Στο διάστημα με ...ασανσέρ!

Στο διάστημα με ...ασανσέρ!




Μπορεί το διάστημα να είναι το απόλυτο σύνορο, αλλά το να φτάσεις εκεί πολύ σύντομα θα είναι πλέον τόσο απλό, όσο απλό είναι να κάνει κανείς ένα βήμα και να μπει στο ασανσέρ για να πάει στο γραφείο του το πρωί.
Ήδη έχει ξεκινήσει η κούρσα για την κατασκευή του πρώτου «διαστημικού ασανσέρ», (ιδέα που έχει προ πολλού ξεφύγει από τη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας) με σκοπό τη μεταφορά ανθρώπων και υλικών σε τροχιά, κατά μήκος ενός καλωδίου με μήκος πολλών χιλιάδων μιλίων.
Κάνοντας ένα πολύ σημαντικό βήμα, οι Αμερικανοί Ρυθμιστές Εναέριας Κυκλοφορίας έχουν δώσει άδεια, να ξεκινήσουν οι πρώτες δοκιμές ενός πρωτότυπου, ενώ ένα αντίστοιχο ανταγωνιστικό πρόκειται να εκτοξευτεί τον επόμενο μήνα, ως αποτέλεσμα της προσφοράς ενός χρηματικού βραβείου 10 εκατομμυρίων δολαρίων (5,6 εκ. λιρών), το οποίο οδήγησε στην κατασκευή του πρώτου ιδιωτικού επανδρωμένου σκάφους που άφησε πίσω του την ατμόσφαιρα της Γης, τη χρονιά που μας πέρασε.

Οι υποστηρικτές της ιδέας του «διαστημικού ασανσέρ» υπόσχονται ένα φθηνό και πολύ προσιτό μέλλον στο διάστημα, και αντιπαραθέτουν την υπόσχεση αυτή με την ανακοίνωση της NASA ότι θα βασιστεί σε μια τεχνολογία 40 ετών από το πρόγραμμα του Apollo, για την εκπόνηση του σχεδίου της κόστους 105 δις δολαρίων, που αφορά την επιστροφή στη Σελήνη μέχρι το έτος 2018. Οι εταιρείες που στηρίζουν τη μελέτη και την κατασκευή του «διαστημικού ασανσέρ» υποστηρίζουν ότι θα μπορούν να θέσουν υλικά σε τροχιά για το ελάχιστο ποσό των 400 δολαρίων ανά λίβρα, σε σύγκριση με το ποσό των 20.000 δολαρίων ανά λίβρα που θα χρειαζόταν χρησιμοποιώντας τους ήδη υπάρχοντες πυραύλους.
Αυτό διεύρυνε την προοπτική τουριστικών επισκέψεων σε ένα ουράνιο ξενοδοχείο σε σταθερή τροχιά 22.000 μίλια πάνω από τη Γη, με μια θέα που μέχρι στιγμής μόνο οι αστροναύτες είχαν την τύχη να απολαύσουν.



Παράλληλα θα επέτρεπε να γίνουν πολύ φθηνότερα τα ταξίδια στη Σελήνη καθώς και σε άλλους πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό ενέργειας που απαιτείται από ένα πύραυλο χρησιμοποιείται απλά και μόνο για να ξεφύγει από τη βαρύτητα της Γης.
Πρώτοι οι Ρώσοι επιστήμονες οραματίστηκαν ένα σταθερό σύνδεσμο με το διάστημα. Η ιδέα εκλαϊκεύτηκε αργότερα από τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας και οραματιστή Arthur C. Clarke, σε μια νουβέλα του 1978 με τίτλο: “The fountains of Paradise”.
Η θεωρία πίσω από το «διαστημικό ασανσέρ» φαίνεται παραπλανητικά απλή. Το όλο εγχείρημα θα περιλαμβάνει ένα σταθμό-βάση στη Γη, ένα δορυφόρο σε τροχιά καθώς και «αναρριχητές» που θα λειτουργούν με ηλιακή ενέργεια, που ο καθένας τους θα μπορεί να μεταφέρει μέχρι 20 τόνους βάρος, και θα σέρνεται πάνω σε ένα μονό καλώδιο στο διάστημα για αρκετές μέρες. Το καλώδιο θα συγκρατείται από την περιστροφική κίνηση ενός 600 τόνων δορυφόρου-μετρητή βάρους, όπως ακριβώς ένα βαρύ αντικείμενο στην άκρη ενός στροβιλιζόμενου σκοινιού.
Μέχρι πρόσφατα η ιδέα αυτή φάνταζε καταδικασμένη από την ως τότε διαθέσιμη τεχνολογία, και τη δυσκολία εύρεσης ενός υλικού αρκετά ανθεκτικού για να κατασκευαστεί ένα τόσο μακρύ καλώδιο, ικανό να αντέχει σε ακραίες θερμοκρασίες.



Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ένα υλικό γνωστό ως «νανο-σωλήνες άνθρακα» θα μπορούσε να συνδεθεί δημιουργώντας κάτι που θα μοιάζει πιο πολύ με κορδέλα παρά με καλώδιο, με ύψος 3 πόδια και πλάτος μόλις το μισό από αυτό ενός μολυβιού.
Οι νανο-σωλήνες, οι οποίοι είναι μικροσκοπικοί κύλινδροι άνθρακα, αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό ανάπτυξη από μια πλειάδα εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης της GE και της IBM. Σε σχετικό πείραμα ένα λεπτό στρώμα νανο-σωλήνων με πάχος ενός χιλιοστού της ανθρώπινης τρίχας, μπορούσε να στηρίξει 50.000 φορές τη μάζα του.



«Το διαστημικό ασανσέρ 2010» το οποίο πρόκειται να εκτοξευτεί στις 21 του Οκτώβρη του ίδιου έτους στην Καλιφόρνια, θα προσφέρει σαν πρώτο βραβείο μια ετήσια χρηματοδότηση ύψους 50,000 δολαρίων στο καλύτερο σχέδιο για έναν ιμάντα ή κορδέλα, και για έναν ελαφρύ «αναρριχητή». Το συνολικό πρόγραμμα διαχειρίζεται η εταιρεία Spaceward Foundation, η οποία προωθεί την εξερεύνηση του διαστήματος, και έχει την υποστήριξη της NASA η οποία έχει συνεισφέρει στο χρηματικό βραβείο το ποσό των 400.000 δολαρίων. Τουλάχιστον 10 ερευνητικές ομάδες θα λάβουν μέρος στον πρώτο αυτό διαγωνισμό.
Ο Brad Edwards ένα από τα μέλη του συμβουλίου της Spaceward Foundation μας λέει ότι η αρχική ανάπτυξη της μελέτης, θα είναι έτοιμη μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ενώ το ίδιο το «ασανσέρ» θα κατασκευαστεί μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Η πρόβλεψη είναι να «σηκώσουμε το ασανσέρ» μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, δηλώνει ο Dr. Edwards.
Ένα ανταγωνιστικό σχέδιο βρίσκεται σε εξέλιξη στο Seattle από την LiftPort Group η οποία μετράει αντίστροφα για ένα πρώτο ταξίδι στο διάστημα στις 12 Απριλίου του 2018. Η Ομοσπονδιακή Αρχή Αεροπλoΐας έδωσε άδεια να διεξαχθεί την περασμένη εβδομάδα ένα πείραμα από την LiftPort Group το οποίο περιλάμβανε τη χρήση ενός ιμάντα μήκους 1-μιλίου, προσαρτημένου σε ένα ειδικό μπαλόνι, κάτι το οποίο η εταιρεία αποκαλεί: «Ένα κρίσιμο βήμα».



Ο φόβος που εκφράζεται ότι κάποιο αεροσκάφος θα μπορούσε να συγκρουσθεί με τον ιμάντα του «ασανσέρ» είναι μόνο μία από τις ανησυχίες των ερευνητών. Τα διαστημικά θραύσματα (μπάζα) και η διεθνής τρομοκρατία επίσης αποτελούν λόγους ανησυχίας.
Οι επιστήμονες προτείνουν την κατασκευή ενός σταθμού-βάση που θα «επιπλέει» κοντά στον ισημερινό, σε απόσταση μεγαλύτερη των 400 μιλίων από την κοντινότερη πορεία πτήσης αεροσκαφών. Στην περίπτωση που η 800 τόνων κορδέλα σπάσει, θα αρχίσει να αιωρείται στο διάστημα ή θα πέσει πίσω στο έδαφος σε θραύσματα, τα οποία θεωρητικά δεν θα μας χτυπούσαν δυνατότερα από ένα φύλλο χαρτιού.
Telegraph