Νεοελληνική λογοτεχνία. Μπορεί το Ροζ;

katerina_farm · 26-09-10

Νομιζω οτι η συνταγη εχει αλλαξει απο το αρλεκιν που ηταν καθαρα για γυναικες που εμεναν σπιτι φροντιζαν τα παιδια και εκπαιδευονταν στο να γινουν καλες συζηγοι περασαμε στο αντιθετο ακρο .Σε βιβλια που ειχαν ηρωιδες γυναικες ελαφρως ιστερικες φεμινιστριες με την κακια την εννοια που δουλευαν ολημερις πανω στο δωδεκαποντο φροντιζαν το σπιτι και τα παιδια ειχαν ανδρα που ηταν γαιδαρος και στο τελος τον χωριζαν αφου ειχαν βρει τον τελειο με κατανοηση στα θελω τους η αποφασιζαν οτι ναι μπορουμε και μονες μας αρκει να εχουμε πιστωτικη καρτα χρυση κατα προτιμηση και ναι μπορουμε να ειμαστε οσο σκυλες γουσταρουμε γιατι απλα ετσι μας αρεσει.
Τωρα αλλαζει παλι το τοπιο γυριζουμε σε πιο νορμαλ καταστασεις .
Ολα αυτα ομως αφορουν την πλειοψηφια των βιβλιων που κυκλοφορουν οχι οτι δεν υπαρχουν και αλλα βιβλια .
Ουτε οτι ειναι κακο να αγορασεις η να αγαπησεις ενα τετοιο βιβλιο .

Ciela · 26 Σεπτεμβρίου 2010

ειναι τυχαιο που αυτες οι συγγραφεις ειναι γυναικες? γιατι οι γυναικες γραφουν ετσι? εχω διαβασει αρκετη λογοτεχνια (μικροτερη κυριως, τωρα το χω παρατησει λιγακι το αθλημα) και παντα αναρωτιομουν γιατι οι γυναικες γραφουν ετσι. δεν υπαρχει γυναικα ντοστογιεφσκι, γυναικα σαν τον καφκα πχ...
οι πιο γνωστες γυναικες συγγραφεις (ακομα και οι "κλασικες" με "καλη" γραφη οπως οι μπροντε πχ) γραφουν για τον ερωτα.
τυχαιο?
μπα..... πολλη κουβεντα σηκωνει αυτο που γραφω αλλα δε θα σταθω σημερα εδω.
επι του θεματος. τα βιβλια αυτα πουλανε για τον ιδιο λογο που πουλανε και οι ροζ ταινιες του χολιγουντ. παραμυθι, ετοιμες μανιερες, αισιο τελος. βγαινουν σε τεραστια ποσοτητα σε σχεση με αλλου ειδους βιβλια για τον ιδιο λογο.
ο νομπελιστας συγγραφεας ισως να μεινει στο περιθωριο ετσι κ αλλιως, και να ανακαλυφθει προς το τελος....γιατι πρωτη φορα θα ειναι?
ισως και οχι βεβαια....αλλα τετοιες εξαιρετικες περιπτωσεις ανθρωπων δεν κυκλοφορουν καθε μερα....
στο κατω κατω λιγες οι πιθανοτητες τετοια διαμαντια να βγουν για λογους προσφορας-ζητησης (σε απαντηση στο αν ενα τετοιο κοινο μπορει ν γεννησει αξιους συγγραφεις)

σημειωση σε αυτο που ειπα παραπανω: οκ οι μπροντε ζησανε σε μια εποχη που οι γυναικες καθονταν ολη μερα στο σπιτι- που υλικο για κοινωνιακα θεματα? αλλα και στον 20 αιωντα θολα τα πραγματα....
οκ για την τελευταια 20ετια στο εξωτερικο δεν μπορω ν ξερω τι γινεται, το παραδεχομαι, οποτε μπορει ν λεω κ μπουρδες για το τι γραφουν πλεον κατα βαση οι γυναικες...
οτι ερχεται κατα δω απ εξω παντως ετσι μου φαινεται....
ποσο μαλλον η εγχωρια παραγωγη....εξ αλλου πού πρωτοτυπησαμε την τελευταια 20ετια για να πρωτοτυπησουμε κ δω?

Buggs · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Lorien:
Αν το βασικο των ροζ ειναι το χαμηλης ποιοτητας σεναριο και ο ευπεπτος τροπος γραφης, τοτε φανταζομαι θα ξεχωριζουν ευκολα από άλλα βιβλια κοινωνικά-δραματικα, ετσι δεν ειναι ;

Εκεί πιστεύω ότι υπάρχει κάποια διαμάχη εδώ στην Ελλάδα. Στο εξωτερικο ειναι μάλλον καθορισμένη η κατηγορία. Δεν θεωρούν ας πούμε την Τζακυ Κόλλινς την σύγχρονη Τζειν Οστιν. Ποτε δεν θα γίνει ούτε στο ελάχιστο αυτή η παρανόηση. Εδω Θέλουν να εμφανίσουν αυτά τα βιβλία σαν κοινωνικά-δραματικά.

Ομως οι παραπομπές που μπορεί να κάνει ο αναγνώστης στην πραγματική ζωή, είναι ανύπαρκτες εξαιτίας ακριβώς των απίθανων συμπτώσεων. Τα βιβλία αυτά είναι γραμένα απο την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή με τη λογική ότι το καλό κερδίζει πάντα. Είναι ενα ελπιδοφόρο μήνυμα όπως καταλαβαίνουμε όλοι, και ο Ροκυ μποιρεί να έχει δεχτεί 158 θατατηφόρα για κάθε άλλον (και τον Απολλο) κτυπήματα όμως στο τέλος τσακίζει τον Ρωσο κακό γίγαντα και φοράει την αμερικάνικη σημαία μέσα στη Μόσχα !

Το ζήτημα είναι ότι αυτά τα βιβλία μπορούν να ικανοποιήσουν μόνο άτομα που δεν έχουν κάποια πραγματική μάχη να δώσουν οπότε δεν τους ενδιαφέρει και πώς να τη δώσουν. Χαλαρά άτομα χωρίς προβλήματα ή προβληματισμούς. Οτι και να γράφει ο συγγραφέας δεν τους ενδιαφέρει, και θέλουν μάλιστα να παραμείνει και έτσι, κι ας διαβάζουν χίλιες σελίδες. Είναι πλούσιες νοικοκυρές, ή σνόμπ, που αγοράζουν ακριβώς όπως είπε η Νεράιδα, κάτι ευχάριστο για την παραλία.

Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι οι αργόσχολοι/ες σνομπ, είναι η μεγαλύτερη μερίδα της αναγνωστικής αγοράς. Ολοι οι άλλοι έχουν τόση τρεχάλα για την επιβίωση που δεν έχουν κάν καιρό για διάβασμα

katerina_farm · 26-09-10

Διαφωνω καθετα διαβαζω παρα πολυ δεν ειμαι πλουσια δουλευω 10 ωρες την ημερα δεν ειμαι σνομπ και καθολου αργοσχολη . Δινω τρελες μαχες με τον χρονο τη δουλεια τα παιδακια μου το σπιτι την προσωπικη ζωη και διαβαζω τα παντα απο Μαντα μεχρι αρκα αλλα μου αρεσουν αλλα οχι .Αν μου αρεσαν δηλ τα βιβλια της Μαντα θα ειμουν ολα οσα αναφερεται δεν νομιζω

Buggs · 26 Σεπτεμβρίου 2010

Αρχική Δημοσίευση από ciela:
οι πιο γνωστες γυναικες συγγραφεις (ακομα και οι "κλασικες" με "καλη" γραφη οπως οι μπροντε πχ) γραφουν για τον ερωτα. τυχαιο?

Ο έρωτας και ο πόλεμος είναι τα πάντα στη ζωή. Πολεμος για τις αξίες, έρωτας ανάμεσα σε όσους πιστεύουν σ'αυτές τις αξίες. Προδοσία για όλους ή απο όλους τους υπόλοιπους. Χίλια πράγματα μπορούν να ειπωθούν γύρω απο αυτά και ίσως όλα όσα αξίζει να ειπωθούν ή να τραγουδιστούν.

Οπότε δεν είναι ο έρωτας που κάνει ενα βιβλιο ροζ. Ροζ το κάνει η συνταγή. Αν είχατε ασχοληθεί λίγο με το γράψιμο θα μένατε έκπληκτοι πόσο εύκολα μπορείτε και εσείς με αυτή τη συνταγή, να γράψετε ένα μπεστ σέλλερ.

Αρχική Δημοσίευση από katerina_farm:
Αν μου αρεσαν δηλ τα βιβλια της Μαντα θα ειμουν ολα οσα αναφερεται δεν νομιζω

Σου αρέσουν;

katerina_farm · 26-09-10

Οχι δεν μου αρεσαν και το εχω ξαναπει .Αλλα δεν μπορω να δεχτω οτι ενα βιβλιο μπορει να σε χαρακτηρισει ως ανθρωπο εξαιρεση αποτελουν τα βιβλια τυπου Ο Αγων μου ε ναι οκ τοτε σε χαρακτηριζουν απολυτα

Buggs · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από katerina_farm:
Οχι δεν μου αρεσαν και το εχω ξαναπει

Βλέπεις; Γιαυτό δίνεις μάχες, έχεις προβληματισμούς και αναζητάς λύσεις. Όλα τα βιβλία δείχνουν τους αναγνώστες τους και όλοι οι αναγνώστες είναι η σκέψη που εκφράζουν τα βιβλία που αγαπούν.

Ας πούμε η ηρωίδα στο βιβλίο που διάβασα της κ. Μαντά. Δεν θα το πιστέψετε ομως δεν έχει το παραμικρό προβλημα. ΟΛΑ της τα προβλήματα τα προκαλεί απο το Α έως το Ω η ίδια ! Πανέμορφη είναι και παμπλουτη και όμως καταφέρνει να καταρημάξει τη ζωή της με αξιοθαύμαστα καταστροφικες επιλογές πρός τις οποίες, προσέξτε, δεν την πιέζει πάλι τίποτε ! Εχει και δυο υπηρέτες σαν τα σκυλιά να τρέχουν σε κάθε επιθυμία της και φυσικά πίσω απο την κάθε χαζομάρα της.

Τι νόημα μπορεί να έχει αυτο για σένα, για μένα για οποιονδήποτε αγωνίζεται έστω και ελάχιστα για τη ζωή του; Οποιαδήποτε ηρωίδα στη δική σου θέση, Κατερίνα, με τα μυαλά της ηρωίδας της κ. Μαντά, θα είχε πεθάνει πολύ πρίν την σελίδα πενήντα.

katerina_farm · 26-09-10

Κανενα νοημα αλλα παντα οσοι διαβαζουν δεν θελουν απαραιτητα να βγαλουν καποιο νοημα .Μπορει να θελουν να περασουν απλα την ωρα μπορει να θελουν να δουν κατι εξω τελειως απο την ζωη τους ,μπορει να βλεπουν την ζωη τους ειναι τοσα πολλα αυτα που μπορεις να δεις πισω απο τις λεξεις αν θες αλλα μπορει και να μην θες να σε βολευει να μην δεις . Δεν μπορει ομως να σε χαρακτηρισει ειναι τραβηγμενο , και μαλλον αστοχο δεν ξερω μπορει εγω να το βλεπω ετσι μισω τα ταμπελακια που οριοθετουν εναν ανθρωπο ,που τον βαζουν σε μια θεση ετσι ευκολα αβιαστα αλοιμονο αν ειμασταν τοσο μονοδιαστατοι. Εχουμε πολλες πλευρες και καμια φορα η μια δεν ειναι σε αρμονια με την αλλη.

Buggs · 26 Σεπτεμβρίου 2010

Αρχική Δημοσίευση από katerina_farm:
Κανενα νοημα αλλα παντα οσοι διαβαζουν δεν θελουν απαραιτητα να βγαλουν καποιο νοημα .Μπορει να θελουν να περασουν απλα την ωρα μπορει να θελουν να δουν κατι εξω τελειως απο την ζωη τους ...

Ποιό είναι ακριβώς που δεν θέλεις να δεχτείς; Ότι τα βιβλία που διαβάζεις χαρακτηρίζουν ποιά είσαι; Εστω εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο της ζωής σου; Μα είναι ποτέ δυνατον αυτό; Τα βιβλία χαρακτηρίζουν το πως σκέφτεσαι, αν δεν σκεφτόσουν έτσι και σκεφτόσουν αλλιώς θα έπαιρνες το ένα βιβλίο αλλά κάποιο άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο προσωπικό και χαρακτηριστικό για μας απο τη σκέψη μας.

Κι αυτό λοιπόν που λές, το "κανένα νόημα" είναι μια σκέψη, μια στάση και θέση ζωής. Όσο για το άλλο, όλα τα βιβλία, άπαξ και δεν είναι η αυτοβιογραφία σου βέβαια, είναι κάτι έξω απο τη ζωή σου. Ομως το να αρέσει σε κάποιους αυτή η συγκεκριμένη βιβλιογραφία, που είναι έξω απο την ίδια την ζωή , είναι και αυτό μια θέση ζωής.

Μάλιστα εδώ πρέπει να αναφέρουμε τα παραμύθια και βέβαια το φαντασυ. Είναι λογοτεχνικά είδη που είχαν πάντα μια ειδική σύμβαση με τον αναγνώστη. Οτι δηλαδή μαγικά θα συμβούν. Ομως πάλι, αν παρατηρήσετε, στα καλά τουλάχιστον τέτοια έργα, δεν θα συμβούν μαγικα ίσα για να σώσουν μια πλοκή που έχει φτάσει σε αδιέξοδο.

Προφανώς λοιπόν, αν η Κλαίλια, το τράβαγε κι άλλο πάνω στην ατέλειωτη δειλία, καταστροφικότητα και αναποφασιστικοτητα της, και έφτανε τον καημένο τον Παυλο απο 55 που είναι στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, στα 65, μέχρι να αποφασίσει τελικά να τον παντρευτεί, όσο εκνευριστικό και άν ήταν για τον αναγνώστη, το συγκεκριμένο μύνημα που απορρέει απο το βιβλίο αυτό θα γινόταν δυνατότερο:

Μην περιμενεις να περάσει όλη σου η ζωή για να παραδεχτείς τα λάθη σου.

Ωραίο, όμορφο σαν νόημα, όμως πρέπει και να στέκει για να μπορέσει να σου μιλήσει. Και κανένα νόημα δεν βγαίνει μόνο του σε ένα βιβλίο, βγαίνει εκ των πραγμάτων μαζί με άλλα, πανω στα οποία στηρίζεται.

Προφανώς λοιπον το νόημα του Ερωτα στη Βροχή θα ήταν αδύνατον άν ο Παύλος δεν περίμενε την Κλαίλια. Απαραίτητη στήριξη για να βγεί το ένα νόημα είναι και το άλλο. Οτι ο Παύλος ήταν επίσης αυτοκαταστροφικός δειλός και ματαιόδοξος, αποφασισμένος να χαραμίσει και όλη του τη ζωή του μέχρι να αποφασίσει η Κλαίλια. Και ότι αυτό είναι αγάπη.

Εδώ εργόμαστε στο ζουμί. Τα ερωτικά μυθιστορήματα ΟΛΑ λένε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τι είναι αυτό που το λένε αγάπη. Αγάπη π.χ. θα μπορούσε να είναι και η Κλαίλια να κάνει την καρδιά της κόμπο, και να πάει να βρεί τον Παύλο, όσο και άν φοβόταν την απόρριψη του. Αντί να τον αφήσει 27 χρονια να γεράσει πρώτα. Αν είναι δυνατόν, αυτό είναι αγάπη;

Ακόμη μεγαλύτερη αγάπη θα ήταν η Κλαίλια, ευγνώμων που την είχε σώσει ο Παύλος από βέβαιη κατάρρευση, την οποία εκείνη κυνηγούσε με νύχια και με δόντια, να μην τον αφήσει καν να φύγει, σε πείσμα όλων των φόβων της. Ομως και αυτό, ότι η αγάπη είναι θάρρος, είναι πάλι ένα νόμημα που το επικοινωνεί ή όχι ενα βιβλίο. Αφού ας πούμε το Ρωμαίος και Ιουλιέτα υποβάλλει στους αναγνώστες του ότι η μεγάλη αγάπη οδηγεί στην απώλεια.

Κάθε συγγραφέας λοιπόν πλασσάρει ένα νόημα μέσα από τα βιβλία του, όμως ακόμη και ότι, το νόημα είναι ότι δεν υπάρχει νόημα, αυτή η αίσθηση ότι κάθε Κλαίλια και κάθε Παύλος είναι έρμαια του Θεού και των συμπτώσεων είναι πάλι ένα νόημα. Και είναι ενα σημαντικό νόημα. Γιατί αν θέλουμε τους ανθρώπους να αγαπούν, πρέπει να αποφασίσουμε: η αγάπη είναι ευθύνη δική μας ή των συμπτώσεων που θα περιμενουμε ο Θεός ή οι άλλοι να δημιουργήσουν γύρω μας; Οσο εμείς μάλιστα θα κάνουμε τα πάντα για να την καταστρέψουμε;!

Γιατί, (και έτσι καταλήγει σε κάθε λογοτεχνικό έργο), αν αυτό που δείχνουν αυτός ο ήρωας ή αυτή η ηρωίδα, άσχετα αν τους λένε Ρωμαίους, ή Κλαίλιες, είναι η αγάπη, τότε αυτόματα δημιουργείται η εντύπωση ότι οι άλλοι, αυτοι όλοι που δεν θα τα έκαναν έτσι, είναι οι εχθροί της. Αγαπούν λιγότερο ή ποιος ξέρει τι.

Ομως η Ιουλιέτα, μπορούσε, αν τον αγαπούσε τόσο το Ρωμαίο, αν μη τη άλλο να μη βιαστεί τόσο να τον καταδικάσει για πεθαμένο στην αντίληψή της. Γιατί κάποια που θα αγαπούσε τον Ρωμαίο της, δεν θα δεχόταν με τίποτα ότι εκείνος είνα νεκρός, μέχρι να της το αποδείξουν πέρα απο κάθε αμφιβολία Θεοί και δαίμονες. Θα του έκανε τεχνιτή αναπνοή, θα κινούσε γή και ουρανό για να τον επαναφέρει . Για να ζήσουν μαζί, όσο καλύτερα και όσο περισσότερο γίνεται. Κι αυτό επίσης κάποιοι το λένε αγάπη.

Άγγελος · 26-09-10

Μάλιστα εδώ πρέπει να αναφέρουμε τα παραμύθια και βέβαια το φαντασυ.

τα επιστημονικης φαντασιας ειναι βεβαια αλλη κατηγορια με επιστημονικο ουσιαστικα ενδιαφερον..

Chemwizard · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Το ίδιο ερώτημα έχει και ο νεαρός όμορφος υδραυλικός. Σκέφτεται δηλαδή: δεν μπορώ να φτιάξω μια ρημάδα βρύση να μη στάζει όμως αν όλες οι νοικοκυρές θέλουνε να τις γαμήσω ποιός χέστηκε και για τη βρύση αν στάζει;

Shit,θα φέρνω τους ασχημότερους υδραυλικούς που θα βρίσκω στη γυναικα μου.(Btw το εχεις γραψει αυτό σε βιβλίο?Θα σε είχα ηδη αγοράσει

(Αστειεύομαι) )

Εγω θα ρωτήσω το εξής:Πως περιμένεις να πάρει ένας Ελληνας νόμπελ,όταν το μέσο Ελληνοπουλο ακούει "εξωσχολικό βιβλίο",και σου απαντά "Εγώ σε είπα σπασίκλα?"Ποιο παιδι θα καθίσει να ανοίξει ενα βιβλίο,οταν η τηλεόραση αλλάζει τις σκηνές μόνη της?Στην εποχή της εικόνας,χώρος για φαντασία δε μένει δυστυχώς.Θα έχεις διαβάσει Αγκαθα Κριστυ.Ενα απο τα μεγαλυτερα της ατού,ήταν η ατμόσφαιρα που δημιουργούσε.Δε δημιουργούσε εκείνη,περιεγραφε κάτι,κι απο κει και πέρα άφηνε το μυαλό σου να φτιάξει εικόνα.Εχει τυχει και σε εσενα να δεις εργο της στην τηλεοραση,και υποσυνείδητα να απογοητευτείς επειδή η δικη σου εικόνα,δε συμβαδίζει με εκείνη του σκηνοθέτη?Το βιβλίο αφηνε την προσωπικότητα σου να σε οδηγησει.Μόνο που στη σημερινή κοινωνία,προτιμούμε να είμαστε μάζα ατόμων,παρά κοινωνία προσώπων.

Οσο για τους Ελληνες που διακρίθηκαν,γραφαν με τροπο που κανείς Ελληνας δεν προκειται να ξαναγραψει,και τιμήθηκαν και σε μια διαφορετική εποχή.Ο Ελληνας συγγραφέας πλεον (για να φυγουμε λιγο απο τον Ελληνα αναγνωστη)δε θα γραψει ως μεμονωμένο όνομα,δε θα δημοσιευσει κατι σε ενα περιοδικό.Θα αναγκαστει να γράψει αυτο που ο εκδότης του νομιζει πως θα πουλήσει.Οταν κλειδι της επιτυχίας σου γινει το αν θα διαφημιστεις στο Alter,αρχισε να ανησυχεις.(γενικα μιλωντας)

Buggs · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Chemwizard:
....Ο Ελληνας συγγραφέας πλεον .....θα αναγκαστει να γράψει αυτο που ο εκδότης του νομιζει πως θα πουλήσει.

Μια στο καρφί

Οταν κλειδι της επιτυχίας σου γινει το αν θα διαφημιστεις στο Alter,αρχισε να ανησυχεις.(γενικα μιλωντας)

Και μια στο πέταλο

(φυσικά αυτά ισχύουν μόνο για όσους συγγραφείς ενδίδουν)

Chemwizard · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Μια στο καρφί
Και μια στο πέταλο

(φυσικά αυτά ισχύουν μόνο για όσους συγγραφείς ενδίδουν)

Δεν καταλαβα αν συμφωνεις η διαφωνεις.

Buggs · 26-09-10

Ο εκδότης κανονίζει πρωτα τί θέλει να πουλήσει σαν σκέψη και ύστερα βρίσκει συγγραφείς για να του το γράψουν. Οσο πιο εύκολο είναι και παιδαριώδες αυτό που θέλει να περάσει, τόσο πιο πολλούς βρίσκει για να του τα γράψουν. Αν λύσει και το πώς θα πουλήσει τη βλακεία, τότε έχει κλείσει. Εκεί έρχεται η διαφήμιση και, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δουλεύει καλά το όλο σύστημα. Ομως ευτυχώς ακόμη δεν δίνουνε τα Νόμπελ στον κάθε Κοέλιο.

Chemwizard · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Ο εκδότης κανονίζει πρωτα τί θέλει να πουλήσει σαν σκέψη και ύστερα βρίσκει συγγραφείς για να του το γράψουν. Οσο πιο εύκολο είναι και παιδαριώδες αυτό που θέλει να περάσει, τόσο πιο πολλούς βρίσκει για να του τα γράψουν. Αν λύσει και το πώς θα πουλήσει τη βλακεία, τότε έχει κλείσει. Εκεί έρχεται η διαφήμιση και, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δουλεύει καλά το όλο σύστημα. Ομως ευτυχώς ακόμη δεν δίνουνε τα Νόμπελ στον κάθε Κοέλιο.

Δεν τον ξερω τον κυριο (παιζει να μου πεις οτι ειναι δικο σου το ονομα)αλλα ως σκεψη γενικα μαζι σου

Buggs · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Chemwizard:
Δεν τον ξερω τον κυριο (παιζει να μου πεις οτι ειναι δικο σου το ονομα)αλλα ως σκεψη γενικα μαζι σου

Ούτε στο Ιντερνετ δεν έχεις μάθει να ψάχνεις ;Πάντως η Αγκάθα Κίστυ όπως και ο Σερλοκ Χολμς κάθε αλλο παρά βάζουν την φαντασία του αναγνώστη να δουλέψει και να τα φτιάξει κατα πώς θέλει εκείνος. Ισα ίσα, τα πάντα αποδεικνύονται μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας και αυτό αλλωστε είναι και η γοητεία των αστυνομικών. Αλλιώς δεν θα ήταν αστυνομικό θα ήταν , ακριβώς, ροζ.

Άγγελος · 26-09-10

γιατι ταυτιζουμε το βιλιο με τη λογοτεχνια?
συνεχεια!

Buggs · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Άγγελος:
γιατι ταυτιζουμε το βιλιο με τη λογοτεχνια?
συνεχεια!

Γιατί στα βιβλία συνήθως βρίσκουμε τη λογοτεχνία; :hmm:

Chemwizard · 26-09-10

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:
Πάντως η Αγκάθα Κίστυ όπως και ο Σερλοκ Χολμς κάθε αλλο παρά βάζουν την φαντασία του αναγνώστη να δουλέψει και να τα φτιάξει κατα πώς θέλει εκείνος. Ισα ίσα, τα πάντα αποδεικνύονται μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας και αυτό αλλωστε είναι και η γοητεία των αστυνομικών. Αλλιώς δεν θα ήταν αστυνομικό θα ήταν , ακριβώς, ροζ.

Δε μιλαω για το γεγονος αυτο καθε αυτο.Ακολουθα τη σκεψη μου και μη μενεις στο επιφανειακο.Σου λεει οτι ο αλλος εχει ωόδες κεφαλι,μουστάκι,και γουσταρει την απολυτη συμμετρία.Εγω κι εσυ φανταζομαστε το ιδιο πρόσωπο?Τι γινεται ομως αν δουμε Πουαρό στην tv?

fantasmenos · 26-09-10

1) δεν διαβάζω την μαντάμ Μαντά (ελπίζω να μην έχω χάσει κάτι σπουδαίο)

)

2) γιατί μιλάτε συνέχεια για νόμπελ και μπεστ σέλλερ; Ναι ισχύει η ρήση που λέει ότι αν ένας συγγραφέας έγραφε χωρίς απολαβές θα ήταν ή τρελός ή ηλίθιος, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το νόμπελ και οι τόνοι βιβλίων δείχνουν εάν ένας συγγραφέας είναι άξιος. Μιας και αναφέρθηκε ο Τολστόι είναι γνωστή η ιστορία όπου το πρώτο νόμπελ λογοτεχνίας δεν το πήρε αυτός αλλά ένας άγνωστος σήμερα ποιητής. Θέλω να πιστεύω ότι ο πρώτος είναι πασίγνωστος στις μέρες μας, και θέλω να πιστεύω ότι δεν ήταν σε παρακμή η λογοτεχνία επειδή δεν είχε την αναγνώριση που του έπρεπε τότε.

3) καλά βιβλία σήμερα μπορείς να βρεις. Χωρίς να θέλω να προσβάλλω τις αναγνώστριες δεν θα τα βρεις στην Μαντά αλλά δεν σημαίνει ότι επειδή η μπίλια του μάρκετινγκ έκατσε έτσι δεν υπάρχουν και καλά βιβλία σήμερα, ήμαρτον.

Δυστυχώς ο εκδότης για να σε κυκλοφορήσει πρέπει να είναι σίγουρος ότι θα του δώσεις χρήμα αλλά (χωρίς να έχω επαφές με το χώρο) δεν είμαι σίγουρος ότι όλες οι πόρτες θα είναι κλειστές (αρκεί βέβαια κάποιος να έγραψε κάτι καλό)

Νεοελληνική λογοτεχνία. Μπορεί το Ροζ;

Εκκολαπτόμενο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος