Καλοσύνη και κακία

Για μενα οι ανθρωποι ειναι το ιδιο κακοι και το ιδιο καλοι απλα αυτο που αλλάζει ειναι ο παραγοντας του φοβοου ή της απειλής που τους κανει κακούς ή αντιστοιχα καλούς. Αυτη γενικα ειναι η θεωρια της ζωης μου για αυτο το θεμα γι αυτο ειμαι και αντιθετη με θεματα τιμωριας των ανθρωπων οπως η θανατικη ποινη. Κατα καιρους ακουω βεβαια, για διαφορες ερευνες σχετιικα με το οτι η κακια ππερναει γοιδιακα και κληρονοομικα στους ανθρωπους και πως τελικα δε ειναι ολα ζητημμα ερεθισματων. Εσεις πιστευετε οτι υπαρχει απολυτότητα μεταξυ αυτων των δυο; Υπαρχουν σε αυτη τη ζωη απολυτα κακοι ή απολυτα καλοί ανθρωποι κι αν δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι αυτό αυτόματα δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν και καλοί?

Δεν πιστεύω στην κακία ή στην καλοσύνη σαν απόλυτες έννοιες, διότι πιστεύω πως οι η μοναδική παρακινητική δύναμη των ανθρώπων μέσω της οποίας μπορούμε να ερμηνεύσουμε όλες τις πράξεις τους, είναι το προσωπικό συμφέρων (οικονομικό, ψυχολογικό, συναισθηματικό κτλ). Ότι κάνουμε σε αυτό το κόσμο, εργασία, σχέσεις, πράξεις αλτρουισμού, πράξεις εκμετάλλευσης κτλ, το κάνουμε με σκοπό να κερδίσουμε κάτι, υλικό ή άυλο, όπως για παράδειγμα χρήματα, φήμη, κύρος, αυτοεκτίμηση, καλή ψυχολογία, σεβασμό, αίσθημα ικανοποίησης κτλ. Αυτό ισχύει και για άτομα όπως ψυχοπαθείς, διανοητικά καθυστερημένοι κτλ, απλά αυτά τα άτομα έχουν στρεβλή εικόνα για τα συμφέροντά τους.

Άρα σύμφωνα με τα παραπάνω για μένα δεν είναι δυνατό να αναφερόμαστε σε καλούς, ή κακούς ανθρώπους καθώς το καλό ή το κακό είναι υποκειμενικές έννοιες που παίρνουν διαφορετική σημασία ανάλογα την περίσταση, και τους συμμετέχοντες. Όλοι είμαστε ικανοί και για κακές και για καλές πράξεις και συμπεριφορές, το τι θα κάνουμε είναι μια αλληλουχία του, τι μπορούμε, τι μας συμφέρει και τι επιπτώσεις θα έχει αυτό σε εμάς και το περιβάλλον μας την παρούσα στιγμή.

Τώρα αν η "κακή" συμπεριφορά κληρονομείτε δεν το γνωρίζω, ίσως να είναι και αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση όμως πιστεύω ότι το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει και ζει ένας άνθρωπος, παίζει πολύ σημαντικότερο ρόλο για την μετέπειτα πορεία τους, από τα γονίδια που έχει κληρονομήσει.

Αρχική Δημοσίευση από alcyone:

Πιστεύω οτι δεν υπάρχει καλό χωρίς "σπόρους" κακού μέσα του και δεν υπάρχει κακό χωρίς "σπόρους" καλού αντίστοιχα.

Click για ανάπτυξη...

Η καλοσύνη έχει μεγάλη δύναμη (με αυτήν κερδίζεις ακόμα και τους εχθρούς σου), αλλά και απαιτεί και μεγάλη ψυχική δύναμη. Θέλει τόλμη ψυχής δεδομένου ότι είναι πολύ πιο εύκολο να φερθείς άσχημα, παρά να φερθείς καλά. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, όταν φερόμαστε καλά, νιώθουμε πολύ όμορφα, ενώ αισθανόμαστε ενοχές, αν ξεφύγουμε και φερθούμε άσχημα. Αυτές οι ενοχές βέβαια μας βοηθάνε να γινόμαστε καλύτεροι/ες. Θέλω να πιστεύω ότι αυτός είναι ο κανόνας.
Ωστόσο, θα βάλω κι εδώ μια διαχωριστική γραμμή: καλοσύνη δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε μόνο ό,τι θέλουν οι άλλοι/ες και να τους αφήνουμε να μας αφαιρούν έδαφος. Τη συσχετίζω περισσότερο με την κατανόηση των συνανθρώπων μου, με μια λογική ανοχή στις όποιες ιδιοτροπίες τους και κυρίως με τη συγχώρηση.