Η δικτατορία της κυρίας Πόπης

Γ.Αγαλιώτης

Νεοφερμένος

Ο Γ.Αγαλιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 3 μηνύματα.
Σχεδόν όλοι μας έχουμε ζήσει σκηνές απείρου κάλλους κατά τη διάρκεια συναλλαγών μας σε Δημόσιες Υπηρεσίες. Αντικρουόμενοι Νόμοι, καθημερινές εγκύκλιοι, διοικητικές διαδικασίες και γραφειοκρατία είναι συνεχώς απέναντί μας σε κάθε μας βήμα στις υπηρεσίες αυτές. Τρανό και συνάμα τραγικό παράδειγμα η κα Πόπη.​

Η κα Πόπη είναι προϊσταμένη σε τμήμα Μητρώου μιάς από τις μεγαλύτερες Δ.Ο.Υ της χώρας. Δημόσιος Υπάλληλος Π.Ε (λειτουργός) με μεγάλη εμπειρία και πάνω από 25 έτη προϋπηρεσία.

25999-57405.jpg

Είναι Παρασκευή 12.00 το μεσημέρι. Στο τμήμα Μητρώου ουρά μεγάλη από λογιστές και φορολογούμενους(επιτηδευματίες), οι οποίοι περιμένουν τη σειρά τους προκειμένου να θεωρήσουν φορολογικά στοιχεία. Σύμφωνα με τη νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Οικονομικών, όλες οι Δ.Ο.Υ της χώρας είναι υποχρεωμένες να δέχονται και να εξυπηρετούν τους φορολογούμενους έως τις 14.30.
Ένας φορολογούμενος που μόλις έχει κάνει έναρξη εργασιών προσέρχεται και ζητά να τον ενημερώσουν σχετικά με το ποια στοιχεία και βεβαιώσεις χρειάζεται, για να προχωρήσει στη πρώτη θεώρηση φορολογικών στοιχείων της επιχείρησής του. Όσοι αναμένουν στη σειρά του δίνουν προτεραιότητα αναγνωρίζοντας πως πρόκειται μόνον για μια ερώτηση.
Ξαφνικά ακούγεται η φωνή της κας Πόπης. "Όσοι περιμένετε, να έλθετε τη Δευτέρα για θεώρηση, το τμήμα κλείνει. Επίσης όσοι είστε από λογιστικά γραφεία να πείτε στους εργοδότες σας να μη σας ξαναστείλουν Παρασκευή μετά τις 12.00 ,δε θα εξυπηρετούμε στο εξής."​
Ορισμένοι ψελλίζουν κάποιες κουβέντες ως παράπονο και οι περισσότεροι φεύγουν άπρακτοι. Ο φορολογούμενος που θέλει να κάνει την ερώτηση επιμένει. "Σας παρακαλώ πείτε μου τουλάχιστον τι δικαιολογητικά να φέρω τη Δευτέρα."
Η κα Πόπη ατάραχη απαντά. "Τι δεν καταλαβαίνεις ανθρωπέ μου; Είπαμε τη Δευτέρα.' Μόλις αποχωρεί και αυτός ακούγεται πάλι η κα Πόπη "Άντε στο διάολο ένας ένας Παρασκευγιάτικα. Σε λίγο πρέπει να φύγω, έχω και ψώνια να κάνω".​
Μόλις φεύγουν οι φορολογούμενοι η κα Πόπη εξαφανίζεται για τα ψώνια της και οι υπόλοιποι υπάλληλοι του τμήματος πάνε για τσιγάρο και καφέ στο κυλικείο. Βλέπετε αυτοί για να φύγουν θέλουν άδεια από τη προϊσταμένη ή τον Διευθυντή. Οι άδειες δίνονται αλλά με φειδώ ούτως ώστε τουλάχιστον να λειτουργούν τα τμήματα έστω τυπικά και έτσι να μην φαίνονται οι απουσίες.

Η δικτατορία του δημοσιο-υπαλληλικού προλεταριάτου της κας Πόπης
Η κα Πόπη είναι ένας από τους 850.000 υπαλλήλους του στενού Δημόσιου τομέα στη χώρα μας. Είναι ένας από τους μικρούς αυτούς κρίκους μιας αλυσίδας η οποία υπάρχει κυρίως για την εφαρμογή φορολογικών διατάξεων που έχουν άμεση σχέση με την είσπραξη εσόδων από τη πολιτεία και τη συμμόρφωση των επιχειρήσεων με αυτές τις διατάξεις.​
Οφείλει τη θέση και την εξουσία της σε μία "σοσιαλιστική' οικονομική θεώρηση που είχαν οι πολιτικά κρατούντες τα τελευταία τριάντα χρόνια για το ρόλο, το σκοπό και το μέγεθος του Δημόσιου τομέα στη χώρα μας.

Η δικτατορία του δημοσιο-υπαλληλικού προλεταριάτου εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται επί δεκαετίες στη χώρα με το εξής σκεπτικό:
Το πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό μπορεί να γίνει "οργανικά", "αυθόρμητα", λόγω εξελίξεων μέσα στον ίδιο τον καπιταλισμό ως τρόπο παραγωγής (όπως η αριθμητική διόγκωση του προλεταριάτου ή η συγκεντροποίηση και κολλεκτιβοποίηση της παραγωγής), τότε είναι επόμενο να απορρίψει κάθε αναγκαιότητα βίαιης ανατροπής της αστικής εξουσίας, να συνταχθεί με την ιδέα ότι το πέρασμα από τον ένα τρόπο παραγωγής στον άλλο θα έρθει "ειρηνικά", σχεδόν ανεπαίσθητα.​
Και έτσι έγινε, αθόρυβα και ανεπαίσθητα. Αργά αλλά σταθερά, χρόνο με το χρόνο (ειδικά τις προεκλογικές χρονιές) μέχρις ότου το ένα τρίτο σχεδόν του ενεργού πληθυσμού να απασχολείται στο Δημόσιο.

Βέβαια μη ξεχνάμε πως και εμείς με τη ψήφο η με την ανοχή μας βοηθήσαμε σε ...αυτό το οικοδόμημα. Διότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό: Ο δεύτερος δεν μπορεί να εδραιωθεί πρώτα στο πεδίο της οικονομίας και μετά να κατακτήσει και την πολιτική εξουσία, αλλά πρέπει να κατακτήσει πρώτα την πολιτική εξουσία για να μπορέσει να αποπειραθεί να εδραιωθεί στο πεδίο της οικονομίας.

Και έτσι έγινε. Βοηθήσαμε στην εδραίωσή του πρώτα πολιτικά και τώρα απολαμβάνουμε τους οικονομικούς καρπούς του.
Η "σοσιαλιστική" αυτή νοοτροπία και πρακτική διαπότισε όλη τη κοινωνία, δαιμονοποιώντας την επιχειρηματικότητα και το κέρδος, μεγαλώνοντας ολόκληρες γενιές νεοελλήνων οι οποίες έχουν ως πρότυπο επιτυχίας τη κατάκτηση μιας θέσης στο δημόσιο, με οποιοδήποτε κόστος και με οποιοδήποτε μέσον.​
Η κα Πόπη και η ανάπτυξη
Τι είναι οικονομική μεγέθυνση;
Ως οικονομική μεγέθυνση ορίζεται η ποσοστιαία ετήσια μεταβολή του παραγόμενου προϊόντος μιας οικονομίας. Ο όρος οικονομική μεγέθυνση χρησιμοποιείται συχνά έναντι του όρου οικονομική ανάπτυξη και το αντίστροφο. Γενικότερα, ως μεγέθυνση ορίζεται η ετήσια ποσοστιαία μεταβολή μιας μεταβλητής (στη συγκεκριμένη περίπτωση του εισοδήματος ή του παραγόμενου προϊόντος) και συνεπώς αποτελεί έναν ποσοτικό δείκτη. O όρος οικονομική ανάπτυξη είναι ένας (κυρίως) ποιοτικός δείκτης, ο οποίος σχετίζεται με τις δυνατότητες ικανοποίησης των ατομικών και κοινωνικών αναγκών. Το περιεχόμενο των δύο όρων είναι, κυρίως, συμπληρωματικό, καθώς η οικονομική ανάπτυξη προϋποθέτει την οικονομική μεγέθυνση. Eνδέχεται, όμως, η εφαρμογή κάποιων πολιτικών μεγέθυνσης να περιορίζουν τις δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης

Πότε μια οικονομία βρίσκεται στο επίπεδο του δυνητικού προϊόντος της;
Το επίπεδο του δυνητικού προϊόντος (potential output) μιας οικονομίας αντιστοιχεί στο επίπεδο προϊόντος που παράγεται, όταν απασχολούνται πλήρως οι ποσότητες όλων των παραγωγικών της συντελεστών (Κεφάλαιο, Εργασία, Γη, Πρώτες Ύλες, Τεχνική Γνώση) δεδομένης της τεχνολογίας. Όπως προκύπτει από τη συνάρτηση παραγωγής, η αύξηση του δυνητικού προϊόντος μπορεί να προέλθει είτε από την αύξηση των ποσοτήτων των παραγωγικών συντελεστών είτε από τη βελτίωση της τεχνολογίας. Η συνάρτηση παραγωγής δίνει τη μέγιστη ποσότητα προϊόντος που μπορεί να παραχθεί για κάθε ποσότητα των παραγωγικών συντελεστών. Αν οι παραγωγικοί συντελεστές είναι μόνο η εργασία (L) και το κεφάλαιο (K), τότε η συνάρτηση παραγωγής είναι της μορφής :Y=f(K,L) Σημαντικό για την αναπτυξιακή πορεία μιας οικονομίας θεωρείται το οριακό προϊόν κάθε παραγωγικού συντελεστή, το οποίο, στη βραχυχρόνια περίοδο είναι (συνήθως) φθίνων, ενώ μακροχρόνια οι μεταβολές των παραγωγικών συντελεστών κατά ένα ποσοστό δεν οδηγούν απαραίτητα σε αναλογική αύξηση του παραγόμενου προϊόντος.

Πως επηρέασε η κα Πόπη με την απόφασή της την οικονομική μεγέθυνση-ανάπτυξη;
Με την απόφασή της για διακοπή η δυνητικά παραγόμενη υπηρεσία από αυτήν αλλά και τους υπαλλήλους του τμήματός της μηδένισε.​

Οι εργατώρες αυτές χάθηκαν όπως χάθηκε και ο χρόνος όλων αυτών που περίμεναν.
Οι ατομικές ή κοινωνικές ανάγκες όλων όσων συμμετείχαν στο περιστατικό δεν ικανοποιήθηκαν.
Αύξηση του παραγόμενου προϊόντος ή υπηρεσίας δε μπορεί να υπολογιστεί.
Παράπλευρες απώλειες όπως αδυναμία επιχειρήσεων να λειτουργήσουν απρόσκοπτα λόγω έλλειψης φορολογικών παραστατικών είναι πιθανό να σημειωθούν.
Πιθανή μείωση φορολογικών εσόδων λόγω έλλειψης παραστατικών επίσης μπορεί να υπάρξει.

Ακούγονται απλά όλα αυτά και χωρίς πραγματικό περιεχόμενο. Έχουμε τόσες δεκαετίες συνηθίσει να ανεχόμαστε αυτές τις λογικές και πρακτικές.

Μα είναι τώρα δυνατόν η κα Πόπη και η συμπεριφορά της να φταίει γιατί δεν έχουμε ανάπτυξη; Να οφείλετε σε αυτή πως δεν έχουμε μεγέθυνση του παραγόμενου προϊόντος;

Η απάντηση βρίσκεται όταν αναλογιστούμε το μέγεθος του προβλήματος.
  • Πόσες κες Πόπες υπάρχουν γύρω μας;
  • Μήπως είναι εκατοντάδες χιλιάδες;
  • Μήπως πλέον είναι ανάγκη να πάψουμε να ανεχόμαστε ή ακόμη και να επικροτούμε τέτοιες πρακτικές;
  • Μήπως ήλθε επιτέλους η ώρα να κατανοήσουμε την πραγματική έννοια του όρου "Δημόσιος λειτουργός", τις ευθύνες τους, τις υποχρεώσεις τους αλλά ταυτόχρονα και τις ευθύνες όλων μας που ανεχόμαστε και πολλές φορές σιγοντάρουμε αυτές τις νοοτροπίες;
  • Μήπως ήλθε επιτέλους η ώρα να καταλάβουμε και να κάνουμε σαφές σε όλες αυτές τις κες Πόπες πως ο μισθός τους προέρχεται από τους φόρους μας;

Το πιο τραγικό από όλα. Η κα Πόπη αμείβεται κατά 50% τουλάχιστον περισσότερο από τους υπόλοιπους συναδέλφους της και ειδικά τους νεοδιοριζόμενους, οι οποίοι κατά κοινή ομολογία εργάζονται πολύ πιο σκληρά και ευσυνείδητα. Επίσης την ώρα της τιμητικής αποστρατείας θα εισπράξει εφάπαξ πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ αν δεν αποφασίσει να αποχωρήσει οικειοθελώς με αντάλλαγμα μια πολύ παχυλή σύνταξη την οποία θα τη πληρώνουμε όλοι εμείς.

Εναπομένει λοιπόν σε όλους μας να περάσουμε το μήνυμα στη κοινωνία αλλά κυρίως στους πολιτικούς μας όλων των παρατάξεων:
Ευχαριστούμε κύριοι αλλά δε θέλουμε να προσλάβετε άλλες σαν τη κα Πόπη.
Ευχαριστούμε αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι ούτε να ανεχτούμε άλλους διορισμούς ούτε τέτοιες συμπεριφορές.
Ευχαριστούμε αλλά αν το κάνετε δεν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ για τους μισθούς και τις συντάξεις της κάθε κας Πόπης .​

Και επειδή καθημερινά μας εκφοβίζετε και μας απειλείτε με φυλακίσεις και άλλα μέτρα αν δεν συνεχίσουμε να πληρώνουμε τα χαράτσια που συνεχώς μας επιβάλετε, με μόνο σκοπό τη συντήρηση των εκατοντάδων χιλιάδων κυρίων σαν τη κα Πόπη που εσείς βολέψατε σας δηλώνουμε πως έχουμε πολύ μεγάλη υπομονή.
Δε θα ξεχυθούμε στους δρόμους αλαλάζοντας ούτε θα κλείσουμε εθνικές οδούς, ούτε θα μας βρείτε σε καταλήψεις δημοσίων κτιρίων.
Θα χρησιμοποιήσουμε μόνον τη πραγματική μοναδική δύναμη που διαθέτουμε,τη μοναδική δύναμη που πραγματικά τρέμετε. Τη ψήφο μας στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν και θα σας στείλουμε όσο μπορούμε πιο ηχηρό το μήνυμα:

ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΣΑΝ ΤΗΣ ΚΑΣ ΠΟΠΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ.​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,499 μηνύματα.
Κύριε Αγαλιώτη, πολύ ενδιαφέροντα αυτά που γράφετε, εντούτοις θα ήθελα να τονίσω την έννοια της "μεταχειρίσεως". Τι εννοώ... Κάθε οικονομικό σύστημα ή πολιτικοοικονομικό αν θέλετε, προπαγανδίζεται με βάση τα δυνητικά οφέλη που μπορεί να έχει για το κοινωνικό σύνολο. Ούτε ο καπιταλισμός είναι κακός, ούτε ο σοσιαλισμός είναι κακός, και τα δυο στη θεωρία πάντα γιατί στην πράξη τα είδαμε και τα βιώνουμε στη στρεβλή τους μορφή. Βέβαια, ίσως οι νεαρότεροι εξ ημών να μην βιώσαμε τον σοσιαλισμό αλλά θέλω να πιστεύω ότι εξαντλήσαμε και κάποιες ιστορικές πηγές με μια αν θέλετε....επάρκεια δίψας για μάθηση.

Που θέλω να καταλήξω, στη "μεταχείριση". Είτε μελετήσουμε τον φιλοδυτικό σοσιαλιστή Νικολάι Τσαουσέσκου, είτε τους αντι-ρεφορμιστές του Ανατολικού Μπλόκ και πασών Σφυροδρεπάνων, είτε μελετήσουμε τη Μάργκαρετ Θάτσερ και τον Αντωνάκη Σαμαρά (ναι ξέρω, έριξα πολλά επίπεδα την άποψη μου τώρα), καταλήγουμε σε ένα σημείο κοινό και για τα δυο συστήματα. Τη μεταχείρισή τους από τους κρατούντες την εξουσία -φανερούς και αφανείς- και την στρέβλωσή τους σε Συστήματα Επιβολής Ισχύος προς ικανοποίηση της ίδιας και διαχρονικής ανθρώπινης ανάγκης. Της απληστίας- εξουσιαστικότητας.

Διαμαρτύρεστε για την κυρία Πόπη, αν και πόπη συνηθίζω να λέω τον πρωκτό εκ του πωπός, που πραγματικά είναι ο πρωκτός του ελληνικού συστήματος. Ποιός όμως θα σκουπίσει αυτό το βρωμερό σημείο; Ποιός θα αναλάβει το πολιτικό κόστος; Κανείς, διότι η νοοτροπία του έλληνα (και ουχί του νεοέλληνα) είναι ο ατομικισμός, όσο κι αν θέλουμε να θεωρούμαστε λαός φιλόξενος και τα συναφή Ζορμπαδίστικα. Και αυτό είναι ένα αμάρτημα στο οποίο κινδυνεύω να υποπέσω και εγώ εαν συνεχίσω να απολαμβάνω το θεάρεστο μνημόνιο με την εθιστικά απολαυστική ανεργία του.

Και ερωτώ, όταν δεξιά μας βρίσκεται η Σκύλλα και αριστερά μας η Χάρυβδη, πως οφείλουμε να πορευθούμε; Τι θα προτείνατε σαν λύση; Υπάρχει κάποιος; Εαν δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί ή και να θέλει (διότι όταν είσαι πολιτικός και μνημονιακότερος των Τροικανών, τότε απλά δεν θέλεις ακόμα κι αν μπορείς) να αναλάβει το πολιτικό κόστος, μήπως θα έπρεπε να δημιουργήσουμε κάποιον;

Μήπως αυτή η χώρα πλέον δεν αναμένει / ελπίζει / προσδοκά / έχει ανάγκη την καθαίρεση της κυρίας Πόπης, αλλά την ανάδειξη ενός Ηγέτη; (και δεν μιλάω ούτε για τον Τέως Γλύξμπουργκ ούτε για τον Κιμ Γιονγκ Ουν)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Engineer

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.
Θα χρησιμοποιήσουμε μόνον τη πραγματική μοναδική δύναμη που διαθέτουμε,τη μοναδική δύναμη που πραγματικά τρέμετε. Τη ψήφο μας στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν και θα σας στείλουμε όσο μπορούμε πιο ηχηρό το μήνυμα:

Κ. Αγραφιώτη, στα παραπάνω συμφωνώ σε γενικές γραμμές μαζί σας. Πολλά απ αυτά που γράφετε είναι και δικές μου σκέψεις που με προβληματίζουν καιρό τώρα. Θα σχολιάσω την παραπάνω σας φράση. Πιστεύω πως αυτό που προτρέπετε τους αναγνώστες του κειμένου σας να κάνουν, έγινε στις πρόσφατες εκλογές. Μετά από 30 και πλέον χρόνια, είδαμε επιτέλους τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) να αθροίζουν ποσοστό μικρότερο του 40%. Είδαμε το ΠΑΣΟΚ στο 13%, το ΣΥΡΙΖΑ κοντά στο 20% αλλά και τη Χ.Α. κοντά στο 7%. Αν αυτό δεν είναι ηχηρό μήνυμα τότε τι είναι; Απλώς δεν πιστεύω πως ήταν προς την κατεύθυνση που εγώ κι εσείς έχουμε στο μυαλό μας. Θα έλεγα πως ήταν προς την ακριβώς αντίθετη. Το μήνυμα, όπως το διάβασα εγώ, ήταν πως εμείς θέλουμε να ξανάρθει η δεκαετία του 80, ο Ανδρέας, η "ανάπτυξη", οι διορισμοί, οι αυξήσεις, οι επιδοτήσεις, τα διακοποδάνεια, τότε που "λεφτά υπήρχαν" και "μαζί τα φάγαμε". Δυστυχώς εγώ αυτό το μήνυμα διάβασα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Engineer

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Engineer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 152 μηνύματα.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Ποιός όμως θα σκουπίσει αυτό το βρωμερό σημείο; Ποιός θα αναλάβει το πολιτικό κόστος; Κανείς, διότι η νοοτροπία του έλληνα (και ουχί του νεοέλληνα) είναι ο ατομικισμός, όσο κι αν θέλουμε να θεωρούμαστε λαός φιλόξενος και τα συναφή Ζορμπαδίστικα. Και αυτό είναι ένα αμάρτημα στο οποίο κινδυνεύω να υποπέσω και εγώ εαν συνεχίσω να απολαμβάνω το θεάρεστο μνημόνιο με την εθιστικά απολαυστική ανεργία του.
Να γιατί δεν μου αρέσουν τα πολύπλοκα πράγματα και προτιμώ τον φιλελευθερισμό ή αντίθετα να διαξιφίζομαι με τον (πλήρη) αναρχισμό, παρά με ολοκληρωτικά καθεστώτα όπως κομμουνισμός.

Όταν κάποιος έχει αναλάβει ταυτόχρονα τον ρόλο του πατέρα, του δίκαιου σοφού γέροντα (δικαιοσύνη), του προστάτη (ασφάλεια), του εκπαιδευτή, του εργοδότη και αλλά τόσα πως να μην βραχυκυκλωθεί κάποια στιγμή;

Ένας εργοδότης, ειδικά αν ήταν και αμερικάνικης νοοτροπίας ή τουλάχιστον ότι φαντασιωνόμαστε για την Αμερική, όχι μόνο είναι πιθανό να μην προσλάμβανε πότε την Πόπη αλλά παίζει να της ζητούσε αυτός αποζημίωση στο τέλος (:P).

Και θα χοντρύνω λίγο ακόμη την συζήτηση, μήπως τελικά η απλή χρεοκοπία, η άτακτη, θα μας οδηγούσε πιο γρήγορα στην όποια ευημερία; Θέλω να πω ότι αυτό το, κοινώς αποδεκτό, άθλιο σύστημα θα γκρεμίζονταν όλο ακόμη και τα υγιής κομμάτια του. Αλλά θα γκρεμίζονταν. Ναι θα γίνονταν της πουτάνας και πιθανών ακόμη και αυτοί που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την έννοια κράτος να είχαν ανεπανόρθωτες ζημίες και πιθανών όχι μόνο οικονομικής φύσεως. Αλλά θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε να χτίζουμε κάτι γιατί πολύ απλά θα υπήρχε το έδαφος, για την ακρίβεια μόνο το έδαφος θα υπήρχε. Τώρα, εδώ και 3, και βάλε, χρόνια υποτίθεται διορθώνουμε... αλλά τι έχει αλλάξει; Η δυσφορία μας για την πολιτική και το κράτος παραμένει, όλοι ήμαστε σε μια περίεργη κατάσταση και ψυχολογία που ούτε η λέξη φόβος μπορεί να την προσδιορίσει. Τι έχει αλλάξει; Η χρυσή αυγή... αυτή είναι η μόνη σημαντική αλλαγή. Μπράβο μας!

Και αναρωτιέμαι, ελεγχόμενη χρεοκοπία για ποίον; Εγώ όλο αυτό αυτό θα το αποκαλούσα απλά πάγωμα ή έστω προσπάθεια για πάγωμα. Και μην μου πείτε ότι στην προσπάθεια μας να διορθώσουμε, ή έστω να πατάξουμε, την Πόπη δεν θα αδικήσουμε και την Μαρία που ίσως είναι και γαμώ τα κορίτσια. Το χειρότερο όμως είναι ότι σε αυτές της συνθήκες κανείς δεν νοιαστεί, κανείς δεν θα ακούσει την Μαρία. Όλοι οφείλουμε να μπούμε σε μια ελεγχόμενη ψυχολογία...αφού ελεγχόμενη είναι και η κρίση. Μάλλον αυτό εννοούσαν :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 5 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top