Τοξικές σχέσεις

Ariana2018 · 15-04-21

Σας έχει τυχει ποτε να τελειώσει μια σχέση στη ζωή σας και να νιώσετε πως σας φευγει ένα βάρος? Αλλά να έχει υπάρξει τόσο μεγάλη η επιρροή της που να δυσκολευεστε παρολαυτα να απεγκλωβιστειτε? Ενώ ξέρετε πως υπήρξε τοξική και μόνο κακό σας έκανε. Μια αντίφαση συνεχής στο συναίσθημα σας μια συνεχής συγκρουση. Αν ναι, θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας και να μας πείτε πως κατέληξε και τι αποκομίσατε;

EvanescenceQ · 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από Ariana2018:
Σας έχει τυχει ποτε να τελειώσει μια σχέση στη ζωή σας και να νιώσετε πως σας φευγει ένα βάρος? Αλλά να έχει υπάρξει τόσο μεγάλη η επιρροή της που να δυσκολευεστε παρολαυτα να απεγκλωβιστειτε? Ενώ ξέρετε πως υπήρξε τοξική και μόνο κακό σας έκανε. Μια αντίφαση συνεχής στο συναίσθημα σας μια συνεχής συγκρουση. Αν ναι, θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας και να μας πείτε πως κατέληξε και τι αποκομίσατε;

Ναι υπηρξε.Θα ελεγα ηταν η δευτερη μου σχεση και δεν ημουν τοσο εμπειρη να το θεσω ετσι με ανθρωπους και σχεσεις γενικα καθως η πρωτη σχεση κρατησε οσο και το σχολειο,η δευτερη ηρθε μετα στα φοιτητικα χρονια.
Στην αρχη εμοιαζε το απολυτο που λεμε,οχι μονο ερωτας και ταυτιση σε πολλα,αλλα πολλα άλλα ακομη στοιχεια που ως σχεση με εκαναν να πιστευω εκεινη τη στιγμη που τη βιωνα και μαλιστα στην αρχη της οτι ηταν ενας ανθρωπος καλος σε σχεση και με τις γυναικες γενικοτερα.Στην αρχη δεν ηταν αυτο που εβγαλε μετα.
Μετα τη συγκατοικηση γιατι σκεφτηκα να συγκατοικησω λογω εξοδων και επειδη πιστευα τοτε εκεινη τη στιγμη οτι ηταν και μια ευκαιρια να δω καποια πραγματα παραπανω αν θες σε εκεινη τη σχεση και σε εκεινον.Οταν ολα βλεπεις οτι βαινουν καλως δεν σκεφτεσαι το ασχημο,δε σκεφτεσαι οτι θα ναι η περιπτωση μιας ακομη τοξικης σχεσης.
Μετα τη συγκατοικηση αλλαξε και αλλαξε με την εννοια να γινει βιαιος/αποτομος να μη με αφηνει να βγαινω με τις φιλες οπως εβγαινα,να αρχισει να μου κοβει σιγα σιγα επικοινωνια με γνωστους και φιλες/φιλους που ειχα απο πριν και ειχα μια καποια επικοινωνια.Στην αρχη ελεγα με αγαπαει και με θελει.Δεν εβλεπα τις αλυσιδες μεταφορικα,με εκοβε απο τη ζωη που ειχα συνηθισει να ζω ωστε να με χειριζεται απολυτα.
Καποιες φιλες τον ελεγαν περιεργο αλλες ελεγαν οτι ηταν παθιασμενος και ζηλευε και ετσι κανουν οσοι σε γουσταρουν,σε θελουν μονο για τον εαυτο τους,ειναι κτητικοι κλπ.Γιαυτο δεν παραξενευτηκα αν θες αν και αναρωτηθηκα μεσα μου πολλες φορες αν ειναι φυσιολογικο αυτο που ζω. Ειχα εφησυχασει αν θες οτι ειχα βρει μια σχεση και εναν ανθρωπο ειχα και τα μαθηματα γενικα δεν ειχα να το πω 5000 επιλογες να πω α ξερεις φευγω αυριο.Εκεινη τη στιγμη ειχα βολευτει αν θες ε λεω θα τελειωσω τη σχολη ξερω γω και μετα βλεπω.
Εβλεπα ρεντ φλαγκς απιστευτα σε σημειο να με ρωταει με ποιον μιλαω,τι ψωνισα και για ποιο λογο αγορασα κατι που ειχα παρει για παραδειγμα και δεν του αρεσε.Ολα αυτα θα ελεγα τα ανεχομουν ελεγα θα αλλαξει ειχε καποια θεματα με τη δουλεια του ,ε το απεδιδα οτι και καλα πιεζοταν στη δουλεια και τα εβγαζε ετσι.Μετα αρχισε τα βιαια επεισοδια και εννοω ξυλοδαρμο κλπ και εκει ηταν "καμπανακι" αλαρμ.Το ιδιο βραδυ μαζεψα τα πραγματα και πηγα στο σπιτι μιας φιλης σε ασχημη κατασταση και κυριως νιωθοντας ενα κενο μαυρο.Να ναι καλα η φιλη με στηριξε και οι υπολοιπες κολλητες δηλαδη.Το θεμα ηταν εκεινος μετα δεν παραδεχτηκε τιποτα και μετα παρακαλουσε συν ακομα τα εριξε ολα σε μενα οτι εγω συμπεριφερθηκα ετσι και ηταν η αιτια που εκφραστηκε ετσι.
Εκει καταλαβα που ειχα μπλεξει.Φευγοντας συνειδητοποιησα πολλα,απο τη μια ειχα γλιτωσει απο εναν φουλ χειριστικο και τοξικο παραλληλα,και απο την αλλη ενιωσα θυμα αν θες που χαραμισα αυτο το χρονο μου μαζι του.Ηταν και ενοχικος συν τοις αλλοις σε εκανε να νομιζεις οτι εσυ φταις και διαρκως εριχνε το βαρος και την ευθυνη στους αλλους,καθαρα προβληματικος.Την αλλη μερα θυμαμαι μπορει να ηταν και την τριτη μερα πηγα με τη φιλη μου και πηρα και τα υπολοιπα πραγματα μου,εκεινος ελειπε,ετσι του ειχα πει,να εχει φυγει,γιατι δεν ηθελα να τον ξαναδω μπροστα μου.
Και ηταν ενα μαθημα και ενα μεγαλο κεφαλαιο αν θες.Οι χειριστικοι/τοξικοι ανθρωποι εχουν ενα τροπο να κρυβονται και να περνανε απαρατηρητοι αν θες στους τριτους στους αλλους ακομα και στο ιδιο το θυμα,να κουκουλωνουν με μαεστρια τις πραξεις και τις συμπεριφορες τους.Για παραδειγμα σε μενα στην αρχη οι φιλες νομιζαν και αυτες οτι ηταν ενα καταπληκτικο ατομο,μα σου κανει αυτα,μα σε αγαπαει,μα ξερω γω το ενα το αλλο,κι ομως αποδειχτηκε τοξικος.
Εχουν μια μαεστρια αν θες να πετανε στον αλλον την αρνητικοτητα τους που πηγαζει απο δικα τους προσωπικα βιωματα βεβαιως ή αλλες ψυχοπαθολογικες καταστασεις,να εκτοξευουν στον αλλον ολη την αρνητικοτητα/τοξικοτητα με αποτελεσμα ο αλλος να νιωθει καταρρακωμένος.Σε οδηγουν σε μια ψυχικη εξαθλιωση αν θες και ολο αυτο το κανουν με εναν τροπο μαγικο ωστε ο αλλος καμια φορα να μην μπορει να αντιληφθει την προβληματικη συμπεριφορα και τη ζημια που υφισταται,παρουσιαζονται σαν αυτοκλητοι σωτηρες και καλα ηρθαν να σε βοηθησουν και νοιαζονται για σενα πραγματικα και σε αφηνουν να ταλανιζεσαι σε ερωτηματα,τελικα μηπως λεει αληθεια? Σε αποκοβουν απο καθε επικοινωνια με οσα ατομα ηξερες και απο την προηγουμενη ζωη σου γενικα,μονο και μονο για να ασκησουν πληρη εξουσια πανω σου.Και μετα λιγο λιγο αρχιζει η μειωση,η υποβαθμιση,ειναι σαν το ναρκωτικο σε παραλυουν και δεν ξερεις που να πας.
Αν ομως καποιος το καταλαβει γρηγορα ειναι πολυ καλο να φυγει αμεσως για να σωθει.
Καποιοι δεν το αντιλαμβανονται στην αρχη και αλλοι ενω το βλεπουν και το ζουν εχουν εγκλωβιστει σε μια καθημερινοτητα τετοια με παιδια και δουλειες που ειναι δυσκολο να κανουν αυτο το τα παραταω ολα και φευγω τωρα!Εξαναγκαζονται να μεινουν ισως γιατι δεν μπορουν να τα βγαλουν οικονομικα περα μονοι.Κι αυτο ειναι το χειροτερο πιστευω.Να αναγκαζεσαι να μενεις σε μια τετοια σχεση/γαμο και να τα υπομενεις ολα αυτα ειτε για το οικονομικο ειτε γιατι φοβασαι τι θα πουν οι γονεις ή το σοι για παραδειγμα,αφησες τον αντρα σου και μονη τι θα κανεις? Τα εχουμε δει και αυτα.Δυστυχως.
Το θεμα ειναι να αναγνωριζουμε τα σημαδια νωρις αν θελετε και να αντιδραμε ή να φευγουμε σωζοντας εμας.Αν υπαρχουν παιδια καλο ειναι να μη μενουν και τα παιδια σε μια τετοια δραματικη κατασταση.Υπαρχουν φορεις τωρα πια μπορει καποιος/καποια γιατι υπαρχουν ανδρες γυναικες τοξικοι ως ανθρωποι,να παρει τηλεφωνο να ζητησει βοηθεια/στηριξη το οτιδηποτε υπαρχουν οι γνωστες γραμμες ψυχολογικης υποστηριξης και αναλογοι φορεις που βοηθανε τα θυματα σε τετοιες περιπτωσεις.
Τι αποκομισα?Πολλα.Καταρχην ηταν "σχολειο" ολοκληρο να μπορω να ξεχωριζω αλλες παρομοιες περιπτωσεις στο χωρο εργασιας για παραδειγμα και σε φιλικες ή συγγενικες σχεσεις.Ξερετε η τοξικοτητα δεν εχει ορια και κοκκινες γραμμες.Καμια φορα μπορει να ειναι ενα αγαπημενο οικογενειακο μας προσωπο που εμεις επειδη το αγαπαμε και το σεβομαστε δεν κατανοουμε την τοξικοτητα ή την υπομενουμε αλυπητα.Εχει πολλες εκδηλωσεις η τοξικοτητα.
Με εκανε λοιπον να ξεχωριζω στο εξης τους ανθρωπους και ναι να ειμαι περισσοτερο επιλεκτικη.Θα ελεγα μου αποκαθηλωσε τον ερωτα γιατι επαψα να πιστευω στο απολυτο οπως πιστευα μεχρι τοτε,και εφεξης σε ολα μου κραταω μικρο καλαθακι που λεμε.Αναλογα τους ανθρωπους και τις συμπεριφορες τους βεβαιως.

Ariana2018 · 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από EvanescenceQ:
Ναι υπηρξε.Θα ελεγα ηταν η δευτερη μου σχεση και δεν ημουν τοσο εμπειρη να το θεσω ετσι με ανθρωπους και σχεσεις γενικα καθως η πρωτη σχεση κρατησε οσο και το σχολειο,η δευτερη ηρθε μετα στα φοιτητικα χρονια.
Στην αρχη εμοιαζε το απολυτο που λεμε,οχι μονο ερωτας και ταυτιση σε πολλα,αλλα πολλα άλλα ακομη στοιχεια που ως σχεση με εκαναν να πιστευω εκεινη τη στιγμη που τη βιωνα και μαλιστα στην αρχη της οτι ηταν ενας ανθρωπος καλος σε σχεση και με τις γυναικες γενικοτερα.Στην αρχη δεν ηταν αυτο που εβγαλε μετα.
Μετα τη συγκατοικηση γιατι σκεφτηκα να συγκατοικησω λογω εξοδων και επειδη πιστευα τοτε εκεινη τη στιγμη οτι ηταν και μια ευκαιρια να δω καποια πραγματα παραπανω αν θες σε εκεινη τη σχεση και σε εκεινον.Οταν ολα βλεπεις οτι βαινουν καλως δεν σκεφτεσαι το ασχημο,δε σκεφτεσαι οτι θα ναι η περιπτωση μιας ακομη τοξικης σχεσης.
Μετα τη συγκατοικηση αλλαξε και αλλαξε με την εννοια να γινει βιαιος/αποτομος να μη με αφηνει να βγαινω με τις φιλες οπως εβγαινα,να αρχισει να μου κοβει σιγα σιγα επικοινωνια με γνωστους και φιλες/φιλους που ειχα απο πριν και ειχα μια καποια επικοινωνια.Στην αρχη ελεγα με αγαπαει και με θελει.Δεν εβλεπα τις αλυσιδες μεταφορικα,με εκοβε απο τη ζωη που ειχα συνηθισει να ζω ωστε να με χειριζεται απολυτα.
Καποιες φιλες τον ελεγαν περιεργο αλλες ελεγαν οτι ηταν παθιασμενος και ζηλευε και ετσι κανουν οσοι σε γουσταρουν,σε θελουν μονο για τον εαυτο τους,ειναι κτητικοι κλπ.Γιαυτο δεν παραξενευτηκα αν θες αν και αναρωτηθηκα μεσα μου πολλες φορες αν ειναι φυσιολογικο αυτο που ζω. Ειχα εφησυχασει αν θες οτι ειχα βρει μια σχεση και εναν ανθρωπο ειχα και τα μαθηματα γενικα δεν ειχα να το πω 5000 επιλογες να πω α ξερεις φευγω αυριο.Εκεινη τη στιγμη ειχα βολευτει αν θες ε λεω θα τελειωσω τη σχολη ξερω γω και μετα βλεπω.
Εβλεπα ρεντ φλαγκς απιστευτα σε σημειο να με ρωταει με ποιον μιλαω,τι ψωνισα και για ποιο λογο αγορασα κατι που ειχα παρει για παραδειγμα και δεν του αρεσε.Ολα αυτα θα ελεγα τα ανεχομουν ελεγα θα αλλαξει ειχε καποια θεματα με τη δουλεια του ,ε το απεδιδα οτι και καλα πιεζοταν στη δουλεια και τα εβγαζε ετσι.Μετα αρχισε τα βιαια επεισοδια και εννοω ξυλοδαρμο κλπ και εκει ηταν "καμπανακι" αλαρμ.Το ιδιο βραδυ μαζεψα τα πραγματα και πηγα στο σπιτι μιας φιλης σε ασχημη κατασταση και κυριως νιωθοντας ενα κενο μαυρο.Να ναι καλα η φιλη με στηριξε και οι υπολοιπες κολλητες δηλαδη.Το θεμα ηταν εκεινος μετα δεν παραδεχτηκε τιποτα και μετα παρακαλουσε συν ακομα τα εριξε ολα σε μενα οτι εγω συμπεριφερθηκα ετσι και ηταν η αιτια που εκφραστηκε ετσι.
Εκει καταλαβα που ειχα μπλεξει.Φευγοντας συνειδητοποιησα πολλα,απο τη μια ειχα γλιτωσει απο εναν φουλ χειριστικο και τοξικο παραλληλα,και απο την αλλη ενιωσα θυμα αν θες που χαραμισα αυτο το χρονο μου μαζι του.Ηταν και ενοχικος συν τοις αλλοις σε εκανε να νομιζεις οτι εσυ φταις και διαρκως εριχνε το βαρος και την ευθυνη στους αλλους,καθαρα προβληματικος.Την αλλη μερα θυμαμαι μπορει να ηταν και την τριτη μερα πηγα με τη φιλη μου και πηρα και τα υπολοιπα πραγματα μου,εκεινος ελειπε,ετσι του ειχα πει,να εχει φυγει,γιατι δεν ηθελα να τον ξαναδω μπροστα μου.
Και ηταν ενα μαθημα και ενα μεγαλο κεφαλαιο αν θες.Οι χειριστικοι/τοξικοι ανθρωποι εχουν ενα τροπο να κρυβονται και να περνανε απαρατηρητοι αν θες στους τριτους στους αλλους ακομα και στο ιδιο το θυμα,να κουκουλωνουν με μαεστρια τις πραξεις και τις συμπεριφορες τους.Για παραδειγμα σε μενα στην αρχη οι φιλες νομιζαν και αυτες οτι ηταν ενα καταπληκτικο ατομο,μα σου κανει αυτα,μα σε αγαπαει,μα ξερω γω το ενα το αλλο,κι ομως αποδειχτηκε τοξικος.
Εχουν μια μαεστρια αν θες να πετανε στον αλλον την αρνητικοτητα τους που πηγαζει απο δικα τους προσωπικα βιωματα βεβαιως ή αλλες ψυχοπαθολογικες καταστασεις,να εκτοξευουν στον αλλον ολη την αρνητικοτητα/τοξικοτητα με αποτελεσμα ο αλλος να νιωθει καταρρακωμένος.Σε οδηγουν σε μια ψυχικη εξαθλιωση αν θες και ολο αυτο το κανουν με εναν τροπο μαγικο ωστε ο αλλος καμια φορα να μην μπορει να αντιληφθει την προβληματικη συμπεριφορα και τη ζημια που υφισταται,παρουσιαζονται σαν αυτοκλητοι σωτηρες και καλα ηρθαν να σε βοηθησουν και νοιαζονται για σενα πραγματικα και σε αφηνουν να ταλανιζεσαι σε ερωτηματα,τελικα μηπως λεει αληθεια? Σε αποκοβουν απο καθε επικοινωνια με οσα ατομα ηξερες και απο την προηγουμενη ζωη σου γενικα,μονο και μονο για να ασκησουν πληρη εξουσια πανω σου.Και μετα λιγο λιγο αρχιζει η μειωση,η υποβαθμιση,ειναι σαν το ναρκωτικο σε παραλυουν και δεν ξερεις που να πας.
Αν ομως καποιος το καταλαβει γρηγορα ειναι πολυ καλο να φυγει αμεσως για να σωθει.
Καποιοι δεν το αντιλαμβανονται στην αρχη και αλλοι ενω το βλεπουν και το ζουν εχουν εγκλωβιστει σε μια καθημερινοτητα τετοια με παιδια και δουλειες που ειναι δυσκολο να κανουν αυτο το τα παραταω ολα και φευγω τωρα!Εξαναγκαζονται να μεινουν ισως γιατι δεν μπορουν να τα βγαλουν οικονομικα περα μονοι.Κι αυτο ειναι το χειροτερο πιστευω.Να αναγκαζεσαι να μενεις σε μια τετοια σχεση/γαμο και να τα υπομενεις ολα αυτα ειτε για το οικονομικο ειτε γιατι φοβασαι τι θα πουν οι γονεις ή το σοι για παραδειγμα,αφησες τον αντρα σου και μονη τι θα κανεις? Τα εχουμε δει και αυτα.Δυστυχως.
Το θεμα ειναι να αναγνωριζουμε τα σημαδια νωρις αν θελετε και να αντιδραμε ή να φευγουμε σωζοντας εμας.Αν υπαρχουν παιδια καλο ειναι να μη μενουν και τα παιδια σε μια τετοια δραματικη κατασταση.Υπαρχουν φορεις τωρα πια μπορει καποιος/καποια γιατι υπαρχουν ανδρες γυναικες τοξικοι ως ανθρωποι,να παρει τηλεφωνο να ζητησει βοηθεια/στηριξη το οτιδηποτε υπαρχουν οι γνωστες γραμμες ψυχολογικης υποστηριξης και αναλογοι φορεις που βοηθανε τα θυματα σε τετοιες περιπτωσεις.
Τι αποκομισα?Πολλα.Καταρχην ηταν "σχολειο" ολοκληρο να μπορω να ξεχωριζω αλλες παρομοιες περιπτωσεις στο χωρο εργασιας για παραδειγμα και σε φιλικες ή συγγενικες σχεσεις.Ξερετε η τοξικοτητα δεν εχει ορια και κοκκινες γραμμες.Καμια φορα μπορει να ειναι ενα αγαπημενο οικογενειακο μας προσωπο που εμεις επειδη το αγαπαμε και το σεβομαστε δεν κατανοουμε την τοξικοτητα ή την υπομενουμε αλυπητα.Εχει πολλες εκδηλωσεις η τοξικοτητα.
Με εκανε λοιπον να ξεχωριζω στο εξης τους ανθρωπους και ναι να ειμαι περισσοτερο επιλεκτικη.Θα ελεγα μου αποκαθηλωσε τον ερωτα γιατι επαψα να πιστευω στο απολυτο οπως πιστευα μεχρι τοτε,και εφεξης σε ολα μου κραταω μικρο καλαθακι που λεμε.Αναλογα τους ανθρωπους και τις συμπεριφορες τους βεβαιως.

Πωπω βρε κορίτσι μου περασες πολλα...
Τι να πρωτοσχολιασω, δεν νομίζω να μπορώ κάτι.. Το γεγονός ότι το πηρες είδηση νωρίς είναι το σημαντικό και ευτυχώς να λες..
Τουλάχιστον σήμερα έχεις την εμπειρία κι έτσι μπορείς να αφουγκράζεσαι πλεον καλυτερα τους ανθρώπους..
Να σαι καλά και μόνο με χαμόγελο και καλους ανθρώπους να σε αγαπάνε και να σε εκτιμουν.....
Η ζωή είναι πολυ μικρή για να αναλωνομαστε σε σχέσεις που μας κάνουν ζημιά! Η αλήθεια είναι πως όταν κάεις από το χυλό φυσάς και το γιαουρτι. Δεν νομίζω πως είναι ευκολο να ΜΗΝ εισαι πλεον επιλεκτική και επιφυλακτική. Όμως όταν εμφανιστεί στην ζωή σου η αληθινή αγάπη θα το καταλάβεις και τότε θα δώσεις τον εαυτό σου ξανά! (Εντάξει ένα μεγάλο μέρος

)

Θα γραψω κι εγώ μια ιστορία.. Η δική μου δεν είναι ερωτική, είναι φιλική!
Θα επανέλθω συντομα! Απλώς εμένα είναι σχετικά φρέσκια, δεν ξέρω δηλαδή αν είμαι έτοιμη να τη μοιραστω.. Συλλέγω εμπειριες....και ακομα ξεδυαλυνω! παρολαυτα θα προσπαθησω να γράψω! Να χω λίγη ησυχία

ΥΓ. Έχει άραγε καποιος βίωμα σε τέτοιου είδους σχέση με φιλη/ο? Αν και το συναίσθημα τελικά σε όλες αυτές τις σχέσεις είναι το ίδιο... Αυτό παρατηρω πως πάνω κάτω ναι είναι το ίδιο! Σου αφήνει αυτή την πίκρα, ένα γιατί σε μένα ένα γιατί γενικώς, μια αγωνία και μια συστολή... Σου αφήνει και μια ανακουφιση όμως ότι γλίτωσες!...

EvanescenceQ · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από Ariana2018:
Πωπω βρε κορίτσι μου περασες πολλα...
Τι να πρωτοσχολιασω, δεν νομίζω να μπορώ κάτι.. Το γεγονός ότι το πηρες είδηση νωρίς είναι το σημαντικό και ευτυχώς να λες..
Τουλάχιστον σήμερα έχεις την εμπειρία κι έτσι μπορείς να αφουγκράζεσαι πλεον καλυτερα τους ανθρώπους..
Να σαι καλά και μόνο με χαμόγελο και καλους ανθρώπους να σε αγαπάνε και να σε εκτιμουν.....
Η ζωή είναι πολυ μικρή για να αναλωνομαστε σε σχέσεις που μας κάνουν ζημιά! Η αλήθεια είναι πως όταν κάεις από το χυλό φυσάς και το γιαουρτι. Δεν νομίζω πως είναι ευκολο να ΜΗΝ εισαι πλεον επιλεκτική και επιφυλακτική. Όμως όταν εμφανιστεί στην ζωή σου η αληθινή αγάπη θα το καταλάβεις και τότε θα δώσεις τον εαυτό σου ξανά! (Εντάξει ένα μεγάλο μέρος )

Θα γραψω κι εγώ μια ιστορία.. Η δική μου δεν είναι ερωτική, είναι φιλική!
Θα επανέλθω συντομα! Απλώς εμένα είναι σχετικά φρέσκια, δεν ξέρω δηλαδή αν είμαι έτοιμη να τη μοιραστω.. Συλλέγω εμπειριες....και ακομα ξεδυαλυνω! παρολαυτα θα προσπαθησω να γράψω! Να χω λίγη ησυχία

ΥΓ. Έχει άραγε καποιος βίωμα σε τέτοιου είδους σχέση με φιλη/ο? Αν και το συναίσθημα τελικά σε όλες αυτές τις σχέσεις είναι το ίδιο... Αυτό παρατηρω πως πάνω κάτω ναι είναι το ίδιο! Σου αφήνει αυτή την πίκρα, ένα γιατί σε μένα ένα γιατί γενικώς, μια αγωνία και μια συστολή... Σου αφήνει και μια ανακουφιση όμως ότι γλίτωσες!...

Σε ευχαριστω. Οντως ετσι ειναι. Να μας γραψεις κι εσυ ναι

Σε αφηνει με ενα διπλο θα ελεγα ερωτημα ενα γιατι που δεν απαντηθηκε για καποιους λογους και μια ανακουφιση οτι γλιτωσες. Θα πω και με φιλες, εχω καποια συμβαντα

Αυτες που αποδειχτηκαν τοξικες. Αυριο

penelopenick · 15-04-21

Καλημέρα σας! Ως κοπέλα 17 χρόνων δεν ξέρω ακριβώς για τοξικές σχέσεις, βασικά, γενικότερα δεν ξέρω απο σχέσεις μιας και είμαι άπειρη. Ωστόσο,θα ήθελα να εκμυστηρεύτω μερικές σκέψεις που με προβληματίζουν εδώ και κάποιον καιρό και θεωρώ πως ταιριάζει κάπως η ιστορία μου. Φυσικά οποιαδήποτε άποψη θα χαιρόμουν να τη διαβάσω και γενικότερα θα ήμουν ευγνώμων με οποιονδήποτε ασχοληθεί. Έχω που λέτε μία"σχέση" εφηβική, παιδική πείτε τη όπως θέλετε κοντά 4 χρόνια απο τα 13 μου δηλαδή. Μπορώ να πω πως δνε το είχα ουδέποτε σκοπό,μιας και πότε μου δεν με ενδιεφέρε να κάνω σχέση επειδή δεν έβρισκα το νόημα σε αυτη τν ηλικία πόσο παραπάνω να επεκταθεί τόσο. Γνώρισα ένα αγόρι κλασικά στο γυμνάσιο και ξεκινήσαμε ως φίλοι. Μετά απο κάποιο καιρό που μιλούσαμε, χωρίς καν να έχει πάει ο νους μου εκεί είχαμε δεθεί επειδή είχε έναν μαγικό τρόπο να με καταλαβαίνει(όχι δεν του είχα πει μυστικά, απλώς μπορούσα να συζητήσω τα πάντα μαζί του και με άκουγε μόνιμα χωρίς καν να το προσπαθεί) αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Πέρασε ένας χρόνος και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Έκτοτε,δεν έχουμε σταματήσει να μαλώνουμε για διάφορους λόγους. Οι κυριότεροι ήταν το ψέμα που έλεγε οταν φοβόταν, κάποιες κακές συνήθειες που είχε λόγω παρέων(τσιγάρα κτλπ) τα οποία πλέον δεν με ενδιαφέρουν κτλπ. Όσες φορές και να τσακωνόμασταν ωστόσο ένιωθα μέσα μου πως θα τα βρούμε επειδή ένιωθα πως τον ήξερα και όντως, μετά από κάποιο καιρό παραδέχτηκε τα πάντα και έκανε τεράστια προσπάθεια απέναντι μου. Πέρασαν και κάποιοι άλλοι τσακωμοί ανούσιοι. Ώσπου ήρθε μια μέρα,που απλά μου εκμυστηρεύτηκε οτι δεν ήξερε αν ήθελε να νε μαζί μου και αυτό διήρκησε για δύο εβδομάδες, έπειτα απο δική μου θέληση μιλήσαμε μου εξήγησε πως δεν ήξερε τι επαθε. Έκανε δηλαδή μια αλλαγή 360 μοιρών, εφόσον εκείνος ηταν πάντα που έτρεχε από πίσω μου να τα βρούμε ενώ εγώ μπορεί να μην του μιλούσα και χρόνο. Τέλος πάντων υποτίθεται τα βρήκαμε αλλά εμένα το μέσα μου δεν ένιωθε καλά. Δεν είχα νιώσει ποτέ την απόρριψη απο το συγκεκριμένο άτομο οπότε ξεκίνησε να κλονίζεται κατά πολύ η εμπιστοσύνη μου. Αξίζει να σημειωθεί πως κλονίστηκε πολύ περισσότερο επειδή στην αρχή της χρονιάς, εκείνος άλλαξε λύκειο διότι πήγε σε επαλ και έλεγε τα τυπικά με μία κοπέλα χωρις να μου το πει. Μου το πε, μόνο όταν τον ρώτησα αν μιλούσε με καμία, εφόσον μου το πε,για να δω τι θα κάνει του ζήτησα να της μιλήσει άσχημα (εννοείται δεν το εννουσα) ειδάλλως θα χωρίζαμε. Δεν το δέχτηκε και μετά από αυτό το σκηνικό, ήρθε ένα άλλο που θεωρώ είναι και ο λόγος που συνέβη οτι συνεβη. Τα "παιδιά" εκεί τον έβγαλαν μαμακια με την κοπέλα του επειδή δεν μιλούσε στις υπόλοιπες της τάξης του από δική του επιλογή επειδή δεν της χωνευε. Μετα από αυτό, έγινε ενας καυγάς μεταξύ μας για κατι άλλο και έγινε αυτο πυ έγινε.Ενώ λοιπόν τα βρήκαμε μετά από αυτές τις δύο βδομάδες που δεν μιλούσαμε, ήμασταν καλά για 2 ακόμη περίπου βδομάδες και μετά απο την αρχή του πρώτου λοκνταουν έως το τέλος του δηλαδή αρχές μαϊου,δεν μιλούσαμε, περίπου 2 μήνες. Έλεγε τα ίδια,δεν έκανε κίνηση να με πάρει ενώ τιυ χα ξεκαθαρίσει πως ήδη έχω χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης μου και αν συνεχίσει δεν θα μπορέσω να ξανακάνω τίποτα. Πέρασα όλο αυτο τον καιρό όχι κλαίγοντας, αλλά αναγκάζοντας τον εαυτό μου να προχωρήσει μιας και είμαι πολύ δύστροπος χαρακτήρας και αν συμβεί κάτι,δεν μπορώ να το ξεχάσω με την καμία,δεν έχω εμπιστοσύνη πραγματικά πουθενά. Πέρασε το λοκνταουν, μιλήσαμε, έλεγε πάλι πως ηταν μια περίοδος που ο ίδιος δεν ήξερε τι ήθελε και μου πε πως θα κάνει τα πάντα για να επανορθώσει. Οντως απο το καλοκαίρι μέχρι και προ λιγου μου εξηγούσε, προσπαθούσε να έρθει κοντά μου,να μου μιλήσει να σκεφτούμε για σπουδές. Εγώ όμως απο τότε νιώθω ένα τεράστιο κενό και τον βλέπω αδιάφορο. Πήρα την απόφαση να τον χωρίσω και όχι για χάρη γούστου αλλά γιατί πλέον είναι σαν να μην ένιωσα ποτέ. Πραγματικά, νιώθω πως απο εκείνη την περίοδο που δεν τον αναγνώριζα απο τον τρόπο που φέρθηκε, τελείωσε για μένα.Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε, κάτι το οποίο το ένιωθα εφόσον εκείνος με έκανε να νιώσω έτσι.Εσείς,ως πιο έμπειροι και έμπειρες, πιστεύετε πως αυτη η αντίδραση που είναι λογική και ωφελειται στο ότι έγινε εκείνο το χρονικό διάστημα ή απλώς βαρέθηκα; Δεν θεωρώ πως είμαι άτομο το οποίο βαριέται φίλους και αγόρια, απλά ρωτάω γιατί ειλικρινά νιώθω πολύ μπερδεμένη. Έχω μιλήσει με φίλους και οικογένεια αλλά δεδομένου οτι η οικογένεια μου είναι αρκετά κοντά με το παιδί και την οικογένειά του,δεν νομίζω να υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση και οι φίλοι μου θεωρώ πως θα απαντήσουν πιο ανώριμα,σαν εμένα. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και αποδέχομαι εννοείται οποιαδήποτε άποψη!

penelopenick · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Πως ξεπερνιεται κατι τετοιο;

Guest 209912 · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Καλημέρα σας! Ως κοπέλα 17 χρόνων δεν ξέρω ακριβώς για τοξικές σχέσεις, βασικά, γενικότερα δεν ξέρω απο σχέσεις μιας και είμαι άπειρη. Ωστόσο,θα ήθελα να εκμυστηρεύτω μερικές σκέψεις που με προβληματίζουν εδώ και κάποιον καιρό και θεωρώ πως ταιριάζει κάπως η ιστορία μου. Φυσικά οποιαδήποτε άποψη θα χαιρόμουν να τη διαβάσω και γενικότερα θα ήμουν ευγνώμων με οποιονδήποτε ασχοληθεί. Έχω που λέτε μία"σχέση" εφηβική, παιδική πείτε τη όπως θέλετε κοντά 4 χρόνια απο τα 13 μου δηλαδή. Μπορώ να πω πως δνε το είχα ουδέποτε σκοπό,μιας και πότε μου δεν με ενδιεφέρε να κάνω σχέση επειδή δεν έβρισκα το νόημα σε αυτη τν ηλικία πόσο παραπάνω να επεκταθεί τόσο. Γνώρισα ένα αγόρι κλασικά στο γυμνάσιο και ξεκινήσαμε ως φίλοι. Μετά απο κάποιο καιρό που μιλούσαμε, χωρίς καν να έχει πάει ο νους μου εκεί είχαμε δεθεί επειδή είχε έναν μαγικό τρόπο να με καταλαβαίνει(όχι δεν του είχα πει μυστικά, απλώς μπορούσα να συζητήσω τα πάντα μαζί του και με άκουγε μόνιμα χωρίς καν να το προσπαθεί) αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Πέρασε ένας χρόνος και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Έκτοτε,δεν έχουμε σταματήσει να μαλώνουμε για διάφορους λόγους. Οι κυριότεροι ήταν το ψέμα που έλεγε οταν φοβόταν, κάποιες κακές συνήθειες που είχε λόγω παρέων(τσιγάρα κτλπ) τα οποία πλέον δεν με ενδιαφέρουν κτλπ. Όσες φορές και να τσακωνόμασταν ωστόσο ένιωθα μέσα μου πως θα τα βρούμε επειδή ένιωθα πως τον ήξερα και όντως, μετά από κάποιο καιρό παραδέχτηκε τα πάντα και έκανε τεράστια προσπάθεια απέναντι μου. Πέρασαν και κάποιοι άλλοι τσακωμοί ανούσιοι. Ώσπου ήρθε μια μέρα,που απλά μου εκμυστηρεύτηκε οτι δεν ήξερε αν ήθελε να νε μαζί μου και αυτό διήρκησε για δύο εβδομάδες, έπειτα απο δική μου θέληση μιλήσαμε μου εξήγησε πως δεν ήξερε τι επαθε. Έκανε δηλαδή μια αλλαγή 360 μοιρών, εφόσον εκείνος ηταν πάντα που έτρεχε από πίσω μου να τα βρούμε ενώ εγώ μπορεί να μην του μιλούσα και χρόνο. Τέλος πάντων υποτίθεται τα βρήκαμε αλλά εμένα το μέσα μου δεν ένιωθε καλά. Δεν είχα νιώσει ποτέ την απόρριψη απο το συγκεκριμένο άτομο οπότε ξεκίνησε να κλονίζεται κατά πολύ η εμπιστοσύνη μου. Αξίζει να σημειωθεί πως κλονίστηκε πολύ περισσότερο επειδή στην αρχή της χρονιάς, εκείνος άλλαξε λύκειο διότι πήγε σε επαλ και έλεγε τα τυπικά με μία κοπέλα χωρις να μου το πει. Μου το πε, μόνο όταν τον ρώτησα αν μιλούσε με καμία, εφόσον μου το πε,για να δω τι θα κάνει του ζήτησα να της μιλήσει άσχημα (εννοείται δεν το εννουσα) ειδάλλως θα χωρίζαμε. Δεν το δέχτηκε και μετά από αυτό το σκηνικό, ήρθε ένα άλλο που θεωρώ είναι και ο λόγος που συνέβη οτι συνεβη. Τα "παιδιά" εκεί τον έβγαλαν μαμακια με την κοπέλα του επειδή δεν μιλούσε στις υπόλοιπες της τάξης του από δική του επιλογή επειδή δεν της χωνευε. Μετα από αυτό, έγινε ενας καυγάς μεταξύ μας για κατι άλλο και έγινε αυτο πυ έγινε.Ενώ λοιπόν τα βρήκαμε μετά από αυτές τις δύο βδομάδες που δεν μιλούσαμε, ήμασταν καλά για 2 ακόμη περίπου βδομάδες και μετά απο την αρχή του πρώτου λοκνταουν έως το τέλος του δηλαδή αρχές μαϊου,δεν μιλούσαμε, περίπου 2 μήνες. Έλεγε τα ίδια,δεν έκανε κίνηση να με πάρει ενώ τιυ χα ξεκαθαρίσει πως ήδη έχω χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης μου και αν συνεχίσει δεν θα μπορέσω να ξανακάνω τίποτα. Πέρασα όλο αυτο τον καιρό όχι κλαίγοντας, αλλά αναγκάζοντας τον εαυτό μου να προχωρήσει μιας και είμαι πολύ δύστροπος χαρακτήρας και αν συμβεί κάτι,δεν μπορώ να το ξεχάσω με την καμία,δεν έχω εμπιστοσύνη πραγματικά πουθενά. Πέρασε το λοκνταουν, μιλήσαμε, έλεγε πάλι πως ηταν μια περίοδος που ο ίδιος δεν ήξερε τι ήθελε και μου πε πως θα κάνει τα πάντα για να επανορθώσει. Οντως απο το καλοκαίρι μέχρι και προ λιγου μου εξηγούσε, προσπαθούσε να έρθει κοντά μου,να μου μιλήσει να σκεφτούμε για σπουδές. Εγώ όμως απο τότε νιώθω ένα τεράστιο κενό και τον βλέπω αδιάφορο. Πήρα την απόφαση να τον χωρίσω και όχι για χάρη γούστου αλλά γιατί πλέον είναι σαν να μην ένιωσα ποτέ. Πραγματικά, νιώθω πως απο εκείνη την περίοδο που δεν τον αναγνώριζα απο τον τρόπο που φέρθηκε, τελείωσε για μένα.Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε, κάτι το οποίο το ένιωθα εφόσον εκείνος με έκανε να νιώσω έτσι.Εσείς,ως πιο έμπειροι και έμπειρες, πιστεύετε πως αυτη η αντίδραση που είναι λογική και ωφελειται στο ότι έγινε εκείνο το χρονικό διάστημα ή απλώς βαρέθηκα; Δεν θεωρώ πως είμαι άτομο το οποίο βαριέται φίλους και αγόρια, απλά ρωτάω γιατί ειλικρινά νιώθω πολύ μπερδεμένη. Έχω μιλήσει με φίλους και οικογένεια αλλά δεδομένου οτι η οικογένεια μου είναι αρκετά κοντά με το παιδί και την οικογένειά του,δεν νομίζω να υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση και οι φίλοι μου θεωρώ πως θα απαντήσουν πιο ανώριμα,σαν εμένα. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και αποδέχομαι εννοείται οποιαδήποτε άποψη!

Εγώ δε κατάλαβα γιατί πράγμα έπρεπε να επανορθώσει το παιδί; Τι σου έκανε δηλαδή; Επειδή μιλούσε σε κάποια και της λεγε καλημέρα και δεν την έβριζε επειδή του το έλεγες εσύ; Ή επειδή δεν μιλούσε σε καμία (μάλλον γιατί είχε σχέση μαζί σου) και έτρωγε κοροϊδία; Λες ότι όλο αυτός έτρεχε από πίσω σου να τα βρείτε στους τσακωμούς και τώρα που δε το κάνει αυτό δεν τον αναγνωρίζεις πλέον. Τώρα έχει επιστρέψει στο υγείες επί της ευκαιρίας, είναι πολύ προβληματικό να θες να τρέχει ο άλλος από πίσω σου, όπως είναι προβληματικό να μην μιλάς στο άλλο επί ένα χρόνο αν δεν κάνει αυτός τη πρώτη τη κίνηση. Δεν σε ενδιαφέρει ουσιαστικά το παιδί, σου άρεσε απλά το power dynamic που υπήρχε στην σχέση, με αυτόν πάντα να σου τονώνει τον εγωισμό, να σε ακούει και να τρέχει από πίσω και καλά έκανες που χωρίσατε και καλό είναι να τον αφήσεις στην ησυχία του.

Από αυτά που γράφεις φαίνεται πως έχεις αρκετά θέματα με την δική σου αυτοπεποίθηση, κοίτα να διορθώσεις λοιπόν τα δικά σου θέματα τώρα που είσαι ακόμη μικρή γιατί αλλιώς θα τα βρίσκεις μπροστά σου μια ζωή και θα σου χαλάνε και τις επόμενες σχέσεις.

Και θα το ξεπεράσεις απλά με τον καιρό, μην αγχώνεσαι.

meetmeinmontauk · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Καλημέρα σας! Ως κοπέλα 17 χρόνων δεν ξέρω ακριβώς για τοξικές σχέσεις, βασικά, γενικότερα δεν ξέρω απο σχέσεις μιας και είμαι άπειρη. Ωστόσο,θα ήθελα να εκμυστηρεύτω μερικές σκέψεις που με προβληματίζουν εδώ και κάποιον καιρό και θεωρώ πως ταιριάζει κάπως η ιστορία μου. Φυσικά οποιαδήποτε άποψη θα χαιρόμουν να τη διαβάσω και γενικότερα θα ήμουν ευγνώμων με οποιονδήποτε ασχοληθεί. Έχω που λέτε μία"σχέση" εφηβική, παιδική πείτε τη όπως θέλετε κοντά 4 χρόνια απο τα 13 μου δηλαδή. Μπορώ να πω πως δνε το είχα ουδέποτε σκοπό,μιας και πότε μου δεν με ενδιεφέρε να κάνω σχέση επειδή δεν έβρισκα το νόημα σε αυτη τν ηλικία πόσο παραπάνω να επεκταθεί τόσο. Γνώρισα ένα αγόρι κλασικά στο γυμνάσιο και ξεκινήσαμε ως φίλοι. Μετά απο κάποιο καιρό που μιλούσαμε, χωρίς καν να έχει πάει ο νους μου εκεί είχαμε δεθεί επειδή είχε έναν μαγικό τρόπο να με καταλαβαίνει(όχι δεν του είχα πει μυστικά, απλώς μπορούσα να συζητήσω τα πάντα μαζί του και με άκουγε μόνιμα χωρίς καν να το προσπαθεί) αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Πέρασε ένας χρόνος και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Έκτοτε,δεν έχουμε σταματήσει να μαλώνουμε για διάφορους λόγους. Οι κυριότεροι ήταν το ψέμα που έλεγε οταν φοβόταν, κάποιες κακές συνήθειες που είχε λόγω παρέων(τσιγάρα κτλπ) τα οποία πλέον δεν με ενδιαφέρουν κτλπ. Όσες φορές και να τσακωνόμασταν ωστόσο ένιωθα μέσα μου πως θα τα βρούμε επειδή ένιωθα πως τον ήξερα και όντως, μετά από κάποιο καιρό παραδέχτηκε τα πάντα και έκανε τεράστια προσπάθεια απέναντι μου. Πέρασαν και κάποιοι άλλοι τσακωμοί ανούσιοι. Ώσπου ήρθε μια μέρα,που απλά μου εκμυστηρεύτηκε οτι δεν ήξερε αν ήθελε να νε μαζί μου και αυτό διήρκησε για δύο εβδομάδες, έπειτα απο δική μου θέληση μιλήσαμε μου εξήγησε πως δεν ήξερε τι επαθε. Έκανε δηλαδή μια αλλαγή 360 μοιρών, εφόσον εκείνος ηταν πάντα που έτρεχε από πίσω μου να τα βρούμε ενώ εγώ μπορεί να μην του μιλούσα και χρόνο. Τέλος πάντων υποτίθεται τα βρήκαμε αλλά εμένα το μέσα μου δεν ένιωθε καλά. Δεν είχα νιώσει ποτέ την απόρριψη απο το συγκεκριμένο άτομο οπότε ξεκίνησε να κλονίζεται κατά πολύ η εμπιστοσύνη μου. Αξίζει να σημειωθεί πως κλονίστηκε πολύ περισσότερο επειδή στην αρχή της χρονιάς, εκείνος άλλαξε λύκειο διότι πήγε σε επαλ και έλεγε τα τυπικά με μία κοπέλα χωρις να μου το πει. Μου το πε, μόνο όταν τον ρώτησα αν μιλούσε με καμία, εφόσον μου το πε,για να δω τι θα κάνει του ζήτησα να της μιλήσει άσχημα (εννοείται δεν το εννουσα) ειδάλλως θα χωρίζαμε. Δεν το δέχτηκε και μετά από αυτό το σκηνικό, ήρθε ένα άλλο που θεωρώ είναι και ο λόγος που συνέβη οτι συνεβη. Τα "παιδιά" εκεί τον έβγαλαν μαμακια με την κοπέλα του επειδή δεν μιλούσε στις υπόλοιπες της τάξης του από δική του επιλογή επειδή δεν της χωνευε. Μετα από αυτό, έγινε ενας καυγάς μεταξύ μας για κατι άλλο και έγινε αυτο πυ έγινε.Ενώ λοιπόν τα βρήκαμε μετά από αυτές τις δύο βδομάδες που δεν μιλούσαμε, ήμασταν καλά για 2 ακόμη περίπου βδομάδες και μετά απο την αρχή του πρώτου λοκνταουν έως το τέλος του δηλαδή αρχές μαϊου,δεν μιλούσαμε, περίπου 2 μήνες. Έλεγε τα ίδια,δεν έκανε κίνηση να με πάρει ενώ τιυ χα ξεκαθαρίσει πως ήδη έχω χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης μου και αν συνεχίσει δεν θα μπορέσω να ξανακάνω τίποτα. Πέρασα όλο αυτο τον καιρό όχι κλαίγοντας, αλλά αναγκάζοντας τον εαυτό μου να προχωρήσει μιας και είμαι πολύ δύστροπος χαρακτήρας και αν συμβεί κάτι,δεν μπορώ να το ξεχάσω με την καμία,δεν έχω εμπιστοσύνη πραγματικά πουθενά. Πέρασε το λοκνταουν, μιλήσαμε, έλεγε πάλι πως ηταν μια περίοδος που ο ίδιος δεν ήξερε τι ήθελε και μου πε πως θα κάνει τα πάντα για να επανορθώσει. Οντως απο το καλοκαίρι μέχρι και προ λιγου μου εξηγούσε, προσπαθούσε να έρθει κοντά μου,να μου μιλήσει να σκεφτούμε για σπουδές. Εγώ όμως απο τότε νιώθω ένα τεράστιο κενό και τον βλέπω αδιάφορο. Πήρα την απόφαση να τον χωρίσω και όχι για χάρη γούστου αλλά γιατί πλέον είναι σαν να μην ένιωσα ποτέ. Πραγματικά, νιώθω πως απο εκείνη την περίοδο που δεν τον αναγνώριζα απο τον τρόπο που φέρθηκε, τελείωσε για μένα.Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε, κάτι το οποίο το ένιωθα εφόσον εκείνος με έκανε να νιώσω έτσι.Εσείς,ως πιο έμπειροι και έμπειρες, πιστεύετε πως αυτη η αντίδραση που είναι λογική και ωφελειται στο ότι έγινε εκείνο το χρονικό διάστημα ή απλώς βαρέθηκα; Δεν θεωρώ πως είμαι άτομο το οποίο βαριέται φίλους και αγόρια, απλά ρωτάω γιατί ειλικρινά νιώθω πολύ μπερδεμένη. Έχω μιλήσει με φίλους και οικογένεια αλλά δεδομένου οτι η οικογένεια μου είναι αρκετά κοντά με το παιδί και την οικογένειά του,δεν νομίζω να υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση και οι φίλοι μου θεωρώ πως θα απαντήσουν πιο ανώριμα,σαν εμένα. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και αποδέχομαι εννοείται οποιαδήποτε άποψη!

Κορίτσι μου γλυκό, ήσουν σε "σχέση" με κάποιον από τα 13. Τα 13! Προφανώς αυτό δεν ήταν σχέση. Έτυχε να υπάρξει μια έλξη κι απλά αναπαράγατε όλα αυτά τα πρότυπα που σας έχουν δώσει οι γονείς σας περί σχέσεων. Είσαι πολύ μικρούλα για να σκας για αυτά, θα το συνειδητοποιήσει και μόνη σου με τον καιρό. Καλά κάνατε και χωρίσατε, είναι πολύ λογικό να έχει τελειώσει όλο αυτό και για τους δύο σας. Θα βρεις κι εσύ ένα αγόρι που πλέον θα το έχεις επιλέξει συνειδητά μιας και είσαι μεγαλύτερη, και το ίδιο θα κάνει κι αυτός.

Guest 890013 · 15-04-21

Είσαι πολύ μικρή και θα καταλάβεις αργότερα πως οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων ειναι δύσκολες και περίπλοκες και πως θα στεναχωρεθείς θα πληγωθείς και θα κάνεις heal με μια επόμενη σχέση.
Ετσι είναι, παρνάμε καλά , σταματάμε να περνάμε καλά, βρίσκουμε άλλον,ξανά απο την αρχή.
Αυτό που πρέπει να δουλέψεις εσύ ειναι η αυτοεκτίμησή σου και να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου ώστε να καταλάβεις ποσο μικρή είναι η ζήλεια μπροστά στην δική σου προσωπικότητα.
Θα πρέπει να εξοντώσεις το μικρόβιο της ζήλειας όσο είσαι μικρή και αυτό γίνεται με δικό σου προσωπικό αγώνα.
Όσο για αυτή τη σχέση ακριβώς επειδή είσαι μικρή και αν κρίνω απο εμένα στα 17 κοιτάζοντας τώρα προς τα πίσω hoooold on its gonna be a looong ride :p
Και θα φτάσεις στο σημείο να ξέρεις και ακριβώς το μοτίβο που θα χρειάζεσαι για να healάρεις ,εγώ απο ένα σημείο και μετά τους χωρισμούς τους γιόρταζα

Τώρα είναι πολύ καλή στιγμή να αρχίσεις να συνειδητοποιείς πράγματα για σένα και να δουλεύεις πάνω στον εαυτό σου ώστε να τον χτίσεις, μην ξοδεύεις αυτόν τον χρόνο για κάποιον άλλον.

penelopenick · 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από hack3r:
Εγώ δε κατάλαβα γιατί πράγμα έπρεπε να επανορθώσει το παιδί; Τι σου έκανε δηλαδή; Επειδή μιλούσε σε κάποια και της λεγε καλημέρα και δεν την έβριζε επειδή του το έλεγες εσύ; Ή επειδή δεν μιλούσε σε καμία (μάλλον γιατί είχε σχέση μαζί σου) και έτρωγε κοροϊδία; Λες ότι όλο αυτός έτρεχε από πίσω σου να τα βρείτε στους τσακωμούς και τώρα που δε το κάνει αυτό δεν τον αναγνωρίζεις πλέον. Τώρα έχει επιστρέψει στο υγείες επί της ευκαιρίας, είναι πολύ προβληματικό να θες να τρέχει ο άλλος από πίσω σου, όπως είναι προβληματικό να μην μιλάς στο άλλο επί ένα χρόνο αν δεν κάνει αυτός τη πρώτη τη κίνηση. Δεν σε ενδιαφέρει ουσιαστικά το παιδί, σου άρεσε απλά το power dynamic που υπήρχε στην σχέση, με αυτόν πάντα να σου τονώνει τον εγωισμό, να σε ακούει και να τρέχει από πίσω και καλά έκανες που χωρίσατε και καλό είναι να τον αφήσεις στην ησυχία του.

Από αυτά που γράφεις φαίνεται πως έχεις αρκετά θέματα με την δική σου αυτοπεποίθηση, κοίτα να διορθώσεις λοιπόν τα δικά σου θέματα τώρα που είσαι ακόμη μικρή γιατί αλλιώς θα τα βρίσκεις μπροστά σου μια ζωή και θα σου χαλάνε και τις επόμενες σχέσεις.

Και θα το ξεπεράσεις απλά με τον καιρό, μην αγχώνεσαι.

Καλημέρα! Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! Αρχικά,θα ήθελα να πω για το κομμάτι του γιατι να ζητήσει συγγνώμη ή γενικότερα γιατι να επανορθώσει. Γενικώς δεν λέγαμε ψέματα, οπότε το πρόβλημα σαφώς και δεν ήταν η κοπέλα, ήταν η απόκρυψη αυτού που με νευρίασε κατά πολύ οπότε όχι,δεν μιλάμε για κομπλεξ ή γενικότερα χαμηλή αυτοεκτίμηση αλλά για καθαρά το κομμάτι της εμπιστοσύνης. Σσ οτιδήποτε άλλο είπες θεωρώ έχεις απόλυτο δίκιο,στο οτι δεν ειναι φυσιολογικό να έχεις συνηθίσει ο άλλος να τρέχει απο πίσω σου και πως είχα συνηθίσει σε αυτό. Ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια πάντως, όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω πως αλλάζω σαν άνθρωπος και κάποια πράγματα πλέον μου φαίνονται παράλογα που παλιά τα έβλεπα φυσιολογικά. Ευχαριστώ και πάλι!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από meetmeinmontauk:
Κορίτσι μου γλυκό, ήσουν σε "σχέση" με κάποιον από τα 13. Τα 13! Προφανώς αυτό δεν ήταν σχέση. Έτυχε να υπάρξει μια έλξη κι απλά αναπαράγατε όλα αυτά τα πρότυπα που σας έχουν δώσει οι γονείς σας περί σχέσεων. Είσαι πολύ μικρούλα για να σκας για αυτά, θα το συνειδητοποιήσει και μόνη σου με τον καιρό. Καλά κάνατε και χωρίσατε, είναι πολύ λογικό να έχει τελειώσει όλο αυτό και για τους δύο σας. Θα βρεις κι εσύ ένα αγόρι που πλέον θα το έχεις επιλέξει συνειδητά μιας και είσαι μεγαλύτερη, και το ίδιο θα κάνει κι αυτός.

Καλημέρα! Τελείωσε κάπως ακαριαία γιατί πλέον δεν θεωρώ πως έχει μείνει κάτι ή πως ακόμα,δεν είναι η στιγμή να αλλάξουμε πολλά πράγματα στην συμπεριφορά μας και πως αν είναι να μένω σε μία σχέση χωρίς να νιώθω άστο δεν. Οπότε, τώρα που μου απαντήσατε και σε συνεργασία με φίλους οικογένεια κτλπ κάπως καταλαβαίνω πως είναι λογική αυτή η απότομη αλλαγή των συναισθημάτων μου όχι τοσο στο τι έκανε εκείνος αλλά γενικότερα πώς λειτουργούσε η σχέση λόγο της ηλικίας και της πλήρης ανωριμότητας. Ευχαριστώ πολύ

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από _Christine_:
Είσαι πολύ μικρή και θα καταλάβεις αργότερα πως οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων ειναι δύσκολες και περίπλοκες και πως θα στεναχωρεθείς θα πληγωθείς και θα κάνεις heal με μια επόμενη σχέση.
Ετσι είναι, παρνάμε καλά , σταματάμε να περνάμε καλά, βρίσκουμε άλλον,ξανά απο την αρχή.
Αυτό που πρέπει να δουλέψεις εσύ ειναι η αυτοεκτίμησή σου και να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου ώστε να καταλάβεις ποσο μικρή είναι η ζήλεια μπροστά στην δική σου προσωπικότητα.
Θα πρέπει να εξοντώσεις το μικρόβιο της ζήλειας όσο είσαι μικρή και αυτό γίνεται με δικό σου προσωπικό αγώνα.
Όσο για αυτή τη σχέση ακριβώς επειδή είσαι μικρή και αν κρίνω απο εμένα στα 17 κοιτάζοντας τώρα προς τα πίσω hoooold on its gonna be a looong ride :p
Και θα φτάσεις στο σημείο να ξέρεις και ακριβώς το μοτίβο που θα χρειάζεσαι για να healάρεις ,εγώ απο ένα σημείο και μετά τους χωρισμούς τους γιόρταζα

Τώρα είναι πολύ καλή στιγμή να αρχίσεις να συνειδητοποιείς πράγματα για σένα και να δουλεύεις πάνω στον εαυτό σου ώστε να τον χτίσεις, μην ξοδεύεις αυτόν τον χρόνο για κάποιον άλλον.

Καλημέρα! Ισχύει,δεν ήταν τόσο το θέμα της ζήλειας γιατί γενικότερα δεν ζηλεύω, ήταν κάτι σαν να μην έχω καθόλου εμπιστοσύνη στον άλλον και να θεωρώ συνεχώς πως θα μου κάνει κακό. Μετά απο 4 χρόνια θεωρώ έχει αλλάξει αυτό,το δούλεψα αρκετά με τον εαυτό μου ασχέτως με τι έχω ζήσει απο κοντινό περιβάλλον, πλέον δεν θεωρώ πως οτιδήποτε κινείται θέλει το κακό μου

. Πάντως ήταν δύσκολο να πάρω απόψεις,μιας και όλα τα ζευγάρια της ηλικίας μας ήταν πιο ανώριμα απο εμάς (ναι φανταστείτε για τι βαθμό μιλάμε) οπότε έπαιρνα θεωρώ πολύ λαναθσμένες απόψεις. Και όπως ανέφερα και σε άλλη απάντηση, ξεκίνησα να μην νιωθω τόσο πολύ πως θα μου κάνει κακό, εκείνος ξεκίνησε να λειτουργεί πιο λογικά και όχι υπερβολικά (δηλαδή να τρέχει από πίσω μου) και εμένα μου φαίνεται μέχρι και τώρα τεράστια η αλλαγή, οπότε θεώρησα σε συνδυασμό με οτιδήποτε είχε συμβεί πως άλλαξαν πολλά. Απλώς αποφάσισα να το αφήσω και να το δω στην πορεία,μιας και είμαστε και πολύ κοντά σε περίοδο πανελληνίων (του χρόνου) οπότε θέλω να αφοσιωθώ εκεί και όλα τα άλλα θα γίνουν. Πάντως χαίρομαι που μπορώ να μην κρατώ κακία και προσπαθώ να ψάξω σε βάθος τους λόγους που άλλαξε η συμπεριφορά μου κτλπ για να γίνω καλύτερη. Και ευχαριστω που με βοηθάτε, λατρεύω να παίρνω απόψεις διότι (πλέον) είμαι πολύ ανοιχτή. Ευχαριστώ

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Απριλίου 2021

Αυτό που με βοηθήσατε να κατανοήσω είναι πως υπήρξα τοξική όχι σε μεγάλο βαθμό γιατί η ηλικία λογικά δεν το επέτρεψε χωρίς να το καταλαβαίνω, όσο και αν άκουγα διάφορες απόψεις. Γίνεται, μέσα απο την εμπειρία σας,σε μεγαλύτερη κατά κύριο λόγο ηλικία κάποιος να είναι τοξικός χωρίς να το καταλαβαίνει και να το θεωρεί λογικό;

Guest 209912 · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Γίνεται, μέσα απο την εμπειρία σας,σε μεγαλύτερη κατά κύριο λόγο ηλικία κάποιος να είναι τοξικός χωρίς να το καταλαβαίνει και να το θεωρεί λογικό;

Ε ναι, αυτός είναι και ο κανόνας κατά κύριο λόγο. Οι τοξικοι άνθρωποι θεωρούν την συμπεριφορά τους απόλυτα σωστή και δικαιολογημενη και γι αυτό και συνεχίζουν να την επιδεικνύουν. Όταν καταλαβαίνεις πως κάτι που κάνεις βλάπτει τους άλλους σταματάς να το κάνεις ή τουλάχιστο καταβάλλεις προσπάθεια να το περιορισεις και να αυτόσυγκρατείσαι.
Το να καταλαβαίνεις ότι βλάπτεις τους άλλους και να μην σε ενδιαφέρει λέγεται ψυχοπαθεια.

EvanescenceQ · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Καλημέρα σας! Ως κοπέλα 17 χρόνων δεν ξέρω ακριβώς για τοξικές σχέσεις, βασικά, γενικότερα δεν ξέρω απο σχέσεις μιας και είμαι άπειρη. Ωστόσο,θα ήθελα να εκμυστηρεύτω μερικές σκέψεις που με προβληματίζουν εδώ και κάποιον καιρό και θεωρώ πως ταιριάζει κάπως η ιστορία μου. Φυσικά οποιαδήποτε άποψη θα χαιρόμουν να τη διαβάσω και γενικότερα θα ήμουν ευγνώμων με οποιονδήποτε ασχοληθεί. Έχω που λέτε μία"σχέση" εφηβική, παιδική πείτε τη όπως θέλετε κοντά 4 χρόνια απο τα 13 μου δηλαδή. Μπορώ να πω πως δνε το είχα ουδέποτε σκοπό,μιας και πότε μου δεν με ενδιεφέρε να κάνω σχέση επειδή δεν έβρισκα το νόημα σε αυτη τν ηλικία πόσο παραπάνω να επεκταθεί τόσο. Γνώρισα ένα αγόρι κλασικά στο γυμνάσιο και ξεκινήσαμε ως φίλοι. Μετά απο κάποιο καιρό που μιλούσαμε, χωρίς καν να έχει πάει ο νους μου εκεί είχαμε δεθεί επειδή είχε έναν μαγικό τρόπο να με καταλαβαίνει(όχι δεν του είχα πει μυστικά, απλώς μπορούσα να συζητήσω τα πάντα μαζί του και με άκουγε μόνιμα χωρίς καν να το προσπαθεί) αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Πέρασε ένας χρόνος και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Έκτοτε,δεν έχουμε σταματήσει να μαλώνουμε για διάφορους λόγους. Οι κυριότεροι ήταν το ψέμα που έλεγε οταν φοβόταν, κάποιες κακές συνήθειες που είχε λόγω παρέων(τσιγάρα κτλπ) τα οποία πλέον δεν με ενδιαφέρουν κτλπ. Όσες φορές και να τσακωνόμασταν ωστόσο ένιωθα μέσα μου πως θα τα βρούμε επειδή ένιωθα πως τον ήξερα και όντως, μετά από κάποιο καιρό παραδέχτηκε τα πάντα και έκανε τεράστια προσπάθεια απέναντι μου. Πέρασαν και κάποιοι άλλοι τσακωμοί ανούσιοι. Ώσπου ήρθε μια μέρα,που απλά μου εκμυστηρεύτηκε οτι δεν ήξερε αν ήθελε να νε μαζί μου και αυτό διήρκησε για δύο εβδομάδες, έπειτα απο δική μου θέληση μιλήσαμε μου εξήγησε πως δεν ήξερε τι επαθε. Έκανε δηλαδή μια αλλαγή 360 μοιρών, εφόσον εκείνος ηταν πάντα που έτρεχε από πίσω μου να τα βρούμε ενώ εγώ μπορεί να μην του μιλούσα και χρόνο. Τέλος πάντων υποτίθεται τα βρήκαμε αλλά εμένα το μέσα μου δεν ένιωθε καλά. Δεν είχα νιώσει ποτέ την απόρριψη απο το συγκεκριμένο άτομο οπότε ξεκίνησε να κλονίζεται κατά πολύ η εμπιστοσύνη μου. Αξίζει να σημειωθεί πως κλονίστηκε πολύ περισσότερο επειδή στην αρχή της χρονιάς, εκείνος άλλαξε λύκειο διότι πήγε σε επαλ και έλεγε τα τυπικά με μία κοπέλα χωρις να μου το πει. Μου το πε, μόνο όταν τον ρώτησα αν μιλούσε με καμία, εφόσον μου το πε,για να δω τι θα κάνει του ζήτησα να της μιλήσει άσχημα (εννοείται δεν το εννουσα) ειδάλλως θα χωρίζαμε. Δεν το δέχτηκε και μετά από αυτό το σκηνικό, ήρθε ένα άλλο που θεωρώ είναι και ο λόγος που συνέβη οτι συνεβη. Τα "παιδιά" εκεί τον έβγαλαν μαμακια με την κοπέλα του επειδή δεν μιλούσε στις υπόλοιπες της τάξης του από δική του επιλογή επειδή δεν της χωνευε. Μετα από αυτό, έγινε ενας καυγάς μεταξύ μας για κατι άλλο και έγινε αυτο πυ έγινε.Ενώ λοιπόν τα βρήκαμε μετά από αυτές τις δύο βδομάδες που δεν μιλούσαμε, ήμασταν καλά για 2 ακόμη περίπου βδομάδες και μετά απο την αρχή του πρώτου λοκνταουν έως το τέλος του δηλαδή αρχές μαϊου,δεν μιλούσαμε, περίπου 2 μήνες. Έλεγε τα ίδια,δεν έκανε κίνηση να με πάρει ενώ τιυ χα ξεκαθαρίσει πως ήδη έχω χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης μου και αν συνεχίσει δεν θα μπορέσω να ξανακάνω τίποτα. Πέρασα όλο αυτο τον καιρό όχι κλαίγοντας, αλλά αναγκάζοντας τον εαυτό μου να προχωρήσει μιας και είμαι πολύ δύστροπος χαρακτήρας και αν συμβεί κάτι,δεν μπορώ να το ξεχάσω με την καμία,δεν έχω εμπιστοσύνη πραγματικά πουθενά. Πέρασε το λοκνταουν, μιλήσαμε, έλεγε πάλι πως ηταν μια περίοδος που ο ίδιος δεν ήξερε τι ήθελε και μου πε πως θα κάνει τα πάντα για να επανορθώσει. Οντως απο το καλοκαίρι μέχρι και προ λιγου μου εξηγούσε, προσπαθούσε να έρθει κοντά μου,να μου μιλήσει να σκεφτούμε για σπουδές. Εγώ όμως απο τότε νιώθω ένα τεράστιο κενό και τον βλέπω αδιάφορο. Πήρα την απόφαση να τον χωρίσω και όχι για χάρη γούστου αλλά γιατί πλέον είναι σαν να μην ένιωσα ποτέ. Πραγματικά, νιώθω πως απο εκείνη την περίοδο που δεν τον αναγνώριζα απο τον τρόπο που φέρθηκε, τελείωσε για μένα.Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε, κάτι το οποίο το ένιωθα εφόσον εκείνος με έκανε να νιώσω έτσι.Εσείς,ως πιο έμπειροι και έμπειρες, πιστεύετε πως αυτη η αντίδραση που είναι λογική και ωφελειται στο ότι έγινε εκείνο το χρονικό διάστημα ή απλώς βαρέθηκα; Δεν θεωρώ πως είμαι άτομο το οποίο βαριέται φίλους και αγόρια, απλά ρωτάω γιατί ειλικρινά νιώθω πολύ μπερδεμένη. Έχω μιλήσει με φίλους και οικογένεια αλλά δεδομένου οτι η οικογένεια μου είναι αρκετά κοντά με το παιδί και την οικογένειά του,δεν νομίζω να υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση και οι φίλοι μου θεωρώ πως θα απαντήσουν πιο ανώριμα,σαν εμένα. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και αποδέχομαι εννοείται οποιαδήποτε άποψη!

@penelopenick Καλημερα σου :hello:

και ευχαριστουμε που το μοιραστηκες.

Λοιπον τιτλο σε ολο αυτο θα εβαζα "ερωτες γυμνασιοπαιδων"

. Και ετσι ειναι.
Ξεκινησατε ως δυο πολυ καλοι φιλοι που ναι μεν ειχατε επικοινωνια, κατανοηση, αποδοχη και καποια συναισθηματα ενδεχομενως στην αρχη τουλαχιστον πριν γινει αυτη η ολικη μεταστροφη του φιλου σου. Μεχρι εκεινο το σημειο θα ελεγα ησασταν μια χαρα και αν δεν συνεβαινε αυτο, η μεταστροφη και το γεγονος οτι ο φιλος αλλαξε σχολειο και εκανε και αλλες "γνωριμιες" ισως ακομη να ησαστε μαζι.
Το εγραψες και εσυ η ιδια αν θες :
"Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε"
Υπηρξαν στιγμες που ησασταν χαρουμενοι με τον τροπο που περνουσατε μεταξυ σας και αυτο σημαινει οτι εστω και τοτε νιωσατε. Κοιταξε να δεις δεν υπαρχουν σχεσεις χωρις ανεβοκατεβασματα, χωρις αν θες μια όποια προστριβη. Ειναι αδυνατον. Ακομη και οι αδελφικες και οι γονεϊκες σχεσεις εχουν συγκρουσεις. Ειχατε τις ομορφες στιγμες σας και τα καυγαδακια σας. Και ειχατε βρει τον τροπο σας να τα ξεπερνατε, να ειναι ολα οπως στην αρχη. Τουλαχιστον μεχρι το κομβικο θα ελεγα σημειο της μεταστροφης του.
Ξερεις κατι αλλο? Για μενα στα δικα μου ματια αντεδρασες κανονικα, ετσι θα αντιδρουσα κι εγω αν ημουν εσυ, θα ξενερωνα καλη μου. Μετα θα ηταν αδυνατο να κρατησω με το εν λογω παιδι την επικοινωνια ή τη σχεση, δεν θα τον εμπιστευομουν πια. Κλονιστηκε η εμπιστοσυνη σας. Η δικη σου. Γιατι θα μπορουσε να σου πει εκει στη μεταστροφη ξερεις κατι? Περναω υπεροχα μαζι σου αλλα δεν μου βγαινει και θελω να χωρισουμε.
Εκει θα ελεγες οτι ηταν ειλικρινης και το ξεκαθαρισε οπως επρεπε διχως να σε φερει σε μια δυσκολη θεση και να μενεις με αναπαντητα τι εγινε τελικα και γιατι αυτος ας πουμε αλλαξε τοσο και γιατι τοτε?
Εκει θα ηταν ειλικρινης. Ή να σου ελεγε το αλλο, ξερεις εχω αυτα τα θεματα θελω επειδη θελω να ειμαστε μαζι να τα ξαναδουμε και να ξεπερασω τα οποια λαθη μου και να βελτιωθω. Κι εκει θα του το αναγνωριζες επισης.
Μα σταματησες να νιωθεις. Ειδες πως οτι ειχατε εξανεμιστηκε. Ειναι επομενο να ενιωσες και προδομενη και με ενα ανολοκληρωτο αν θες αισθημα του γιατι να τελειωσει ετσι. Δεν εχουν ολες οι σχεσεις χαπυ εντ. Το ξερουμε αυτο. Μετα ειναι τα ιδια τα ατομα αν θες κατα ποσο ξεπερνανε τους φοβους/τις ανασφαλειες/τα όποια βιωματα τους για να βελτιωθουν σε μια σχεση απο τις πολλες που εχουν. Αναμεσα σε γονεις φιλους και στο ερωτικο. Οι περισσοτεροι απο μας κανουμε λαθη και προσπαθουμε να βελτιωνομαστε. Στο μετρο του δυνατου ετσι?
Δεν καταλαβαινουν ολοι τα λαθη τους και τις λαθος συμπεριφορες τους καμια φορα δεν μπορεις να εξηγησεις κιολας γιατι ο αλλος φερεται ετσι ας πουμε, δε σου εξηγησε κιολας και ετσι εκει αναρωτιεσαι αν και τις περισσοτερες φορες ειναι καλο να τα αφηνεις. Οσα μενουν αναπαντητα. Δεν εχει νοημα να ψαχνεις απαντησεις αλλο να τις συζητας ναι αλλα δεν εχει νοημα να φυλακιζεις το παρον σου σε κατι που εγινε και ανηκει στο παρελθον και δεν αλλαζει. Ισως καποιες απαντησεις δεν τις παιρνουμε και ποτε. Οι ανθρωποι αλλαζουν μυαλα ιδιοσυγκρασιες παρεες επομενο ειναι να αλλαξουν συμπεριφορες αν θες που εμεις ειχαμε συνηθισει.
Ετσι γινεται, μας αλλαζει η ιδια η ζωη τα βιωματα μας και οσα αφηνει πανω μας ο χρονος και οι ανθρωποι.
Οποτε για μενα αφου το αγορι ηθελε να φυγει ε τον αφηνεις πολυ καλα εκανες και φερθηκες ετσι αφου πλεον ενιωθες ξενη. Καλο ειναι να βλεπουμε τι νιωθουμε εμεις και να το βγαζουμε προς τα εξω ειτε προκειται για ευτυχια ή δυσαρεσκεια. Ξερεις κατι μου βγαινει ή δεν μου βγαινει για παραδειγμα να ειμαι μαζι σου και δεν θελω. Εκει τα ξεκαθαριζεις ολα και ξερει και ο αλλος που βαδιζει. Και δεν μενεις να σκεφτεσαι α εχω βαρεθει περιμενω να τον σουταρω. Ναι αλλα καλο δεν ειναι να μην υπαρχουν σκιες? Να τα παραδεχομαστε και τα λαθη και τις επιθυμιες μας. Ξερεις ας πουμε απιστησα ναι. Ξερεις ας πουμε δεν νιωθω πια.
εχουμε μαθει να κρυβομαστε πισω απο ενα ευτυχισμενο προσωπο εχουμε τελειες σχεσεις και η πραγματικοτητα ειναι αλλη εντωμεταξυ.
Πολυ καλα φερθηκες
να προστατευεις εσενα. Οποιος σε θελει θα τον δεις θα ειναι εκει και θα το προσπαθει που λεμε. Για τους αλλους δεν αξιζει να αναλωνεσαι σε ατομα που δεν αξιζου. Που φερονται ετσι. Που δεν ειναι ξεκαθαροι. Που δεν ξερουν τι θελουν.
Να εισαι καλα και θα βρεις ανθρωπους να σε αγαπησουν γιαυτο που εισαι. Γιατι θα εισαι εσυ χωρις να πρεπει να τους κυνηγας που λεμε!
Το παιδι απλα παρασυρθηκε αν θες αφησε οτι ενιωθε να κανει νεες εμπειριες με την αλλη που γνωρισε, ισως τελικα να μην ενιωθε τοσο δυνατα οσο εσυ.
Μη χαλιεσαι. Ετσι ειναι οι ανθρωποι και οι σχεσεις καλοι κακοι αναλογα που πεφτεις και τι σου βγαζουν και τι βγαζεις κι εσυ σε αυτους. Προσπαθησε να εισαι με οσους σε ανεβαζουν και περνας καλα.
Διχως υπεκφυγες και ωραιοποιησεις.
Να εισαι καλα και να περνας ομορφα!
Η ζωη εχει και ομορφες στιγμες!

penelopenick · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από hack3r:
Ε ναι, αυτός είναι και ο κανόνας κατά κύριο λόγο. Οι τοξικοι άνθρωποι θεωρούν την συμπεριφορά τους απόλυτα σωστή και δικαιολογημενη και γι αυτό και συνεχίζουν να την επιδεικνύουν. Όταν καταλαβαίνεις πως κάτι που κάνεις βλάπτει τους άλλους σταματάς να το κάνεις ή τουλάχιστο καταβάλλεις προσπάθεια να το περιορισεις και να αυτόσυγκρατείσαι.
Το να καταλαβαίνεις ότι βλάπτεις τους άλλους και να μην σε ενδιαφέρει λέγεται ψυχοπαθεια

Κατάλαβα. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν σταματά, εννοώ δεν γίνεται έστω και κάποια στιγμή στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος να μην καταλάβει πως είναι λάθος η συμπεριφορά του, άρα το οτι συνεχίζει όπως λες, λέγεται ψυχοπάθεια και σταματά λογικά μόνο με ψυχοθεραπείες; Απλώς βλέπω στον εαυτό μου πως έστω και αργά με σωστή καθοδήγηση, κατάλαβα τα λάθη μου και προσπαθώ να τα διορθώσω. Πώς ένας άνθρωπος, όπως ανέφερε η κοπέλα πιο πάνω που της συμπεριφερόταν έτσι στην φοιτητική της ζωή δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι αγάπη ούτε έρωτας, παρά αρρώστια;

EvanescenceQ · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Κατάλαβα. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν σταματά, εννοώ δεν γίνεται έστω και κάποια στιγμή στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος να μην καταλάβει πως είναι λάθος η συμπεριφορά του, άρα το οτι συνεχίζει όπως λες, λέγεται ψυχοπάθεια και σταματά λογικά μόνο με ψυχοθεραπείες; Απλώς βλέπω στον εαυτό μου πως έστω και αργά με σωστή καθοδήγηση, κατάλαβα τα λάθη μου και προσπαθώ να τα διορθώσω. Πώς ένας άνθρωπος, όπως ανέφερε η κοπέλα πιο πάνω που της συμπεριφερόταν έτσι στην φοιτητική της ζωή δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι αγάπη ούτε έρωτας, παρά αρρώστια;

@penelopenick Γιατι δεν καταλαβαινουν οτι εχουν κανει λαθη. Μεσα τους η δικη τους συμπεριφορα και πραξεις φανταζουν τελειες γιαυτο λεμε "παθολογια" με την εννοια αν δεν μπορεις να αντιληφθεις οτι εκεινη τη στιγμη εκανες ενα λαθος ή πληγωσες καποιον και ναι να εχεις τα κοτσια να το παραδεχτεις και να βρεις τροπους να βελτιωθεις. Δεν κανουν αυτοκριτικη γλυκια μου ή θεωρουν τους εαυτους τους οτι ειναι οι μονοι τελειοι μεσα σε εναν ολοκληρο κοσμο.
Πρωτα βρισκουμε εμας τους εαυτους μας κι επειτα κανουμε σχεσεις φιλιες προσπαθωντας να παμε παρακατω ναι και να βελτιωθουμε και να μαθουμε κι αλλο κι εμας. Δεν ειμαστε μονοι μας. Σε εναν κοσμο με αλλους αναποδραστα αποδεχεσαι οτι οι συμπεριφορες και οι πραξεις σου εχουν συνεπειες. Ολοι κανουμε λαθη. Καποια φορα μπορει να μη το αντιληφθουμε. Ανθρωπινο ειναι αυτο. Το να συνεχιζουμε ομως μια προβληματικη συμπεριφορα μην αλλαζοντας την εκει δειχνει και τη βαθια προβληματικοτητα αν θες. Και βασανιζουν αλλους ανθρωπους στο διαβα τους γιατι δεν εμαθαν να παραδεχονται τα λαθη τους και γιατι τους ειναι βολικοτερο να φταινε παντα οι αλλοι και οχι ο προβληματικος εαυτος τους.
Καποιοι τα παραδεχονται ομως και προσπαθουν να αλλαξουν. Αναλογα τα ατομα λοιπον ποσο εχουν δουλεψει τους εαυτους ετσι?
Και δυστυχως ειναι που θα πεσεις.

penelopenick · 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από EvanescenceQ:
@penelopenick Καλημερα σουκαι ευχαριστουμε που το μοιραστηκες.
Λοιπον τιτλο σε ολο αυτο θα εβαζα "ερωτες γυμνασιοπαιδων" . Και ετσι ειναι.
Ξεκινησατε ως δυο πολυ καλοι φιλοι που ναι μεν ειχατε επικοινωνια, κατανοηση, αποδοχη και καποια συναισθηματα ενδεχομενως στην αρχη τουλαχιστον πριν γινει αυτη η ολικη μεταστροφη του φιλου σου. Μεχρι εκεινο το σημειο θα ελεγα ησασταν μια χαρα και αν δεν συνεβαινε αυτο, η μεταστροφη και το γεγονος οτι ο φιλος αλλαξε σχολειο και εκανε και αλλες "γνωριμιες" ισως ακομη να ησαστε μαζι.
Το εγραψες και εσυ η ιδια αν θες :
"Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε"
Υπηρξαν στιγμες που ησασταν χαρουμενοι με τον τροπο που περνουσατε μεταξυ σας και αυτο σημαινει οτι εστω και τοτε νιωσατε. Κοιταξε να δεις δεν υπαρχουν σχεσεις χωρις ανεβοκατεβασματα, χωρις αν θες μια όποια προστριβη. Ειναι αδυνατον. Ακομη και οι αδελφικες και οι γονεϊκες σχεσεις εχουν συγκρουσεις. Ειχατε τις ομορφες στιγμες σας και τα καυγαδακια σας. Και ειχατε βρει τον τροπο σας να τα ξεπερνατε, να ειναι ολα οπως στην αρχη. Τουλαχιστον μεχρι το κομβικο θα ελεγα σημειο της μεταστροφης του.
Ξερεις κατι αλλο? Για μενα στα δικα μου ματια αντεδρασες κανονικα, ετσι θα αντιδρουσα κι εγω αν ημουν εσυ, θα ξενερωνα καλη μου. Μετα θα ηταν αδυνατο να κρατησω με το εν λογω παιδι την επικοινωνια ή τη σχεση, δεν θα τον εμπιστευομουν πια. Κλονιστηκε η εμπιστοσυνη σας. Η δικη σου. Γιατι θα μπορουσε να σου πει εκει στη μεταστροφη ξερεις κατι? Περναω υπεροχα μαζι σου αλλα δεν μου βγαινει και θελω να χωρισουμε.
Εκει θα ελεγες οτι ηταν ειλικρινης και το ξεκαθαρισε οπως επρεπε διχως να σε φερει σε μια δυσκολη θεση και να μενεις με αναπαντητα τι εγινε τελικα και γιατι αυτος ας πουμε αλλαξε τοσο και γιατι τοτε?
Εκει θα ηταν ειλικρινης. Ή να σου ελεγε το αλλο, ξερεις εχω αυτα τα θεματα θελω επειδη θελω να ειμαστε μαζι να τα ξαναδουμε και να ξεπερασω τα οποια λαθη μου και να βελτιωθω. Κι εκει θα του το αναγνωριζες επισης.
Μα σταματησες να νιωθεις. Ειδες πως οτι ειχατε εξανεμιστηκε. Ειναι επομενο να ενιωσες και προδομενη και με ενα ανολοκληρωτο αν θες αισθημα του γιατι να τελειωσει ετσι. Δεν εχουν ολες οι σχεσεις χαπυ εντ. Το ξερουμε αυτο. Μετα ειναι τα ιδια τα ατομα αν θες κατα ποσο ξεπερνανε τους φοβους/τις ανασφαλειες/τα όποια βιωματα τους για να βελτιωθουν σε μια σχεση απο τις πολλες που εχουν. Αναμεσα σε γονεις φιλους και στο ερωτικο. Οι περισσοτεροι απο μας κανουμε λαθη και προσπαθουμε να βελτιωνομαστε. Στο μετρο του δυνατου ετσι?
Δεν καταλαβαινουν ολοι τα λαθη τους και τις λαθος συμπεριφορες τους καμια φορα δεν μπορεις να εξηγησεις κιολας γιατι ο αλλος φερεται ετσι ας πουμε, δε σου εξηγησε κιολας και ετσι εκει αναρωτιεσαι αν και τις περισσοτερες φορες ειναι καλο να τα αφηνεις. Οσα μενουν αναπαντητα. Δεν εχει νοημα να ψαχνεις απαντησεις αλλο να τις συζητας ναι αλλα δεν εχει νοημα να φυλακιζεις το παρον σου σε κατι που εγινε και ανηκει στο παρελθον και δεν αλλαζει. Ισως καποιες απαντησεις δεν τις παιρνουμε και ποτε. Οι ανθρωποι αλλαζουν μυαλα ιδιοσυγκρασιες παρεες επομενο ειναι να αλλαξουν συμπεριφορες αν θες που εμεις ειχαμε συνηθισει.
Ετσι γινεται, μας αλλαζει η ιδια η ζωη τα βιωματα μας και οσα αφηνει πανω μας ο χρονος και οι ανθρωποι.
Οποτε για μενα αφου το αγορι ηθελε να φυγει ε τον αφηνεις πολυ καλα εκανες και φερθηκες ετσι αφου πλεον ενιωθες ξενη. Καλο ειναι να βλεπουμε τι νιωθουμε εμεις και να το βγαζουμε προς τα εξω ειτε προκειται για ευτυχια ή δυσαρεσκεια. Ξερεις κατι μου βγαινει ή δεν μου βγαινει για παραδειγμα να ειμαι μαζι σου και δεν θελω. Εκει τα ξεκαθαριζεις ολα και ξερει και ο αλλος που βαδιζει. Και δεν μενεις να σκεφτεσαι α εχω βαρεθει περιμενω να τον σουταρω. Ναι αλλα καλο δεν ειναι να μην υπαρχουν σκιες? Να τα παραδεχομαστε και τα λαθη και τις επιθυμιες μας. Ξερεις ας πουμε απιστησα ναι. Ξερεις ας πουμε δεν νιωθω πια.
εχουμε μαθει να κρυβομαστε πισω απο ενα ευτυχισμενο προσωπο εχουμε τελειες σχεσεις και η πραγματικοτητα ειναι αλλη εντωμεταξυ.
Πολυ καλα φερθηκες
να προστατευεις εσενα. Οποιος σε θελει θα τον δεις θα ειναι εκει και θα το προσπαθει που λεμε. Για τους αλλους δεν αξιζει να αναλωνεσαι σε ατομα που δεν αξιζου. Που φερονται ετσι. Που δεν ειναι ξεκαθαροι. Που δεν ξερουν τι θελουν.
Να εισαι καλα και θα βρεις ανθρωπους να σε αγαπησουν γιαυτο που εισαι. Γιατι θα εισαι εσυ χωρις να πρεπει να τους κυνηγας που λεμε!
Το παιδι απλα παρασυρθηκε αν θες αφησε οτι ενιωθε να κανει νεες εμπειριες με την αλλη που γνωρισε, ισως τελικα να μην ενιωθε τοσο δυνατα οσο εσυ.
Μη χαλιεσαι. Ετσι ειναι οι ανθρωποι και οι σχεσεις καλοι κακοι αναλογα που πεφτεις και τι σου βγαζουν και τι βγαζεις κι εσυ σε αυτους. Προσπαθησε να εισαι με οσους σε ανεβαζουν και περνας καλα.
Διχως υπεκφυγες και ωραιοποιησεις.
Να εισαι καλα και να περνας ομορφα!
Η ζωη εχει και ομορφες στιγμες!

Ευχαριστώ που με ακούσατε. Ήταν δύσκολο να εκφράσω κάτι τέτοιο, είμαι απο τα άτομα οου όταν το ρωτάν τι έχει δεν απαντάω εφόσον θεωρώ πως δεν αξίζει να συζητηθεί. Πραγματικά, κατάφερες να ξεγυμνώσεις την ψυχή μου με κάθε μία σου λέξη. Τα διάβασα όλα αναλυτικά δυο τρείς φορές και κατάλαβα πως ήταν σαν να μιλούσα στον εαυτό μου. Ήμουν λάθος,το ξέρω και όντως υπήρξα έστω και με παιδικό τρόπο τοξική στον φίλο μου. Ωστόσο,το ψέμα αλλά και πως ακόμα δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση για το τι ένιωσε και φέρθηκε έτσι ήταν δικό του λάθος. Για την κοπέλα δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια,δεν είναι άνθρωπος που κοιτά ή που μιλά όπως και εγώ δεν είμαι, όμως το γεγονός πως δεν το είπε απο την πρώτη στιγμή ακόμη μου κινεί υποψίες τις οποίες θέλω και σωστό είναι να τις αφήσω. Δεν με έχει επηρεάσει ψυχολογικά όλο αυτό, πολλές φορές προσπάθησα να κλάψω αλλά δεν μου βγήκε. Είμαι πολύ "σκληρή" σε αυτά τα κομμάτια και ότι είναι να μείνει πίσω το αφήνω. Απλώς πάντοτε με έτρωγε αυτο το γιατί και αν κάνω βλακεία που το αφήνω, ώσπου συνηδειτοποιησα πως για να φανεί αν κάτι είναι αληθινό και αν όντως πλέον μου ταιριάζει αυτό το άτομο, μετά την αλλαγή στον χαρακτήρα του,θα φανεί μέσα απο τον χωρισμό και την απόσταση. Ούτε περιμένω ούτε ελπίζω σε τίποτα,το έκλεισα, κατάλαβα τα λάθη μου και τα λάθη του και θα δούμε στο πέρασμα του καιρού τι θα μείνει,τι θα γυρίσει τι θα εξελιχθεί. Πραγματικά σε ευχαριστώ για όλα, έδωσες καλύτερη απάντηση απο ψυχολόγο θεωρώ

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από EvanescenceQ:
@penelopenick Γιατι δεν καταλαβαινουν οτι εχουν κανει λαθη. Μεσα τους η δικη τους συμπεριφορα και πραξεις φανταζουν τελειες γιαυτο λεμε "παθολογια" με την εννοια αν δεν μπορεις να αντιληφθεις οτι εκεινη τη στιγμη εκανες ενα λαθος ή πληγωσες καποιον και ναι να εχεις τα κοτσια να το παραδεχτεις και να βρεις τροπους να βελτιωθεις. Δεν κανουν αυτοκριτικη γλυκια μου ή θεωρουν τους εαυτους τους οτι ειναι οι μονοι τελειοι μεσα σε εναν ολοκληρο κοσμο.
Πρωτα βρισκουμε εμας τους εαυτους μας κι επειτα κανουμε σχεσεις φιλιες προσπαθωντας να παμε παρακατω ναι και να βελτιωθουμε και να μαθουμε κι αλλο κι εμας. Δεν ειμαστε μονοι μας. Σε εναν κοσμο με αλλους αναποδραστα αποδεχεσαι οτι οι συμπεριφορες και οι πραξεις σου εχουν συνεπειες. Ολοι κανουμε λαθη. Καποια φορα μπορει να μη το αντιληφθουμε. Ανθρωπινο ειναι αυτο. Το να συνεχιζουμε ομως μια προβληματικη συμπεριφορα μην αλλαζοντας την εκει δειχνει και τη βαθια προβληματικοτητα αν θες. Και βασανιζουν αλλους ανθρωπους στο διαβα τους γιατι δεν εμαθαν να παραδεχονται τα λαθη τους και γιατι τους ειναι βολικοτερο να φταινε παντα οι αλλοι και οχι ο προβληματικος εαυτος τους.
Καποιοι τα παραδεχονται ομως και προσπαθουν να αλλαξουν. Αναλογα τα ατομα λοιπον ποσο εχουν δουλεψει τους εαυτους ετσι?
Και δυστυχως ειναι που θα πεσεις

Πραγματικά, μάλλον δεν γνωρίζουν καν τον εαυτό τους, επομένως δνε ξέρουν και τι αποζητάν απο τον άλλον. Η αφήνουν μια προσωπική τους εμπειρία που τους πλήγωσε να μην ηρεμούν σε μία σχέση,να νε μόνιμα στην τσίτα. Πάντως θεωρείς πως κάτι τέτοιο μπορεί να οριστεί ως αγάπη; προσωπική άποψη,δεν νομίζω. Το έχω ακούσει, ακραία σκηνικά ζήλειας επειδή "την αγαπά" και είναι μάγκας. Δεν είμαι αυτής της άποψης,δεν μπορείς να στεναχωρείς κάποιον ή κάτι που αγαπάς γιατί εσύ έχεις δικά σου θέματα και να το ρίχνεις στην αγάπη..

Guest 209912 · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Κατάλαβα. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν σταματά, εννοώ δεν γίνεται έστω και κάποια στιγμή στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος να μην καταλάβει πως είναι λάθος η συμπεριφορά του, άρα το οτι συνεχίζει όπως λες, λέγεται ψυχοπάθεια και σταματά λογικά μόνο με ψυχοθεραπείες; Απλώς βλέπω στον εαυτό μου πως έστω και αργά με σωστή καθοδήγηση, κατάλαβα τα λάθη μου και προσπαθώ να τα διορθώσω. Πώς ένας άνθρωπος, όπως ανέφερε η κοπέλα πιο πάνω που της συμπεριφερόταν έτσι στην φοιτητική της ζωή δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι αγάπη ούτε έρωτας, παρά αρρώστια;

Εντάξει κοίτα είναι πολύ εύκολο γενικά να χαρακτηρισουμε έναν άντρα που βαράει την γυναίκα του για παράδειγμα ρεμάλι, ψυχοπαθή κτλ. Το πιο δύσκολο είναι να καταλάβουμε πως και αυτός ειναι άνθρωπος, και για να συμπεριφέρεται έτσι όπως συμπεριφέρεται έχει περάσει από κάποια στάδια στη ζωή του που τον πλασανε κατ'αυτο το τρόπο. Το πιθανότερο ας πούμε είναι να βίωσε και αυτός ξυλοδαρμούς, εγκατάλειψη και κακοποίηση στην παιδική ηλικία και πέρασαν όλα αυτά στην ψυχοσύνθεση του. Ένας άνθρωπος που είναι βίαιος και επιθετικός γενικά είναι κατά κύριο λόγο επειδή φοβάται και πονάει μέσα του.

Αυτό δεν δικαιολογεί φυσικά τις πράξεις του, ούτε σημαίνει πως κάποια πρέπει να κάθεται να τρώει ξύλο, τις αιτιολογεί όμως. Και είναι σημαντικό να προσπαθούμε να τα καταλάβουμε αυτά, διότι αλλιώς πλάθουμε μια φανταστική πραγματικότητα στο μυαλό μας όπου κάποιοι είναι απλώς τέρατα χωρίς λόγο και αιτία, πράγμα που δεν ισχύει γενικότερα.

penelopenick · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από hack3r:
Εντάξει κοίτα είναι πολύ εύκολο γενικά να χαρακτηρισουμε έναν άντρα που βαράει την γυναίκα του για παράδειγμα ρεμάλι, ψυχοπαθή κτλ. Το πιο δύσκολο είναι να καταλάβουμε πως και αυτός ειναι άνθρωπος, και για να συμπεριφέρεται έτσι όπως συμπεριφέρεται έχει περάσει από κάποια στάδια στη ζωή του που τον πλασανε κατ'αυτο το τρόπο. Το πιθανότερο ας πούμε είναι να βίωσε και αυτός ξυλοδαρμούς, εγκατάλειψη και κακοποίηση στην παιδική ηλικία και πέρασαν όλα αυτά στην ψυχοσύνθεση του. Ένας άνθρωπος που είναι βίαιος και επιθετικός γενικά είναι κατά κύριο λόγο επειδή φοβάται και πονάει μέσα του.

Αυτό δεν δικαιολογεί φυσικά τις πράξεις του, ούτε σημαίνει πως κάποια πρέπει να κάθεται να τρώει ξύλο, τις αιτιολογεί όμως. Και είναι σημαντικό να προσπαθούμε να τα καταλάβουμε αυτά, διότι αλλιώς πλάθουμε μια φανταστική πραγματικότητα στο μυαλό μας όπου κάποιοι είναι απλώς τέρατα χωρίς λόγο και αιτία, πράγμα που δεν ισχύει γενικότερα.

Σωστό. Με αυτή την λογική γινομαστε κριτές και απλώς αφήνουμε τους ανθρώπους αυτούς αβοήθητους, χωρίς τη ευκαιρία να αλλάξουν. Απλώς προσωπικά δεν το έχω ζήσει, δηλαδή από κοντινό μου πρόσωπο οπότε μου φαίνεται παράξενη αυτή η συμπεριφορά. Θα μου πείς,αν δεν το νιώσεις στο πετσί σου που να καταλάβεις..

EvanescenceQ · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από penelopenick:
Πραγματικά, μάλλον δεν γνωρίζουν καν τον εαυτό τους, επομένως δνε ξέρουν και τι αποζητάν απο τον άλλον. Η αφήνουν μια προσωπική τους εμπειρία που τους πλήγωσε να μην ηρεμούν σε μία σχέση,να νε μόνιμα στην τσίτα. Πάντως θεωρείς πως κάτι τέτοιο μπορεί να οριστεί ως αγάπη; προσωπική άποψη,δεν νομίζω. Το έχω ακούσει, ακραία σκηνικά ζήλειας επειδή "την αγαπά" και είναι μάγκας. Δεν είμαι αυτής της άποψης,δεν μπορείς να στεναχωρείς κάποιον ή κάτι που αγαπάς γιατί εσύ έχεις δικά σου θέματα και να το ρίχνεις στην αγάπη..

Η αγαπη ειναι λιγο πλατια εννοια την πλαθουμε και την προσαρμοζουμε πανω μας αν θες. Σαφως ενας κακοποιητικος θα σου πει μα σε αγαπαω αυτα που κανω τα κανω επειδη σε αγαπαω αν σε κερατωνω επισης δεν παυω να σε αγαπαω και χιλιες δυο δικαιολογιες. Καναμε την αγαπη πασπαρτου να χωραει και να κρυβει ακομα και τις ασχημες τοξικες και επιβλαβεις συμπεριφορες. Και εκει ακριβως παγιδευουν τον αλλον γιατι μενει μετεωρος με αγαπαει? Μου φερεται ασχημα? Με αγαπαει τελικα?
Αγαπαμε και βγαζουμε αγαπη αναλογα με το ποσο εκφραστικοι ειμαστε ως ανθρωποι/αναλογα τα βιωματα μας βεβαιως και αναλογα και την συμπεριφορα των αλλων.
Βλεπουμε διαφορετικα μετρα αγαπης και σαφως δεν αγαπανε ολοι με τον ιδιο τροπο.
Βλεπεις και ο αλλος τι ειναι διατεθειμενος να κανει και αναλογα κρινεις.
Αγαπη για μενα σημαινει αποδοχη του αλλου σημαινει ελευθερια να αναπτυξει τον εαυτο του σημαινει να παει παρακατω ως ατομο να ανεβει συναισθηματικα ναι να νιωσει τη δυναμη της αν θες. Ολα τα υπολοιπα μειωσεις καταναγκασμοι ζηλειες μονο αγαπη δεν δειχνουν. Απλα υποδουλωση.
Απλα να εχουμε τα ματια μας ανοιχτα και να διακρινουμε λαθη και συμπεριφορες ρεντ φλαγκς για να σωσουμε εαυτον με τις λιγοτερες παραπλευρες απωλειες. Κανενας δεν μενει ανεπηρεαστος γιατι πολλες φορες η αγαπη ερχεται σαν απατη με ωραιο περιτυλιγμα το καταλαβαινεις μετα και με τροπο ασχημο.
Ολα ειναι εμπειριες.

annfire · 15-04-21

Αρχική Δημοσίευση από _Christine_:
Είσαι πολύ μικρή και θα καταλάβεις αργότερα πως οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων ειναι δύσκολες και περίπλοκες και πως θα στεναχωρεθείς θα πληγωθείς και θα κάνεις heal με μια επόμενη σχέση.
Ετσι είναι, παρνάμε καλά , σταματάμε να περνάμε καλά, βρίσκουμε άλλον,ξανά απο την αρχή.
Αυτό που πρέπει να δουλέψεις εσύ ειναι η αυτοεκτίμησή σου και να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου ώστε να καταλάβεις ποσο μικρή είναι η ζήλεια μπροστά στην δική σου προσωπικότητα.
Θα πρέπει να εξοντώσεις το μικρόβιο της ζήλειας όσο είσαι μικρή και αυτό γίνεται με δικό σου προσωπικό αγώνα.
Όσο για αυτή τη σχέση ακριβώς επειδή είσαι μικρή και αν κρίνω απο εμένα στα 17 κοιτάζοντας τώρα προς τα πίσω hoooold on its gonna be a looong ride :p
Και θα φτάσεις στο σημείο να ξέρεις και ακριβώς το μοτίβο που θα χρειάζεσαι για να healάρεις ,εγώ απο ένα σημείο και μετά τους χωρισμούς τους γιόρταζα

Τώρα είναι πολύ καλή στιγμή να αρχίσεις να συνειδητοποιείς πράγματα για σένα και να δουλεύεις πάνω στον εαυτό σου ώστε να τον χτίσεις, μην ξοδεύεις αυτόν τον χρόνο για κάποιον άλλον.

Mετά από μια τοξική σχέση παιδιά ή οποιαδήποτε τοξική αλληλεπίδραση δεν κάνουμε Heal σε επόμενες αντίστοιχες ή καλύτερες.
Μένουμε μονες/οι αυτοπροσδιοριζόμαστε, κάνουμε ψυχοθεραπεία και γινόμαστε καλά.
Η συνεξάρτηση από ένα 2ο άτομο για να μας κάνει να γίνουμε καλά από μια τραυματική εμπειρία συνήθως είναι φαύλος κύκλος.
Δε λέω πως όλες οισχέσεις κτλ θα είναι έτσι μελλοντικά,ωστόσο όταν έχουμε ηδη μη επουλωμένα τραύματα ειναι ωφέλιμο να τα επιλύουμε μακροπρόθεσμα και όχι να καλύπτουμε το κομμάτι του παζλ που λείπει , με παυσίπονα.
Φιλικά. :bye2:

Guest 890013 · 15 Απριλίου 2021

Αρχική Δημοσίευση από annfire:
Mετά από μια τοξική σχέση παιδιά ή οποιαδήποτε τοξική αλληλεπίδραση δεν κάνουμε Heal σε επόμενες αντίστοιχες ή καλύτερες.
Μένουμε μονες/οι αυτοπροσδιοριζόμαστε, κάνουμε ψυχοθεραπεία και γινόμαστε καλά.
Η συνεξάρτηση από ένα 2ο άτομο για να μας κάνει να γίνουμε καλά από μια τραυματική εμπειρία συνήθως είναι φαύλος κύκλος.
Δε λέω πως όλες οισχέσεις κτλ θα είναι έτσι μελλοντικά,ωστόσο όταν έχουμε ηδη μη επουλωμένα τραύματα ειναι ωφέλιμο να τα επιλύουμε μακροπρόθεσμα και όχι να καλύπτουμε το κομμάτι του παζλ που λείπει , με παυσίπονα.
Φιλικά.

Καλα καμια σχεση με αυτο που εννοουσα.
Φυσικα και δεν χρησιμοποιουμε τους αλλους για να κανουμε heal.
Μην πιανομαστε απο ολα για να γινουμε triggered λιγο ελεος.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 15 Απριλίου 2021

Αυτο που εννοουσα ειναι πως μια ασχημη εικονα που μπορει να εχεις απο καποιον μπορει να στην ανατρεψει μια καλυτερη σχεση.
Ποτε δεν μιλησα για το πως θα κανεις heal επειδη ειναι εξαιρετικα προσωπικο ζητημα.

Τοξικές σχέσεις

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Guest 209912

Επισκέπτης

Τιμώμενο Μέλος

Guest 890013

Επισκέπτης

Εκκολαπτόμενο μέλος

Guest 209912

Επισκέπτης

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Guest 209912

Επισκέπτης

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Guest 890013

Επισκέπτης