Προτείνετε ένα βιβλίο

enrose · 04-09-11

Αρχική Δημοσίευση από nikos/keratsini:
Έχω ακούσει ότι αυτό το βιβλίο είναι τέλειο,ισχύει ή θα το πάρω τσάμπα??

Αν σου αρέσει η φιλοσοφία αξίζει, γιατί δεν είναι ένα απλό βιβλίο που το διαβάζεις για να περάσει η ώρα σου το καλοκαιράκι, εκτός απο τα μηνύματα που σου περνάει, σου μαθαίνει/υπνεθυμίζει πολλά για σημαντικούς φιλόσοφους.
Αν δεν σου αρέσει η φιλοσοφία θα σε κουράσει, γιατί είναι βαρύ, απο την άποψη οτι έχει πολλές και γρήγορες εναλλαγές.
Αξίζει παντως.

Dei Gratia · 04-09-11

Όνομα : Ενδυμίων Σπριγκ
εκδόσεις : Πατάκη
Συγγραφέας : Skelton Matthew
Περιγραφή
Ένα βιβλίο από δέρμα δράκου, που κρύβει στις σελίδες του όλη τη σοφία του κόσμου, διαλέγει δυο παιδιά για να τους αποκαλύψει τα μυστικά του. O «δαίμων του τυπογραφείου», βοηθός του Γουτεμβέργιου Ενδυμίων Σπρινγκ, ζει στη Μαγεντία του 15ου αιώνα, ενώ ο δωδεκάχρονος Μπλέικ, στη σημερινή Οξφόρδη. Τα δυο αγόρια κάνουν την ίδια φοβερή ανακάλυψη: το βιβλίο διψά για αθώο παιδικό αίμα...

Το πρώτο βιβλίο του Μάθιου Σκέλτον έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά έργων παιδικής λογοτεχνίας, που έχουν κάνει ορισμένους να θεωρούν ότι τα τελευταία χρόνια το είδος διέρχεται ένα είδος «χρυσής εποχής». Με την ολοκλήρωση του Ενδυμίωνα Σπρινγκ, ο ντροπαλός δημιουργός του βρέθηκε στο επίκεντρο του ανταγωνισμού μεγάλων εκδοτικών οίκων για την εξασφάλιση των πνευματικών δικαιωμάτων του καλογραμμένου βιβλίου του, που από την πρώτη στιγμή εντυπωσιάζει τον αναγνώστη.

Ο συγγραφέας με περίτεχνο τρόπο πλέκει μεταξύ τους δυο διαφορετικές ιστορίες. Η πρώτη διηγείται τις περιπέτειες του δωδεκάχρονου Μπλέικ Γουΐντερς, που βρίσκεται για μερικούς μήνες στην Οξφόρδη μαζί με τη μητέρα του και τη μικρή του αδερφή, την Πάπια. Ενώ η μητέρα του ασχολείται με την ακαδημαϊκή της σταδιοδρομία, ο Μπλέικ ασφυκτιά στη μουχλιασμένη ατμόσφαιρα της βιβλιοθήκης, μέχρι που μια μέρα, καθώς γλιστρά το χέρι του στις ράχες των βιβλίων, κάτι τρυπά και ματώνει το δάχτυλό του. Δράστης είναι ένα παλιό, μισοδιαλυμένο βιβλιαράκι, που έχει ένα παράξενο κούμπωμα, σαν κεφάλι φιδιού με δόντια που δαγκώνουν στ’ αλήθεια. Στο εξώφυλλό του είναι γραμμένες δυο λέξεις: Ενδυμίων Σπρινγκ.

Η δεύτερη ιστορία διαδραματίζεται το 1452 στη μεσαιωνική Μαγεντία, τη γερμανική πόλη όπου ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος εφηύρε το πρώτο τυπογραφικό πιεστήριο με κινητά στοιχεία. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τον αγώνα που κάνει ένας μικρός μαθητευόμενος του Γουτεμβέργιου για να προστατεύσει από το μοχθηρό Γιόχαν Φουστ ένα πολύτιμο και επικίνδυνο βιβλίο, φτιαγμένο από δέρμα δράκου.
Προσωπικά σχόλια : Το βιβλίο είναι τόσο ωραίο, που δεν θα το αφήσετε στην άκρη αν δεν το τελειώσετε πρώτα.

renia_1995 · 8 Σεπτεμβρίου 2011

Να ζεις,να αγαπας και να μαθαινεις-Λεο Μπουσκαλια

καθως και
Ο Μικρος Πριγκιπας-Αντουαν ντε Σαιντ Εξυπερυ

Αρχική Δημοσίευση από free_dom:
Να σου πω μια ιστορια;! - Jorge Bucay(XΌΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΙ) .. απλα υπεροχοοοο

αχ θελω παρα πολυ να το διαβασω.. μου το εχουν προτεινει αρκετα ατομα!

~Dida~ · 08-09-11

Εχει διαβάσει κανείς το Μυστικό; (the secret)

Σε περιπτωση που το εχει γραψει καποιος σε προηγουμενη σελιδα :sorry:

αλλα βαριεμαι να τις διαβασω ολες

KatM · 19-10-11

Το 100 χρόνια μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Mάρκες..απλά τέλειο !!!! Και από Στίβεν Κίνγκ την σειρά του The black tower (βέβαια ό,τι και να πεί κανείς είναι λίγο για όλα τα βιβλία του)

IreneGr · 19-10-11

Τα δάκρυα του Θεού της Χρύσας Δημουλίδου.

Σύντομη περιγραφή
Λένε πως εμάς τις πουτάνες, κάθε φορά που ο Θεός μάς βλέπει δακρύζει... Δακρύζει από ντροπή, μια και σε μας δεν περισσεύει. Mα αν ο Θεός δακρύζει, ο Θάνατος μας χρωστάει! Oνομάζομαι Eυγενία Φράνκου και είμαι πλέον ογδόντα χρονών. Tα τελευταία τριάντα χρόνια ζω σε μια μικρή γραφική πόλη της Bόρειας Eλλάδας, όπου χαίρω απέραντου σεβασμού, όχι μόνο από την οικογένειά μου, αλλά και από όλους τους κατοίκους. Kανείς δε γνωρίζει ότι πίσω από το αξιότιμο όνομά μου κρύβεται το Tζενάκι, η Tζενάρα, η μαντάμ Tζένη, που πολλά χρόνια πριν ήταν το πρώτο όνομα της Tρούμπας. Tι; Δε γνωρίζετε την Tρούμπα; A, τότε, φίλτατε, πρέπει να είστε πολύ νέος. Πάρα πολύ νέος. Oι γονείς σας όμως σίγουρα θυμούνται αυτή τη γειτονιά του Πειραιά, που κάποτε υπήρξε θρύλος. Kι ενώ πίστευα ότι είχα λησμονήσει το παρελθόν μου, εκείνο, καθώς φαίνεται, δε με ξέχασε και μετά από τόσα χρόνια χτύπησε ξαφνικά την πόρτα μου, δημιουργώντας το μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής μου: να φανερώσω ποια πραγματικά είμαι ή να κομματιάσω την ερωτευμένη καρδιά της εγγονής μου, του μόνου ανθρώπου που αγάπησα όσο τίποτε άλλο στον κόσμο... εκτός από εκείνον... "Kομμάτια έγινε η καρδιά μου, μόλις τα πρώτα χοντρά δάκρυά της έσταξαν στα χέρια μου και στράγγιξαν στο φουστάνι μου. Eίχε ακουμπήσει το κεφαλάκι της στα πόδια μου ενώ είχε ξαπλώσει το κορμάκι της. Λένε πως αυτό που φοβάσαι αυτό θα πάθεις. Σ’ όλη μου τη ζωή φοβόμουνα μην τη χάσω. Kαι τώρα ο φόβος μου αυτός ήταν προ των πυλών. Tα παιδιά, ακόμη κι αν το πάλευαν, δε θα άντεχαν για πολύ. O έρωτάς τους ήταν πολύ δυνατός για να είναι χώρια, και πολύ αδύναμος για να αντέξει την απόσταση. Όταν η καρδιά βασανίζεται, βασανίζει και το σώμα. Mπορεί να το αρρωστήσει, να το λιώσει, να το αφανίσει. E, όχι! Δε θα το επέτρεπα αυτό ποτέ. Eγώ είχα τσακωθεί με το Θάνατο γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Mέχρι να βεβαιωθώ ότι θα ήταν ευτυχισμένη. Διορία του είχα ζητήσει για πάρτη της και εκείνος δεν είχε φέρει αντίρρηση. Γιατί ο Θάνατος χρωστάει στις πουτάνες! Aν ο Θεός δακρύζει για πάρτη τους, ο Θάνατος τους χρωστάει. Kι αυτό εγώ το γνώριζα καλύτερα από τον καθένα".

Σπυρακος (^^) · 19-10-11

Και εγω με την σειρα μου προτεινω κατι που διαβασα προσφατα:

Επειδη βαριεμαι να κανω δικο μου review θα κανω copy-paste

:
Για τον πεντάχρονο Τζακ το Δωμάτιο είναι ο κόσμος. Εκεί γεννήθηκε, εκεί τρώει, εκεί κοιµάται, εκεί παίζει και µαθαίνει µαζί µε τη Μαµά του. Γι’ αυτόν, το Δωµάτιο κρύβει αµέτρητα θαύµατα, πλούσια και ανεξάντλητη τροφή για τη φαντασία του: ο Αυγοφίδης στο Κάτω Από το Κρεβάτι, φτιαγµένος από τσόφλια αυγών, ο φανταστικός κόσµος της Τηλεόρασης, η παρηγορητική ζεστασιά της Ντουλάπας, κάτω από τα κρεµασµένα ρούχα, εκεί όπου η Μαµά τον ασφαλίζει τα βράδια, για την περίπτωση που ο ΣαταΝίκ τούς επισκεφθεί. Το Δωµάτιο είναι σπίτι για τον Τζακ, για τη Μαµά όµως δεν είναι παρά η φυλακή όπου είναι κλεισµένη από τα δεκαεννιά της – εφτά χρόνια τώρα. Με οδηγό την αδιαπραγµάτευτη αγάπη της για το γιο της, η Μαµά έχει δηµιουργήσει για χάρη του µια ολόκληρη ζωή σ’ ένα χώρο µόλις έντεκα τετραγωνικών. Όσο όµως µεγαλώνει η λαχτάρα του Τζακ να γνωρίσει τον κόσµο του, τόσο γιγαντώνεται και η απελπισία της Μαµάς.
Το Δωµάτιο είναι η ιστορία της ακαταδάµαστης αγάπης που ανθεί κάτω από τις πιο οδυνηρές συνθήκες˙ του ακριβού σαν διαµάντι δεσµού ανάµεσα σε µητέρα και παιδί. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό, εξυψωτικό και συνάµα σοκαριστικό µυθιστόρηµα, µια ιστορία βαθιά ανθρώπινη και αβάσταχτα συγκινητική. Το Δωµάτιο είναι ένα µέρος που δε θα ξεχάσετε ποτέ.ΑΨΟΓΟ ΑΝ ΚΑΙ ΒΑΡΥ ΒΙΒΛΙΟ (ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ).ΑΡΚΕΤΑ ΑΞΙΟΛΟΓΟ!!

Αρχική Δημοσίευση από 9aleia:
Έλα μωρέ δεν πειράζει.

Με τη σειρά μου ας προτείνω κι εγώ:

Το 2ο είναι ανάλαφρη νουβέλα!Το 1ο ένα αριστούργημα!

Έχω διαβασει τα παντα απο Χορχε..Δεν παιζεται

Αρχική Δημοσίευση από Alekaki Blue:
Όνομα : Ενδυμίων Σπριγκ
εκδόσεις : Πατάκη
Συγγραφέας : Skelton Matthew
Περιγραφή
Ένα βιβλίο από δέρμα δράκου, που κρύβει στις σελίδες του όλη τη σοφία του κόσμου, διαλέγει δυο παιδιά για να τους αποκαλύψει τα μυστικά του. O «δαίμων του τυπογραφείου», βοηθός του Γουτεμβέργιου Ενδυμίων Σπρινγκ, ζει στη Μαγεντία του 15ου αιώνα, ενώ ο δωδεκάχρονος Μπλέικ, στη σημερινή Οξφόρδη. Τα δυο αγόρια κάνουν την ίδια φοβερή ανακάλυψη: το βιβλίο διψά για αθώο παιδικό αίμα...

Το πρώτο βιβλίο του Μάθιου Σκέλτον έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά έργων παιδικής λογοτεχνίας, που έχουν κάνει ορισμένους να θεωρούν ότι τα τελευταία χρόνια το είδος διέρχεται ένα είδος «χρυσής εποχής». Με την ολοκλήρωση του Ενδυμίωνα Σπρινγκ, ο ντροπαλός δημιουργός του βρέθηκε στο επίκεντρο του ανταγωνισμού μεγάλων εκδοτικών οίκων για την εξασφάλιση των πνευματικών δικαιωμάτων του καλογραμμένου βιβλίου του, που από την πρώτη στιγμή εντυπωσιάζει τον αναγνώστη.

Ο συγγραφέας με περίτεχνο τρόπο πλέκει μεταξύ τους δυο διαφορετικές ιστορίες. Η πρώτη διηγείται τις περιπέτειες του δωδεκάχρονου Μπλέικ Γουΐντερς, που βρίσκεται για μερικούς μήνες στην Οξφόρδη μαζί με τη μητέρα του και τη μικρή του αδερφή, την Πάπια. Ενώ η μητέρα του ασχολείται με την ακαδημαϊκή της σταδιοδρομία, ο Μπλέικ ασφυκτιά στη μουχλιασμένη ατμόσφαιρα της βιβλιοθήκης, μέχρι που μια μέρα, καθώς γλιστρά το χέρι του στις ράχες των βιβλίων, κάτι τρυπά και ματώνει το δάχτυλό του. Δράστης είναι ένα παλιό, μισοδιαλυμένο βιβλιαράκι, που έχει ένα παράξενο κούμπωμα, σαν κεφάλι φιδιού με δόντια που δαγκώνουν στ’ αλήθεια. Στο εξώφυλλό του είναι γραμμένες δυο λέξεις: Ενδυμίων Σπρινγκ.

Η δεύτερη ιστορία διαδραματίζεται το 1452 στη μεσαιωνική Μαγεντία, τη γερμανική πόλη όπου ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος εφηύρε το πρώτο τυπογραφικό πιεστήριο με κινητά στοιχεία. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τον αγώνα που κάνει ένας μικρός μαθητευόμενος του Γουτεμβέργιου για να προστατεύσει από το μοχθηρό Γιόχαν Φουστ ένα πολύτιμο και επικίνδυνο βιβλίο, φτιαγμένο από δέρμα δράκου.
Προσωπικά σχόλια : Το βιβλίο είναι τόσο ωραίο, που δεν θα το αφήσετε στην άκρη αν δεν το τελειώσετε πρώτα.

Ειναι τελειο το ειχα διαβασει πριν απο 1,5 χρονο περιπου μεσα σε 5-6 μερες

Αρχική Δημοσίευση από renia_1995:
Να ζεις,να αγαπας και να μαθαινεις-Λεο Μπουσκαλια

καθως και
Ο Μικρος Πριγκιπας-Αντουαν ντε Σαιντ Εξυπερυ

αχ θελω παρα πολυ να το διαβασω.. μου το εχουν προτεινει αρκετα ατομα!

Του Χορχε ειναι αριστουργημα..Θα μαθεις ΠΟΛΛΑ!!

Eileen · 19-10-11

Να προσθέσω και εγώ κάτι:
Ματωμένος Γάμος του Λόρκα. Πάρα πολύ ωραίο!

enrose · 20-10-11

Ξεκίνησα να το διαβάζω σήμερα και πραγματικά δεν μπορώ να ξεκολλήσω.
Οι αγάπες νύχτα ταξιδεύουν- Μπιρμπίλη
Αν και έχω δρόμο μπροστά μου να το τελειώσω, ήδη πιστεύω πως αξίζει!!

Πάω λοιπόν να συνεχίσω...

ΚΛΑΙΛΙΑ · 1 Νοεμβρίου 2011

Αρχική Δημοσίευση από IreneGr:
Τα δάκρυα του Θεού της Χρύσας Δημουλίδου.

Σύντομη περιγραφή
Λένε πως εμάς τις πουτάνες, κάθε φορά που ο Θεός μάς βλέπει δακρύζει... Δακρύζει από ντροπή, μια και σε μας δεν περισσεύει. Mα αν ο Θεός δακρύζει, ο Θάνατος μας χρωστάει! Oνομάζομαι Eυγενία Φράνκου και είμαι πλέον ογδόντα χρονών. Tα τελευταία τριάντα χρόνια ζω σε μια μικρή γραφική πόλη της Bόρειας Eλλάδας, όπου χαίρω απέραντου σεβασμού, όχι μόνο από την οικογένειά μου, αλλά και από όλους τους κατοίκους. Kανείς δε γνωρίζει ότι πίσω από το αξιότιμο όνομά μου κρύβεται το Tζενάκι, η Tζενάρα, η μαντάμ Tζένη, που πολλά χρόνια πριν ήταν το πρώτο όνομα της Tρούμπας. Tι; Δε γνωρίζετε την Tρούμπα; A, τότε, φίλτατε, πρέπει να είστε πολύ νέος. Πάρα πολύ νέος. Oι γονείς σας όμως σίγουρα θυμούνται αυτή τη γειτονιά του Πειραιά, που κάποτε υπήρξε θρύλος. Kι ενώ πίστευα ότι είχα λησμονήσει το παρελθόν μου, εκείνο, καθώς φαίνεται, δε με ξέχασε και μετά από τόσα χρόνια χτύπησε ξαφνικά την πόρτα μου, δημιουργώντας το μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής μου: να φανερώσω ποια πραγματικά είμαι ή να κομματιάσω την ερωτευμένη καρδιά της εγγονής μου, του μόνου ανθρώπου που αγάπησα όσο τίποτε άλλο στον κόσμο... εκτός από εκείνον... "Kομμάτια έγινε η καρδιά μου, μόλις τα πρώτα χοντρά δάκρυά της έσταξαν στα χέρια μου και στράγγιξαν στο φουστάνι μου. Eίχε ακουμπήσει το κεφαλάκι της στα πόδια μου ενώ είχε ξαπλώσει το κορμάκι της. Λένε πως αυτό που φοβάσαι αυτό θα πάθεις. Σ’ όλη μου τη ζωή φοβόμουνα μην τη χάσω. Kαι τώρα ο φόβος μου αυτός ήταν προ των πυλών. Tα παιδιά, ακόμη κι αν το πάλευαν, δε θα άντεχαν για πολύ. O έρωτάς τους ήταν πολύ δυνατός για να είναι χώρια, και πολύ αδύναμος για να αντέξει την απόσταση. Όταν η καρδιά βασανίζεται, βασανίζει και το σώμα. Mπορεί να το αρρωστήσει, να το λιώσει, να το αφανίσει. E, όχι! Δε θα το επέτρεπα αυτό ποτέ. Eγώ είχα τσακωθεί με το Θάνατο γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Mέχρι να βεβαιωθώ ότι θα ήταν ευτυχισμένη. Διορία του είχα ζητήσει για πάρτη της και εκείνος δεν είχε φέρει αντίρρηση. Γιατί ο Θάνατος χρωστάει στις πουτάνες! Aν ο Θεός δακρύζει για πάρτη τους, ο Θάνατος τους χρωστάει. Kι αυτό εγώ το γνώριζα καλύτερα από τον καθένα".

Μου είχε αρέσει αυτό το βιβλίο.

Αρχική Δημοσίευση από christos0987:
τα βιβλία του dan brown μου είναι πολύ γνωστά αλλά δεν έχω διαβάσει κανένα. Οι απόψεις σχετικά με τα βιβλία του διίστανται, άλλοι μιλάνε για καταπληκτικά βιβλία και μιλάνε για ανούσια και ηλίθια βιβλία.Που πιστεύεις ότι οφείλετε αυτό? εγώ που έχω δει τις δυο ταινίες (κώδικας και illimunati) πιστεύω ότι οφείλετε στα θρησκευτικά θέματα. Πάντως θα το βάλω στο πρόγραμμα να τα διαβάσω, προς το παρόν διαβάζω το θεώρημα του παπαγάλου, ένα πολύ ωραίο μαθηματικό μυθιστόρημά, θα το πρότεινα ανεπιφύλαχτα σε όσους αρέσουν τα μαθηματικά.

Ο Dan Brown είναι καταπληκτικός. Ιδίως το illuminati... Παιδιά είναι καταπληκτικός. Καμία σχέση η ταινία με το βιβλίο. Ο Κώδικας Ντα Βίντσι, όταν το διαβάζεις, σε συγκλονίζει, η ταινία δυστυχώς δεν είπε τίποτε!!!

Mercury · 26-10-11

Για το Illuminati(Angels and Demons στα αγγλικα) το ειχα παρει σε pocket size οταν το ειχα δει σε διαφημιση σε φυλλαδιο γνωστου βιβλιοπωλειου επειδη μου αρεσε ο τιτλος. Στην αρχη δεν μου αρεσε και το παρατησα. Αλλα μετα απο κανα δυο μηνες κατα τυχη το ξαναδιαβασα, και πραγματικα δεν μπορουσα να ξεκολλησω, διαβαζα με τις ωρες... Η ταινια οστοσο με απογοητευσε παταγωδως.
Με το επομενο βιβλιο του Dan Brown(the lost symbol) ειχα επισης την ιδια εμπειρια, το βιβλιο ειχε κολλησει στο χερι μου. Να σημειωσω οτι δεν ειμαι θρησκος(για την ακριβεια καθολου θρησκος..Δεν πιστευω στην ιδεα του θεου) αλλα η θεματολογια ειναι παρα πολυ ενδιαφερουσα.

Rempeskes · 26-10-11

Αρχική Δημοσίευση από z0itCa:
Να προσθέσω και εγώ κάτι:
Ματωμένος Γάμος του Λόρκα. Πάρα πολύ ωραίο!

και τοποθετημένο ανάμεσα σε δυο παραμύθια χωρίς νόημα

νάις.
Να πούμε πάντως ότι ο Ματωμένος Γάμος είναι πλούσιος απ όλες τις απόψεις. Είτε το διαβάσουμε ως αρχετυπική τραγωδία, είτε ως ψυχογράφημα ενός πανελέιρο, η ανταμοιβή το αξίζει.

Α και ένα τελευταίο.

...μιλάνε για ανούσια και ηλίθια βιβλία.
Που πιστεύεις ότι οφείλετε αυτό?
εγώ που έχω δει τις δυο ταινίες (κώδικας και illimunati) πιστεύω ότι οφείλετε στα θρησκευτικά θέματα

εχμ, εκτός από αυτό, πρέπει να ομολογήσουμε πως η γραφίδα του νταν μπράουν δεν δρέπει και δάφνες.
το ύφος της γραφής πλησιάζει το προσχέδιο τηλεσεναρίου. όχι βέβαια πως τα βιβλία του δεν δημιουργήθηκαν με αυτό το σκοπό.

αυτό το τρολλάρισμα επί της κλασσικής λογοτεχνίας φέρει το όνομα "δημιουργική γραφή" και έχει φτάσει να διδάσκεται στα καθώς πρέπει πανεπιστήμια του εξωτερικού...

Α και κάπου το είχαμε ξανασυζητήσει στο φόρουμ. λολ; νοτ. :confused:

τεσπα. παω να διαβάσω το καινούριο του νταν μπράουν, "Αλλού μη! Νάτη". :eek:

venividivici · 26 Οκτωβρίου 2011

Χρήστος Μπουλώτης
υποψήφιος για το διεθνές βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 2012

Ο ρομαντικός γάτος του βυθού

Ο γάτος Ερνάν το παίζει στην ακροθαλασσιά πολύ ρομαντικός. Τρελαίνεται όμως για μικρά ψάρια, που τα πιάνει με ξαφνικές βουτιές μες στο νερό, ώσπου δύο μπαρμπουνοπαλίκαρα τον αρπάζουν μια μέρα από τ' αυτιά και τον οδηγούν με το ζόρι στο βυθό. Πρέπει να δικαστεί. Να τιμωρηθεί. Εκεί κάτω αρχίζει η περιπέτεια. Ο φόβος του μετατρέπεται σε θάρρος. Κι από κατηγορούμενος, χάρη στα κατορθώματά του, θα γίνει ήρωας των ψαριών. Τη γατίσια του καρδιά θα πλημμυρίσει ο έρωτας για μια πεντάμορφη ψαρίνα.
πηγή

Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας

Η ζωή αρχίζει να χαμογελάει στη μοναχική λεύκα, όταν το άσπρο άλογο εμφανίζεται στο λιβάδι. Μια παράξενη αγάπη γεννιέται, που άλλοι την κοροϊδεύουν και άλλοι τη θαυμάζουν.
Ύστερα από ένα σωρό δοκιμασίες, όταν το ολοστρόγγυλο φεγγάρι τους χαρίζει τη μαγική χρυσόσκονη, που θα τα κάνει ίδια για να χαρούν την αγάπη τους χωρίς εμπόδια, τότε αυτά, με μια φωνή, θα του δώσουν μιαν απάντηση ολότελα απρόσμενη.
πηγή

Για μικρά και μεγάλα παιδιά....

Rempeskes · 26-10-11

Χρήστος Μπουλώτης
υποψήφιος για το διεθνές βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 2012

Eυτυχισμένο τέλος
(*για όλους*)
και Άντερσεν,
δεν πάνε μαζί...

DrStrangelove · 26-10-11

'Απαντα του Γεώργιου Βιζυηνού

στην πρώτη θέση για μέ ο Μοσκώβ Σελήμ και το Αμάρτημα της μητρός μου.

ένας από τους σπουδαιότερους 'Ελληνες λογοτέχνες κατά την προσωπική μου άποψη. Τα σπάει. Τον καημένο. Πέθανε σε τρελλοκομείο. Διηγήματα έγραφε, οι ήρωες των έργων του είναι Τούρκοι και 'Ελληνες.

Δεν έχω να σας προτείνω νέους λογοτέχνες, δεν διαβάζω νέους λογοτέχνες, τους θεωρώ σαβούρες και διαπλεκόμενους.

Τότε τα έργα του Βιζυηνού είχαν βγει από τις εκδόσεις Κέδρος, σε δημοτικιά, γιατί ο Βιζυηνός έγραφε σε καθαρεύουσα. Τώρα δεν ξέρω από ποιές εκδόσεις κυκλοφορούν, το φυλάω για το παιδί μου λέμε τώρα που δεν θα κάνω ποτέ.

enrose · 26-10-11

Το αμάρτημα της μητρός μου το είχαμε κάνει στο λύκειο, κατέυθυνση. Πραγματικά υπέροχο.
Αγαπημένος δικός μου ο Παπαδιαμάντης, σήμερα ξαναδιάβασα τη "φόνισσα"΄.
Για όποιους δεν κουράζονται με την καθαρεύουσα το προτείνω ανεπιφύλλακτα.

Όσο για το άλλο που είχα προτείνει παραπάνω "οι αγάπες νύχτα ταξιδεύουν" της Μπιρμπίλη το τελείωσα μέσα σε δύο μέρες. Πολύ ωραίο βιβλίο και ειδικά για εκείνες που όταν χωρίζουν μαραζώνουν.

Sofaki Loony · 11-11-11

Κομμένα λουλούδια-Νικόλ-Άννα Μανιάτη
Από το οπισθόφυλλο:
Με τι θα μπορούσε ο ανθρώπινος νους να μετρήσει τη μητρική αγάπη; Με τι να τη συγκρίνει; Και πώς να αξιολογήσει τη θυσία που μπορεί να κάνει μια μάνα για χάρη των παιδιών της; Η Ευδοκία έκανε αυτό που την πρόσταξε η καρδιά της, καμιά υποψία θυσίας δεν της το υπαγόρευσε.
Ο Χρήστος ήταν μικρό παιδί ακόμη όταν οδηγήθηκε στο ορφανοτροφείο μαζί με τις τρεις αδελφές του, την Αναστασία, τη Στυλιανή και το μωρό, τη Σοφία. Ήταν αυτός που ανέλαβε να τις φροντίζει στις δύσκολες συνθήκες, αδελφός και γονιός μαζί, αποφασισμένος και σκληρός. Όσο σκληρό μπορεί να κάνει η ζωή ένα οχτάχρονο αγόρι. Και όταν τα τρία κορίτσια υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες και έφυγαν μακριά, ο Χρήστος ήταν και πάλι αυτός που ορκίστηκε ότι κάποτε θα έβρισκε και πάλι τις αδελφές του, θα αντάμωνε τη μάνα του, όσα χρόνια κι αν περνούσαν, όσα χρόνια κι αν χρειαζόταν να περιμένει.
Μια ιστορία για τέσσερα παιδιά, τέσσερα κομμένα λουλούδια, που αποδεικνύει ότι η ανιδιοτελής αγάπη έχει το πιο μεθυστικό άρωμα.

Και τώρα που όλοι περιμένατε.... η δικιά μου γνώμη

Λοιπόοοοον, πρωτα απόλα είναι από τα λίγα βιβλία που με έκαναν να κλάψω...
Η συγγραφεας μας μεταδίδει με εξαιρετικό τρόπο τα συναισθήματα κάθε προσώπου...
Το μόνο κακό του είναι το τέλος. Αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα και είναι πολύ απότομο... Η τελευταια σελίδα όμως είναι υπέροχη, πολύ συγκινητική και με έκανε να χύσω κουβάδες :'(

Διαβάστε το παιδιά...

Ajusshi · 11-11-11

Υπάρχουν πραγματα χειρότερα από τον ιδιο τον θάνατο. Υπάρχουν παιχνίδια σαγινευτικά, σατανικά και ανηθικα που κανείς παίχτης δεν μπορεί να τους αντισταθεί. Μέσα από τα στοιχειωμένα απο τις σκιές συντρίμμια του Β.Π.Π., ο Τζόζεφ Γουάιτχεντ τόλμησε να προκαλέσει τον σκοτεινό πρωταθλητή του απόλυτου παιχνιδιού της ζωής. Έχοντας πια αποκτήσει αμυθητα πλούτη, ο Γουάιτχεντ ζει αιχμάλωτος στο σαβανωμένο με τρόμο φρούριό του, καταδικασμένος να πληρώσει ένα ασύλληπτο τιμημα. Καμιά ψυχή δεν θα ξεφύγει από την ισοπεδωτική φρίκη, τη νεκραναστημένη οργή, τα ακατονόμαστα χρέη του Καταραμένου Παιχνιδιού...

Πολύ καλό, μόνο όταν το διαβάζετε να μην είστε μόνοι..

love_angel · 24-11-11

Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων
Jean - Michel Guenassia

Το 1959 ο Μισέλ Μαρινί είναι δώδεκα ετών. Είναι η εποχή του ροκ-εν-ρολ και του Πολέμου της Αλγερίας. Ο ίδιος είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, μανιώδης αναγνώστης και θαμώνας τού "Balto", ενός μπιστρό στη λεωφόρο Ντανφέρ-Ροσρώ, όπου συναντιέται με τους φίλους του για να παίξουν ποδοσφαιράκι. Στην πίσω αίθουσα του μπιστρό θα γνωρίσει τον Ίγκορ, τον Λεονίντ, τον Σάσα, τον Ίμρε και την υπόλοιπη παρέα, πολιτικούς πρόσφυγες από τις κομμουνιστικές χώρες. Οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οικογένειές τους, πρόδωσαν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους. Συναντήθηκαν στο Παρίσι, στη Λέσχη σκακιστών που φιλοξενεί η πίσω αίθουσα του "Balto", όπου συχνάζουν επίσης ο Ζοσέφ Κεσέλ και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Επιπλέον, τους δένει ένα φοβερό μυστικό, που ο Μισέλ τελικά θα το ανακαλύψει. Η γνωριμία με τα μέλη της Λέσχης θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του αγοριού. Γιατί είναι όλοι τους αθεράπευτα αισιόδοξοι.

Πορτρέτο μιας γενιάς, λεπτομερής αναπαράσταση μιας εποχής, γλυκόπικρο χρονικό μιας εφηβείας: ο Jean-Michel Guenassia γράφει ένα μυθιστόρημα που εντυπωσιάζει τόσο με την ευρύτητα του θέματος που πραγματεύεται όσο και με την αυθεντικότητα που αναδίδεται από τις σελίδες του.

"Η Λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων" απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές, πούλησε πάνω από 200.000 αντίτυπα, τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ που απονέμουν οι μαθητές λυκείου και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

"Ο Γκενασιά βρίσκει τον σωστό τόνο, ταυτοχρόνως τρυφερό και πειραχτικό, για να περιγράψει τη γαλλική νεολαία της δεκαετίας του '60. Τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, η εξέγερση κατά των γονέων, η ανακάλυψη του ροκ-εν-ρολ, το πάθος για το ποδοσφαιράκι... Αριστουργηματικές σελίδες, που
κάνουν επί μακρόν απολαυστική την ανάγνωση αυτού του ογκώδους μυθιστορήματος."
(Dominique Guiou, "Le Figaro")

"Με τον τρόπο του Τζόναθαν Κόου, ο συγγραφέας επιτυγχάνει ένα μικρό θαύμα: ένα μεγάλο λαϊκό μυθιστόρημα που δεν παραιτείται από τις λογοτεχνικές και ιστορικές φιλοδοξίες του. Η αφήγηση ρέει και οι ήρωες είναι συγκινητικοί... δύσκολο να τους αφήσεις."
(Baptiste Liger, "Lire")

"Μια υπέροχη τοιχογραφία, όπου όλοι οι πρωταγωνιστές είναι ελκυστικοί· αυτό το αλά Φρανσουά Τρυφώ μυθιστόρημα αποσπά κάποια δάκρυα και πολλά χαμόγελα. Κλασική η γραφή; Μα δεν είναι ακριβώς αυτή που διαρκεί και νικά όλες τις μόδες;"
(J.-Ch. B., "Le Figaro Magazine")

"Η μεγάλη επιτυχία του Γκενασιά συνίσταται στην επιδέξια σύνθεση, τον αδιάκοπο ρυθμό που γοητεύει τους αναγνώστες, ακόμα και όσους αντιστέκονται στα πολυσέλιδα μυθιστορήματα."
(Josyane Savigneau, "Le Monde")

"Με κεντρικό θέμα την προδοσία των ιδανικών και τα δράματα που προκάλεσαν οι ιδεολογίες οι οποίες σημάδεψαν τον 20ό αιώνα, αυτό το πολυσέλιδο βιβλίο του Γκενασιά -που διαβάζεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα- είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα τούτης της εκδοτικής περιόδου. Με φόντο τον πόλεμο της Αλγερίας, ο συγγραφέας σκιαγραφεί έναν αξιοθαύμαστο πίνακα της Γαλλίας του '60 από τη σκοπιά των μεταναστών και των προσφύγων, στους οποίους η σημερινή Γαλλία οφείλει πολλά.
(C.S., "Le Nouvel Observateur")

"Ένα πολύ ωραίο λαϊκό μυθιστόρημα, με την ευγενέστερη έννοια του όρου."
(Marie-Noelle Campana, "Etudes")

"Φιλόδοξο μυθιστόρημα. Χρόνια είχα να καταβροχθίσω με τόση απόλαυση ένα τόσο ογκώδες μυθιστόρημα."
(Francois Busnel, "Lire")

"Δυνατό, βαθύ, μελαγχολικό αλλά και εύθυμο, ένα μυθιστόρημα εκπληκτικής δεξιοτεχνίας: θα είναι το γεγονός αυτής της εκδοτικής περιόδου."
(Franηois Busnel, "L' Express")

"Το σημαντικότερο προτέρημα του βιβλίου: ποτέ δεν ολισθαίνει στον διδακτισμό, διαφυλάσσει τα συναισθήματα, υπερασπίζεται τη μυθιστορηματική δομή. Ωραίο μυθιστόρημα."
(Christine Ferniot, "Telerama")

Αναμφίβολα, το πιο ωραίο βιβλίο που έχω διαβάσει. Το ξεκίνησα τη Δευτέρα και χτες το βράδυ το τελείωσα. Το τέλος με δικαίωσε για την επιλογή μου να διαβάσω ένα τόσο μεγάλο βιβλίο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν μπορούσα να σταματήσω. Και αν δεν είχα και σχολή θα το τελείωνα και πιο γρήγορα.

Διαβάστε το!

Πατρεύς · 27-11-11

Πολὺ ἀξιόλογο εἶναι τὸ βιβλίο τοῦ Peter Levenda «Ναζὶ καὶ Ἀποκρυφισμὸς» (Ἀγγλικὸς τῖτλος «Unholy alliance») ἐκδ. «Κέδρος», Ἀθῆνα 2005, τὸ ὁποῖο μελετᾷ τὴ σχέση ποὺ εἶχε τὸ Ναζιστικὸ κόμμα μὲ διάφορες ἀποκρυφιστικὲς καὶ ἐσωτερικὲς διδασκαλίες καὶ ὀργανώσεις. Ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον βιβλίο μὲ πολὺ ζωντανὴ ἀφήγηση. Δὲν τὸ ἔχω τελειώσει ἀκόμα, ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ ποὺ ἔχω διαβάσει, μοῦ ἔχει κρατήσει ἀμείωτο τὸ ἐνδιαφέρον.

Σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο μπορεῖ κανεὶς νὰ μάθῃ τί ὀργάνωση ἦταν ἡ «Χρυσῆ Αὐγὴ», ποιό ἦταν τὸ περίφημο OTO (Ordo templis orientis), ποιά ἦταν ἡ δράση τοῦ περίφημου Aleister Crowley, ποιά ἦταν ἡ σχέση τοῦ Χίτλερ μὲ τὸν ἀποκρυφισμό, πῶς γίνονταν τὰ πειράματα τῶν Ναζιστῶν στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης, τὶς μυστικὲς τελετουργίες ποὺ πραγματοποιοῦσε στὸ κάστρο τοῦ Βέφελσμπουργκ ὁ Heinrich Himmler καὶ πολλὰ ἀλλὰ ζητήματα τὰ ὁποῖα σὲ μεγάλο βαθμὸ δὲν εἶναι γνωστὰ στὸ εὐρὺ κοινό.

Προτείνετε ένα βιβλίο

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Επιφανές μέλος

Επιφανές μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος