A serious man (2010)

Πείτε με κενή, άσχετη, επιφανειακή, πείτε με όόοοο,τι θέλετε. Βλέπω πάρα μα πάρα πολλές ταινίες από μικρή. Πρώτη μου φορά κοιμήθηκα σε ταινία. Τόοοσο not my type. :/ Πάντα απορούσα πώς είναι δυνατόν να κοιμηθεί κάποιος στο σινεμά. Μάρω μην την πάρεις, θα σου πω εγώ τι γίνεται στο τέλος (στη μέση μόνο μη με ρωτήσεις τι γίνεται, όταν δεν κοιμόμουν αντήλλασσα sms να περάσει η ώρα)

Είχε κάποια ωραία στοιχεία αλλά ήταν επιμέρους και δε στάθηκαν ικανά να μου εγείρουν το ενδιαφέρον.

Μου άρεσε πολύ.
Για την αναπαραγωγή της Αμερικής του 1960, με τα κοστούμια, την τεχνολογία, την αρχιτεκτονική.
Για την αναπαράσταση της εβραϊκής κοινότητας, με σαρκασμό, χιούμορ, καρικατουρίστικη διάθεση. Από τα Yiddish στην αρχή, την προφορά καθ' όλη τη διάρκεια και τα εβραϊκά με αμερικανική προφορά κατά τόπους.
Για το ανελέητο χιούμορ των Κόεν (αν δε σας έχουν αρέσει οι άλλες ταινίες τους, απλά μην πάτε. Δεν πειράζει). Σουρρεαλισμός, ειρωνεία, μία σοβαρότητα και τραγωδία που υποβόσκει...
Για το πρόσωπο του πρωταγωνιστή, αλλά και όλες τις φυσιογνωμίες, της απεχθείς αντιδράσεις, τις αξιοπερίεργες γκριμάτσες των ηρώων.
Γιατί οι Κόεν λατρεύουν αυτό που κάνουν.

Γιατί να μην το δείτε:
Γιατί δε σας άρεσε το Fargo, το Burn after reading, No country for old men, Big Lebowski. Γιατί δεν ξέρετε τι είναι ο Schroedinger's Cat. Γιατί δεν αντέχετε τις ταινίες όπου πάνε τόσα πράγματα στραβά.
Μόνο το τελευταίο με χάλασε εμένα.

Πρέπει να γνωριστείτε με το φίλο μου τότε Δυστυχώς δεν ήξερα ότι είναι των Κόεν και ήμουν αρνητική εξ'αρχής από την περίληψη, έλα όμως που δεν ήθελα να του χαλάσω χατήρι εκείνη τη μέρα...

Τα κοστούμια, η αρχιτεκτονική, η φωτογραφία, οι αναφορές και η μύηση στην εβραΐκή κοινότητα καθώς και η προφορά που αναφέρεις ήταν τα μόνα θετικά αλλά αυτό το <<χιούμορ>> αδυνατώ να το κατανοήσω πραγματικά. Ωραίος ο σουρρεαλισμός και οι αξιοπερίεργες γκριμάτσες αλλά δε μου προσέφερε ούτε γέλιο η ταινία (μονάχα από τα νεύρα μου γέλαγα με τις γελοιότητες που συνέβαιναν), ούτε κάτι βαθύτερο π.χ. τροφή για προβληματισμό