παιδιά/ανήψια τους, αλλά όχι τόσο μικρός ώστε να είναι και...παιδόπουλο.

Πώς θα λειτουργούσατε? Πώς θα τον προσεγγίζατε?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

IL PENSIERO

Δραστήριο μέλος

Η IL PENSIERO αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 512 μηνύματα.
Πώς θα αντιμετωπίζατε την υποψία σας ότι κάποιο κοντινό σας πρόσωπο ενδέχεται να εμφανίζει συμπτώματα κατάθλιψης/μελαγχολίας (διάβασα τα συνήθη συμπτώματα και ομολογώ δεν μπορώ να διαχωρίσω ακριβώς την διαφορά-αν υπάρχει)?.
Αλλά όταν λέμε κοντινό εννοώ γονιός/θείος/ κοντινός και αγαπητός συγγενής τέσπα, μεγαλύτερος όμως από εσάς αλλά όχι τόσο μεγάλος ώστε να τον έχουν ... αναλάβει τα παιδιά/ανήψια τους, αλλά όχι τόσο μικρός ώστε να είναι και...παιδόπουλο.

Πώς θα λειτουργούσατε? Πώς θα τον προσεγγίζατε?

Εξαρτάται.... αν η σχέση είναι πολύ στενή και μου επιτρέπει τέτοιες προσεγγίσεις και τέτοιες συζητήσεις, ευθέως! Θα τον\την ρωτούσα αν τον\την απασχολεί κάτι, δηλώνοντας ότι η ερώτησή μου γίνεται από πραγματικό ενδιαφέρον. Ανάλογα την απάντηση θα προχωρούσα....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

D_G

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
Συνήθως ρωτώ πλάγια, όπως: "Τι έγινε; Είσαι καλά; Δεν σε βλέπω στα κέφια σου τελευταία... Συμβαίνει τίποτα; Θες να μου πεις;", χωρίς να επιμένω.
Συνήθως είμαι καλός "εξομολογητής" μου έχουν εμπιστευθεί πράγματα που δεν θα τα έλεγαν σε άλλους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

adespoto

Περιβόητο μέλος

Η adespoto αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Εκπαιδευτικός και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 5,603 μηνύματα.
Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη ή οχι... Εδώ και μερικές εβδομάδες πάντως δεν νιώθω καλά. Στην αρχή είχα συμπτώματα άγχους.. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ένιωθα ένα βάρος στο στήθος κι οτι μου κοβόταν η ανάσα, συχνά με έπιανε πανικός ενώ γενικά είμαι εξαιρετικά ψύχραιμος άνθρωπος.. Έπειτα άρχισα να γίνομαι επιθετική και νευρική, εκνευριζόμουν χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Τον τελευταίο καιρό ξαπλώνω το βράδυ να κοιμηθώ και δεν με παίρνει ο ύπνος. Αρχίζω τότε και σκέφτομαι διάφορα πράγματα που είτε με κάνουν να εκνευρίζομαι είτε να νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου και να βάζω τα κλάματα. Χτες και σήμερα νιώθω τεράστια θλίψη. Χτες σχεδόν όλη τη μέρα έκλαιγα, με αποτέλεσμα σήμερα να δω οτι έσπασε κι ένα αγγείο στο μάτι μου. Νιώθω το κεφάλι μου να θέλει να σπάσει, μου ρχονται δάκρυα στα μάτια με το παραμικρό. Νιώθω τύψεις για το οτιδήποτε και αισθάνομαι πολύ άσχημα με τον εαυτό μου.
Και για όλα αυτά δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος. Δεν θεωρώ οτι μου λείπει κατι από τη ζωή μου. Δεν είχα κάποια απώλεια πρόσφατα. Δραστηριότητες που παλιότερα με ανέβαζαν, όπως το θέατρο, τώρα πια μου φαίνονται κι αυτές σαν εμπόδιο, μου δημιουργούν άγχος αντί για χαρά.
Έχω περάσει περιόδους κατάθλιψης, αλλά τότε υπήρχε λόγος, όπως επίσης τότε σκεφτόμουν έντονα τον θάνατο ενώ τώρα αυτό το ενδεχόμενο δεν υπάρχει στο μυαλό μου. Δε νιώθω οτι θέλω να τα παρατήσω, νιώθω οτι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου, οτι δεν είμαι ικανή πλέον να το κάνω...
Δεν ξέρω πώς να βγω απ αυτή τη δίνη που με τραβάει σιγά σιγά προς τα μέσα, δεν ξέρω πώς θα ξεφύγω από αυτό. Και όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο αγχώνομαι και μου φαίνεται ακόμα πιο δύσκολο...
Αν το έχει περάσει κάποιος, ή αν μπορεί να μου πεί έναν τρόπο, όποιος κι αν είναι, για να το παλέψω, ας μου στείλει, πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι μόνη μου... Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
αδέσποτο, μπορεί να είναι νεύρα, μπορεί θλίψη. Μπορεί και τα δυο.
Αν είναι θλίψη, δεν ισχύει αυτό που λες, ότι δεν υπάρχει λόγος. Θα υπάρχει σίγουρα κάποιος συγκεκριμένος λόγος για να είσαι θλιμένη.
Αν είναι νεύρα όμως, σαφής λόγος μπορεί να μην υπάρχει. Τότε μπορεί να είναι καθαρά βιολογικό (λάθος διατροφή, κακή σεξουαλική ζωή, έλλειψη κίνησης ή το αντίθετο, υπερβολική κόπωση και κίνηση, καθόλου χρόνος ή προβλήματα φασαρίας με τον περίγυρο). Το κλάμα πολύ συχνά οφείλεται σε νεύρα και όχι σε θλίψη. Δυο είναι τα φάρμακα. 'Ερωτας-σεξ και δημιουργική απασχόληση. Το πρώτο καταπολεμά την θλίψη, το δεύτερο την νευρικότητητα. Αν δεν βρεις λύση, ψάξε έναν ψυχολόγο που να είναι και φιλόσοφος. Πρέπει απαραίτητα να είναι και φιλόσοφος ή να έχει πολύ ισχυρή πίστη στο Θεό και στις δυνάμεις που είναι έξω από εμάς. Αυτή την εποχή για παράδειγμα, το πεδίο της Ελλάδας βάλλεται από κακούς, δηλητηριώδεις ή δηλητηριασμένους ανθρώπους. Μαζική συσωρευμένη αρνητική ενέργεια παντού, ένα είδος αόρατου εμφύλιου. Μέσα σε ένα τόσο ανισόρροπο πεδίο, το να παραμείνει ο καθένας από εμάς ισορροπημένος είναι άθλος. Σήμερα το πεδίο διαταράχθηκε πάλι. 'Εβρεξε στα καλά καθούμενα 12 Ιουνίου. :P Τα πάντα είναι αφύσικα, η ατμόσφαιρα πολύ αρνητικά φορτισμένη. Μια μαζική γκαντεμιά εν δράση, μούτζες στις πλατείες, πολύ μίσος. πολύς θυμός. Δικαιολογημένος βέβαια, αλλά το να κρατηθούμε υγιείς μέσα σε αυτό το κλίμα θα είναι ένας άθλος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Αυτή την εποχή για παράδειγμα, το πεδίο της Ελλάδας βάλλεται από κακούς, δηλητηριώδεις ή δηλητηριασμένους ανθρώπους. Μαζική συσωρευμένη αρνητική ενέργεια παντού, ένα είδος αόρατου εμφύλιου. Μέσα σε ένα τόσο ανισόρροπο πεδίο, το να παραμείνει ο καθένας από εμάς ισορροπημένος είναι άθλος. Σήμερα το πεδίο διαταράχθηκε πάλι. 'Εβρεξε στα καλά καθούμενα 12 Ιουνίου. :P Τα πάντα είναι αφύσικα, η ατμόσφαιρα πολύ αρνητικά φορτισμένη. Μια μαζική γκαντεμιά εν δράση, μούτζες στις πλατείες, πολύ μίσος. πολύς θυμός. Δικαιολογημένος βέβαια, αλλά το να κρατηθούμε υγιείς μέσα σε αυτό το κλίμα θα είναι ένας άθλος.
Βρε...να βοηθησουμε ειπαμε. Σε διαβασα και κοντεψα να μπω εγω σε καταθλιψη! :worry:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

marina289

Δραστήριο μέλος

Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.
Βρε...να βοηθησουμε ειπαμε. Σε διαβασα και κοντεψα να μπω εγω σε καταθλιψη! :worry:

Απίστευτος dr strangelove!!!! Ντάξει, ο άνθρωπος θέλει να βοηθήσει λέγοντας ¨μην στενοχωριέσαι, δεν είσαι μόνο εσύ σκατά, τα πάντα γύρω σκατά είναι¨... Για καλό τα είπες dr, ε;;;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Ρε συ αδεσποτο, πολλα απ' αυτα που αναφερεις ειναι συμπτωματα καταθλιψης αφου μαλιστα εισαι σε αυτη την κατασταση μερικες εβδοαμδες τωρα...Αλλα δεν μπορει να μην υπαρχει κατι συγκεκριμενο που να σε εφερε σε αυτην την κατασταση...Ισως να ειναι και πολλα πραγματα μαζι που ισως να μην εχεις συνειδητοποιησει.
Τελος παντων, επειδη ουτε ψυχολογος, αλλα ουτε και ψυχιατρος ειμαι, δε θα ηθελα να συνεχισω σε περαιτερω αναλυση ή εικασιες.
Απλα θεωρω πως εαν εντοπισεις το λογο, θα μπορεσεις και να βοηθησεις τον εαυτο σου...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
Βάση αυτόυ του site αυτά είναι τα συμπτώματα της κατάθλιψης :
"- Συνεχόμενη θλίψη
- Απώλεια ενέργειας και εξάντληση
- Περισσότερη ή λιγότερη όρεξη για φαγητό
- Περισσότερος ή λιγότερος ύπνος
- Τάσεις απομόνωσης, κοινωνική απόσυρση
- Άγχος, ανησυχία, αναποφασιστικότητα
- Απογοήτευση, αδιαφορία
- Απώλεια του ενδιαφέροντος για την αναζήτηση ερωτικού συντρόφου ή για την ερωτική επαφή.
- Αισθήματα ενοχής, αυτομεμψίας και αναξιότητας
- Κακή διάθεση, κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σχεδόν κάθε ημέρα
- Μείωση του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες
- Ανησυχία και απαισιοδοξία για το μέλλον.
- Μερικές φορές σκέψεις σχετικά με το θάνατο και την αυτοκτονία"

Βλέπεις τον εαυτό σου εκεί,έτσι;
Η κατάθλιψη μάς χτυπά την πόρτα όχι μόνο μετά από θλιβερό γεγονός,αλλά και εκεί που δεν το περιμένουμε και όλα κυλούν "φυσιολογικά".Όπως διάβασα στη σελίδα του ψυχιάτρου Θ.Δασκαλόπουλου "Η κατάθλιψη σχετίζεται με διαταραχή της ισορροπίας σε κάποιες χημικές ουσίες του εγκεφάλου (νευροδιαβιβαστές), όπως η σεροτονίνη και η νορ-αδρεναλίνη)". Έτσι συνιστώνται στον ασθενή τα αντικαθλιπτικά,για την αντιμετώπισή της διότι "Η κατάθλιψη μπορεί να μην υποχωρήσει από μόνη της. Σε αρκετούς ασθενείς η κατάθλιψη μπορεί να διαρκέσει χρόνια αν δεν αντιμετωπιστεί.
-Ένα τυπικό επεισόδιο κατάθλιψης χωρίς θεραπεία, ξεπερνά συχνά τον ένα μήνα.
-Ένα τυπικό επεισόδιο κατάθλιψης με θεραπεία, αρχίζει να υποχωρεί από την πρώτη εβδομάδα".Να επισημάνω πως τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι εθιστικά.

Σίγουρα η ανακάλυψη του λόγου που σε έκανε έτσι θα βοηθήσει αρκετά,αλλά δε φτάνει μόνο αυτό.
Χρειάζεται "κόπο" και χρόνο η ανάκαμψή σου.Και σε αυτό παίζει ρόλο η βαρύτητα της κατάστασης.Ενδεικτικά εδώ μπορείς να κάνεις μια πρόχειρη εκτίμηση.

Χρειάζεσαι την οικογένειά σου(τα κοντινά σου πρόσωπα) δίπλα σου όσο παιρνάς αυτά τα πράγματα.Και μια ιατρική συμβουλή (ή και παρακολούθηση)...Μη φοβάσαι να πας σε έναν ψυχίατρο.Κατά τη γνώμη μου,θα σε βοηθήσει αρκετά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Giannoutas

Διάσημο μέλος

Ο Giannoutas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών. Έχει γράψει 2,313 μηνύματα.
Για να αποφυγεις μια ενδεχομενως τετοια κατασταση πρεπει οπωσδηποτε να αλλαξεις παραστασεις και κοινωνικο περυγιρο?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Να επισημάνω πως τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι εθιστικά.

Παίζουμε με τις λέξεις και θέλει μεγάλη προσοχή.

Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι εθιστικά στο κορμί αλλά ως ψυχοτρόπα έχουν ένα σχετικό "ψυχολογικό" εθισμό, οι βενζοδιαζεπίνες (τα περισσότερα ηρεμιστικά είναι τέτοια) είναι εθιστικά και πολύ μάλιστα. Με άλλα λόγια ξεκινάς με αντικαταθλιπτικά και επειδή ο γιατρός σου θέλει να σου πουλήσει κι άλλα, σε εθίζει ψυχολογικά και κρυφοκλέβεις και το ηρεμιστικό και γίνεσαι αρντάν με το μυαλό πολτό.

Ένα άλλο στοιχείο είναι η ποιότητα του φαρμάκου. Με το κατεστραμμένο δημόσιο σύστημα υγείας που έχουμε εμείς, κάθε συνταγή (από γεννόσημα μέχρι ματζούνια ιδίας) είναι μια χημική πυριτιδαποθήκη. :crazy:

Για ελαφρές σχετικά καταστάσεις, η καλύτερη θεραπεία είναι το περπάτημα. Κάνε καμιά βολτούλα στην εξοχή και το χρώμα θα επανέλθει. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

xrisopsaro

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η xrisopsaro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 213 μηνύματα.
Eιναι συμπτωματα καταθλιψης και καλο θα ηταν να μιλησεις με καποιον, ψυχολογο, κοινωνικο λειτουργο, ψυχιατρο... υπαρχουν πολλες ειδικοτητες που θα σε βοηθησουν...αρχικα κανε μια επισκεψη στην κοινωνικη υπηρεσια του δημου σου και ζητησε βοηθεια, λογικα καποιος κ.λ 'η ψυχολογος αναλογα την διεπιστημονικη ομαδα,θα υπαρχει... επισης υπαρχουν και γραμμες ψυχολογικης υποστηριξης (π.χ https://www.depressionanxiety.gr/149/article/greek/149/141/index.htm, ΑΝΟΙΚΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΕΦΗΒΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ: 210.36.38.833,SOS ΑΙΓΙΝΗΤΕΙΟ: 210.72.22.333)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top