Υπάρχει η τύχη και το πεπρωμένο;

Con_Boo

Νεοφερμένος

Η Con_Boo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ιδιωτικός υπάλληλος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 25 μηνύματα.
Αρχικά για μένα η τύχη δεν έχει την έννοια του πεπρωμένου, του ριζικού ή
μιας υποτιθέμενης «δύναμης» που αποδίδεται σε έμψυχα ή άψυχα αντικείμενα και η οποία είναι σε θέση να επηρεάσει, πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου και τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος, γεγονότα και καταστάσεις ώστε να έχουν θετική κατάληξη.
Θα της έδινα μια πιο στατιστική υπόσταση!
Σίγουρα πάντως δεν θα μπορούσα να της αποδώσω έναν ορισμό..

Αλλά ας επιστρέψω στο θέμα:

Όταν προσπαθώ να απαντήσω σε τέτοια ερωτήματα ποτέ δεν μπορώ να πω ένα "ναι" ή ένα "όχι" :confused:

Ενώ η αρχική μου σκέψη είναι αυτή όπως και ήδη πολλών που διάβασα εδώ, ότι το να συμβεί κάτι ή όχι εξαρτάται από πολλού παράγοντες οι οποίοι προέρχονται και από εμάς τους ίδιους, από άλλους ανθρώπους αλλά και από άλλα γεγονότα τα οποία έχουν προκληθεί με αυτό τον ίδιο τρόπο (η θεωρία της 'αλυσίδας' αλλιώς :P ) δεν μπορεί να σταματήσει να μου γυρνάει στο μυαλό η εξής ιδέα:

ΑΝ

ξαναπάρουμε όλα τα γεγονότα/ενέργειες/κινήσεις που προκάλεσαν το παραπάνω - φαινομενικά - τυχαίο γεγονός και τα βάλουμε ξανά σε λειτουργία, δηλαδή αν επαναλάβουμε το "πείραμα" με ακριβώς τους ίδιους παράγοντες, θα λάβουμε το ίδιο αποτέλεσμα??

Πιθανόν.. Πιθανόν και όχι.. (??) :/:

Έστω ότι λάβουμε ένα τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα, αυτό τι μας λέει? Ότι τελικά υπάρχει η τύχη ή όχι?? :hmm:
Για να είμαι ειλικρινής, θα απαντούσα πως ναι υπάρχει για τον λόγο ότι δεν θα μπορούσα να το αποδώσω και πουθενά αλλού..

Υπάρχει όμως τρόπος να αποδείξουμε ότι το παραπάνω μπορεί να συμβεί? :confused: :confused: :confused:

Long story short.. Δεν έχω ιδέα!! :hypno: :giveup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

αναγνώστης

Νεοφερμένος

Η αναγνώστης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 22 μηνύματα.
Εγώ πιστεύω ότι ο χαρακτήρας του ανθρώπου και εμφανίζει ορισμένες προδιαθέσεις και τάσεις οσον αφορά την συμπεριφορά του αλλά και φυσικά,ο ίδιος ο άνθρωπος παίζει ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του μέσα από τον τρόπο σκέψης και τις ενέργειές του.Το ίδιο μπορούμε να πούμε ότι ισχύει και με την τύχη.Και υπάρχουν ορισμένα πράγματα τα οποία μας συμβαίνουν και για τα οποία δεν φταίμε εμείς,αλλά υπάρχουν και ορισμένα πράγματα-γεγονότα ή καταστάσεις κ.τ.λ.-που τα προκαλούμε εμείς,μόνοι μας.Γι'αυτό μερικές φορές λέμε "καλά να πάθει" (μ'αυτά που κάνει κάποιος) ή όπως αλλιώς λέμε,"όπως έστρωσες θα κοιμηθείς".
Το γεγονός είναι όμως πως πέρα από την τύχη-πεπρωμένο,θεός,μοίρα,πες το όπως θες-ΕΜΕΙΣ και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την διαχείριση των πραγμάτων που μας συμβαίνουν.Δηλ. αν κάτι μας φοβίζει και δεν μπορούμε να το αντέξουμε,τότε ή θα πούμε "αφήνω,ασ'το δεν πειράζει" και το εγκαταλείπουμε λόγω του φόβου ή μπορούμε να πούμε "ε,λοιπόν αυτό το πράγμα δεν έχει λόγο να με φοβίζει,θα πρέπει να προσπαθήσω να μην με επηρεάζει αυτό",τότε αυτομάτως ακόμα και αν υπάρχει αυτό το πράγμα θα σταματήσει να υφίσταται λόγω της δικιάς μου συμπεριφοράς.Και για να το πω πιο πρακτικά emilouko,το θέμα δεν είναι η τύχη ή εμείς που κρύβονται πίσω από τα πράγματα,αλλά το πώς θα διαχειριστούμε αυτό που μας συμβαίνει,είτε φταίμε εμείς είτε δεν φταίμε.Είναι απλό,και δύσκολο βέβαια στην εφαρμογή απλά είναι εφικτό εάν κάποιος βάλει το μυαλό του να σκεφτεί τι θα κάνει και όχι να μοιρολογεί γι'αυτή την τύχη που του έλαχε.Τι να κάνουμε;

Ακόμα και αν κάποιος είναι ατυχής στη ζωή του,δεν ευθύνεται αυτός γι'αυτό που του συνέβη.Είναι ο κλήρος της ζωής,αυτό μόνο μπορούμε να πούμε.Γιατί θα μορούσε ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ άλλος να ήταν στη θέση του φυσικά.Απλά,εκείνη τη στιγμή υπό τις δεδομένες συνθήκες,"έτυχε"-πώς να το πούμε,να είναι αυτός.Το θέμα και πάλι,είναι το τι κάνει κάποιος όταν του συμβεί μια ατυχία,εκεί φαίνεται ο ικανός ο άνθρωπος ή ακόμα,και στο πώς διαχειρίζεται μια επιτυχία,τα κεκτημένα της οποίας μπορεί να χάσει ανά πάσα στιγμή.Όπως τα λεφτά του ΛΟΤΟ!

Σε όλο τον κόσμο αρέσει να πιστεύει στις τυχαίες συναντήσεις,και μάλιστα τις ερωτικές,αλλά και αυτές αποτέλεσμα της τύχης είναι που λέγαμε,είναι δηλ. κάτι το οποίο βρίσκεται στις πιθανότητες να συμβεί οπότε τότε και υπό αυτές τις συνθήκες πάλι απλά συμβαίνει.Το τι κάνεις μετά,είναι δικό σου θέμα αποτέλεσμα του χαρακτήρα και των ενεργειών σου.Αυτή ειναι η δικιά μου ερμηνεία επί του θέματος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

αναγνώστης

Νεοφερμένος

Η αναγνώστης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 22 μηνύματα.
Ναι αλλα ακόμα και την επιλογή σου να ταξιδέψεις σε εκείνο το νησί κατι την προκάλεσε.
Οχι οτι ήταν μοιραίο..
Απλα θελω να καταλήξω στο οτι όλα ειναι αλυσίδα..Κάθε πράγμα συντελεί στο να γίνει κάτι άλλο. Στην ουσία πίσω άπο τη λέξη τυχη κρύβονται πολλα συνδυασμένα γεγονότα και πράξεις.

Ναι αλλά δεν ήταν δική σου επιλογή που το πλοίο είχε προβλήματα συντήρησης ή η απροσεξία του ναυτικού,εσύ απλά προτίμησες αυτό το πλοίο έναντι κάποιου άλλου.Δεν μιλάμε δηλ.για συνειδητή επιλογή μιας κατάστασης αλλά το αποτέλεσμα από κάτι που έγινε,δεν μπορείς να φταις εσύ γι'αυτό που συνέβη στο πλοίο.Εσύ απλώς επέβαινες σε αυτό,είχες αυτή την τύχη ή ατυχία και υπέστης το αποτέλεσμα αυτού που έγινε.Δεν φταίει ποτέ κανείς γι'αυτό που του συμβαίνει,εννοώ δεν είναι υπέυθυνος ποτέ κανείς γι'αυτό που του τυχαίνει.Καλύτερα να τα ρίξοθυμε στη τύχη από το να τα ρίχνουμε στον εαυτό μας.Ούτε αυτό έχει αποτέλεσμα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

αναγνώστης

Νεοφερμένος

Η αναγνώστης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 22 μηνύματα.
Δεν πιστευω στην τυχη γιατι με εχει ξεχασει εδω και πολυ καιρο :P

Μήπως την ξέχασες κι εσύ;Εννοώ μήπως σταμάτησες να πιστεύεις ότι κάτι καλό μπορεί να σου συμβεί και να αγωνίζεσαι γι'αυτό;
Ή να αποφάσισες να εγκαταλείψεις την προσπάθεια για κάτι που ήθελες να πετύχεις και τον αγώνα;Καμιά φορά μπορεί να φταίμε κι εμείς!Τίποτα δεν μπορεί απλά να μας χαριστεί!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Πουπουλίνα

Επιφανές μέλος

Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,056 μηνύματα.
Δεχομαι την τυχη απλα ως τυχαιο γεγονος.Οχι ως κισμετ.Προσεξτε..διοτι υπαρχει μεγαλη διαφορα αυτου που λεμε τυχη= τυχαιο..και τυχη =κισμετ..δηλαδη σου ειναι γραφτο να παθεις κατι και ότι και να κανεις δεν γινεται να το αλλαξεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Τύχη είναι όταν η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία.

Όσο για το πεπρωμένο παλιά δεν πίστευα ότι υπήρχε, η φαλάκρα με έκανε να αναθεωρήσω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ιππολύτη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
Ήθελα εδώ και λίγο καιρό να παραθέσω μια πρόσφατη εμπειρία μου σχετική με την ''τύχη''. Αφορά τις πανελλήνιες εξετάσεις φέτος, στις οποίες συμμετείχα και επέ(τυχ)α.

Δεν μπορώ να πω πως είμαι δεισιδαίμων και ότι πιστεύω για παράδειγμα στην ''κακή τύχη'' μιας αδέσποτης μαύρης γάτας. Όμως σε κάποιες από αυτές τις δεισιδαιμονίες πιστεύει πολύ η μαμά μου. Μία από αυτές είναι η καλή τύχη που φέρνουν οι ανοιχτόχρωμες (λευκές ή ανοιχτού καφέ χρώματος) αράχνες. Η δική μου σχέση με τις αράχνες είναι ότι τις θεωρώ ενδιαφέρουσες (όπως ένα σωρό άλλα ζωικά είδη) , αλλά προφανώς τις αποφεύγω ή τις διώχνω. Συνέβησαν ωστόσο τα εξής συμπτωματικά γεγονότα:

Τετάρτη 7/6 (ημέρα εξέτασης Έκθεσης): 7 και μισή το πρωί, έχω ξυπνήσει φρεσκαδούρα και χωρίς ιδιαίτερο άγχος. Παίρνω από το δωμάτιο 2 φυλλάδια έκθεσης σχετικά με τον διεθνισμό και την Ε.Ε., να τα αναγνώσω χαλαρά ενώ τρώω το πρωινό μου στην κουζίνα, γάλα με δημητριακά. Μία μπουκιά = ανάγνωση 1-2 επιχειρημάτων. Αφήνω τα φυλλάδια κάποια στιγμή και βάζω το κουτάλι μέσα στο μπολ για την επόμενη μπουκιά μου. Σηκώνω το κουτάλι και κοιτάω αλλού, αλλά σταματώ γιατί συνειδητοποιώ ότι κάτι μέσα στο μπολ μού είχε φανεί παράξενο οπτικά. Κοιτάω ξανά. Και να! Η Σάρλοτ νούμερο 1, μία ανοιχτή καφέ (ίδιο χρώμα με τα δημητριακά μου) αραχνούλα έστεκε αγέρωχη μέσα στο άσπρο γάλα μου. Πέταξα το υπόλοιπο στον νεροχύτη, φυσικά και δεν σκότωσα την αραχνούλα, όπως επίσης φυσικά δεν έφαγα τίποτα άλλο καθώς όσο το σκεφτόμουν μου ερχόταν αναγούλα.

Παρασκευή 9/6 (ημέρα εξέτασης Αρχαίων): Κατά τη διάρκεια της εξέτασης και ενώ εγώ βρισκόμουν σε πλήρη αμφιβολία για την επίδοσή μου (ο Πρωταγόρας, που έπεσε, πάντα με άγχωνε πολύ), κάπου αλλού στη μικρή μου πόλη η μαμά μου έπινε καφέ σε εξωτερικό χώρο με μία φίλη. Κατεβάζοντας το βλέμμα της στο χέρι της, παρατήρησε μια μικρή μικρή άσπρη Σάρλοτ νούμερο 2 να περπατά στον καρπό της. Μπορείτε να φανταστείτε την απορία μόνο της φίλης της όταν η μαμά μου -πλήρως ενθουσιασμένη- φώναξε ''η Στεφανία έγραψε καλά!'' χαμογελώντας, πριν καν ασφαλώς τελειώσει η εξέταση.

Δευτέρα 12/6 (ημέρα εξέτασης Ιστορίας): Εδώ υπάρχει μόνο άγχος και καμία αράχνη. Έφυγα από την εξέταση ολίγον τι απογοητευμένη και πολύ ΠΟΛΥ κουρασμένη.

Τρίτη 13/6 (παραμονή ημέρας εξέτασης Λατινικών):Γυρνάω σπίτι από τη μελέτη στην κοντινή βιβλιοθήκη. Πηγαίνω στο μπάνιο για να πλύνω τα χέρια μου και κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Κάτι μικροσκοπικό και άσπρο υπάρχει στο πάνω μέρος του κεφαλιού μου, στα μαλλιά μου. ''Έχει γούστο...'', αυτό σκέφτηκα, ακόμα το θυμάμαι. Βλέπω το άσπρο απροσδιόριστο αντικείμενο να κινείται. Πλησιάζω στον καθρέφτη και πιάνω απαλά με τα χέρια μου τη Σάρλοτ νούμερο 3. Μετά την τρομάρα μου με την Ιστορία, η Σάρλοτ αυτή σχεδόν με καθησύχασε και μου έδωσε πίσω τη χαμένη αυτοπεποίθησή μου. Επέστρεψα στο διάβασμα μέχρι την επομένη, της εξέτασης. Καθόμουν στο πρώτο θρανίο της τρίτης σειράς, που ήταν κι η τελευταία. Δεν υπήρχε κανείς άλλος πίσω μου. Είχα μόλις τελειώσει τα θέματα και κοίταξα το πάτωμα δεξιά απ' το θρανίο μου. Μια μεγάλη ανοιχτού καφέ χρώματος Σάρλοτ νούμερο 4 σουλατσάριζε και πού και πού στεκόταν, λίγα μέτρα δίπλα από τα πόδια μου.

Η επιτυχία μου δεν οφείλεται σε καμία αράχνη, παρά στις ατελείωτες ώρες διαβάσματος που προηγήθηκαν τα τελευταία 2 χρόνια. Έπεσαν όμως θέματα που ήξερα καλά, ακόμη κι αν δε μου άρεσαν. Κι αυτό ασφαλώς ήταν τυχερό! Και στην ιστορία που οι αράχνες με εγκατέλειψαν, πήγα πολύ καλά. Ούτε θυμάμαι πόσους μήνες είχα να δω αράχνη πριν τις εξετάσεις. Μετά την Τετάρτη της εξέτασης των Λατινικών οι αράχνες έγιναν και πάλι άφαντες. Ακόμη κι αν οι δεισιδαιμονίες είναι παραμύθια, εμένα αυτές οι αραχνούλες μού έδωσαν ένα σημαντικό ποσό αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης που εκείνες τις μέρες χρειαζόμουν. Θα έλεγα πως ήταν μάλλον μια πολύ βολική σύμπτωση η διαρκής εμφάνισή τους, σύμπτωση όμως που έστω στο ελάχιστο, με βοήθησε ψυχολογικά, ακόμη κι αν είναι χαζό το όλο στόρι. They were cute.

THE END
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

methexys

Τιμώμενο Μέλος

Η methexys αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Αρχιτέκτονας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 9,087 μηνύματα.
Eγω πάλι πιστεύω ότι όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Πείτε το κάρμα, πείτε το πεπρωμένο, πειτε το όπως θέλετε, ίσως είναι απλά ένας coping mechanism που χρησιμοποιώ ώστε να νιώσω καλύτερα, αλλά θέλω να πιστεύω ότι, είτε συμβεί κάτι κακό, είτε κάτι καλό, υπάρχει λόγος που συνέβη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερις

Περιβόητο μέλος

Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
Αρχικά, πολλά πολλά συγχαρητήρια! Κάθε επιτυχία στη συνέχεια.

Γενικά, μας αρέσει πάρα πολύ να κάνουμε συνδέσεις και συσχετισμούς. Έτσι λειτουργούμε. Είτε τα "σημάδια" μας είναι αριθμοί, είτε αράχνες, γάτες ή σκόρδα, αρκεί να αναλογιστούμε πόσες φορές η παρουσία ή απουσία τους δε συνέπεσε με τίποτα το ιδιαίτερο (καλό ή άσχημο) ή αντίστοιχα πόσες φορές σημαντικά πράγματα έγιναν χωρίς καμιά περίεργη εμφάνιση. Κι όμως, εμείς θα κρατήσουμε μόνο της φορές που η σύνδεση υπήρχε και θα αφήσουμε πίσω (ή δε θα προσέξουμε καν ή θα προσέξουμε και θα ξεχάσουμε) όλες τις υπόλοιπες. Κάπως έτσι νομίζω ότι γεννιούνται οι δεισιδαιμονίες ή οι όποιες μεταφυσικές εμπειρίες.

Κάποτε μου άρεσε πολύ να πιστεύω σε σημάδια και συγκεκριμένα στους αριθμούς. Αν κάπου είναι γραμμένο το πεπρωμένο μας ή αν υπάρχει, αυτό δε μπορώ να το ξέρω. Πάντως, με βάση αυτά που καταλαβαίνω, πιστεύω στο παραπάνω.

Από την άλλη βέβαια, αν είναι να μας κάνει καλό το να πιστεύουμε σ' αυτά και να μας δίνει πχ αυτοπεποίθηση, ας πιστεύουμε όσο θέλουμε! Αν, όμως, είναι να αρχίσουμε τις μαύρες σκέψεις ότι όλη η μέρα θα πάει σκατά επειδή είναι Τρίτη και 13, τότε όχι. Χάσιμο χρόνου, τίποτα αλλο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αγγελος Κοκ

Τιμώμενο Μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,665 μηνύματα.
Δεν πιστευω στην τυχη/ατυχια.Πιστευω οτι καποιος βρεθηκε στο καταλληλο σημειο την καταλληλη στιγμη και οτι ολα για καποιον λογο γινονται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,315 μηνύματα.
ίσως είναι απλά ένας coping mechanism

Ισως?

extraordinary claims need extraordinary proofs.

Συνεπως γιατι πρεπει να υπαρχει καποιος λογος?

Πιστευω οτι καποιος βρεθηκε στο καταλληλο σημειο την καταλληλη στιγμη

Survivorship bias. Θυμωμαστε οσα βγαζουν καποιο νοημα και ξεχναμε τα αλλα. Το κλασικοτερο ολων ειναι "ειδα ενα ονειρο και βγηκε". Η αληθεια ειναι οτι συνεχεια βλεπεις ονειρα που δεν βγαινουν αλλα δεν υπαρχει κανενας λογος να τα θυμασαι...

Γιατι ο κοσμος πρεπει να εχει σκοπο και αιτια? Γιατι δεν μπορει απλα να ειναι?

Η συνολικη ενεργεια του συμπαντος μας συμφωνα με τις καλυτερες εκτιμησεις που εχουμε ειναι οτι ειναι μηδεν. Ολη η υλη/ενεργεια που υπαρχει ειναι ακριβως ιση με ολη τη βαρυτητα (που εχει αρνητικο προσημο) και ολο το πραγμα ερχεται στο μηδεν. Ποιο ειναι το προβλημα σε ενα συμπαν που υπαρχει πολυ απλα επειδη η μοναδικη σταθερη κατασταση του "τιποτα".

Κανενας λογος, καμια αιτια, κανενας σκοπος. Απλα ειναι.

Τύχη είναι όταν η προετοιμασία συναντά την ευκαιρία.

Kατσε ξερω και εγω ενα. There is no i team.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Αγγελος Κοκ

Τιμώμενο Μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,665 μηνύματα.
Γιατι ο κοσμος πρεπει να εχει σκοπο και αιτια? Γιατι δεν μπορει απλα να ειναι?

Η συνολικη ενεργεια του συμπαντος μας συμφωνα με τις καλυτερες εκτιμησεις που εχουμε ειναι οτι ειναι μηδεν. Ολη η υλη/ενεργεια που υπαρχει ειναι ακριβως ιση με ολη τη βαρυτητα (που εχει αρνητικο προσημο) και ολο το πραγμα ερχεται στο μηδεν. Ποιο ειναι το προβλημα σε ενα συμπαν που υπαρχει πολυ απλα επειδη η μοναδικη σταθερη κατασταση του "τιποτα".
Με την ιδια λογικη γιατι απλα να ειναι; Η απαντηση και στις 2 ερωτησεις ειναι διοτι μας συμφερει να ειναι.Αν ξαφνικα αρχισουμε να θεωρουμε οτι τιποτα δεν χει σκοπο και αιται τοτε χανουμε το νοημα της ζωης.
Το αλλο που λες δεν το εχω ψαξει για να σου πω την αληθεια.Παντως ειναι μια "εκτιμηση" αυτο δεν την καθιστα ορθη
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,315 μηνύματα.
Με την ιδια λογικη γιατι απλα να ειναι;

Ξυραφι του οκαμ. Τσαγιερο του ρασελ. Ελαχιστες υποθεσεις του πυθαγορα. Μη διαψευσιμοτητα του ποπερ. Διαλεξε ενα απο ολα:P

Για να γινω λιγο πιο αναλυτικος, συμφωνα με το ξυραφι του οκαμ η εικασια με τις λιγοτερες υποθεσεις ειναι η σωστη. Ξεκαθαρα το να ΜΗΝ υπαρχει σκοπος ειναι πιο απλη εικασια. Γιατι αν υπαρχει σκοπος το ερωτημα γινεται, ποιος ειναι ο σκοπος, ποιος εχει δημιουργισει το σκοπο, με τι κριτηρια κτλ κτλ.

Συμφωνα με το τσαγιερο το ρασελ, οταν κανεις μια τοσο βαρυσημαντη εικασια οσο "υπαρχει ενα τσαγιερο σε τροχια γυρω απο τον δια" τοτε οφειλεις εσυ που κανεις την εικασια να εχεις αναλογα βαρυσημαντα αποδεικτικα. Δεδομενου οτι δεν υπαρχει κανενα αποδεικτικο σχετικα με την σκοπιμοτητα της υπαρξης...

Η αρχη της διαψευσιμοτητα λεει οτι μια εικασια μπορει να θεωρηθει σωστη μονο αν υπαρχουν συνθηκες κατω απο τις οποιες μπορει να αποδειχθει εσφαλμενη. Η εικασια "δεν υπαρχει σκοπος" μπορει να αποδηχθει εσφαλμενη, αν κατεβει ο θεος τωρα και μου πει "εισαι μαλακας ο σκοπος ειναι 42" θα αναγκαστω να πω οτι η εικασια μου ειναι λαθος. Κατω απο ΠΟΙΕΣ συνθηκες μπορει η εικασια "υπαρχει σκοπος" να αποδηχθει λαθος?

Αν ξαφνικα αρχισουμε να θεωρουμε οτι τιποτα δεν χει σκοπο και αιται τοτε χανουμε το νοημα της ζωης.

Οπως καταλαβαινει η υπαρξη η μη νοηματος ειναι κατι που απασχολει τους ανθρωπους απο παντα. Φυσικα ειμαστε ζωα που εχουν την αναγκη να ανθρωπομορφιζουν και να θεωρουν οτι ολα μοιαζουν διαδικαστικα με τους ιδιους. Δεν ειναι τυχαιο οτι "ειμαστε εικονα και ομοιωση του θεου". Αυτο ειναι μια ξεκαθαρη προβολη μας, πρακτικα φτιαξαμε ενα θεο κατ εικονα και ομοιωση μας.

Στα λογια του πολ σαρτρ, του ντοστογιεφσκι, του καφκα, του ιονεσκο η του μπεκετ "η ζωη εχει οσο νοημα οσο επιλεγουμε να της δινουμε".

Πιο φορμαλιστικα, "ο ανθρωπος ειναι ενας ελευθερος, αυτοβουλος και υπευθηνος παραγωντας που καθοριζει την εξελιξη της ζωης του μεσω πραξεων της βουλισης".

Το αλλο που λες δεν το εχω ψαξει για να σου πω την αληθεια.Παντως ειναι μια "εκτιμηση" αυτο δεν την καθιστα ορθη

Aν θες διαβασε το βιβλιο του Lawrence Krauss "a universe from nothing", δεν ειναι τραγικα δυσκολο, και οσες πρωαπαιτουμενες εννοιες χρειαζεται (λιγα βασικα πραγματα στη γενικη σχετικοτητα) τα εξηγει το ιδιο.

Σαν υποθεση ειναι αρκετα ισχυρη οτι το συμπαν εχει συνολικη ενεργεια μηδεν και οι σχετικες μετρησεις μας στη καμπυλοτητα κτλ τεινουν προς τα εκει. Βασικα η αποκλειση απο τη συνολικη ενεργεια του συμπαντος να ειναι μηδεν σε αυτη τη φαση ειναι οριακα στο στατιστικο σφαλμα. Ειμαστε σχεδον σιγουροι ειναι ειναι μηδεν.

Σε πιο προσωπικο επιπεδο, δεν ειναι λιγακι ποιητικο το γεγονος οτι οργανωμενες μαζες ανθρακα, υδρογωνου, αζωτου και οξυγωνου πανω σε μια γαλανολευκη ελαχιστα νοπη πετρα γυρω απο ενα κιτρινο ζεστο συνεφο σε ενα κατα τα αλλα αδειο και αφιλοξενο συμπαν μπορει να αυτοπραγματωνετε?

Οπως ειπε ο χιτσενς, αν δεν πιστευεις οτι ηρθαμε απο το τιποτα, απλα περιμενε γιατι το τιποτα ερχεται και μαλιστα γρηγορα (αναφερομενος στην επιταχυνομενη διαστολη του συμπαντος που τελικα θα μας αφησει ανικανους να βλεπουμε περα απο το σημειο που ειμαστε βαρυτικα κλειδομενοι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Αγγελος Κοκ

Τιμώμενο Μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,665 μηνύματα.
Ξυραφι του οκαμ. Τσαγιερο του ρασελ. Ελαχιστες υποθεσεις του πυθαγορα. Μη διαψευσιμοτητα του ποπερ. Διαλεξε ενα απο ολα:P

Για να γινω λιγο πιο αναλυτικος, συμφωνα με το ξυραφι του οκαμ η εικασια με τις λιγοτερες υποθεσεις ειναι η σωστη. Ξεκαθαρα το να ΜΗΝ υπαρχει σκοπος ειναι πιο απλη εικασια. Γιατι αν υπαρχει σκοπος το ερωτημα γινεται, ποιος ειναι ο σκοπος, ποιος εχει δημιουργισει το σκοπο, με τι κριτηρια κτλ κτλ.

Συμφωνα με το τσαγιερο το ρασελ, οταν κανεις μια τοσο βαρυσημαντη εικασια οσο "υπαρχει ενα τσαγιερο σε τροχια γυρω απο τον δια" τοτε οφειλεις εσυ που κανεις την εικασια να εχεις αναλογα βαρυσημαντα αποδεικτικα. Δεδομενου οτι δεν υπαρχει κανενα αποδεικτικο σχετικα με την σκοπιμοτητα της υπαρξης...

Η αρχη της διαψευσιμοτητα λεει οτι μια εικασια μπορει να θεωρηθει σωστη μονο αν υπαρχουν συνθηκες κατω απο τις οποιες μπορει να αποδειχθει εσφαλμενη. Η εικασια "δεν υπαρχει σκοπος" μπορει να αποδηχθει εσφαλμενη, αν κατεβει ο θεος τωρα και μου πει "εισαι μαλακας ο σκοπος ειναι 42" θα αναγκαστω να πω οτι η εικασια μου ειναι λαθος. Κατω απο ΠΟΙΕΣ συνθηκες μπορει η εικασια "υπαρχει σκοπος" να αποδηχθει λαθος?
Αυτο σιγουρα δεν μπορω να το απαντησω,εφοσον καλα καλα δεν ξερω τι μου γινεται σαν ανθρωπος και που βρισκομαι.

Οπως καταλαβαινει η υπαρξη η μη νοηματος ειναι κατι που απασχολει τους ανθρωπους απο παντα. Φυσικα ειμαστε ζωα που εχουν την αναγκη να ανθρωπομορφιζουν και να θεωρουν οτι ολα μοιαζουν διαδικαστικα με τους ιδιους. Δεν ειναι τυχαιο οτι "ειμαστε εικονα και ομοιωση του θεου". Αυτο ειναι μια ξεκαθαρη προβολη μας, πρακτικα φτιαξαμε ενα θεο κατ εικονα και ομοιωση μας.

Στα λογια του πολ σαρτρ, του ντοστογιεφσκι, του καφκα, του ιονεσκο η του μπεκετ "η ζωη εχει οσο νοημα οσο επιλεγουμε να της δινουμε".

Πιο φορμαλιστικα, "ο ανθρωπος ειναι ενας ελευθερος, αυτοβουλος και υπευθηνος παραγωντας που καθοριζει την εξελιξη της ζωης του μεσω πραξεων της βουλισης".
yep δεν διαφωνω καθολου

Aν θες διαβασε το βιβλιο του Lawrence Krauss "a universe from nothing", δεν ειναι τραγικα δυσκολο, και οσες πρωαπαιτουμενες εννοιες χρειαζεται (λιγα βασικα πραγματα στη γενικη σχετικοτητα) τα εξηγει το ιδιο.

Σαν υποθεση ειναι αρκετα ισχυρη οτι το συμπαν εχει συνολικη ενεργεια μηδεν και οι σχετικες μετρησεις μας στη καμπυλοτητα κτλ τεινουν προς τα εκει. Βασικα η αποκλειση απο τη συνολικη ενεργεια του συμπαντος να ειναι μηδεν σε αυτη τη φαση ειναι οριακα στο στατιστικο σφαλμα. Ειμαστε σχεδον σιγουροι ειναι ειναι μηδεν.

Σε πιο προσωπικο επιπεδο, δεν ειναι λιγακι ποιητικο το γεγονος οτι οργανωμενες μαζες ανθρακα, υδρογωνου, αζωτου και οξυγωνου πανω σε μια γαλανολευκη ελαχιστα νοπη πετρα γυρω απο ενα κιτρινο ζεστο συνεφο σε ενα κατα τα αλλα αδειο και αφιλοξενο συμπαν μπορει να αυτοπραγματωνετε?

Οπως ειπε ο χιτσενς, αν δεν πιστευεις οτι ηρθαμε απο το τιποτα, απλα περιμενε γιατι το τιποτα ερχεται και μαλιστα γρηγορα (αναφερομενος στην επιταχυνομενη διαστολη του συμπαντος που τελικα θα μας αφησει ανικανους να βλεπουμε περα απο το σημειο που ειμαστε βαρυτικα κλειδομενοι.
Χμμ θα του ριξω μια ματια ευχαριστω :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

AlexGoingYolo

Νεοφερμένος

Ο AlexGoingYolo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 15 μηνύματα.
Δεν πιστεύω πως υφίσταται πεπρωμένο.
Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος,ως αυτόνομο,νοήμων ων κάνει τις προσωπικές του επιλογές ,εκτελεί συγκεκριμένες πράξεις (οι οποίες είτε είναι απόρροια ενδελεχής σκέψης είτε παρορμητισμού-αυθορμήτισμου) που κατά συνέπεια επιφέρουν συγκεκριμένα αποτελέσματα (είτε τα επιθυμητά είτε τα χειρότερα).
Η άποψη μου λοιπόν είναι πως η "μοίρα" του κάθε ανθρώπου βρίσκεται εξ'ολοκλήρου στα χέρια του ,δηλαδή στις αποφάσεις που θα λάβει και στις ενέργειες που θα επιτελέσει ώστε να διαμορφώσει τη ζωή του με τον τρόπο που θα του επιφέρει ευτυχία.

Η διαδεδομένη πεποίθηση ότι κάτι ανώτερο έχει καθορίσει την πορεία της ζωής ,αφαιρεί απο τον άνθρωπο τα σκήπτρα της ελευθερίας και της αυτονομίας που τον διακρίνουν και παρεμποδίζουν την προσωπική του εξέλιξη μέσα από τον περιορισμό πολλαπλών επιλογών άλλα και την απομάκρυνση του από την προσπάθεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Aggelos95

Νεοφερμένος

Ο Aggelos95 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ηχολήπτης και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 27 μηνύματα.
Είμαι οπαδός του ντετερμινισμού ή αλλιώς αιτιοκρατίας που αντιτίθεται στον φαταλισμό ή τυχαιοκρατία.

Αυτό τα απάντησε όλα νομίζω. Πιστεύω πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και τίποτα δεν είναι random.


Το άμα κάτι είναι προορισμένο να γίνει με ένα συγκεκριμένο τρόπο είναι απλά ο σωστός υπολογισμός της πορείας του πράματος απτήν Αρχή μέχρι το Τέλος. π.χ ξέρω πως μία οποιαδήποτε κάμπια είναι προορισμένη να γίνει πεταλούδα, αυτό δε σημαίνει ότι η μοίρα/το πεπρωμένο της κάμπιας ήταν να μεταμορφωθεί σε πεταλούδα, απλώς σύμφωνα με τη φυσική πορεία των πραμάτων, αυτή ήταν η αναμενόμενη κατάληξη. Όμως, μπορεί η κάμπια να πεθάνει από random θάνατο (να τη φάει κανένα σπουργίτι λόγου χάρη) άρα δεν ήταν η μοίρα/το πεπρωμένο της να μεταμορφωθεί σώνει και καλά σε πεταλούδα ΑΠΛΩΣ σύμφωνα με τη φυσική πορεία των πραμάτων, την εξέλιξη δηλαδή που καθορίζει ποια θα είναι η Συνέχεια και ποιο το Τέλος με βάση την Αρχή, υπήρχε μία μεγαλύτερη πιθανότητα να μεταμορφωθεί τελικά σε πεταλούδα, πράμα που ή θα γίνει ή όχι ανεξαιρέτου τις πιθανότητες.


Κάποιος γεννήθηκε πλούσιος και ανατράφηκε από καλούς γονείς που τον αγαπούσαν και φρόντιζαν πολύ για τη μόρφωση και τη νουθέτησή του και όμως κάπου στη πορεία έγινε δολοφόνος. Αυτό δε σημαίνει πως ήταν στη μοίρα του να γίνει δολοφόνος και θα γινόταν όπως και αν τον μεγάλωναν οι γονείς του, είτε του έκαναν όλα τα χατήρια είτε άμα το ξυλοκοπούσαν.

Η παραμικρότερη αλλαγή αλλάζει αυτόματα την πορεία της εξέλιξης των πραμάτων.


(γνωστό και ως butterfly effect)


Άρα δεν υπάρχει προτετελεσμένη Μοίρα που είναι fixed και όπως και αν αποφασίσεις να ζήσεις τη ζωή σου και να πάρεις όποια διαφορετική πορεία πάρεις, να καταλήγεις πάντα στον ίδιο προορισμό.

Η μοίρα είναι μία αφηρημένοι έννοια που συνέχεια διαφοροποιείται ανάλογα το πως αλλάζεις εσύ μέσα στον χωροχρόνο.


Αλλιώς, όλα έχουν προ-ειπωθεί και ποτέ δε θα μπορέσει ο εργάτης να γίνει πλούσιος, ο ακαλλιέργητος να γίνει μορφωμένος, ο αμαρτωλός να γίνει μετανόων μοναχός, κτλπ κτλπ... όλοι θα έμεναν απαράλλαχτει επειδή θα αποδέχονταν την προτετελεσμένη τους Μοίρα.


Έλα όμως που δεν είναι έτσι. :) Καλώς ή κακώς... ή μάλλον καλώς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,797 μηνύματα.
Πιστεύω στο πεπρωμένο λόγω της ομολογουμένης ανθρώπινης κατωτερότητας που νιώθω να πιστεύω σε κάτι "ανώτερο" το οποίο καθορίζει τα πολύ βασικά πράγματα της ζωής του καθενός μας. Πιστεύω οτι η ζωή μας είναι μια σειρά συμπτώσεων που ουσιαστικά δεν είναι συμπτώσεις αλλά κάτι που έχει προκαθοριστεί. Δηλαδή την απόφαση που παίρνουμε εκείνη την ώρα πιστεύοντας οτι είναι δική μας θεωρώ οτι την έχει προκαθορίσει κάποιος άλλος. Θεωρώ οτι το πιστεύω αυτό γιατί φοβάμαι να πιστέψω οτι οι αποφάσεις μου μπορούν πραγματικά να επηρεάσουν σε δραστικό βαθμό τόσο τη ζωή μου όσο και τη ζωή των άλλων. Αν ας πούμε θεωρητικά περιμένω ταξί και εκείνη την ώρα που έρθει το ταξί αφήσω μια γιαγιούλα να το πάρει και δυο στενά πιο κάτω γίνει δυστύχημα και σκοτωθεί η γιαγιούλα προτιμώ να πιστέψω οτι "ήταν η ώρα της" παρά οτι η δική μου απόφαση είχε τέτοια επίδραση στη ζωή της. Ξέρω οτι μάλλον ακούγονται λίγο κουφά όλα αυτά και αντιλαμβάνομαι οτι οφείλονται στην αδυναμία μου κάποιες φορές να πάρω αποφάσεις και να αναλάβω την ευθύνη τους οπότε προτιμώ να το ρίξω στο πεπρωμένο ώστε να είμαι καλυμμένη... :/
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,661 μηνύματα.
Νομίζω Himela μου ότι το tip είναι πως ο καθένας μας είναι ο ίδιος υπεύθυνος για τις αποφάσεις του που τον αφορούν. :thumbup:
Δηλαδή η γιαγιά από μόνη της βρέθηκε εκείνη την ώρα εκεί και δέχτηκε η ίδια να πάρει το συγκεκριμένο ταξί. Επίσης αν δεν ήσουν εσύ εκεί, θα το έπαιρνε πιο 100% σίγουρα, ούτως η άλλως. Ή να ήταν ένας άλλος, να το έπαιρνε αυτός και να σκοτωνόταν στο δυστύχημα... μετά προκύπτει το ηθικό δίλημμα αν ήταν πιο ok να πεθάνει ένας νεότερος ή μια γιαγιά κτλ. Δηλαδή μπαίνουμε σε μονοπάτια που εν τέλει δεν μας αφορούν.

Εγώ σκέφτομαι ότι, όλοι ως έναν εφικτό βαθμό, δηλαδή σύμφωνα με το χαρακτήρα μας, την ψυχοσύνθεσή μας κτλ, είμαστε κάπως προβλέψιμοι. Δηλαδή αν εγώ έχω κοινωνικό άγχος και βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας ψάχνοντας μια οδό, είναι πιο πιθανό να ταλαιπωρηθώ λίγο παραπάνω αν ντρέπομαι να ρωτήσω τους γύρω μου και άρα να καθορίσω πολλά πράγματα εκείνη την ώρα. Ή να ρωτήσω και να κάνω πιο γρήγορα τη δουλειά μου, να μην ταλαιπωρηθώ και άρα να έχω άλλη ενέργεια μέσα στη μέρα για άλλες δουλειές κτλ.

Όμως γενικά τα πράγματα είναι τόσο πολύπλοκα και κρέμονται από μια κλωστή τόσων νευρώνων, εφόσον μιλάμε για ανθρώπινο εγκέφαλο που παίρνει αποφάσεις που αλλάζουν και τις πράξεις και τη καθημερινότητα και των άλλων, οπότε δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για πρόβλεψη του μέλλοντος. :thumbup:

Τέλος, επειδή έχω κάνει και αρκετές συνεδρίες με ψυχολόγο, είναι πολύ βασική γραμμή να εμμένουμε σε πράγματα που μας αφορούν και στο ότι ο καθένας έχει την ευθύνη για τον εαυτό του. Στο παράδειγμά μας δηλαδή, είναι αυτό που είπα: ήταν απόφαση και ευθύνη της γιαγιάς το ότι βρέθηκε εκεί και δέχτηκε να πάρει το ταξί. Και φυσικά, όσο σημαντική και άξια να ζει, ήταν η γιαγιά που έχασε τη ζωή της, έτσι είσαι κι εσύ. Ουδείς σημαντικότερος να ζει από τον άλλον.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 6 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top