Νεοελληνική λογοτεχνία. Μπορεί το Ροζ;

Buggs · 23-09-10

Ριξτε μια ματιά στα Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αν βαρεθήκατε να τα δείτε όλα έχουμε πάρει μόνο 2. Σεφέρης και Ελύτης και οι δυο ποιητές.
Ρίξτε τώρα μια ματιά στην λίστα των μπεστ σελλερ του Ελευθερουδάκη. Τι βλέπετε; Τα περισσότερα βιβλία είναι ροζ.

Η Χρύσα Δημουλίδου σε πρόσφατη συνέντευξή της αρνήθηκε ότι γράφει ροζ. Μάλιστα το τελευταίο της βιβλίο Μερσέντες Χιλλ το ονομάζει ακόμη και επιστημονική φαντασία. Να είναι άραγε αυτός ο λόγος που είναι τοσο χαμηλά στη λίστα; Αν ήταν εντελώς ροζ, όπως η συνάδελφος της στον ίδιο εκδοτικό Λένα Μαντά, αραγε θα βρισκόταν πιο ψηλά;

Δεν ξέρω να σας απαντήσω. Δεν έχω εμπειρία. Μικρός, όταν διάβαζα πολύ βαριά βιβλία, Ντοστογιέφκσυ, Εσσε, Ρεμαρκ, και άλλα παρόμοια, στις διακοπές προτιμούσα Τζέιμς Τζειζ, Λουι Λαμούρ, Ζεραρ Ντε βιλιε, Ερλ Στανλευ Γκαρντνερ. Ομως.... και Αρλεκιν. Ναι, τότε τα λέγαμε βίπερ Νόρα, και είχα διαβάσει 2-3 απο αυτά σε διάστημα 3 καλοκαιριών.

Γουέστερν, αστυνομικά, ροζ. Μεγάλες κατηγορίες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Δεν πήραν ποτέ το νόμπελ, ομως διασκεδάζουν παρα πολύ κόσμο. Περνάει η ώρα γρήγορα και ευχάριστα. Ειδικά στην παραλία.

Τώρα πρόσφατα έγινα συγγραφέας επαγγελματίας. Πρίν ήμουνα στην Αφρική 5 χρόνια σε άλλη διάσταση, σαν να ήμουνα και σε άλλο πλανήτη. Επιστρέφοντας βρήκα τα περιοδικά πάλι, τα ελληνικά βιβλία και την αγαπημένη μου βιβλιοθήκη. Ευτυχώς εδώ στη Σαμο έχουμε παρα πολύ καλή δανιστική βιβλιοθήκη στην οποία έχω ήδη δωρίσει και τα δυο βιβλία μου. Είπα λοιπον να δώ ποιά είναι η ελληνική λογοτεχνική πραγματικότητα όχι τίποτε άλλο, να είμαστε ειλικρινείς, για να δώ και τον ανταγωνισμό.

Πήρα ένα βιβλίο λοιπόν της τοπ μπεστ σέλλε κυρίας Μαντά. Τίτλος "Έρωτας σαν βροχή". Γνώριζα βέβαια ότι θα είναι ένα ροζ βιβλίο, όμως, για να πώ την αλήθεια εκείνα τα ροζ που είχα διαβάσει δεν μου είχαν λύσει βέβαια το πρόβλημα της ζωής μου όμως δεν με είχαν απογοητεύσει κιόλας. Και απο την κορυφαία ελληνίδα συγγραφέα, βραβευμένη μάλιστα με αυτό το βραβείο πέρισυ νομίζω, περίμενα όπως καταλαβαίνετε το Ρωμαίος και Ιουλιέτα τουλάχιστον.

Δεν θα πώ τις προσωπικές μου εντυπώσεις ακόμη. Θα ήθελα τις δικές σας. Θα ήθελα πραγματικά, αν θέλετε βέβαια, να μου πείτε πόσο πιθανόν θα θεωρούσατε με το αναγνωστικο κοινό που έχουμε, και τους συγγραφείς που αυτό αναδεικνύει, να πάρουμε το Νόμπελ Λογοτεχνίας για πεζό κείμενο, κάποια στιγμή; Και ίσως να μου απαντήσετε, είναι το ροζ που φταίει, ή το στυλ το κάθε ροζ; Γιατί και το Ρωμαίος και Ιουλιέτα αισθηματικό ήτανε, και το Περιφάνεια και Προκατάληψη επίσης και το Συρανό ντε Μπερζερακ. Ομως μάλλον δεν είναι αυτό που ο πιο πολύς κόσμος θα έλεγε ροζ. Και ίσως τέτοια βιβλία να μπορούσαν να κερδίσουν ένα Νόμπελ

tsarachaf · 23-09-10

Η αληθεια ειναι οτι εγω δεν πολυαντεχω το ροζ... Για την ακριβεια δεν το αντεχω καθολου...

Βεβαια στην Ελλαδα πουλαει... Γιατι?? Ποσοι ειναι αυτοι που θα επιλεξουν να διαβασουν ενα "βαρυ" βιβλιο με πολλους προβληματισμους και λανθανοντα νοηματα και ποσοι ενα ελαφρυ ισως και διασκεδαστικο αναγνωσμα??? Αν βαλω 1/100 θα πεσω μεσα ή λεω πολλα... Βεβαια δεν φταινε και η ανθρωποι που επιλεγουν κατι τετοιο... Ετσι κι αλλιως, γιατι να σκοτιστουν παραπανω??? Τρεξιματα, δουλειες, λογαριασμοι, οικογενεια... Ισως να φταιει ο ρυθμος της Ζωης τελικα...

Μπαινοντας και στο θεμα καποια στιγμη... Δεν πιστευω οτι μπορει ενα τετοιο ειδος να παρει το βραβειο Νομπελ... Για εναν πολυ απλο λογο... Δεν προσπαθουν να περασουν ουτε ενα νοημα στην κοινωνια... Δεν γραφονται απο αγαπη για την λογοτεχνια ή απο την αναγκη εκφρασης των σκεψεων και των προβληματισμων των συγγραφεων τους, αλλα απο την αγαπη για τις εισπραξεις...

Για να παρεις το βραβειο Νομπελ πρεπει να εχεις καταθεσει την ιδια σου την ψυχη στο εργο σου...

Ισως την μερα που η κυρια Λενα Μαντα και η καθε κυρια Λενα Μαντα παρει το Νομπελ Λογοτεχνιας, να ειναι η μερα που πλεον δεν θα υπαρχει ουτε ενας ανθρωπος που να καταγραφει τους προβληματισμους του... Ισως να μην εχει κανεις προβληματισμους...

katerina_farm · 23-09-10

Δεν συνφωνω με το ροζ .Τι σημαινει ροζ δηλαδη βιβλια αισθηματικα? Βιβλια που τα επιλεγουν γυναικες ? Ειναι ορος που με παραπεμπει σε κατι προχειρο ευτελες δεν το δεχομαι.
Οσο για τα βιβλια της Μαντα εχω διαβασει μονο τρια , το σπιτι στο ποταμι(το βρηκα απλο αυτο που λεμε βιβλιο παραλιας),το ερωτας σαν βροχη(δεν μου αρεσε καθολου και βρηκα την παραπομπη στον Ξενοπουλο ατυχεστατη).
Η αλλη πλευρα του νομισματος (με εκνευρισε απιστευτα με τα δυο φιναλε και τον αναγνωστη να διαλεγει το τελος που θελει , για ποιον λογο και σε τι αποσκοπει δεν καταλαβα )
Νομιζω οτι και η Δημουλιδου ειναι στο ιδιο στυλ αλλα εχω διαβασει μονο δυο .
Δεν νομιζω οτι μπορουμε να παρουμε Νομπελ με κατι τετοιο νομιζω ειναι απλα βιβλια για να σε ξεκουραζουν να περνας την ωρα .
Αυτο δεν ειναι κακο ετσι μην τρελαθουμε ειναι απλα θεμα επιλογης .Για μενα θα μπορουσαν να εχουν λιγο πιο πολυ βαθος στους χαρακτηρες στην πλοκη ισως .Μενουν λιγο στην επιφανεια αλλα αυτο ειναι καθαρα θεμα αναγνωστη. Αν ομως τα συγκρινω με αντιστοιχα βιβλια ξενων συγγραφεων π.χ Πωλινα Σιμσον (Μπρουντζινος καβαλαρης) αισθηματικο και αυτο αλλα το βρηκα πιο πλουσιο πιο δυνατο σε συναισθηματα ,σε αφηγηση σε δραση.
Για μενα καλο ειναι ενα βιβλιο που θα το θυμαμαι (τιτλο, υποθεση, συγγραφεα και μετα απο χρονια..).
Θα με προβληματισει θα με ξεκουραση αλλα να μου μεινει και κατι. Υπαρχουν βιβλια που τα λατρευεις προσωπικα εχω διαβασει το θανατος στην βενετια πανω απο 5 φορες και καθε φορα ανακαλυπτω και κατι καινουριο η το η κλαρα στο μισοσκοταδο που με προβληματισε πολυ . η το ολα σου τα ΄'μαθα μα ξεχασα μια λεξη δεν μπορεις να τα συγκρινεις με τα βιβλια της Μαντα αλλα αυτο ειναι καθαρα υποκειμενικο.

Buggs · 23-09-10

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:
Η αληθεια ειναι οτι εγω δεν πολυαντεχω το ροζ... Για την ακριβεια δεν το αντεχω καθολου... Βεβαια στην Ελλαδα πουλαει... Γιατι

??
Γιατί η αγάπη είναι τα πάντα; Ομως το πρόβλημα του ροζ είναι οτι είναι τοσο επικεντρωμένο στην συνταγή που δεν περνάει τις εξετάσεις του "θα μπορούσε να συμβεί;"

Ποσοι ειναι αυτοι που θα επιλεξουν να διαβασουν ενα "βαρυ" βιβλιο με πολλους προβληματισμους και λανθανοντα νοηματα και ποσοι ενα ελαφρυ ισως και διασκεδαστικο αναγνωσμα???

Προσωπικά θεωρώ ελαφρύ το βιβλίο που μου δίνει απαντήσεις. Βαρύ και ασήκωτο μου φαίνεται το βιβλίο που είτε μου δίνει πολλά παραμύθια, για να με οδηγήσει με το στανιό όπου θελει, είτε με το στανιό θέλει να με κάνει να σκεφτώ. Αυτά τα βιβλία με κάνουν να μισήσω τον συγγραφέα τους. Βλεπετε, και εγώ, σαν συγγραφέας, θεωρώ ότι η δουλείά μου βασικά, είναι να δίνω απαντήσεις .

Βεβαια δεν φταινε και η ανθρωποι που επιλεγουν κατι τετοιο... Ετσι κι αλλιως, γιατι να σκοτιστουν παραπανω??? Τρεξιματα, δουλειες, λογαριασμοι, οικογενεια... Ισως να φταιει ο ρυθμος της Ζωης τελικα...

όσο περισσότερα τα προβλήματα πιστεύω τόσο περισσότερο ο άνθρωπος θέλέι να ακούει για λύσεις, και τόσο λιγώτερο θέλει να ακούει μαλακίες.

Για να παρεις το βραβειο Νομπελ πρεπει να εχεις καταθεσει την ιδια σου την ψυχη στο εργο σου...

Και δεν είνα πολύ ωραίο αυτό; Ολοι καταθέτουμε τη ψυχή μας σε κάτι που πιστευουμε. Ολοι πεθαίνουμε για κάτι. Αργά ή γρήγορα....

Ισως την μερα που η κυρια Λενα Μαντα και η καθε κυρια Λενα Μαντα παρει το Νομπελ Λογοτεχνιας, να ειναι η μερα που πλεον δεν θα υπαρχει ουτε ενας ανθρωπος που να καταγραφει τους προβληματισμους του... Ισως να μην εχει κανεις προβληματισμους...

Τι υπεραισιοδοξη άποψη ! Θεωρητικά βέβαια ισχύει. Αν δηλαδή κανείς δεν έχει προβληματισμούς, τότε δεν θα αναζητήσει. Το ίδιο αποτέλεσμα όμως θα συμβεί και άν κανείς δεν έχει προβληματισμούς επειδή έχουν όλοι εσκεμμένα αποβλακωθεί. Λέω ένα παράδειγμα τώρα, δεν λέω ότι συμβαίνει. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα προβληματίζονται όσο και τα προβατα. Μέχρι τη σφαγή....

Buggs · 23-09-10

Αρχική Δημοσίευση από katerina_farm:
Δεν νομιζω οτι μπορουμε να παρουμε Νομπελ με κατι τετοιο νομιζω ειναι απλα βιβλια για να σε ξεκουραζουν να περνας την ωρα .

Εμένα πάλι τα βιβλία που μου δίνουν λύσεις, με ξεκουράζουν. κι αυτά τα βιβλία με κουράζουν, με εξουθενώνουν κυριολεκτικά... Η ώρα δεν περνάει με τίποτα όταν τα διαβάζω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Συμβιβασμό του Καζαν με έναν θεότρελο τύπο που αμφισβητούσε τα πάντα και πραγματικά του την είχ εδώσει κατακέφαλα. Στο φορματ του Ερωτας σαν βροχή θα έβγαινε 1000 σελίδες ο Συμβιβασμος. Και ομως τον ρουφηξα σε πέντε μέρες. Με τον Καζάν, πραγματικά η επαναστατικότητα του Εντι, με ξεκούραζε. Αν ήξερε και πως να το τελειώσει στο τέλος, να καταλήξει κάπου δηλαδή, πιστέυω ότι θα ήταν το απόλυτο βιβλίο για το εν λόγω θέμα. Πόσο συμβιβαζόμαστε δηλαδή και γιατί. Τα έκανε σαλάτα όμως στο τέλος ακόμη και ο ίδιος το έχασε απο το πολύ ψαξε ψάξε. Ομως μέχρι εεκί το παλεψε και αυτό και μόνο άξιζε πέρα ως πέρα.

Υπαρχουν βιβλια που τα λατρευεις προσωπικα εχω διαβασει το θανατος στην βενετια πανω απο 5 φορες και καθε φορα ανακαλυπτω και κατι καινουριο η το η κλαρα στο μισοσκοταδο που με προβληματισε πολυ . η το ολα σου τα ΄'μαθα μα ξεχασα μια λεξη δεν μπορεις να τα συγκρινεις με τα βιβλια της Μαντα αλλα αυτο ειναι καθαρα υποκειμενικο.

Και πώς εξηγείς ότι αυτά πουλάνε πιο πολύ; ( το καυτό ερώτημα τόσο για κάθε συγγραφέα όσο και για κάθε αναγνώστη).

tsarachaf · 23-09-10

Αρχική Δημοσίευση από katerina_farm:
Δεν συνφωνω με το ροζ .Τι σημαινει ροζ δηλαδη βιβλια αισθηματικα? Βιβλια που τα επιλεγουν γυναικες ? Ειναι ορος που με παραπεμπει σε κατι προχειρο ευτελες δεν το δεχομαι.

Το ροζ με την εννοια που παραπεμπει σε ρομαντικες ιστοριες...

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
??
Γιατί η αγάπη είναι τα πάντα; Ομως το πρόβλημα του ροζ είναι οτι είναι τοσο επικεντρωμένο στην συνταγή που δεν περνάει τις εξετάσεις του "θα μπορούσε να συμβεί;"

Συμφωνω, οτι χανει στο αν θα μπορουσε να συμβει...
Ομως.......
Η αγαπη ειναι το παν... Αλλα οτι και τα παντα...

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Προσωπικά θεωρώ ελαφρύ το βιβλίο που μου δίνει απαντήσεις. Βαρύ και ασήκωτο μου φαίνεται το βιβλίο που είτε μου δίνει πολλά παραμύθια, για να με οδηγήσει με το στανιό όπου θελει, είτε με το στανιό θέλει να με κάνει να σκεφτώ. Αυτά τα βιβλία με κάνουν να μισήσω τον συγγραφέα τους. Βλεπετε, και εγώ, σαν συγγραφέας, θεωρώ ότι η δουλείά μου βασικά, είναι να δίνω απαντήσεις .

Και πολυ καλα κανεις... Αλλα ξαναρωτω... Ποσοι σκεφτονται ετσι???

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
όσο περισσότερα τα προβλήματα πιστεύω τόσο περισσότερο ο άνθρωπος θέλέι να ακούει για λύσεις, και τόσο λιγώτερο θέλει να ακούει μαλακίες.

Ναι, θελει να ακουει για λυσεις στα προβληματα του... Οχι να ψαχνει για λυσεις σε προβληματα που δεν φαινεται να τον απασχολουν αμεσα...

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Και δεν είνα πολύ ωραίο αυτό; Ολοι καταθέτουμε τη ψυχή μας σε κάτι που πιστευουμε. Ολοι πεθαίνουμε για κάτι. Αργά ή γρήγορα....

Ειναι τελειο να καταθετεις την ψυχη σου σε κατι που πιστευεις...

Πολλοι δεν πεθαινουν για κατι, αλλα απο κατι...

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Τι υπεραισιοδοξη άποψη ! Θεωρητικά βέβαια ισχύει. Αν δηλαδή κανείς δεν έχει προβληματισμούς, τότε δεν θα αναζητήσει. Το ίδιο αποτέλεσμα όμως θα συμβεί και άν κανείς δεν έχει προβληματισμούς επειδή έχουν όλοι εσκεμμένα αποβλακωθεί. Λέω ένα παράδειγμα τώρα, δεν λέω ότι συμβαίνει. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα προβληματίζονται όσο και τα προβατα. Μέχρι τη σφαγή....

Μπα δεν ειναι αισιοδοξη... Θεωρω την στιγμη αυτη την στιγμη της καταστροφης του ειδους μας... Το μονο μας οπλο ειναι ο προβληματισμος μας...

Ασε που εγω ειχα στον νου μου το κομματι της εσκεμμενης αποβλακωσης κι οχι την ελλειψη προβληματισμων επειδη δεν υπαρχουν λογοι να προβληματιστει καποιος...

mindcircus · 23-09-10

Θες να παρεις νομπελ Μπαγκς?

Ελα σε πειραζω.... :redface:

Το νομπελ δεν ειναι μονο καταθεση ψυχης, ισως να μη χρειαζεται παντα κι αυτο. Θελει τεχνικη, σωστη τυπογραφικη μορφη συμφωνα με τα εκαστοτε δεδομενα. Το οτι καποιος παιρνει δε σημαινει απαραιτητα αθανασια συγγραφεα, ποσοι και ποσοι που δεν τους ξερουμε, παιζουν πολλα και την κυριαρχη θεση στην αποψη εχουν οι κριτικοι της λογοτεχνιας. Θα προτιμουσα να ξεκινουσαμε απο κει, τσεκαρωντας ποιοι και γιατι, κατω απο ποιες περιστασεις , ποια τα κριτηρια. Το πνευμα των βραβειων, κι οχι μονο νομπελ, κινειται παραλληλα με πνευμα εποχης, το πνευμα της εποχης μας ειναι το ροζ, ας πουμε. Γιατι συμβαινει αυτο ρωτας? Θα σου πω...ο κοσμος εχει αναγκη το ελαφρυ οταν η ιδια η ζωη τον κανει να ξυπνα υπερβαρος. Καποτε δεν ειχαν και πολλα να κανουν κι ασχολιοντουσαν με το μελλον και χτυπουσαν φλεβα- αριστουργηματα. Σημερα η μονη απασχοληση του κοσμου ειναι το παρον και για το παρον μιλουν ολοι, συγγραφεις και μη
Παιζει κι ο αναλφαβητισμος που στη χωρα μας χτυπα μεγαλα ποσοστα, που σημαινει οτι ο Ελληνας δεν (εχει μαθει να) διαβαζει

Άγγελος · 23-09-10

Το νομπελ δεν ειναι μονο καταθεση ψυχης, ισως να μη χρειαζεται παντα κι αυτο.

και μεσον χρειαζεται...δεν παιρνουν οι καλυτεροι νομπελ..

Buggs · 23-09-10

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:
Και πολυ καλα κανεις... Αλλα ξαναρωτω... Ποσοι σκεφτονται ετσι???

Το ίδιο ερώτημα έχει και ο νεαρός όμορφος υδραυλικός. Σκέφτεται δηλαδή: δεν μπορώ να φτιάξω μια ρημάδα βρύση να μη στάζει όμως αν όλες οι νοικοκυρές θέλουνε να τις γαμήσω ποιός χέστηκε και για τη βρύση αν στάζει;

Ναι, θελει να ακουει για λυσεις στα προβληματα του... Οχι να ψαχνει για λυσεις σε προβληματα που δεν φαινεται να τον απασχολουν αμεσα...

και που συνήθως του δημιουργούν οι "εγκεφαλικοί" και πολύ βαθυστόχαστοι συγγραφείς;

Ειναι τελειο να καταθετεις την ψυχη σου σε κατι που πιστευεις...

Εχεις απόλυτο δίκιο, σου δινει reason to live

Πολλοι δεν πεθαινουν για κατι, αλλα απο κατι...

προσπαθουμε ομως να τους κάνουμε λιγότερους, right?

Buggs · 23-09-10

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
Θες να παρεις νομπελ Μπαγκς?
Ελα σε πειραζω....

Click για ανάπτυξη...

Πείραξε με όσο θες, ευπρόσδεκτο. Αφού βλεπεις εγώ θεωρώ το Νόμπελ θεσμό. Νόμίζω ότι είναι κάτι που αξίζει / Εντάξει ο κόσμος έχει γεμίσει συμφέροντα και συνομωσίες, όμως πιστέυω ότι το Νόμπελ είναι still noble. Οτι αν καταφέρω να προσέρω κάτι, που θα γαληνέψει τις ψυχές των ανθρώπων, και θα τους δώσει ελπίδα λύσεις και όνειρα, στη θέση της απελπισίας που τόσοι αισθάνονται σήμερα, τοτε μονο θα μου το δώσουν. Και τότε θα είμαι χαρούμενος για το έργο που προσφερα, απλά το Νόμπελ θα είναι η επιβεβαίωση. Ναι το θέλω. Ομως η δοκιμασία θα δείξει αν είμαι άξιος να το πάρω.

Βεβαια και εσύ το λές εδώ ότι παίζουν άλλες παράμετροι στην επιλογή τους. Εγώ δεν θα τις υπολογίσω. Αν έχω κατι καλό να δώσω, άν έχω κάτι που να αξίζει, που θα κάνει τους συνανθρώπους μου να δούν μπροστά τη ζωή και τον (ακόμη σίγουρο) θανατο τους, με περισσότερη αισιοδοξία, και λιγότερο φόβο, τότε μονο θα μου αξίζει. Εγω έτσι πιστεύω. Τώρα άν άλλοι έχουν τα μέσα, δεν με απασχολεί. Εγώ δεν έχω τα μέσα έτσι κι αλλιώς. Το μόνο που έχω είναι οι πραξεις μου.

tsarachaf · 23-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Το ίδιο ερώτημα έχει και ο νεαρός όμορφος υδραυλικός. Σκέφτεται δηλαδή: δεν μπορώ να φτιάξω μια ρημάδα βρύση να μη στάζει όμως αν όλες οι νοικοκυρές θέλουνε να τις γαμήσω ποιός χέστηκε και για τη βρύση αν στάζει;

Χαχα... Βασικα νοιαζονται οι αντρες των νοικοκυρων...

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
και που συνήθως του δημιουργούν οι "εγκεφαλικοί" και πολύ βαθυστόχαστοι συγγραφείς;

Δεν το κανουν???

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
προσπαθουμε ομως να τους κάνουμε λιγότερους, right?

Ακριβως αυτο θελουμε...

Buggs · 23-09-10

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:
Δεν το κανουν???

Το κάνουν , αδιαφιλονικητα. Γι'αυτό εγώ έγραψα την Ενεργονία όπως την έγραψα, ακοολουθώντας τις ανησυχίες και τις σκέψεις του απλου κόσμου. Που πραγματικά, μεταξύ μας τώρα, θεωρώ απείρως πιό έξυπνο απο τους διανοουμενους. Απόδειξη; Σκεφτείτε άν κάθε ένας απο τους "κοινους θνητούς" της Αθήνας έβγαινε κάθε μερα και κατουρουσε τρείς φορες τη μέρα αντί στον καμπινέ του, στη μέση του δρόμου! Οι κοινοί θνητοί δεν το κάνουν, και αυτό ειναι ξερετε η μονη αιτία που έχουμε ακομη όσο πολιτισμο διαθετουμε. Αφού οι στηλοβάτες της κοινωνίας, οι "πολιτες υποδείγματα" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο χέζουν πάνω τον πολιτισμό καθημερινά. Με τις επιλογές τους και ακομη περισσοτερο με τις επιπτώσεις των επιλογών τους

katerina_farm · 23-09-10

Eνα βιβλιο μπορει να πουλησει πολυ οχι παντα γιατι ειναι καλο αλλα γιατι εχει γινει μεγαλος ντορος διαφημιση ειτε καλη ειτε κακη.Θυμαμαι τον ντορο που ειχε γινει για τον Κοελιο δεν ηταν μοδα καποια στιγμη διασημοι και μη δεν τον χρησιμοποιουσαν σαν αφορμη για να δειξουν οτι διαβαζουν .
Tο ιδιο δεν ειχε γινει με τον Κουντερα και την απιστευτη ελαφροτητα του ειναι (το ειπε η Λιαννη σε συνεντευξη την δεκαετια του 90 νομιζω και ξαφνικα ολοι διαβαζαν Κουντερα )η με τα βιβλια του Μπραουν ενας δυο γραφικοι ιερεις τα βριζανε η μιση Ελλαδα τα διαβασε.
Mετα οι εκδοτικοι οικοι δεν προωθουν καποια .
Παρολα αυτα δεν θεωρω και απαραιτητα κακο να γινεται αυτο ανθρωπινο ειναι να επιρεαστεις το κακο ειναι να μην ξερεις αυτο που διαβασες, αυτο που ακουσες
(γιατι το ιδιο γινεται στην μουσικη στο θεατρο κτλ) να μπορεις να το καταταξεις σε μια αλφα σειρα σε μια λιστα αξιων και να μην τσουβαλιαζεις. Οσο για τα βιβλια που δινουν λυσεις αν δινουν μου αρκει να δειχνουν δρομους εναλακτικες πορειες να σε βαζουν να σκεφτεσαι οχι μασημενη τροφη. Αντιπαθω τα βιβλια που ο αλλος σκεφτεται για μενα η προωθει ντε και καλα φορμες ζωης και δινει συνταγες .
Οσο για την καταθεση ψυχης δεν ειναι παντα απαραιτητη το θεμα ειναι να την εχεις αν την εχεις σιγουρα θα την καταθεσεις στο βιβλιο σου η στην δουλεια σου η ακομα και στο φαγακι που μαγειρευεις για τα παιδακια σου αυτο κανουμε ολοι εξαλου

Neraida · 24-09-10

Εγω αυτο που βλεπω ειναι οτι μας ενοχλει η επιτυχια, οτι ζηλευουμε και ψαχνουμε τροπους να υποβαθμισουμε και να απαξιωσουμε αυτο που καταφερε καποιος αλλος και οχι εμεις.

Το βρισκω απιστευτα υποκριτικο να μας ενοχλει το οτι σε καποια βιβλια δινεται τοση αξια στην αγαπη, στον ερωτα και στις ανθρωπινες σχεσεις, οταν την ιδια στιγμη για τους περισσοτερους ανθρωπους ειναι απο τα σημαντικοτερα πραγματα στη ζωη τους.

Μπαι δι γουει, αι λαβ Λενα! Εναι η καλυτερη σε αυτο που κανει! :redface:

Και επειδη περι ορεξεως, κολοκυθοπιτα...Καλημερες!

oasis · 24-09-10

Εγώ αρχικά να πω ότι γνώμη μου είναι πως ότι ανήκει στην λογοτεχνία, είτε είναι ροζ, είτε από τους λεγόμενους συγγραφείς τους δρόμου, κακό δεν μπορεί να 'ναι. Μπορεί ένα ροζ βιβλίο να μην απευθύνεται σε όλους, αυτό όμως δεν καταργεί την όποια αξία του. Και ο Ντοστογιέφσκι έχει γράψει ροζ, και μου άρεσε τόσο για την απλότητα του όσο και για το ύφος του. Αναφέρομαι στο "ένα γλυκό κορίτσι". Επίσης και ο Τένεσι Ουίλιαμς έχει γράψει ίδιου περιεχομένου βιβλίο, το "καλοκαίρι και καταχνιά" με τον μυθικό έρωτα του Τζόν και της Άλμα. Γενικά το να ταυτίζουμε το ροζ με το ρηχό το θεωρώ αν μη τι άλλο ανούσιο, γιατί διαβάζοντας κάποιος ροζ τύπου Ρωμέο και Ιουλιέτα ή Βαμβουνάκη, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να διαβάσει με άνεση και την "ναυτία" του Σαρτρ.

Για να πάρουμε όμως κάποιο νόμπελ.. είναι λίγο χλωμό. Οι παράγοντες πολλοί, δύσκολο αναγνωστικό κοινό (και κυρίως περιορισμένο), το ίδιο και το ίδιο ροζ χωρίς κάποια ουσία ή ιδιαίτερη πλοκή, φτωχά εκφραστικά μέσα, φανφαρισμός και όχι σκέψεις που γράφονται από καρδιάς. Γενικά νιώθω να λείπει το είναι του συγγραφέα ή αυτό που θα 'πρεπε να τον χαρακτηρίζει αν θέλετε. Για 'μένα λοιπόν σύγχρονο και ενδιαφέρον ροζ βιβλίο θα μπορούσε ίσως να είναι κάποιο που βασίζεται σε αληθινή ιστορία.

Buggs · 24-09-10

Νομίζω ότι πάρα πολλά μεγάλα βιβλία αναφέρονται σε ιστορίες αγάπης. Ομως το ροζ είναι ενα συγκεκριμένο είδος. Είναι θα έλεγα το είδος που δουλεύει με "συνταγές" γραψίματος και στοχεύει σε πολύ συγκεκριμένο αναγνωστικό κοινό.

Διαβάζοντας ενα βιβλίο μπορεί κάποιος να δεί μέσα του τη θέση του βιβλίου. Αν αυτή υπάρχει θα ξεπηδάει παντού και διαρκώς μέσα απο το βιβλίο. Οι επιδέξιοι συγγραφείς, οπως σίγουρα ειναι η κυρία Μαντά, όχι μονο έχουν μια θέση, που στοχεύει σε συγκεκριμένο κοινό, τη διατηρούν κιόλας σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου τους.

Ας πούμε μια θέση βιβλίου μπορεί να είναι "η ομορφιά και η εξυπνάδα οδηγούν στην απώλεια". Ή "ο μεγάλος έρωτας οδηγεί στην καταστροφή". ή "οι άνθρωποι είναι έρμαια στα χέρια του Θεού". Θα πεί κανείς τι σόι νόημα έιναι αυτό και ποιός θα το αγόραζε; Και όμως ακόμα και με πλείστα όσα ακροβατικά, αν εκβιάζει ο συγγραφέας στις θέσεις του, οι αναγνώστες θα τα δεχθούν πιστεύω ευχαρίστως αρκεί, να αναδεικνύει το βιβλίο την προσωπική τους θέση για τη ζωή.

Εκεί πιστεύω ότι γίνεται ο διαχωρισμός του ροζ, απο το αισθηματικό βιβλίο και βέβαια απο τα αριστουργήματα. Το ροζ αδιαφορεί εντελώς για το αν "θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί;" Η ηρωίδα μπορεί να εμφανίζεται πανέξυπνη και θεικά όμορφη, μάλιστα συνάμα και άψογου χαρακτήρα και παμπλουτη, εν τούτοις θα διαλύσει όλη της τη ζωή, σε μια απίστευτη διαδρομή επαναλαμβανόμενης βλακείας, και λαθών επι λαθών που δεν θα τα έκανε ούτε μωρό παιδί. Παρά που η ίδια εμφανίζεται το απόλυτο στάνταρντ ποιότητας χαρακτήρα, θα δώσει ας πούμε τα πάντα σε έναν άθλιο ψεύτη, που μέχρι να πεθάνει θα της λέει ψέματα, κι εκείνη ακόμη θα σκιρτά η καρδιά της γι'αυτόν.

Και λέει κάποιος άλλος αναγνώστης. Μα είτε είναι ηλίθια, και ποταπού χαρακτήρα, και γι'αυτό μπλέκει με το ρεμάλι παρα που είναι πανέμορφή, είτε δεν είναι καθόλου όμορφη, οπότε ο άλλος δεν την λογαριάζει, είτε δεν είναι καθόλο πλούσια και προσκολάται πάνω του γιατί εκείνος είναι είτε ,είτε , είτε... Αναζητά δηλαδή ο αναγνώστης κάπόιες λογικές δικλείδες δια μέσου των οποίων, θα μπορούσε να "ταξιδέψει" και ο ίδιος μέσα σ'αυτό το μυθιστόρημα και να συμμετέχει σε κάποιον απο όλους τους ρόλους. Δηλαδή το αν "θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί".

Πίστευα κι εγώ, πρίν ασχοληθώ επισταμένος με το "τι πουλάει", και από όσα βιβλία είχα διαβάσει, ότι οι αναγνώστες θα εκνευρίζονταν πολύ απο μια διαρκή παράθεση εξωφρενικών γεγονότων, ίσα για την ανάδειξη μιας θέσης. Ομως ήρθε ο Αλχημιστής να ανατρέψει αυτή μου την αντίληψη. Ενα βιβλίο που όταν έμαθα, αφού το διάβασα, ότι ο συγγραφέας του διαφήμιζε ότι το είχε γράψει σε 14 μέρες, δεν εξεπλαγην καθόλου. Πόσες περισσότερες μέρες να χρειαζόταν; Με λίγες απλές συμβουλές θα μπορούσατε ενα παρόμοιο βιβλίο να το γράψετε οποιοσδήποτε απο εσάς στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Λοιπόν δεν ξέρω αν έτυχε εγώ να το δώ στον Κοέλιο πρώτη φορά, ή ήταν ο ίδιος που την ανακάλυψε, αλλά υπάρχει μια συγγραφική θέση που κάνει τα πράγματα πανεύκολα. Ειναι αυτή που λέει "Τίποτα δεν έχει πραγματικά σημασία, όλα θα γίνουν μονο αν το θέλει ο Θεός" . Οπως όλοι καταλαβαίνουμε, τηρώντας ακριβώς αυτή τη θέση, ενας συγγραφέας απαλλάσσεται αυτομάτως απο κάθε υποχρέωση να τηρεί το αν θα μπορούσε πραγματικά να συμβεί. Αδιαφορεί ακομη και για την ίδια του τη πλοκή που έχει φτιάξει μέχρι οποιοδήποτε σημείο του βιβλίου. Αφού, αν το θέλει ο Θεός, Θεός είναι και οτιδήποτε μπορεί πραγματικά να συμβεί.

Οπότε, όπερ και το ζητούμενο, να το γράψει και ο συγγραφέας. Τα έχει κάνει εντελώς σκατα ο ήρωάς σας και η πλοκή που έχετε φτιάξει εως τότε δεν σας βγάζει σε καμία ανάκαμψη; Δεν πειράζει. Κατεβαίνει ο Θεός, δηλαδή εσείς, βγάζει μια απίθανη σύμπτωση σε στύλ λαχείο, και τα φτιάχνει όλα. Μάλιστα, και εδώ είναι το πιο διασκεδαστικό, όσο πιο εξωφρενική και άτσαλη είναι η πλοκή που θα έχετε φτιάξει έως τότε, ένεκα του ότι είσαστε ερασιτέχνες, τοσο πιο πολύ ακριβώς θα αποδεικνύεται και θα αναδεικνύεται η θέση σας. Ότι "τίποτα δεν έχει σημασία, ο Θεός τα κανονίζει όλα" . Στην προκείμενη περίπτωση δηλαδη εσείς.

Δεν ξέρω αν ο Κοέλιο το έκανε πρώτη φορά, το σίγουρο είναι ότι με τον Αλχημιστή έγινε για πρώτη φορά γνωστό ότι αυτό πουλάει. Ο κόσμος το αγόραζε. Μπορεί να ήταν το ρεύμα μιας εποχής, η έκφραση ενός κοινού απογοητευμένου, μοιρολατρικού και παραιτημένου, που γύρευε μέσα στα γραπτά αυτό ακριβώς: Οτι τίποτα δεν έχει σημασία, και ότι όλα θα αλλάξουν ή θα γίνουν μόνο αν ο Θεός βάλει το χέρι του.

Μετά απο χρόνια επιτυχίας αυτού του μοντέλου, όχι μόνο σε βιβλία αλλά κατα κόρον σε άρθρα περιοδικών και σήριαλ της τηλεόρασης, ήρθε το επόμενο βήμα νομίζω: Αφού δηλαδή τίποτα δεν έχει σημασία σε ένα γραπτό, ο Θεός (δηλαδή ο συγγραφέας) μπορούσε πλέον να φτιάξει μια εικονική πραγματικότητα στοχευμένη. Οι χοντρές ας πούμε μισούνε τις όμορφες; Οι χαζές τις έξυπνες, οι φτωχές τις πλούσιες; Οσο κι εκτός πραγματιότητας να είναι η έξυπνη, πανέμορφή και παμπλουτη ηρωίδα γίνεται το σύμβολο της αποτυχίας της ηλιθιότητας και της μαλάκινσης. Το τί κάνει για να αποτύχει, δεν περιγράφεται, μάλιστα με εξαιρετική επιμονή.

Κάποτε αυτό δεν θα το εξέδιδε ίσως κανένας εκδότης όμως τώρα, όπως μας δείχνουν οι πωλήσεις, ικανοποιεί πολύ. Κάποιους που θέλουν αφενός να δούνε μέσα στα βιβλία ότι δεν πειράζει κι άν απέτυχαν, αφού όλα θα τα κάνει ο Θεός, και εκείνοι δεν έχουν να κάνουνε τίποτα, και αφετέρου, να βγάλουν και τα απωθημένα τους απέναντι σε όσα πέτυχαν άλλοι μαζί με διάφορες προσωπικές αξίες, όπως η ομορφιά, η ικανοτητα και η εξυπναδα, απολαμβάνοντας τον συγγραφέα να τις εξευτελίζει. Αφού ούτε κι αυτές έχουν σημασία.

Δοκιμάστε το κι εσείς. Σε 14 μέρες μπορεί να έχετε βάλει πορεία για το πρώτο σας νεοελληνικό μπεστ σέλλερ. Αν λάβουμε υπόψη μας και τον Κοέλιο, μπορεί και παγκόσμιο. Ξεκινήστε με έναν ήρωα, διαλύστε στην πορεία όλες τις αξίες, στο όνομα της αγάπης, και στο τέλος ξαναφτιάξτε τα όλα με συμπτώσεις που και ο Θεός ο ίδιος θα δυσκολευόταν να πετύχει. Πουλάει. Και, οσο πιο απογοητευμένος απελπισμένος και κατα συνέπεια μοιρολάτρης γίνεται ο κοσμος μάλλον τόσο περισσότερο θα πουλάει.

Άγγελος · 24-09-10

καταλαβαινουμε τωρα γιατι ειναι λαθος το "διαβαστε βιβλια κανει καλο"
ειναι το ιδιο λαθος οταν λεμε,,"μη βλεπετε τηλεοραση κανει κακο"

το περιεχομενο μετραει,,το μεσο απο μονο του δεν λεει τιποτα..

katerina_farm · 24-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Άγγελος:
καταλαβαινουμε τωρα γιατι ειναι λαθος το "διαβαστε βιβλια κανει καλο"
ειναι το ιδιο λαθος οταν λεμε,,"μη βλεπετε τηλεοραση κανει κακο"

το περιεχομενο μετραει,,το μεσο απο μονο του δεν λεει τιποτα..

Διαφωνω Αγγελε νομιζω οτι οποιο βιβλιο και να διαβασεις απο κομικς μεχρι Αρλεκιν κατι θα παρεις και μονο ετσι θα αγαπησεις το διαβασμα και σιγα σιγα θα προχωρας και σε κατι αλλο πιο δυσκολο που παιδευει πιο πολυ το νου.
Δεν ειναι αναγκη να ξεκινησεις απο κατι βαρυ (ποσοι ξεκινησαν το διαβασμα στα 12 απο τον Υπερανθρωπο κανεις απο βερν ,Λουντεμη, Καζαντζακη , Ντικενς ξεκινας υποθετω εγω ετσι ξεκινησα τουλαχιστον) .
Τωρα το που θα σε παει σε Μαντα η κατι παραπανω μικρη σημασια εχει το θεμα ειναι οτι μονο κερδισμενος θα βγεις απο ολο αυτο.

Άγγελος · 24-09-10

Διαφωνω Αγγελε νομιζω οτι οποιο βιβλιο και να διαβασεις απο κομικς μεχρι Αρλεκιν κατι θα παρεις και μονο ετσι θα αγαπησεις το διαβασμα και σιγα σιγα θα προχωρας και σε κατι αλλο πιο δυσκολο που παιδευει πιο πολυ το νου.

διαφωνω καθετως και οριζοντιως..

αν διαβασω ενα βιβλιο για το πως χρησιμοποιουμε τα ναρκωτικα ,ή για το ποιοι ειναι οι καλυτεροι τροποι για να αυτοκτονησετε,ή σατανιστικα μυστικα..
παλι καλο θα μου κανει?

ενα βιβλιο μπορει να γραφει τα παντα επανω,,τα παντα..και εχει αναλογη αξια..

oasis · 24-09-10

Για τους σατανιστές δεν είναι κάτι παράξενο.
Και γενικά τώρα το πας σε θέμα προσωπικής επιλογής.

Νεοελληνική λογοτεχνία. Μπορεί το Ροζ;

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος