Η γνώμη σας για την ομοφυλοφιλία

Υπάρχει κάτι που ήθελα να γράψω από καιρό, εξ αφορμής μιας αναφοράς του Γκάνταλφ περί του πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς ομοφυλόφιλος, ως προς την αποδοχή του από το κοινωνικό περιβάλλον κλπ. Εάν μάλιστα δεν κάνω λάθος, τα ίδια έχουν ακουστεί κι από άλλους...

Όταν ήμουν σ' εφηβική-μετεφηβική ηλικία και παρά το γεγονός ότι είχα ξεκάθαρα αποφασίσει περί της σεξουαλικής μου ταυτότητας, με τους φίλους μου συχνά παριστάναμε τους ομοφυλόφιλους, αγκαλιαζόμασταν δημοσίως, κάναμε ερωτικά σχόλια μεταξύ μας παρουσία τρίτων κλπ. Ο λόγος γι' αυτό ήταν...χμμ είναι κάπως περίπλοκο και δεν ξέρω εάν μπορώ να το εξηγήσω ξεκάθαρα...

Ο λόγος λοιπόν ήταν η Κοινωνική Πρόκληση. Λόγω πολιτικών και κοινωνικών απόψεων, οι οποίες μας καθιστούσαν έτσι ή αλλιώς κοινωνικώς "μη αποδεκτούς" και πιθανώς "απόβλητους", θέλαμε να προκαλέσουμε και να γελοιοποιήσουμε κάθε μορφή κοινωνικής νόρμας, αποδοχής και ιδεολογικής ασφάλειας. Έτσι, βάζαμε στα βιβλία των θρησκευτικών σατανικούς στίχους Μέταλ συγκροτημάτων ως εξώφυλα, υπερασπιζόμασταν τον κομμουνισμό μπροστά σε ακροδεξιούς, τον καπιταλισμό μπροστά σε κομμουνιστές κλπ. Κάτι τέτοιο, όχι μόνο δεν μας έκανε κακό, όχι μόνο δεν μας δημιούργησε κανένα πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν μόλις στο μέσον της δεκαετίας του '80, όπου ο χαρακτηρισμός σου ως ομοφυλόφιλο ήταν στ' αλήθεια ένα σκέτο όνειδος, αλλά αντίθετα μας κατέστησε πρώτες μούρες σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της σχολικής μας κοινότητας. Θυμάμαι ότι είχε γίνει τέτοιο σούσουρο, που μ' έπιαναν φίλοι και μου έλεγαν πως η συμπεριφορά μου, εμού και της παρέας μου των "τοξικών απόβλητων" σχολιαζόταν εκτενέστατα στις τουαλέτες-καπνιστήρια, όπου εμείς δε συχνάζαμε.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κοπέλα, η οποία σε κάποια φάση που χαριεντιζόμασταν με το φίλο μου (σημειωτέον ότι είμαστε ακόμη μέχρι και σήμερα φίλοι), γύρισε και με ρώτησε μπροστά σ' όλη την τάξη: "Τελικά Χάος, είσαι όντως ομοφυλόφιλος;". Έκανα μια απλή παύση σ' ό,τι έλεγα, γύρισα και την κοίταξα με απορημένο ύφος σαν να με είχε ρωτήσει το προφανές, της έκανα ένα ξερό "Μα φυσικά!" και συνέχισα την κουβέντα μου χωρίς ν' αλλάξω καν ύφος. Ακόμη γελώ ενθυμούμενος το ύφος αμηχανίας της εν λόγω συμμαθήτριας... Έμεινε κάγκελο μιλάμε!!

Θα μπορούσε να μου πει κάποιος, ότι "εσείς δεν αισθανόσασταν έτσι, επειδή γνωρίζατε οι ίδιοι ότι δεν είσαστε ομοφυλόφιλοι κι απλά το παίζατε για δικούς σας (σωστούς ή λανθασμένους δεν το εξετάζω) λόγους". Ωστόσο θα ήθελα εδώ να πω, ότι εφόσον κανείς δεν μπορούσε να ξέρει τι κάναμε εμείς στα κρεβάτια μας, το να πιστεύουν όλοι ότι είμασταν ομοφυλόφιλοι και μάλιστα ευθαρσώς δηλωθέντες, ισοδυναμούσε με το να είμαστε ομοφυλόφιλοι, σε ό,τι αφορούσε τις σχέσεις μας με το περιβάλλον μας!! Δηλαδή, είμασταν πρόθυμοι να υποστούμε όλες τις κοινωνικές διακρίσεις που μια τέτοια παραδοχή επέσυρε και ν' αντιμετωπίσουμε κατάματα και με attitude κάθε μορφής κοινωνικό ρατσισμό, διάκριση ή περιθωριοποίηση.

Μάλιστα, η στάση μου αυτή είχε ως αποτέλεσμα να μου την πέσει και ο διπλανός μου στο σχολείο, ο οποίος είχε μεν ομοφυλοφιλικές τάσεις, όμως "φυσικά" (δώστε βάση σ' αυτό το "φυσικά") δεν συμμετείχε στις εκδηλώσεις της υπόλοιπης παρέας. Όταν εγώ έκανα τον Κινέζο, προκειμένου να μην τον προσβάλλω, εκείνος απογοητεύτηκε τόσο πολύ που σταμάτησε τις διακοπές που κάναμε μαζί και μου ζήτησε να γυρίσουμε πίσω...

Δεν σας λέω τι έγινε όταν με είδαν για πρώτη φορά, αμέσως μετά το Λύκειο να κυκλοφορώ με μια ξανθιά κουκλάρα που έβγαζε μάτια. Όλοι οι και καλά "straight" χτυπούσαν τους πισινούς τους κάτω. Ακόμη κι εκεί που κάναμε διακοπές με την παρέα, μας είχαν βγάλει τ' όνομα και μάλιστα κάποιοι πήγαν και το είπαν στους γονείς ενός από τους συμμετέχοντες στο project, οι οποίοι φρίκαραν εντελώς, ήταν και δάσκαλοι οι ανθρώποι (sic) . Φέτος το καλοκαίρι που τον συνάντησα στο ίδιο μέρος, το θυμόμασταν και χτυπιόμασταν στο γέλιο...

Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος είναι ο λόγος που σας κάνει να διεκτραγωδείτε τόσο πολύ τη συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλίας σας και να νιώθετε τόσο άσχημα γι' αυτήν, ειδικά στις μέρες μας όπου οι ομοφυλόφιλοι φιγουράρουν σ' όλα τα ΜΜΕ ως εντελώς αποδεκτές μορφές και κανένας δεν τολμά να τους μεμφθεί. Ποιος είναι ο λόγος που δεν έχετε τα κότσια να σταθείτε και να υπερασπιστείτε αυτό που είσαστε και γιατί ακριβώς επιθυμείτε τόσο πολύ να είστε αποδεκτοί από μια κοινωνία της οποίας τις δομές εκ φύσεως αμφισβητείτε άμεσα;

Μήπως τελικά η ρίζα του προβλήματος δεν είναι το γεγονός ότι δεν σας αποδέχονται οι άλλοι, αλλά ότι εσείς αδυνατείτε ν' αποδεχτείτε τον εαυτό σας ως ομοφυλόφιλο; Μήπως εσείς και όχι ο περίγυρός σας νιώθετε μέσα σας "ανώμαλοι", ότι δηλαδή κάνετε κάτι κακό; Μήπως η ενοχή δεν πηγάζει από την κοινωνία αλλά από τα εσώψυχά σας; Αλήθεια, γιατί ο φίλος μου με τις πραγματικές ομοφυλοφιλικές τάσεις ήταν ο μόνος από την παρέα που απέφευγε το outing και για ποιο λόγο έγραψα παραπάνω το "φυσικά";

Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά, αυτές μου οι ερωτήσεις να μην αποτελέσουν γι' άλλη μια φορά εστία ανάφλεξης και σκληρής αντιπαράθεσης, αφού τουλάχιστον έχω το ελαφρυντικό ότι τις γράφω μετά από ενδελεχή εξέταση και πειραματισμό επί του ζητήματος και κατόπιν προσωπικών βιωμάτων.

Πιστεύω χάος ότι το πρόβλημα δεν είναι το εάν τελικά φιγουράρουν σήμερα gay στα ΜΜΕ....αυτό δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο ότι οι Ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αποδεχτεί τούς ομοφυλόφιλους...αλλά ούτε επίσης και αυτή η ομάδα είναι έτοιμη, αφού αποτελεί κομμάτι της εν λόγου κοινωνίας...
Όμως το εάν ένας ομοφυλόφιλος θα βρει τον δρόμο της αποδοχής....κρίνετε στην τελική από τις πράξεις του και από το πόσο διατεθειμένος είναι να δουλέψει με τον εαυτό του... αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους.
Η αυτό αποδοχή είναι τελικά μια προσωπική υπόθεση που έρχεται σε διαφορετικό χρόνο για τον καθένα..

Αρχική Δημοσίευση από negative:

Πιστεύω χάος ότι το πρόβλημα δεν είναι το εάν τελικά φιγουράρουν σήμερα gay στα ΜΜΕ....αυτό δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο ότι οι Ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να αποδεχτεί τούς ομοφυλόφιλους...αλλά ούτε επίσης και αυτή η ομάδα είναι έτοιμη, αφού αποτελεί κομμάτι της εν λόγου κοινωνίας...

Click για ανάπτυξη...

Σε αντιδιαστολή με τα μέσα της δεκαετίας του '80 στην οποία αναφέρομαι, αποτελεί ένα στοιχείο προόδου. Σίγουρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι το τότε ήταν πιο ανοιχτόμυαλο επί του θέματος από το τώρα. Εάν θεωρείς ότι σήμερα δεν είναι έτοιμη η κοινωνία, πόσο μάλλον εκείνη την εποχή, έτσι δεν είναι;

Όμως το εάν ένας ομοφυλόφιλος θα βρει τον δρόμο της αποδοχής....κρίνετε στην τελική από τις πράξεις του και από το πόσο διατεθειμένος είναι να δουλέψει με τον εαυτό του... αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους.
Η αυτό αποδοχή είναι τελικά μια προσωπική υπόθεση που έρχεται σε διαφορετικό χρόνο για τον καθένα..

Click για ανάπτυξη...

Να το εκλάβω αυτό ως θετική απάντηση στα ερωτήματα που θέτω; Διότι από τα συμφραζόμενα προκύπτει ότι πράγματι το ζήτημα δεν είναι το κατά πόσον είναι έτοιμη η κοινωνία να σ' αποδεχτεί, αλλά πόσο έτοιμος είσαι εσύ να αποδεχτείς τον εαυτό σου. Όπως είπες, αυτό χρειάζεται δουλειά του καθενός με τον εαυτό του (για όλα τα ζητήματα κι όχι μόνο της ομοφυλοφιλίας) και είναι κάτι που έρχεται σταδιακά, εξελικτικά...

Ο λόγος λοιπόν ήταν η Κοινωνική Πρόκληση. Λόγω πολιτικών και κοινωνικών απόψεων, οι οποίες μας καθιστούσαν έτσι ή αλλιώς κοινωνικώς "μη αποδεκτούς" και πιθανώς "απόβλητους", θέλαμε να προκαλέσουμε και να γελοιοποιήσουμε κάθε μορφή κοινωνικής νόρμας, αποδοχής και ιδεολογικής ασφάλειας. Έτσι, βάζαμε στα βιβλία των θρησκευτικών σατανικούς στίχους Μέταλ συγκροτημάτων ως εξώφυλα, υπερασπιζόμασταν τον κομμουνισμό μπροστά σε ακροδεξιούς, τον καπιταλισμό μπροστά σε κομμουνιστές κλπ. Κάτι τέτοιο, όχι μόνο δεν μας έκανε κακό, όχι μόνο δεν μας δημιούργησε κανένα πρόβλημα, παρά το γεγονός ότι βρισκόμασταν μόλις στο μέσον της δεκαετίας του '80, όπου ο χαρακτηρισμός σου ως ομοφυλόφιλο ήταν στ' αλήθεια ένα σκέτο όνειδος, αλλά αντίθετα μας κατέστησε πρώτες μούρες σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της σχολικής μας κοινότητας. Θυμάμαι ότι είχε γίνει τέτοιο σούσουρο, που μ' έπιαναν φίλοι και μου έλεγαν πως η συμπεριφορά μου, εμού και της παρέας μου των "τοξικών απόβλητων" σχολιαζόταν εκτενέστατα στις τουαλέτες-καπνιστήρια, όπου εμείς δε συχνάζαμε.

Click για ανάπτυξη...

Χάος, κατ' αρχάς αδυνατώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να συνδέεις την 'προκλητική' συμπεριφορά σας, αυτή ενάντια στο κατεστημένο, με την συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλίας στο άτομο. Είναι φανερό, πιστεύω, οτι στα μέσα της δεκαετίας του '80, κανένας δεν έβγαινε έτσι ανοιχτά για να δηλώσει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, και ιδιαίτερα αν αυτές ήταν ομοφυλοφιλικές. Δεν συνειδητοποιείς, ότι ειναι αρκέτα πιθανόν (για να μην πω σίγουρο) ότι όλοι καταλάβαιναν ότι κάνατε πλάκα? Θεωρείς ότι σας σκέφτονταν ως μια 'παρέα ομοφυλόφιλων' που δήλωνε ανοιχτά τις σεξουαλικές τις προτιμήσεις?

Γιατί, αν νομίζεις ότι συνέβαινε αυτό, θα είχαν συμβεί τα ακόλουθα πράγματα. Πρώτον, τα περισσότερα (σχεδόν όλα), αγόρια του σχολείου, δεν θα σας πλησίαζαν. Όταν παιρνούσατε (εσύ και η παρέα σου) θα σας χλεύαζαν, θα σας σχολίαζαν ειρωνικά, θα γινόσασταν 'δακτυλοδεικτούμενοι'. Όπως μόνος σου ανέφερες, εκείνη την εποχή, το να είσαι ομοφυλόφιλος ήταν σκέτος όνειδος. Άραγε, γιατί δεν περάσετε αυτό τον όνειδο εσείς? Δεν είναι πιθανό να είχαι καταλάβει ότι είστε απλώς μια παρέα αντιδραστικών παιδιών που είχατε ως μοναδικό σκοπό να προκαλέσετε???

Θα μπορούσε να μου πει κάποιος, ότι "εσείς δεν αισθανόσασταν έτσι, επειδή γνωρίζατε οι ίδιοι ότι δεν είσαστε ομοφυλόφιλοι κι απλά το παίζατε για δικούς σας (σωστούς ή λανθασμένους δεν το εξετάζω) λόγους". Ωστόσο θα ήθελα εδώ να πω, ότι εφόσον κανείς δεν μπορούσε να ξέρει τι κάναμε εμείς στα κρεβάτια μας, το να πιστεύουν όλοι ότι είμασταν ομοφυλόφιλοι και μάλιστα ευθαρσώς δηλωθέντες, ισοδυναμούσε με το να είμαστε ομοφυλόφιλοι, σε ό,τι αφορούσε τις σχέσεις μας με το περιβάλλον μας!!

Click για ανάπτυξη...

Όταν ο κόσμος έχει συνηθίσει με τους ομοφυλόφιλους να 'κρύβονται' (ακόμα και τώρα αλλά εντονότερα σε παλιότερες περιόδους) νομίζεις ότι σε πίστεψαν (έστω και αν δήλωναν αλλιώς) οτί τόσο εσύ όσο και ολόκληρη η παρέα σου είσασταν ομοφυλόφιλοι?

Δηλαδή, είμασταν πρόθυμοι να υποστούμε όλες τις κοινωνικές διακρίσεις που μια τέτοια παραδοχή επέσυρε και ν' αντιμετωπίσουμε κατάματα και με attitude κάθε μορφής κοινωνικό ρατσισμό, διάκριση ή περιθωριοποίηση.

Click για ανάπτυξη...

Μάλιστα, δεν βλέπω πουθενά όμως το σημείο που λέει τι ακριβώς διάκριση αντιμετωπίσατε...

Αναρωτιέμαι λοιπόν ποιος είναι ο λόγος που σας κάνει να διεκτραγωδείτε τόσο πολύ τη συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλίας σας και να νιώθετε τόσο άσχημα γι' αυτήν, ειδικά στις μέρες μας όπου οι ομοφυλόφιλοι φιγουράρουν σ' όλα τα ΜΜΕ ως εντελώς αποδεκτές μορφές και κανένας δεν τολμά να τους μεμφθεί.

Click για ανάπτυξη...

Χωρίς να βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση, έχω την εντύπωση ότι οι κραγμένες βγαίνουν στα ΜΜΕ, τους αποκαλούν (οι τηλεθεατές) αδερφές κτλ. Και πρώτη φορά ακούω να μην μέμφονται τις 'κραγμένες. Τόσο πολύ έχουμε προχωρήσει ως κοινωνία? ?Μάλλον έχω μείνει πίσω...

Ποιος είναι ο λόγος που δεν έχετε τα κότσια να σταθείτε και να υπερασπιστείτε αυτό που είσαστε και γιατί ακριβώς επιθυμείτε τόσο πολύ να είστε αποδεκτοί από μια κοινωνία της οποίας τις δομές εκ φύσεως αμφισβητείτε άμεσα;

Click για ανάπτυξη...

Μάλλον να σταθούμε και να θυσιαστούμε εννοείς. Να θυσιάσουμε την ψυχική μας υγεία και ισορροπία γιατί? Επειδή είναι κομπλεξικοί οι άλλοι και δεν μας αποδέχονται? Ή επειδή έτσι θα κάνουμε ένα 'βήμα προόδου'?

Μήπως τελικά η ρίζα του προβλήματος δεν είναι το γεγονός ότι δεν σας αποδέχονται οι άλλοι, αλλά ότι εσείς αδυνατείτε ν' αποδεχτείτε τον εαυτό σας ως ομοφυλόφιλο; Μήπως εσείς και όχι ο περίγυρός σας νιώθετε μέσα σας "ανώμαλοι", ότι δηλαδή κάνετε κάτι κακό; Μήπως η ενοχή δεν πηγάζει από την κοινωνία αλλά από τα εσώψυχά σας;

Click για ανάπτυξη...

Μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι αρκετοί ομοφυλόφιλοι αποδέχονται 100% τον ευατό τους. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις (και πολλές μάλιστα) όπου δεν υπάρχει πλήρης αποδοχή, οπού νιώθουν ανώμαλοι κτλ κτλ. Γιατί όμως οι ομοφυλόφιλοι, που έχουν συμβιβαστεί με αυτή την πλευρά του ευατού τους (μην ξεχνάμε ότι η σεξουαλική προτίμηση είναι ένα απ' τα πολλά στοιχεία που συνθέτουν ένα χαρακτήρα) νιώθουν στο πετσί τους την γενική κατακραυγή?

Αλήθεια, γιατί ο φίλος μου με τις πραγματικές ομοφυλοφιλικές τάσεις ήταν ο μόνος από την παρέα που απέφευγε το outing και για ποιο λόγο έγραψα παραπάνω το "φυσικά";

Click για ανάπτυξη...

Ο φίλος σου ήξερε ότι το δικό του outing θα ήταν μόνος μου. ΟΥΤΕ και εγώ θα έλεγα 'ξέρετε παιδιά εγώ είμαι πραγματικά ομοφυλόφιλος' σε μια παρέα παιδιών που κάνουν πλάκα με ένα τόσο σοβαρό θέμα όσο η ομοφυλοφιλία, που παριστάνουν τους ομοφυλόφιλους ενώ δεν είναι.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Έτσι, βάζαμε στα βιβλία των θρησκευτικών σατανικούς στίχους Μέταλ συγκροτημάτων ως εξώφυλα, υπερασπιζόμασταν τον κομμουνισμό μπροστά σε ακροδεξιούς, τον καπιταλισμό μπροστά σε κομμουνιστές κλπ.

Click για ανάπτυξη...

Όπου Φυσάει ο Άνεμος.

Αρχική Δημοσίευση από gandalf:

Καταρχάς πώς μπορείς να συγκρίνεις την δικιά σου περίπτωση με τις κανονικές περιπτώσεις? Η δικιά σου περίπτωση ήταν- εν γνώσει σου αλλα και των φίλων σου μάλιστα- κάτι που γινόταν στα πλαίσια μιας πλάκας, ήξερες ότι ήταν κάτι περιστασιακό και γι'αυτό άλλωστε δεν σε πείραζε να υποστείς για κάποιο καιρό την αμφισβήτηση απτον κοινωνικό περίγυρο. Δεν ξέρω όμως αν θα αντιδρούσες έτσι αν ήξερες πως για μια ζωή δεν θα μπορείς να κάνεις οικογένεια, και πως όλοι οι υπόλοιποι με το που τους έλεγες ότι είσαι γκέι θα σε έβλεπαν ( έστω και πίσω απτην πλάτη σου) με μισό μάτι. Και μάλιστα, αν όλην αυτή την κατάσταση την αντιμετώπιζες μόνος (απότι κατάλαβα συμφωνήσατε με κάτι φίλους να κάνετε τους ομοφυλοφίλους). Και εγώ αν ήξερα άλλους πέντε ομοφυλοφίλους στο σχολείο μου και κάναμε παρέα δεν θα με πείραζε να υποστώ την κοινωνική κατακραυγή εφόσον θα ήξερα ότι θα είχα κάποιον να στηριχτώ. Άρα το ότι εσένα δεν σε πείραζαν τα σχόλια των άλλων δεν οφείλεται τόσο σε προσωπικά κότσια απότι αντιλαμβάνομαι αλλά στο γεγονός ότι εσύ αντιμετώπιζες μια κατάσταση από κοινού με μια παρέα (και μάλιστα πόσο διήρκεσε?? 2-3 χρόνια?) αφού στο λύκειο λες είχες την ξανθιά)

Click για ανάπτυξη...

Κατ' αρχήν, δεν επρόκειτο καθόλου για "μια πλάκα". Ήταν μια κίνηση ξεκάθαρα πολιτική, με σθένος και με άποψη. "Τη σκέψη σας που νείρεται μέσα στο πλαδαρό μυαλό σας, [...] εγώ θα την τσιγκλίζω, φαρμακερός κι αγροίκος πάντα, ως να χορτάσω χλευασμό", όπως λέει και ο Μαγιακόφσκι. Τον χλευασμό τον είχαμε χορτάσει, είχαμε ζήσει όλη τη μέχρι τότε ζωή μας ως απόβλητα, όχι για σεξουαλικούς λόγους, κι αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Το γέλιο που ρίχναμε ήταν επειδή καταφέρναμε ν' αντιστρέψουμε την αμηχανία και να τους την τρίψουμε στα μούτρα. Ο Τομ Ρόμπινς είχε πλάσει έναν χαρακτήρα, ο οποίος είχε υιοθετήσει το όνομα Μαρξ Μάρβελους, το οποίο σημειολογικά σήμαινε κομμουνιστής και πούστης, για τον μέσο αμερικανό. Το ίδιο περίπου κάναμε κι εμείς: Αντίχριστοι, ναρκομανείς (έχω παίξει και τέτοιο ρόλο με μεγάλη επιτυχία), κομμούνια, αδερφές, ό,τι σιχαίνεστε περισσότερο καθάρματα, εμείς σας σιχαινόμαστε πιο πολύ αλήτες!!

Την αμφισβήτηση από τον κοινωνικό περίγυρο την έχω βιώσει μέχρι και σήμερα, ακόμη κι εδώ μέσα, μέχρι που έμαθα να τη βιώνω μ' ευχαρίστηση. Σε μια κοινωνία που σιχαίνομαι ως τα τρίσβαθα της ψυχής μου, της οποίας τις δομές αμφισβητώ σε βάθος και πλάτος, το να ήμουν αρεστός θα σήμαινε πως θα είχα αρχίσει να της μοιάζω. Το να με κοροϊδεύουν πίσω απ' την πλάτη μου (σάμπως δεν συμβαίνει αυτό και σήμερα, εδώ που μιλάμε; ), το να με κοιτούν με μισό μάτι, ήταν και είναι τιμή για μένα. "Μην κοιμάστε, τη δική μας τη φωνή να τη φοβάστε", όπως λένε κι οι Ενδελέχεια, ή με άλλα λόγια If you want blood, you' ve got it!! Γιατί να κάτσω να λυπηθώ για την κατακραυγή τους; Η δική μας κατακραυγή ήταν ισχυρότερη. Όσο για το αν θα έκανα οικογένεια; Εκείνη την εποχή δεν ήθελα να κάνω και όταν έκανα την έκανα με τη συμφωνία ότι δεν θα ήταν στα πρότυπα της πόρνης αστικής οικογένειας (Θάνατος στην αστική οικογένεια). Όταν η συμφωνία έσπασε, τη διέλυσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η κόρη μου ποτέ δεν με φώναξε "μπαμπά". Πίστεψέ με, εάν ήμουν ομοφυλόφιλος θα είχα βρει τρόπο να τεκνοποιήσω, εφόσον ένιωθα πως το ήθελα τόσο πολύ.

Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι η παρέα έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη μαγκιά μας. Ωστόσο, μέχρι που μαζευτήκαμε κι αρχίσαμε να οργανωνόμαστε, ο καθένας ήταν μόνος του και πίστευε, όπως κι εσύ, ότι ΟΛΟ τους το περιβάλλον τους είχε απορρίψει. Η παρέα μας ήταν ένας πυρήνας τριών ατόμων, οι οποίοι τόλμησαν να υψώσουν τη φωνή και το ανάστημα απέναντι σε γόνους μεγαλοαστικών στρωμάτων. Σύντομα γύρω της συσπειρώθηκαν πολλοί και διάφοροι "απόβλητοι", για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Σύντομα τα πλουσιόπαιδα έφαγαν τη σκόνη μας. Καλύτερο από το να καθόμαστε και να κλαίμε για την κακή μας μοίρα που μας έκανε διαφορετικούς. Εμείς το είχαμε επιλέξει άλλωστε και είχαμε κάθε λόγο να αποδείξουμε ότι αυτό δεν έγινε τυχαία...

Όσο για το θέμα της προσωπικής αποδοχής, έχω αποδεχτεί 100% αυτό που είμαι, αλλά αυτό δεν αναιρεί το ότι πέρασα μια κόλαση μέχρι να το αποδεχτώ. Τι να περιμένει κανείς από ένα 14χρονο? Να σηκώσει έτσι το βάρος του να μην μπορεί να ενταχτεί με τους συνομηλίκους του σε ένα θέμα όπως το σεξ?? Επαναλαμβάνω, εσύ είχες την παρέα σου, δεν είναι όμως αυτή η πραγματικότητα, και μου κάνει εντύπωση που δεν το συνειδητοποιείς.

Click για ανάπτυξη...

Για το γεγονός ότι το έχεις αποδεχτεί και μάλιστα πλήρως, να με συμπαθάς όμως δεν μ' έχεις ακόμη πείσει. Εγώ την έφτιαξα την παρέα μου, δεν μου την έστειλε ο ουρανός ή ο καλός θεούλης. Εάν έψαχνες καλύτερα, εφόσον ένιωθες εντάξει με τον εαυτό σου, είμαι βέβαιος ότι θα έβρισκες τα άτομα που θα σε αποδέχονταν, ακόμη κι αν δεν είχαν τις δικές σου σεξουαλικές προτιμήσεις.
Κάνετε το λάθος να πιστεύετε, όπως όλοι φυσικά οι άνθρωποι, ότι το δικό σας πρόβλημα είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον. Ότι ο σημαντικότερος λόγος για να σε απορρίπτουν είναι η ομοφυλοφιλία, πίστεψέ με ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτό είναι το λιγότερο. Το πόση απόρριψη ένιωσα στη ζωή μου δεν λέγεται. Εάν αισθανόσασταν εντάξει με τον εαυτό σας κι είσασταν σίγουροι ότι κάνατε το σωστό, ίσως να βιώνατε μια διαφορετική πραγματικότητα. Η πραγματικότητα είναι θέμα παρατηρητή κι ο καθένας από εμάς έχει τη δυνατότητα να πλάσει τη δική του, στα πλαίσια του δικού του μικρόκοσμου. Απορώ κι εγώ που δεν το έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη...

Όσο για την προβολή απτο μ.μ.ε δεν το σχολιάζω καν, έχει χιλιοειπωθεί τι είδους προβολή είναι αυτή και δεν θα επανέρθω.

Click για ανάπτυξη...

Εάν ισχύουν τούτα για σήμερα, πόσο μάλλον τότε...

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Πάντως Great Chaos να ξέρεις ότι αυτές οι πλάκες με την σεξουαλικότητα δεν είναι αποτέλεσμα της συνειδητής επιλογής της ετεροφυλίας αλλά μάλλον το αντίθετο. Χωρίς να θέλω να σε προσβάλλω μάλλον είσασταν στις αρχές, δεν είχατε βρει γκόμενες και δεν είχατε αυτοεπιβεβαιωθεί ακόμη . Μην το πάρεις προσωπικά αλλά το έχω δει το συγκεκριμένο φαινόμενο και συνήθως ήταν ανασφάλεια. Δύσκολα έβλεπα αγόρια στα 16-17 με σχέση να κάνουν κάτι τέτοιο

Click για ανάπτυξη...

Δηλαδή τώρα τι μου λες; Ότι είμασταν κρυπτογκαίη και ότι αφού ακόμη δεν είχαμε αποφασίσει τι είμαστε, προτιμήσαμε να μας πάρουν όλοι για γνήσιους γκαίη για να καλυφθούμε; Να νιώσουμε απόβλητοι για να νιώσουμε ασφάλεια; Σοβαρολογείς;

Φυσικά και είχα γκόμενα, όμως δεν ήταν από το σχολείο και δεν την είχε δει ποτέ κανείς. Ακόμη όμως κι αν ίσχυε κάτι τέτοιο, ενισχύει την άποψή μου ότι ενώ υποψιαζόμασταν ότι μπορεί και να είμασταν ομοφυλόφιλοι, εφόσον τα είχαμε καλά με τον εαυτό μας, είχαμε το σθένος να το τρίψουμε στη μούρη των υπολοίπων. Δεν τρομοκρατηθήκαμε από τη σκέψη αυτή, δεν προσπαθήσαμε να το παίξουμε macho και να βρούμε κανέναν γκαίη να κοροϊδεύουμε για να καλύψουμε τα ...νώτα μας, δεν καταφύγαμε στην ομοφοβία, όπως κάνουν οι περισσότεροι κρυπτομοφυλόφιλοι. Κατά συνέπεια, υπάρχει μια διέξοδος, είπε ο παλιάτσος στο ληστή...

Τώρα, νομίζω ότι είναι πολύ πιο εύκολο για ένα πλούσιο να πάει να κάνει το ζητιάνο για πλάκα παρά για ένα φτωχό να πάει να γίνει ζητιάνος αφού θεωρώ ότι η ίδια απαξίωση θα υπήρχε στο ζητιάνο από την κοινωνία. Μάλλον δεν έχεις καταλάβει πόσο αποπνικτικό μπορεί να γίνει το περιβάλλον στις επιλογές σου και τις πεποιθήσεις που δεν ταιριάζουν με το καθώς πρέπει. Η γιαγιά μου δεν έμαθε ποτέ ότι είμαι άθεος, θα πέθαινε από τη στενοχώρια της, πιστεψέ με, δεν έχω ανασφάλειες για αυτό το θέμα αλλά θα χαλούσε το καλό πρόσωπο που είχα χτίσει. Και μερικές φορές ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ τι λένε οι άλλοι.

Click για ανάπτυξη...

Άλλο πράγμα είναι η πλάκα και άλλο η πολιτική στάση!! Επίσης, το παράδειγμά σου είναι άκυρο, εκτός εάν στα σοβαρά εννοείς ότι η φτώχεια είναι ντροπή και θα έπρεπε να κρύβεται. Στην Αραβία οι ζητιάνοι είναι περήφανοι και σου ζητούν χρήματα με ύφος, ως να ήσουν υποχρεωμένος να τους δώσεις.

Η γιαγιάδες μας μας νόμιζαν για αντίχριστους κι είχαν κάνει κι ευχέλαιο στην εκκλησία για να σωθεί η ψυχούλα μας. Φυσικά και οι πεποιθήσεις μας δεν ταίριαζαν με τίποτε με το καθώς πρέπει και ήμασταν ιδιαίτερα περήφανοι γι' αυτό. Εάν το περιβάλλον σου είναι αποπνικτικό -και το δικό μου υπήρξε ιδιαίτερα τέτοιο- break on thru to the other side...

Αρχική Δημοσίευση από Neraida:

Υπαρχει καποιος που να μη θελει να γινεται αποδεκτος απο την κοινωνια μας ευρυτερα, αλλα και απο τις αλλες μικροτερες επι μερους κοινοτητες των οποιων ειναι μερος? Δηλαδη, να μην τον ενδιαφερει εαν θα γινεται αντικειμενο χλευασμου και εαν θα βρισκεται στο περιθωριο?

Click για ανάπτυξη...

Ναι, υπάρχει, εκείνος που δεν γουστάρει το περιβάλλον του να είναι αποδεκτό από τον ίδιο. Υπερβατικά πράγματα λέω τώρα ε; Στο περιθώριο βάζουν όποιον αποδέχεται το ρόλο του περιθωριακού και πίστεψέ με αυτό μπορεί να γίνει για διάφορους λόγους, όχι μόνο από την ομοφυλοφιλία. Πολλή σημασία της έχετε δώσει κι αυτής τελικά...

Ειμαι σιγουρη πως οχι...Απλως εκεινοι που εχουν κανει δουλεια με τον εαυτο τους, ισως να βρισκονται ενα βημα πιο μπροστα απο εκεινους που δεν εχουν συμφιλιωθει με αυτο που ειναι. Οσο και καλα να νοιωθεις με τον εαυτο σου, το περιβαλλον μπορει να κανει μεσα σου απο μεγαλο μεχρι μικρο κακο. Εκτος πια εαν αγγιζεις ή εχεις ξεπερασει τα ορια της αναισθησιας.Η απορριψη ποναει, ενοχλει, στενοχωρει, ειναι,τελος παντων, λογος δημιουργιας αρνητικων συναισθηματων και αντι να σε βοηθαει στην προσωπικη σου εξελιξη, σε κραταει στασιμο. Δεν μπορω να πιστεψω οτι καποιος θελει να αισθανεται "Αποβλητος".

Click για ανάπτυξη...

Τώρα έρχεσαι στα λόγια μου! Αυτοί που έχουν συμφιλιωθεί με τον εαυτό τους, πράγματι βρίσκονται όχι μόνο ένα, αλλά πολλά βήματα μπροστά. Εάν εσύ πρώτος απορρίπτεις τα στραβά του περιβάλλοντός σου, σ' ενδιαφέρει να το δηλώσεις ευθαρσώς και να το παλέψεις μέχρι θανάτου, αλλιώς είσαι ένας μεμψίμοιρος, γεννημένος loser... Όλοι αισθανόμασταν απόβλητοι για διάφορους λόγους, βρήκαμε όμως τον τρόπο να κάνουμε το περιβάλλον μας να μας σεβαστεί, ...με το έτσι θέλω στην τελική.

Επομενως, ο τροπος που αντιμετωπιζει μια κοινωνια μια ομαδα ανθρωπων και το ποσο καλα αισθανονται αυτοι οι ανθρωποι για τη διαφορετικοτητα που τους διακρινει και καλως ή κακως κρινονται, συνδεονται μεταξυ τους.

Click για ανάπτυξη...

Εάν έχεις επιλέξει τη διαφορετικότητά σου, τότε καλύτερα η κοινωνία να προσέχει το πώς σε αντιμετωπίζει, γιατί μπορεί να την αντιμετωπίσεις κι εσύ. Τα πρόβατα πάντοτε φοβούνται τους λύκους κι ας είναι αριθμητικά περισσότερα. Τη δική μας τη φωνή να τη φοβάστε...

Βεβαια ακομα και εαν καποιος τα εχει βρει με τον εαυτο του, αλλα ειναι μερος μιας κοινωνιας, εστω για παραδειγμα της δικη μας εδω στο Στεκι, της οποιας η πλειοψηφια των μελων της σε θεματα περι ομοφυλοφιλιας δεν εκανε τιποτα αλλο απο το να χλευαζει την εν λογω ομαδα, με ποση ανεση θα μπορουσε να παραδεχτει δημοσιως την σεξουαλικη του ταυτοτητα, ακομα και πισω απο την ανωμυμια που σου χαριζει αυτος ο τροπος επικοινωνιας?! Δεν ειναι ευκολη υποθεση. Ο αρνητισμος και η στενομυαλοσυνη ωθουν τον ανθρωπο σε απομονωση και ειναι επομενο να κλειστει στο καβουκι του.

Click για ανάπτυξη...

Βρέθηκε όμως το συγκεκριμένο στέκι, το οποίο ενώ δεν αποτελείται κατά πλειοψηφία από ομοφυλόφιλους, εντούτοις είναι χώρος φιλικός προς εκείνους. Εάν τα παιδιά με τα οποία συζητάμε σήμερα, είχαν απογοητευτεί από ένα δύο φόρουμ όπου κυριαρχεί η καφρίλα και είχαν κλειστεί στο καβούκι τους, θα νόμιζαν ότι όλος ο κόσμος είναι έτσι και θα έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ. Αυτό είναι ακριβώς αυτό που είπα προηγουμένως στον Γκάνταλφ: "Εάν έψαχνες καλύτερα, εφόσον ένιωθες εντάξει με τον εαυτό σου, είμαι βέβαιος ότι θα έβρισκες τα άτομα που θα σε αποδέχονταν, ακόμη κι αν δεν είχαν τις δικές σου σεξουαλικές προτιμήσεις".

Διοτι, ως γνωστον, "οποιος εχει τη μυγα μυγιαζεται"...Και εκεινος την ειχε, εσεις οχι...

Click για ανάπτυξη...

Ακριβώς!! Συνεπώς το πρόβλημα ξεκινούσε από μέσα του κι όχι απ' έξω του.

Εσεις δεν ειχατε καμμια μυγα, ο,τι κανατε το κανατε για την πλακα σας, για αντιδραση κ.ο.κ, εκεινος ομως θα ηταν ο εαυτος του, ο οποιος ηξερε οτι δε θα γινοταν αρεστος ουτε αυριο ουτε μεθαυριο αλλα ουτε και του χρονου. Εσυ την επομενη χρονια εμφανιστηκες με μια ξανθια γκομεναρα και τελος. Για εκεινον ομως δεν θα ηταν το ιδιο...

Click για ανάπτυξη...

Κι εκείνος εμφανίστηκε με κάποια, την παντρεύτηκε, έκανε και δύο παιδιά και δεν τόλμησε ποτέ να εξωτερικεύσει τις τάσεις του. Το παιδί βασανιζόταν και ίσως μόνο εγώ να γνωρίζω το γιατί. Πιστεύω ότι δεν έγινε ποτέ πραγματικά ευτυχισμένος, εάν κρίνω από τη φάτσα του και τα όσα μου έλεγε όταν συναντηθήκαμε πρόσφατα. Εμείς δεν το κάναμε για την πλάκα μας, το κάναμε για την τιμή μας...

Αρχική Δημοσίευση από nikolas17:

Χάος, κατ' αρχάς αδυνατώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να συνδέεις την 'προκλητική' συμπεριφορά σας, αυτή ενάντια στο κατεστημένο, με την συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλίας στο άτομο. Είναι φανερό, πιστεύω, οτι στα μέσα της δεκαετίας του '80, κανένας δεν έβγαινε έτσι ανοιχτά για να δηλώσει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, και ιδιαίτερα αν αυτές ήταν ομοφυλοφιλικές. Δεν συνειδητοποιείς, ότι ειναι αρκέτα πιθανόν (για να μην πω σίγουρο) ότι όλοι καταλάβαιναν ότι κάνατε πλάκα? Θεωρείς ότι σας σκέφτονταν ως μια 'παρέα ομοφυλόφιλων' που δήλωνε ανοιχτά τις σεξουαλικές τις προτιμήσεις?

Γιατί, αν νομίζεις ότι συνέβαινε αυτό, θα είχαν συμβεί τα ακόλουθα πράγματα. Πρώτον, τα περισσότερα (σχεδόν όλα), αγόρια του σχολείου, δεν θα σας πλησίαζαν. Όταν παιρνούσατε (εσύ και η παρέα σου) θα σας χλεύαζαν, θα σας σχολίαζαν ειρωνικά, θα γινόσασταν 'δακτυλοδεικτούμενοι'. Όπως μόνος σου ανέφερες, εκείνη την εποχή, το να είσαι ομοφυλόφιλος ήταν σκέτος όνειδος. Άραγε, γιατί δεν περάσετε αυτό τον όνειδο εσείς? Δεν είναι πιθανό να είχαι καταλάβει ότι είστε απλώς μια παρέα αντιδραστικών παιδιών που είχατε ως μοναδικό σκοπό να προκαλέσετε???

Click για ανάπτυξη...

Νικόλα μου, το είχαν χάψει αμάσητο, μπέσα!! Άπαντες το πιστεύανε. Εσύ αδυνατείς να το πιστέψεις, επειδή θεωρείς ότι ο δικός σου τρόπος αντιμετώπισης είναι ο μόνος δυνατός κι αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο τα λόγια μου. Το Χάος και την παρέα του δεν τολμούσε κανείς να τη χλευάσει και να την ειρωνευτεί, τελεία και παύλα!! Ειδάλλως θα κάναμε κι εμείς το ίδιο και είχαμε πολλή διάθεση για τσαμπουκά ανά πάσα ώρα και στιγμή (ήταν όλοι κότες όμως κι εμείς ξέραμε να παίζουμε με τα όρια, οπότε δεν άνοιξε ούτε μύτη). Σιγά τους άντρες δηλαδής

Όταν ο κόσμος έχει συνηθίσει με τους ομοφυλόφιλους να 'κρύβονται' (ακόμα και τώρα αλλά εντονότερα σε παλιότερες περιόδους) νομίζεις ότι σε πίστεψαν (έστω και αν δήλωναν αλλιώς) οτί τόσο εσύ όσο και ολόκληρη η παρέα σου είσασταν ομοφυλόφιλοι?

Click για ανάπτυξη...

Το ξαναλές, προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Μωρέ γίνεται, γίνεται σου λέω...

Μάλιστα, δεν βλέπω πουθενά όμως το σημείο που λέει τι ακριβώς διάκριση αντιμετωπίσατε...

Click για ανάπτυξη...

Έτσι κι αλλιώς δεν μας πήγαινε η συντριπτική πλειοψηφία του σχολείου, πριν αρχίσουμε τα κόλπα που σας περιγράφω. Μας γυρνούσανε την πλάτη, μας κορόιδευαν, μας τη λέγανε, γελούσαν πίσω απ' την πλάτη μας...Μέχρι που οργανωθήκαμε και τους πατήσαμε κάτω! Από τότε πάλι δεν μας πήγαιναν, πάλι έλεγαν τα μύρια όσα πίσω απ' την πλάτη μας, όμως μόνο πίσω απ' την πλάτη μας τολμούσαν οι ...αδερφάρες (συγνώμη για το αντεστραμμένο σωβινιστικό μου αστείο).

Χωρίς να βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση, έχω την εντύπωση ότι οι κραγμένες βγαίνουν στα ΜΜΕ, τους αποκαλούν (οι τηλεθεατές) αδερφές κτλ. Και πρώτη φορά ακούω να μην μέμφονται τις 'κραγμένες. Τόσο πολύ έχουμε προχωρήσει ως κοινωνία? ?Μάλλον έχω μείνει πίσω...

Click για ανάπτυξη...

Ναι; Πήγαινε πέστο στον Ψινάκη, το Λαζόπουλο και τον συγχωρεμένο τον Σεργουλόπουλο.

Μάλλον να σταθούμε και να θυσιαστούμε εννοείς. Να θυσιάσουμε την ψυχική μας υγεία και ισορροπία γιατί? Επειδή είναι κομπλεξικοί οι άλλοι και δεν μας αποδέχονται? Ή επειδή έτσι θα κάνουμε ένα 'βήμα προόδου'?

Click για ανάπτυξη...

Ναι, το να πολεμήσεις για την αξιοπρέπεια αυτού που πρεσβέβεις μπορεί να σημαίνει και το να θυσιαστείς. Ειδάλλως δεν είσαι άξιος για ελευθερία και δίκαια σε καταπιέζουν, κι εγώ μαζί τους!! Την ιστορία του Milk την έχεις δει; Εκείνος πίστευε στα ίδια που σας τσαμπουνάω εγώ εδώ και τώρα, πολλά χρόνια πριν. Τελικά δολοφονήθηκε από κάποιον κρυπτογκαίη. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία φίλε Νικόλα...

Μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι αρκετοί ομοφυλόφιλοι αποδέχονται 100% τον ευατό τους. Φυσικά υπάρχουν και περιπτώσεις (και πολλές μάλιστα) όπου δεν υπάρχει πλήρης αποδοχή, οπού νιώθουν ανώμαλοι κτλ κτλ. Γιατί όμως οι ομοφυλόφιλοι, που έχουν συμβιβαστεί με αυτή την πλευρά του ευατού τους (μην ξεχνάμε ότι η σεξουαλική προτίμηση είναι ένα απ' τα πολλά στοιχεία που συνθέτουν ένα χαρακτήρα) νιώθουν στο πετσί τους την γενική κατακραυγή?

Click για ανάπτυξη...

Πολύ τραγικά μας τα λες, εγώ έχω πολλές εμπειρίες που μου λένε πως δεν είναι και τόσο γενική. Νιώθουν την κατακραυγή στο πετσί τους, επειδή δεν έχουν αποδεχτεί στ' αλήθεια τον εαυτό τους και η κατακραυγή μάλλον προέρχεται από μέσα τους. Εγώ όποιον ομοφυλόφιλο γνώρισα που είχε στ' αλήθεια αποδεχτεί τον εαυτό του, ζούσε μια χαρά και δεν ένιωθε καμμία κατακραυγή.

Ο φίλος σου ήξερε ότι το δικό του outing θα ήταν μόνος μου. ΟΥΤΕ και εγώ θα έλεγα 'ξέρετε παιδιά εγώ είμαι πραγματικά ομοφυλόφιλος' σε μια παρέα παιδιών που κάνουν πλάκα με ένα τόσο σοβαρό θέμα όσο η ομοφυλοφιλία, που παριστάνουν τους ομοφυλόφιλους ενώ δεν είναι.

Click για ανάπτυξη...

Ο φίλος μου γνώριζε ότι σε πιθανό outing θα είχε εμάς δίπλα του. Ήξερε πως δεν άφηνα ποτέ τους φίλους μου αβοήθητους και πως θα ήμασταν όλοι στο πλευρό του. Ωστόσο, εκείνος μ' έπιανε και μου έλεγε: "Όλοι λένε για σένα πως είσαι πούστης, μην το κάνεις αυτό, εγώ ντρέπομαι που τ' ακούω". Για μένα ντρεπόταν άραγε;

Συγνώμη για το φρικτό μου σεντόνι, είχα όμως ν' απαντήσω πολλά σε πολλούς...

Αρχική Δημοσίευση από QsLv:

Όπου Φυσάει ο Άνεμος.

Click για ανάπτυξη...

Όπου τολμούν οι αετοί!!

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Να το εκλάβω αυτό ως θετική απάντηση στα ερωτήματα που θέτω; Διότι από τα συμφραζόμενα προκύπτει ότι πράγματι το ζήτημα δεν είναι το κατά πόσον είναι έτοιμη η κοινωνία να σ' αποδεχτεί, αλλά πόσο έτοιμος είσαι εσύ να αποδεχτείς τον εαυτό σου. Όπως είπες, αυτό χρειάζεται δουλειά του καθενός με τον εαυτό του (για όλα τα ζητήματα κι όχι μόνο της ομοφυλοφιλίας) και είναι κάτι που έρχεται σταδιακά, εξελικτικά...

Click για ανάπτυξη...

Να το εκ λάβεις ως θετική απάντηση ....ναι η ευθύνη της αυτό αποδοχής από κάποιο σημείο και μετά είναι προσωπική και όχι μαζική υπόθεση...αλλά μην ξεχνάς ότι είναι απίστευτα σκληρό και απάνθρωπο να μεγαλώνεις σε κάποια οικογένεια και αργότερα κοινωνία που αδυνατεί να σε αποδεχτεί θεωρώντας σε ανώμαλο αφύσικο....και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς..

Αρχική Δημοσίευση από Corpse Bride:

Ωρε χαος, τωρα συγκρινεις τις "μαγκιες" και την επαρση μιας παρεας -υποτιθεται- αποβλητων παιδιων (επειδη καπνιζαν ή εκαναν ναρκωτικα; τι αλλο επαιζε δηλαδη να κανει εναν 17χρονο 'περιθωριο'?..) με μια πραγματικοτητα κι εναν φοβο που τα παιδια βιωνουν καθημερινα.
Και δεν ειναι παντα τοσο ευκολο το "βρες τα με τον εαυτο σου και θα τα βρουν οι αλλοι μαζι σου" που λεμε ετσι ανετα. Ενας ενηλικος συχνα τα χει χαμενα ή υπερβαλλει με την παραμικρη απαξιωση που θα νιωσει, ποσω μαλλον ενας εφηβος -που ειναι δεδομενο πως τα χει χαμενα- και που το θεμα του εχει να κανει με τη σεξουαλικοτητα του.

πς. Ο Σεργιανοπουλος συγχωρεθηκε, ο Σεργουλοπουλος ζει μεχρι αυτη τη στιγμη που μιλαμε

Click για ανάπτυξη...

Ουπς, σόρρυ ρε παιδιά, πάντα τα μπέρδευα αυτά τα ονόματα.

Δεν καπνίζαμε και δεν κάναμε ναρκωτικά. Αυτά όλα τ' αρχίσαμε αργότερα... Ωστόσο, μιλάμε για εφήβους που νιώθουν απόβλητοι επειδή είναι ομοφυλόφιλοι, οπότε νομίζω ότι το αντίστοιχο παράδειγμα θα έπρεπε να περιλαμβάνει εφήβους που ένιωθαν απόβλητοι γι' άλλους λόγους. Ειδικά όταν αυτοί οι έφηβοι μεγαλώνοντας, απέδειξαν ότι πίστευα απόλυτα αυτά που πρέσβευαν τότε. Οι φίλοι μου ζουν ακόμη αντισυμβατικά και αμφισβητώντας τους πυλώνες της κοινωνίας, την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, άλλωστε είμαι ο μόνος από τον πυρήνα της παρέας που εκανε παιδί.

Εάν λοιπόν όπως ομολογείς, θεωρείς ότι πράγματι ένας έφηβος υπερβάλει για την μη αποδοχή της σεξουαλικότητάς του, έστω κι αν το δικαιολογείς, θα σου πω ότι κι εγώ το δικαιολογώ, ωστόσο δεν βρίσκω κανένα λόγο να τους λυπάμαι. Σε κάθε "τραγωδία" υπάρχει και κάθαρση κι εγώ γι' αυτήν μιλώ σε τούτα τα ποστ. Εάν λοιπόν οι φίλοι μας είχαν την "μαγκιά", όπως την αποκαλείς, να δεχτούν τον εαυτό τους αντί να μεμψιμοιρούν, θεωρώ ότι θα κέρδιζαν τον κόσμο και πως θ' ανακάλυπταν ότι αυτό που τους φοβίζει δεν είναι παρά μία σκιά, μια ιδέα. "Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη", όπως λέει κι ο Σεφέρης.

Η κοινωνία δεν είναι παρά ένα "συνονθύλευμα ερυθρών φλυαριών", όπως χαρακτήρισε κάποιος κάποτε το έργο του Καζαντζάκη. Ένας εσμός αδιάφορων κι αναποφάσιστων, που μεταξύ τυριού και αχλαδιού μπορεί να σχολιάσουν αρνητικά έναν γκαίη, να γελάσουν μ' ένα φρικιό ή να σαρκάσουν μια φεμινίστρια. Ο αποφασιμένος όμως, που παλεύει για τη ζωή του και για τα πιστεύω του, γνωρίζει πως η πίστεις τους σκορπίζουν σαν ξερά φύλα στον άνεμο (όπου αυτός φυσά). Ο αποφασισμένος θα επικρατήσει. Φαντάσου και τον Καζαντζάκη να μεμψιμοιρούσε και να κλαιγόταν επειδή οι φασίστες του στέρησαν το Νόμπελ, να διαμαρτυρόταν διεκτραγωδώντας ότι οι βαρετοί κι ατάλαντοι αδιάφοροι τον χαρακτήριζαν ως φλύαρο, να βαρυγκωμούσε επειδή "σαράντα σβέρκοι βοδινοί με λιγδωμένες μπούκλες" κατά το Βάρναλη τον είχαν αφορέσει. Εκείνος όμως τους έστειλε τα παπούτσια του, να τα καταραστούν κι αυτά για να μη λιώνουν. Ποιος άραγε ήταν τότε ο ηττημένος;