Πώς οι οικονομικές ανισότητες βλάπτουν τις κοινωνίες

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Εγω λεω να αποφευγουμε τις υπερβολες...και να βοηθαμε στην ισορροπια στην κοινωνια,,γιατι οι ακροτητες-πολυ πλουσιων πολυ φτωχων φερνουν ασταθεια ανατροπες που δεν εχουν σημασια πια τα δικαιωματα παρα ο φτωχοτερος που θελει να παρει τα πλουτη του πλουσιοτερου...

Σύμφωνα με τον Ρίτσαρντ Γουίλκινσον, ο Άγγελος έχει δίκιο...

Νιώθουμε ενστικτωδώς ότι οι κοινωνίες που έχουν μεγάλα εισοδηματικά χάσματα, με κάποιο τρόπο πηγαίνουν στραβά. Ο Ρίτσαρντ Γουίλκινσον αναρτά τα αριθμητικά δεδομένα των οικονομικών ανισοτήτων και μας δείχνει τι πηγαίνει προς το χειρότερο, όταν πλούσιοι και φτωχοί απέχουν πάρα πολύ μεταξύ τους: πραγματικές επιπτώσεις στην υγεία, στο προσδόκιμο επιβίωσης, ακόμη και σε βασικές αξίες, όπως η εμπιστοσύνη.




Για Βιογραφικό και σημεία της ομιλίας που αξίζει να σταθείτε, δείτε παρακάτω.
Τα slides που παρουσιάστηκαν, μπορείτε να τα βρείτε εδώ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
η Ελλαδα βρισκεται ολο στη μεση μαζι με Γαλλια ισπανια Ιταλια..
η μεσογειος ειναι Μέση Γη..:P

η Ιαπωνια περιεργως βρισκεται πολυ καλα παρολο τον πλουτο της..

πιστευω παντως οτι το καλυτερο ειναι καπου στη μεση,,οι υπερβολικα συμπιεσμενες κοινωνιες του ψυχρου βορρα,,εχουν πολλα ψυχολογικα..και αλκοολισμους-δεν τα ειδα στα διαγραμματα,,το μισο ειδα..

καπου στη μεση ειναι,,νομιζω το καλυτερο..η υπερβολικα συμπιεσμενη κοινωνια δεν ειναι ευτυχισμενη για μενα..:hmm:
πολυ ενδιαφερον παντως...
:D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Όλοι γνωρίζετε την αλήθεια σχετικά μ' αυτά που θα σας πω. Η διαισθητική αντίληψη πως οι ανισότητες είναι διχαστικές και κοινωνικώς διαβρωτικές υφίσταται πριν από την Γαλλική Επανάσταση. Αυτό που άλλαξε είναι ότι τώρα μπορούμε να δούμε αποδείξεις, να συγκρίνουμε κοινωνίες, με περισσότερη ή λιγότερη ισότητα, και να δούμε τι προκαλούν οι ανισότητες. Θα σας δείξω αυτά τα δεδομένα και θα σας εξηγήσω γιατί οι συσχετισμοί που θα δείτε ισχύουν.


Slide1.JPG
Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα παράδοξο. Εδώ βλέπετε το προσδόκιμο επιβίωσης σε σχέση με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) -- πόσο πλούσιες είναι οι χώρες κατά μέσον όρο. Βλέπετε ότι οι χώρες στα δεξιά, όπως η Νορβηγία και οι ΗΠΑ, διαθέτουν τον διπλάσιο πλούτο απ' το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Πορτογαλία στ' αριστερά. Αυτό δεν δημιουργεί καμμία διαφορά στο προσδόκιμο ζωής.



Slide2.JPG
Εάν όμως κοιτάξουμε μέσα στις κοινωνίες υπάρχει αξιοσημείωτη διαστρωμάτωση στην υγεία η οποία διατρέχει την κοινωνία. Εδώ και πάλι βλέπουμε το προσδόκιμο επιβίωσης.
Εδώ έχουμε μικρές περιοχές της Αγγλίας και της Ουαλίας -- οι φτωχότερες στα δεξιά, οι πλουσιότερες στ' αριστερά. Μεγάλες οι διαφορές μεταξύ των φτωχών και ημών των υπολοίπων. Ακόμη και οι άνθρωποι που βρίσκονται λίγο κάτω από την κορυφή έχουν χειρότερη υγεία από εκείνους στην κορυφή.



Έτσι, το εισόδημα έχει μεγάλη σημασία μέσα στις κοινωνίες και καμμία σημασία μεταξύ κοινωνιών. Η εξήγηση αυτού του παραδόξου είναι ότι, μέσα στις κοινωνίες μας, μιλάμε για το σχετικό εισόδημα ή αλλιώς κοινωνική θέση, κοινωνικό στάτους -- όπου βλέπουμε τον καθένα σε σχέση με τους άλλους και το μέγεθος των χασμάτων μεταξύ μας. Μόλις πάρετε μια ιδέα, αμέσως θ' αναρωτηθείτε: Τι συμβαίνει όταν οι διαφορές διευρύνονται ή συμπιέζονται, όταν οι διαφορές στο εισόδημα γίνονται μεγαλύτερες ή μικρότερες;


Slide3.JPG
Δεν χρησιμοποιώ υποθετικά δεδομένα. Τα αντλώ από τον ΟΗΕ -- τα ίδια ακριβώς διαθέτει και η Παγκόσμια Τράπεζα -- στην κλίμακα των οικονομικών διαφορών μέσα στις πλούσιες ανεπτυγμένες δημοκρατίες της ελεύθερης αγοράς. Το μέτρο που χρησιμοποιήσαμε, επειδή είναι εύκολο να το κατανοήσετε και να το μεταφορτώσετε, είναι πόσο πλουσιότεροι είναι εκείνοι που βρίσκονται στο ανώτερο 20% από εκείνους στο κατώτερο 20% κάθε χώρας. Όπως βλέπετε, στις χώρες με μεγαλύτερη ισότητα στ' αριστερά -- Ιαπωνία, Φινλανδία, Νορβηγία, Σουηδία -- το ανώτερο 20% είναι περίπου τρεισήμισι με τέσσερις φορές πλουσιότεροι από το κατώτερο 20%. Όμως στην πλευρά των χωρών με μεγαλύτερες ανισότητες -- Ηνωμένο Βασίλειο, Πορτογαλία, ΗΠΑ, Σινγκαπούρη -- οι διαφορές φτάνουν στο διπλάσιο.


Slide4.JPG
Τώρα θα σας δείξω τις επιπτώσεις που έχει αυτό στις κοινωνίες. Συλλέξαμε δεδομένα για προβλήματα που παρουσιάζουν κοινωνική διαβάθμιση, το πιο κοινό είδος προβλημάτων στον πυθμένα της κοινωνικής κλίμακας. Διεθνώς συγκρίσιμα δεδομένα για το προσδόκιμο επιβίωσης, για τις επιδόσεις των παιδιών στα μαθηματικά και τα γράμματα, ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας, ποσοστά ανθρωποκτονιών, ποσοστά φυλακισμένων, εφήβων γονέων, επιπέδων εμπιστοσύνης, παχυσαρκία, ψυχικές νόσους -- στις οποίες βάσει των στάνταρ διαγνωστικών ταξινομήσεων περιλαμβάνεται η εξάρτηση από ναρκωτικά και αλκοόλ -- και την κοινωνική κινητικότητα. Τα συμπεριλαμβάνουμε όλα σ' έναν δείκτη. Όλα βαρύνουν εξίσου. Η βαθμολογία κάθε χώρας αντιπροσωπεύει έναν μέσο όρο όλων αυτών. Εδώ το βλέπετε σε σχέση με το μέτρο της ανισότητας που σας έδειξα, το οποίο θα χρησιμοποιήσω ξανά και ξανά στα δεδομένα μου. Οι πιο άνισες χώρες τα πηγαίνουν χειρότερα σε όλα αυτά τα κοινωνικά προβλήματα. Υπάρχει μια αξιοσημείωτα στενή συσχέτιση.



Slide5.JPG
Εάν όμως κοιτάξουμε τον ίδιο δείκτη της υγείας και των κοινωνικών προβλημάτων σε σχέση με το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα, το ΑΕΠ, δεν υπάρχει τίποτε, καμμία συσχέτιση πλέον.


Slide6.JPG
Ανησυχήσαμε λίγο ότι ο κόσμος θα πίστευε πως επιλέγαμε τα προβλήματα, έτσι ώστε να ταιριάζουν με τα επιχειρήματά μας και ότι κατασκευάσαμε τις αποδείξεις, έτσι δημοσιεύσαμε μια εργασία στο British Medical Journal σχετικά με τον δείκτη της UNICEF για την παιδική ευημερία. Περιέχει 40 διαφορετικά στοιχεία που συνυπολογίστηκαν από άλλους ερευνητές. Περιέχει το εάν τα παιδιά μιλούν στους γονείς τους, εάν έχουν βιβλία στο σπίτι, τα ποσοστά εμβολιασμών, εάν γίνονται τραμπουκισμοί στο σχολείο. Τα πάντα συμπεριλαμβάνονται σε αυτόν τον δείκτη. Εδώ τον βλέπουμε σε σχέση με το ίδιο μέτρο ανισότητας.



Slide7.JPG
Τα παιδιά τα πηγαίνουν χειρότερα στις πιο άνισες κοινωνίες. Πολύ σημαντική στατιστική συσχέτιση. Όμως και πάλι, εάν κοιτάξουμε το μέτρο της παιδικής ευημερίας, σε σχέση με το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα, δεν υπάρχει καμμία συσχέτιση, ούτε υποψία συσχέτισης.


Η μέση ευημερία των κοινωνιών δεν εξαρτάται πλέον από το εθνικό εισόδημα και την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό στις φτωχότερες χώρες, όχι όμως στον πλούσιο αναπτυγμένο κόσμο.

Slide8.JPG
Όμως οι διαφορές μεταξύ μας και το πού βρισκόμαστε ο ένας σε σχέση με τον άλλον, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο. Θα σας δείξω κάποια χωριστά στοιχεία του γενικού μας δείκτη. Εδώ για παράδειγμα έχουμε την εμπιστοσύνη.
Πρόκειται απλά για το ποσοστό του πληθυσμού που πιστεύει ότι μπορεί να εμπιστευτεί τους περισσότερους ανθρώπους. Προέρχεται από την Παγκόσμια Επισκόπηση Αξιών. Βλέπετε ότι στο πιο άνισο άκρο της κατανομής μόλις το 15% του πληθυσμού αισθάνεται ότι μπορεί ο ένας να εμπιστευτεί τον άλλον. Στις πιο ίσες κοινωνίες το ποσοστό αυξάνεται σε 60 με 65%. Εάν κοιτάξουμε τους δείκτες συμμετοχής στα κοινά ή αλλιώς «κοινωνικό κεφάλαιο», βλέπουμε παρόμοιες σχέσεις στενά συνδεδεμένες με τις ανισότητες.



Slide10.JPG
[...]

Εδώ έχουμε τις ψυχικές νόσους. Ο Π.Ο.Υ. κατασκεύασε διαγράμματα με τη χρήση των ίδιων διαγνωστικών συνεντεύξεων σε τυχαία δείγματα πληθυσμού για να μπορέσουμε να συγκρίνουμε τα ποσοστά ψυχικών νόσων σε κάθε κοινωνία. Πρόκειται για το ποσοστό του πληθυσμού με οποιαδήποτε ψυχική νόσο, το προηγούμενο έτος.


Αυτό κυμαίνεται από περίπου 8% μέχρι και το τριπλάσιο -- ολόκληρες κοινωνίες με τριπλάσια ποσοστά ψυχικών νόσων από κάποιες άλλες. Και πάλι, υπάρχει στενή συσχέτιση με τις ανισότητες.


Slide12.JPG


Εδώ βλέπουμε το ποσοστό των φυλακισμένων. Εδώ υπάρχει μια δεκαπλάσια διαφορά, στο πλάι έχουμε λογαριθμική κλίμακα. Όμως πηγαίνει από περίπου 40 στους 400 φυλακισμένους. Η συσχέτιση δεν οφείλεται κυρίως σε αυξημένη εγκληματικότητα. Σε κάποιες περιοχές, συμβάλλει κι αυτή εν μέρει. Κατά το μεγαλύτερο μέρος όμως, οφείλεται σε αυξημένες ποινικές καταδίκες, σε σκληρότερες καταδίκες. Οι πιο άνισες κοινωνίες είναι πιθανότερο επίσης να διατηρούν την θανατική ποινή.

(συνεχίζεται)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Slide14.JPG
Εδώ βλέπουμε την κοινωνική κινητικότητα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μέτρο της κινητικότητας, βασισμένο στο εισόδημα. Βασικά τίθεται το ερώτημα: Έχουν οι πλούσιοι πατεράδες πλούσιους γιους και οι φτωχοί πατεράδες φτωχούς γιους, ή μήπως δεν υπάρχει καμμία συσχέτιση μεταξύ των δύο;
Στο πιο άνισο άκρο της κατανομής το πατρικό εισόδημα είναι πολύ πιο σημαντικό -- στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ. Στις Σκανδιναβικές χώρες, το πατρικό εισόδημα είναι πολύ λιγότερο σημαντικό. Υπάρχει μεγαλύτερη κοινωνική κινητικότητα.
Όπως μας αρέσει να λέμε -- και γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί εδώ στο ακροατήριο -- εάν οι Αμερικανοί θέλουν να ζήσουν το αμερικάνικο όνειρο, θα πρέπει να πάνε στην Δανία.
Slide15.JPG
Θα μπορούσα να σας δείξω μια σειρά άλλων προβλημάτων. Όλα είναι προβλήματα που τείνουν να είναι πιο κοινά στον πυθμένα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης. Όμως υπάρχουν ατελείωτα προβλήματα με την κοινωνική διαστρωμάτωση που γίνονται χειρότερα στις πιο άνισες χώρες -- όχι λιγάκι χειρότερα, αλλά εμφανίζονται με διπλάσια έως δεκαπλάσια συχνότητα. Σκεφτείτε τη δαπάνη, το ανθρώπινο κόστος αυτών.

Aπό γράφημα σε γράφημα, βρίσκουμε ότι οι χώρες που τα πηγαίνουν χειρότερα, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, φαίνεται να είναι οι πλέον άνισες και αυτές που τα πηγαίνουν καλά, φαίνεται να είναι οι Σκανδιναβικές χώρες και η Ιαπωνία. Έτσι, αυτό που βλέπουμε είναι η γενική κοινωνική δυσλειτουργία σε σχέση με τις ανισότητες. Δεν είναι μόνο ένα ή δύο πράγματα που δεν πάνε καλά, αλλά τα περισσότερα.

Το άλλο πραγματικά σημαντικό σημείο που ήθελα να δείξω είναι ότι, εάν κοιτάξετε στο κάτω μέρος, η Σουηδία και η Ιαπωνία είναι πολύ διαφορετικές χώρες από πολλές απόψεις. Η θέση των γυναικών, το πόσο κοντά παραμένουν στην πυρηνική οικογένεια, βρίσκονται στα αντίθετα άκρα των μετρήσεων με όρους του πλούσιου ανεπτυγμένου κόσμου. Όμως μια ακόμη πραγματικά σημαντική διαφορά είναι με ποιον τρόπο επιτυγχάνουν την μεγαλύτερη ισότητα. Η Σουηδία έχει τεράστιες διαφορές στις αποδοχές και κλείνει την ψαλίδα μέσω της φορολογίας, μέσω εκτεταμένου κράτους πρόνοιας, γενναιόδωρες παροχές κλπ. Η Ιαπωνία πάντως είναι αρκετά διαφορετική. Ξεκινάει με πολύ μικρότερες διαφορές στις αποδοχές προ φόρων. Έχει χαμηλότερους φόρους. Έχει λιγότερο κράτος πρόνοιας. Στην ανάλυσή μας για τις αμερικανικές πολιτείες, βλέπουμε περίπου την ίδια αντίθεση. Υπάρχουν πολιτείες που τα καταφέρνουν μέσω αναδιανομής εισοδήματος και κάποιες που τα καταφέρνουν έχοντας μικρότερες εισοδηματικές διαφορές προ φόρων. Έτσι συμπεραίνουμε ότι δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο πώς επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη ισότητα, εφόσον με κάποιον τρόπο την επιτυγχάνεις.

Δεν μιλάω για τέλεια ισότητα, αλλά γι' αυτό που συμβαίνει στις πλούσιες αναπτυγμένες δημοκρατίες ελεύθερης αγοράς. Μια άλλη πραγματικά αναπάντεχη πτυχή τούτης της εικόνας είναι πως δεν επηρεάζονται μόνο οι φτωχοί από τις ανισότητες. Φαίνεται πως υπάρχει μια δόση αλήθειας στη ρήση του Τζων Ντον «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί». Σε μια σειρά μελετών, είναι εφικτό να συγκρίνουμε πώς τα πάνε οι άνθρωποι σε λιγότερο και περισσότερο ίσες χώρες, σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής ιεραρχίας. Εδώ έχουμε ένα απλό παράδειγμα.

Slide17.JPG
Πρόκειται για τη βρεφική θνησιμότητα. Κάποιοι Σουηδοί ταξινόμησαν πολλούς από τους θανάτους βρεφών σύμφωνα με το βρετανικό μητρώο γενικής κοινωνικοοικονομικής ταξινόμησης. Έτσι, έχουμε μια αναχρονιστική ταξινόμηση σύμφωνα με το επάγγελμα του πατέρα, όπου οι ανύπαντροι πατεράδες πηγαίνουν μόνοι τους. Όμως όπου γράφει «χαμηλή κοινωνική τάξη», πρόκειται για ανειδίκευτα χειρωνακτικά επαγγέλματα. Η κατάταξη πάει μέσω των ειδικευμένων χειρωνακτικών επαγγελμάτων στο μέσον, έπειτα στα κατώτερα μη χειρωνακτικά, καταλήγοντας στην κορυφή στα ελευθέρια επαγγέλματα -- γιατροί, δικηγόροι, διευθυντές μεγαλύτερων εταιρειών.

Βλέπετε εδώ ότι η Σουηδία τα πηγαίνει καλύτερα από την Βρετανία σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ιεραρχίας. Οι μεγαλύτερες διαφορές βρίσκονται στον πυθμένα της κοινωνίας. Ακόμη όμως και στην κορυφή, φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό πλεονέκτημα όταν βρίσκεσαι σε μια πιο ίση κοινωνία.
Αυτή φαίνεται να είναι η γενική εικόνα -- ότι η μεγαλύτερη ισότητα έχει μεγαλύτερο θετικό αποτέλεσμα στον πυθμένα όμως έχει και κάποια οφέλη ακόμη και για την κορυφή.
Νομίζω ότι ερευνώ και μιλώ για τα ψυχοκοινωνικά αποτελέσματα των ανισοτήτων. Έχει να κάνει περισσότερο με αισθήματα υπεροχής και μειονεξίας, να σ' εκτιμούν ή να σε υποτιμούν, να είσαι αξιοσέβαστος ή ανυπόληπτος. Φυσικά αυτά τα αισθήματα του ανταγωνισμού για την κοινωνική θέση, καταλήγουμε ότι προκαλούν τον καταναλωτισμό στην κοινωνία μας.

Επίσης οδηγούν σε ανασφάλεια για την κοινωνική θέση. Ανησυχούμε περισσότερο για το πώς μας βλέπουν και μας κρίνουν οι άλλοι, εάν θεωρούμαστε ελκυστικοί, έξυπνοι, όλα αυτά. Οι κρίσεις κοινωνικής αξιολόγησης αυξάνουν το φόβο του πώς θα κριθούμε.

Slide19.JPG
Κατ' ενδιαφέροντα τρόπο, διεξάγεται παράλληλα κάποια έρευνα στην κοινωνική ψυχολογία: κάποιοι ανασκόπησαν 208 διαφορετικές μελέτες κατά τις οποίες εθελοντές είχα κληθεί σε ένα ψυχολογικό εργαστήριο και μετρούσαν τις ορμόνες του στρες, την απόκρισή τους σε στρεσογόνες εργασίες. Στην ανασκόπηση, αυτό που τους ενδιέφερε να δουν ήταν τι είδους στρεσογόνοι παράγοντες αυξάνουν με μεγαλύτερη επαναληψιμότητα τα επίπεδα της κορτιζόλης, την κυριότερη ορμόνη του στρες. Το συμπέρασμα ήταν ότι πλέον στρεσογόνες είναι οι εργασίες που περιελάμβαναν απειλή κοινωνικής αξιολόγησης -- απειλές για την αυτοεκτίμηση ή την κοινωνική θέση όπου άλλοι μπορούν να κρίνουν αρνητικά την επίδοσή σου. Αυτού του είδους οι στρεσογόνοι παράγοντες έχουν ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα στην ψυχολογία του στρες.

[...]

Τι γίνεται με την αιτιότητα; Η συσχέτιση από μόνη της δεν αποδεικνύει την αιτιότητα. Ξοδεύουμε αρκετό χρόνο. Πράγματι, οι άνθρωποι ξέρουν τις αιτιώδεις σχέσεις αρκετά καλά για κάποια από αυτά τ' αποτελέσματα. Η μεγάλη αλλαγή στην κατανόησή μας των αιτίων των χρόνιων προβλημάτων υγείας στον πλούσιο αναπτυγμένο κόσμο είναι το πόσο σημαντικά το χρόνιο στρες κοινωνικής προέλευσης επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα ή το καρδιαγγειακό σύστημα. Ή για παράδειγμα ο λόγος που η βία γίνεται πιο κοινή σε πιο άνισες κοινωνίες είναι ότι οι άνθρωποι είναι ευαίσθητοι στο να τους κοιτούν αφ' υψηλού.

Θα πρέπει να πούμε ότι για να το αντιμετωπίσουμε αυτό, θα πρέπει ν' αντιμετωπίσουμε τα θέματα μετά φόρων και προ φόρων. Πρέπει να περιορίσουμε το εισόδημα, την κουλτούρα των μπόνους στην κορυφή της κοινωνίας.
Πιστεύω ότι θα πρέπει να καταστήσουμε τους εργοδότες υπεύθυνους έναντι των εργαζομένων με όποιο τρόπο μπορούμε. Πιστεύω ότι το μήνυμα που πρέπει να σας μείνει φεύγοντας είναι ότι μπορούμε να βελτιώσουμε την πραγματική ποιότητα της ανθρώπινης ζωής μειώνοντας τις διαφορές των εισοδημάτων μεταξύ μας.

Ξαφνικά έχουμε μια λαβή επί της ψυχοκοινωνικής ευημερίας ολόκληρων κοινωνιών κι αυτό είναι συναρπαστικό.


~Ρίτσαρντ Γουίλκινσον​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top