Αποπλάνηση 11χρονης μέσω διαδικτύου

Νομίζω ότι αυτή η κουβέντα πρέπει να σταματήσει εδώ. Τουλάχιστον όσοι αντιλαμβάνεστε το ανώμαλο του πράγματος, σταματήστε να συζητάτε για αυτό το θέμα. [...]Φιλική συμβουλή.

Υ.Γ.: Εννοείται πώς δεν θα μπω στην διαδικασία να πείσω για το ότι δεν είμαι ελέφαντας.

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:

Εχώ θεωρω φοβερά ρομαντικο το συμβάν. Αν σκεφτεί κανείς πόσο εύκολα αποπλανάται ένα παιδί, και άν σκεφτεί τι γίνεται στις 99/100 περιπτώσεις που αποπλανάται, δηλαδή τι σκατά τρέχουν στον εγκέφαλο αυτών που το κάνουν, είναι πραγματικά μοναδικό φαινόμενο αυτό. Φυσικά ο τύπος είναι βιτσιόζος. Το βίτσιο του όμως δεν είναι που αγάπησε και καψουρεύτηκε 11άρες που έμοιαζαν με 15άρες. Αυτό θα μπορούσε να το πάθει και ο πατέρας σου μουνλαιτ, πολύ πολύ εύκολα. Το βίτσιο του είναι που επέμεινε, να γυρίζει την σεξουαλική του ζωή μόνο γύρω απο αυτή την ηλικία, παρά όλα τα προβλήματα που αυτές του οι σχέσεις θα του δημιουργούσαν αργά ή γρήγορα. Καλά δηλαδή να τρώς ξύλο που πήρες το κουτί με τα σοκολατάκια απο το πανω πανω ράφι. Να σε δέρνουν όλοι μαζί που έκλεψες το αυτοκίνητο του γείτονα μέρα μεσημέρι κι εσύ εκεί, πάλι;

Click για ανάπτυξη...

Ρομαντισμό? Να υποθέσω είσαι κάποιος 4χ φεύγα και σε θίγει η όλη αναφορά προς ανώμαλο 40ρι? Γιατί από όποια σκοπιά και να το δεις δεν υπάρχει ρομαντισμός εδώ πέρα από που πηγάζει ο ρομαντισμός? Από που πηγάζει το συναίσθημα? Ο εν λόγο κύριος την "βίαζε", "Αποπλανούσε", " <Βάλε ότι θες>" από τα 11 τις χρόνια και όχι μόνο αυτήν άλλα και άλλες δυο μια 13χρονι και μια 15χρονι, ο εν λόγο κύριος είχε και παιδιά ουσιαστικά ήταν λες και έκανε ερωτά με τα παιδιά του Άμα εσύ θα αισθανόσουν καλά το παιδί σου απτά 11 τις να έχει σεξουαλικές σχέσεις με έναν 2χ/3χ/4χ/5χ φεύγα τότε..

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:

Αυτό είναι ενα μεγάλο πρόβλημα που έχουν κάποιοι στις συζητήσεις. Θεωρούν ότι μπορούν να βάλουν ότι θέλουνε, σε μια περιγραφή γεγονότος ή ατόμου, οπότε το ίδιο προτείνουν και στους άλλους να κάνουν. Και στο τέλος όλοι μιλάνε ο καθενας στον εαυτό του για ότι θέλει;

By the way πώς μπορώ να αλλάξω την ηλικία μου στο προφίλ μου και να βάλω την σωστή; Γιατί είμαι 4χ για την ακρίβεια κοντεύω τα 5χ όμως όχι φεύγα, αλλά εσύ βάλε ότι θές

Click για ανάπτυξη...

Το κακό είναι πως δεν απαντάς στο ερώτημα μου δεν αναφέρθηκα στην ηλικία για να σε θίξω άπλα αρκετοί 4χ έχουν μια αμυντηκι στάση στο όλο θέμα αποτι είδα και σε προηγούμενα ποστ. Δεν νομίζω ότι έβαλα ότι ήθελα σε κάτι από αυτά που ανέφερα όλα προήλθαν από παρακολούθηση ενός ρεπορτάζ που ποσταρε ένας χρήστης εδώ. Η ηλικία σου δεν με ενδιαφέρει τα λεγόμενα σου με ανησυχούν ενδεχόμενος Σορρυ αμα σε έθιξα δεν είχα αυτόν τον σκοπό συζήτηση κάνουμε

Αρχική Δημοσίευση από Buggs:

Κοίταξε οι 4χ απλά συμβαίνει, λόγω της ίδιας ηλικίας, να μπορουν να σου πούν μετα βεβαιότητας ότι μια 11χρονη που μοιάζει 15χρονη, μπορει να τους αποπλανήσει υπο συνθήκες. Αυτό ισχύει και για τους 1χ βέβαια νεαρούς και τους 2χ και 3χ όμως ο εν λόγω είναι 4χ γι'αυτό και παρατηρείς αυτό που παρατηρείς. Στο ρεπορτάζ δεν λέει για βιασμό ούτε για βία ή ξύλο, και ακόμη και χρήστριες που είναι υπέρ της λουκανικοποίησης του πιγκ40, παραδέχονται πλέον ευθαρσώς ότι υπήρξε καθαρή συναίνεση σε όλες τις περιπτώσεις. Τώρα ποιά απο τα λεγόμενα μου σε ανησυχούν μαλλον θα πρέπει να γινεις πιο συγκεκριμένος

Click για ανάπτυξη...

Σε καμιά περίπτωση δεν είπα ότι υπήρξε ξύλο και άλλα παρεμφερή, άλλα όπως είπα όσο εύκολο είναι να πείσεις μια 11χρονη να φάει το φάει της άλλο τόσο είναι ένας 1χ/2χ/3χ/4χ κ.ο.κ να την πείσει να πάνε στο κρεβάτι. Και παλιά που έλεγαν ελα σπίτι μου κοριτσάκι και θα σου δώσω γλειφιτζούρια με την θέληση της πήγαινε τη σημαίνει αυτό ότι ήθελε σεξ το 5χρονο? Τα λεγόμενα περί ρομαντισμού τα βρίσκω βρίσκω γελοία χωρίς να θέλω να σε θίξω. Στην περίπτωση που είσαι πατέρας θα σου άρεσε κάτι ανάλογο να τύχαινε στο παιδί σου?

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

Στη ταινία Leon πάντως έχουμε το ανάποδο,
η 12χρονη Ματίλντα (Natalie Portman)
αποπλανεί τον "εκτελεστή" Jean Reno (Leon)
εκμυστηρευόμενη πολλές φορές τον έρωτα της προς εκείνον.
Κι ως γνωστόν, πολύ συχνά οι ταινίες ζηλεύουν ιδιαίτερα την ίδια τη ζωή
και τα απαράμιλλα σενάριά της.



Είδες ότι η αποπλάνηση δεν είναι ένα μονόδρομο παιχνίδι.

Πόσοι αλήθεια έχετε εικόνα μιας 11-12-13χρονης?
Επειδή αναφέρθηκαν κουβέντες για μωρά και πάμπερς.

Εγώ έχω ανιψιά στα 10 και αν μου έλεγε ότι κωλοτρίβεται
θα το έβρισκα απόλυτα φυσικό
καθώς και σε μένα θέλει να κάνει τα ίδια.

Give it roots, βέβαια απαντούσε ο Ρενώ κι όχι κάτι άλλο ()
και η ματίλντα (σύμφωνα με τον παιδεραστή?? Λυκ Μπεσόν)
φύτευσε το φυτό του στο κήπο του σχολείου κι όχι το lili-um του.

Αλλά αν υπέκυπτε στη σεξουαλική αποπλάνηση της μικρής,
αυτό τον έκανε ψυχανώμαλο και κακό,
όπως ακριβώς θα λέγαμε το ίδιο για τη φύση του επαγγέλματός του?

Το προσωπικό μου γούστο (κι όχι η ηθική) δε μου δημιουργεί παρόρμηση
να προβώ σε σεξουαλικές πράξεις με μια "άγουρη" κοπέλα,
όμως ο σκόπελος που πληρώνει κανείς όταν το κάνει,
είναι δυσανάλογα βαρύς (όταν μιλάμε για αποδεδειγμένα συναινετικό έρωτα).

Πραγματικά το ασχημάτιστο του κορμιού είναι μία ένσταση αλλά μόνο του γούστου
(κι όχι η ανάπτυξη που συνεχίζει και μεταεφηβικά, έλεος)
αφού κάλλιστα οι γιαγιάδες και ακόμη πολλές μανάδες, γέννησαν στα 16 τους και 17 τους
χωρίς καμιά σωματική δυσλειτουργία ή ψυχική αλλοίωση, ίσα ίσα.

Το θέμα είναι να σε γκαζώνει λίγο και το μυαλό,
και να σπιντάρεις και με πιο έκφυλα () πράγματα
αντί να πέφτει χειρόφρενο λόγω του πρωτάπειρου.

Άμα το παίζεις love teacher, χάνεις μέρος της απόλαυσης
και πλέον βαριέμαι τις εκπτώσεις....




Αν δεν είναι ανήθικο γιατί άλλο να βλάψει το κορίτσι και την οικογένεια?
Λες και η οικογένεια κινηματογραφούσε και χάλασε στη τιμή, το deal?

Πως ξέρεις ποιον έβλαψε και με ποιον ακριβώς τρόπο?
Το'μαθε η Λαμπίρη, μετά εσύ κι ύστερα η Μουνλάϊτ.
Οκ, έβγαλα άκρη

Στις ραφές των λεγομένων σου όπως στο αυγό του φιδιού,
διακρίνεις το ίδιο το φίδι....με αλλαγμένο δέρμα.

Πίσω από το δάχτυλο σου δε χωράς.
Όσο απεκδύεσαι την ηθική του θέματος τόσο
η ηθική θα κάνει γκελ και θα χτυπάει στη γυρισμένη πλάτη σου.

Μην τρομάζεις.
Απλώς ανήκεις σε μια κατηγορία νεοσυντηρητισμού
που κλέβει τη δόξα του υφαντού της ταραντούλας.

Το΄πες άλλωστε και μοναχός σου:






Αν δεν ήσουν συντηρητικός
θα ήσουν όμως ανήθικος?




Όλα αυτά λοιπόν που λέτε δικηγόροι, ψυχολόγοι, επικριτές
ΘΑ ΙΣΧΥΑΝ μόνο αν η περιπτωσιολογία ήταν αυτή του βιασμού
κατά δήλωση της μικρής
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ βιασμό
από τις αναμοχλεύσεις του περιβάλλοντός της.

Η επίκριση αφορά σε μια τέτοια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ περίπτωση.

Κι επειδή η εικασία έφτασε να παρενοχλεί τα σύννεφα,
σε λίγο ίσως βρέξει...

Η απόφαση για το καταδικαστικό του εν λόγω pig40,
πότε βγαίνει;
Είμαι περίεργος να δω τι τρόπος θανάτωσης θα επιλεχθεί (με βούλευμα ή χωρίς)
από το team που ψέγει με την ευκολία που άλλοι βράζουν μακαρόνια.

Click για ανάπτυξη...

Μιας και αναφέρεσαι στο Λεόν. Στους "Καταραμένους" του Βισκόντι υπάρχει ο αξιωματικός του στρατού και βιομήχανος Μάρτιν Φον Έσενμπεκ ο οποίος έχει παιδοφιλικές τάσεις (εκτός από χίλια άλλα κουσούρια). Δίπλα από το σπίτι της ερωμένης του ζούσε και ένα μικρό κοριτσάκι (10-12 ετών) το οποίο btw ήταν και ένα από τα πιο όμορφα κοριτσάκια που έχεις δει ποτέ σε ταινία. Ο Μάρτιν μετά από την κατρακύλα που πήρε τελικά έκανε και αυτό, την αποπλάνησε (και δεν βίασε, το κοριτσάκι το ήθελε επειδή ο Μάρτιν ήταν ένας όμορφος ψηλός Γερμανός που της πήγαινε παιχνίδια (!) για να τον συμπαθήσει) με συνέπεια να ικανοποιήσει το πάθος του. Τα προβλήματα ξεκινούν για αυτόν όταν ο ψυχισμός του παιδιού διαταράχτηκε τόσο πολύ ώστε σε μια κατάσταση κρίσης πήγε στη σοφίτα και κρεμάστηκε. Όλα αυτά βέβαια υπό το διεστραμένο βλέμμα του Λουκίνο και το ασυναγώνιστο ταλέντο του. Ωραίο ε; Μπορούμε να μιλάμε μέρες για το πως αντιλαμβάνεται το σινεμά διάφορα ζητήματα αλλά η τέχνη δεν αναπαριστά την πραγματικότητα, την εξιδανικεύει (ή την δαιμονοποιεί) ή την ερμηνεύει υπό ένα πρίσμα εντελώς διαφορετικό από τα δικά μας κριτήρια αξιολόγησης (συνήθως).

Ως προς τα επίθετα νεοσυντηρητικός και ηθικός τα αποδέχομαι με μεγάλη χαρά (για να τα λες εσύ), ψάξε όμως και τις λέξεις μηδενιστής και σχετικιστής, αυτά τα δύο τελευταία σιχαίνομαι όπως κατάλαβες από τον τρόπο που αντιδρώ όταν τα βλέπω σε ανθρώπους.

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Ωραίο ε;

Click για ανάπτυξη...

'Οχι απλά ωραίο.
Αριστουργηματικό.
Ήξερες πως η ταινία αυτή ήταν η αγαπημένη του Φασμπίντερ;

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

η τέχνη δεν αναπαριστά την πραγματικότητα, την εξιδανικεύει (ή την δαιμονοποιεί) ή την ερμηνεύει υπό ένα πρίσμα εντελώς διαφορετικό από τα δικά μας κριτήρια αξιολόγησης (συνήθως).

Click για ανάπτυξη...

Το παράδειγμα με το Leon
(όπως και με το Lolita του Κιούμπρικ και αργότερα του Adrian Lyne
με τον ασύγκριτο Τζέρεμι Αϊρονς και τη δική του αποπλάνηση από τη 12χρονη "Lo")
Βλέπε εδώ
το ανέφερα όχι μόνο ως δείγματος περι του ότι η τέχνη αναπαριστά την πραγματικότητα
(κάτι τέτοιο θα ήταν ένας μεταμοντέρνος ρεαλισμός που τον οικειοποιούμαι εύκολα)
αλλά γιατί υπάρχει μια αμφιδρομικότητα κι όχι όπως ανέφερες για την παρατηρούμενη αποπλάνηση μονής φοράς.

Φυσικά, η τέχνη άλλες φορές αναπαριστά άλλες όχι, τη ζωή την ίδια,
άλλες φορές με κρίση του σκηνοθέτη κι άλλες όχι.

Η τέχνη ως αξιολογητικό μέγεθος και κριτήριο της σχέσης των πραγμάτων,
είναι σχολείο κι ας μην αναπαριστά πάντα.

Τώρα δες τι γίνεται, και πως πέφτεις μεστην ίδια σου τη φάκα:

Θέτεις το παράδειγμα κατά το οποίο η μικρή κρεμιέται στη σοφίτα
λόγω ψυχικής διατάραξης κλπ. ως μέτρου για την μομφή
και την ανηθικότητα της σύναψης μιας τετοιου είδους σχέσης.

Δηλ. αφού δε συνιστά η τέχνη μέτρο της πραγματικότητας
τότε τι μπαίνεις στον κόπο να μου αποδείξεις ότι υπάρχει μομφή
αφού το λέει ο Βισκόντι? Εκτός κι ο Βισκόντι δε κάνει τέχνη αλλά ραβιόλια.

Εγώ μπήκα απλώς στον κόπο να μιλήσω για τον Μπεσόν (Leon)
γιατί η απεικόνιση της ζωής μανατζάρεται κι από τη Τέχνη
(απόδειξη οι τόσες νουβέλες που πολλές ήταν πραγματικές ιστορίες
και μεταφέρθηκαν στο μεγάλο πανί) -είχα δηλ το έρεισμα
ενώ εσύ παρόλο που το απορρίπτεις το χρησιμοποιείς κιόλας
για να αποδείξεις τη σκανδαλοθηρία της σύναψης σχέσεων
για κάτι που δεν αναπαρίσταται στη πραγματικότητα (κατα πως πιστεύεις)!

Οπότε μου μένει να τείνω να σε πείσω για το ότι η τέχνη αναπαριστά
πτυχές της ζωής μας μοναδικά για να ξαναζωντανέψω το χαρτί σου περι τέχνης?

Η τέχνη είναι άρωμα.
Κάποιοι βάζουν έλαιο βανίλιας,
άλλοι κάποιου εσπεριδοειδούς,
αν ο ένας συμφωνεί με την οπτική μιας γλυκιάς ταινίας που πραγματεύεται τη παιδοφιλία
κι ένας άλλος όχι,
άραγε αυτό θα σημαίνει ότι η τέχνη απέτυχε το σκοπό της,
ότι πέτυχε να μας προβληματίσει,
ότι η παιδοφιλία είναι ζήτημα της τέχνης,
και ρε συ φαντ. τι πα να πει ότι η τέχνη ερμηνεύει τα πράγματα
με άλλα κριτήρια? Τα οποία τα θέτουν άνθρωποι από την Κούφια Γη?
Άνθρωποι άλλων διαστάσεων, γαλαξιών;

Προβληματίζει η τέχνη και σαν Ματίλντα και σαν Μάρτιν...
Και είναι τουλάχιστον διττή η φύση και ο ρόλος της
να πάλλονται τα πράγματα ανάμεσα στο γούστο μας και την ηθική μας.

Ευτυχώς να λες.

Μα παρατήρησα ότι είτε σαν "Leon", είτε σαν "καταραμένοι"
εσύ πάντα ανικανοποίητος στοχαστής του αστόχαστου.
Στο μεν πρώτο δεν αναπαριστάται η πραγματικότητα καθότιν τέχνη,
άρα δεν είναι κριτήριο ριαλαϊζέησον η ματιά του Μπεσόν
κατά πόσο επιτρεπτή είναι η σχέση της πιτσιρίκας με το Ζαν Ραμολί
ενώ στη δεύτερη ο Λουκίνο είναι διεστραμμένος γιατί αυτοκτονεί τη νεαρά.

Αν κινηματογραφούσες εσύ ένα μούβι, με θέμα την παιδοφιλία,
τι εικόνες θα έβαζες μέσα?
Θα μας έδειχνες σε αντιδιαστολή γλυφιτζούρια με μπουζόκλειδα;

Αρχική Δημοσίευση από fantasmenos:

Ως προς τα επίθετα νεοσυντηρητικός και ηθικός τα αποδέχομαι με μεγάλη χαρά (για να τα λες εσύ), ψάξε όμως και τις λέξεις μηδενιστής και σχετικιστής, αυτά τα δύο τελευταία σιχαίνομαι όπως κατάλαβες από τον τρόπο που αντιδρώ όταν τα βλέπω σε ανθρώπους.

Click για ανάπτυξη...

Αρχικά ψάχνω την...
..αβλεψία< ελληνιστική κοινή ἀβλεψία < ἀβλεπτῶ < στερητικό α- + βλέπω. Η αρχική σημασία ήταν «τύφλωση». Επιστροφή λοιπόν στην “Άτη” του Γ. Λειβαδά. Άτη δηλαδή παραφροσύνη, τύφλωση.
Πού όλο και κάποια κοινή ρίζα έχουν με το αλαζόνας.
Γιατί φυσικά όταν αποκαλείς κάποιον μηδενιστή ΚΑΙ σχετικιστή ξέρεις ότι αυτό
είναι δίχως άλλες προσμίξεις κουταμάρα.
Ο μηδενιστής είναι το απόλυτο μηδέν (-273κέλβιν), ο σχετικιστής είναι κάτι.
Άρα αυτά τα δύο αδύνατο να συμπλεύσουν..

Επίσης ο μηδενισμός προκύπτει από νοητικά αδιέξοδα (το πρώτο σύμπτωμα)
έως πλήρη παγωμάρα ακόμη κι εν μέσω Ανοίξεως (αν και όχι ακόμη ημερολογιακώς).
Ο δε σχετικισμός είναι μια μπανάλ συνθηκολόγηση αυτού που τον αποδίδει
στο χρώμα του ουρανού,
και η μόνιμη πιπίλα όσων έχουν να αντιτάξουν έναν ογκόλιθο ΕΓΩ και την
αδιαπραγμάτευτη πλάνη της κατοχής μιας απαράβατης μοναδικής αλήθειας.
Της αλήθειας της προσωπικής τους ηθικής.
Η γνώση περι των ορίων της ηθικής να σου υπενθυμίσω μόνο
δεν είναι γνώση του 2+5 κάνει 7 αλλά γιατί δε κάνει 25...

Αχχχ...

"Ένας κόσμος φυλαγμένος τόσο καλά
που πια δε θυμάμαι γιατί είναι δικός μου.” (από τον κόσμο σε μια κούτα, του Ιωάννη Κατσούλη)

Γιʼαυτό δεν προσπαθούμε απεγνωσμένα να γράψουμε λέξεις,
να ζωγραφίσουμε εικόνες, να αγκαλιάσουμε κορμιά?

Τελικά μπορεί και να μην υπάρχει καν κόσμος
πέρα από αυτόν που δημιουργούμε (με επικουρία Βισκόντι ή χωρίς)
μέσα στην απόγνωσή μας για κατανόηση και οικείωση…

Και χρειάζεται μεγάλη σκηνοθεσία για να μας κρύψει η σκιά από το δάχτυλό μας.

Αν όντως η ψυχή είναι μια σωματική εκδήλωση,
τότε παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο η ψυχανάλυση του βισκόντι
που επιχειρείς να είναι μια παρωχημένη λογοτεχνική μεταφορά,
τουλάχιστον στη διάσταση που αντιπροσωπεύεται μέσα από τη συγκεκριμένη γραφή.
Βέβαια, κάτι τέτοιο αφορά τη συνολική ερωτική ιστορία της ανθρωπότητας
όπου βλέπουμε το παρελθόν να επιμένει αντί να υπομένει,
γιατί το τελευταίο απαιτεί αναίρεση της όποιας μυθοπλασίας μας έχει εξαναγκάσει να δεχτούμε η αβάσταχτη ή ακατανόητη, ας την πούμε έτσι, πραγματικότητα.
Και πάντα παραμένει η διάκριση μεταξύ πραγματικότητας και αλήθειας
ένα ζητούμενο προς επίλυση ή προς απελπισία.



υγ. α ρε Φαντ., σου είπε κάποιος πως το ηλιοβασίλεμα ειναι κιτσ κι εσύ τον πίστεψες...

Αρχική Δημοσίευση από Deviance:

Το άφησα για να βάλεις και σι την δική σου πινελιά

Click για ανάπτυξη...

E ναι, μη σε κατηγορήσει κανείς για ξεπερασμένες αντιλήψεις ρε παιδί μου ρε παιδί μου, και άνθρωπο προσκολλημένο σε σκουριασμένες ιδέες!!!
Ότι "περισσεύει" εσύ να το κόβεις (την τσουτσούνα εν προκειμένω) κι εμείς οι 4χ φεύγα πως το είπες, τουλάχιστον 150 φορές, (φυσικά όχι για να θίξεις κανένα) θα φροντίζουμε για τις...πινελιές, που τόσο μεγαλόψυχα μας παραχώρησες!

Πάντως, εγώ θεωρώ ΕΣΕΝΑ τυχερό που δεν ζεις σε κάποια από αυτές τις χώρες με τους συγκεκριμένους ηθικούς κώδικες!
Γιατί δεν μπορεί, κάτι θα έκανες κι εσύ κάποια στιγμή, που θα το τιμωρούσαν με...αφαίρεση (του όποιου) μέλους!

Εκτός φυσικά, αν ασπάζεσαι και εφαρμόζεις μέχρι κεραίας, τo ηθικό έρμα τέτοιων...χωρών!

.

Αρχική Δημοσίευση από lugar:

Έχουμε λοιπόν διάφορους συνομηλικους μου που λένε ότι όσοι θεωρήσανε με την πρώτη ότι είναι εσκεμένη αποπλάνηση ανηλίκου η ιστορία του 40χρονου με την 11χρονη είναι κυνικοί

Click για ανάπτυξη...

Ένοχος μέχρι αποδείξεως τουναντίον (?)
ένοχος μέχρι να βγει το πρώτο μεσημεριανάδικο να πει ότι δεν ήταν βιασμός (?)
ένοχος μέχρι να γράψει κι ο τελευταίος την τελευταία του συνκαταγγελτική αράδα
κάτι σαν την κλωτσοπατινάδα με συνειρμούς;

Αμαρτάνω δηλαδή παρηγορώ δηλαδή παρατείνω...

Αρχική Δημοσίευση από lugar:

ενώ οι ίδιοι είναι ρομαντικοί, και να ο "Λεών", να και ο Ελύτης

Click για ανάπτυξη...

Δεν αποδέχομαι το χαρακτηρισμό ρομαντικός.
Αν μου έβαζα ένα επίθετο αυτό θα ήταν κλαζομενέας.

Όσο για τον Ελύτη, επειδή έξυπνη είσαι
στα δεύτερα αναγνώσματα κάποια φορά αρπάζουμε
ό,τι δεν μαγκώθηκε από μόνο του στα πρώτα...

Αρχική Δημοσίευση από lugar:

Ρε παιδιά συγγνώμη αλλά πως να το θέσω... πόσοι από τους συνομηλίκους μας που θα πήγαιναν με έστω μία (όχι και παραπάνω όπως φάνηκε στην συγκεκριμένη περίπτωση) 11χρονη θα το έκαναν από "το μάγεμα του έρωτα" και πόσοι από βίτσιο?

Click για ανάπτυξη...

Βίτσιο το μη σύνηθες?
Η φυσιολογία (και η λογική η ίδια) σου σηκώνει το σημαιάκι.
Χτυπάει το καμπαναριό της ηθικής ξανά.
Μπέστε όλοι μέσα, έρχεται η κυρά μας η μαμή.

Αρχική Δημοσίευση από lugar:

Χωρίς την δημοσιοποίηση του θέματος από το κορίτσι ή τους γονείς ο τύπος θα συνέχιζε στο facebook να βρίσκει 11-15 χρονών κοριτσάκια.

Click για ανάπτυξη...

Κοίτα τι γίνεται τώρα.
Αν εγώ αντιπαρατεθώ σε αυτό γίνομαι αυτοδιορισμένος δικηγόρος του Αξκου.
Αλλά κι εσύ που γράφεις το παραπάνω μπαίνεις στη θέση της τρομοκρατημένης μανούλας
και δίχως να ξέρεις το ζουμί της υπόθας, θεωρείς ότι ο τύπος ήταν συλλέκτης baby pants
(για να μην πω τπτ άλλο)
επειδή ειπώθηκε, γράφτηκε, υποστηρίχθηκε ότι είχε κάνει το ίδιο και με άλλες 2.

Κι αν το είχε κάνει αλλά η δημοσιοποίηση δεν είχε τελικά νομική υπόσταση;
Θα βγεις να πεις αν αθωονόταν, ουπς σορυ λάθος, βιάστηκα?

Η λάσπη που εκτοξεύεται παίρνεται πίσω?
Όχι γιατί όταν τη πετάς είναι υγρή αλλά να τη μαζέψεις δε μπορείς γιατί έχει ξεραθεί...
Θέλει πετσέτα το πράγμα πια, αν με εννοείς.

Αρχική Δημοσίευση από lugar:

Το ποσοστό των ώριμων συναισθηματικά/ σεξουαλικά 11 χρονων είναι όσο και των "ρομαντικών" ερωτευμένων με 11χρονα μεσηλίκων (πόσο μετά τα 80 πιστεύετε ότι θα ζήσουμε).

Click για ανάπτυξη...

Ποιος σου έμαθε ότι η ωριμότητα είναι το προαπαιτούμενο για τέλεση ερωτικής πράξης?
Δηλ εγώ όταν έχωνα τη γλώσσα μου στο πιπί της πόπης στα 8 μου (δεκαετία του 80)
ήμουν πιο ώριμος από την 11χρονη του σήμερα;

Ήμουν παιδέρας από μικρός, θα πεις?

Τελικά το τόπικ αυτό πρέπει να αποκτήσει και εφεδρικό όνομα:
Πώς η ηθική θολώνει την κρίση.

Αν είναι να ωριμάσει κάποιος για να συνουσιαστεί,
το χάσαμε το κορμί πατριώτισσα λούγκαρ (και εννοώ το δικό μας, θα γίνει μπαγκαλόουζ για τις κάμπιες)
καθώς η ωριμότητα δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι επέρχεται κάποτε ή μια δεδομένη στιγμή κοινή for all.
Αν εσύ είσαι σίγουρη, αφαιρείς το δικαίωμα της αβεβαιότητας για τους άλλους?
Ή η δική σου σιγουριά περι σεξ. ωριμότητας είναι θεοφωσφάτωση?

(το θέσφατο δε μου αρέσει σαν λέξη, είπα να πρωτοτυπήσω )

Αρχική Δημοσίευση από lugar:

Πιθανώς να είναι μεγάλο το ποσστό των 11χρονων που φέρονται ξεπεταγμένα αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς την εποχή που το γιαούρτι και το Azax προκαλούν οργασμούς στις διαφημίσεις, τα βίντεο κλιπ/άσματα -ελληνικά και ξένα- σε μαθαίνουν μέσω της τέχνης του χορού πως να πάρεις την στάση της χαρωπής ελαφίνας από το καμα σούτρα, και έδω και ένα μήνα αναλύεται παντού "κοινωνιολογικά" φυσικά η περίπτωση Τζούλια.

Click για ανάπτυξη...

+ 479,26




Θενκς και μπαρδόν, αλλά θα το πω:

Η ανάρτηση είναι χειμερινή, ενώ έχουμε άνοιξη, πωπωπω.
Και για να ξεπεράσω τον ετεροχρονισμό μου, έχουμε ή δεν έχουμε και λέμε.
Εποχή ζευγαρώματος, από τα έντομα ως τις πολικές αρκούδες,
γι αυτό ας μιλήσουμε ακόμα λίγο για το σεξ.
Μετρώ φορές, άπειρες; βαριέμαι να μετράω,
που είναι αυνανισμός, εκ του παρεξηγημένου βιβλικού Αυνάν, εις την δευτέραν.
Δε λέω, κι έτσι καλά είναι, τρώγεται το πιλάφι,
αλλά αυτή η ιστορία του παιδοφιλικού (όπως και του πλατωνικού επίσης) έρωτα,
τι σαχλαμάρα είναι κι αυτή, αφού τότε οι άνθρωποι ξεσκίζονταν,
εδώ εξαιρούμε τον Διογένη που ήταν μέγας παίχτης,
γιατί δεν τον πλησίαζε ούτε θηλυκιά μύγα (μύγος το αρσενικό).
Ο αθεόφοβος δε δίσταζε, λέει τώρα ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσέας,
να τον παίξει καταμεσής στην Αγορά, το έβρισκε,
έλεγε, πολύ ευκολότερο από το να καθησυχάζει την πείνα του τρίβοντας την κοιλιά του.
Δε θα πω περισσότερα, απλά θα περίμενα αντίστοιχες γυναικείες κυνικές δηλώσεις που σίγουρα υπάρχουν…
πως το τρίβουν το πιπέρι…και ούτω καταγής.
Προς τι όλα αυτά; Εε, να, μʼ αρέσει νʼ ακούω νέα πράματα,
ας είναι και παλιά που δεν ξέρω.

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

'Οχι απλά ωραίο.
Αριστουργηματικό.
Ήξερες πως η ταινία αυτή ήταν η αγαπημένη του Φασμπίντερ;





Το παράδειγμα με το Leon
(όπως και με το Lolita του Κιούμπρικ και αργότερα του Adrian Lyne
με τον ασύγκριτο Τζέρεμι Αϊρονς και τη δική του αποπλάνηση από τη 12χρονη "Lo")
Βλέπε εδώ
το ανέφερα όχι μόνο ως δείγματος περι του ότι η τέχνη αναπαριστά την πραγματικότητα
(κάτι τέτοιο θα ήταν ένας μεταμοντέρνος ρεαλισμός που τον οικειοποιούμαι εύκολα)
αλλά γιατί υπάρχει μια αμφιδρομικότητα κι όχι όπως ανέφερες για την παρατηρούμενη αποπλάνηση μονής φοράς.

Φυσικά, η τέχνη άλλες φορές αναπαριστά άλλες όχι, τη ζωή την ίδια,
άλλες φορές με κρίση του σκηνοθέτη κι άλλες όχι.

Η τέχνη ως αξιολογητικό μέγεθος και κριτήριο της σχέσης των πραγμάτων,
είναι σχολείο κι ας μην αναπαριστά πάντα.

Τώρα δες τι γίνεται, και πως πέφτεις μεστην ίδια σου τη φάκα:

Θέτεις το παράδειγμα κατά το οποίο η μικρή κρεμιέται στη σοφίτα
λόγω ψυχικής διατάραξης κλπ. ως μέτρου για την μομφή
και την ανηθικότητα της σύναψης μιας τετοιου είδους σχέσης.

Δηλ. αφού δε συνιστά η τέχνη μέτρο της πραγματικότητας
τότε τι μπαίνεις στον κόπο να μου αποδείξεις ότι υπάρχει μομφή
αφού το λέει ο Βισκόντι? Εκτός κι ο Βισκόντι δε κάνει τέχνη αλλά ραβιόλια.

Εγώ μπήκα απλώς στον κόπο να μιλήσω για τον Μπεσόν (Leon)
γιατί η απεικόνιση της ζωής μανατζάρεται κι από τη Τέχνη
(απόδειξη οι τόσες νουβέλες που πολλές ήταν πραγματικές ιστορίες
και μεταφέρθηκαν στο μεγάλο πανί) -είχα δηλ το έρεισμα
ενώ εσύ παρόλο που το απορρίπτεις το χρησιμοποιείς κιόλας
για να αποδείξεις τη σκανδαλοθηρία της σύναψης σχέσεων
για κάτι που δεν αναπαρίσταται στη πραγματικότητα (κατα πως πιστεύεις)!

Οπότε μου μένει να τείνω να σε πείσω για το ότι η τέχνη αναπαριστά
πτυχές της ζωής μας μοναδικά για να ξαναζωντανέψω το χαρτί σου περι τέχνης?

Η τέχνη είναι άρωμα.
Κάποιοι βάζουν έλαιο βανίλιας,
άλλοι κάποιου εσπεριδοειδούς,
αν ο ένας συμφωνεί με την οπτική μιας γλυκιάς ταινίας που πραγματεύεται τη παιδοφιλία
κι ένας άλλος όχι,
άραγε αυτό θα σημαίνει ότι η τέχνη απέτυχε το σκοπό της,
ότι πέτυχε να μας προβληματίσει,
ότι η παιδοφιλία είναι ζήτημα της τέχνης,
και ρε συ φαντ. τι πα να πει ότι η τέχνη ερμηνεύει τα πράγματα
με άλλα κριτήρια? Τα οποία τα θέτουν άνθρωποι από την Κούφια Γη?
Άνθρωποι άλλων διαστάσεων, γαλαξιών;

Προβληματίζει η τέχνη και σαν Ματίλντα και σαν Μάρτιν...
Και είναι τουλάχιστον διττή η φύση και ο ρόλος της
να πάλλονται τα πράγματα ανάμεσα στο γούστο μας και την ηθική μας.

Ευτυχώς να λες.

Μα παρατήρησα ότι είτε σαν "Leon", είτε σαν "καταραμένοι"
εσύ πάντα ανικανοποίητος στοχαστής του αστόχαστου.
Στο μεν πρώτο δεν αναπαριστάται η πραγματικότητα καθότιν τέχνη,
άρα δεν είναι κριτήριο ριαλαϊζέησον η ματιά του Μπεσόν
κατά πόσο επιτρεπτή είναι η σχέση της πιτσιρίκας με το Ζαν Ραμολί
ενώ στη δεύτερη ο Λουκίνο είναι διεστραμμένος γιατί αυτοκτονεί τη νεαρά.

Αν κινηματογραφούσες εσύ ένα μούβι, με θέμα την παιδοφιλία,
τι εικόνες θα έβαζες μέσα?
Θα μας έδειχνες σε αντιδιαστολή γλυφιτζούρια με μπουζόκλειδα;





Αρχικά ψάχνω την...
..αβλεψία< ελληνιστική κοινή ἀβλεψία < ἀβλεπτῶ < στερητικό α- + βλέπω. Η αρχική σημασία ήταν «τύφλωση». Επιστροφή λοιπόν στην “Άτη” του Γ. Λειβαδά. Άτη δηλαδή παραφροσύνη, τύφλωση.
Πού όλο και κάποια κοινή ρίζα έχουν με το αλαζόνας.
Γιατί φυσικά όταν αποκαλείς κάποιον μηδενιστή ΚΑΙ σχετικιστή ξέρεις ότι αυτό
είναι δίχως άλλες προσμίξεις κουταμάρα.
Ο μηδενιστής είναι το απόλυτο μηδέν (-273κέλβιν), ο σχετικιστής είναι κάτι.
Άρα αυτά τα δύο αδύνατο να συμπλεύσουν..

Επίσης ο μηδενισμός προκύπτει από νοητικά αδιέξοδα (το πρώτο σύμπτωμα)
έως πλήρη παγωμάρα ακόμη κι εν μέσω Ανοίξεως (αν και όχι ακόμη ημερολογιακώς).
Ο δε σχετικισμός είναι μια μπανάλ συνθηκολόγηση αυτού που τον αποδίδει
στο χρώμα του ουρανού,
και η μόνιμη πιπίλα όσων έχουν να αντιτάξουν έναν ογκόλιθο ΕΓΩ και την
αδιαπραγμάτευτη πλάνη της κατοχής μιας απαράβατης μοναδικής αλήθειας.
Της αλήθειας της προσωπικής τους ηθικής.
Η γνώση περι των ορίων της ηθικής να σου υπενθυμίσω μόνο
δεν είναι γνώση του 2+5 κάνει 7 αλλά γιατί δε κάνει 25...

Αχχχ...

"Ένας κόσμος φυλαγμένος τόσο καλά
που πια δε θυμάμαι γιατί είναι δικός μου.” (από τον κόσμο σε μια κούτα, του Ιωάννη Κατσούλη)

Γιʼαυτό δεν προσπαθούμε απεγνωσμένα να γράψουμε λέξεις,
να ζωγραφίσουμε εικόνες, να αγκαλιάσουμε κορμιά?

Τελικά μπορεί και να μην υπάρχει καν κόσμος
πέρα από αυτόν που δημιουργούμε (με επικουρία Βισκόντι ή χωρίς)
μέσα στην απόγνωσή μας για κατανόηση και οικείωση…

Και χρειάζεται μεγάλη σκηνοθεσία για να μας κρύψει η σκιά από το δάχτυλό μας.

Αν όντως η ψυχή είναι μια σωματική εκδήλωση,
τότε παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο η ψυχανάλυση του βισκόντι
που επιχειρείς να είναι μια παρωχημένη λογοτεχνική μεταφορά,
τουλάχιστον στη διάσταση που αντιπροσωπεύεται μέσα από τη συγκεκριμένη γραφή.
Βέβαια, κάτι τέτοιο αφορά τη συνολική ερωτική ιστορία της ανθρωπότητας
όπου βλέπουμε το παρελθόν να επιμένει αντί να υπομένει,
γιατί το τελευταίο απαιτεί αναίρεση της όποιας μυθοπλασίας μας έχει εξαναγκάσει να δεχτούμε η αβάσταχτη ή ακατανόητη, ας την πούμε έτσι, πραγματικότητα.
Και πάντα παραμένει η διάκριση μεταξύ πραγματικότητας και αλήθειας
ένα ζητούμενο προς επίλυση ή προς απελπισία.



υγ. α ρε Φαντ., σου είπε κάποιος πως το ηλιοβασίλεμα ειναι κιτσ κι εσύ τον πίστεψες...

Click για ανάπτυξη...

Βρε Δεσμωτάκο, βρε Δεσμωτάκο νόμιζα ότι κατάλαβες γιατί έβαλα το παράδειγμα, για να σου δείξω ακριβώς πόσο παράλογο είναι να στρατεύεις τη τέχνη για να υποστηρίξεις το επιχείρημα σου αλλά τελικά ραβιόλια έτρωγες (και εγώ κολλούσα μπρίκια όταν περίμενα να μην φλυαρήσεις ), όσο και αν είναι πειστικός ο Λουκίνο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παιδί της αισθητικής, δεν είναι παιδοψυχολόγος

Αχ βρε Δεσμωτάκο αν ήξερες μόνο πόσο μελάνι έχει χυθεί για το μηδενισμό και το χυδαίο σχετικισμό και πως το ένα δίνει το έρεισμα στο άλλο αχ βρε Δεσμωτάκο αχ και να ξερες, που λέει και το άσμα.

Αυτά τα κείμενα τα γράφεις γρήγορα ή δαπανάς πολλή ώρα γιατί αν συμβαίνει το δεύτερο είμαι κολακευμένος

Υ.Γ. Κιτς δεν είναι το ηλιοβασίλεμα κιτς είναι να νομίζεις ότι μια λεκάνη τουαλέτας χωρίς καπάκι αναπαριστά την συγκαταβατικότητα των γύρω σου για τα δικά σου λάθη

Υ.Γ. 1 με εξιτάρουν όταν ακονίζουμε τα μαχαίρια μας και σφαζόμαστε αλλά δεν ξέρω πότε να σταματήσω (με παρασύρει το παθος) οπότε καλύτερα εγώ σιγά-σιγά να σταματήσω να γράφω στο θέμα το κουράσαμε