Η Αναρχία ως εφικτή πολιτική ιδεολογία και πιθανές εφαρμογές της

λολ και τι σε κανει να πιστευεισ οτι ειμαστε ολοι δαρβινιστες?!!!!και δεν ξερω αν εχω ορεξη να ασχοληθω τωρα για να σου εξηγησω γιατι δεν ισχυει αυτο που λεσ...

Click για ανάπτυξη...

Το καλο με τις επιστημονικες θεωριες ειναι οτι δεν βασιζονται στην πιστη, ισχυουν γιατι ισχυουν. Η εξελιξη εχει επιβεβαιωθει περα απο καθε λογικη αμφιβολια, δεν τιθεται τετοιο θεμα, το εχουμε παρατηρησει να συμβαινει σε πραγματικο χρονο με τα ματια μας και υπαρχουν τα αποτελεσματα και τα στοιχεια της γυρω μας.

Το να μην "πιστευεις" στην εξελιξη ειναι σαν να μην "πιστευεις" στη βαρυτητα.

Δεν συμφωνώ απόλυτα με την γνώμη του epote, αλλά στο συγκεκριμένο σημείο ναι, ως ένα σημείο η επιθυμία για συσσώρευση αγαθών είναι στη φύση μας. Στην φύση μας είναι βέβαια και η επιθυμία για ανθρώπινη αυτοδιάθεση και συνεργασία που συμβάλει στην διαιώνισή μας οπότε -για να είμαι και ον- θα έλεγα πως η εφαρμογή αναρχικών ιδεών και η οριζόντια κοινωνική οργάνωση γενικότερα δεν είναι ανέφικτες, τουλάχιστον σε ένα πιο μακροπρόθεσμο βάθος χρόνου.

Click για ανάπτυξη...

Αυτο που ειπα παραπανω ειναι οτι σαν συνολο μια αναρχικη δομη ειναι ανεφικτη γιατι ειναι ασταθης σαν λυση του "παιχνιδιου" που λεγεται ανθρωπινη κοινωνια. Σκεψου το εξις, εχεις δυο κρατη, τα οποια εχουν κανονικα διπλωματικες σχεσεις, οι ανθρωποι τους αλληλοσυμπαθιουντε κτλ. Στο "παιχνιδι" που αφορα τον πολεμικο εξοπλισμο τους υπαρχουν τρεις διαφορετικες λυσεις:

1) κανενας απο τους δυο δεν φτιαχνει κανενα οπλο
2) και οι δυο φτιαχνουν το ιδιο ποσο οπλων
3) ο καθε ενας φτιαχνει οσο το δυνατων περισοτερα οπλα

η *ιδανικη* λυση ειναι η πρωτη, σιγουρα δεν δειχνει να ειναι εξω απο τις δυνατοτητες εφαρμογης του ανθρωπινου μυαλου. Ειναι ιδανικη γιατι ετσι κανενας δεν θα ξοδεψει λεφτα, κοπο και χρονο στην κατασκευη μεθοδων εξοντωσης του αλλο, γιατι ετσι και αλλιως δεν υπαρχει καποια τετοια προθεση. Αλλα ειναι ασταθης γιατι υπαρχει ο φοβος οτι μπορει ο αλλος να πει ψεματα και να φτιαξει οπλα ετσι και αλλιως.

η δευτερη λυση εχει προβληματα πληροφοριας ΚΑΙ ασταθειας, πως θα ξερει ο καθε ενας ποσα οπλα εχει φτιαξει ο αλλος? Θα τα πουν μεταξυ τους? Και αν καποιος πει ψεματα? πως κρινεις την ικανοτητα του χειρηστη του οπλου ωστε να εχεις καποιον το ιδιο καλο κτλ?

η τριτη λυση παροτι ειναι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ, ειναι αυτη που ειναι σταθερη, και ειναι σταθερη γιατι σαν οντα εχουμε την ταση να φοβομαστε για την σωματικη και εδαφικη μας υποσταση. Γιατι ειμαστε εξελιγμενοι να επιβιωνουμε σε ενα πλανητη που ειναι κατα βαση εχθρικος απεναντι μας.

αυτο εννοω οτι η αναρχια δεν ειναι σταθερη σαν λυση, παντα καποιος μπορει να πει ψεματα και να βγει πανω απο τους υπολοιπους, και αν δεν το κανει υπαρχει ο συνεχης φοβος οτι θα μπορουσε.

πρεπει να αλαξει το ανθρωπινο μυαλο παρα πολυ για να γινει εφικτο κατι τετοιο. Πρεπει πρωτα απο ολα για παραδειγμα να σταματισουμε να φοβομαστε τον θανατο μας. Πραγμα πρακτικα αδυνατον χωρις δομικες αλαγες στον εγγεφαλο.

αλλο η εξελιξη των ειδων και ο αλλο ο κοινωνικοσ δαρβινισμοσ στον οποιο ουσιαστικα αναφερεσαι φιλε μου.

Click για ανάπτυξη...

δεν αναφερομαι σε αυτο δεν ξερω πως συμπερανες κατι τετοιο

ο άνθρωπος δεν έχει ωριμάσει απόλυτα για να πετύχει την αναρχία,μία αταξική κοινωνία και λοιπά
ίσως κάποτεε να φτάσει σε αυτό το επίπεδο ωρίμανσης....ΜΑΚΑΡΙ να φτάσει ,σίγουρα όμως δεν είναι τώρα η περίοδος ωρίμανσης

Αρχική Δημοσίευση από dimitra12345:

....ΜΑΚΑΡΙ να φτάσει ,σίγουρα όμως δεν είναι τώρα η περίοδος ωρίμανσης

Click για ανάπτυξη...

Αχ αυτή η αναβλητικότητα και η πεισματική ανωριμότητα!

Αρχική Δημοσίευση από dimitra12345:

ο άνθρωπος δεν έχει ωριμάσει απόλυτα για να πετύχει την αναρχία,μία αταξική κοινωνία και λοιπά
ίσως κάποτεε να φτάσει σε αυτό το επίπεδο ωρίμανσης....ΜΑΚΑΡΙ να φτάσει ,σίγουρα όμως δεν είναι τώρα η περίοδος ωρίμανσης

Click για ανάπτυξη...

Η απάντηση είναι αυτό το σύνθημα :

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:

Η απάντηση είναι αυτό το σύνθημα :

Click για ανάπτυξη...

θα συμφωνησω με το συνθημα απλα πρεπει να τονισω οτι για τον καθενα η ουτοπια ειναι κατι το διαφορετικο ειτε μιλαμε για μια αναρχικη κοινωνια ειτε για κατι αλλο

Κειμενο απο συζητηση περι αναρχιας σε αλλο forum που συμμετεχω

Διαβαστε τι εστι αμεσοδημοκρατία, αυτοδιοίκηση κλπ, πρακτικά και καθημερινά,
χωρίς εφυολογήματα και μπουρδολογίες αναρχικού τύπου...

Το 1988 ήταν μια πολύ παραγωγική χρονιά για μένα ως σύντροφος... Το καλοκαίρι το πέρασα στην Κούβα
στην μπριγάδα ζαχαροκάλαμου (κοντά στο Σαντιάγκο που κάνουν τα Μπακάρντι...) και αφού τέλειωσα από
κει (καλή εμπειρία αν εξαιρέσεις πως η δουλειά ήταν 8 με 6 το απόγευμα στους 35 βαθμούς υπό σκιά) τέλος
Αυγούστου ταξιδεψα στην καρδιά της Σιβηρίας το Νοβοσιμπίρσκ (παρέα με μέλη του ΚΚΣΕ του τομέα οργάνωσης
και αξιοποίησης εργατικού δυναμικού) για να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια (γκλάζνοστ λέγονταν η νέα μόδα της
κομμουνιστικής διαφάνειας) πως τα περνάνε οι εκεί κοινότητες υπό το νέο καθεστώς χαλαρής εποπτείας, που
ο Μιχαλάκης σιγόνταρε από τη Μόσχα.

Μεταξυ Νοβοσιμπίρσκ και Ιρκούτσκ, κοντά στις γραμμές του Υπερσιβηρικού (εκεί είναι το 95% των χωριών και των
πόλεων) υπάρχει ένα χωριό. Αρέστοβο λέγονταν, θυμάμαι ή καπως έτσι, με 300 ακριβώς κατοίκους. Θα γίνονταν
το "δικό μου" χωριό, αφού εκεί είχε κανονιστεί να περάσω 10 μέρες στο σπίτι ενός ζεύγους κτηνοτρόφων, του
Νικήτα και της Άσιας Αεπάροφ. Το χωρίο ήταν όπως πιθανώς θα τόχετε φανταστεί: Χωμάτινοι δρόμοι, χαμηλά ξύλινα
ή τουβλένια σπίτια και στρουμπουλοί κοκκινοπρόσωποι Ρώσσοι.

Το σπίτι των Αεπάροφ ήταν φτωχικό αλλά καθαρό και συγυρισμένο. Εκεί ζούσαν το ζεύγος με τα δυο τους παιδιά
(δυο αγοράκια ταραξίες) και οι γονείς της νύφης. Ο πατέρας της Άσια (είναι σημαντικό γι αυτό το αναφέρω) είχε
το προνόμιο να είναι κάτοχος ενός LADA θηρίου, τρομερού και φοβερού, που είχε λάστιχα και για το χιόνι και
μηχανή εργοστασιακή κοντα δυο λίτρα! (ο Αρτέμης, έτσι λέγονταν ο πατέρας, ήταν παλιό μέλος του ΚΚΣΕ και είχε
κερδίσει κάποια προνόμια)

Όταν έφτασα με υποδέχτηκαν η Άσια και οι γέροι. Ο Νικήτα και τα παιδιά ήταν στα χωράφια ή σε κάποιες δουλειες.
(μεταφραστή δεν είχα, τα ρωσικά μου ήταν 50 λέξεις όλες κι όλες και όλες μου οι ελπίδες μου για επικοινωνία με τους
ανθρώπους που θα με φιλοξενούσαν ήταν ένας ελληνορωσικός μπούσουλας για τουρίστες με έτοιμες προτάσεις...
πολύ γέλιο!) Ευτυχως για μένα, η Άσια, γνώριζε κάποια ελάχιστα αγγλικά (πουχε μάθει μόνη της απότι κατάλαβα)
και δε θα τη βγάζαμε τελείως στην παντομίμα...

Λέω Άσια και ακόμη τη θυμάμαι... Μαλλιά στο χρώμα του μελιού και του παλιού κεχριμπαριού, σγουρά και ακατάστατα.
Πρόσωπο λεπτό με ευγενικά ζυγωματικά και ελαφρά ανασηκωμένη μυτούλα σαν Παριζιάνα. Και μάτια υπέροχα,
γκρίζα, σα λίμνη της πατρίδας της πριν την παγώσουν τα πρώτα κρύα του χειμώνα. "Πολύ πλούσιος άνθρωπος ο κτηνοτρόφος"
σκέφτηκα με μια υποψία ζήλειας. Και όταν αργότερα μας σέρβιρε το φαί, τρώγοντας παρέα με την χαρούμενη οικογένεια,
κατάλαβα πως ο Νικήτα δεν ήταν απλά πλούσιος αλλά Κροίσος πραγματικός! (...αυτό για μια συζήτηση που κάνατε για φτώχια
και πλούτο) Τόσο τέλειο ήταν το γεύμα (χοιρινό σε μια περίεργη σάλτσα και πριγιάνκι, κάτι πράματα σα πισροσκί) και πραγματικά
άψογη η περιποίηση της Άσια και της μητέρας της. Το βράδυ, αν και κουρασμένος, δεν κοιμήθηκα καλά. Κάτι η υγρασία, κάτι η
εικόνα της Ρωσίδας, δε με άφησαν να ησυχάσω. Τελικά έπεισα τον εαυτό μου να ξεκουραστεί, γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να
σηκωθώ νωρίς για να παρακολουθήσω τις δραστηριότητες των χωρικών και να με ξεναγήσουν στα κατατόπια της κοινότητας.

Το πρωί, πίνοντας το γάλα μου με τον Νικήτα, είδα πως το Λάντα έλειπε. Επειδή ο πεθερός του ήταν στον κήπο και λιάζονταν
καη η Άσια τσάπιζε κάτι ζαρζαβατικά παραπέρα τον ρώτησα τι έγινε με το αυτοκίνητο. Με τα πολλά κατάλαβε και φώναξε την Άσια
να μου εξηγήσει... Το αυτοκίνητο εκείνη τη μέρα το χρησιμοποιούσε ένας γείτονας που τόχε ανάγκη! Όποιος ήθελε, μπορούσε
κατόπιν συννενόησης να έχει το αυτοκίνητο των Αεπάροφ! Αν δε δεν είχε λεφτά για βενζίνη "πλήρωνε" τους ιδιοκτήτες με το
προιόν το οποίο τον είχε βοηθήσει η κατοχή του οχήματος να παράξει: Ξύλα, κρέας, αυγά ή δε ξέρω γω τι... "Και αν γίνει κάποια
ζημιά? Κρακ, μπουμ?" "Τότε όλο το χωρίο κάπως θα τσοντάρει, χρήμα ή εργασία και θα το κάνουμε καλά!", μου απάντησε ο Νικήτα, (Άσια)
"'Ασε που υπήρχαν άλλα τρία ιδιωτικά οχήματα στο χωρίο, ένα απ' αυτά φορτηγό, που οι ιδιοκτήτες τους έκαναν ακριβώς το ίδιο!"

Ξεκινήσαμε για την εκκλησία του χωριού, ένα ξύλινο, πράσινο κουκλάκι με ξεχωριστό οίκημα δίπλα του που χρησίμευε
ως κοινοτικό κατάστημα και βιβλιοθήκη. Ο Νικήτα κρατούσε ένα διχτάκι με φαγόσημα το οποίο έδωσε στον παπά. Όταν οι κάτοικοι είχαν
περίσευμα τροφής, το έδιναν στον παπά και αυτός το μοίραζε σε όσους είχαν δυσκολίες ή το μαγείρευε ο ίδιος και έκαμε μικρά
συσίτια! Μάλιστα, φερνοντας το χέρι στο στόμα του, μου έδειξε πως καμιά φορά έτρωγε και ο ίδιος... (αδύνατος σα ξερόκλαδο ήταν ο
τύπος αλλά είχε αγνά και καθαρά μάτια και φωνή βαθιά απ' τα έγκατα της γης. ...Αυτό για μια άλλη συζήτηση περί ιερωμένων) Με περηφάνια
μου έδειξαν τη βιβλιοθήκη, που είχε αρκετά βιβλία και σε άριστη κατάσταση, όλα δωρεές των κατοίκων. Ο Νικήτα, που και που, ακουμπούσε το χέρι του
σε κάποιο απ' αυτά και έλεγε χαμογελώντας: "'Ασια!" (τα είχε δωρίσει η γυναίκα του, η οποία εκτός των άλλων... της άρεσε και να διαβάζει)

Την τρίτη μέρα της παραμονής μου, είδα την μητέρα της Άσια να μαγειρεύει ξεχωριστό φαγητό (για μας είχε μπορς...) Ρώτησα την όμορφη
Ρωσίδα, ("γιατί νάμαστε και δυο παντρεμένοι, καλή μου?" (πλάκα κάνω, φυσικά αλλά εκεί ήταν το μυαλό μου)) ποιος ο λόγος και μου
απάντησε πως κείνη τη μέρα ήταν η σειρά τους να μαγειρέψουν για κάποιο γείτονα μου είχε κόλλημα ή ήταν άρρωστος!
(περισσότερο άρρωστοι από μένα δε μπορεί νάναι, καρδιά μου αλλά άστο να πάει στο διάολο...)

Για να μην το κουράζουμε το θέμα, τις δέκα συνολικά μέρες που έμεινα στο χωριό, ανακάλυψα πως οι κάτοικοι ήταν
μια πραγματική οικογένεια, γεμάτη αγάπη και κατανόηση, έτοιμοι πάντα να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο καθ΄οιονδήποτε
τρόπο. Άνθρωποι με τα σπίτια, και το κυριότερο, τις καρδιές τους, ολάνοιχτες για τον διπλανό τους!
Την ημέρα που έφευγα είχα στην ψυχή μου απέραντη θλίψη. Εκτός απ' την οικοδέσποινά μου τους είχα όλους πραγματικά
αγαπήσει και ήδη ένιωθα ένας απ' αυτούς. Θάθελα ο Θεός να δώσει και τα βήματά μου να με φέρουν για μια ακόμη φορά
στο χωριουδάκι. Να δω αν όλα αυτά που με άγγιξαν και συγκίνησαν παραμένουν τα ίδια. Να δω και την Άσια, πιο ώριμη αλλά
(το ελπίζω) το ίδιο όμορφη να με καλωσορίζει κουνώντας και τα δυο της χέρια όπως τότε που με αποχαιρετούσε. Και να μου
πει πως ο Νικήτα τρελάθηκε και την παράτησε! Κι εγώ, μη πιστεύοντας στην ...απίστευτη τύχη μου, να τα βροντήσω όλα
κάτω και να ζήσω για πάντα εκεί δίπλα της, ευτυχισμένος και πλούσιος όσο ελάχιστοι των ανθρώπων.

Η αναρχια ως μορφη δοιηκησης μπορει να ειναι ουτοπικη λυση τουλαχιστον σε ευρεια κλιμακα,αλλα η αλληλεγγυη που ειναι η κυρια εννοια της,ειναι εφικτο και ΠΡΕΠΕΙ να εφαρμοστει απο ολους μας.Μονο ετσι θα βελτιωθει η ζωη μας

Έκανα τον κόπο και διάβασα όλο το κείμενο, και απογοητεύτηκα.
Δεν βλέπω σύνδεση με την αναρχία σ αυτήν την διήγησή σου, όντως έχουν αλληλεγγύη αλλά δεν συνδέεται με την αναρχία αυτό. Συνήθως σε τέτοια μέρη υπάρχει τοπικιστική δημοκρατία. Για να είμαστε ειλικρινείς, στα περισσότερα πολιτεύματα θεωρητικά η αλληλεγγύη είναι στόχος τους, αλλά η ματαιοδοξία του ανθρώπου τα σκατώνει πάντα

Αρχική Δημοσίευση από gregory:

όντως έχουν αλληλεγγύη αλλά δεν συνδέεται με την αναρχία αυτό

Click για ανάπτυξη...

νομιζεις.

Αρχική Δημοσίευση από gregory:

Έκανα τον κόπο και διάβασα όλο το κείμενο, και απογοητεύτηκα.

Click για ανάπτυξη...

Η Αναρχία σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία άλλη Αρχή έξω από τον εαυτό σου. Αν αυτό το δεις μέσα από το πρίσμα του συνόλου σημαίνει ότι οι κοινωνίες χειραφετούνται και οργανώνονται μόνες τους, χωρίς κανένα εξωτερικό προσδιορισμό. Δεν υπάρχει ο βασιλιάς, ο προύχοντας, ο βουλευτής, ο κοτσαμπάσης, ο Νόμος. Υπάρχεις ΕΣΥ, ΑΥΤΟΣ, ο ΑΛΛΟΣ. Αν αποφασίσετε να παράγετε την τροφή και την ευημερία σας μαζί (σαν αγέλη) θα έχετε κοινά μέσα παραγωγής.

Όλοι για όλους σε όλα. Όπως ακριβώς έκανε κάποτε και ο πρόγονός μας.

Αρχική Δημοσίευση από vassilis498:

καλά χαλαρώστε λίγο, και οι αποφάσεις της γενικής συνέλευσης της τοπικής κοινότητας τι είναι, ένα είδος αρχής δεν είναι;

Click για ανάπτυξη...

Οι αποφάσεις μιας γενικής συνέλευσης είναι συμφωνίες που ισχύουν για συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, για συγκεκριμένο θέμα είναι ανακλητές και προσδιορίζουν την αυτοδιάθεση της κοινότητας. Που βλέπεις την αρχή σε αυτό; Εσύ ο ίδιος συμμετέχεις στην γενική συνέλευση και ψηφίζεις, δεν σου επιβάλει κανείς την Αρχή του "αποφασίζω και διατάσσω" (και αν δεν σου αρέσει μη με ψηφίσεις μετά από 4 χρόνια ).

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:

Η Αναρχία σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία άλλη Αρχή έξω από τον εαυτό σου. ....

Click για ανάπτυξη...

Προφανώς ο τομαρισμός δεν είναι αναρχικός! Ή μήπως είναι; Γιατί αν η Αναρχία αναγνωρίζει, παρά ταύτα, ότι πέραν του εαυτού υπάρχουν και οι (άλλοι) εαυτοί, ήδη δημιούργησε σχέσεις, οπότε και τα πρώτα σπέρματα των"αρχών". Η αναρχία ίσως παραπέμπει στη φανατασία, όταν αυτή θα φθάσει στην Εξουσία! Μέχρι τότε το αυτεξούσιο( έναντι όλων των όποιων αρχών) θα της ανήκει δικαιωματικά, ως εγγυήτρια κάποιων(πάντα) Αρχών!

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Προφανώς ο τομαρισμός δεν είναι αναρχικός! Ή μήπως είναι; Γιατί αν η Αναρχία αναγνωρίζει, παρά ταύτα, ότι πέραν του εαυτού υπάρχουν και οι (άλλοι) εαυτοί, ήδη δημιούργησε σχέσεις, οπότε και τα πρώτα σπέρματα των"αρχών". Η αναρχία ίσως παραπέμπει στη φανατασία, όταν αυτή θα φθάσει στην Εξουσία! Μέχρι τότε το αυτεξούσιο( έναντι όλων των όποιων αρχών) θα της ανήκει δικαιωματικά, ως εγγυήτρια κάποιων(πάντα) Αρχών!

Click για ανάπτυξη...

Δεν υπάρχει καμιά άλλη Αρχή πέραν αυτής που επιτρέπεις εσύ ο ίδιος στον Εαυτό σου. Προφανώς και πρέπει να επιλέξεις σωστά τον τρόπο με τον οποίο θα αυτοπροσδιορίζεις το Εγώ ώστε να μην γίνεις σκλάβος της αρχής του Υπερεγώ σου, κάτι που θα σε οδηγήσει στην εγωπάθεια και τον τομαρισμό. Αν όμως η φαντασιακή σου "αυθαιρεσία" είναι να γίνεις παλιοτόμαρο, it's your life man!

Εγώ δεν καταλαβαίνω πως θα λειτουργούσε πάντως ένα Αναρχικό κράτος. Ναι σε μικρές κοινωνίες η αναρχία μπορεί να λειτουργήσει, αλλά τι γίνεται αν πάμε σε ένα κράτος 500.000.000 ανθρώπων ας πούμε. Εάν δεν υπάρχει μια κεντρική αρχή τι εμποδίζει τις επιμέρους κοινότητες αυτού του κράτος να αλληλοσπαραχτούν.
Στην αναρχία υπάρχει κάποια νομοθεσία να ορίζει τις σχέσεις μεταξύ κοινοτήτων ή απλά έχουμε συμφωνίες μεταξύ των κοινοτήτων. Αν δεν υπάρχει μια αρχή που να εφαρμόζει μια κεντρική νομοθεσία τι εμποδίζει μια κοινότητα ας πούμε να γίνει ληστρική σε βάρος των υπολοίπων? Επίσης πως θα αντιδρούσε ένα τέτοιο κράτος σε μια εξωτερική εισβολή ας πούμε.

Αν κάποιος μπορεί να μου απαντήσει θα το εκτιμούσα.