Σαν σήμερα...

~Melania~

Περιβόητο μέλος

Η Insomnia ♥ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Στρατιωτικός και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 5,354 μηνύματα.
15/11/2013:

Η Ημέρα του Φυλακισμένου Συγγραφέα (Day of Imprisoned Writer) τιμάται κάθε χρόνο στις 15 Νοεμβρίου για να υποστηρίξει συγγραφείς, που ανθίστανται στην παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του δικαιώματος στην έκφραση συμπεριλαμβανομένου.

Η πρωτοβουλία για την καθιέρωση της Ημέρας του Φυλακισμένου Συγγραφέα ανήκει στη Διεθνή Ποιητών, Δοκιμιογράφων και Μυθιστοριογράφων (International PEN).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

carpe_nochtem

Πολύ δραστήριο μέλος

Η carpe_nochtem αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 943 μηνύματα.
Με καθυστέρηση μιας ημέρας...
25 Νοεμβρίου: Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των γυναικών

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, με απόφασή της στις 17 Δεκεμβρίου 1999, ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών για να αναδείξει ένα σημαντικό πρόβλημα με παγκόσμια διάσταση. Η ημέρα αυτή είχε καθιερωθεί ήδη από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις, σε ανάμνηση της φρικτής δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ, πολιτικών αγωνιστριών από την Δομινικανή Δημοκρατία, με διαταγή του δικτάτορα Τρουχίλο.

Στατιστικά Στοιχεία για την Ελλάδα:

- Η βία κατά των γυναικών είναι κυρίως υπόθεση ενδοοικογενειακή, καθώς το 68% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση είναι έγγαμες.
- Το 16% των γυναικών που απευθύνθηκαν στα Συμβουλευτικά Κέντρα είναι αλλοδαπές.
- Από το σύνολο των αλλοδαπών γυναικών - θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, περίπου τέσσερις στις δέκα προέρχονται από τα Βαλκάνια.
- Η αντίληψη ότι η κακοποιημένη γυναίκα είναι συνήθως χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και εισοδήματος, δεν επιβεβαιώνεται. 7 στις 10 γυναίκες - θύματα είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ή και ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης. Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική κατάσταση, καθώς 6 στις 10 γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση βρίσκονται σε μέτρια ή καλή οικονομική κατάσταση.
- Περισσότεροι από τους μισούς δράστες είναι δευτεροβάθμιας ή ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ ένας στους δέκα εκ των δραστών είναι άνεργος.
Πηγή: Πρώτο Θέμα.​
Και ένα άρθρο,που-κατά την γνώμη μου-αξίζει να διαβαστεί και να σχολιαστεί.

Η παγκόσμια ημέρα της καριόλας που τα θελε ο κώλος της.

Θα σας πω μερικές από τις συνηθισμένες φράσεις και κουβέντες μεταξύ ανδροπαρεών κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους μια ευπαρουσίαστη γυναίκα: Καριόλα, πόρνη, πουτάνα, μουνάρα, να σου σκίσω την πατάρα, πωπω τι κωλάρα είσαι εσύ.
Αυτές είναι οι μόνιμες επωδοί «θαυμασμού» προς το ωραίο φύλο από παντελώς άγνωστα της σερνικά. Αυτά λούζεται κάθε γυναίκα που η εμφάνιση της φτουράει. Στο δρόμο, μέρα, νύχτα, ένας ανελέητα ισοπεδωτικός σεξιστικός πόλεμος.
Και ενώ οι gay κάναν περήφανες παρελάσεις, η ξανθιά δασκάλα πρέπει να ντρέπεται που είναι γυναίκα. Και οι κακοποιημένες πρέπει να τη ρουφάν όλη την κακοποίηση στο σπίτι τους και να ντρέπονται που είναι θύματα.
Ενώ πύρινοι λόγοι εκτοξεύονται κατά του ρατσισμού, ο σεξισμός, η πιο οικουμενική μορφή ρατσισμού παραμένει στο απυρόβλητο από μεγάλα τμήματα της ένοχης κοινωνίας.
Πως θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο; Οι Έλληνες είναι σεξισταριά του κερατά.
Προέρχονται από κοινωνίες της προίκας, του εθίμου του ματωμένου σεντονιού της πρώτης νύχτας του γάμου, των αυστηρών ποινών κατά της γυναικείας μοιχείας, του συνοικεσίου που καταργούσε την ελεύθερη βούληση των γυναικών και μιας θρησκείας που θεωρούσε την Εύα πηγή της αμαρτίας και επέβαλε σεξουαλικό έλεγχο μέσω της προγαμιαίας αγαμίας.
Και αυτό δεν έχει αλλάξει δραματικά. Ο γάμος παραμένει σε πολλές περιπτώσεις μορφή θεσμοθετημένης δουλείας. Η γυναίκα παραμένει σε πολλές περιπτώσεις οικιακή δούλα και παιδομηχανή, αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταπίεσης,
Οι ροές πληθυσμών από μισογυνικές κουλτούρες δεν βοήθησαν και ούτε ποτέ θα βοηθήσουν στην αντίληψη της ισότητας των φύλων.
Ο σεξισμός και η κάθε μορφής βία απέναντι στις γυναίκες είναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία: στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, παντού οι γυναίκες είναι θύματα ενός στην καλύτερη περίπτωση ψυχολογικού πολέμου ο οποίος συγκαλύπτει από μια σαδιστική και διεστραμμένη ομερτά.
Η χυδαιοποίση της θηλυκότητας βρίσκεται παντού και σχεδόν πουθενά η υπεράσπιση του αυτόβουλου της γυναικείας σεξουαλικότητας και προσωπικότητας, αν εξαιρέσουμε κάτι ΜΚΟ και κάτι κρατικές υπηρεσίας που υπάρχουν για το φαίνεσθε.
Ακόμη θυμάμαι με αηδία τον «κορυφαίο» μυρ-εικαστικό Τσόκλη να λέει στον τηλεοπτικό αέρα που ο βιασμός γίνεται λόγω της πρόκλησης του θύματος.
Όλοι τα ξέρουμε, πολλοί τα κάνουμε, λίγοι μιλούνε. Και η εγκληματική οργάνωση των σεξιστών παραμένει όχι μόνο ελεύθερη αλλά και προκλητική όπως πάντα. Περισσότερο από πάντα:
Η κρίση, μάλιστα, πάλι αυτή η αναθεματισμένη κρίση ανέβασε την κακοποίηση στα ύψη: 47% πάνω η κακοποίηση των γυναικών σε αυτή τη χώρα της ανάπτυξης.
Ο άντρας βλέπετε, ο άντρας ο σωστός, δεν έχει πλέον τα φράγκα για να ξενοπηδάει αντί λούσων, ούτε καν για να πηγαίνει στα κωλάδικα ή και στα μπουρδέλα.
Και ξεσπάει στη σύντροφο να της δείξει πόσο άντρας είναι λες και το υψωμένο χέρι είναι προέκταση του μαραζωμένου ανδρισμού του.
Παγκόσμια μέρα κατά της κακοποίησης σήμερα. Ένας λόγος παραπάνω για να φάνε περισσότερο ξύλο και βιασμό οι γυναίκες, μην τους μπουν και ιδέες.
Δεν είστε οι μόνες και είστε μόνες. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να γίνεται νέες Λυσιστράτες.
Αφήστε τα αρχίδια άκληρα.
Στείρα όσο στείρα είναι η ψυχή τους.
Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας: Δεν είναι αγάπη που δεν έχει τρόπος να εκφραστεί αυτό που σας κάνουν. Είναι μίσος. Πηχτό και μαύρο η κακοποίηση τους.
Μην τους δικαιώνετε με την καρτερικότητα σας. Δε θα αλλάξουν ποτέ.
Αντίθετα, θα κάνουν τα παιδιά σας σαν τα μούτρα τους.
Αποκλείστε τους. Απορρίψτε τους. Εγκαταλείψτε τους.
Και θα είστε μόνες. Απέναντι στις οικογένειες τους, στις γνωστές σας που θα έχουν κάτι πρόστυχο να πουν για τον αγώνα σας για την αξιοπρέπεια σας, στα αρχίδια της γειτονιάς που θα σας πουν πουτάνα. Έτσι κι αλλιώς, πουτάνα σας έλεγαν και πριν.
Όσο και να παλεύουν κάποιοι άντρες για να αλλάξει, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν οι γυναίκες, η πηγή της ζωής, δεν πάρουν τη ζωή τους στα χέρια της.
Τέτοια μέρα που είναι, εύχομαι μονάχα καλή δύναμη και καλή τύχη σε όσες τουλάχιστον το επιδίωξαν.
Στους αρκετούς σεξιστές συμπολίτες μου, να σταθώ με «ευαισθησία» στο πρόβλημά τους που εξάγουν στα πιο αδύναμα μυϊκά θηλυκά και να τους πω πως όσο και αν δείρουν, ανίκανοι θα παραμείνουν. Αν όχι σωματικά, τότε σίγουρα πνευματικά.
Του Πέτρου Αργυρίου 25/11/2013 (agriazwa.blogspot.com)​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

aba

Τιμώμενο Μέλος

Η Φωτεινή αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,255 μηνύματα.
Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία



Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (3 Δεκεμβρίου) θεσπίστηκε και τηρείται παγκόσμια από τα Ηνωμένα Έθνη το 1992. Εορτάζεται σε όλον τον Πλανήτη προωθώντας την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία. Επιδιώκει την αύξηση του βαθμού ένταξης των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής. Η αρχική της ονομασία ήταν «Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες» ".[1] Κάθε χρόνο εστιάζει σε διαφορετικό θέμα.

Ιστορία
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες 1981
Το 1976, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε το 1981 ως Διεθνές Έτος των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες [2] ζητώντας ένα σχέδιο δράσης σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, με ιδιαίτερη έμφαση στην ισότητα των ευκαιριών, την αποκατάσταση και την πρόληψη των αναπηριών.
Το θέμα της συγκεκριμένης ημέρας είναι "η πλήρης συμμετοχή και ισότητα", η οποία ορίζεται ως το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή και την ανάπτυξη των κοινωνιών τους, να απολαμβάνουν συνθήκες διαβίωσης ίσες με εκείνες των άλλων πολιτών, και να έχουν ίσο μερίδιο στη βελτίωση των συνθηκών που προκύπτουν από την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.

Ηνωμένα Έθνη: η Δεκαετία των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες 1983-1992
Προκειμένου να υπάρξει ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι κυβερνήσεις και οι οργανώσεις θα μπορούσαν να εφαρμόσουν τις δραστηριότητες που συστήνονται στο Παγκόσμιο Πρόγραμμα Δράσης των Η.Ε., η Γενική Συνέλευση ανακήρυξε τα έτη 1983 έως1992 ως Δεκαετία των Ηνωμένων Εθνών για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες. [3]

Θεματολογία Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία προηγούμενων ετών:

  • 1998: "Τέχνες, Κουλτούρα και Ανεξάρτητη Διαβίωση"
  • 1999: "Πρόσβαση για όλους για τη νέα χιλιετία"
  • 2000: "Κάνοντας την τεχνολογία της πληροφορίας προσβάσιμη σε όλους"
  • 2001: "Πλήρης συμμετοχή και ισότητα: Έκκληση για νέα προσέγγιση ως προς την αξιολόγηση της προόδου και των αποτελεσμάτων"
  • 2002: "Ανεξάρτητη διαβίωση και βιώσιμα μέσα συντήρησης"
  • 2003: "Η δικής μας Φωνή"
  • 2004: "Τίποτα για εμάς, χωρίς εμάς"
  • 2005: "Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία: Δράση για την ανάπτυξη"
  • 2006: "E-προσβασιμότητα"
  • 2007: "Αξιοπρεπής Εργασία για τα Άτομα με Αναπηρίες"
  • 2008: "Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες: Αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη για όλους μας"
  • 2009: "Συμπυκνώνοντας τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας: Ενδυνάμωση των ατόμων με αναπηρία και των κοινοτήτων τους σε όλο τον κόσμο"
  • 2010: "Κρατώντας την υπόσχεση: Ενσωμάτωση της αναπηρίας στους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας για το 2015 και μετέπειτα" [4]
  • 2011: "Μαζί για έναν καλύτερο κόσμο για όλους: Συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στον τομέα της Ανάπτυξης"[5]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

carpe_nochtem

Πολύ δραστήριο μέλος

Η carpe_nochtem αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 943 μηνύματα.
Σαν σήμερα 33 χρόνια πριν στο κέντρο της New York ακούστηκαν 5 πυροβολισμοί.
8 Δεκεμβρίου του 1980 πυροβολήθηκε ο John Winston Ono Lennon στα σκαλιά του σπιτιού του. 4 σφαίρες που έμειναν στην ιστορία.
Μια τραγωδία,που σηματοδότησε το τέλος μια εποχής και έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να κλάψουν.

Imagine
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Trolletarian

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Trolletarian αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,265 μηνύματα.
120 χρόνια από την γέννησή του
Ο υπέρ-αιωνόβιος Μάο Τσε Τουνγκ συνεγείρει τους νέους στην Κίνα

Στις 26 του Δεκέμβρη, συμπληρώνονται 120 χρόνια από την γέννηση του Προέδρου Μάο Τσε Τουνγκ. Ο ηγέτης της κινέζικης επανάστασης και μια από τις εξέχουσες ηγετικές προσωπικότητες του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, γεννήθηκε στις 26 Δεκέμβρη του 1893, στο Σαοσάν της επαρχίας Χουνάν σε μια αγροτική οικογένεια. Πέθανε στις 9 του Σεπτέμβρη του 1976 στο Πεκίνο. Υπήρξε συνιδρυτής του Κομμουνιστικού Κόμματος και πρώτος πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας, την ανακήρυξη της οποίας έκανε την 1η του Οκτώβρη του 1949 από τις πύλες της Απαγορευμένης Πόλης.
Στην Κίνα η επέτειος είναι πανεθνικό γεγονός για το οποίο από καιρό έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες με επίκεντρο την γενέτειρα του Μάο, στην οποία συρρέουν τις τελευταίες εβδομάδες χιλιάδες κόσμου.
Το κινέζικο καθεστώς - οι γιοι που άρπαξαν την εξουσία και εν ονόματι του σοσιαλισμού έστρεψαν την Κίνα στην αντίθετη κατεύθυνση, στον καπιταλισμό, (σύμφωνα με την εντυπωσιακή προειδοποίηση του Μάο το 1962 στην Κεντρική Επιτροπή) αντιμετωπίζουν την επέτειο με έκδηλη αμηχανία. Αμφισημία είναι η λέξη που χρησιμοποιούν σε άρθρο τους οι Νιου Γιορκ Τάιμς. Γιατί ο Μάο με την θεωρητική και πολιτική κληρονομιά του δεν είναι καθόλου εύκολο να προσαρμοστεί, να μουσειοποιηθεί, και να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και καθεστωτικής προπαγάνδας. Ο Μάο δεν μπορεί να γίνει εύκολα το αντίθετο, να μεταφραστεί κατά το δοκούν, να λογοκριθεί και να ερμηνευτεί ανάποδα.
Εκατομμύρια και εκατομμύρια Κινέζοι, (τα εγγόνια και τα δισέγγονα - κατά Μάο - που κάποια στιγμή θα ξαναγυρίσουν την κινέζικη κοινωνία προς την επαναστατική κατεύθυνση) στρέφονται με όλο και πιο θετική άποψη στην κληρονομιά του Μάο, θεωρώντας πως όχι μόνο υπήρξε ο θεμελιωτής της ανεξάρτητης και κυρίαρχης Κίνας αλλά και προσπάθησε να οικοδομήσει μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης. Η κινέζικη ηγεσία ζήτησε αυτοσυγκράτηση στις εκδηλώσεις, δείχνει την ενόχληση της στις ζωντανές μαζικές μορφές που επιλέγουν οι νέοι για να τιμήσουν την επέτειο, κατηγορεί ανοικτά το κίνημα των κόκκινων επαναστατικών τραγουδιών που αναπτύσσεται και συνεχώς
προσπαθεί να υπενθυμίσει πως ο Μάο έκανε και σοβαρά λάθη. Εννοώντας φυσικά τις πρωτοβουλίες και τον αγώνα του ενάντια στην δεξιά πτέρυγα του κόμματος, το κίνημα της Πολιτιστικής Επανάστασης και τις ιδέες του για την συνέχιση της ταξικής πάλης στον σοσιαλισμό.


Στον αντίποδα κάνουν ότι μπορούν για να μουσειοποιήσουν τον Μάο φτιάχνοντας αγάλματα, χρυσές προτομές και οργανώνουν κρατικές εκδηλώσεις μακριά από τις μάζες. Γνωρίζουν καλά πως αν οι εκρηκτικές κοινωνικές αντιθέσεις που αναπτύσσονται γοργά σε όλη την έκταση της τεράστιας χώρας καταφέρουν να συνδεθούν με την ζωντανή παρακαταθήκη των κομμουνιστικών ιδεών που εκπροσωπεί κυρίως το έργο και η κληρονομιά του Μάο, τότε αυτό μπορεί να συνεγείρει τα εκατομμύρια που βιώνουν την καπιταλιστική κόλαση και τις κοινωνικές αδικίες. Η περίπτωση του Μπο Ξιλάι, ηγέτη στην Τσονγκίνγκ, η οποία εξελίχθηκε σε μια σκληρή εσωκομματική αναμέτρηση, υπήρξε αποκαλυπτική. Αν και ήταν μια ενδοκαθεστωτική αντίθεση, έδειξε πως οι λαϊκές μάζες στην Κίνα είναι έτοιμες να κινητοποιηθούν για τις κόκκινες ιδέες της κοινωνικής ισότητας.
Ο Μάο δεν τιμάται αυτές τις ημέρες μόνο στην Κίνα. Σε όλο σχεδόν τον κόσμο οργανώνονται εκδηλώσεις, σεμινάρια και άλλες μορφές για να αναδειχθεί η συμβολή του στην διεθνή επαναστατική πάλη του Εικοστού αιώνα. Ειδικά στην Ασία, εκατομμύρια φτωχοί και αδικημένοι εμπνέονται από τις ιδέες του για την δύναμη των μαζών στον επαναστατικό αγώνα και τα κηρύγματά του για την διεκδίκηση μιας κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας.

πηγή: https://antigeitonies.blogspot.gr/2013/12/120.html
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Trolletarian

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Trolletarian αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,265 μηνύματα.
Ρόζα Λούξεμπουργκ
δολοφονήθηκε σαν σήμερα το 1919


Ο Λένιν για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ:

«Σήμερα στο Βερολίνο η αστική τάξη και οι σοσιαλδημοκράτες πανηγυρίζουν. Κατάφεραν να δολοφονήσουν τον Καρλ Λίμπκνεχτ και την Ρόζα Λούξεμπουργκ. Ο Έμπερτ και ο Σάιντεμαν, που τέσσερα ολόκληρα χρόνια έσπρωχναν τους εργάτες στο σφαγείο για ληστρικά συμφέροντα, ανέλαβαν το ρόλο των δήμιων των προλετάριων ηγετών. Το παράδειγμα της επανάστασης στη Γερμανίας μας πείθει ότι η «δημοκρατία» δεν είναι παρά ένα προκάλυμμα της αστικής καταλήστευσης και της πιο άγριας βίας. Θάνατος στους δημίους!».
.....
«Αυτοί οι δήμιοι, αυτοί οι λακέδες της αστικής τάξης, έβαλαν του Γερμανούς λευκοφρουρούς, τα μαντρόσκυλα της ιερής κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας, να λιντσάρουν την Ρόζα Λούξεμπουργκ, να τουφεκίσουν πισώπλατα τον Καρλ Λίμπκνεχτ με το ολοφάνερα ψεύτικο πρόσχημα ότι αποπειράθηκε "να αποδράσει"... και, ταυτόχρονα, οι δήμιοι αυτοί πήγαν να καλύψουν τους λευκοφρουρίτες με το κύρος της κυβέρνησης, που δεν έχει δήθεν καμία ευθύνη, που στέκεται τάχα πάνω από τάξεις!... Δεν βρίσκω λόγια να χαρακτηρίσω όλη την αποκρουστικότητα και την ποταπότητα αυτού του φρικτού εγκλήματος, που διέπραξαν οι δήθεν σοσιαλιστές. Θα 'λεγε κανείς ότι η ιστορία διάλεξε αυτό το δρόμο για τους «εργατικούς υπολοχαγούς της κεφαλαιοκρατικής τάξης» για να παίξουν το ρόλο τους, φέροντάς τον ως το «έσχατο όριο» της αγριότητας και της δολιότητας... Το αίμα των καλύτερων ανθρώπων της παγκόσμιας προλεταριακής Διεθνούς, των αξέχαστων ηγετών της διεθνούς σοσιαλιστικής επανάστασης, θα ατσαλώσει καινούριες μάζες εργατών για αγώνα ζωής και θανάτου. Και ο αγώνας αυτός θα οδηγήσει στη νίκη». ........
"Ο Πάουλ Λεβί επιδιώκει προπαντός τώρα να κερδίσει την εκτίμηση της αστικής τάξης –και επομένως της ΙΙ και ΙΙ ½ Διεθνούς, που είναι οι πράκτορές της– επανεκδίδοντας εκείνα ακριβώς τα έργα της Ρόζας Λούξεμπουργκ που είναι λαθεμένα. Θα απαντήσουμε σ’ αυτό με δυο σειρές από έναν καλό ρωσικό μύθο: οι αετοί μπορεί καμιά φορά να πετάξουν και χαμηλότερα από τις κότες, μα οι κότες ποτέ δεν μπορούν να πετάξουν στα ύψη που πετάν οι αετοί…
Παρά τα λάθη της, η Ρόζα Λούξεμπουργκ ήταν και παραμένει ένας αετός, και όχι μόνο η μνήμη της θα είναι πάντα ιερή για τους κομμουνιστές όλου του κόσμου, μα και η βιογραφία της και τα άπαντά της (τα οποία πολύ τα καθυστερούν οι γερμανοί κομμουνιστές, πράγμα που ως ένα σημείο μόνο δικαιολογείται από τον αφάνταστο αριθμό των θυμάτων που έχουν στο σκληρό αγώνα που κάνουν) θα είναι ένα διδακτικότατο μάθημα, που θα διαπαιδαγωγήσει πολλές γενιές κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο…
"Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία, ύστερα από τις 4 Αυγούστου 1914*, είναι ένα πτώμα που αποσυντίθεται" – μ’ αυτό το απόφθεγμα της Ρόζας Λούξεμπουργκ θα συνδεθεί το όνομά της στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Και στο σκουπιδαριό του εργατικού κινήματος, ανάμεσα σε σωρούς κοπριάς, οι κότες σαν τον Πάουλ Λεβί, τον Σάιντεμαν, τον Κάουτσκι και όλη αυτή την παρέα, θα κακαρίζουν φυσικά για τα λάθη της μεγάλης κομμουνίστριας. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί".

Και ένα κείμενο δικό της:
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί το τελευταίο γραπτό της Ρόζα, μετά την ήττα των Σπαρτακιστών στο Βερολίνο και λίγο πριν από τη δολοφονία της από τις επίλεκτες ομάδες που χρησιμοποίησε η “σοσιαλδημοκρατική” κυβέρνηση. Το μεταφράσαμε, γνωρίζοντας ότι παρότι έχουν γίνει ξανά μεταφράσεις, δεν μπορεί να βρεθεί ηλεκτρονικά κάποια στο διαδίκτυο στα ελληνικά. Η μετάφραση έγινε από το αγγλικό κείμενο στο www.marxist.org
https://ilesxi.wordpress.com/2012/01/15/%CF%81%CF%8C%CE%B6%CE%B1-%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%BE%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA-%CE%B7-%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B7-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9-%CF%83/

«Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο»​

«H τάξη βασιλεύει στη Βαρσοβία!» διακήρυξε ο υπουργός Σεμπαστιανί στην παρισινή Βουλή των Αντιπροσώπων το 1831, όταν μετά την έφοδο τους στο προάστιο της Πράγκα, οι επιτιθέμενοι στρατιώτες εισέβαλλαν στην πολωνική πρωτεύουσα για να αρχίσουν τη σφαγή των επαναστατών.

«Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!» Έτσι διακυρήττει θριαμβευτικά ο αστικός τύπος, έτσι δηλώνουν ο Έμπερτ και ο Νόσκε, και οι αξιωματικοί του “νικηφόρου στρατού”, τους οποίους ο μικροαστικός όχλος στο Βερολίνο χειροκροτά κουνώντας χαρτομάντηλα και φωνάζοντας «Ουρά!». Η δόξα και η τιμή των γερμανικών όπλων έχουν δικαιωθεί από την αρχή της παγκόσμιας ιστορίας. Αυτοί που κατατροπώθηκαν στην Φλάνδρα και στην Αργκόν επανόρθωσαν τη φήμη τους με μια λαμπρή νίκη – πάνω από 300 Σπαρτακιστές στο κτήριο της Φόρβερτς (Vorwarts).Οι μέρες που οι ένδοξοι γερμανοί στρατιώτες εισέβαλλαν στο Βέλγιο, και οι μέρες του στρατηγού Φον Έμιχ, του κατακτητή της Λιέγης, ωχριούν μπροστά στα κατορθώματα των Ράινχαρτ και σία στους δρόμους του Βερολίνου.Οι μαινόμενοι στρατιώτες της κυβέρνησης κατέσφαξαν τους απεσταλμένους που προσπάθησαν να διαπραγματευτούν την παράδοση του κτηρίου της Φόρβερτς, χρησιμοποιώντας τους υποκόπανους των τουφεκιών για να τους χτυπήσουν μέχρι να μην αναγνωρίζονται.Οι αιχμάλωτοι παρατάχθηκαν στον τοίχο και κατεσφάγησαν τόσο βίαια που πετάχτηκαν παντού ιστοί από τα μυαλά και τα κρανία τους. Εν όψει τόσο ένδοξων πράξεων, ποιος θα θυμηθεί τις εξευτελιστικές ήττες από τους Γάλλους, τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους; Tώρα ο Σπάρτακος είναι ο εχθρός, το Βερολίνο ο τόπος που οι αξιωματικοί μας μπορούν να αποκομίσουν θριάμβους, και ο Νόσκε, ο “εργάτης”, είναι ο στρατηγός που μπορεί να μας οδηγήσει σε νίκες εκεί που απέτυχε ο Λούντεντορφ.

Ποιος δε θυμάται τους μεθυσμένους πανηγυρισμούς του όχλου του “νόμου και της τάξης” στο Παρίσι, αυτά τα Διονύσια που γιόρτασε η μπουρζουαζία πάνω από τα πτώματα των κομμουνάρων; Αυτή η μπουρζουαζία που είχε ντροπιαστικά παραδοθεί στους Πρώσσους, και είχε εγκαταλείψει την πρωτεύουσα στους εισβολείς, τρέχοντας για να σωθούν σαν οι πιο δειλοί από τους δειλούς. Ω, πως το ανδρικό θάρρος αυτών των εκλεκτών γιων της αστικής τάξης, της «χρυσής νεολαίας» και του σώματος των αξιωματικών επανήρθε στη ζωή απέναντι στους πεινασμένους και άσχημα οπλισμένους παριζιάνους προλετάριους και τις ανυπεράσπιστες γυναίκες και τα παιδιά τους.Πως αυτοί οι θαρραλέοι γιοι του Άρη, που είχαν λυγίσει απέναντι στον ξένο εχθρό, επέδειξαν τέτοια κτηνώδη σκληρότητα απέναντι στους ανυπεράσπιστους, τους αιχμαλώτους και τους νεκρούς.

“Η τάξη βασιλεύει στη Βαρσοβία!” “H τάξη βασιλεύει στο Παρίσι!” “Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!” Κάθε μισό αιώνα είναι αυτό που γράφεται στις ανακοινώσεις από τους φύλακες της “τάξης” από το ένα επίκεντρο κοσμοϊστορικής πάλης στο άλλο.Και μέσα στην ευφορία τους οι νικητές δεν καταφέρνουν να παρατηρήσουν, πως κάθε “τάξη” που έχει ανάγκη τακτικά να συντηρείται με μια αιματοβαμμένη σφαγή βαδίζει αταλάντευτα προς το δικό της ιστορικό πεπρωμένο, την καταστροφή της.

Τι ήταν αυτή η πρόσφατη «εβδομάδα του Σπαρτάκου» στο Βερολίνο; Τι μας έφερε; Tι μας διδάσκει; Τη στιγμή που είμαστε ακόμα στα μισά της μάχης, τη στιγμή που η αντεπανάσταση ακόμα ουρλιάζει για τη νίκη της, οι προλετάριοι πρέπει να λάβουν υπόψη τους το τι έχει συμβεί και να υπολογίσουν τα γεγονότα και τις συνέπειες τους με τη μεγάλη μεζούρα της ιστορίας. Η επανάσταση δεν έχει χρόνο για να χάσει, συνεχίζει να προχωρά βιαστικά πάνω από τους ακόμα ανοιχτούς τάφους, πάνω από “νίκες” και “ήττες”, προς το μεγάλο της στόχο. Το πρώτο καθήκον για τους μαχητές του διεθνούς σοσιαλισμού είναι να ακολουθήσουν συνειδητά τις αρχές και το μονοπάτι της επανάστασης.

Έπρεπε κανείς να περιμένει την τελική νίκη του επαναστατικού προλεταριάτου σε αυτή τη σύγκρουση; Μπορούσαμε να περιμένουμε την ανατροπή των Έμπερτ-Σάιντεμαν και την εγκαθίδρυση μιας σοσιαλιστικής δικτατορίας; Σίγουρα όχι, αν συνυπολογίζαμε όλες τις μεταβλητές που βαραίνουν αυτό το ερώτημα.Ο αδύναμος κρίκος στον επαναστατικό σκοπό είναι η πολιτική ανωριμότητα των μαζών των στρατωτών, που ακόμα επιτρέπουν στους αξιωματικούς τους να τους μεταχειρίζονται ενάντια στο λαό, για αντεπαναστικούς σκοπούς. Αυτό από μόνο του δείχνει πως καμία επαναστική νίκη με διάρκεια δεν ήταν δυνατή σε αυτή τη συγκυρία. Από την άλλη, η ανωριμότητα των στρατιωτών είναι η ίδια ένα σύμπτωμα της γενικής ανωριμότητας της γερμανικής επανάστασης.

Η επαρχία, από την οποία προήλθε ένα μεγάλο ποσοστό των απλών στρατιωτών, πολύ λίγο αγγίχτηκε από την επανάσταση.Μέχρι στιγμής, το Βερολίνο παραμένει πρακτικά απομονωμένο από την υπόλοιπη χώρα.Τα επαναστικά κέντρα στις επαρχίες – η Ρηνανία, η βόρεια ακτή, το Μπρούνσβικ, η Σαξωνία, η Βυρτεμβέργη – παραμένουν ψυχί τε και σώματι στο πλευρό των βερολινέζων εργατών, είναι αλήθεια. Όμως μέχρι στιγμής δε προελαύνουν σε απόλυτο συντονισμό μεταξύ τους, δεν υπάρχει ενότητα δράσης, που θα έκανε το άλμα προς τα εμπρός και τη μαχητική θέληση της βερολινέζικης εργατικής τάξης ασύγκριτα αποτελεσματικότερη. Επίσης, υπάρχει – και αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της πολιτικής ανωριμότητας της επανάστασης – και ο οικονομικός αγώνας, αυτό το τεκτονικό υπόβαθρο που τροφοδοτεί την επάνασταση και που βρίσκεται μόνο στο αρχικό του στάδιο. Και αυτή είναι η υποβόσκουσα αιτία που η επαναστατική ταξική πάλη βρίσκεται ακόμα σε βρεφική ηλικία.

Από όλα αυτά προκύπτει το γεγονός πως μια απόφασιστική και με διάρκεια νίκη δε μπορούσε να αναμένεται αυτή τη στιγμή.Αυτό σημαίνει πως η πάλη της προηγούμενης εβδομάδας ήταν “λάθος”; Η απάντηση θα ήταν και αν μιλούσαμε για μια προσχεδιασμένη επιδρομή ή ένα πραξικόπημα.Αυτό όμως πυροδότησε αυτή την εβδομάδα μαχών; Όπως σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, όπως στις 6 και στις 24 του Δεκέμβρη, ήταν μια κτηνώδης πρόκληση από την κυβέρνηση.Όπως το λουτρό αίματος απέναντι στους ανυπεράσπιστους διαδηλωτές στην Χάουσεστράσε, όπως η σφαγή των ναυτών, έτσι και τώρα η έφοδος στο αρχηγείο της αστυνομίας του Βερολίνου ήταν η αιτία όλων των γεγονότων που ακολούθησαν.Η επανάσταση δεν αναπτύσσεται ομοιόμορφα βάσει της δικής της βούλησης, σε ένα ξεκάθαρο πεδίο μάχης, σύμφωνα με ένα πονηρό σχέδιο κάποιων έξυπνων “στρατηγών”.

Οι εχθροί της επανάστασης μπορούν επίσης να πάρουν την πρωτοβουλία των κινήσεων, και κατά κανόνα το κάνουν πιο συχνά απ’ότι το κάνει η επανάσταση. Αντιμέτωποι με την ξεδιάντροπη πρόκληση Έμπερτ-Σάιντεμαν οι επαναστάτες εργάτες εξωθήθηκαν στο να πάρουν τα όπλα. Όντως, η τιμή της επανάστασης εξαρτώνταν από το να αποκρουστεί η επίθεση αμέσως με πλήρη ισχύ, για να αποτρέψει την αντεπανάσταση από το να προχωρήσει προς τα μπροστά, και τελικά οι επαναστατικές τάξεις του προλεταριάτου και το ηθικό κύρος της γερμανικής επανάστασης στη Διεθνή να κλονιστούν.

Η άμεση και αυθόρμητη αντίσταση που διεξήχθη από τις βερολινέζικες μάζες έπαλλε με τέτοια ενέργεια και αποφασιστικότητα που στον πρώτο γύρο η ηθική νίκη κερδήθηκε από τους “δρόμους”.

Τώρα είναι ένας από τους θεμελιώδεις, εσωτερικούς νόμους της επανάστασης ότι ποτέ δε στέκεται ακίνητη, ποτέ δε στέκεται παθητική ή άβουλη σε κανένα στάδιο, αφού γίνει το πρώτο βήμα.Η καλύτερη άμυνα είναι ένα δυνατό χτύπημα.Αυτός είναι ο στοιχειώδης κανόνας κάθε μάχης, μα είναι ξεχωριστά αληθινός για κάθε ένα στάδιο της επανάστασης.Είναι μια επίδειξη του υγειούς ενστίκτου και της εσωτερικής δύναμης του βερολινέζικου προλεταριάτου ότι δεν κατευνάστηκε με την παλινόρθωση του Άιχορν (που είχε απαιτήσει) μα κατέλαβε αυθόρμητα τα κέντρα διοίκησης της αντεπανάστασης : τον τύπο, τνν ημί-επίσημη υπηρεσία τύπου, τα γραφεία της Φόρβερτς.Όλα αυτά τα μέτρα ήταν αποτέλεσμα της ενστικτώδους συνειδητοποίησης των μαζών πως απο τη μεριά της, η αντεπανάσταση δε θα δεχόταν την ήττα αλλά θα συνέχιζε με μια γενική επίδειξη της δικής της δύναμης.

Εδώ ξανά στεκόμαστε μπροστά σε ένα από τους μεγάλους ιστορικούς νόμους της επανάστασης πάνω στον οποίο συντρίβονται όλες οι σοφιστείες και η αλαζονία των τιποτένιων “επαναστατών” σαν του USPD που ψάχνουν συνεχώς δικαιολογία για να υποχωρήσουν από τον αγώνα. Από τη στιγμή που το θεμελιώδες ζήτημα της επανάστασης έχει τεθεί – και σε αυτή την επανάσταση είναι η ανατροπή της κυβέρνησης Έμπερτ-Σάιντεμαν, το κυρίαρχο εμπόδιο στη νίκη του σοσιαλισμού – τότε αυτό το βασικό ζήτημα θα επανέλθει ξανά και ξανά στην ολότητα του.Με την αναπόφευκτη φύση όπως ενός φυσικού νόμου, κάθε επιμέρους κεφάλαιο της πάλης θα αποκαλύψει το πρόβλημα αυτό πλήρως ανεξάρτητα από το πόσο προετοιμασμένη να το λύσει είναι η επανάσταση ή πόσο ανώριμη είναι η κατάσταση. «Κάτω οι Έμπερτ-Σάιντεμαν!» – αυτό το σύνθημα προκύπτει αναπόφευκτα σε κάθε επαναστατική κρίση αφού είναι η μόνη συνταγή που συνενώνει όλες τις επιμέρους μάχες. Φέρνοντας έτσι αυτόματα, βάσει της δικιάς του εσωτερικής, αντικειμενικής λογικής, κάθε επεισόδιο της σύγκρουσης αυτής σε σημείο βρασμού, ανεξάρτητα από το αν το θέλει κανείς ή όχι.

Λόγω αυτής της αντίφασης, στα αρχικά στάδια της επαναστατικής διαδικασία μεταξύ του καθήκοντος που τίθεται και της απουσίας οποιονδήποτε προϋποθέσεων για να λυθεί αυτό, οι μάχες της επανάστασης ξεχωριστά η καθε μία καταλήγουν στην τυπική ήττα.Η επανάσταση όμως είναι η μόνη μορφή “πολέμου” – κι αυτός είναι ένας αξιοπερίεργος νόμος της ιστορίας – στην οποία η τελική νίκη μπορεί να προετοιμαστεί μόνο με μια σειρά από “ήττες”.

Tι μας δείχνει όλη η ιστορία του σοσιαλισμού και όλων των σύγχρονων επαναστάσεων; H πρώτη σπίθα ταξικής πάλης στην Ευρώπη, η εξέγερση των υφαντών μεταξιού στη Λυόν το 1831 κατέληξε σε βαριά ήττα; το κίνημα των Χαρτιστών στη Βρετανία κατέληξε σε ήττα; η εξέγερση του παρισινού προλεταριάτου τις μέρες του Ιουνίου του 1848 συνετρίβη και η Παρισινή Κομμούνα κατέληξε σε τρομερή ήττα. Ολόκληρο το μονοπάτι του σοσιαλισμού – σε ότι αφορά την επαναστατική πάλη – είναι στρωμένο με συντριπτικές ήττες και μόνο. Κι όμως, την ίδια στιγμή, η ιστορία προελαύνει χωρίς δισταγμό, βήμα το βήμα προς την τελική νίκη! Που θα είμασταν σήμερα χωρίς αυτές τις “ήττες“, από τις οποίες αντλούμε ιστορική πείρα, κατανόηση, δύναμη και ιδεαλισμό; Σήμερα, όπως προχωράμε προς την τελευταία μάχη του προλεταριακού ταξικού πολέμου, στέκουμε πάνω στα θεμέλια αυτών ακριβώς των ήττων, και δεθα μπορούσαμε χωρίς καμία από αυτές, γιατί η καθεμία συμβάλλει στη δικιά μας δύναμη και κατανόηση.

Η επαναστατική πάλη είναι ακριβώς το αντίθετο της κοινοβουλευτικής πάλης. Στη Γερμανία, για τέσσερις δεκαετίες είχαμε μόνο κοινοβουλευτικές “νίκες”. Πρακτικά βαδίζαμε από νίκη σε νίκη. Και όταν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη μεγάλη ιστορική δοκιμασία της 4ης Αυγούστου 1914, το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφική πολιτική και ηθική ήττα, μια εξοργιστική κατάρρευση και σήψη χωρίς προηγούμενο. Μέχρι στιγμής, οι επαναστάσεις δε μας έχουν δώσει τίποτα παρά ήττες. Αυτές οι αναπόφευκτες ήττες μας δίνουν σωρεία εγγυήσεων για την τελική νίκη.

Υπάρχει μοναχά ένας όρος. Το ερώτημα του γιατί προέκυψε η κάθε ήττα πρέπει να απαντηθεί. Προέκυψε γιατί η μαχητική, ενεργητική έφοδος προς τα μπρος των μαζών συγκρούστηκε με το φραγμό ανώριμων ιστορικών συνθηκών, ή ήταν η αναποφαστικότητα, η αδράνεια και η εύθραυστη εσωτερική συγκρότηση που χαντάκωσε την ίδια την επαναστατική παρόρμηση;

Kλασσικά παραδείγματα και των δύο περιπτώσεων είναι η επανάσταση του Φλεβάρη στη Γαλλία από τη μία και του Μάρτη στη Γερμανία από την άλλη.Το θάρρος του παρισινού προλεταριάτου έγινε μια πηγή ενέργειας για την ταξική πάλη ολόκληρου του διεθνούς προλεταριάτου.Τα ελεεινά γεγονότα της γερμανικής επανάστασης του Μάρτη του ίδιου έτους γίναν βαρίδι στην ανάπτυξη ολόκληρης της σύγχρονης Γερμανίας σαν μια αλυσίδα με μπάλα. Συγκεκριμένα στην ιστορία της επίσημης γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας, τα γεγονότα αυτά αντηχούν στις τελευταίες εξελίξεις της γερμανικής επανάστασης και μέσα στη δραματική κρίση που μόλις βιώσαμε.

Πως εμφανίζεται η ήττα της «εβδομάδας του Σπάρτακου» στο φως του παραπάνω ιστορικού ερωτήματος; Ήταν μια περίπτωση μαινόμενης, ανεξέλεγκτης συγκρουόμενης με μια ανεπαρκώς ωριμασμένη κατάσταση, ή ήταν μια περίπτωση αδύναμης και αναποφασιστικής δράσης;

Και τα δύο! Η κρίση είχε διπλή φύση. Η αντίφαση ανάμεσα στην ισχυρή και αποφασιστική επίθεση των βερολινέζικων μαζών από τη μία και της αναποφασιστικής και άτολμης απραξίας της ηγεσίας του Βερολίνου από την άλλη στιγμάτισε αυτό το τελευταίο επεισόδιο. Η ηγεσία απέτυχε.Μια νέα ηγεσία όμως μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί από τις μάζες για τις μάζες. Οι μάζες είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Είναι ο βράχος πάνω στον οποίο θα χτιστεί η τελική νίκη της επανάστασης. Οι μάζες στάθηκαν στο ύψος τους απέναντι στην πρόκληση και μέσα από αυτή την “ήττα” σφυρηλάτησαν έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιστορικών ηττών, που είναι το καμάρι και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού.Αυτός είναι ο λόγος που οι μελλοντικές νίκες θα ξεπηδήσουν από αυτή την “ήττα”.

«Η τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο!» Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Αύριο η επανάσταση θα υψωθεί ξανά και βροντώντας τα όπλα της με τις σάλπιγγες να αντηχούν θα αναγγείλει προκαλώντας σας τρόμο:

ΗΜΟΥΝ, ΕΙΜΑΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ!

Μετάφραση: Κώστας Αρβανίτης,

https://antigeitonies.blogspot.gr/2014/01/1919.html
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Apep

Νεοφερμένος

Ο Apep αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 106 μηνύματα.
Όσοι χρησιμοποιείτε chrome αλλά κι εκείνοι που επισκέφθηκαν τη σελίδα της google θα είδαν στο doodle το προφίλ ενός "σκεπτικού" άνδρα κι ένα μονοθέσιο.

ο απόλυτος οδηγός της f1 θα ήταν σήμερα 54 ετών αλλά δυστυχώς η "μοίρα" είχε αποφασίσει διαφορετικά.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι https://en.wikipedia.org/wiki/Ayrton_Senna
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Stavri_

Τιμώμενο Μέλος

Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
Η Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.

Ο ΟΗΕ μάς καλεί αυτή τη μέρα να ενώσουμε τις φωνές μας για τα θύματα του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας και της μισαλλοδοξίας.




 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Apep

Νεοφερμένος

Ο Apep αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 106 μηνύματα.
Καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν εθνικής εορτής... :smartass:

Από τότε, σύμφωνα με τους ...υπολογισμούς μου, πέρασαν 193 χρόνια...:hmm:
Τι λέει όμως η ιστορία για την επανάσταση του 21; Ότι οι Έλληνες πολλά μπορούσαν να ανεχθούν αλλά να είναι σκλάβοι και μάλιστα έθνους βλακών και ηλιθίων, πήγαινε πολύ! :mad:

Σήμερα, η επανάσταση του καναπέ και η θεωρία του εβολουσιανισμού πήρε την σκυτάλη, άλλωστε όσα χωράνε στην αλήθεια δεν τα βαστάν τα παραμύθια ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Trolletarian

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Trolletarian αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,265 μηνύματα.
Σαν σήμερα το 1952 η κυβέρνηση Πλαστήρα δολοφόνησε τον Έλληνα κομμουνιστή Νίκος Μπελογιάννη επειδή πάλεψε για μια Ελλάδα λεύτερη από τον ξένο ζυγό.
Δόξα και τιμή στο σύντροφο μας!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lowbaper92

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο lowbaper92 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,504 μηνύματα.
Έστω και με λίγη ώρα καθυστέρηση... Χρόνια πολλά ρε γέρο!



 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

nuria.m

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η nuria.m αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 27 ετών. Έχει γράψει 218 μηνύματα.

aergos

Δραστήριο μέλος

Ο aergos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 410 μηνύματα.
πριν 28 χρόνια, ο μεγάλος θρίαμβος στο eurobasket.
έχει αλλάξει πολύ το μπάσκετ από τότε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

aergos

Δραστήριο μέλος

Ο aergos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 410 μηνύματα.
Και σαν σήμερα πριν 10 χρόνια ο 2ος μπασκετικός θρίαμβος..
Με το Θοδωρή Παπαλουκά, στη καλύτερη φάση της καριέρας του, να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του, η εθνική κατακτά το χρυσό του Eurobasket 2005 στο Βελιγράδι.

Επίσης σαν σήμερα πριν 10 χρόνια ο Αλογοσκούφης έταζε αυξήσεις 7% σε ΟΓΑ και ΕΚΑΣ και φοροελαφρύνσεις για όλα τα εισοδήματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Stavri_

Τιμώμενο Μέλος

Η Stavri_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και επαγγέλεται Barista. Έχει γράψει 4,687 μηνύματα.
Σαν σήμερα... γίνεται 17 χρόνων ο Γκούγκλης! Ολόκληρος έφηβος! Παιδαρέλι! Να τα χιλιάσει. Καλό παιδί και πάντα πρόθυμο να βοηθήσει τους πάντες. Άσε που είναι και ένας μικρός Παντογνώστης.

I'm in love with Mr. Google! :inlove:


 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Πουπουλίνα

Επιφανές μέλος

Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,143 μηνύματα.
Σαν σημερα,πεθανε αυτο το απιστευτο συμβολο της επαναστασης,αυτος απιστευτος Ανθρωπος..ο Τσε...
Η τελευταία ημέρα του Τσε Γκεβάρα


9 Οκτωβρίου 1967. Ο υπαξιωματικός του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν, πυροβολεί και σκοτώνει τον αιχμάλωτο Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα. Ο θάνατός του σημειώθηκε λίγο μετά τη 1:00 το μεσημέρι. Πίσω στην Κούβα, η στάση του Φιντέλ Κάστρο ήταν αρχικά επιφυλακτική, καθώς δεν υπήρχαν σαφείς ενδείξεις για το θάνατο του Κομαντάντε. Ωστόσο, στις 15 Οκτωβρίου, αποδέχτηκε το γεγονός, μετά από την εμφάνιση φωτογραφικών αποδείξεων.

Με αυτόν τον σύντομο και βάναυσο τρόπο (αιμορραγία από 9 σφαίρες στο στήθος), έσβησε ο άνθρωπος πίσω από την κουβανική επανάσταση της 26ης Ιουλίου, την κατάκτηση της Σάντα Κλάρα, ο γιατρός και φωτογράφος "Τσε".

Το χρονικό
Έχουν περάσει περίπου 2 χρόνια από τότε που ο Κομαντάντε εγκατέλειψε την Κούβα και βρέθηκε, με μια στάση στο Κογκό, στη Βολιβία. Το σπίτι του βρίσκεται πλέον στην περιοχή Νιανκαουασού, που θεωρούταν ο πυρήνας του αντάρτικου που ετοιμαζόταν. Οι συγκρούσεις με το βολιβιανό στρατό είναι συχνές, ενώ η βοήθεια που ο τελευταίος είχε από τις ΗΠΑ, καθώς και η παντελής απουσία του βολιβιανού Κομμουνιστικού Κόμματος στην υποστήριξη του αγώνα του Τσε, οδήγησαν στην αποτυχία της επανάστασης.

Στις 8 Οκτωβρίου, οι αντάρτες περικυκλώνονται και σφαγιάζονται. Αναγκάζονται να σκορπιστούν για να γλιτώσουν, ενώ στη μάχη ο Τσε τραυματίζεται στο πόδι. Συλλαμβάνεται από το στρατό και μεταφέρεται στο σχολείο του κοντινότερου οικισμού, Λα Ιγκέρα, όπου και ανακρίνεται για μία μέρα. Στις 9 Οκτωβρίου, ο Μάριο Τεράν λαμβάνει εντολή δολοφονίας. Στην αρχή διστάζει, όπως λέγεται, αλλά τελικά πυροβολεί τον Κομαντάντε στο στήθος.
Η σορός του έπρεπε για τους στρατιωτικούς να χαθεί δίχως κανένα ίχνος και θάφτηκε κρυφά κοντά στο αεροδρόμιο, 30 χλμ. από την Λα Ιγκέρα. Νωρίτερα, στο νοσοκομείο, οι γιατροί έκοψαν τα χέρια του, τα οποία διατηρήθηκαν σε φορμόλη προκειμένου να γίνει αργότερα η οριστική αναγνώρισή του.
Το πτώμα του έμεινε στον μυστικό του τάφο μέχρι που ανακαλύφθηκε στις 12 Ιουλίου 1997 στο Βαγιεγκράντε της Βολιβίας. Αφού μεταφέρθηκε στην Κούβα, κηδεύτηκε στη Σάντα Κλάρα, την πόλη που ο ίδιος είχε κατακτήσει το 1958 ανοίγοντας το δρόμο για την τελική νίκη του Κάστρο.
Πηγη
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

wherever

Δραστήριο μέλος

Η wherever αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 474 μηνύματα.
Σαν σημερα πριν εικοσι χρονια περιπου το ελληνικο θεατρο εχασε έναν υπεροχο ηθοποιο και ανθρωπο συναμα, τον Δημητρη Χορν!!
Έναν υπεροχο ανθρωπο που προσωπικα λατρευω να ακουω σε αποσπάσματα κ παντα βγαζει μια ηρεμια και γαληνη αλλα με τοση αυτογνωσια κ ταλεντο ταυτόχρονα! Αξέχαστες ταινιες κ ραδιοφωνικες εκπομπες που είναι αλησμόνητες σε ολους!!
Καποιες πληροφοριες για την ζωη του, να μαθαινουν οι μικροι κ να θυμουντε οι μεγαλοι!!
Βιογραφικο



υγ Ωραιο θεμα αυτό αλλα ολο για θανατους είναι τα περισσοτερα που ειδα!!:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 186240

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σαν σήμερα το 1943 είχε γεννηθεί η Janis Joplin.Η πιο όμορφη και εκφραστική φωνή στα blues και μια από τις καλύτερες τραγουδίστριες ever

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Laptonas

Νεοφερμένος

Ο Laptonas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 19 μηνύματα.
Σαν σήμερα εκτελείται στην γκιλοτίνα ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ο ΙΣΤ μαζί με την γυναίκα του Μαρία Αντουανέτα στα πλαίσια της περιόδου της Τρομοκρατίας (1793)
Η απάντηση του εξαθλιωμένου, από την πείνα και την άγρια φορολογία, γαλλικού λαού σε αυτούς που επί αιώνες ζούσαν εις βάρος του (ευγενείς, κληρικοί)
Αξίζει να σημειωθεί ότι τον χειμώνα πριν την Γαλλική Επανάσταση οι Γάλλοι αναγκάστηκαν λόγω του τρομακτικού κρύου και της απίστευτης φτώχειας και ανέχειας να παραβιάσουν αποθήκες με τρόφιμα! Παρόλα αυτά ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο ΙΣΤ τους αρνήθηκε τον οποιοδήποτε διάλογο στην Αίθουσα του Σφαιριστηρίου και όχι μόνο δεν εισάκουσε το δίκαιο αίτημα τους για μείωση των φόρων αλλά τους απείλησε κιόλας με την περαιτέρω αύξηση τους
Είχε το τέλος που άξιζε!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top