Άσκηση σωματικής βίας σε γυναίκες

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Όχι τέτοια κουσούρια φαίνονται πολύ νωρίς στην σχέση, απλά και οι δύο συνήθως επιλέγουν να τα αγνοήσουν γιατί ακόμη είναι μέσα στα μέλια. Κακό του κεφαλιού τους.

Μακάρι να φαίνεται, δεν θα ήθελα να πέσω θύμα τέτοιου λάθους. Αλλά νομίζω ότι δεν φαίνεται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Anonyme

Δραστήριο μέλος

Η Anonyme αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μεταφραστής/Διερμηνέας. Έχει γράψει 645 μηνύματα.
Έχω πει πολλές φορές πως αν μια γυναίκα παντρευτεί έναν άντρα που τη δέρνει, την απατάει ή την κακοποιεί είναι δικό της φταίξιμο καθώς οι συμπεριφορές αυτές κάνουν μπαμ από μακριά και το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Όταν ένας άντρας επιλέγει να παντρευτεί μια γυναίκα που κάνει σαν υστερική και ασκεί ψυχολογική ή μη βία τότε κακό του κεφαλιού του.

Όχι, δεν φταίει το θύμα, είτε αυτό είναι άνδρας, είτε είναι γυναίκα. Δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο επηρεάζεται η ψυχοσύνθεση ενός ατόμου που μεγαλώνει σε κακοποιητικό περιβάλλον; Ένα παιδί που μαθαίνει από μικρό να επιβιώνει μέσα σε βίαιες καταστάσεις (λεκτική ή σωματική βία ανάμεσα στους γονείς ή απ' τους γονείς προς τα παιδιά ή και τα δύο) φτάνει σε τέτοιο σημείο που δεν μπορεί πλέον να αντιληφθεί ποια κατάσταση είναι σωστή και ποια όχι. Πώς μπορείς να κατηγορείς το θύμα επειδή δεν έλαβε ποτέ την απαραίτητη βοήθεια;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το αθώο μπατσάκι ιδιαίτερα σε προλογικές ηλικίες (toddlers) είναι υπεύθυνο για μα πληθώρα ψυχικών προβλημάτων στα παιδιά, τα οποία βρίσκονται εκείνη τη στιγμή στην πιο εύπλαστη και συνάμα ευάλωτη ηλικία τους. Κάνε ένα google search για peaceful parenting για να δεις τι εννοώ.

Αν και δεν θα χαρακτήριζα κάποιο γονιό σαν τέρας αν έχει ρίξει το μπατσάκι στο παιδί, αν όμως είχε διαβάσει τις παραπάνω έρευνες και συνέχιζε να το κάνει ή αν δεν έκανε καν τον κόπο να τις διαβάσει, τότε θα έλεγα πως δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το παιδί του.

Υπάρχουν τρόποι να περάσεις τα νοήματα που θέλεις στο παιδί χωρίς να του ασκήσεις βία, ακόμη και σε τέτοιες ηλικίες. Υπάρχει και μια παιδαγωγική/παιδοψυχολογική επιστήμη που έχει κάνει άλματα από την εποχή της γιαγιάς μας.

------

Όταν ο άλλος κάνει ή λέει χοντράδες δεν έχει νόημα ο θυμός (καταλαβαίνω βέβαια τον λόγο που μπορεί να θυμώσεις) αλλά είναι καλύτερο ήρεμα να εξετάζεις για πιο λόγο ο άλλος το είπε και να επιμένεις σε εξηγήσεις. Το λάθος που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πως θυμώνουν ξεσπάνε και μετά τα "ξεχνάνε". Τέτοια πράγματα μαζεύονται κάτω από το χαλί και φθείρουν τις σχέσεις. Αν έχει πει αδικαιολόγητα χοντρή χοντράδα, ή αν επιμένει στο να μην δίνει εξηγήσεις ή εξηγήσεις τύπου "ήταν πάνω στα νεύρα μου δεν το εννοούσα" τότε κόβεις επαφές. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την αφιερώνεις σε τέτοια άτομα.

Όχι, δεν φταίει το θύμα, είτε αυτό είναι άνδρας, είτε είναι γυναίκα. Δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο επηρεάζεται η ψυχοσύνθεση ενός ατόμου που μεγαλώνει σε κακοποιητικό περιβάλλον; Ένα παιδί που μαθαίνει από μικρό να επιβιώνει μέσα σε βίαιες καταστάσεις (λεκτική ή σωματική βία ανάμεσα στους γονείς ή απ' τους γονείς προς τα παιδιά ή και τα δύο) φτάνει σε τέτοιο σημείο που δεν μπορεί πλέον να αντιληφθεί ποια κατάσταση είναι σωστή και ποια όχι. Πώς μπορείς να κατηγορείς το θύμα επειδή δεν έλαβε ποτέ την απαραίτητη βοήθεια;

Είναι σωστό αυτό που λες αλλά όχι πλήρως. Όταν αποφασίζεις να φέρεις στον κόσμο παιδιά και επιλέγεις σαν πατέρα/μητέρα τους ένα ακατάλληλο άτομο τότε έχεις πλήρως την ευθύνη των πράξεών σου, καθώς τώρα μεταβιβάζεις αντίστοιχες παθολογικές καταστάσεις στα παιδιά σου που δεν φταίνε σε τίποτα. Συμφωνώ πως η παιδική κακοποίηση έχει πάρα πολύ αρνητικές συνέπειες στην κρίση και την ψυχοσύνθεση ενός ατόμου και γι'αυτό θα πρέπει ο ίδιος να ζητήσει βοήθεια από ειδικούς. Μετά την ενηλικίωση μπορείς να φύγεις από το σπίτι που σε κακοποιούν και τότε αρχίζει και η δική σου ευθύνη πάνω στην κατάσταση.

Σε κάθε κατάσταση κακοποίησης το θύμα έχει πάντα ένα μικρό αλλά υπαρκτό μερίδιο ευθύνης (μιλάω για ενήλικες όχι παιδιά) καθώς πάντα υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να κάνει ώστε να αποφύγει την κακοποίηση, αν όχι εκείνη τότε την μελλοντική.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

nymphet

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η nymphet αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 204 μηνύματα.
Πιστέυω είναι ορθότερο να αναφερόμαστε σε βία ανεξαρτήτως φύλου.Η βία είναι βία και εναντίον της γυναίκας αλλά και του άντρα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DarthFederer

Διάσημο μέλος

Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
Λεμε ναι στη βια αρκει να συναινουν και οι δυο :P

Σορρυ αλλα δεν μπορω να παρω σοβαρα εν ετει 2016 στο δυτικο κοσμο τετοιο θεμα. Αν σου ασκειται οποιουδηποτε ειδους βια, παιρνεις το καπελακι σου και φευγεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

PeterTheGreat

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Staphylococcus aureus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 923 μηνύματα.
Λεμε ναι στη βια αρκει να συναινουν και οι δυο :P

Σορρυ αλλα δεν μπορω να παρω σοβαρα εν ετει 2016 στο δυτικο κοσμο τετοιο θεμα. Αν σου ασκειται οποιουδηποτε ειδους βια, παιρνεις το καπελακι σου και φευγεις.

Δεν είναι τόσο απλό. Η κακοποίηση δεν είναι αποκλειστικά σωματική, σχεδόν πάντα συνοδεύεται και με ψυχολογική, και είναι πολύ δύσκολο για το θύμα να αποδεχτεί ότι κακοποιείται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

me.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο me. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 307 μηνύματα.
βλέπετε, μερικοί άνθρωποι προτιμούν τη δυστυχία από τη μοναξιά...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

xristaras9

Διάσημο μέλος

Ο xristaras9 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 2,554 μηνύματα.
Οταν υπάρχει ενδοοικογένειακή βία καταγγείλτε το είτε στον Εισαγγελέα είτε σε κάποια αρχή υπερ της ισότητας των δυο φύλων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

nymphet

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η nymphet αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 204 μηνύματα.
Οι περισσότεροι λέμε εγώ θα έφευγα,σιγά μην κάθομαι να τις τρώω/να ακούω βρισίδια κλπ κλπ.Όμως συνεχώς ακούμε άτομα που τα υπομένουν όλα αυτά και εξακολουθούν να είναι θύματα.Φαντάζομαι δεν είναι τόσο απλό και ξεκάθαρο στο άτομο που βρίσκεται μέσα στην όλη κατάσταση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Είναι ξεκάθαρο απλώς το να φύγεις δεν είναι εύκολο. Σημαίνει αφήνεις πίσω σου πολλά πράγματα και χαμένο χρόνο. Πιθανό να υπάρχει και παιδί ενδιάμεσα.

Φυσικά πρέπει να φύγεις, και στην τελική θα είναι καλύτερο και για το παιδί που δεν θα βλέπεις ενδοοικογενειακή βία, αλλά και για εσένα είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα που δεν θα υποστείς άλλο αυτό που βιώνεις. Ωστόσο ο νους δεν σκέφτεται πάντα καθαρά και φοβάσαι να κάνεις το οτιδήποτε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

AnwnymosMeOnoma

Νεοφερμένος

Ο AnwnymosMeOnoma αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 17 μηνύματα.
Επομένως η λύση όταν είσαι με ένα άτομο που σε κακοποιεί συναισθηματικά, είναι να πεις "τώρα θα δεις σκύλα θα σε χτυπήσω, μία σου και μία μου". Αυτοάμυνα ξέρω γω; Όχι να φύγεις τρέχοντας από ένα τέτοιο παθολογικό περιβάλλον; Πρόσεξε ότι μιλάω για "κακοποίηση", όχι για λέξεις και λόγια που πετάς πάνω στον καβγά και οκ, είναι πιο βαριά απ' ό,τι αν ήσουν ψύχραιμος και τα έλεγες.

Θα σου απαντήσω εγώ στην ερώτηση. Δεν είμαι υπέρ του να σηκώνει κανένας από τους 2 χέρι στην σχέση. Δεν είμαι υπέρ του να σηκώνει κανείς χέρι ενδο-οικογενειακά γενικά (ούτε μεταξύ των συντρόφων, ούτε από τον γονιό προς το παιδί, το δεύτερο με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις). Είμαι σίγουρη ότι ο κάθε άνθρωπος κάποιες φορές έχει τσατιστεί τόσο πολύ που θα ήθελε να κοπανήσει τον άλλον στον τοίχο (και γω έχω εκνευριστεί τόσο), αλλά ο εύκολος τρόπος για να "ταπώσεις" τον άλλον είναι να τον βαρέσεις. Αυτό είναι α)πρωτόγονη αντίδραση και θεωρώ ότι έχουμε εξελιχθεί από τότε που οι Νεάτερνταλ κοπάναγαν τις γυναίκες με το ρόπαλο, και β)λύση που δεν βγάζει πουθενά, εκτός και αν ο στόχος σε κάθε καβγά είναι το manipulative άτομο (άντρας ή γυναίκα) να παίρνει αυτό που θέλει.

Εγώ έχω χωρίσει άνθρωπο που πάνω σε καβγά έκανε την κίνηση και σήκωσε το χέρι. Έμεινε εκεί, δεν χτύπησε, αλλά όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος πιο ήρεμος μετά, δεν απείχε πολύ και δεν ήταν σίγουρος ότι την επόμενη φορά δεν θα το έκανε. Και δεν χωρίσαμε επειδή φοβήθηκα για την σωματική μου ακεραιότητα (όπως σύμφωνα με την λογική σου θα υποθέσεις, αφού οι γυναίκες είμαστε "εύθραυστα και αδύναμα πλάσματα"), αλλά γιατί ξεπέρασε ένα όριο εκπολιτισμού που δεν ήμουν διατεθειμένη να ανεχτώ. Και θα περίμενα αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι εκείνη την ώρα, να έκανε το ίδιο. Οι καβγάδες τα προβλήματα και οι εντάσεις δεν λύνονται με ξύλο. Εκείνη την στιγμή θα φωνάξεις, θα βρίσεις, θα κοπανήσεις ο ίδιος και κανένα έπιπλο για να βγει όλος ο θυμός σου, και μετά θα μαλακώσεις και θα το συζητήσεις. Αν χτυπήσεις τον/την άλλον/η, ο θυμός σου γενικά είναι μη διαχειρίσιμος και αυτό δεν είναι δικαιολογία, είναι feedback για να το δουλέψεις, κατά προτίμηση μακριά από τον/την σύντροφο γιατί μάλλον είναι κι αυτός/η συμπαράγοντας σε όλο αυτό.

Και τώρα μεταξύ μας. Πιστεύεις ότι από τους 100 άντρες που χτυπάνε συστηματικά τις γυναίκες τους, και οι 100 πρώτα έχουν υποστεί συναισθηματική βία για να το κάνουν; Ή απλά βρίσκουν αφορμές (στην αρχή μεγάλες, μετά ακόμα και για τα απλά τύπου το φαγητό είναι κρύο, δεν έχω τσιγάρα, το μωρό κλαίει πολύ δυνατά), και σηκώνουν χέρι;

Και θα κλείσω και γω με μια ερώτηση προς εσένα: Είμαι σίγουρη ότι και στις αντροπαρέες δημιουργούνται εντάσεις και σου 'ρχεται να παίξεις ξύλο. Θα σήκωνες χέρι σε άντρα φίλο σου; Και αν ναι, με την ίδια ευκολία που θα το σήκωνες στην γυναίκα σου;

Λες πολλα, θελω να απαντησω σε πολλα, αλλα βαριεμαι να γραφω ... Κατι πιο αμεσο δεν υπαρχει να μιλησουμε ?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Anonyme

Δραστήριο μέλος

Η Anonyme αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μεταφραστής/Διερμηνέας. Έχει γράψει 645 μηνύματα.
Είναι σωστό αυτό που λες αλλά όχι πλήρως. Όταν αποφασίζεις να φέρεις στον κόσμο παιδιά και επιλέγεις σαν πατέρα/μητέρα τους ένα ακατάλληλο άτομο τότε έχεις πλήρως την ευθύνη των πράξεών σου, καθώς τώρα μεταβιβάζεις αντίστοιχες παθολογικές καταστάσεις στα παιδιά σου που δεν φταίνε σε τίποτα. Συμφωνώ πως η παιδική κακοποίηση έχει πάρα πολύ αρνητικές συνέπειες στην κρίση και την ψυχοσύνθεση ενός ατόμου και γι'αυτό θα πρέπει ο ίδιος να ζητήσει βοήθεια από ειδικούς. Μετά την ενηλικίωση μπορείς να φύγεις από το σπίτι που σε κακοποιούν και τότε αρχίζει και η δική σου ευθύνη πάνω στην κατάσταση.

Σε κάθε κατάσταση κακοποίησης το θύμα έχει πάντα ένα μικρό αλλά υπαρκτό μερίδιο ευθύνης (μιλάω για ενήλικες όχι παιδιά) καθώς πάντα υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να κάνει ώστε να αποφύγει την κακοποίηση, αν όχι εκείνη τότε την μελλοντική.

Σκέψου ένα παιδί που από τη μικρότερη πιθανή ηλικία μεγαλώνει σε μια οικογένεια στην οποία δέχεται καθημερινά σωματική κακοποίηση συνοδευόμενη από σχόλια του τύπου "Το κάνω για το καλό σου", "Έτσι θα γίνεις άνθρωπος", "Εσύ φταις, πρέπει να στρώσεις", "Είσαι άχρηστος" κτλ. Αν δεν βρεθεί κάποιος στο οικογενειακό ή σχολικό περιβάλλον του παιδιού να το προστατεύσει, αυτό το άτομο είναι πάρα πολύ πιθανό να φτάσει 18 ετών και να θεωρεί πως η διαπαιδαγώγηση που έλαβε ήταν η σωστή, καθώς ήταν ένα πάρα πολύ δύσκολο παιδί, άχρηστο, ανίκανο κοκ. Τόσο πολύ μπορεί η ψυχολογική βία να διαστρεβλώσει την αντίληψή του.

Έχουμε, επομένως, έναν ενήλικα που είτε πραγματικά δεν μπορεί να αντιληφθεί το πόσο λάθος ήταν οι συνθήκες που μεγάλωσε, είτε το καταννοεί αλλά θεωρεί τον εαυτό του ανίκανο να αντιδράσει (ακούγοντας το "Είσαι άχρηστος" x365 μέρες τον χρόνο το έχει πιστέψει) ή, τέλος, κάποια ερεθίσματα που έλαβε μεγαλώνοντας τον έκαναν να καταλάβει πως μπορεί να ξεφύγει με την κατάλληλη βοήθεια. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε κάποιον που ανήκει στην πρώτη ή στη δεύτερη κατηγορία, μόνο και μόνο επειδή είναι ενήλικας. Δεν ενηλικιώθηκε ομαλά, δεν έχει μέσα του ούτε το μικρότερο ψήγμα αυτοπεποίθησης, είναι θύμα.

Δυστυχώς πολλοί απ' αυτούς τους ενήλικες ίσως αναζητήσουν στην μετέπειτα ζωή τους ένα παρόμοιο μοτίβο, καθώς είναι το μοναδικό που γνωρίζουν κι αντιλαμβάνονται ως φυσιολογικό, διαιωνίζοντας αυτή την αρρωστημένη κατάσταση.

Λεμε ναι στη βια αρκει να συναινουν και οι δυο :P

Σορρυ αλλα δεν μπορω να παρω σοβαρα εν ετει 2016 στο δυτικο κοσμο τετοιο θεμα. Αν σου ασκειται οποιουδηποτε ειδους βια, παιρνεις το καπελακι σου και φευγεις.

Ε ναι, γιατί είναι τόσο εύκολο πράγμα και κανείς δεν έχει να αντιμετωπίσει τόσο ζητήματα επιβίωσης όταν υπάρχει σχέση οικονομικής εξάρτησης όσο και την κοινωνική κατακραυγή (σε κλειστές κοινωνίες ή και μέσα στην ίδια την οικογένεια).

Σόρρυ αλλά εν έτει 2016 σε γυάλα ζεις;

Χαίρομαι που δεν έχετε βιώσει κακοποιητικές καταστάσεις, κάτι που φαίνεται απ' την άνεση με την οποία απαντάτε, αλλά θλίβομαι που μένετε στην επιφάνεια κατηγορώντας το θύμα "που δεν πήρε το καπελάκι του να φύγει".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σκέψου ένα παιδί που από τη μικρότερη πιθανή ηλικία μεγαλώνει σε μια οικογένεια στην οποία δέχεται καθημερινά σωματική κακοποίηση συνοδευόμενη από σχόλια του τύπου "Το κάνω για το καλό σου", "Έτσι θα γίνεις άνθρωπος", "Εσύ φταις, πρέπει να στρώσεις", "Είσαι άχρηστος" κτλ. Αν δεν βρεθεί κάποιος στο οικογενειακό ή σχολικό περιβάλλον του παιδιού να το προστατεύσει, αυτό το άτομο είναι πάρα πολύ πιθανό να φτάσει 18 ετών και να θεωρεί πως η διαπαιδαγώγηση που έλαβε ήταν η σωστή, καθώς ήταν ένα πάρα πολύ δύσκολο παιδί, άχρηστο, ανίκανο κοκ. Τόσο πολύ μπορεί η ψυχολογική βία να διαστρεβλώσει την αντίληψή του.

Έχουμε, επομένως, έναν ενήλικα που είτε πραγματικά δεν μπορεί να αντιληφθεί το πόσο λάθος ήταν οι συνθήκες που μεγάλωσε, είτε το καταννοεί αλλά θεωρεί τον εαυτό του ανίκανο να αντιδράσει (ακούγοντας το "Είσαι άχρηστος" x365 μέρες τον χρόνο το έχει πιστέψει) ή, τέλος, κάποια ερεθίσματα που έλαβε μεγαλώνοντας τον έκαναν να καταλάβει πως μπορεί να ξεφύγει με την κατάλληλη βοήθεια. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε κάποιον που ανήκει στην πρώτη ή στη δεύτερη κατηγορία, μόνο και μόνο επειδή είναι ενήλικας. Δεν ενηλικιώθηκε ομαλά, δεν έχει μέσα του ούτε το μικρότερο ψήγμα αυτοπεποίθησης, είναι θύμα.

Δυστυχώς πολλοί απ' αυτούς τους ενήλικες ίσως αναζητήσουν στην μετέπειτα ζωή τους ένα παρόμοιο μοτίβο, καθώς είναι το μοναδικό που γνωρίζουν κι αντιλαμβάνονται ως φυσιολογικό, διαιωνίζοντας αυτή την αρρωστημένη κατάσταση.

Δεν ξέρω αν το ξέρεις, αλλά παραπάνω περιγράφεις λίγο πολύ την παιδική ηλικία του Χίτλερ. Ο πατέρας του, του έκανε όλα τα παραπάνω που περιγράφεις συν του ότι τον είχε δείρει μέχρι να πέσει σε κόμμα τρεις φορές. Αυτό όμως σημαίνει σύμφωνα με τα λεγόμενά σου πως δεν ο Χίτλερ δεν είχε την ευθύνη των πράξεών γιατί απλά ακολουθούσε το διεστραμμένο μοτίβο που του επιβλήθηκε μικρός?

Σε όσο άθλιες συνθήκες και να έχεις μεγαλώσει έχεις την πλήρη ευθύνη των πράξεών σου όταν αυτές επηρεάζουν τρίτα άτομα όπως παιδιά. Γι'αυτό και για να γυρίσουμε στην αρχική θέση, επιμένω πως όταν μια γυναίκα επιλέγει να κάνει παιδιά με έναν άντρα που την/τα κακοποιεί έχει πλήρη ευθύνη για τις πράξεις της. Τα ίδια ισχύουν και για τους άντρες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Λες πολλα, θελω να απαντησω σε πολλα, αλλα βαριεμαι να γραφω ... Κατι πιο αμεσο δεν υπαρχει να μιλησουμε ?

Όχι, γιατί δεν θα απαντήσεις για να τα ακούσω ή να τα δω μόνο εγώ, εφόσον είσαι σε φόρουμ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lkjhgfdsa

Δραστήριο μέλος

Ο lkjhgfdsa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Τραπεζικός υπάλληλος. Έχει γράψει 736 μηνύματα.

BLUE SEA

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
Πρώτον σωματική βία, δεύτερον συναισθηματική και λεκτική βία, τρίτον γκρίνια και τέταρτον κέρατο = σοβαρότατοι λόγοι, για να φύγει κάποιος/α αμέσως από μια σχέση. Αδιαπραγμάτευτα! Ιδιαίτερα όταν ασκείται σωματική βία, δεν πρέπει να δίνουμε καμία ευκαιρία. Τα άτομα αυτά είναι επικίνδυνα και χρειάζονται άμεσα ψυχολογική βοήθεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Για την αυτοάμυνα τι λέτε; Πχ αν σου επιτεθεί μια γυναίκα μπορείς να αμυνθείς;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

xristaras9

Διάσημο μέλος

Ο xristaras9 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 2,554 μηνύματα.
Άρθρο 22 ΠΚ
παράγραφος 1
Δεν είναι άδικηη πράξη που τελείται σε περίπτωση άμυνας
παράγραφο 2
Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθέμενου στην οποία προβαίνει το άτομο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του η άλλο άτομο απο άδικη πράξη που στρέφεται εναντίων τους.
παράγραφος 3
Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται απο το βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης,απο το είδος της βλάβης που μπορούσε να προκαλέσει η επίθεση,απο τον τρόπο της επίθεσης και λοιπές περιστάσεις

Γενικότερα σε περιστατικά αυτοάμυνας ισχύει και το άρθρο 23 περι υπέρβασης της άμυνας τι εννοεί ο νομοθέτης με ένα απλό παράδειγμα.Μια γυναίκα επιτίθεται με μαχαίρι σε εσένα.Εαν εσύ την χτυπήσεις με ενα σιδερένιο λοστό στο χέρι για να την αφοπλίσεις τότε θεωρείται νόμιμη αυτοάμυνα και κατα 99% αθωώνεσαι.Αν όμως ενώ έχει αφοπλιστεί συνεχίζεις να την χτυπάς τότε διαπραττεις το έγκλημα της πρόκλησης σωματικής βλάβης.Μια απλή σφαλιάρα παραπάνω είναι αρκετή για να σου επιβληθεί μέχρι και χρηματική ποινή 3000 ευρώ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

AnwnymosMeOnoma

Νεοφερμένος

Ο AnwnymosMeOnoma αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 17 μηνύματα.
Για την αυτοάμυνα τι λέτε; Πχ αν σου επιτεθεί μια γυναίκα μπορείς να αμυνθείς;

Οχι ρε φιλε τι λες τωρα ? Πρεπει να κατσεις να τις φας επειδη οι αντρες δεν βαρανε γυναικες και θα υποτιμηθει ο ανδρισμος τους χαχα. Ετσι τουλαχιστον το χουν περασει στη σημερον κοινωνια ... Εμενα παντως αν μου επιτεθει γυναικα, θα την κανω να μετανιωσει την ωρα και τη στιγμη που το εκανε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Για την αυτοάμυνα τι λέτε; Πχ αν σου επιτεθεί μια γυναίκα μπορείς να αμυνθείς;

Αν είναι ξεκάθαρα για άμυνα και δεν περάσεις στην επίθεση, ναι.
Και το ανάποδο (η γυναίκα σε αυτοάμυνα -αν και θεωρώ ότι συνήθως λόγω σωματικής υπεροχής του άντρα υπάρχει μια διαφοροποίηση).

Δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Το θέμα για μένα είναι να μην είσαι εσύ αυτός/ή που θα σηκώσει το χέρι πρώτος/η.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top