Γιάννη Δημαρά, μήπως παραβιάζεις το κόκκινο;

Μετά τις αλλεπάλληλες παλλινδρομήσεις/γκάφες του, ο συμπαθής λαϊκίζων και ανεξάρτητος(τουτέστιν, εκτός κάποιου κόμματος) βουλευτής κ. Γ. Δημαράς, αφού έπαιξε μεταξύ παραίτησης και σχετικής μετάνοιας, περιέπεσε νομίζω σε ένα πολιτικό ολίσθημα και ανήγγειλε ένα ακόμη "Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών", ερχόμενος δεύτερος μετά τον Μίκη Θεοδωράκη. Ούτε εντεταλμένος προβοκάτορας του ΠΑΣΟΚ ή του Αντώνη Σαμαρά να ήταν, για να μην αναφέρω ακόμη και τα σχετικά εδραιωμένα κόμματα της "Αριστεράς"!
Προσωπικά, μου γίνεται πια προφανές, ότι ο κατά τα άλλα συμπαθής πρώην ρεπόρτερ, πάσχει από το πλέον χαρακτηριστικό ψυχικό νόσημα του "πασοκισμού": το μπέρδεμα σοσιαλισμού και σοσιαλφασισμού. Πρόκειται βέβαια για νόσημα του λεγόμενου ατομικού ασυνείδητου, παρά για έναν εν επιγνώσει και ενσυνείδητο πολιτικό προσανατολισμό. Νόσημα, απ' το οποίο πάσχει (κατά τα δεδομένα του 1989!) ένα 40% περίπου του λαού μας και το οποίο όταν εκδηλώνεται ως "ατομικό όνειρο", κάνει τον φορέα, τουλάχιστον υποψήφιο πρωθυπουργό!
Λοιπόν, φίλτατε Γιάννη Δήμαρα, σου υπενθυμίζω ότι κατά τον μέγα δάσκαλο της μετάνοιας, τον Ιησού Χριστό, κάθε άνθρωπος έχει το περιθώριο να μετανοιώσει, τουλάχιστον εβδομηκοντάκις επτάκις φορές. Εσύ έχεις ακόμη πολλά περιθώρια, παρά τις αρκετές πρόσφατες πολιτικές σου γκάφες. Ίσως μάλιστα να θεραπευθείς οριστικά απ΄το κουσούρι αυτό, αν θα ζητούσες ένα φαρδύ πλατύ συγνώμη από τον αειθαλή Μική Θεοδωράκη, που εξάλλου, είμαι σίγουρος, τον σέβεσαι κατά τα άλλα!