Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
Niyia
Διάσημο μέλος
Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
05-01-08
23:06
Πριν από μερικούς μήνες μία ελληνική και μία ιαπωνική εταιρεία είχαν συμφωνήσει να συνδιοργανώσουν κωπηλατικό αγώνα με πανηγυρικό χαρακτήρα στη λίμνη των Ιωαννίνων. Αμέσως άρχισε μία σκληρή και επίπονη προετοιμασία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά με τα πιο σύγχρονα μέσα της τεχνολογίας και της αθλητιατρικής. Η νίκη ήταν υπόθεση γοήτρου και επιβεβαίωσης.
Οταν ήρθε η μεγάλη μέρα οι δύο ομάδες κατέβηκαν στον αγωνιστικό χώρο άριστα προετοιμασμένες και αποφασισμένες να διεκδικήσουν τη νίκη. Τα προγνωστικά ήταν αμφίρροπα και η ατμόσφαιρα στις εξέδρες ιδιαίτερα φορτισμένη. Ωστόσο η ιαπωνική λέμβος κέρδισε τον αγώνα με διαφορά ενός χιλιομέτρου από την ελληνική οκτάκωπο.
Το γεγονός επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία της ελληνικής ομάδας. Ομως οι υπεύθυνοι δεν εμειναν με σταυρωμένα χέρια. Το ανώτερο μάνατζμεντ διεκήρυξε την αποφασιστικότητά του να εντοπίσει και να εξαλείψει τα αίτια του απίστευτου διασυρμού. Συστάθηκε αμέσως ειδική ομάδα εργασίας, για να διερευνήσει όλες τις παραμέτρους του προβλήματος και να προτείνει συγκεκριμένες και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις. Μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις το οδυνηρό συμπέρασμα ήταν ότι στην ιαπωνική λέμβο επτά αθλητές κωπηλατούσαν και μόνον ο όγδοος καθοδηγούσε τους υπόλοιπους, ενώ στην αντίστοιχη ελληνική ομάδα οι επτά είχαν αναλάβει ρόλο πηδαλιούχου και μόνον ο όγδοος κωπηλατούσε.
Χωρίς να χάσει καιρό, το ανώτερο μάνατζμεντ απευθύνθηκε σε εταιρεία συμβούλων, η οποία και ανέλαβε να συντάξει υπόμνημα για τη σημερινή δομή και τη μελλοντική αναδιοργάνωση της ομάδας από μηδενική βάση. Μετά από διαβουλεύσεις έξι μηνών και επένδυση πολλών εκατομμυρίων, οι σύμβουλοι απέδειξαν με συγκεκριμένα στοιχεία, που δεν επιδέχονται διάψευση, ότι είναι υπεράριθμοι εκείνοι που καθοδηγούν και ελάχιστοι, άρα και ανεπαρκείς, εκείνοι που κωπηλατούν. Για να αποφευχθεί νέος διασυρμός απέναντι στους Ιάπωνες, η δομή και λειτουργία της ομάδας άλλαξε εκ βάθρων. Τώρα πια στην ελληνική λέμβο συμμετείχαν τέσσερις πηδαλιούχοοι, ένας διευθύνων πηδαλιούχος, ένας πηδαλιούχος επί τιμή, ένας επιβλέπων γενικών καθηκόντων και ένας κωπηλάτης. Ακόμη θεσπίστηκε ειδικό σύστημα αξιολόγησης με βάση τα διεθνή πρότυπα και μεσοπρόθεσμο στόχο να διευρύνεται ο τομέας ευθύνης του πηδαλιούχου, ώστε να παρέχονται πρόσθετα κίνητρα για την άμεση δραστηριοποίησή του. Επιπλέον δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στην ψυχολογική προετοιμασία, σύμφωνα με τις επιταγές του σύγχρονου μάνατζμεντ και με επιρροές από τη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία της Απω Ανατολής, όπως αυτή αντανακλάται στην φράση- κλειδί : "Επικεντρώσου στα ουσιώδη" !
Στην επόμενη αναμέτρηση η ιαπωνική οκτάκωπος κέρδισε τον αγώνα με διαφορά δύο χιλιομέτρων.
Αυτή τη φορά το μάνατζμεντ δεν δίστασε να λάβει αποφασιστικά μέτρα. Ο κωπηλάτης απολύθηκε αμέσως λόγω ανεπάρκειας. Η οκτάκωπος πουλήθηκε σε τιμή ευκαιρίας. Οι συμπεφωνημένες επενδύσεις για την κατασκευή υπερσύγχρονης κωπηλατικής λέμβου, αλλά και για την πρόσληψη ταλαντούχων κωπηλατών πάγωσαν μέχρι νεωτέρας. Τα χρήματα που εξοικονομήθηκαν μοιράστηκαν δίκαια ανάμεσα στα στελέχη του ανώτερου μάνατζμεντ, ενώ η εταιρεία συμβούλων έλαβε διαβεβαίωση για συνέχιση της εποικοδομητικής συνεργασίας προς αμοιβαίο όφελος και των δύο πλευρών.
Πηγή
Πηγή
---------------------------------------------------------------------------------------------
Πρόκειται για ένα "ανέκδοτο" το οποίο σατιρίζει το σύγχρονο ελληνικό management.
Οι Έλληνες διοικούμε σωστά? Ποια είναι η άποψή σας για το Ελληνικό Μάνατζμεντ? Προωθεί την επιχείρηση με γνώμονα το γενικότερο κέρδος ή μήπως επικεντρώνεται στο ατομικό συμφέρον κ στην ψευδαίσθηση του τίτλου κ της εξουσίας που προσφέρει αυτός?
Οταν ήρθε η μεγάλη μέρα οι δύο ομάδες κατέβηκαν στον αγωνιστικό χώρο άριστα προετοιμασμένες και αποφασισμένες να διεκδικήσουν τη νίκη. Τα προγνωστικά ήταν αμφίρροπα και η ατμόσφαιρα στις εξέδρες ιδιαίτερα φορτισμένη. Ωστόσο η ιαπωνική λέμβος κέρδισε τον αγώνα με διαφορά ενός χιλιομέτρου από την ελληνική οκτάκωπο.
Το γεγονός επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία της ελληνικής ομάδας. Ομως οι υπεύθυνοι δεν εμειναν με σταυρωμένα χέρια. Το ανώτερο μάνατζμεντ διεκήρυξε την αποφασιστικότητά του να εντοπίσει και να εξαλείψει τα αίτια του απίστευτου διασυρμού. Συστάθηκε αμέσως ειδική ομάδα εργασίας, για να διερευνήσει όλες τις παραμέτρους του προβλήματος και να προτείνει συγκεκριμένες και άμεσα εφαρμόσιμες λύσεις. Μετά από πολύμηνες διαβουλεύσεις το οδυνηρό συμπέρασμα ήταν ότι στην ιαπωνική λέμβο επτά αθλητές κωπηλατούσαν και μόνον ο όγδοος καθοδηγούσε τους υπόλοιπους, ενώ στην αντίστοιχη ελληνική ομάδα οι επτά είχαν αναλάβει ρόλο πηδαλιούχου και μόνον ο όγδοος κωπηλατούσε.
Χωρίς να χάσει καιρό, το ανώτερο μάνατζμεντ απευθύνθηκε σε εταιρεία συμβούλων, η οποία και ανέλαβε να συντάξει υπόμνημα για τη σημερινή δομή και τη μελλοντική αναδιοργάνωση της ομάδας από μηδενική βάση. Μετά από διαβουλεύσεις έξι μηνών και επένδυση πολλών εκατομμυρίων, οι σύμβουλοι απέδειξαν με συγκεκριμένα στοιχεία, που δεν επιδέχονται διάψευση, ότι είναι υπεράριθμοι εκείνοι που καθοδηγούν και ελάχιστοι, άρα και ανεπαρκείς, εκείνοι που κωπηλατούν. Για να αποφευχθεί νέος διασυρμός απέναντι στους Ιάπωνες, η δομή και λειτουργία της ομάδας άλλαξε εκ βάθρων. Τώρα πια στην ελληνική λέμβο συμμετείχαν τέσσερις πηδαλιούχοοι, ένας διευθύνων πηδαλιούχος, ένας πηδαλιούχος επί τιμή, ένας επιβλέπων γενικών καθηκόντων και ένας κωπηλάτης. Ακόμη θεσπίστηκε ειδικό σύστημα αξιολόγησης με βάση τα διεθνή πρότυπα και μεσοπρόθεσμο στόχο να διευρύνεται ο τομέας ευθύνης του πηδαλιούχου, ώστε να παρέχονται πρόσθετα κίνητρα για την άμεση δραστηριοποίησή του. Επιπλέον δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στην ψυχολογική προετοιμασία, σύμφωνα με τις επιταγές του σύγχρονου μάνατζμεντ και με επιρροές από τη φιλοσοφία και κοσμοθεωρία της Απω Ανατολής, όπως αυτή αντανακλάται στην φράση- κλειδί : "Επικεντρώσου στα ουσιώδη" !
Στην επόμενη αναμέτρηση η ιαπωνική οκτάκωπος κέρδισε τον αγώνα με διαφορά δύο χιλιομέτρων.
Αυτή τη φορά το μάνατζμεντ δεν δίστασε να λάβει αποφασιστικά μέτρα. Ο κωπηλάτης απολύθηκε αμέσως λόγω ανεπάρκειας. Η οκτάκωπος πουλήθηκε σε τιμή ευκαιρίας. Οι συμπεφωνημένες επενδύσεις για την κατασκευή υπερσύγχρονης κωπηλατικής λέμβου, αλλά και για την πρόσληψη ταλαντούχων κωπηλατών πάγωσαν μέχρι νεωτέρας. Τα χρήματα που εξοικονομήθηκαν μοιράστηκαν δίκαια ανάμεσα στα στελέχη του ανώτερου μάνατζμεντ, ενώ η εταιρεία συμβούλων έλαβε διαβεβαίωση για συνέχιση της εποικοδομητικής συνεργασίας προς αμοιβαίο όφελος και των δύο πλευρών.
Πηγή
Πηγή
---------------------------------------------------------------------------------------------
Πρόκειται για ένα "ανέκδοτο" το οποίο σατιρίζει το σύγχρονο ελληνικό management.
Οι Έλληνες διοικούμε σωστά? Ποια είναι η άποψή σας για το Ελληνικό Μάνατζμεντ? Προωθεί την επιχείρηση με γνώμονα το γενικότερο κέρδος ή μήπως επικεντρώνεται στο ατομικό συμφέρον κ στην ψευδαίσθηση του τίτλου κ της εξουσίας που προσφέρει αυτός?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
05-01-08
23:47
Πολύ ενδιαφέρον το ανέκδοτο και σίγουρα κρύβει κάποιες δόσεις αλήθειας. Πριν αρχίσουμε την ανάπτυξη ας δούμε ένα ακόμη άρθρο.
View attachment Management@Greece.pdf
View attachment Management@Greece.pdf
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Niyia
Διάσημο μέλος
Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
06-01-08
14:32
Το Ιαπωνικό Μάνατζμεντ βασίζεται κυρίως στον Συναινετικό τρόπο Λήψης Αποφάσεων, από την άποψη ότι μιά ομάδα έχει περισσότερες πληροφορίες κ πείρα από ένα μεμονωμένο άτομο, κ επιπλέον τα μέλη της ομάδας είναι πρόθυμα να εκτελέσουν την απόφαση που πήραν όλοι μαζί. Δλδ σεβασμός κ ομαδική δουλειά. Σεβασμός στην περίπτωση αυτή σημαίνει ότι δίνουν σημασία στην αξία του εργάτη/υπαλλήλου, δλδ εφόσον είναι πιο κοντά στο πρόβλημα, παρότι είναι χαμηλόβαθμος (τοπικό στέλεχος ή εργάτης). Ο υψηλόβαθμος, από την μεριά του, αναγνωρίζει το δικαίωμα να έχει λόγο ο εργάτης για τη λύση του προβλήματος, γιατί τον αφορά περισσότερο κ επιζητά τη σύμφωνη γνώμη του. Για να συμφωνήσει όμως, ως υψηλόβαθμος, πρέπει να δει από κοντά το πρόβλημα. [Αυτό είναι το «γκέντσι γκενμπούτσου»: πήγαινε στο μέρος, όπου υπάρχει το θέμα, μελέτησέ το και μετά από αυτό θα φτάσεις να έχεις την ίδια οπτική γωνία με εκείνον που ασχολείται με το θέμα. Όχι μόνο για να το δεις όπως εκείνος αλλά θα καταλήξετε σε μια συναίνεση, κ με αυτόν τον τρόπο, η πιθανότητα σωστής απόφασης είναι πολύ μεγαλύτερη.] Η διαδικασία αυτή δημιουργεί καθυστερήσεις βέβαια, κ αυτό είναι το βασικό μειονέκτημα της ιαπωνικής κουλτούρας.
Το Ελληνικό Μάνατζμεντ, από την άλλη, το οποίο είναι συνυφασμένο με το Δυτικό Μάνατζμεντ, δεν έχει ακόμα φθάσει σε ένα υψηλό επίπεδο εκσυγχρονισμού και εφαρμογής επιστημονικών μεθόδων κ τεχνικών. Ο Έλληνας μάνατζερ, αν και γνωρίζει τα σύγχρονα εργαλεία και τις τελευταίες τεχνικές μάνατζμεντ, υστερεί στην εφαρμογή τους. Κ ιδιαίτερα σημαντική είναι η υστέρηση του οικογενειακού τύπου επιχειρήσεων. Επίσης, στην οργανωτική δομή των ελληνικών επιχειρήσεων παρατηρούνται πολλά επίπεδα ιεραρχίας κ λίγοι ουσιαστικά εργάτες/υπάλληλοι. Κ αυτό γτ δεν έχει κατανοηθεί η σημαντική θέση που κατέχει ο έλληνας εργαζόμενος στην εργασιακή διαδικασία που σε συνδυασμό με τα στελέχη κ τα μέσα παραγωγής μετατρέπει την ύλη σε αγαθό. Νομίζω πως αυτό είναι το βασικό μειονέκτημα των ελλήνων Διοικητικών το οποίο κιόλας βρίσκω ότι ουσιαστικά υπήρξε κ το "πρόβλημα" στο προαναφερόμενο ανέκδοτο περί ελληνικού μάνατζμεντ.
Το Ελληνικό Μάνατζμεντ, από την άλλη, το οποίο είναι συνυφασμένο με το Δυτικό Μάνατζμεντ, δεν έχει ακόμα φθάσει σε ένα υψηλό επίπεδο εκσυγχρονισμού και εφαρμογής επιστημονικών μεθόδων κ τεχνικών. Ο Έλληνας μάνατζερ, αν και γνωρίζει τα σύγχρονα εργαλεία και τις τελευταίες τεχνικές μάνατζμεντ, υστερεί στην εφαρμογή τους. Κ ιδιαίτερα σημαντική είναι η υστέρηση του οικογενειακού τύπου επιχειρήσεων. Επίσης, στην οργανωτική δομή των ελληνικών επιχειρήσεων παρατηρούνται πολλά επίπεδα ιεραρχίας κ λίγοι ουσιαστικά εργάτες/υπάλληλοι. Κ αυτό γτ δεν έχει κατανοηθεί η σημαντική θέση που κατέχει ο έλληνας εργαζόμενος στην εργασιακή διαδικασία που σε συνδυασμό με τα στελέχη κ τα μέσα παραγωγής μετατρέπει την ύλη σε αγαθό. Νομίζω πως αυτό είναι το βασικό μειονέκτημα των ελλήνων Διοικητικών το οποίο κιόλας βρίσκω ότι ουσιαστικά υπήρξε κ το "πρόβλημα" στο προαναφερόμενο ανέκδοτο περί ελληνικού μάνατζμεντ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
09-01-08
01:11
Ο όρος οικογενειακή επιχείρηση δεν εμπεριέχει κάτι το αρνητικό, ίσα ίσα που υπάρχουν αρκετοί που θα υποστηρίξουν και το αντίθετο. Συγκεκριμένα το μια ερεύνα ενός καθηγητή του Manchester Business School (που είχε γίνει το 2005 με 2006) διαπίστωσε ότι οικογενειακές επιχειρήσεις της Αγγλίας πιο αποδοτικές από τις αντίστοιχες εισηγημένες του χρηματιστηρίου (πηγή) αλλά και ότι η Morgan Stanley πρότεινε πριν μερικούς μήνες μια επενδυτική στρατηγική που βασίζεται σε επιχειρήσεις οικογενειακές τουλάχιστον κατά 30% (πηγή)
Ωστόσο στην Ελλάδα τα πράγματα που είναι πολύ διαφορετικά αφού είναι Κακοδιοικούμενη μία στις πέντε επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Κάτι πολύ λογικό αφού οι διοίκηση είναι σχεδόν πάντα στα χέρια της οικογένειας και σχεδόν πάντα όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν μια «βαρβάτη» θέση.
Ο όρος οικογενειακή επιχείρηση από μόνος του δεν είναι κάτι αρνητικό ωστόσο απαιτεί μια προσεχτική διοίκηση που ίσως για κάποιους (έλληνες) να είναι πολύ ψυχοφθόρα. Αμφιβάλλω αν ο Μ.Ο. των Ελλήνων σε περίπτωση που είχαν μια εταιρία να μπορούσαν να αρνηθούν στο παιδί τους μια αξιόλογη θέση άμεσα συνδεδεμένη με την διοίκηση αλλά και την μεταβίβαση του μερίδιο τους στο παιδί στην διαθήκη.
Και αυτός είναι (περίπου) λόγος που γενικά το Ελληνικό Management είναι υπερβολικά χαμηλού επιπέδου. Οι Έλληνες επιχειρηματίες (ειδικά μικρομεσαίων Επιχειρήσεων) έχουν μια λατρεία με την ιδιοκτησία και αρνούνται να παραχωρήσουν σημαντικές θέσεις διοίκησης αλλά και μεριδίου σε άλλα άτομα που έχουν μεγαλύτερη πείρα αλλά και γνώσεις από τους ίδιους. Για εμένα αν δεν πάψουμε να ήμαστε τόσο κτητικοί, ξεροκέφαλοι αλλά και εγωιστές η Ελληνική οικονομία θα είναι πάντα το «κλιματιστικό του εξοχικού*» για τους ξένους επενδυτές
*https://mavridis.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=1884&blid=2
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
