Συναισθηματική κακοποίηση: “Βασανιστήρια” χωρίς αποδείξεις!

Η συναισθηματική κακοποίηση σημαίνει ψυχολογική κακοποίηση. Μια επίπονη κατάσταση που αν δεν αντιδράσεις θα σε παγιδεύσει στον πόνο και στην ταλαιπωρία.

Η ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα αναλύει ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο...

-Η ψυχολογική-συναισθηματική κακοποίηση είναι ένα συχνό πρόβλημα πίσω από πολλές κλειστές πόρτες κι ένα μυστικό που κρατιέται καλά κρυμμένο τόσο από τους θύτες, όσο κι από τα θύματά τους.

-Πολλά θύματα συναισθηματικής κακοποίησης αισθάνονται ότι δεν έχουν καν το δικαίωμα να ταυτοποιήσουν τον εαυτό τους ως θύμα μιας κακουργηματικής πράξης, ούτε βέβαια τον αυτουργό αυτής ως θύτη ή εκγληματία.

-Για αυτό εξάλλου η ψυχολογική άσκηση βίας δύσκολα καταγγέλεται -γιατί δύσκολα αναγνωρίζεται και σπάνια αποδεικνύεται.

-Πολλές γυναίκες βρίσκονται εγκλωβισμένες σε μια τέτοια κατάσταση πριν καν συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που τους συμβαίνει είναι κακό και πρέπει κάτι να κάνουν.

-Η συναισθηματική κακοποίηση είναι ψυχολογική κακοποίηση και μερικές φορές είναι πιο επίπονη και από τη σωματική μορφή βίας. Τουλάχιστον, ένα σπασμένο χέρι, οι μελανιές... είναι σημάδια ορατά που μπορούν να κινητοποιήσουν αν όχι το ίδιο το θύμα -από ένστικτο επιβίωσης-, το περιβάλλον του. Οι πληγές όμως από τη συναισθηματική κακοποίηση χρειάζονται χρόνια για να κλείσουν και σε μερικές περιπτώσεις δεν γιατρεύονται ποτέ.

-Ο θύτης της συναισθηματικής βίας έχει το ταλέντο να δημιουργεί μια εικόνα για το κοινό “μάτι” που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα. Συνήθως, είναι άνθρωπος σαγηνευτικός και με κάθε τρόπο υποστηρίζει την εικόνα του αξιαγάπητου και υποστηρικτικού συντρόφου. Όταν όμως κλείσει η πόρτα του σπιτιού του, κάθε του πράξη προσανατολίζεται στον απόλυτο ΕΛΕΓΧΟ και στη χειραγώγηση οποιασδήποτε διάστασης της ζωής του θύματός του.

-Πρόκεται για μια ελεγκτική προσωπικότητα που τρομοκρατεί το θύμα του καλλιεργώντας μια αίσθηση αβοηθησίας και το φόβο ότι αν προσπαθήσει να ξεφύγει από αυτήν την κατάσταση θα υποστεί χειρότερες συνέπειες.

-Υπάρχουν ενδείξεις από έρευνες ότι η συναισθηματική κακοποίηση για μια παρατεταμένη χρονική περίοδο μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση γνωστή ως Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Όταν συμβαίνει αυτό, το θύμα κατανοεί μεν ότι αυτό που του συμβαίνει είναι κακό, πείθεται όμως ότι παρά τα όσα βιώνει, ο θύτης του δεν είναι τόσο κακός. Έχει δικαιολογία για τον τρόπο που φέρεται και αυτό οδηγεί την κακοποίηση στο να κλιμακώνεται.

-Η συναισθηματική κακοποίηση μπορεί να ξεκινήσει με μικρά σημάδια από πολύ νωρίς στη σχέση. Ο θύτης θα προσπαθήσει όχι μόνο να τεστάρει αλλά και να θέσει τα όρια της σχέσης μέχρις ότου κάθε πτυχή της ζωής του θύματός του να ελέγχεται και να είναι αντικείμενο χειρισμού από τον ίδιο.
Το θύμα δεν μπορεί να το δει αυτό αντικειμενικά, καθώς εκπαιδεύεται από το θύτη του ότι κάτι τέτοιο είναι αποδεκτή συμπεριφορά.

-Όλα όσα κάνει εξυπηρετούν το σκοπό του θύτη προκειμένου να ξεγυμνωθεί το θύμα από κάθε αίσθηση προσωπικής αξίας και αυτοεκτίμησης και να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον απελπισίας και έλλειψης δύναμης, που είναι και ο μόνος τρόπος να συνεχιστεί η κακοποίηση.


https://www.sigmalive.com/lifestyle/health/328923
προσθεστε τα σχολια σας

το εχω υποστει...στο παρελθον με μεγαλη χρονικη διαρκεια..
στο παρον ....αν κ πεφτω στην παγιδα κ ξανανοιωθω ετσι...αναγνωριζω πλεον τα σημαδια κ καταφερνω κ ξεφευγω...
για το μελλον...πλεον ονειρευομαι....

Πως οριοθετείται αυτή ή βία όμως? Ολοι όσοι ξέρω ξεσπάνε άθελά τους κάποιες φορές στον/στην σύντροφό τους. Αργότερα ηρεμούν, το καταλαβαίνουν, απολογούνται και όλα καλά. Εκείνη την ώρα όμως το "θύμα" αισθάνθηκε άσχημα...ποιά είναι λοιπόν τα πλαίσια της βίας και ποιό το όριο της αναγκαστικής αποδέσμευσης άγχους?

Αρχική Δημοσίευση από christinelle:

Πως οριοθετείται αυτή ή βία όμως? Ολοι όσοι ξέρω ξεσπάνε άθελά τους κάποιες φορές στον/στην σύντροφό τους. Αργότερα ηρεμούν, το καταλαβαίνουν, απολογούνται και όλα καλά. Εκείνη την ώρα όμως το "θύμα" αισθάνθηκε άσχημα...ποιά είναι λοιπόν τα πλαίσια της βίας και ποιό το όριο της αναγκαστικής αποδέσμευσης άγχους?

Click για ανάπτυξη...

δεν οριοθετειται μεσα σε λεξεις...αλλα μεσα στην ψυχη του θυματος...τον αφηνει στασιμο σαν ανθρωπο,χωρις εξελιξη,συναισθηματικη,πνευματικη,νοητικη,κοινως συνιασθηματικα καθυστερημενο...κ ως συνηθως ειναι ανθρωποι που το εχουν ξαναβιωσει...μια γνωριμη κατασταση....που οπως ολοι πανε στο οικειο..ετσι κ αυτα τα ατομα θεωρουν οικεια την βια...

Η ψυχολογικη κακοποιηση σαφως και ειναι υπαρκτη, αναμεσα σε ατομα που ειναι του κοντινου μας περιβαλλοντος, η σχεση μας, οι γονεις μας, στη δουλεια μας ισως κλπ.
Οι ανθρωποι σαφως και κακοποιουνται ψυχολογικα απο χιλιες δυο μεριες,
νομιζω ειναι γνωστο αυτο.
Θελω ομως να επισημανω οτι ολες οι σχεσεις χρειαζονται μια ισορροπια, καταρχην δικη μας εσωτερικη και συνεχεια με τον διπλα μας.
Ο συντροφος πχ πολυ πιθανον να "ξεφορτωσει" πανω μας προβληματα τα οποια μπορει να ειναι κομματι ψυχολογικης κακοποιησης. Υπαρχουν ομως κλιμακες σε ολο αυτο τις οποιες πρεπει να εχουμε την δυναμη να τις αξιολογουμε. Οπως επισης πρεπει να εχουμε το σθενος να τις αποκρουσουμε.

Συνολικα οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι μια ασταματητη διαπραγματευση των θελω των δικων μας και των ανθρωπων που μας αφορουν. Αυτο ειναι κατι αμφιδρομο χωρις βεβαια να ειναι παντα ισοτιμο, μπορει να βρεθουμε ειτε σε ενα μειον ειτε σε ενα συν.
Πιστευω οτι αυτο ηταν και ειναι το πλεγμα των ανθρωπινων σχεσεων και μαλιστα στα σημερινα χρονια της επικοινωνιας που γινεται ολο και πιο ασαφη και απροσωπη ολα αυτα εχουν φτασει πια σε σημειο εκρηκτικο.

Η γνωμη μου σε ολο αυτο, ειναι να καταλαβαινουμε καταρχην τι ακριβως δεχομαστε σαν κακοποιηση και να βαζουμε ενα στοπ. Απο κει και περα το πιο σημαντικο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι να δινουμε και να παιρνουμε (απαιτουμε θα ελεγα) ειλικρινεια στο βαθος του τουνελ. Εννοω πισω απο τα λογια που ακουμε παντα κατι κρυβεται.
Υπαρχουν περιπτωσεις που πρεπει να τις αξιολογησουμε και να δρασουμε αναλογα ειτε με ολικη απορριψη ειτε με εκ νεου συζητηση.
Το ποσο καλα θα τα καταφερουμε εχει να κανει φυσικα με τις δυναμεις μας οι οποιες λογικο ειναι να συμπιεζονται ολο και πιο πολυ τα τελευταια δυο χρονια.
Σιγουρα παντως τιποτα δεν ειναι αυτοματο αλλα απο την αλλη κανεις δεν αξιζει να αφηνεται να υποτιμαται ο εαυτος του.


Προσωπικα για να γινω πιο συγκεκριμενος, εχω αφησει να δεχτω λεκτικη και σωματικη κακοποιηση ταυτοχρονα η και ξεχωριστα. Το εκανα με το σκεπτικο οτι το να αντιπαρελθω με το ιδιο στυλ δεν θα εφερνα αποτελεσματα, παντα εχεις μια μικρη ελπιδα οτι κατι μπορει να αλλαξει. Φρουδες ελπιδες, αν καποιος δεν θελει η δεν δεχεται να βαλει ενα στοπ αποκλειεται να το κανεις εσυ για αυτον.
Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι για τους τυπους τουλαχιστον, να το διαπραγματευτεις μια φορα και απο κει και περα οτι αλλο κανεις ειναι να αποκομιζεις ψυχικη φθορα με συνεπεια η κακοποιηση που δεχεσαι να σου γινει βιωμα και να μην μπορεις να ξεφυγεις ευκολα.


Το σωσιμο της ψυχης μας ειναι εργο καταρχην δικο μας και κανενος αλλου.

Αρχική Δημοσίευση από DreamStealer:

Η ψυχολογικη κακοποιηση σαφως και ειναι υπαρκτη, αναμεσα σε ατομα που ειναι του κοντινου μας περιβαλλοντος, η σχεση μας, οι γονεις μας, στη δουλεια μας ισως κλπ.
Οι ανθρωποι σαφως και κακοποιουνται ψυχολογικα απο χιλιες δυο μεριες,
νομιζω ειναι γνωστο αυτο.
Θελω ομως να επισημανω οτι ολες οι σχεσεις χρειαζονται μια ισορροπια, καταρχην δικη μας εσωτερικη και συνεχεια με τον διπλα μας.
Ο συντροφος πχ πολυ πιθανον να "ξεφορτωσει" πανω μας προβληματα τα οποια μπορει να ειναι κομματι ψυχολογικης κακοποιησης. Υπαρχουν ομως κλιμακες σε ολο αυτο τις οποιες πρεπει να εχουμε την δυναμη να τις αξιολογουμε. Οπως επισης πρεπει να εχουμε το σθενος να τις αποκρουσουμε.

Συνολικα οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι μια ασταματητη διαπραγματευση των θελω των δικων μας και των ανθρωπων που μας αφορουν. Αυτο ειναι κατι αμφιδρομο χωρις βεβαια να ειναι παντα ισοτιμο, μπορει να βρεθουμε ειτε σε ενα μειον ειτε σε ενα συν.
Πιστευω οτι αυτο ηταν και ειναι το πλεγμα των ανθρωπινων σχεσεων και μαλιστα στα σημερινα χρονια της επικοινωνιας που γινεται ολο και πιο ασαφη και απροσωπη ολα αυτα εχουν φτασει πια σε σημειο εκρηκτικο.

Η γνωμη μου σε ολο αυτο, ειναι να καταλαβαινουμε καταρχην τι ακριβως δεχομαστε σαν κακοποιηση και να βαζουμε ενα στοπ. Απο κει και περα το πιο σημαντικο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι να δινουμε και να παιρνουμε (απαιτουμε θα ελεγα) ειλικρινεια στο βαθος του τουνελ. Εννοω πισω απο τα λογια που ακουμε παντα κατι κρυβεται.
Υπαρχουν περιπτωσεις που πρεπει να τις αξιολογησουμε και να δρασουμε αναλογα ειτε με ολικη απορριψη ειτε με εκ νεου συζητηση.
Το ποσο καλα θα τα καταφερουμε εχει να κανει φυσικα με τις δυναμεις μας οι οποιες λογικο ειναι να συμπιεζονται ολο και πιο πολυ τα τελευταια δυο χρονια.
Σιγουρα παντως τιποτα δεν ειναι αυτοματο αλλα απο την αλλη κανεις δεν αξιζει να αφηνεται να υποτιμαται ο εαυτος του.


Προσωπικα για να γινω πιο συγκεκριμενος, εχω αφησει να δεχτω λεκτικη και σωματικη κακοποιηση ταυτοχρονα η και ξεχωριστα. Το εκανα με το σκεπτικο οτι το να αντιπαρελθω με το ιδιο στυλ δεν θα εφερνα αποτελεσματα, παντα εχεις μια μικρη ελπιδα οτι κατι μπορει να αλλαξει. Φρουδες ελπιδες, αν καποιος δεν θελει η δεν δεχεται να βαλει ενα στοπ αποκλειεται να το κανεις εσυ για αυτον.
Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι για τους τυπους τουλαχιστον, να το διαπραγματευτεις μια φορα και απο κει και περα οτι αλλο κανεις ειναι να αποκομιζεις ψυχικη φθορα με συνεπεια η κακοποιηση που δεχεσαι να σου γινει βιωμα και να μην μπορεις να ξεφυγεις ευκολα.


Το σωσιμο της ψυχης μας ειναι εργο καταρχην δικο μας και κανενος αλλου.

Click για ανάπτυξη...

πολυ γενικευμενο,εως κ μπερδεμενο ολο το κειμενο...σαν να θες να δικαιολογησεις ελαφραν την καδιαν την ψυχολογικη βια....συγνωμη κιολας...αλλα...ετσι μου φανηκε

Αρχική Δημοσίευση από νυχτολούλουδο:

πολυ γενικευμενο,εως κ μπερδεμενο ολο το κειμενο...σαν να θες να δικαιολογησεις ελαφραν την καδιαν την ψυχολογικη βια....συγνωμη κιολας...αλλα...ετσι μου φανηκε

Click για ανάπτυξη...

καμια σχεση, την καταδικαζω απεριφραστα, ομως προσωπικα αν δω καποια κινηση εχω μαθει να βλεπω πισω απο κουρτινα και να συγχωρω αρκει να δω αλλαγη διαθεσης και στασης.
Οταν βλεπω μπροστα μου αυτο που ειχα αφησει οπως ακριβως το ηξερα, τοτε ναι παρακαλω μην με ενοχλειτε....

Γνωριζω οτι οι ανθρωποι δεν ειμαστε τελειοι (αν και θα το θελαμε) ετσι δεχομαι τους ανθρωπους με τα σφαλματα τους εστω και αν αυτα τυχον να ειναι κακοποιητικα προς εμενα.
Αρκει να δω και αλλαγη στασης και ενα βημα πισω.
Αυτη ειναι η προσωπικη μου σταση ισως να ειναι λιγο μαζοχιστικη
ομως αν καταλαβω οτι βρισκομαι μπροστα σε κατασταση μπετον αρμε, ε οκ... δεν εχει νοημα.
Εχω και δικους μου τοιχους να γκρεμισω και δεν εχω καν αρχισει, ποσο μαλλον των υπολοιπων.

Αρχική Δημοσίευση από D_G:

Τι γίνεται όμως, όταν κάποιο άτομο αρέσκεται σε τέτοιου είδους καταστάσεις και τις ζητά το ίδιο;
Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες που έχω στο μυαλό μου, αλλά έχω γνωρίσει άτομα που δεν θέλουν να τους φέρονται πάντα καλά, αλλά ζητούν μερικές φορές και τα "καψονάκια" τους.
Για την ώρα δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά υπάρχει και αυτή η ομάδα ανθρώπων, που σέβονται περισσότερο κάποιον που τους φέρεται άσχημα, παρά κάποιον που τους φέρεται με καλοσύνη και ευγένεια...

Click για ανάπτυξη...

δεν ειναι υγιες ειτε δεχεσαι κακοποιηση ειτε κακοποιεις εσυ ο ιδιος.
Αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι αυτος που κακοποιειται δεν εισπρατει το μεγαλυτερο μεριδιο σαν ψυχολογικη φθορα αλλα οταν δεν αντιλαμβανεσαι τι κανεις, τοτε αυτο θα σε στερησει απο αλλες χαρες και εννοω να ζεις μια φυσιολογικη ζωη, αυτη πχ που εχει την χαρα του μοιρασματος.
Ειναι εξισου αρρωστο ειτε το κανεις με σχεδιο ειτε στο ζηταει ο αλλος.
Εγω θα σου πω οτι εχω μπει σε αυτη την διαδικασια, αν και προσπαθησα να ειμαι οσο πιο πολυ μπορουσα αποστασιοποιημενος δεν νομιζω οτι τα καταφερα οσο θα ηθελα.
Σε αυτες τις ιστοριες μπαινεις σε καταστασεις που τα παντα ζυγιζονται στη στιγμη, και η ψυχραιμια μπορει ευκολα να χαθει.

Τελος θα σου πω το εξης,
οταν ετρωγα ξυλο για ενα πραγμα ειμαι υπερηφανος:
Που δεν σηκωσα εγω το χερι μου, προτιμουσα να το δεχομαι.
Το πιο ευκολο που μπορει να κανει ενας αντρας ειναι να σηκωσει το χερι του για να εκτονωσει την κατασταση. Μπορεσα και κρατησα την ψυχραιμια μου μεχρι το τελος....
Και ναι το εχω τιμη μου και καμαρι μου, που μπορεσα να κυριαρχισω απολυτα στον εαυτο μου.

Mε μπερδεψες λίγο με τις μεταφορές, δεν έχω καταλάβει καν αν το κάνεις εσύ ή αν στο κάνουν (ή και τα δύο?). Απλά η συναισθηματική βια δεν είναι ανάγκη να περιλαμβάνει φωνες και προσβολές, μπορεί να είναι μέσω εκβιασμού ή passive-agressive συμπεριφορά.
Πως διαφοροποιείς πχ σε μια διαφωνία το "καλά" που θα πει κάποιος επειδή έχει άλλα στο κεφάλι του εκείνη την ώρα, από το "καλά" που θα πει κάποιος με στόχο να δημιουργήσει τύψεις στον άλλο και να περάσει το δικό του?

Αρχική Δημοσίευση από DreamStealer:

Εχω και δικους μου τοιχους να γκρεμισω και δεν εχω καν αρχισει, ποσο μαλλον των υπολοιπων.

Click για ανάπτυξη...

το βασικο ειναι οτι καταλαβες αυτο....γιατι κ ο θυτης κ το θυμα...ειναι ναι μεν διαφορετικοι πολοι,αλλα της ιδιας καταστασης....και αυτοι οι ρολοι εναλλασωνται...δλδ αυτος που κακοποιηθηκε μπορει να κακοποιησει....κ αυτος που κακοποιει μπορει να κακοποιηθει...το θεμα ειναι οτι ειτε καποιος βρισκεται στον εναν ρολο ειτε στον αλλον...ζει μεσα στην βια...

Αρχική Δημοσίευση από christinelle:

Πως διαφοροποιείς πχ σε μια διαφωνία το "καλά" που θα πει κάποιος επειδή έχει άλλα στο κεφάλι του εκείνη την ώρα, από το "καλά" που θα πει κάποιος με στόχο να δημιουργήσει τύψεις στον άλλο και να περάσει το δικό του?

Click για ανάπτυξη...

με το να χτιζεις ειλικρινεις και στερεες σχεσεις εμπιστοσυνης.
Εστω και αν αυτο ειναι πολυ απαιτητικο, η και βιαιο μερικες φορες.
Σορρυ δεν γνωριζω αλλο τροπο.

Αρχική Δημοσίευση από νυχτολούλουδο:

το βασικο ειναι οτι καταλαβες αυτο....γιατι κ ο θυτης κ το θυμα...ειναι ναι μεν διαφορετικοι πολοι,αλλα της ιδιας καταστασης....και αυτοι οι ρολοι εναλλασωνται...δλδ αυτος που κακοποιηθηκε μπορει να κακοποιησει....κ αυτος που κακοποιει μπορει να κακοποιηθει...το θεμα ειναι οτι ειτε καποιος βρισκεται στον εναν ρολο ειτε στον αλλον...ζει μεσα στην βια...

Click για ανάπτυξη...

σαφως ετσι ειναι, για αυτο ειμαι υπερ του να βαζω ενα στοπ οποτε κρινω σκοπιμο για να επαναδιαπρατευομαι οτι κρινω αναγκαιο.
Στο βαθμο που αυτο ειναι κοινη κατακτηση, ακομα και πολλα να ειπωθουν δεν το θεωρω προβλημα.
Πρωτα ομως οικοδομεις μια σωστη βαση για να εχεις καπου να πατησεις απο κοινου και μετα συζητας, διαφωνεις, πλακωνεσαι whatever....
Αν μεσα σε ολα αυτα δεν εχεις κατακτησει a priori των σεβασμο του απεναντι σου, νομιζω οτι απλα ειμαστε σε λαθος δρομο και το μονο που σου μενει ειναι να ερθει η στιγμη να το διαπιστωσεις....

Αρχική Δημοσίευση από DreamStealer:

σαφως ετσι ειναι, για αυτο ειμαι υπερ του να βαζω ενα στοπ οποτε κρινω σκοπιμο για να επαναδιαπρατευομαι οτι κρινω αναγκαιο.
Στο βαθμο που αυτο ειναι κοινη κατακτηση, ακομα και πολλα να ειπωθουν δεν το θεωρω προβλημα.
Πρωτα ομως οικοδομεις μια σωστη βαση για να εχεις καπου να πατησεις απο κοινου και μετα συζητας, διαφωνεις, πλακωνεσαι whatever....
Αν μεσα σε ολα αυτα δεν εχεις κατακτησει a priori των σεβασμο του απεναντι σου, νομιζω οτι απλα ειμαστε σε λαθος δρομο και το μονο που σου μενει ειναι να ερθει η στιγμη να το διαπιστωσεις....

Click για ανάπτυξη...

dream...εχεις την εντυπωση οτι η ψυχολογικη βια ειναι οι βρισιες που θα ξεστομισει καποιος η ο ξυλοδαρμος...ο ξυλοδαρμος ειναι καθαρα σωματικη βια...οι βρισιες ειναι ψυχολογικη βια...αλλα ,κ παλι εχεις μπροστα σου κατι ορατο....κατι χειροπιαστο,που σου αποδυκνυει οτι υπαρχει βια...πριν απο αυτα ομως...που ειναι ο πατος...υπαρχουν πολλα αλλα...

δεν μπορουν σε καμια περιπτωση δυο τετοιοι ανθρωποι να θεσουν βασεις,για να πατησουν...γιατι πολυ απλα δεν εχουν οι ιδιοι βασεις για τον εαυτο τους...δεν μπορουν καλα καλα να ξεχωρισουν οτι αυτο που ζουν δεν ειναι φυσιολογικο ....

πριν απο καιρο ειχα γνωρισει καποιον...δεν τσουλησε το θεμα....αλλα μολις αυτος αρχισε να καταλαβαινει οτι εγω δεν θελω....αρχισε να με πιεζει....στην συνεχεια αρχισε ψυχολογικο πολεμο με το να βρισκεται παντα εκει που βρισκομουν...κ μαλιστα να με κατηγορει κιολας....συνεχισε να με εκφοβιζει με μυνηματα τα οποια περιειχαν ερωτικα υπονοουμενα που του ειχα στειλει εγω οταν ακομα τραβιομασταν...κ οτι θα τα δημοσιοιποιησει....του ειχα πει οτι ασκει ψυχολογικη βια κ ξες τι μου απαντησε;;;

αφου σε θελω.....

γιαυτο σου λεω,αυτοι οι ανθρωποι εχουν ενσωματωσει την βια στην καθημερινοτητα τους....εχει γινει το πετσι τους...κ οπως ολοι νομιζουμε οτι ειναι φυσιολογικο το δερμα που εχουμε ετσι νομιζουν κ αυτοι οτι ειναι φυσιολογικο το δικο τους...

Αρχική Δημοσίευση από νυχτολούλουδο:

dream...εχεις την εντυπωση οτι η ψυχολογικη βια ειναι οι βρισιες που θα ξεστομισει καποιος η ο ξυλοδαρμος...ο ξυλοδαρμος ειναι καθαρα σωματικη βια...οι βρισιες ειναι ψυχολογικη βια...αλλα ,κ παλι εχεις μπροστα σου κατι ορατο....κατι χειροπιαστο,που σου αποδυκνυει οτι υπαρχει βια...πριν απο αυτα ομως...που ειναι ο πατος...υπαρχουν πολλα αλλα...
δεν μπορουν σε καμια περιπτωση δυο τετοιοι ανθρωποι να θεσουν βασεις,για να πατησουν...γιατι πολυ απλα δεν εχουν οι ιδιοι βασεις για τον εαυτο τους...δεν μπορουν καλα καλα να ξεχωρισουν οτι αυτο που ζουν δεν ειναι φυσιολογικο ....

Click για ανάπτυξη...

σαφως και υπαρχουν πολλα αλλα.... τιποτα δεν βγαινει ετσι απο μονο του.
Τωρα για βασεις... δεν ξερω καν αν υπαρχουν σημερα ανθρωποι με γερες βασεις...

Αρχική Δημοσίευση από νυχτολούλουδο:

πριν απο καιρο ειχα γνωρισει καποιον...δεν τσουλησε το θεμα....αλλα μολις αυτος αρχισε να καταλαβαινει οτι εγω δεν θελω....αρχισε να με πιεζει....στην συνεχεια αρχισε ψυχολογικο πολεμο με το να βρισκεται παντα εκει που βρισκομουν...κ μαλιστα να με κατηγορει κιολας....συνεχισε να με εκφοβιζει με μυνηματα τα οποια περιειχαν ερωτικα υπονοουμενα που του ειχα στειλει εγω οταν ακομα τραβιομασταν...κ οτι θα τα δημοσιοιποιησει....του ειχα πει οτι ασκει ψυχολογικη βια κ ξες τι μου απαντησε;;;

αφου σε θελω.....

Click για ανάπτυξη...

δειχνει παραλογο αυτο που λες, να λες οτι δεν θελεις επαφη και να ακους τετοια?
προφανως μιλαμε για στοκο ε?
εκτος αν δεν το ειχες κανει αρκετα ξεκαθαρο και το αφηνες να αιωρειται....
το λεω αυτο γιατι μερικες φορες αμφιταλαντευομαστε....
Ωστοσο την δημοσιοποιηση προσωπικων στιγμων την βρισκω εντελως αστοχη κατασταση οτι και να εχει γινει.

Αρχική Δημοσίευση από νυχτολούλουδο:

γιαυτο σου λεω,αυτοι οι ανθρωποι εχουν ενσωματωσει την βια στην καθημερινοτητα τους....εχει γινει το πετσι τους...κ οπως ολοι νομιζουμε οτι ειναι φυσιολογικο το δερμα που εχουμε ετσι νομιζουν κ αυτοι οτι ειναι φυσιολογικο το δικο τους...

Click για ανάπτυξη...

ειπα και πιο πανω υπαρχουν κλιμακες, δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι,
υπαρχουν ατομα που ισχυει στο 100% και αλλοι λιγοτερο....
Με 0% δεν θα βρεις ουτε στα τσιγαρα οχι στους ανθρωπους.
Απο κει και περα ειναι δικη σου υποθεση μεχρι ποιο σημειο θες και αντεχεις
η που εκτιμας οτι η πεφτει η αξιοπρεπεια σου.

Προσωπικα ειπα οτι εχω ανοχες και αντοχες, αλλα αυτο δεν λεει κατι.
Οσο ευκολα εχω ανοχη, αλλο τοσο ευκολα πεταω και στον καλαθο των αχρηστων οτι δεν μου κανει...

Εχω βιωσει ψυχολογικη βια σε σχεση και εχω ανταποδωσει με σωματικη.Δεν δικαιολογω σε καμια περιπτωση τον εαυτο μου,ουτε θα κρυφτω πισω απο το εφτασα στα ορια μου.Διοτι μια φυσιολογικη αντιδραση σε τετοιες καταστασεις ειναι να φυγεις απο τη σχεση απο τα πρωιμα σημαδια ψυχολογικης βιας που βλεπεις.Εκεινο που μου εκανε εντυπωση στη συγκεκριμενη σχεση, ειναιοτι ενω με χαρακτηριζε αρρωστη, ο ιδιος με μεγαλη ανεση δικαιολογουσε απολυτα τον εαυτο του οταν ασκησε σωματικη βια σε μια προηγουμενη του σχεση ,λεγωντας οτι δεν μπορουσε να κανει αλλιως,οτι η τυπα ειχε προβλημα και τον ειχε τρελανει.
Ειναι πολυ δυσκολο να ξεφυγεις απο αυτο τον κυκλο αλλα οχι ακατορθωτο.Ο καθενας σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να δει τι ειναι αυτο που τον κανει να επιλεγει και να δεχεται τετοιου ειδους σχεσεις .Με το να λεμε οτι φταει παντα ο αλλος για ολα τα δεινα, ανακυκλωνουμε καταστασεις.Υπαρχουν βεβαια και ανθρωποι που δεν θελουν να αλλαξουν για καποιους λογους αυτη την πορεια.

Κατά τη γνώμη μου (επειδή έχει τύχει και σε μένα τέτοιου είδους περιστατικό ) το ζήτημα είναι σοβαρό και πρέπει να συζητηθεί άμεσα από το ζευγάρι. Εάν όμως κατά κάποιο τρόπο "έχει δίκιο " αυτός που μειώνει τον άλλο , τότε μπορεί όντως να έχει δώσει ο άλλος τα δικαιώματα χωρίς να το καταλάβει . Επίσης , προσωπικά έχω παρατηρήσει πως όλος αυτός ο θυμός, τα νεύρα και οι προσβολές είναι το ξέσπασμα της υπερβολικής ζήλιας ενός ατόμου ... Τουλάχιστον σε μένα αυτό ήταν το "πρόβλημα". Ευτυχώς μετά από συζήτηση και με τον καιρό έχει μειωθεί σχετικά αυτή η συμπεριφορά

Είναι και λεκτική και ψυχολογική!
Αποσκοπεί στον έλεγχο και τον κλονισμό της αυτοπεποίθεσης του άλλου !
Είναι απαράδεκτη και πρέπει να τιμωρείται σε όλες τις μορφές της.Η δε σωματική μπορεί να επιφέρει ακόμα και το θάνατο.Και προς Θεού,όταν κάποιος χαστουκίσει μια φορά θα το ξανακάνει ,δεν θα σταματήσει.Είναι ψυχολογική διαταραχή να σ'αρέσει να πονάς τον άλλον με οποιοδήποτε τρόπο!

Ε φυσικα και υπαγεται σε Ψυχολογικη βια,και απο την στιγμη που δημιουργει αυτη η κατασταση,εστω και στο λεκτικο επιπεδο,δυσφορια σε εναν απο τους δυο ή και στους δυο συντροφους,θα πρεπει να αντιμετωπιστει.

Η δε σωματικη βια,σε ολους τους τομεις εινα καταδικαστεα.Δεν χωραει κουβεντα.
Συνηθως η ασκηση βιας,απο εναν συντροφο προς τον αλλον,σε ενα ζευγαρι,δεν αποτελει απλως ''ασκηση βιας λογω νευρων'' αλλα εγκειται σε Ψυχολογικη Διαταραχη.