Delivery (2005)

Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Θάνος Σαμαράς, Αλεξία Καλτσίκη, Δημήτρης Ήμελος, Ερρίκος Λίτση, Σπύρος Σταυρινίδη, κ.α

Μια μικρή σύνοψη:
Ένας άνθρωπος ουσιαστικά ''πέφτει από τον ουρανό'' στην Αθήνα του 2004. Δεν ξέρουμε τίποτα για αυτόν. Ούτε πως τον λένε, ούτε από που είναι, ούτε τι ψάχνει, τίποτα... Κάνει κάποιες απρόσμενες φιλίες στην Ομόνοια, στην πλατεία Βάθης, και σε άλλα ''παρακμιακά'' σημεία της προολυμπιακής Αθήνας. Κάποιοι τον βοηθάνε, κάποιοι τον εκμεταλλεύονται, ο μόνος του ουσιαστικά φίλος τον αποκαλεί ''ούφο''. Μεγάλο του όνειρο είναι να πιάσει δουλειά σαν ντελιβεράς -πιστεύει οτι είναι μια ονειρική δουλειά, με πρεστίζζζ, μηχανάκι γαρ. Δεν μιλάει πολύ, σχεδόν καθόλου, από ένα σημείο και μετά επαναλαμβάνει τα λόγια που έχουν ήδη ακουστεί, φαίνεται να μην έχει ξεκάθαρη βούληση. Ερωτεύεται την πρώτη κοπέλα που βλέπει -είναι συνάδελφος του στην πιτσαρία, όμορφη, μυστήρια και ολίγον ναρκομανής. Και η περιπλάνηση του στην Αθήνα ξεκινάει...με μουσική υπόκρουση, πότε Μαζωνάκη και Βανδή, πότε Κραουνάκη.

Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν την είχα πρωτοδεί δεν μου άρεσε κα-θό-λου. Την είχα βρει πολύ φλύαρη μεσα στην όλη της σιωπή. Οι διάλογοι είναι εντελώς παρακμιακοί, το ίδιο και οι εικόνες της, το στήσιμο των ηθοποιών...οπότε αν κάποιος ελκύεται από ταινίες με ωραίο φυσικό τοπίο (δεν έχει η Ομόνοια καταπληκτικό φυσικό τοπίο;!), clean cut φάτσες και μελιστάλαχτους διαλόγους, τότε μάλλον το delivery δεν είναι η ταινία του. Γενικά ένα ψυχοπλάκωμα το παθαίνεις, ειδικά με τον τρόπο που τελειώνει η ταινία.

Πρόσφατα χρειάστηκε να την ξαναδώ για μια εργασία. Τελικά μου άρεσε, δεν ξέρω γιατί...νομίζω οτι αν και οι στόχοι της ήταν λίγο ασαφείς τελικά μια χαρά ''delivery'' κάνει στα μηνύματα που θέλει. Ένας άνθρωπος αθώος, αγνός, έτοιμος να εμπιστευτεί τον καθένα βρίσκεται σε μια αστική ζουγκλα και θέλει να επιβιώσει. Στην πορεία αλλάζει, πονάει, αγαπάει, κλαίει αλλά τελικά καταφέρνει να αλλάξει και να επιβιώσει...

Απόσπασμα από μια ένδιαφέρουσα κριτική που βρήκα στο net:
''Ο σκηνοθέτης επιλέγει δυο πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς για τους πρώτους ρόλους, τον Θάνο Σαμαρά και την Αλεξία Καλτσίκη. Λιτό και περιθωριακό, το Delivery στερείται του ελκυστικού περιτυλίγματος που είχαν οι πρόσφατες δημιουργίες του Παναγιωτόπουλου, πλην όμως μοιάζει να είναι από τις πιο ειλικρινείς δουλειές του. Αξίζει να σημειώσουμε πως η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα των Φεστιβάλ της Βενετίας και του Μόντρεαλ.''

Και ένα μικρό απόσπασμα:
https://www.youtube.com/watch?v=5UIolH9FyVM

Την έχει δει κάποιος άλλος;; Σας άρεσε;;
Για πείιιιιτε απόψεις...

Θελω πολυ να την δω αλλα δεν ετυχε ακομα... Ισως το καλοκαιρι!