Ποιος είναι ο άνθρωπος;

Η ερωτηση αναφερεται σε μια εννοια, σε μια πραγματικοτητα, που καιτοι εχει απασχολησει το ανθρωπινο γενος απο τους πρωταρχικους και πρωτογονους χρονους και πολλες "απαντησεις" εχουν προβληθει, εντουτοις καμμια απο αυτες εγινε ευραιως αποδεκτη, μαλλιστα οι περισσοτερες αυτων, αντι να διασαφινιζουν το πεδιο, το περιπλεκουν και το συγχεουν, λες και αυτος ηταν ο πρωραρχικος τους σκοπος.
Επειδη απ`αυτα που διαβασα και συζητησεις που εκανα μεχρι τωρα, δεν προεκυψε κατι το αξιολογο για να πιστω, εν καιρω διεμορφωσα την δικη μου αποψη, την οποια και λογικως μπορω να στηριξω, και με κανει να αισθανομαι πιο ησυχα και ανετα, εκτιμω δε την ζωη μου και αυτην των συνανθρωπων μου περισσοτερο.
Πιστευω πως ο ανθρωπος ειναι:
Μια Βιουλικοενεργειακη Οντοτητα, η οποια στην ολοτητα της εχει συσταθει, διαμορφωθει και εξεληχθει, συμφωνα με τους φυσικους νομους της αναγκαιοτητας και διατηρησης και τιποτα περαν τουτου.

Καλησπερες Λουκα
Μπορεις να αναλυσεις λιγο περισσοτερο τον ορισμο σου?
Πχ, τι εννοεις οταν λες "φυσικοι νομοι της αναγκαιοτητας και της διατηρησης"?

Αρχική Δημοσίευση από wagneriandandy:

Καλησπερες Λουκα
Μπορεις να αναλυσεις λιγο περισσοτερο τον ορισμο σου?
Πχ, τι εννοεις οταν λες "φυσικοι νομοι της αναγκαιοτητας και της διατηρησης"?

Click για ανάπτυξη...

Γεια σου Λευτερη.
Εννοω την φυσικη ταση που υπαρχει στην φυση προς επιβιωση και την αναγκαιοτητα αλλαγης που προκυπτει, κατα την διαδικασια επιτευξης της διατηρησης και επιβιωσης των ειδων.
Γενικως τους νομους της εξεληξης.

Tο θεμα μας εξελησσεται περαν των περιορισμων της χρονικης διαστασης.
Υποθετει και χρησιμοποιει ως βαση την γραμικη αντιληψη του χρονου, ασχετως εαν αυτη ειναι σωστη η οχι.
Η συγκριση γινεται με εκ διαμετρου αντιθετες δογματικες αποψεις ανθρωπων και συλλογισμων, που εχουν ως βαση παρομοιες αντιληψεις περι χρονου, καιτοι αυτες μπορει να ειναι λανθασμενες.
Προσωπικα τεινω, χωρις βεβαια να εχω πεισθει μεχρι στιγμης, πως ο χρονος και ο χωρος δεν υπαρχουν στην παραγματικοτητα, ο ανθρωπος το επινοησε και τα προσηρμοσε στα μετρα του νοητικου του πεδιου, για να αντιλαμβανεται τα φαινομενα, αυτο ομως ειναι ενα αλλο θεμα.

Η εννοια του θεματος μας δεν εστιαζεται στην θεωρια της εξεληξης, αλλα στο εαν ο ανθρωπος εχει δυικη υποσταση η οχι. Το θεμα, οπως ελπιζω να εξεληχθει, θα αναφερθει και αναλυσει τις δογματικες και φιλοσοφικες τοποθετησεις περι αιωνιοτητας της αυλης ψυχης και την φιλοσοφικη αντιληψη της εννοιας του "ΕΝΟΣ", κατι που οπως υπολογιζω θα προκυψει συντομα.

Αρχική Δημοσίευση από Loukianos:

...
Υποθετει και χρησιμοποιει ως βαση την γραμικη αντιληψη του χρονου, ασχετως εαν αυτη ειναι σωστη η οχι.
...
Προσωπικα τεινω, χωρις βεβαια να εχω πεισθει μεχρι στιγμης, πως ο χρονος και ο χωρος δεν υπαρχουν στην παραγματικοτητα, ο ανθρωπος το επινοησε και τα προσηρμοσε στα μετρα του νοητικου του πεδιου, για να αντιλαμβανεται τα φαινομενα, αυτο ομως ειναι ενα αλλο θεμα.

...

Click για ανάπτυξη...

Όποιος "προσωπικά τείνει", ήδη κάνει "πραγματικότητα" τον "χωρόχρονο",αν ο ίδιος θεωρεί την δική του ύπαρξη, μία "πραγματικότητα"... Αλλά εν πάσει περιπτώσει, τι είναι για εσάς, φίλε μου, "πραγματικότητα"; Και μήπως η πραγματικότητα ή και ...η απουσία της, δεν είναι επινοήσεις ανθρώπινες;
Ή μήπως κι αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος, δεν είναι μία από τις μεγαλειώδεις επινοήσεις του ανθρώπου; Έτσι, το ζήτημα φθάνει στην απορία: τι είναι τελικά "επινόηση";

Για μενα ‘πταγματικοτητα` ειναι η υπαρξη μου, το περιβαλλον μου και οτιδηποτε περιερχεται στην αντιληψη μου μεσω των αισθησεων μου και οχι μονον. Οταν δε η επιβεβαιωση αυτων λαβει αντικειμενικο χαρακτηρα, η πραγματικοτης επιβεβαιωνεται.
Δεν μας ειπατε ομως ευθεως, τι θεωρειται κατα την γνωμη σας πραγματικοτης, και πως λογικως στηριζεται την αποψη σας.

‘Μόνον όταν κάνουν λάθος τα παιδιά, υπάρχει πιθανότητα να γίνει σωστή η Κοινωνία`
Αντιθετως εγω πιστευω, πως απο τα λαθη των ενηλικων, τα παιδια μαθαινουν και ως εκ τουτου πολλες φορες δεν τα επαναλαμβανουν και ετσι η κοινωνια καλλιτερευει.
"Μωρό, αν δεν σε πει κάποιος σοφός, ποτέ σου δε θα γίνεις σαν και εκείνον..", έλεγε η προγιαγιά μου και ίσως εσύ, να είσαι ο δικός μου!
Η γιαγια μου ομως ελεγε, παιδι μου να φοβασαι και να αποφευγεις τους αυτο αποκαλουμενους σοφους, οπως ο διαβολος το λιβανι.