Ο αμετακίνητος άνθρωπος είναι βλάκας, ανίκανος ή απλά δεν αγαπάει ;

Μπορεί να αγαπήσει ένας δικτάτορας ;

Αποτελέσματα της δημοσκόπησης (Ψήφισαν 6)
  • Ναι

    Ψήφοι: 3 50.0%
  • 'Οχι

    Ψήφοι: 3 50.0%

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι αγαπάνε το ταίρι τους, και μάλιστα βροντοφωνάζουν για καιρό ότι βρήκαν τον τέλειο εραστή - σύντροφο - ψυχή, μπορεί να είναι αμετακίνητοι και απρόθυμοι για οποιεσδήποτε αλλαγές στη ζωή τους όταν o "σημαντικός άλλος" διαπιστώνει με το πέρασμα του χρόνου ότι αυτές είναι αναγκαίες ; Τί πιστεύετε ότι κρύβεται πίσω από έναν αμετακίνητο εραστή/ερωμένη ; Εγωισμός ; ανοησία ; αυτοκαταστροφική διάθεση (με την έννοια ότι σίγουρα θα μείνει μόνος/η, αλλά επουδενί δεν είναι σε θέση να αλλάξει το παραμικρό για να σώσει τη σχέση) ; , υπέρμετρη αυτοπεποίθηση ; - βεβαιότητα ότι ο άλλος θα τον/την ακολουθεί μόνιμα και μόνο αυτός θα αλλάζει πράγματα ; Εγώ πιστεύω ότι είναι ανόητος ένας αμετακίνητος άνθρωπος, τελείως απροσάρμοστος, με ιδιαίτερα χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και όσον αφορά την αυτογνωσία δεν παίρνει ούτε τη βάση. Γιατί ενώ μπορεί να τα καταφέρνει μια χαρά στη ζωή του σε πρακτικά θέματα, όπως να κερδίζει τα στοιχειώδη χρήματα ή να μπορεί να λύνει πρακτικά προβλήματα ή να εντυπωσιάζει με το έξυπνο χιούμορ του, δεν έχει μάθει ακόμα να ελίσσεται στις κρίσεις. 'Η μήπως να προσθέσουμε και την αθεράπευτη οκνηρία γιατί περιμένοντας τα πάντα από τους άλλους, υποχωρήσεις, σημαντικές και ουσιαστικές αλλαγές και ακόμα και θυσίες, υποδηλώνει και μια ακραία ανομολόγητη παθητικότητα ; Με δεδομένο ότι αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν κάποιο άτομο που είχε στο πιάτο όποιον και ό,τι ήθελε, και ότι είναι μονογαμικό μάλιστα ! και ότι έχει ανάλογες εμπειρίες φτυσίματος από τους εραστές λόγω ακριβώς αυτής της αδιαλλαξίας του, να δεχτούμε ότι τo χαρακτηρίζει κουταμάρα στο φουλ και έλλειψη διορατικότητας ; Τελικά τί πιστεύετε ; 'Ενας άνθρωπος που είναι αρρωστημένα αμετακίνητος όπως ένας δικτάτορας που πιστεύει ότι έχει εφεύρει το τέλειο σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας, τί απ'όλα είναι ; Πανηλίθιος ή η καρδιά του κατά βάθος δεν έχει ίχνος αγάπης ; Προσωπικά πιστεύω ότι οι δικτάτορες-αμετακίνητοι (σε θέματα lifestyle, κοσμοθεωρίας, θρησκείας, πολιτικής και ρουτίνας) είναι άτομα χαμηλότατης νοημοσύνης και απειροελάχιστης φαντασίας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

kalypso

Περιβόητο μέλος

Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Μπερδεύτηκα με το ποστ σου λιγάκι, αλλά το βρήκα μετά. :)
Αρχικά νόμιζα πως ρωτάς αν ο άνθρωπος που βροντοφωνάζει ότι αγαπάει και προσπαθεί να κρατήσει τα πράγματα ως έχουν, προκειμένου να μην αλλάξει ποτέ αυτό που ζει και νιώθει, αγαπάει πραγματικά τον σύντροφό του.
Διαβάζοντας παρακάτω, κατάλαβα πως αναφέρεσαι σε έναν άνθρωπο ο οποίος πιστεύει ότι έχει δίκιο, θέλει τα πράγματα να γίνονται με το δικό του τρόπο και είναι πρόθυμος να θυσιάσει σχέσεις φιλικές, ερωτικές, κοινωνικές προκειμένου να μην παρεκκλίνει ούτε εκατοστό από αυτό που εκείνος έχει στο μυαλό του.
Σαν μία πρώτη προσέγγιση, θα έλεγα ότι ο άνθρωπος αυτός φοβάται. Έχει χτίσει έναν τοίχο γύρω του και προπαθώντας να μην πληγωθεί, δηλώνει από την αρχή "εγώ αυτός είμαι και σε όποιον αρέσω". Ενδεχομένως να μην κάνει θυσίες γιατί έκανε πολλές στο παρελθόν, οι οποίες μάλλον δεν εκτιμήθηκαν και αποφάσισε πως από δω και πέρα δεν θα σκάσει για κανέναν. Πιστεύω απλά πως είναι ένας άνθρωπος πληγωμένος, που βρήκε έναν τρόπο να επιβιώσει, όντας κουρασμένος πλέον να αντιμετωπίζει κρίσεις...
Δεν θα το έλεγα ούτε οκνηρία, ούτε υπέρμετρη αυτοπεποίθηση (καλά ίσως λίγο απ αυτό!), και σίγουρα δεν θα έλεγα πως δεν αγαπάει. :)
Πραγματικά πιστεύω πως αν ένας τέτοιος άνθρωπος βρει κάποιον να τον αγαπάει, να τον νοιάζεται, να του δείχνει πως δεν θα του κάνει στραβή- αλλάζει, μαλακώνει και γκρεμίζει από μόνος του το τείχος που έχει χτίσει γύρω του. Μα για αυτό το άτομο, μόνο- εκείνο που θα του (απο)δείξει πως μπορεί να το εμπιστευθεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επιμηθέας

Δραστήριο μέλος

Ο Επιμηθέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 553 μηνύματα.
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι αγαπάνε το ταίρι τους, και μάλιστα βροντοφωνάζουν για καιρό ότι βρήκαν τον τέλειο εραστή - σύντροφο - ψυχή, μπορεί να είναι αμετακίνητοι και απρόθυμοι για οποιεσδήποτε αλλαγές στη ζωή τους όταν o "σημαντικός άλλος" διαπιστώνει με το πέρασμα του χρόνου ότι αυτές είναι αναγκαίες ; Τί πιστεύετε ότι κρύβεται πίσω από έναν αμετακίνητο εραστή/ερωμένη ; Εγωισμός ; ανοησία ; αυτοκαταστροφική διάθεση (με την έννοια ότι σίγουρα θα μείνει μόνος/η, αλλά επουδενί δεν είναι σε θέση να αλλάξει το παραμικρό για να σώσει τη σχέση) ; , υπέρμετρη αυτοπεποίθηση ; - βεβαιότητα ότι ο άλλος θα τον/την ακολουθεί μόνιμα και μόνο αυτός θα αλλάζει πράγματα ; Εγώ πιστεύω ότι είναι ανόητος ένας αμετακίνητος άνθρωπος, τελείως απροσάρμοστος, με ιδιαίτερα χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και όσον αφορά την αυτογνωσία δεν παίρνει ούτε τη βάση. Γιατί ενώ μπορεί να τα καταφέρνει μια χαρά στη ζωή του σε πρακτικά θέματα, όπως να κερδίζει τα στοιχειώδη χρήματα ή να μπορεί να λύνει πρακτικά προβλήματα ή να εντυπωσιάζει με το έξυπνο χιούμορ του, δεν έχει μάθει ακόμα να ελίσσεται στις κρίσεις. 'Η μήπως να προσθέσουμε και την αθεράπευτη οκνηρία γιατί περιμένοντας τα πάντα από τους άλλους, υποχωρήσεις, σημαντικές και ουσιαστικές αλλαγές και ακόμα και θυσίες, υποδηλώνει και μια ακραία ανομολόγητη παθητικότητα ; Με δεδομένο ότι αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν ήταν κάποιο άτομο που είχε στο πιάτο όποιον και ό,τι ήθελε, και ότι είναι μονογαμικό μάλιστα ! και ότι έχει ανάλογες εμπειρίες φτυσίματος από τους εραστές λόγω ακριβώς αυτής της αδιαλλαξίας του, να δεχτούμε ότι τo χαρακτηρίζει κουταμάρα στο φουλ και έλλειψη διορατικότητας ; Τελικά τί πιστεύετε ; 'Ενας άνθρωπος που είναι αρρωστημένα αμετακίνητος όπως ένας δικτάτορας που πιστεύει ότι έχει εφεύρει το τέλειο σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας, τί απ'όλα είναι ; Πανηλίθιος ή η καρδιά του κατά βάθος δεν έχει ίχνος αγάπης ; Προσωπικά πιστεύω ότι οι δικτάτορες-αμετακίνητοι (σε θέματα lifestyle, κοσμοθεωρίας, θρησκείας, πολιτικής και ρουτίνας) είναι άτομα χαμηλότατης νοημοσύνης και απειροελάχιστης φαντασίας.
Δεν κατάλαβα τον σκοπό του θέματος και τις διαθέσεις σου.:confused:
Προφανώς γνωρίζεις και σε έχει εξοργίσει ένα τέτοιο άτομο αλλά τι προτείνεις;
Να το στολίσουμε κι εμείς με διάφορα κοσμητικά επίθετα;
Να τον ρίξουμε στην πυρά;
Η να βρούμε έναν τρόπο όλοι μαζί να τόν βοηθήσουμε να καταλάβει τα λάθη του;
Τεσπα πίσω από έναν ερωτευμένο μπορεί να κρύβεται(δικαιολογημένα) και ο εγωισμός,και η ανοησία αλλα και αυτοκαταστροφική διάθεση ή υπέρμετρη αυτοπεποίθηση μιάς και η λογική έχει πάει περίπατο.
Και απ'την άλλη αν είναι τόσο σίγουρο ότι στην τελική θα μείνει μόνος/η τι αλλαγές θα τού/της
πρότεινες εσύ και πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν θα βρεί έναν άνθρωπο που να το θέλει όπως ακριβώς είναι.Γιατί το φτύσιμο που έχει φάει εμένα δεν μου λέει τίποτα.
Και τέλος μήπως οι αλλαγές που απαιτούνται γιά να σωθεί η σχέση του υπερβαίνουν τα όρια της αξιοπρέπειας του;
Πολύ αόριστα θέτεις το θέμα οπότε μπορούμε να υποθέσουμε οτιδήποτε.:/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Δεν κατάλαβα τον σκοπό του θέματος και τις διαθέσεις σου.:confused:
Προφανώς γνωρίζεις και σε έχει εξοργίσει ένα τέτοιο άτομο αλλά τι προτείνεις;
Να το στολίσουμε κι εμείς με διάφορα κοσμητικά επίθετα;
Να τον ρίξουμε στην πυρά;
Η να βρούμε έναν τρόπο όλοι μαζί να τόν βοηθήσουμε να καταλάβει τα λάθη του;
Τεσπα πίσω από έναν ερωτευμένο μπορεί να κρύβεται(δικαιολογημένα) και ο εγωισμός,και η ανοησία αλλα και αυτοκαταστροφική διάθεση ή υπέρμετρη αυτοπεποίθηση μιάς και η λογική έχει πάει περίπατο.
Και απ'την άλλη αν είναι τόσο σίγουρο ότι στην τελική θα μείνει μόνος/η τι αλλαγές θα τού/της
πρότεινες εσύ και πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν θα βρεί έναν άνθρωπο που να το θέλει όπως ακριβώς είναι.Γιατί το φτύσιμο που έχει φάει εμένα δεν μου λέει τίποτα.
Και τέλος μήπως οι αλλαγές που απαιτούνται γιά να σωθεί η σχέση του υπερβαίνουν τα όρια της αξιοπρέπειας του;
Πολύ αόριστα θέτεις το θέμα οπότε μπορούμε να υποθέσουμε οτιδήποτε.:/:

Eμένα το κατ'εξακολούθησην φτύσιμο μου λέει πολλά πάντως για έναν άνθρωπο. Το ύφος σου κάπως με παραξενεύει, δεν είπα να ρίξουμε κανέναν στην πυρά, ούτε καταλαβαίνω για ποιό λόγο θες να γίνω πιο συγκεκριμένος. Για gossip ενδιαφέρεσαι ; Δεν μιλάω για μένα, ακαδημαικά όμως το θέμα τελευταία με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, ειδικότερα το θέμα των δικτατορίσκων, και σε διαβεβαιώ δεν είμαι καθόλου εξοργισμένος, μια ψιλομελαγχολία την έχω όμως. Το ερώτημα ουσιαστικά είναι αν μπορεί να αγαπήσει πραγματικά ένας δικτάτορας. Εγώ πιθανολογώ ότι και οι δικτάτορες έχουν δικαίωμα στον έρωτα, αλλά όσο κι αν το παλεύω στο μυαλό μου, εξακολουθώ να πιστεύω αυτό που πίστευα πάντα, ότι η δικτατορία με την αγάπη δεν δένουν. Επίσης πιστεύω ότι η δικτατορία είναι αχώριστη από την ανοησία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Άγριες ώρες, σπάνια είμαι ξύπνιος τέτοιες ώρες. Αφουγκράζομαι με στωικότητα γύρω μου τα πάντα. Περιμένω σημάδια ως συνήθως δίνω μεγάλη σημασία σ'αυτά γιατί δεν πιστεύω στην τυχαιότητα. Μένω σε μια ήσυχη γειτονιά, όχι στο κέντρο της Αθήνας. Ξαφνικά ακούω βρισιές απ'το δρόμο και μια γυναίκα να φωνάζει μη μη ! μη με χτυπήσεις σε παρακαλώ ! Πουτάνα, θα σου δείξω εγώ..και πέφτει το πρώτο χαστούκι. Δεν σεβάστηκες τίποτα, με έκανες ρεζίλι μπροστά στη μάνα σου, θα πάμε σπίτι και θα σου δείξω εγώ, περπάτα ! Κι άλλο χαστούκι. Βγαίνω να δω τι συμβαίνει από το μπαλκόνι και δεν ξέρω τι να κάνω, μου'ρχεται να φωνάξω αλλά κάτι με πνίγει. Την λυπάμαι πραγματικά. Λυπάμαι αυτόν περισσότερο. Ξάφνου την μισώ. Τους μισώ και τους δυο. Γίνομαι σκοτεινός. Τέρμα η συμπόνοια. Λέω από μέσα μου "σκύλα ! μαλάκα ! Είστε αξιοθρήνητοι κι οι δυο!".
Τότε βεβαιώνομαι για την απάντηση στο ερώτημα αν ο δικτάτορας μπορεί να αγαπήσει , μόνο που κάποιες μορφές δικτατορίας δεν είναι τόσο βάρβαρες όσο αυτές του "δρόμου". 'Ενας καλός και επιτυχημένος δικτάτορας μπορεί να είναι ένας θαυμάσιος κύριος με καλούς τρόπους, ευγενής, συμβατικός και καθώς πρέπει. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ λεξιλόγιο όπως του κυρίου στο δρόμο, ούτε ξέρει να απλώνει χέρι σε άλλον, παρέχει μάλιστα στους υπηκόους του αρκετά, ακόμα και την αγάπη του που πείθει τον εαυτό του ότι νοιώθει για κείνους, για να μπορεί να τους κρατάει πολύ καιρό μαζί του. Κατά βάθος άλλες οι βουλές του, και πάντα χαρακτηρίζεται από το εξής, σκέφτεται και λογαριάζει τα πάντα σε υπερβολικό βαθμό γιατί τον απασχολεί πολύ η αιωνιότητα. Αυτό από μόνο του τον καθιστά χαζούλη. Πώς θα κερδίσεις την αιωνιότητα βρε χαζούλη αν δεν ζήσεις το σήμερα απελευθερωμένος ; Ούτε μια μεγαλειώδη πτώση δεν έχεις το χάρισμα να ζήσεις, όταν βλέπεις ότι η χάρτινη αυτοκρατορία σου καταρέει ! Βαφτίζεις κάθε τι εκστασιακό και διονυσιακό "δαιμονικό" και αποτρόπαιο, ανήθικο και διαστρεβλωτικό. Υπάρχουν λοιπόν, κι ας μην το ξεχνάτε ποτέ, δικτατορίες και δικτατορίες. 'Οπως υπάρχουν επαναστάσεις και επαναστάσεις. 'Οπως η βελούδινη επανάσταση, υποθέτω ότι υπάρχουν και οι "βελούδινοι δικτάτορες". Υπάρχουν και οι φωτεινοί δικτάτορες οι θεοσεβούμενοι που κάνουν το σταυρό τους όταν ακούν καμπάνες να χτυπάνε, εκείνοι που θεωρούν τους αντιφρονούντες, αποστάτες της κόλασης, και που θεωρούν ό,τι το αντισυμβατικό και φιλελεύθερο, κακό και σατανικό, ό,τι το υψηλότερο και πνευματικότερο ανταγωνιστικό. Ο δικτάτορας δεν έχει χρόνο να ζήσει, είναι χειριστικός και μισεί την ζωή (ή την φοβάται).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Άγριες ώρες, σπάνια είμαι ξύπνιος τέτοιες ώρες.

Έφαγες κι εσύ πολύ πεπόνι; :sick::whatever:

Αφουγκράζομαι με στωικότητα γύρω μου τα πάντα.

Στη ζωή για να κυλήσουνε τα πράγματα πρέπει ή να είσαι ο επίκτητος ή ο μπιλανόβας, γιατρουδάκο μου.
Αγάπα και μη σε νοιάζει βρε. :)

Περιμένω σημάδια ως συνήθως δίνω μεγάλη σημασία σ'αυτά γιατί δεν πιστεύω στην τυχαιότητα.

Εμ βέβαια, αλλιώς αντι να έβγαινες στη βεράντα θα τράβαγες για Λουτράκι μεριά. :sorry:
I know, i have kseftilised it. :/:

Μένω σε μια ήσυχη γειτονιά, όχι στο κέντρο της Αθήνας.

Έχεις γλυτώσει ίσα με καμιά τριανταριά ράτσες (μπαγκλαντεσιανούς, πακιά, ρουμανοβούλγαρους, αλμπάνια, ρωσοπολωνούς, νιγηριανούς, Ινδούς, άφρικαν ppl, τσιμπουντιανούς, ουγκαζαμπουμπούτιους, τιμπουκτιανούς, ζαμπονόδερμους, βιετκόγκ κλπ.)

Μη μιλάς καθόλου. :wall:

Αν και η ησυχία είναι ένας θόρυβος που δεν ακούγεται.

Ξαφνικά ακούω βρισιές απ'το δρόμο και μια γυναίκα να φωνάζει μη μη ! μη με χτυπήσεις σε παρακαλώ ! Πουτάνα, θα σου δείξω εγώ..και πέφτει το πρώτο χαστούκι.

Ακούω τον Μπακουρογιαννόπουλο να κριτικάρει:

Εδώ ο θεατής...(:yawn:) αντιλαμβάααααανεται,
την εξπρεσσιονιστική,
νεοπλατωνική
αλλά και φλεγματική...
προσέγγιση,
του σκηνοθέτη...
με εξάαααααααα (μιαμ μιαμ) αααρσεις φρασεολογικές
που πλημμυρίζουν την εικόνα με ένα τόνο απροσδιόριστης ανάγκης
για βαθύτατη μελαγχολία
..επειδή το πορνίδιο σχόλασε νωρίς,
και δεν έφερε τα απαιτούμενα προς το ζειν,
χρήματα στον κύρη του σπιτιού και σύζυγό της
έναν γνήσιο σατράπη,
που για να μη καρφωθεί
έγινε νταβατζής έξω από το γ@μηστήριο, ποιητική αδεία.
Εύκολα εικάζουμε,
ότι ο αχός που ακούγεται εκ του χαστουκίου,
δεν είναι παρά ένα σύμβολο κρότος
για τη καταπίεση που βιώνει η σύγχρονη γυναίκα
καταπίεση που μπορεί να παραλληλιστεί με ένα πετραδάκι,
κάτω από ρόδα ενός τρακτέρ στην άσφαλτο,
καθώς ένα κοπάδι χελιδόνια μεταναστεύουν
την ώρα που ένα περιστέρι κουρνιάζει κάτω από ένα χαλασμένο σώμα
αιρ κοντίσιον κι ο συντηρητής,
δεν λέει
να
φανεί.
(βλέμμα απλανές) :hmm:

Δεν σεβάστηκες τίποτα, με έκανες ρεζίλι μπροστά στη μάνα σου, θα πάμε σπίτι και θα σου δείξω εγώ, περπάτα ! Κι άλλο χαστούκι.

Στη σκηνή αυτή ο Φελίιιιιιιιινι,
παρουσιάζει τη ψυχοσύνθεση της χαστουκισμένης,
μέσα στο συρφετό και συνεγείρει τις αισθήσεις,
αφήνοντας να αιωρείται πως ίσως
στο επόμενο πλάνο θα πέσει ρημαδοσύννεφο..
και μέχρι να γυρίσουν στο σπίτι θα την έχει τουμπανιάσει. :D

Βγαίνω να δω τι συμβαίνει από το μπαλκόνι και δεν ξέρω τι να κάνω, μου'ρχεται να φωνάξω αλλά κάτι με πνίγει. Την λυπάμαι πραγματικά. Λυπάμαι αυτόν περισσότερο. Ξάφνου την μισώ. Τους μισώ και τους δυο. Γίνομαι σκοτεινός. Τέρμα η συμπόνοια. Λέω από μέσα μου "σκύλα ! μαλάκα ! Είστε αξιοθρήνητοι κι οι δυο!".

Let's get serious, που 'λεγε κι ο Στήβι.:redface:
ξημερώνει 40στή και πιάσαμε τα άγρια θέματα.

Υπο τέτοιο πρίσμα, ο μόνος τρόπος να απαντηθεί τι είναι ο ακούνητος (βλάκας, ανίκανος ή ανάξιος), ίσως είναι να πιάσεις το καμάκι σου και να κυνηγάς τα ελάφια της λογικής.

Αυτό που σε έπνιγε και δε φώναξες τελικά, ήταν η αυδή της λογικής σου.
Έτσι πάντα ενεργεί.
Αρχικά, φουσκώνεις σαν παξιμάδι, έπειτα μίγμα λυποργής επικάθεται λίγο πάνω απ΄το στέρνο σου και τέλος αυτά τα δύο χωρίζονται και νιώθεις πρώτα λύπη και τέλος μια οργή που είναι πιο πολύ απάθεια.
Η σούμα είναι ένα ζυμάρι που καλά πλασμένο κάνει για συζήτηση.
Κόβεις στα μέτρα σου το ζυμαράκι, το πλάθεις λίγο, το ξεκουράζεις καμιά ωρίτσα και τέλος το ψήνεις στους βαθμούς που ψήθηκες κι εσύ όλη αυτή την ώρα.

Το βέβαιο είναι ότι ο αμετακίνητος στις απόψεις είναι ο φανατικός στην απολυτότητα κι η απολυτότητα δεν φρεσκάρεται με νέα στοιχεία, άρα αυτό μπορείς να το αντιστοιχίσεις με δύο βελάκια που δείχνουν το ένα σαπίλα και το άλλο γνησίως αύξουσα κουταμάρα...

Αμετακίνητος σε μια σχέση, από την άλλη, θα πει και απροσπέλαστος εκ του άλλου άκρου.
Κάποιος που μπαίνει εμπόδιο στον άλλο ταυτίζεται με την άνιση δόξα ενός βράχου.
Και οι βράχοι δεν έχουν χρησιμότητα εκτός από το να φωλιάζουν ζωύφια από κάτω.
Κι αυτό δεν είναι φυσιολατρικό αλλά φαυλότητα δια παρομοίωσης.

Και ο αχρείος για όσο είναι τέτοιος, του είναι αδύνατο να αγαπήσει.
Τότε, δεν αγαπά ούτε τ'άντερα του...

Το μη τέλος που παραπέμπει στο όποιο αμετακίνητο προϋποθέτει άνοιγμα του μυστικού.
Αλλιώς μοιραία και γοργά επέρχεται όπως ακριβώς θα αναστενάξουν οι χύτρες αύριο από τα χταποδοστίφαδα. :P

Ο αμετακίνητος είναι ένας υπο περιορισμόν κατακτητής. Είναι εκείνος που στη συνθηκολόγηση στο πέρας των πολέμων κερδίζει εκείνα που δε θα κέρδιζε αν δεν ήταν τέτοιος.
Βέβαια εξαρτάται από το αν είναι ο χαμένος ή ο ηττημένος.

Γιατί αν ηττήθηκε τότε η συνθηκολόγηση είναι μια βαριά υποχρέωση.

Άρα είμαστε αμετακίνητοι μονάχα όταν νικούμε, στο αγλάϊσμα των ευκαιριών.

Βέβαια εκτός από αιτήματα υπάρχουν και γυρίσματα των καιρών.
Ο σημερινός αμετακίνητος μπορεί με κατάλληλη εκτροπή να γίνει ένα τούλι χωρίς κουφέτα...

Τότε βεβαιώνομαι για την απάντηση στο ερώτημα αν ο δικτάτορας μπορεί να αγαπήσει , μόνο που κάποιες μορφές δικτατορίας δεν είναι τόσο βάρβαρες όσο αυτές του "δρόμου".

Ας μη ξεχνάμε ότι τα άγρια σκυλιά ουρλιάζουν και απότομα καταλαγιάζουν. Βέβαια το καταλάγιασμα δε θα πει πως all the sudden αγαπάει, θα πει ότι αφήνει να περάσει...ούτε από βλακεία.

Ίσως γιατί η αναγνώριση της καλοσύνης, η επιμονή στην αιώνια ανταπόδοση να έρθει σε μια στιγμή που θα μας βρει όλους να ουρλιάζουμε...

Αυτό από μόνο του τον καθιστά χαζούλη. Πώς θα κερδίσεις την αιωνιότητα βρε χαζούλη αν δεν ζήσεις το σήμερα απελευθερωμένος ;

Η αιωνιότητα δεν κερδίζεται.
Γιατί ο θεός (ο σουπίριορ άρκιτεκτ) δεν έζησε ποτέ κι αν έζησε πρέπει να βιώνει μεγάλη μοναξιά ή να έχει φιμώσει νεκρούς κι αγγέλους (αλλιώς κάτι θα είχε πάρει τ'αυτί μας).
Και πως να κερδίσεις την αιωνιότητα όταν σου δίνεται με τέτοιους όρους; Σιωπής και ίσως λησμονιάς...

Μάλλον ο θεός είναι αμετακίνητος, άρα και λίγο φύρερ (μεταξύ μας).
Δε μπορείς να είσαι αμετακίνητος και να είσαι απελευθερωμένος, άραγε;
Μπορεί να σε απελευθερώνει η ακινησία. Η ακρίβεια στη τήρηση μιας στάσης δίχως δεσμά ή παρεκκλίσεις...

Για πόσο..
Γιατί αν εσύ τη βρίσκεις, ο άλλος μπορεί να θέλει ολική οξυγονουποστήριξη.

Έχω πάντως μια υποψία ότι σαν τη νοσταλγία των βουνίσιων για τον κάμπο έτσι και ο αμετακίνητος δικτάτορας έχει βαθιά τυπωμένη την αίσθηση της κενότητας των εμμονών του.

Απλώς με το να παραμένει παχτωμένος, τον κάνει άκομψα τρωτό.
Γιατί φανερώνεις αυτό που σε τρώει όταν κάθεσαι επάνω του και δε το κουνάς ρούπι.

Ωραίος μοχλός αντεκδίκησης. :P
Οπότε, οι αμετακίνητοι διατρέχουν κάθε στιγμή τον κίνδυνο να φαγωθούν σαρωτικά, και γι'αυτο υπάρχει προϊδέασμα.

Ματαίωση ανατροπών δεν γίνεται αν δε προηγηθεί ξεκόλλημα.
Είναι αυτό που λέμε, ζήτημα χρόνου...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επιμηθέας

Δραστήριο μέλος

Ο Επιμηθέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 553 μηνύματα.
Eμένα το κατ'εξακολούθησην φτύσιμο μου λέει πολλά πάντως για έναν άνθρωπο. Το ύφος σου κάπως με παραξενεύει, δεν είπα να ρίξουμε κανέναν στην πυρά, ούτε καταλαβαίνω για ποιό λόγο θες να γίνω πιο συγκεκριμένος. Για gossip ενδιαφέρεσαι ; Δεν μιλάω για μένα, ακαδημαικά όμως το θέμα τελευταία με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, ειδικότερα το θέμα των δικτατορίσκων, και σε διαβεβαιώ δεν είμαι καθόλου εξοργισμένος, μια ψιλομελαγχολία την έχω όμως. Το ερώτημα ουσιαστικά είναι αν μπορεί να αγαπήσει πραγματικά ένας δικτάτορας. Εγώ πιθανολογώ ότι και οι δικτάτορες έχουν δικαίωμα στον έρωτα, αλλά όσο κι αν το παλεύω στο μυαλό μου, εξακολουθώ να πιστεύω αυτό που πίστευα πάντα, ότι η δικτατορία με την αγάπη δεν δένουν. Επίσης πιστεύω ότι η δικτατορία είναι αχώριστη από την ανοησία.

1.Χαλάλι οι 3 αρνητικές και γιά το καλό της συζήτησης άλλες τόσες.:P
2.Μακριά από μένα το gossip γιατί το έχω υποστεί σε μεγάλο βαθμό και γνωρίζω από πρώτο χέρι τις συνέπειες.
3.Κάνεις ένα σενάριο μοιράζεις ρόλους,δείχνεις εμπάθεια για έναν απ' αυτούς ,μας προδιαθέτεις αρνητικά,τον καταδικάζεις στολίζοντας τον με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς και μετά απορείς γιά το ύφος μου.;)


Ας δούμε πως τον χαντάκωσες τον άνθρωπο.
Τον θέλεις μονογαμικό. δηλαδή;πιστό και αφοσιωμένο άνθρωπο που τα δίνει όλα σε μία σχέση.
Έχει την ικανότητα της επιβίωσης και της επίλυσης προβλημάτων.Αρα κερδίζει το δικαίωμα της ανεξαρτησίας του.
Και μετά με τον εκβιασμό ότι θα μείνει μόνος(λες και θα είναι ο μόνος ),γιατί τον θέλεις να έχει απαξιωθεί από κάποιους στο παρελθόν (ε και;επιμένω λέγοντας απλά ότι αυτοί δεν του ταιριάζαν αλλά ούτε του άξιζαν),τον τοποθετείς σε μία σχέση που δεν τού ταιριάζει και του ζητάς να κάνει αλλαγές που ίσως δεν είναι διατεθειμένος να κάνει.
Ε λοιπόν δεν είναι δικτάτορας αυτός.
Είναι φασιστικό το να του το επιβάλουμε.:/:


Και γιά να ξεκαθαρίσω την θέση μου φυσικά και καταδικάζω την συμπεριφορά του μ@λ@κα στό νυχτερινό περιστατικό που περιγράφεις στο μήνυμα #5.:mad:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Ας δούμε πως τον χαντάκωσες τον άνθρωπο.
Τον θέλεις μονογαμικό. δηλαδή;πιστό και αφοσιωμένο άνθρωπο που τα δίνει όλα σε μία σχέση.
Έχει την ικανότητα της επιβίωσης και της επίλυσης προβλημάτων.Αρα κερδίζει το δικαίωμα της ανεξαρτησίας του.
Και μετά με τον εκβιασμό ότι θα μείνει μόνος(λες και θα είναι ο μόνος ),γιατί τον θέλεις να έχει απαξιωθεί από κάποιους στο παρελθόν (ε και;επιμένω λέγοντας απλά ότι αυτοί δεν του ταιριάζαν αλλά ούτε του άξιζαν),τον τοποθετείς σε μία σχέση που δεν τού ταιριάζει και του ζητάς να κάνει αλλαγές που ίσως δεν είναι διατεθειμένος να κάνει.
Ε λοιπόν δεν είναι δικτάτορας αυτός.
Είναι φασιστικό το να του το επιβάλουμε.:/:


Και γιά να ξεκαθαρίσω την θέση μου φυσικά και καταδικάζω την συμπεριφορά του μ@λ@κα στό νυχτερινό περιστατικό που περιγράφεις στο μήνυμα #5.:mad:

Mα δεν τον θέλω μονογαμικό τον άνθρωπο. Είναι μονογαμικός, και ενώ δίνει στη σχέση, δίνει μόνο με το σκεπτικό μετά να πάρει, και πράγματα που δεν δικαιούται κανείς να πάρει, όπως η πνευματική ελευθερία, η επιλογή διατύπωσης ενστάσεων πάνω στο παραμικρό θέμα και άλλα πολλά. Ο κάθε επιτυχημένος δικτάτορας δίνει πράγματα, αλλά το κάνει με συγκεκριμένο σκεπτικό, όχι επειδή νοιώθει ότι αγαπάει. Ξέρεις πόσα δημόσια έργα έφερε εις πέρας ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι, και για να πάω και στα δικά μας επαρχιώτικα δεδομένα, ακόμα και ο Πατακός ; Ποιός τον εκβίασε ; Δεν είναι απειλή ή εκβιασμός, είναι η διαπίστωση ότι οι δικτάτορες μένουν μόνοι. Ιστορικός νόμος. Κάτι τρέχει όταν απωθείς διαρκώς τον κόσμο γύρω σου και μπορείς να συνυπάρξεις μόνο με "υπηκόους". Κι από πότε αυτονομία σημαίνει μόνο να βγάζεις τα προς το ζην ; Αυτονομία κυρίως είναι εσωτερικό χάρισμα. Αυτονομία και ελευθερία θα πει να μην καταπιέζεις έναν άνθρωπο και θες να τον φτιάξεις στα μέτρα σου. Αυτονομία θα πει να μην είσαι εξαρτημένος από τον άλλον, να τον αγαπάς χωρίς εξαρτήσεις, τα υπόλοιπα όλα είναι φόβος και ανασφάλεια, γνωρίσματα δικτάτορα. 'Αμα αγαπάς, αγαπάς τον άλλον όπως είναι, δεν καταφεύγεις σε ρόλο σωτήρα, ειδικά όταν ο άλλος δεν στο ζήτησε. Την αγκαλιά σου θέλει, όχι να πνιγεί. Για μένα οι δικτάτορες δεν μπορούν να αγαπήσουν. Η αγάπη είναι ελευθερία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rascal_gd

Περιβόητο μέλος

Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
Ο αμετακινητος ανθρωπος ειναι δυστηχισμενος.
Θελει αγαπη αλλα την διωχνει μακρια λογω του εγωισμου του και της κακομοιριας του. Αυτο που θελει πεισσοτερο απ'ολα ειναι αυτο που το διωχνει με μανια καθε φορα που του εμφανιζεται και εκει ακριβως βρισκεται η δυστηχια του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι αγαπάνε το ταίρι τους, και μάλιστα βροντοφωνάζουν για καιρό ότι βρήκαν τον τέλειο εραστή - σύντροφο - ψυχή, μπορεί να είναι αμετακίνητοι και απρόθυμοι για οποιεσδήποτε αλλαγές στη ζωή τους όταν o "σημαντικός άλλος" διαπιστώνει με το πέρασμα του χρόνου ότι αυτές είναι αναγκαίες ;
Ναι. Αν και δεν ειναι απαραιτητα αυτοι μονο που το κανουν. Υπαρχουν και οι επιπολαιοι, ή αυτοι που ψαχνουν απεγνωσμενα το αλλο τους μισο, και προσπαθουν να πεισουν τον εαυτο τους οτι το βρηκαν.

Τί πιστεύετε ότι κρύβεται πίσω από έναν αμετακίνητο εραστή/ερωμένη ; Εγωισμός ; ανοησία ; αυτοκαταστροφική διάθεση (με την έννοια ότι σίγουρα θα μείνει μόνος/η, αλλά επουδενί δεν είναι σε θέση να αλλάξει το παραμικρό για να σώσει τη σχέση) ; , υπέρμετρη αυτοπεποίθηση ; - βεβαιότητα ότι ο άλλος θα τον/την ακολουθεί μόνιμα και μόνο αυτός θα αλλάζει πράγματα ;
Ολα ή μερικα απο αυτα.Κυριως εγωισμος/μεγαλη ιδεα για τον εαυτο του/της... δεύτερα τα : ανωριμοτητα,ανοησια,...
Μερικα ατομα τα ειχαν ολα ετοιμα και γιαυτο δεν παλευουν για τιποτα.
Άλλα, μπορει απλά να εχουν καβαλησει το καλαμι. Ή να εχουν πεισει τον εαυτο τους οτι ειναι κατι πολυ περισσοτερο απότι ειναι (και οταν θα φανε το χαστουκι απο τη ζωή θα κουδουνιζει το κεφαλι τους για πολυ καιρο).

Σαν μία πρώτη προσέγγιση, θα έλεγα ότι ο άνθρωπος αυτός φοβάται. Έχει χτίσει έναν τοίχο γύρω του και προπαθώντας να μην πληγωθεί, δηλώνει από την αρχή "εγώ αυτός είμαι και σε όποιον αρέσω". Ενδεχομένως να μην κάνει θυσίες γιατί έκανε πολλές στο παρελθόν, οι οποίες μάλλον δεν εκτιμήθηκαν και αποφάσισε πως από δω και πέρα δεν θα σκάσει για κανέναν. Πιστεύω απλά πως είναι ένας άνθρωπος πληγωμένος, που βρήκε έναν τρόπο να επιβιώσει, όντας κουρασμένος πλέον να αντιμετωπίζει κρίσεις...
Δεν θα το έλεγα ούτε οκνηρία, ούτε υπέρμετρη αυτοπεποίθηση (καλά ίσως λίγο απ αυτό!), και σίγουρα δεν θα έλεγα πως δεν αγαπάει. :)
Πραγματικά πιστεύω πως αν ένας τέτοιος άνθρωπος βρει κάποιον να τον αγαπάει, να τον νοιάζεται, να του δείχνει πως δεν θα του κάνει στραβή- αλλάζει, μαλακώνει και γκρεμίζει από μόνος του το τείχος που έχει χτίσει γύρω του. Μα για αυτό το άτομο, μόνο- εκείνο που θα του (απο)δείξει πως μπορεί να το εμπιστευθεί.
Αν και δεν απεχει πολυ το "κουρασμενος" απο το "οκνηρια" (με την ευρεια εννοια), ας το πουμε..αδυναμια ; ελειψη κουραγιου ; ελλειψη θελησης ; καλομαθημενο ;
Το "με εχουν πληγωσει στο παρελθον" δεν μπορει να διακιολογει τα παντα. Ο κοσμος ειναι απανθρωπος, χωρις φιλοτιμο, χωρις αρχες, εγωιστης. Λογικο ειναι οτι ολοι μας στη ζωη μας θα πληγωθουμε καποια στιγμη πολυ. Απο κει και περα υπαρχουν 2 δρομοι : το μονοπατι του φοβου, οπου κλεινομαστε σε τειχη, γινομαστε βραχοι αμετακινητοι ("οπως ειμαι και σε οποιον αρεσω"), ...και υπαρχει και το μονοπατι της αγαπης, οπου πρακτικά δεχομαστε οτι υπαρχει πολυς σκαρτος κοσμος, αλλά θα κανουμε το καλο και θα το ριξουμε στο γιαλό. Απλά θα ειμαστε λιγο πιο προσεκτικοι, για να μην χανουμε τον χρονο μας κυριως.

Κάτι τρέχει όταν απωθείς διαρκώς τον κόσμο γύρω σου και μπορείς να συνυπάρξεις μόνο με "υπηκόους". Κι από πότε αυτονομία σημαίνει μόνο να βγάζεις τα προς το ζην ; Αυτονομία κυρίως είναι εσωτερικό χάρισμα. Αυτονομία και ελευθερία θα πει να μην καταπιέζεις έναν άνθρωπο και θες να τον φτιάξεις στα μέτρα σου. Αυτονομία θα πει να μην είσαι εξαρτημένος από τον άλλον, να τον αγαπάς χωρίς εξαρτήσεις, τα υπόλοιπα όλα είναι φόβος και ανασφάλεια, γνωρίσματα δικτάτορα. 'Αμα αγαπάς, αγαπάς τον άλλον όπως είναι, δεν καταφεύγεις σε ρόλο σωτήρα, ειδικά όταν ο άλλος δεν στο ζήτησε. Την αγκαλιά σου θέλει, όχι να πνιγεί. Για μένα οι δικτάτορες δεν μπορούν να αγαπήσουν. Η αγάπη είναι ελευθερία.
Ακριβως. Αρα για να πεις "αγαπαω" και να το ξερεις, πρεπει να εχεις γνωρισει τον αλλον πρωτα. Αλλιως μετα εχουμε τα φαινομενα "νομιζα οτι τον/την ηξερα" , "αλλαξες, δεν εισαι αυτος/η που ησουν" , και άλλα παρομοια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 2 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top