Απόφαση γάμου...

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Ξέρω πως κανείς ποτέ δεν ξέρει που θα βγει μια σχέση. Πως δεν υπογράφεις συμβόλαιο. Αλλά καμιά φορά αναρωτιέμαι.. πως καταλαβαίνεις πως κάνεις καλά που παντρεύεσαι; Πως αυτός ο άνθρωπος που είναι απέναντί σου, είναι ο σωστός; Πως προχωράς σε ένα τόσο μεγάλο βήμα;

Εσείς πως καταλάβατε (οι παντρεμένοι) ότι αυτός/ή είναι; (Φυσικά είπα και πιο πάνω..κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα, αλλά ως παιδί χωρισμένων γονιών, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ασφαλής τρόπος για να ..μειώσεις τις πιθανότητες). Οι αδέσμευτοι πως το φαντάζεστε ότι θα αποφασίσετε;

:/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

dooo

Διακεκριμένο μέλος

Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
ο πιο ασφαλής τρόπος για να μειώσεις τις πιθανότητες διαζυγίου είναι να ζήσεις μαζί με τον άλλο για 2-3-4-5-6-7-8-9 χρόνια.
Τελεία και παύλα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

misslittledevil

Επιφανές μέλος

Η misslittledevil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 8,197 μηνύματα.
Μα ποιος λεει οτι υπαρχει συγκεκριμενος τροπος να κρατησεις εναν γαμο ζωντανο?!
Ακομα και αυτα τα κλισε τυπου "εμπιστοσυνη, αγαπη, υπομονη, σεβασμος, κατανοηση" κλπ σχετικα να τηρουνται παντα, δεν οριζουν οτι ενας γαμος θα υπαρχει "μεχρι να τους χωρισει ο θανατος".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Και για να ψιλοαπαντήσω, σίγουρα το να συζήσεις είναι απαραίτητο. Τουλάχιστον για ένα χρόνο. Αλλά το θέμα είναι πως βλέπεις ζευγάρια και χωρίζουν μετά από 10 και 15 χρόνια γάμου (οι δικοί μου χώρισαν στα 16) και μένεις να αναρωτιέσαι.. Καλά τόσα χρόνια δεν είχαν δει τίποτα;

Και πες πως έχεις κάποια σχέση.. και αυτός είναι ό,τι θα μπορούσες να ζητήσεις.. Ακόμα και τα αρνητικά του τα αντέχεις (βασικό, τα αρνητικά πρέπει να αντέχεις, θετικά έχουμε όλοι) και είσαι κι ερωτευμένη και η σχέση έχει τραβήξει σε βάθος χρόνου και είναι μια χαρά ..και όλα καλά γενικώς. Και μια ωραία πρωϊα έρχεται και σου ζητάει να τον παντρευτείς.. Ε, μόνο εγώ νομίζω πως δεν μπορώ ποτέ να είμαι απόλυτα σίγουρη για μια τέτοια κίνηση, όσο κι αν βλέπω πως ταιριάζουμε; Μόνο εγώ φρικάρω; (Αφού νομίζω θα τον στήσω στην εκκλησία τον κακομοίρη .. ή θα πάω ένα βήμα πριν την λιποθυμία! :P)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

crazyhelen

Διάσημο μέλος

Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
Δεν υπάρχουν "κλικ", "μπλιτς", "μπλουμ" κ.λ.π. Αποφασίζεις να προχωρήσεις σε γάμο, όταν διαπιστώσεις ότι με αυτόν τον άνθρωπο θέλεις να μοιραστείς το υπόλοιπο της ζωής σου. Το αποφασίζεις, όταν διαπιστώνεις ότι θέλεις να βλέπεις το πρόσωπό του κάθε πρωί που θα ξυπνάς και κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς, όταν διαπιστώνεις ότι μαζί του θέλεις να μοιράζεσαι από τα πιο μηδαμινά μέχρι τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής σου και κυρίως όταν διαπιστώσεις ότι με αυτόν θέλεις να αποκτήσεις παιδί κάποια στιγμή στο μέλλον. Όταν νιώθεις "μισή" όταν αυτός δεν είναι δίπλα σου......
Παρόλα αυτά, όπως είπες και συ καλή μου kajira, όλα αυτά δεν σου εγγυούνται μια κοινή διαβίωση επ'άπειρον, αλλά αν το σκεφτούμε καλύτερα, τι είνάι σίγουρο τελικά σ'αυτή τη ζωή? Τίποτα. Ούτε η ίδια η ζωή καλά καλά!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

evouli

Διάσημο μέλος

Η evouli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 42 ετών. Έχει γράψει 3,396 μηνύματα.
να πω την ταπεινη μου αποψη κι εγω αν και δεν ειμαι παντρεμενη.. οσο ρομαντικο και αν ακουγεται, νομιζω οτι το νιωθεις καπου μεσα σου οτι "αυτός ειναι"!!! ισως καποιοι να μην ειναι-ειμαστε τοσο τυχεροι στη ζωη τους και να μην το νιωσουν απολυτα αυτο..ισως η αναγκη να δημιουργησουν οικογενεια τους κανει να παραβλεπουν καποια πραγματα, να κανουν καποιους συμβιβασμους..ισως να μην αντεχουν να περιμενουν το ΑΝ και πότε θα ερθει αυτός-ή που θα τους κανει να πουν οτι "εδώ είμαστε".. ισως γι'αυτο να περνανε τοσα χρονια και μετα να χωριζουν..γιατι οταν εχεις κανεις παιδια, μπορει να κανεις και καποιες υποχωρησεις, μπορει να θελεις να περιμενεις πρωτα να μεγαλωσουν και να απεξαρτητοποιηθουν καπως και μετα να αποφασισεις οτι "δεν παει αλλο".. γιατι στο μυαλο καποιων μπορει να φανταζει καλυτερη η αποφαση να περιμενουν λιγο ακομα.. μπορει να λεω και βλακειες, δεν ξερω.. αλλα ετσι το σκεφτομαι..φανταζομαι η ζωή θα δειξει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Valder

Τιμώμενο Μέλος

Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,424 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από kajira:
Ξέρω πως κανείς ποτέ δεν ξέρει που θα βγει μια σχέση. Πως δεν υπογράφεις συμβόλαιο. Αλλά καμιά φορά αναρωτιέμαι.. πως καταλαβαίνεις πως κάνεις καλά που παντρεύεσαι; Πως αυτός ο άνθρωπος που είναι απέναντί σου, είναι ο σωστός; Πως προχωράς σε ένα τόσο μεγάλο βήμα;

Εσείς πως καταλάβατε (οι παντρεμένοι) ότι αυτός/ή είναι; (Φυσικά είπα και πιο πάνω..κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα, αλλά ως παιδί χωρισμένων γονιών, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ασφαλής τρόπος για να ..μειώσεις τις πιθανότητες). Οι αδέσμευτοι πως το φαντάζεστε ότι θα αποφασίσετε;

:/:

Αγαπητή kajira, το οτι είσαι παιδί χωρισμένων γονιών δε θα έπρεπε να σε καταναγκάζει σε ανασφάλεια, ακριβώς γιατί τα λάθη των γονιών σου δεν είναι σίγουρο οτι θα τα κάνεις κι εσύ, ούτε και οτι θα βρείς απαραίτητα βάρβαρο σύζυγο. Εντούτοις σε καταλαβαίνω. Πόσοι γνωστοί/ες μου ενω είναι ορθοί κριτές σε κάθε γεγονός της ζωής τους, έκαναν το τραγικότερο λάθος της ζωής τους, να παντρευτούν τις χειρότερες γυναίκες και τους χειρότερους άνδρες, που ας σημειωθεί οτι πρίν το γάμο έδειχναν αγγελικό πρόσωπο και μόλις μπήκε η κουλούρα, να σου και ο Κέρβερος!

Βέβαια αυτό δε σημαίνει οτι ο γάμος είναι τυχερό κι αν σου κάτσει σου κατσε! Γιατί το χω ακούσει κι αυτό το ωραίο!:hehe: Εκεί δε θές γάμο αλλά ενα πεντάρι στο Τζόκερ να σε βγάλει από τη φτώχεια σου! Σημάδια, φαίνονται και πρίν το γάμο και είναι επιλογή σου αν θα τα λάβεις υπ' όψιν ή αν θα τα αγνοήσεις. Αυτά βέβαια προϋποθέτουν και μια μακρόχρονη σχέση, για την ακρίβεια πέντε ετών και άνω!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Valder, ευτυχώς δεν τέθηκε ποτέ θέμα βαναυσότητας στον γάμο των γονιών μου. Απλά, όσα πέρασα μετά το διαζύγιο, με τους 3ους ανθρώπους, δεν θα ήθελα επ' ουδενί να τα περάσει το δικό μου παιδί (και γι' αυτό αν ποτέ κάνω παιδί, χωρίσω και ξανακάνω σχέση, ο τύπος θα είναι μακριά από το παιδί μου, κι αν δεν του αρέσει, θα φάει πόρτα!)

Απλά αναρωτιέμαι.. Ευούλι κι εγώ έτσι πίστευα πως θα συνέβαινε, αλλά τελικά, τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια, συνειδητοποιώ πως λόγω της "ευθύνης" που συνεπάγεται μια τέτοια απόφαση, αποκλείεται ποτέ να νιώσω πως αυτός είναι (ακόμα κι αν το νιώσω, είμαι λίγο σχεσοφοβική, οπότε θα υπερισχύσει ο πανικός, το ξέρω.. :D) Συναισθηματικά ναι, μπορώ να σου πω, πως αυτός που είμαι μαζί τώρα, είναι κάποιος με τον οποίο δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν, είναι κάποιος που με κάνει να περνάω καλά, με προσέχει, με φροντίζει, τον αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν και νιώθω απόλυτα δική του (με την έννοια της γυναίκας του).. Θεωρητικά δηλαδή, όλα μια χαρά. Έλα μου όμως που αν σκεφτώ πως είμαι με κάποιον για όλη μου την ζωή (όποιος κι αν είναι αυτός), αμέσως φρικάρω, οπότε..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

evouli

Διάσημο μέλος

Η evouli αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 42 ετών. Έχει γράψει 3,396 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από kajira:
Έλα μου όμως που αν σκεφτώ πως είμαι με κάποιον για όλη μου την ζωή (όποιος κι αν είναι αυτός), αμέσως φρικάρω, οπότε..

νομιζω σε αυτο θα πρεπει να εστιασεις τοτε... δεν ξερω και τιποτα ιδιαιτερο απο ψυχολογια για να σε βοηθησω καπως περισσοτερο αλλα νομιζω οτι η εξηγηση για αυτο κρυβεται καπου μεσα σου βαθια, ισως εχεις ζησει κατι το οποιο να σου δημιουργει αυτο το αισθημα και απλα να μην μπορεις να το καταλαβεις απο μονη σου.. αν υπαρχει κανενας ψυχολογος στην παρεα μας θα ηταν καλο να πει τη γνωμη του....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
το χω το χω! και το χω προσφατο! :P

oh well.... υπάρχει κάτι πάρα πολύ βασικό πριν τον γάμο...
για μένα (μετά από ένα διαζύγιο και ένα δεύτερο γάμο) είναι πάρα πολύ σημαντικό το ζευγάρι να συζήσει για ένα διάστημα πριν το γάμο... όχι πολύ... 6 μήνες με ένα χρόνο αρκούν για να τα δεις όλα όσο ερωτευμένος/η (ήτοι και στραβάδι) είσαι....

όταν λοιπόν συζήσεις και δεις ότι η ζωή κυλάει ομαλά... με τα καλά και τα κακα...
ότι οι δυσκολίες αντιμετωπίζονται χωρίς να επέρχεται η συντέλεια...
ότι ξυπνας το πρωι και χαίρεσαι για την αγκαλιά που βρίσκεσαι...
οτι ξαπλώνεις το βράδυ και κουρνάζεις με ασφάλεια....
οτι νοιώθεις αγάπη.. έρωτα.. πόθο.. και κυρίως ότι κάνεις όνειρα για το μέλλον με αυτον τον άνθρωπο.... ε τότε νομίζω ότι έχεις μειώσει κατά πολύ τις πιθανότητες του "λάθους"


όσο για τον χωρισμό μετά από 10...15...20 χρονια...
Οι άνθρωποι (οι περισσότεροι τουλάχιστον) αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου... ωριμάζουν (ή όχι ;) )
Είναι σημαντικό μέσα σε ένα ζευγάρι αυτή η "αλλαγή" να γίνεται ταυτόχρονα και στους δύο... να μην "ωριμάζουν" με διαφορετικούς ρυθμούς...
Είναι πυκνές οι φορές που ο ένας απ τους δύο βολεύται και δεν προσπαθεί για τίποτα περισσότερο... ούτε για τον εαυτό του αλλά ούτε και για τη σχέση...
Θεωρώ ότι μετά είναι λογικό να έρθει και η ρήξη και η ρουτίνα και όλα...
Οι σχέσεις που κρατούν για "πάντα" έχουν καθημερινές ανάγκες φροντίδας...
Οι σχέσεις είναι σαν τα φυτά... χρειάζονται συνεχώς πότισμα... λίπασμα.. φροντίδα σε όλες τις εποχές... και στην άνοιξη και τον χειμώνα... κάθε φορά και άλλου είδους φροντίδα γιατί αλλίως... μαραίνονται ή σαπίζουν ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

arfi-gorgona o

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο arfi-gorgona o αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 150 μηνύματα.
Σωστή σε βρίσκω.Αυτά που λες είναι λογικά (και ισχύουν) όταν έχεις να κανεις με συνειδητοποιημένους και προπαντός ώριμους ανθρώπους.Πχ Έχω εγώ παράδειγμα από γνωστό μου που συζούσε 3 χρονια.E δεν είχε καταλάβει την τυφλά του.Αλλα είπαμε..και για να συμπληρώσω,την ίδια μ@λ@κια που έκανε την πρώτη φορα την επαναλαμβάνει και δεύτερη :whistle:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Θα σου πω κάτι και αν μπορέσεις να το κάνεις κτήμα σου θα είσαι μόνο κερδισμένος....
Αν ο φίλος σου σε 3 χρόνια σχέσης που συζούσε δεν είχε καταλάβει την τύφλα του όπως λες... ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ!
εφταιγε και η κοπελιά του... και πολύ μάλιστα!
takes two to tango!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

arfi-gorgona o

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο arfi-gorgona o αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 150 μηνύματα.
Ευχαριστώ καλή μου για την συμβουλή,αλλα στην συγκεκριμένη περιπτώσει το φταίξιμο ήταν ολοκληρωτικά δικό του.Όταν γνωρίζεις που πας να μπλέξεις και μπλέκεις με την θέληση σου γιατί είσαι Mου/δούλος καλά να τα πάθεις.Η κοπελια απλά βολευόταν,είναι αυτό που λέγαμε βρήκε έναν.... να αράξει.Και όπως ήταν φυσικό δεν είχε μέλλον αυτή η "σχέση" .E μια από τα ίδια και με την τωρινή..Μεγάλη ιστορία και δεν μπορείς να καταλάβεις τι παιζόταν μονο από 2-3 σειρές..Και δεν θέλω να την πω ανοιχτά σε όλους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

weak and powerless

Διάσημο μέλος

Ο weak and powerless αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ.. Έχει γράψει 3,375 μηνύματα.
[asxeto]coz nothin lasts forever and we both know hearts can change[/asxeto]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

misslittledevil

Επιφανές μέλος

Η misslittledevil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 8,197 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από kajira:
Valder, ευτυχώς δεν τέθηκε ποτέ θέμα βαναυσότητας στον γάμο των γονιών μου. Απλά, όσα πέρασα μετά το διαζύγιο, με τους 3ους ανθρώπους, δεν θα ήθελα επ' ουδενί να τα περάσει το δικό μου παιδί (και γι' αυτό αν ποτέ κάνω παιδί, χωρίσω και ξανακάνω σχέση, ο τύπος θα είναι μακριά από το παιδί μου, κι αν δεν του αρέσει, θα φάει πόρτα!)

Απλά αναρωτιέμαι.. Ευούλι κι εγώ έτσι πίστευα πως θα συνέβαινε, αλλά τελικά, τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια, συνειδητοποιώ πως λόγω της "ευθύνης" που συνεπάγεται μια τέτοια απόφαση, αποκλείεται ποτέ να νιώσω πως αυτός είναι (ακόμα κι αν το νιώσω, είμαι λίγο σχεσοφοβική, οπότε θα υπερισχύσει ο πανικός, το ξέρω.. :D) Συναισθηματικά ναι, μπορώ να σου πω, πως αυτός που είμαι μαζί τώρα, είναι κάποιος με τον οποίο δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν, είναι κάποιος που με κάνει να περνάω καλά, με προσέχει, με φροντίζει, τον αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν και νιώθω απόλυτα δική του (με την έννοια της γυναίκας του).. Θεωρητικά δηλαδή, όλα μια χαρά. Έλα μου όμως που αν σκεφτώ πως είμαι με κάποιον για όλη μου την ζωή (όποιος κι αν είναι αυτός), αμέσως φρικάρω, οπότε..


Κατι δεν μου κολλαει..
Απο την στιγμη που ειναι ολα οσα θα ηθελες, δεν καταλαβαινω που ειναι το προβλημα. :worry: :confused:
Μηπως στην ουσια ο "φοβος" που σου εχει προκυψει ειναι μονο δικαιολογια? :worry: Μηπως τα αισθηματα σου για εκεινον δεν ειναι τοσο δυνατα και τοσο μεγαλα, οσο θελεις/πιστευεις? :hmm: Δεν θελω σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση να σε προσβαλω με αυτο, απλα προσπαθω να βρω μια ακρη.. :) :worry:
Ειμαι κι εγω παιδι χωρισμενων γονιων οπως το 2/3 των ελληνοπουλων, αλλα γαμοι γινονται συνεχεια..

Απο την αλλη, αν δεν θελεις να παντρευτεις (γενικα) γιατι πρεπει να προχωρησεις σε κατι τετοιο? Μπορεις να (συ)ζεις με τον συντροφο σου, να κανετε οτιδηποτε θα εκανε και ενα παντρεμενο ζευγαρι και απλα να σας λειπει το μυστηριο του γαμου. Θα μου πεις, δεν ειναι ετσι.. Ο γαμος δεν ειναι μονο το μυστηριο και το "χαρτι". Οκ, το αντιλαμβανομαι, αλλα αν εσυ (και ο καλος σου φυσικα) δεν εχεις προβλημα με το να κανεις ολα οσα κανει ενα παντρεμενο ζευγαρι χωρις το "χαρτι", τα υπολοιπα δεν αφορουν κανεναν!! :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Προσωπικά θα παντρευόμουν μόνο για να κάνω παιδιά κι αυτό για τα παιδιά (αν και υπάρχουν και κάποια άλλα plus που σου δίνει ο γάμος, γι' αυτό πλέον τον ζητούν και οι ομοφυλόφιλοι, όπως πχ δικαίωμα μισής σύνταξης, κοινή φορολογική δήλωση, μοίρασμα της όποιας περουσίας γίνει εντός γάμου και άλλα τέτοια..) Κατά τα άλλα δεν έχω καμία ανάγκη να γίνω ..κα Κοκκοβίκου, δεν με νοιάζει ούτε να αρραβωνιαστώ, ούτε τίποτα τέτοιο. Με ενδιαφέρει πάνω απ' όλα να έχω μια καλή σχέση και τα χαρτιά τα γράφω εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

Το μωρό μου δεν έχει ακριβώς την ίδια άποψη με μένα. Έχει μεγαλώσει σε ένα μάλλον συντηρητικό περιβάλλον και πιστεύει πολύ σ' αυτούς τους θεσμούς. Αλλά και γενικά, βλέπω πως οι περισσότεροι άντρες σήμερα θέλουν να παντρεύονται, περισσότερο απ' όσο το θέλουν οι γυναίκες (ή μήπως εγώ έχω μόνο μουρλέγκο φίλες; :D)

Και τέλος πάντων, το θέμα μου δεν είναι ακριβώς προσωπικό - σίγουρα αν συνεχίσει η σχέση μας σε αυτό το καλό επίπεδο, δεν θ' αργήσει κι ο γάμος ή κάποια δέσμευση-, αλλά το θέμα μου είναι πως θεωρώ πως ο γάμος είναι μια πολύ σοβαρή και "μόνιμη" απόφαση, που δεν ξέρω πως μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος πως θες να την πάρεις. Μάλλον βέβαια όλα αυτά είναι απλά μες στο μυαλό μου, διότι, ναι καταλαβαίνω, πως ακούγεται περίεργο από την μία να μη θέλω να ζήσω χωρίς αυτόν τον άνθρωπο και από την άλλη να φοβάμαι να τον παντρευτώ.. Νομίζω πως τελικά απλά φοβάμαι τις υποχρεώσεις που επισύρει μια τέτοια κίνηση, νομίζω πως η σχέση μας θα σοβαρέψει απότομα και θα χάσει την πλάκα που έχει τώρα..

Τεσπά, σας ευχαριστώ πολύ για τις απόψεις σας, ειδικά εσένα ΚΕ, ήσουν διαφωτιστικότατη! :) (Να ζήσετε παρεπιπτόντως!)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Demelene

Διάσημο μέλος

Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
Μήπως αυτός ο "ένας" είναι προιόν της φαντασίας και πολλά παραμύθια με πριγκίπισες και ιππότες έχουμε διαβάσει!
Για μένα το βασικότερο για να πάει καλά ένας γάμος είναι να νιώθεις τον συντροφό σου πρωτίστως φίλο!

Ο έρωτας είναι ένα τρομερό συναίσθημα αλλά επειδή είναι και τόσο έντονο συνήθως ξεφουσκώνει και μάλιστα αυτό που μένει από κάτω δλδ η πραγματικότητα πίσω από το προπέτασμα καπνού πολλές φορές δεν αρέσει!! Εγώ τα πιο επιτυχημένα ζευγάρια που ξέρω, έχουν φιλική αντιμετώπιση μεταξύ τους!
Η φιλία είναι ένα πιο low-profile συναίσθημα και δεν είναι τόσο έντονο και έχει μεγαλύτερη διάρκεια! Άσε που έχει και πιο ισχυρές βάσεις!

Σε μια εποχή που η καταστάσεις πιέζουν πολύ τους ανρθώπους, τα παραμυθάκια είναι εκτός τόπου και μεγαλύτερη αξία έχει η λειτουργηκότητα! Ο "The One" και ο έρωτας για πάντα δεν είναι ότι δεν υπάρχουν αλλά μήπως τους έχουμε δώσει πολύ αξία?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

hamsteraki

Δραστήριο μέλος

Η hamsteraki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 743 μηνύματα.
Δεν θα σου πω πώς κατάλαβα ότι είναι εκείνος..αλλά όταν κατάλαβα ότι δεν είναι εκείνος. Αφού μου έκανε την πρόταση μέσα σε ένα μήνα δημιουργούσα τσακωμούς από το τίποτα, ανέβαλλα την ημερομηνία που είχαμε πει ότι θα αρραβωνιαζόμασταν και μετά από 5 μήνες χώρισα οριστικά...Δεν υπάρχει περίπτωση να παντρευτώ ποτέ έναν άνθρωπο που να μην με κάνει να χαμογελάω όταν σκέφτομαι το "για πάντα" και αυτό φέρει πολλά από πίσω....

**Και φυσικά δεν μιλάω για το φυσιολογικό άγχος/έννοιες κ.ο.κ που έχει μία γυναίκα/άνδρας πριν το γάμο
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parnam

Νεοφερμένος

Ο parnam αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 10 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από kajira:


Εσείς πως καταλάβατε (οι παντρεμένοι) ότι αυτός/ή είναι; (Φυσικά είπα και πιο πάνω..κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα, αλλά ως παιδί χωρισμένων γονιών, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ασφαλής τρόπος για να ..μειώσεις τις πιθανότητες).

:/:

Κι εγω παιδι χωρισμενων γονιων ειμαι. Η απαντηση στο ερωτημα σου ειναι, το καταλαβα συγκριτικα, απο τις εμπειριες που ειχα. Κατα δευτερο λογο ειχα ηδη καταληξει στο τι θελω, δηλ. με βοηθησε η γενικωτερη ωριμανση της προσωπικοτητας μου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
Παιδιά, εδώ υπάρχουν δύο θέματα... Από τη μία, το πώς παίρνεις την απόφαση... Κι από την άλλη, τι γίνεται, γιατί χωρίζει παρ 'όλη τη μαγεία ο κόσμος; Ε, για το δεύτερο... Απλά δεν υπάρχουν κανόνες...
Για το πρώτο..θέλει ένα συνδυασμό λογικής και πάθους. Η λογική να δίνει π΄ρασινο φως, γιατί
συμφωνούμε.
όταν δε συμφωνούμε, συζητάμε και βγαίνει άκρη.
αν ανέβουν οι εντάσεις, δεν ανεβαίνει ο εγωισμός.
δεν υπάρχει καν εγωσισμός!
έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και απολαμβάνουμε την παρέα του άλλου και στα πιο απλά, πχ μία βόλτα.
αλλά έχουμε και προσωπικότητα, προσωπική ζωή, ιδιαίτερο χρόνο, όνειρα.

Και, στο συναισθηματικό...
Βασικό μου όνειρο είναι να μη χορταίνω να βλέπω τον άντρα μου, να θέλω να κάνουμε παιδιά μαζι, να χαμογελάω σα χαζό κάθε λεπτό που απλά θα με φαντάζομαι να μεγαλώνω τα παιδιά μου, που θα έχουν δικά του χαρακτηριστικά
να τρελαίνομαι που του μοιάζουν στο ελάχιστο
Να μην μπορώ να διανοηθώ να μην γκρινιάξω (και) σε εκείνον για το πρόβλημα στη δουλειά
κλπ κλπ...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 5 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top