Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.


Η μετάφραση του video έγινε από τον κ. Σπύρο Κασιμάτη,
ο οποίος επέλεξε τη λέξη αλληλοκατανόηση για την απόδοση του compassion ώστε να γίνει κατανοητή ως αμφίδρομη ενέργεια.
Πατήστε View subtitles και επιλέξτε Greek ώστε να δείτε την ομιλία με ελληνικούς υπότιτλους.

Κερδίζοντας το TED Prize 2008, δόθηκε η ευκαιρία στην Κάρεν Άρμστρονγκ να εκπληρώσει την ευχή της:

«Εύχομαι να βοηθήσετε για τη δημιουργία, την ενεργοποίηση και τη διάδοση μιας Χάρτας για την Ευσπλαχνία -- φτιαγμένη από μια ομάδα εμπνευσμένων στοχαστών από τις τρεις Αβρααμικές παραδόσεις, Ιουδαϊσμού, Χριστιανισμού και Ισλάμ, και βασισμένη στη θεμελιώδη αρχή του Χρυσού Κανόνα».

Η Κάρεν Άρμστρονγκ θεωρείται μια από τις πιο προκλητικές στοχάστριες στο χώρο της θρησκείας. Πρώην καλόγρια, έφυγε από το βρετανικό μοναστήρι που βρισκόταν για να κυνηγήσει ένα πτυχίο στην Μοντέρνα Λογοτεχνία στην Οξφόρδη.

Έχει γράψει πάνω από 20 βιβλία, (πολλά από αυτά έχουν μεταφραστεί και στα ελληνικά) γύρω από τα κοινά σημεία που ισχυρίζεται ότι έχουν το Ισλάμ, ο Χριστιανισμός και ο Ιουδαϊσμός.

Το σημαντικότερο στοιχείο στο οποίο πιστεύει η Αρμστρονγκ ότι μπορούν οι θρησκείες να βρουν κοινό έδαφος, είναι ο Χρυσός Κανόνας που διατυπώθηκε πρώτη φορά από τον Κομφούκιο πέντε αιώνες πριν από το Χριστό:
«Μην κάνεις στους άλλους, αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνουν, συμπεριφέρσου σε όλους όπως θα ήθελες να σου συμπεριφερθούν»
Έπειτα από πολλές συναντήσεις με εκπροσώπους των σημαντικότερων θρησκειών του κόσμου, αλλά και τη συμμετοχή απλών ανθρώπων μέσω διαδικτύου, συντάχθηκε μια «Χάρτα για την Ευσπλαχνία» η οποία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, πριν μερικές ημέρες, στις 12 Νοεμβρίου 2009:

Η Χάρτα της Ευσπλαχνίας

Η αρχή της ευσπλαχνίας βρίσκεται στην καρδιά όλων των θρησκειών, των ηθικών και πνευματικών παραδόσεων, καλώντας μας να φερόμαστε στους άλλους, όπως θα επιθυμούσαμε να μας φερθούν. Η ευσπλαχνία μας παρακινεί να εργαζόμαστε ακούραστα να ελαφρύνουμε τον πόνο των υπόλοιπων όντων, να εκθρονίζουμε τους εαυτούς μας από το κέντρο του κόσμου μας και να τοποθετούμε εκεί κάποιον άλλο, να τιμούμε την απαράβατη ιερότητα κάθε ανθρώπου, φερόμενοι σε όλους, χωρίς εξαιρέσεις, με απόλυτη δικαιοσύνη, ισότητα και σεβασμό.

Είναι επίσης αναγκαίο, στην προσωπική αλλά και τη δημόσια ζωή, να απέχουμε συνεχώς και με ενσυναίσθηση από την πρόκληση πόνου. Το να δρούμε ή να μιλάμε βίαια από κακία, σοβινισμό ή προσωπικό συμφέρον, να αποδυναμώνουμε, να εκμεταλλευόμαστε ή να αρνούμαστε τα δικαιώματα οποιουδήποτε και να υποδαυλίζουμε το μίσος υποβιβάζοντας τους άλλους, ακόμη και τους εχθρούς μας, είναι μια άρνηση απέναντι στην κοινή μας ανθρωπιά. Αναγνωρίζουμε ότι έχουμε αποτύχει να ζήσουμε τη ζωή μας ευσπλαχνικά και ότι κάποιοι από εμάς έχουν αυξήσει τη συνολική δυστυχία στο όνομα της θρησκείας.

Γιʼ αυτό καλούμε όλους τους άνδρες και τις γυναίκες να αποκαταστήσουν την ευσπλαχνία στο κέντρο της ηθικής και της θρησκείας, να γυρίσουν στην αρχαία παραδοχή πως κάθε ερμηνεία των γραφών που παρακινεί τη βια το μίσος και την περιφρόνηση είναι αθέμιτη. Τους καλούμε να εξασφαλίσουν ότι δίδεται στους νέους πληροφόρηση ακριβής και γεμάτη σεβασμό για τις άλλες θρησκείες και παραδόσεις. Να ενισχύσουν μια θετική εκτίμηση των πολιτιστικών και θρησκευτικών διαφορών. Να καλλιεργήσουν μια ενημερωμένη ενσυναίσθηση στα βάσανα όλων των ανθρώπων, ακόμη κι αυτών που θεωρούνται εχθροί.

Χρειάζεται επειγόντως να κάνουμε την ευσπλαχνία, μια καθαρή, φωτεινή και δυναμική ενέργεια στον πολωμένο κόσμο μας. Ριζωμένη σε μια αρχέγονη αποφασιστικότητα να υπερβεί τον εγωισμό, η ευσπλαχνία μπορεί να σπάσει πολιτικά, δογματικά, ιδεολογικά και θρησκευτικά σύνορα. Γεννημένη από τη βαθιά μας αλληλεξάρτηση, η ευσπλαχνία είναι σημαντική για τις ανθρώπινες σχέσεις και την πραγμάτωση της ανθρωπιάς. Είναι η οδός προς τη φώτιση, αναντικατάστατη στη δημιουργία μιας δίκαιης οικονομίας και μιας ειρηνικής παγκόσμιας κοινότητας.
(Η μετάφραση είναι δική μου, αν εντοπίσετε λάθη, παρακαλώ ειδοποιήστε με)

Τη χάρτα προσυπογράφουν εξέχουσες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών, ο Desmond Tutu, ο Δαλάι Λάμα, ο Peter Gabriel, η Isabele Alende, o Forest Whitaker, o Sir Ken Robinson, κ.α.
Ως αυτή τη στιγμή το site μετρά 15.359 υπογραφές.

Charter for Compassion - Official Site
Karen Armstrong@Wiki
Σειρά βίντεο με ανθρώπους από όλον τον κόσμο που μιλούν για τη Χάρτα της Ευσπλαχνίας.
TEDlink
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Ίσως τελικά να είμαι λάθος που πιστεύω ότι η θρησκείες εν έτη 2009 αποτελούν εμπόδιο στην εξέλιξη και στην συμφιλίωση των πολιτισμών, παρόλο που όντως οι θρησκείες πλέον αποτελούν πρότυπα συμπεριφορά και όχι πλαίσια σκέψης και αναζήτησης. Μπορεί μια ριζική αλλαγή να αλλάξει το σκηνικό, ωστόσο είναι εφικτή; Υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες;

Ωστόσο, δεν μου άρεσε καθόλου που η K. Armstrong χωρίς καμία στήριξη και επιχειρηματολογία τις αιτίες των πολέμων τις έριξε μόνο στην πολιτική.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Μπορείς να σκεφτείς πολέμους που να μην κρύβουν πολιτικές σκοπιμότητες; :hmm:

Η Θρησκεία, ως μέσον χειραγώγησης των μαζών, υπήρξε πάντως καλό εργαλείο ανάφλεξης ανά τους αιώνες.
Είναι όμως αυτός ο ουσιαστικός της ρόλος;

Όσο επιμένουμε να εστιάζουμε στις διαφορές και να ξεχνάμε τις ομοιότητες των ανθρώπων, είτε θρησκευτικές είναι αυτές, είτε πολιτισμικές, το όποιο πολιτικό παιχνίδι παίζεται στις πλάτες της ανθρωπότητας, θα κερδίζει έδαφος.

----

Ανακοινώθηκε στο επίσημο site πως στις 31 Δεκεμβρίου, η Χάρτα της Ευσπλαχνίας μαζί με τις υπογραφές που έχουν μαζευτεί, θα παραδοθεί σε πέντε ηγέτες που οι χώρες τους βρίσκονται σε πόλεμο.

Μπορεί πολύ εύκολα καθένας που ενδιαφέρεται να προσθέσει το όνομά του στη λίστα όσων πιστεύουν στην Ευσπλαχνία, εδώ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
...

Ωστόσο, δεν μου άρεσε καθόλου που η K. Armstrong χωρίς καμία στήριξη και επιχειρηματολογία τις αιτίες των πολέμων τις έριξε μόνο στην πολιτική.

Μα, αγαπημένε μου ΕΒ, ο πόλεμος είναι πολιτική, νομίζω(;:redface: )

Υγ: Η ευσπλαχνία πάντως, καταργεί και την ανάγκη ύπαρξης "οργανωμένων θρησκειών", νομίζω...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Υγ: Η ευσπλαχνία πάντως, καταργεί και την ανάγκη ύπαρξης "οργανωμένων θρησκειών", νομίζω...
Ναι πραγματικά, αλλά μάλλον αυτό είναι το επόμενο βήμα ;)
Ας μη βιαζόμαστε, εδώ δε μπορούμε να καταφέρουμε τα στοιχειώδη... :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Όποια και αν είναι η πολιτική σκοπιμότητα πίσω από τις οργανωμένες θρησκείες, καλώς ή κακώς εκατομμύρια άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται και νοηματοδοτούν τον κόσμο υπό το πρίσμα μιας θρησκείας. Βεβαίως και θα στηλιτεύσουμε αλύπητα και την παραμικρή προσπάθεια εκμετάλλευσης αυτού του γεγονότος αλλά αμφιβάλλω αν η παντελής κατάργηση ωφελεί περισσότερο από τη στοιχειώδη εμβάθυνση.

Αντιλαμβάνομαι μία πανανθρώπινη ροπή κατασκευής μυθολογιών χάριν ερμηνείας της παράνοιας που μας περιβάλλει και χάριν διευκόλυνσης της επικοινωνίας μεταξύ μας. Αναζητούμε απεγνωσμένα συστήματα που ανταποκρίνονται στη νόησή μας και κοινούς τόπους από τους οποίους γαντζωνόμαστε για να νοιώθουμε ασφαλείς και να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα ξημερώσει και αύριο σε μία ύστατη προσπάθεια για (αυτο)έλεγχο. Αυτή τη ροπή ας την ονομάσω πνευματικότητα, η οποία δε συνδέεται κατά ανάγκη με τη θρησκεία (η οποία προσφέρει έτοιμες πνευματικότητες) αλλά στο δυτικό κόσμο η πνευματικότητα τείνει να συνυφαστεί με αυτήν, εξ ου και η άκριτη προκατάληψη για οτιδήποτε δε συνάδει σε τον ασφυκτικά περιορισμένο και απάνθρωπο ενίοτε θετικισμό.

Ο χρυσός κανόνας/χάρτα της ευσπλαχνίας είναι μία προσπάθεια με ενδιαφέρουσες προεκτάσεις. Είναι ένα πρώτο -πρακτικά εφαρμόσιμο- βήμα που ευνοεί τη χρήση της αφαιρετικής σκέψης ώστε να εστιάσουμε στα περιγράμματα και στην ουσία των διδαχών και σε ένα δεύτερο επίπεδο να ανακαλύψουμε τους κοινούς τόπους. Γιατί άλλωστε αυτό είναι το μυστηριακό ότι ακόμα και σε φαινομενικά ανεξάρτητες θεωρίες (είτε είναι θεολογικές, φιλοσοφικές ή επιστημονικές), μπορούμε να βρούμε κομβικά σημεία σύγκλισης. Αυτή η συνειδητοποίηση θα μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά παραγωγική για την ανθρώπινη σκέψη και να ευνοήσει την διαπολιτισμική πολυπολιτισμικότητα, την οποία η άρχουσα τάξη προσπαθεί πάση θυσία να αποθαρρύνει.

Σε ανάλογο πλαίσιο έχω την αίσθηση κινούνται η θεοσοφία αλλά και ο Unitarian Universalism (μονιστής καθολικισμός; ).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση στο video είναι ότι η πρωτοβουλία ανήκει σε μέλη των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών της περιοχής της Μέσης Ανατολής αλλά ο βασικός της άξονας είναι ένας κανόνας κινέζου σοφού, πολλούς αιώνες παλαιότερος.
Να σημαίνει άραγε αυτό κάτι για πιθανές εγγενείς αδυναμίες των τριών αυτών θρησκειών?

Επίσης η αναφορά στη νιρβάνα και στη βίωση της ευσπλαχνίας στο Βουδισμό είναι ίσως δυσανάλογα μικρή συγκριτικά με τη σημασία της ευσπλαχνίας στη θρησκεία αυτή.

Για το θέμα του πολέμου συμφωνώ με τον EP. Μια περισσότερο αυτοκριτική ματιά πάνω στην ευθύνη των ίδιων των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών μέσω των ηγετών τους για την ανάμιξη τους σε αιματηρούς πολέμους και την κατ΄ουσίαν χρησιμοποίηση των θρησκειών ως πρόσχημα σε πολλούς από αυτούς θα ήταν ίσως λυτρωτική προτού οι θρησκείες αυτές ξεκινήσουν το ταξίδι της συνάντησης με τον "άλλο" και της αποδοχής του.

Συνολικά ωστόσο πρόκειται για ένα πολύ καλό και ενδιαφέρον εγχείρημα το οποίο αν φέρει τις 3 αυτές θρησκείες πιο κοντά στην ανεκτικότητα και την ταπεινότητα, θα συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη δεσμών κατανόησης, αποδοχής και αδελφοσύνης τουλάχιστον ανάμεσα στους πιστούς τους...



 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Εξαιρετικό το κείμενο της Obscura, μου άρεσε πολύ...

Η θρησκεία ως έννοια, ακολουθεί τον άνθρωπο από την αυγή ακόμη του πολιτισμού του κι αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εξέλιξής του, πράγμα που σημαίνει ότι η ύπαρξή της στηρίζεται σε μια βαθύτερη ανθρώπινη ανάγκη, την οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει. Ο άνθρωπος, από καταβολής του ως νοήμον ον, βαρύνεται με την κατάρα της επίγνωσης του θανάτου του αλλά και της διαρκούς αναζήτησης απαντήσεων, ως προς την προέλευση αυτής της μοναδικής στον κόσμο ιδιότητας που κατέχει. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο που τον περιβάλει, τον αναγκάζει να ψάχνει συνεχώς για κάποιο νόημα, για κάποια αναγνωρίσιμα κι επαναλαμβανόμενα πρότυπα, μια στάλα τάξης μέσα στο προαιώνιο στροβιλιζόμενο χάος. Η αδυσώπητη ευθύνη των πράξεών του, η οποία απορρέει ακριβώς από την νοήμονα υπόστασή του, βαραίνει τους ώμους του αδιάκοπα, τον καθιστά υπόλογο στην αμαρτία, έναντι της αθωότητας όλων των υπόλοιπων έμβιων όντων που μοιράζονται τον πλανήτη μαζί του. Μέσα λοιπόν στην αφόρητη μοναξιά του, έχει ανάγκη από κάποιον που ν' αποσείσει, ή έστω να μοιραστεί μαζί του την ευθύνη αυτή, την οποία κουβαλά στην αιωνιότητα, δίκην Σίσυφου.

Όση Γνώση αποκτά λοιπόν, μέσα από αυτήν τη διαδικασία αναζήτησης αιτίας για την Ύπαρξη, πηγής προέλευσης της Νόησης, λόγου για τη Συνείδηση, ουσίας του Σύμπαντος, ελπίδας μέσα στο Άγνωστο, μέσα από τούτη τη συνδιαλλαγή με τον ίδιο του τον εαυτό, την καταθέτει σωρευτικά και σε οργανωμένη μορφή, εντός συστηματικών μοντέλων, τα οποία ονομάζει "θρησκείες".

Η παραπάνω πτυχή της θρησκείας, η οποία αποτελεί όπως είπαμε τη γενεσιουργό αιτία της πανταχού παρουσίας της, εντός όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπινων πολιτισμών, συχνά αποκαλείται και "Πνευματική" ή "Εσωτερική". Ωστόσο, αν και θεμελιωδώς απαραίτητη για την εξήγηση του θρησκευτικού φαινομένου, η πτυχή αυτή δεν είναι η μοναδική, αφού μια τόσο σημαντική ανθρώπινη εκδήλωση, δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να είναι μονοσήμαντη, ως προϊόν της χαοτικής πολυπλοκότητας της ανθρώπινης νόησης. Έτσι, αναγνωρίζονται τουλάχιστον τρεις ακόμη σημαντικές της πτυχές:

Η Κοινωνική: Η θρησκεία δεν είναι απλά και μόνο ένα ατομικό αγαθό, αλλά παίζει σημαντικό ρόλο στην κοινωνική δομή, βοηθά στην συνοχή αλλά, μέσω των "δρώμενων" που εμπεριέχει και στην κάθαρση της κοινωνίας. Είναι φορέας εορτών με προφανή κοινωνική χρησιμότητα ("Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόχευτος"), ηθικής, ήθους, αποτελεί αφορμή συνάθροισης και αλληλεπίδρασης των ανθρώπων, οι ναοί χώρους σύσφιξης των κοινωνικών σχέσεων. Η πλευρά αυτή του θρησκευτικού φαινομένου, είναι ίσως η πλέον σημαντική, πέραν της θεμελιακής Πνευματικής πλευράς την οποία προαναφέραμε.

Η Πολιτιστική. Ακόμη κι αν δεχτούμε ως ισχύον το ρητό του Κοέλιο, "Όλα προέρχονται από το Εν κι έτσι όλα καταλήγουν σ' Αυτό", οι τρόποι προσέγγισης της έννοιας του Θείου, είναι αμέτρητοι, όσοι είναι και οι διαφορετικοί πολιτισμοί που κοσμούν τον πλανήτη μας. Οι τρόποι λατρείας, η αρχιτεκτονική, η μουσική, η ποίηση οι εικαστικές τέχνες κάθε λαού, διαφοροποιούν σημαντικά το θρησκευτικό οικοδόμημα, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου υπάρχει κοινή πνευματική αφετηρία, όπως για παράδειγμα μεταξύ Ορθοδοξίας και Καθολικισμού, αλλά και μεταξύ του Χριστιανισμού γενικότερα και του Ιουδαϊσμού και του Μωαμεθανισμού, τις τρεις κύριες μονοθεϊστικές θρησκείες με κοινή καταγωγή. Ενώ λοιπόν ο ανοιχτόμυαλος ερευνητής της Πνευματικής πτυχής των διαφόρων θρησκειών, αρχίζει με έκπληξή του να ανακαλύπτει την αναπόδραστη ισχύ του προαναφερθέντος Κοελικού αποφθέγματος, τα εξωτερικά στοιχεία των θρησκειών είναι τόσο πολυσχιδή και πολυποίκιλτα, σε βαθμό που κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι στην πραγματικότητα οι διαφορές μεταξύ των θρησκειών, είναι κατά κύριο λόγο πολιστιστικές, παρά πνευματικές. Η θρησκεία περιέχει χρήσιμες συμβουλές υγιεινής, όπως οι νηστείες ή η αποφυγή βρώσης χοιρινού και πόσης αλκοόλ, αποτελεί μέθοδο διαφοροποίησης και αφορισμού μεταξύ γειτονικών λαών, όπως και συνεκτικό στοιχείο των εθνών, μέσω του κοινού πολιτισμού που μεταφέρει στους πιστούς της.

Η Πολιτική
. Κάθε πράξη των ανθρώπων, μέσα σε μία πολιτεία αποτελεί μία πολιτική πράξη, συνεπώς η ύπαρξη αυτής της πλευράς του θρησκευτικού φαινομένου, είναι κατ' ουσίαν αναπόδραστη. Πριν ακόμη από την αυγή της Ιστορίας, ο άνθρωπος αντιλήφθηκε τη μοναδική δυνατότητα την οποία διαθέτει η θρησκεία, ως προς τον έλεγχο των μαζών. Κάτι τέτοιο είναι προφανές, αφού όποιος αποκτά ένα μέσον κατάλληλο ώστε να ορίσει την ουσία των πραγμάτων, αποκτά μαζί και "Εξ-ουσία". Ωστόσο, η Εξουσία δημιουργεί προδιάθεση για έγκλημα, όπως είπε και κάποιος Βουδιστής σοφός. Η μέθη των θρησκευτικών ταγών από την ανεξάντλητη μεθυστική δύναμη επί των πιστών, την οποία αποκτούν, μαζί με τη δίψα των πολιτικών ηγετών, τον ανυπέρβλητο πόθο για τη δύναμη αυτή, δημιούργησαν έναν εκρηκτικό και συνάμα τοξικό συνδυασμό, που κατέστησε τη θρησκεία εκτός από φορέα Πνεύματος και Γνώσης, Κοινονικότητας και Πολιτισμού, φορέα Εγκλήματος, Πολέμου, Μίσους και Καταπίεσης. Πρόκειται για την αρνητικότερη πτυχή της θρησκείας, η οποία την έχει καταστήσει απεχθή σήμερα σε μεγάλα τμήματα της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα των Δυτικών χωρών.

Δυστυχώς οι πολέμιοι ή επικριτές της θρησκείας ως έννοια γενικότερα, επικεντρώνονται μόνο στην τελευταία πτυχή του φαινομένου και κατά τη λογική του "πονάει δόντι, κόψει κεφάλι", ζητούν ή ακόμη και απαιτούν την πλήρη κατάργησή της, φορτώνοντάς της κάθε κακό αυτού του κόσμου, ενώ παραβλέπουν κάθε άλλη σημαντική και θετική της πτυχή. Το ερώτημα στο οποίο ωστόσο δεν έχουν οι παραπάνω απαντήσει μέχρι σήμερα, είναι το εξής: "Εάν πάψει να υπάρχει η θρησκεία, θα πάψει να υπάρχει και η εξουσία, ή μήπως οι εξουσιαστές θα βρουν άλλους τρόπους επιβολής της ισχύος τους;". Πέραν αυτού, δεν έχουν προβεί σε καμμία πρόβλεψη περί του με ποιους τρόπους θα αντικατασταθούν οι έτερες σημαντικές πτυχές της θρησκείας και πώς ακριβώς θα καλυφθούν οι εσωτερικές και κοινωνικές ανθρώπινες ανάγκες στις οποίες εκείνη απαντά, άμα τη ελλείψει της.

Θεωρώ ότι η Κάρεν Άρμστρονγκ στην ομιλία της, προσπερνά εντέχνως αυτήν την ανάλυση, την οποία δεν ήταν φυσικά εφικτό να παρουσιάσει στα πλαίσια μιας ολιγόλεπτης ομιλίας, επάνω σε ένα τόσο πολύπλευρο κα φλέγον ζήτημα, αλλά προτίμησε να επικεντρωθεί στο πλέον ουσιώδες σημείο: Εφόσον αντιπαρέλθουμε ή εάν θέλετε απορρίψουμε την Πολιτική πτυχή του θρησκευτικού φαινομένου κι επικεντρωθούμε στη διερεύνηση της κοινής αλήθειας (ή εάν προτιμάτε Αλήθειας) η οποία υπόκειται της Πνευματικής βάσης όλων των θρησκειών, δείχνοντας ταυτόχρονα πλήρη σεβασμό στην Κοινωνική και Πολιτιστική λειτουργία της, με την συνακόλουθη ποικιλομορφία που αυτές προσφέρουν ή αντανακλούν, η θρησκεία θα πάψει να είναι φορέας διχασμού, μίσους και πνευματικής δουλείας και θα μετασχηματιστεί σε φορέα ενότητας, κατανόησης και ανεκτικότητας.

Είναι σίγουρο ότι ο κόσμος μας, κατά την περίοδο που διανύουμε, έχει απόλυτη ανάγκη από μια τέτοια μεταστροφή, την οποία η πλήρης απόρριψη της έννοιας της θρησκείας, που αποτελεί την μόνη εναλλακτική πρόταση μέχρι στιγμής, αδυνατεί να προσφέρει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Εξαιρετικό το κείμενο της Obscura, μου άρεσε πολύ...

...

Και σ' εμένα, αλλά....

Το «μέτρο»: Καμία οργανωμένη θρησκεία δεν είναι ανώτερη από την αλήθεια, καθότι πάντα θα ισχύει σʼ αυτήν το: «…διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων, επειδή σεις δεν εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν».

Η θρησκεία ως έννοια, ακολουθεί τον άνθρωπο από την αυγή ακόμη του πολιτισμού του κι αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εξέλιξής του, πράγμα που σημαίνει ότι η ύπαρξή της στηρίζεται σε μια βαθύτερη ανθρώπινη ανάγκη, την οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει.
Αγαπημένε αδελφέ και φίλε Όττο, τι σημαίνει «η θρησκεία ως έννοια»;
Ανεξάρτητα όμως από την όποια σχετική απάντησή σου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, ότι ο πολιτισμός( και «ως πηγή δυστυχίας» κυρίως!) είναι συνυφασμένος με την εξέλιξη του ανθρώπινου παρα-λογισμού, υπό μορφή «μεταφυσικής ανησυχίας (και απορίας, ίσως;)» και του (κατά συνέπεια) «θρησκευτικού συναισθήματός» του. Από την όποια ιστορική γνώση διαθέτουμε σήμερα, αλλά και την μέχρι σήμερα κριτική προσέγγιση της παγκόσμιας παράδοσης(θρύλοι, μύθοι, ποίηση, δοξασίες), φαίνεται, ότι η ύπαρξη του ανθρώπου στηρίζεται σε μία «βαθύτερη ανάγκη», όχι δική του, αλλά κάποιου «έως τέλους άγνωστου παράγοντα Χ», ο οποίος «προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει», την απόσταση που Τον χωρίζει, από όλους (και μηδενός εξαιρουμένου!) ανθρώπους.
Ο άνθρωπος, αν δεν ήταν «εμβολιασμένος» με αυτόν τον «πνευματικό ιο», θα περιόριζε μάλλον (;) τις «βαθύτερες ανάγκες του», στην ικανοποίηση των δύο μόνον και βασικών του ενστίκτων: στη τροφή και στην αναπαραγωγή του. Υπονοώ λοιπόν, ότι τελικά η «θρησκεία» ως πράξη, δεν μπορεί παρά να είναι προϊόν «αποκάλυψης αποκεκρυμένων» αληθειών, ένεκα της προαναφερόμενης «απόστασης».. Γιʼ αυτό, ίσως εκείνη η «αυγή του πολιτισμού», τυπικά να ήταν το δειλινό κάποιας άλλης κατάστασης πραγμάτων, όχι απαραίτητα «βαρβαρότητας» και «κτηνωδίας»!

Το λες παρακάτω:
Ο άνθρωπος, από καταβολής του ως νοήμον ον, βαρύνεται με την κατάρα της επίγνωσης του θανάτου του αλλά και της διαρκούς αναζήτησης απαντήσεων, ως προς την προέλευση αυτής της μοναδικής στον κόσμο ιδιότητας που κατέχει.

Από πότε δηλαδή είναι « ο άνθρωπος νοήμον ον»; Έτσι εμφανίστηκε; Ως «νοήμον ον»; Ασφαλώς σʼ αυτήν του την «ιδιότητα» θα αποδίδεις την «μοναδικότητα στον κόσμο». Ή μήπως εννοείς, «όπως όλα τα έμψυχα όντα» του Πλανήτη (τουλάχιστον!);
Όμως, αναρωτιέμαι, πως μας προέκυψε (εμάς τους ανθρώπους) το «άχθος αρούρης»(βάρος) «της επίγνωσης του θανάτου»; Μας «πέρασε η ιδέα»: «Θα μπορούσε να μην ήταν έτσι»; Ή, πρόκειται για εμβόλιμη πληροφορία(αποκάλυψη);

Πως συνέβη ώστε:


Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο που τον περιβάλει, τον αναγκάζει να ψάχνει συνεχώς για κάποιο νόημα, για κάποια αναγνωρίσιμα κι επαναλαμβανόμενα πρότυπα, μια στάλα τάξης μέσα στο προαιώνιο στροβιλιζόμενο χάος. Η αδυσώπητη ευθύνη των πράξεών του, η οποία απορρέει ακριβώς από την νοήμονα υπόστασή του, βαραίνει τους ώμους του αδιάκοπα, τον καθιστά υπόλογο στην αμαρτία, έναντι της αθωότητας όλων των υπόλοιπων έμβιων όντων που μοιράζονται τον πλανήτη μαζί του. Μέσα λοιπόν στην αφόρητη μοναξιά του, έχει ανάγκη από κάποιον που ν' αποσείσει, ή έστω να μοιραστεί μαζί του την ευθύνη αυτή, την οποία κουβαλά στην αιωνιότητα, δίκην Σίσυφου.
Όση Γνώση αποκτά λοιπόν, μέσα από αυτήν τη διαδικασία αναζήτησης αιτίας για την Ύπαρξη, πηγής προέλευσης της Νόησης, λόγου για τη Συνείδηση, ουσίας του Σύμπαντος, ελπίδας μέσα στο Άγνωστο, μέσα από τούτη τη συνδιαλλαγή με τον ίδιο του τον εαυτό, την καταθέτει σωρευτικά και σε οργανωμένη μορφή, εντός συστηματικών μοντέλων, τα οποία ονομάζει "θρησκείες".
;



Πράγματι:


Η παραπάνω πτυχή της θρησκείας, η οποία αποτελεί όπως είπαμε τη γενεσιουργό αιτία της πανταχού παρουσίας της, εντός όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπινων πολιτισμών, συχνά αποκαλείται και "Πνευματική" ή "Εσωτερική".

Δυστυχώς όμως:



Ωστόσο, αν και θεμελιωδώς απαραίτητη για την εξήγηση του θρησκευτικού φαινομένου, η πτυχή αυτή δεν είναι η μοναδική, αφού μια τόσο σημαντική ανθρώπινη εκδήλωση, δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είναι μονοσήμαντη, ως προϊόν της χαοτικής πολυπλοκότητας της ανθρώπινης νόησης.


Γιατί :


Έτσι, αναγνωρίζονται τουλάχιστον τρεις ακόμη σημαντικές της πτυχές:

Η Κοινωνική: …
Η Πολιτιστική. …
Η Πολιτική
. …

Δυλισιμός του κώνωπος δηλαδή, αφού, για διάφορες ιστορικές αιτίες, κατάντησε η «ανθρώπινη νόηση» να γίνει «χαοτικά πολύπλοκη», προκειμένου να διατηρεί πάντα «απόσταση ασφαλείας», από Εκείνον, που διακατέχεται από την «βαθύτερη ανάγκη» : «Ο Χριστός βρίσκεται σε αγωνία έως το τέλος του κόσμου», όπως έγραψε ο Πασκάλ!


Το ερώτημα στο οποίο ωστόσο δεν έχουν οι παραπάνω απαντήσει μέχρι σήμερα, είναι το εξής: "Εάν πάψει να υπάρχει η θρησκεία, θα πάψει να υπάρχει και η εξουσία, ή μήπως οι εξουσιαστές θα βρουν άλλους τρόπους επιβολής της ισχύος τους;".
Απλά, αδελφέ και φίλε μου Χάος, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει κάποτε οι άνθρωποι να φθάσουμε στο σημείο να «προσκυνούμε τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία», Διότι: «Ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκηνώσι»….
Όσο για τους ¨εξουσιαστές», απλά θα μείνουν (τότε), με το «επίδομα του ΟΑΕΔ»( κι ανασφάλιστοι!).





Είναι σίγουρο, ότι ο κόσμος μας κατά την περίοδο που διανύουμε, έχει απόλυτη ανάγκη από μια τέτοια μεταστροφή, …


Δηλαδή; Τι «μεταστροφή»;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
(...)Η θρησκεία ως έννοια, ακολουθεί τον άνθρωπο από την αυγή ακόμη του πολιτισμού του κι αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της εξέλιξής του, πράγμα που σημαίνει ότι η ύπαρξή της στηρίζεται σε μια βαθύτερη ανθρώπινη ανάγκη, την οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει. Ο άνθρωπος, από καταβολής του ως νοήμον ον, βαρύνεται με την κατάρα της επίγνωσης του θανάτου του αλλά και της διαρκούς αναζήτησης απαντήσεων, ως προς την προέλευση αυτής της μοναδικής στον κόσμο ιδιότητας που κατέχει. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο που τον περιβάλει, τον αναγκάζει να ψάχνει συνεχώς για κάποιο νόημα, για κάποια αναγνωρίσιμα κι επαναλαμβανόμενα πρότυπα, μια στάλα τάξης μέσα στο προαιώνιο στροβιλιζόμενο χάος. (...)

Ο Χρήστος Γιανναράς στο "Ενάντια στη θρησκεία" αναφέρεται στη θρησκευτικότητα ως έκφανση της ορμής για αυτοσυντήρηση.
Η επαφή του ανθρώπου από την αυγή της "ανθρώπινης" ύπαρξης του με το άγνωστο, με την απειλή, εξωτερική (φυσικά φαινόμενα κλπ) αλλά και εσωτερική (ασθένεια, γήρας, θάνατος) τον οδήγησε αναπόφευκτα στην προσπάθεια να ερμηνεύσει όσα τον περιβάλλουν, να προσπαθήσει να εξευμενίσει τους άγνωστους σε αυτόν, παράγοντες για να τους προσεταιρισθεί για να εξασφαλίσει τη σωτηρία του από το "κακό", το άγνωστο, το απειλητικό.
Από την ανάγκη αυτή δημιουργήθηκαν σιγά σιγά τα πλήρη εξουσιαστικά (και πρώτα χρονολογικά ολοκληρωτικά) συστήματα που λέγονται θρησκείες, στην αρχέγονη αυτή ανάγκη στηρίζονται ακόμα.
Εάν αναγνωρίζαμε την πραγματική υπόσταση του θρησκευτικού συναισθήματος ίσως και να είχαμε τη δυνατότητα να απαγκιστρωθούμε από τις θεσμοποιημένες θρησκείες και να αντιμετωπίσουμε τα θεμελιώδη ερωτήματα της ύπαρξης πιο ουσιαστικά. Στην περίπτωση αυτή η Χάρτα και ο Χρυσός Κανόνας θα αποκτούσαν μια ουσιαστικότερη χρησιμότητα δίνοντας μια διαφορετική διέξοδο στην ανάγκη της θρησκευτικότητας εξανθρωπίζοντας την χωρίς ωστόσο να της αφαιρέσουν την προσδοκία της αιωνιότητας...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Τελικά, πράγματι διέπει η ευσπλαχνία όλες τις θρησκείες και ειδικά ο Ιουδαϊσμός;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Συμπτωματικά (?) δύο ημέρες πριν από τη Χάρτα της Ευσπλαχνίας, παρουσιάστηκε επίσημα μια άλλη χάρτα για έναν κόσμο χωρίς βία:


Χάρτης για ένα κόσμο χωρίς βία


Στις 10 Νοεμβρίου 2009, παρουσιάστηκε στο Βερολίνο, στα πλαίσια της 10ης Παγκόσμιας Συνόδου των βραβευμένων με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, ο "Χάρτης για έναν κόσμο χωρίς βία". Αποτελεί μια πολύ σημαντική συνεισφορά σε μια πραγματικά ανθρωπιστική κατεύθυνση. Ο Χάρτης παραδόθηκε επίσημα στην αποστολή της Παγκόσμιας Πορείας, η οποία επιφορτίστηκε το έργο να τον διαδώσει σε κάθε σταθμό του ταξιδιού τους. Ακολουθεί το κείμενο του Χάρτη. Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Η βία είναι μια ασθένεια που μπορεί να προληφθεί.

Κανένα κράτος ή άτομο δεν μπορεί να είναι ασφαλές σε έναν επικίνδυνο κόσμο. Οι αξίες της μη βίαιης πρόθεσης, σκέψης και δράσης είναι σήμερα, όχι μια επιλογή, μα μια αναγκαιότητα. Οι αξίες αυτές αφορούν στις σχέσεις μεταξύ κρατών, ομάδων και ατόμων.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι η προσήλωση στις αξίες της μηβίας θα οδηγήσει σε μια πιο ειρηνική, πολιτισμένη παγκόσμια τάξια πραγμάτων, στην οποία μπορεί να γίνει πραγματικότητα μια πιο αποτελεσματική και δίκαιη διακυβέρνηση, η οποία να σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ιερότητα της ίδιας της ζωής.

Οι πολιτισμοί μας, η ιστορίες μας και οι ζωές μας είναι αλληλένδετες και οι πράξεις μας είναι αλληλοεξαρτώμενες. Ειδικά σήμερα, όσο ποτέ πριν, πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια αλήθεια: η μοίρα μας είναι κοινή. Και η μοίρα μας θα καθοριστεί από τις προθέσεις, τις αποφάσεις και τις ενέργειές μας σήμερα.

Είμαστε επίσης πεπεισμένοι ότι η δημιουργία μιας κουλτούρας της ειρήνης και της μηβίας, παρʼ ότι δύσκολη και μακρά διαδικασία, είναι ένας σκοπός τόσο αναγκαίος όσο και ευγενής.

Η επιβεβαίωση των αξιών που περιέχονται στον παρόντα Χάρτη είναι ένα ζωτικό βήμα για να διασφαλιστεί η επιβίωση και η ανάπτυξη της ανθρωπότητας και να γίνει πραγματικότητα το όραμα ενός κόσμου χωρίς βία.

Εμείς, οι Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης, πρόσωπα και Οργανισμοί,

Επιβεβαιώνοντας την προσήλωσή μας στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου·

το ενδιαφέρον μας για την ανάγκη να σταματήσει η εξάπλωση της βίας σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας και ιδιαίτερα οι απειλές που τίθενται σε παγκόσμια κλίμακα και θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας·

Επιβεβαιώνοντας ότι η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης είναι η ρίζα της δημοκρατίας και της δημιουργικότητας·

Αναγνωρίζοντας ότι η βία εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, όπως οι ένοπλες συγκρούσεις, η στρατιωτική κατοχή, η φτώχεια, η οικονομική εκμετάλλευση, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η διαφθορά και η προκατάληψη με βάση τη φυλή, τη θρησκεία, το φύλο, ή το σεξουαλικό προσανατολισμό·

Συνειδητοποιώντας ότι η μεγαλοποίηση της βίας, όπως προβάλλεται από τα εμπορικά μέσα και προϊόντα ψυχαγωγίας μπορεί να συμβάλλει στην αποδοχή της βίας ως μιας φυσιολογικής και αποδεκτής κατάστασης·

Γνωρίζοντας ότι εκείνοι που βλάπτονται περισσότερο από τη βία είναι οι πλέον αδύναμοι και ευάλωτοι·

Θυμούμενοι ότι η ειρήνη δεν είναι μόνο η απουσία της βίας, αλλά είναι η παρουσία της δικαιοσύνης και της ευημερίας των ανθρώπων·

Συνειδητοποιώντας ότι η αποτυχία των κρατών να φιλοξενήσουν την εθνολογική, πολιτισμική και θρησκευτική ποικιλομορφία των ανθρώπων ευθύνεται για ενα μεγάλο μέρος της βίας στον κόσμο·

Αναγνωρίζοντας την επείγουσα ανάγκη να αναπτυχθεί μια εναλλακτική προσέγγιση της συλλογικής ασφάλειας, βασισμένης σε ένα σύστημα στο οποίο καμία χώρα ή ομάδα χωρών δεν θα στηρίζεται σε πυρηνικά όπλα για την ασφάλεια της·



Γνωρίζοντας ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από αποτελεσματικούς παγκόσμιους μηχανισμούς και προσεγγίσεις για τη μηβίαιη πρόληψη και επίλυση συγκρούσεων, καθώς και ότι αυτές είναι πιο επιτυχείς όταν εφαρμόζονται στο αρχικό στάδιο·

Επιβεβαιώνοντας ότι τα πρόσωπα που κατέχουν εξουσία φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τον τερματισμό της βίας όπου αυτή εκδηλώνεται και την πρόληψή της όπου αυτό είναι δυνατό·

Διακηρύσσοντας ότι οι αξίες της μηβίας πρέπει να θριαμβεύσουν σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, καθώς και στις σχέσεις μεταξύ των κρατών και των λαών·

Απευθύνουμε έκκλιση προς την παγκόσμια κοινότητα να προάγει τις ακόλουθες αρχές:


Πρώτη: Σε έναν κόσμο αλληλεξάρτησης, η πρόληψη και η παύση των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ και εντός των κρατών είναι πιθανό να απαιτεί τη συλλογική δράση της διεθνούς κοινότητας. Η ασφάλεια των επιμέρους κρατών μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα με την ανάπτυξη της παγκόσμιας ανθρώπινης ασφάλειας. Αυτό προϋποθέτει την ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών καθώς και των περιφερειακών συνεργαζόμενων οργανισμών.

Δεύτερη: Για την επίτευξη ενός κόσμου χωρίς βία, τα κράτη πρέπει να συμμορφώνονται πιστά στους νόμους και να τιμούν τις νομικές δεσμεύσεις τους σε κάθε περίπτωση.

Τρίτη: Είναι απαραίτητο να προχωρήσουμε χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση προς την καθολική και επαληθεύσιμη εξάλειψη των πυρηνικών και άλλων όπλων μαζικής καταστροφής. Τα κράτη που κατέχουν τέτοια όπλα πρέπει να κάνουν συγκεκριμένα βήματα προς τον αφοπλισμό και να εφαρμόσουν ένα σύστημα ασφαλείας που δεν βασίζεται στην αντιμετώπιση πυρηνικής επίθεσης. Ταυτόχρονα, τα κράτη πρέπει να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για την εδραίωση της συνθήκης μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, λαμβάνοντας μέτρα όπως η ενίσχυση πολυμερών μηχανισμών ελέγχου και επαλήθευσης, η προστασία των πυρηνικών υλικών και ο προοδευτικός αφοπλισμός.

Τέταρτη: Για να προωθηθεί η εξάλειψη της βίας στην κοινωνία, η παραγωγή και η πώληση όπλων και ελαφρού οπλισμού πρέπει να μειωθεί και να ελέγχεται αυστηρά σε διεθνές, περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο. Επιπλέον θα πρέπει να επιβληθούν πλήρως και καθολικά οι διεθνείς συμφωνίες για τον αφοπλισμό, όπως η Συνθήκη Απαγόρευσης των Ναρκών του 1997, και να υποστηριχθούν νέες προσπάθειες που στοχεύουν στην εξάλειψη των επιπτώσεων σπό τα όπλα παθητικής ενεργοποίησης και τα “τυφλά όπλα”, όπως τα πυρομαχικά διασποράς. Μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων πρέπει να τεθεί σε ισχύ.

Πέμπτη: Η τρομοκρατία δεν μπορεί ποτέ να είναι δικαιολογημένη, διότι η βία γεννά βία και επειδή καμία τρομοκρατική ενέργεια εναντίον άμαχου πληθυσμού σε οποιαδήποτε χώρα δεν μπορεί να γίνεται στο όνομα οποιουδήποτε σκοπού. Ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας δεν μπορεί, ωστόσο, να δικαιολογήσει καμία παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, πολιτισμικών κανόνων ή της δημοκρατίας.

Έκτη: Η εξάλειψη της ενδοοικογενειακής και οικιακής βίας προϋποθέτει τον άνευ όρων σεβασμό για την ισότητα, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα των γυναικών, των ανδρών και των παιδιών από κάθε άτομο, θεσμό του κράτους, θρησκεία και κοινωνία. Νόμοι και συμβάσεις που θα προστατεύουν τα παραπάνω πρέπει να δημιουργηθούν σε τοπικό και διεθνές επίπεδο.

Έβδομη: Κάθε άτομο και κάθε κράτος έχει την ευθύνη για την πρόληψη της βίας κατά των παιδιών και των νέων, που αποτελούν το κοινό μας μέλλον και το πιο πολύτιμο δώρο. Όλα έχουν δικαίωμα σε μια ποιοτική παιδεία, σε αποτελεσματική πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη, στην προσωπική ασφάλεια, στην κοινωνική προστασία, στην πλήρη συμμετοχή στην κοινωνία και σε ένα ευνοϊκό περιβάλλον που να προάγει τη μηβία ως τρόπο ζωής. Η εκπαίδευση για την Ειρήνη, η προώθηση της μηβίας και η έμφαση στην έμφυτη ανθρώπινη τάση της συμπόνιας, πρέπει να αποτελεί ουσιαστικό μέρος του προγράμματος σπουδών των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κάθε επιπέδου.

Όγδοη: Η πρόληψη των συγκρούσεων που προκύπτουν από την εξάντληση των φυσικών πόρων, και συγκεκριμένα των πηγών ενέργειας και του νερού, προϋποθέτει από τα κράτη να δράσουν αποφασιστικά και, μέσω της δημιουργίας νομικών μηχανισμών και προτύπων, να φροντίσουν για την προστασία του περιβάλλοντος και να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να προσαρμόσουν την κατανάλωσή τους βάσει των διαθέσιμων πόρων και των πραγματικών ανθρώπινων αναγκών.

Ένατη: Απευθύνουμε έκκλιση στα Ηνωμένα Έθνη και στα κράτη μέλη τους να προωθήσουν την εκτίμηση της εθνικής, πολιτισμικής και θρησκευτικής πολυμορφίας. Ο χρυσός κανόνας ενός μηβίαιου κόσμου: Συμπεριφέρσου στους άλλους όπως θα ήθελες να σου συμπεριφέρονται.

Δέκατη: Τα κύρια πολιτικά εργαλεία για την πραγμάτωση ενός μη-βίαιου κόσμου είναι η λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και του διαλόγου, βασισμένου στην αξιοπρέπεια, τη γνώση και το συμβιβασμό, που διεξάγεται στη λογική της ισορροπίας μεταξύ των συμφερόντων των εμπλεκομένων μερών και, κατά περίπτωση, περιλαμβάνει ανησυχίες σχετικά με το σύνολο της ανθρωπότητας και του φυσικού περιβάλλοντος.

Ενδέκατη: Όλα τα κράτη, οι οργανισμοί και οι ιδιώτες πρέπει να στηρίξουν τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων στην κατανομή των οικονομικών πόρων, και την επίλυση των κατάφορων αδικιών που δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για τη βία. Η ανισορροπία των συνθηκών διαβίωσης οδηγεί αναπόφευκτα σε έλλειψη ευκαιριών και, σε πολλές περιπτώσεις, στην απώλεια της ελπίδας.

Δωδέκατη: Η κοινωνία των πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ακτιβιστών της ειρήνης και του περιβάλλοντος, πρέπει να αναγνωρίζονται και να προστατεύονται ως ζωτικά στοιχεία για την οικοδόμηση ενός μηβίαιου κόσμου, καθώς και όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να εξυπηρετούν τις ανάγκες των λαών τους και όχι το αντίθετο. Πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν και θα ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των πολιτών -ιδίως των γυναικών- στην κοινωνία και στις πολιτικές διαδικασίες σε παγκόσμιο, περιφερειακό, εθνικό και τοπικό επίπεδο.

Δέκατη τρίτη: Κατά την εφαρμογή των αρχών του παρόντος Χάρτη καλούμε όλους να εργαστούν από κοινού για έναν δίκαιο κόσμο, στον οποίο δεν αφαιρείται η ζωή κανενός ανθρώπου. Στον οποίο ο καθένας έχει το δικαίωμα να μη θανατώνεται και την ευθύνη να μη θανατώνει άλλους.

Ενθαρρύνουμε την επιστημονική έρευνα αναφορικά με όλες τις μορφές βίας, στους τομείς της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης και του διαλόγου, και καλούμε την ακαδημαϊκή, επιστημονική και θρησκευτική κοινότητα να συμμετάσχουν και να μας βοηθήσουν στη μετάβαση προς κοινωνίες χωρίς βία, όπου κανείς δεν αφερεί ανθρώπινη ζωή.

Υπογράφουν οι τιμημένοι με νόμπελ πρόσωπα και οργανισμοί:

* Μέιριντ Κόριγκαν Μαγκουάηρ
* Η Αγιότητά του, ο Δαλάι Λάμα
* Μιχαήλ Γκορμπατσόφ
* Λεχ Βαλέσα
* Φρεντερίκ Βιλέμ ντε Κλερκ
* Αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου Μπίλο
* Τζόντι Ουίλιαμς
* Σιρίν Εμπαντί
* Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι
* Τζων Χιούμ
* Κάρλος Φιλίπε Χιμένες Μπέλο
* Μπέτι Ουίλιαμς
* Μουχάμαντ Γιουνούς
* Βανγκάρι Ματάι
* Διεθνής Ιατρική Εταιρεία για την Προστασία του Περιβάλλοντος και κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής
* Ερυθρός Σταυρός
* Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας
* Αμερικανική Επιτροπή Φιλίας
* Διεθνές Γραφείο για την Ειρήνη



Υποστηρίζουν το Χάρτη:

* Βάλτερ Βελτρόνι, πρώην δήμαρχος της Ρώμης
* Ταντατόσι Ακίμπα, δήμαρχος της Χιροσίμα, Πρόεδρος των “Δημάρχων για την Ειρήνη”
* Αγκάζιο Λοιέρο, Κυβερνήτης της Περιφέρειας της Καλαβρίας, Ιταλία
* Καθηγητής Σβαμινάθαν, πρώην Πρόεδρος της οργάνωσης “Διασκέψεις Pugwash για την Επιστήμη και τις Παγκόσμιες Υποθέσεις”, τιμημένης με βραβείο Νόμπελ Ειρήνης
* David T. Ives, Albert Schweitzer Ινστιτούτο
* Τζορτζ Κλούνι
* Ντον Τσιντλ
* Μπομπ Γκέλντογ
* Άνθρωποι για την Ειρήνη – Μπέλφαστ (Βόρεια Ιρλανδία)
* Ένωση “Συλλογική μνήμη”
* Βασκική κυβέρνηση
* Ένωση Χοκτέχι Μοριορί, Νέα Ζηλανδία
* Κόσμος χωρίς πολέμους και χωρίς βία
* Παγκόσμιο Κέντρο Ανθρωπιστικών Μελετών
* Διεθνής ομοσπονδία Κοινοτήτων για την ανθρώπινη εξέλιξη

Κόσμος χωρίς πολέμους
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Αγαπημένε αδελφέ και φίλε Όττο, τι σημαίνει «η θρησκεία ως έννοια»;
Χρησιμοποιώντας αυτόν τον όρο, είχα κατά νου την ανάπτυξη του θρησκευτικού συναισθήματος, πριν ακόμη από την εμφάνιση οργανωμένων μορφών λατρείας και ηθικής, την πρώτη σπίθα του ερωτήματος για την ύπαρξη ανώτερου όντος ή όντων στον Κόσμο.

Ανεξάρτητα όμως από την όποια σχετική απάντησή σου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω, ότι ο πολιτισμός( και «ως πηγή δυστυχίας» κυρίως!) είναι συνυφασμένος με την εξέλιξη του ανθρώπινου παρα-λογισμού, υπό μορφή «μεταφυσικής ανησυχίας (και απορίας, ίσως;)» και του (κατά συνέπεια) «θρησκευτικού συναισθήματός» του. Από την όποια ιστορική γνώση διαθέτουμε σήμερα, αλλά και την μέχρι σήμερα κριτική προσέγγιση της παγκόσμιας παράδοσης(θρύλοι, μύθοι, ποίηση, δοξασίες), φαίνεται, ότι η ύπαρξη του ανθρώπου στηρίζεται σε μία «βαθύτερη ανάγκη», όχι δική του, αλλά κάποιου «έως τέλους άγνωστου παράγοντα Χ», ο οποίος «προσπαθεί απεγνωσμένα να καλύψει», την απόσταση που Τον χωρίζει, από όλους (και μηδενός εξαιρουμένου!) ανθρώπους.
Ο άνθρωπος, αν δεν ήταν «εμβολιασμένος» με αυτόν τον «πνευματικό ιο», θα περιόριζε μάλλον (;) τις «βαθύτερες ανάγκες του», στην ικανοποίηση των δύο μόνον και βασικών του ενστίκτων: στη τροφή και στην αναπαραγωγή του. Υπονοώ λοιπόν, ότι τελικά η «θρησκεία» ως πράξη, δεν μπορεί παρά να είναι προϊόν «αποκάλυψης αποκεκρυμένων» αληθειών, ένεκα της προαναφερόμενης «απόστασης».. Γιʼ αυτό, ίσως εκείνη η «αυγή του πολιτισμού», τυπικά να ήταν το δειλινό κάποιας άλλης κατάστασης πραγμάτων, όχι απαραίτητα «βαρβαρότητας» και «κτηνωδίας»!
Εάν ισχύουν τα παραπάνω, τότε η κοινή προέλευση των θρησκειών, καθώς και η αρχή του ότι "Όλα προέρχονται από το Εν και γι' αυτό όλα καταλήγουν σε αυτό", καθίσταται ακόμη πιο εμφανής. Με αυτό το σκεπτικό, μια παγκόσμια κίνηση για τη διερεύνηση των κοινών στοιχείων μεταξύ των θρησκειών, αντί της προσκόλλησης στις όποιες διαφορές μεταξύ τους, έχει πράγματι πολλά να προσφέρει στον παγκόσμιο πολιτισμό.

Από πότε δηλαδή είναι « ο άνθρωπος νοήμον ον»; Έτσι εμφανίστηκε; Ως «νοήμον ον»; Ασφαλώς σʼ αυτήν του την «ιδιότητα» θα αποδίδεις την «μοναδικότητα στον κόσμο». Ή μήπως εννοείς, «όπως όλα τα έμψυχα όντα» του Πλανήτη (τουλάχιστον!);
Εδώ η νοημοσύνη αναφέρεται με τη συμβατική της έννοια, τη δυνατότητα δηλαδή τον ανθρώπου να έχει αυτοσυνειδητότητα, αλλά και αυτήν του να διανοείται σχετικά με τα φαινόμενα που παρατηρεί, προσπαθώντας να τους επιδώσει κάποια σημασία και να κατανοήσει τη λειτουργία τους. Δεν διαφωνώ ότι και άλλοι οργανισμοί μπορεί να επιδεικνύουν μορφές νοημοσύνης, όμως δεν είχα σκοπό να επεκταθώ σε τούτη τη συζήτηση.

Όμως, αναρωτιέμαι, πως μας προέκυψε (εμάς τους ανθρώπους) το «άχθος αρούρης»(βάρος) «της επίγνωσης του θανάτου»; Μας «πέρασε η ιδέα»: «Θα μπορούσε να μην ήταν έτσι»; Ή, πρόκειται για εμβόλιμη πληροφορία(αποκάλυψη);
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, ότι η επίγνωση του θανάτου στηρίζεται στην παρατήρηση του φαινομένου, σε συνδυασμό με την ιδιότητα της ανθρώπινης νόησης, την οποία προανέφερα, να προσπαθεί να βρει κάποιο νόημα στα φαινόμενα τα οποία παρατηρεί. Πιθανώς η καλλιέργεια του φόβου του θανάτου, ή της λατρείας αυτού, πράγμα που αποτελεί την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, να ευθύνεται για την γενικότερη παθογένεια της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.
Πως συνέβη ώστε: Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον κόσμο που τον περιβάλει, τον αναγκάζει να ψάχνει συνεχώς για κάποιο νόημα, για κάποια αναγνωρίσιμα κι επαναλαμβανόμενα πρότυπα, μια στάλα τάξης μέσα στο προαιώνιο στροβιλιζόμενο χάος. Η αδυσώπητη ευθύνη των πράξεών του, η οποία απορρέει ακριβώς από την νοήμονα υπόστασή του, βαραίνει τους ώμους του αδιάκοπα, τον καθιστά υπόλογο στην αμαρτία, έναντι της αθωότητας όλων των υπόλοιπων έμβιων όντων που μοιράζονται τον πλανήτη μαζί του. Μέσα λοιπόν στην αφόρητη μοναξιά του, έχει ανάγκη από κάποιον που ν' αποσείσει, ή έστω να μοιραστεί μαζί του την ευθύνη αυτή, την οποία κουβαλά στην αιωνιότητα, δίκην Σίσυφου.
Όση Γνώση αποκτά λοιπόν, μέσα από αυτήν τη διαδικασία αναζήτησης αιτίας για την Ύπαρξη, πηγής προέλευσης της Νόησης, λόγου για τη Συνείδηση, ουσίας του Σύμπαντος, ελπίδας μέσα στο Άγνωστο, μέσα από τούτη τη συνδιαλλαγή με τον ίδιο του τον εαυτό, την καταθέτει σωρευτικά και σε οργανωμένη μορφή, εντός συστηματικών μοντέλων, τα οποία ονομάζει "θρησκείες";
Ο τρόπος με τον οποίο προέκυψε η ανθρώπινη νοημοσύνη και μάλιστα με την παρούσα της μορφή, δεν είναι δυνατόν να διευκρινιστεί. Θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα τυχαίων εξελικτικών διαδικασιών ή της βούλησης ενός ανώτερου όντος, ή ακόμη και νομοτέλεια, λόγω νοήμονος υπόστασης του ίδιου του Σύμπαντος. Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν σε τούτο το σημείο, είναι κατά πόσον αυτή η μορφή νοημοσύνης, η οποία προϋποθέτει τούτο τον τρόπο αντίληψης κι επεξεργασίας των δεδομένων και των πληροφοριών, που διακρίνει τον άνθρωπο, είναι η μοναδική δυνατή μέσα στο αχανές Σύμπαν, ή εάν πρόκειται απλά για μία μόνο από τις πολλές δυνατές μορφές. Ο άνθρωπος, προκειμένου να αντέξει τη μοναξιά που βιώνει, υποθέτει ότι η δική του μορφή νοημοσύνης είναι η μόνη δυνατή, αποδίδοντας την παρουσία της στην αντανάκλαση της νόησης ενός υπέρτατου όντος (ή και πολλών), στη διάστασή μας. Έτσι, η Θεότης έχει λάβει ανθρωπόμορφα χαρακτηριστικά, τα οποία ωστόσο δεν μπορούν ν' απαντήσουν στα πολλά λογικά παράδοξα, τα οποία προκύπτουν από τούτη τη θεώρηση, αφού στηρίζεται στην ανθρώπινη λογική και επομένως εμπεριέχει και όλους τους εγγενείς της περιορισμούς.

Δυλισιμός του κώνωπος δηλαδή, αφού, για διάφορες ιστορικές αιτίες, κατάντησε η «ανθρώπινη νόηση» να γίνει «χαοτικά πολύπλοκη», προκειμένου να διατηρεί πάντα «απόσταση ασφαλείας», από Εκείνον, που διακατέχεται από την «βαθύτερη ανάγκη» : «Ο Χριστός βρίσκεται σε αγωνία έως το τέλος του κόσμου», όπως έγραψε ο Πασκάλ!
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι κβαντικός υπολογιστής, με χαοτικές ιδιότητες, ως εκ τούτου θεωρώ ότι η ανθρώπινη νόηση είναι εκ φύσεως χαοτικά περίπλοκη και δεν έχει "καταντήσει" έτσι. Επειδή όμως είναι γνωστό ότι μέσα από το Χάος προκύπτουν μορφές με αυθόρμητο τρόπο, δεν θα ήταν άδικο το αίτημα για εμφάνιση απλών απαντήσεων, μέσα από χαοτικές διαδικασίες προσέγγισης και ανάλυσης. Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου και η έννοια της Σοφίας, έναντι της ευφυίας, πράγμα που αποτελεί μεν ζητούμενο, το οποίο έχει προσεγγιστεί από μεμονωμένους ανθρώπους, θα παραμείνει όμως καθώς φαίνεται τέτοιο για πολύ ακόμη χρόνο, σε ό,τι αφορά την ανθρωπότητα ως σύνολο.

Απλά, αδελφέ και φίλε μου Χάος, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει κάποτε οι άνθρωποι να φθάσουμε στο σημείο να «προσκυνούμε τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία», Διότι: «Ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκηνώσι»….
Όσο για τους ¨εξουσιαστές», απλά θα μείνουν (τότε), με το «επίδομα του ΟΑΕΔ»( κι ανασφάλιστοι!).
Πράγμα που όμως εμπεριέχει εξ αρχής θρησκευτική υπόσταση, ειδάλλως δεν θα υπήρχε "Πατέρας", αλλά ούτε και "πνεύμα" για να τον προσκυνούμε εν αυτώ. Πολύ περισσότερο, δεν θα υπήρχε και Αλήθεια, παρά μόνο όποια αλήθεια είναι κατά καιρούς αρεστή στις επίγειες αυθεντίες. Κατά συνέπεια, ο δρόμος για την εξάλειψη της εξουσίας, παραδόξως φαίνεται να περνά μέσα από τη θρησκευτική αντίληψη κι όχι μέσα από την κατάργησή της. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ως προς τα παραπάνω, ήταν τα κομμουνιστικά καθεστώτα, όπου καταργήθηκε μεν η θρησκεία ως κοινωνική λειτουργία ή εξουσιαστικός μηχανισμός, η εξουσία όμως, όχι μόνο δεν εξέλειπε, αλλά έφτασε και σε ύψη ισοπεδωτικής απολυτότητας.

Δηλαδή; Τι «μεταστροφή»;
Απλά και μόνο αυτό το οποίο έγραψα: Μετατροπή της θρησκείας από μοχλό διαίρεσης των ανθρώπων, σε φορέα ενότητας μεταξύ τους.

Τελικά, πράγματι διέπει η ευσπλαχνία όλες τις θρησκείες και ειδικά ο Ιουδαϊσμός;
Ειδικά για τον Ιουδαϊσμό, διατηρώ κι εγώ την ίδια επιφύλαξη, αφού σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν φημίζεται για την πραότητα και την κατανόησή του προς τους ανθρώπους και τις αδυναμίες τους. Ωστόσο, δεν θεωρώ ότι κατέχω εις βάθος το θέμα, ώστε να είμαι κατηγορηματικός επ' αυτού, αλλά διατηρώ κάποια αμφιβολία, ότι ίσως αυτή η ιδέα την οποία έχουμε για τον Ιουδαϊσμό, μπορεί να προέρχεται από τον ανταγωνισμό μεταξύ των θρησκειών και την συνακόλουθη προπαγάνδα την οποία μπορεί να έχουμε υποστεί, από τη δική μας θρησκεία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Κι όμως οι εκάστοτε θρησκείες αποτελούσαν και αποτελούν κινητήρια δύναμη, για πολλά καλά όπως η βοήθεια φαγητού και καταλυμάτων προς τον τρίτο κόσμο κι άλλες ανθρωπιστικές πράξεις αλλά και για πολλά δεινά όπως η σταυροφορίες, οι πόλεμοι και η τρομοκρατία.
Μέσω των θρησκειών, αναπτυσσόταν παράλληλα και ο πολιτισμός τα ήθη και τα έθιμα του κάθε τόπου..

Στην αρχαιότητα με την έκφραση «πας μη Έλλην βάρβαρος» παρουσιάζεται ενα λαός με έντονο συναίσθημα της διαφορετικότητάς του σε σχέση με τους άλλους λαούς, που αυτή η διαφορετικότητα περιλαμβάνει τα γράμματα, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία και γενικότερα ότι περικλείει τον πολιτισμό.

Την εποχή των σταυροφοριών ξεκίνησε μία ιερή εκστρατεία από μέρους των Δυτικών , με σκοπό την απελευθέρωση ( ή την κατάκτηση; ; ) των Αγίων Τόπων και η συντριβή του Ισλάμ. Πολλοί ηγεμόνες που επιδίωκαν τις σταυροφορίες ονειρεύονταν πλούτη, δόξα και περιπέτειες. Ακόμη και οι στρατιώτες που τους ακολούθησαν είχαν τα δικά τους όνειρα για πλούτη,αναγνώριση και μια καλύτερη ζωή.

Μέσα στους αιώνες βλέπουμε ότι οι θρησκευτικές διαμάχες αποτελούσαν πολλές φορές πρόφαση για τα οικονομικά και επεκτατικά συμφέροντα είτε των μεν έστε των δε.....

Μήπως αν ακολουθούσαμε τις αρχές
του Χριστού "Αγαπάτε αλλήλους"
ή του Χίλελ ''Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θα ήθελες να κάνουν σε σένα''
ή του Μωάμεθ "Επιθυμήστε για το πλησίον σας ότι επιθυμείτε για τον εαυτό σας"
ή ακόμη και του Τζον Λένον για όσους δεν πιστεύουν σε θρησκείες και θεότητες
στο τραγούδι Imagine
Φαντάσου να μην υπήρχαν χώρες
Δεν είναι δύσκολο να το κάνεις ,
Κανένας λόγος για να σκοτώσεις
ή να σκοτωθείς
Και καμία θρησκεία
Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι
Να ζουν ειρηνικά…


Θα είμασταν καλύτερα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
ο Χρυσός Κανόνας που διατυπώθηκε πρώτη φορά από τον Κομφούκιο πέντε αιώνες πριν από το Χριστό:
«Μην κάνεις στους άλλους, αυτό που δε θα ήθελες να σου κάνουν, συμπεριφέρσου σε όλους όπως θα ήθελες να σου συμπεριφερθούν»
Μήπως αν ακολουθούσαμε τις αρχές
του Χριστού "Αγαπάτε αλλήλους"
ή του Χίλελ ''Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θα ήθελες να κάνουν σε σένα''
ή του Μωάμεθ "Επιθυμήστε για το πλησίον σας ότι επιθυμείτε για τον εαυτό σας"
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να καταθέσω τις προσωπικές μου ενστάσεις σε σχέση με τον λεγόμενο "Χρυσό Κανόνα". Σκέφτομαι εδώ και καιρό, εάν η αρχή αυτή, η οποία αποτελεί και τη βάση της κίνησης που υποστηρίζει η κυρία Άρμστρονγκ, είναι επαρκής ώστε να δημιουργήσει τις αναγκαίες συνθήκες για την άρση των ανθρώπινων αδιεξόδων.

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Εάν εμένα δεν με πειράζει να με σκοτώσει κάποιος στου οποίου το σπίτι μπήκα απρόσκλητος, δικαιούμαι εγώ να σκοτώσω εκείνον που μπήκε απρόσκλητος στο δικό μου σπίτι;

Εάν εγώ θεωρώ πως εφόσον ήμουν απρόσεκτος, καλά να πάθω που με έκλεψαν ή με εξαπάτησαν, δικαιούμαι να κλέψω και να εξαπατήσω κάποιον άλλον απρόσεκτο;

Εάν έχω αποφασίσει να πεθάνω κι έτσι δεν με πειράζει το ενδεχόμενο κάποιος να με σκοτώσει, δικαιούμαι να σκοτώσω όσους προλάβω πριν συμβεί αυτό;

Εάν είμαι μαζοχιστής και μου αρέσει να πονάω και να υποφέρω, δικαιούμαι να γίνω με τη σειρά μου σαδιστής και να κάνω άλλους να πονούν και να υποφέρουν;

Είναι δυνατόν να κρίνουμε τα πιστεύω των άλλων, με μόνο κριτήριο τα δικά μας πιστεύω; Υπάρχει αγάπη που καθρεπτίζεται στον Εαυτό;

Προσωπικά ο κανόνας αυτός μ' έχει ξεγελάσει πάρα πολλές φορές στη ζωή μου, όπου έγινα μισητός, φερόμενος στους άλλους όπως ακριβώς θα ήθελα να μου φερθούν κι εκείνοι.

Εδώ λοιπόν ανοίγεται ένα πολύ ενδιαφέρον φιλοσοφικό ερώτημα και θα ήθελα ειλικρινά ν' ακούσω τη γνώμη σας, φίλοι συνομιλητές...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BReaTHeR

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο BReaTHeR αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 1,162 μηνύματα.
Νομίζω ότι τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Δεν χρειάζεται κανείς να σταματήσει να ακολουθεί το δόγμα του.

Όμως χρειάζεται πάνω από όλες τις θρησκείες να μπει μια αρχή. Ίσως ο χρυσός κανόνας.
Για μένα η αρχή αυτή είναι όχι το: μήν κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θα ήθελες να σου κάνουν, αλλά το πιο δραστήριο: κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να κάνουνε σε σένα.

Χρειάζεται λοιπόν μια αρχή που να μπορεί ο μουσουλμάνος, ο εβραίος, ο χριστιανός, ο βουδιστής κοκ να πει σ΄αυτόν που ανήκει σε διαφορετική θρησκεία από τη δική του:

-Αδερφέ μου όποτε με χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου (όπως θα έκανε κάθε πραγματικός φίλος)!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
...

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Εάν εμένα δεν με πειράζει να με σκοτώσει κάποιος στου οποίου το σπίτι μπήκα απρόσκλητος, δικαιούμαι εγώ να σκοτώσω εκείνον που μπήκε απρόσκλητος στο δικό μου σπίτι;

Εάν εγώ θεωρώ πως εφόσον ήμουν απρόσεκτος, καλά να πάθω που με έκλεψαν ή με εξαπάτησαν, δικαιούμαι να κλέψω και να εξαπατήσω κάποιον άλλον απρόσεκτο;

Εάν έχω αποφασίσει να πεθάνω κι έτσι δεν με πειράζει το ενδεχόμενο κάποιος να με σκοτώσει, δικαιούμαι να σκοτώσω όσους προλάβω πριν συμβεί αυτό;

....
Προσωπικά ο κανόνας αυτός μ' έχει ξεγελάσει πάρα πολλές φορές στη ζωή μου, όπου έγινα μισητός, φερόμενος στους άλλους όπως ακριβώς θα ήθελα να μου φερθούν κι εκείνοι.

Εδώ λοιπόν ανοίγεται ένα πολύ ενδιαφέρον φιλοσοφικό ερώτημα και θα ήθελα ειλικρινά ν' ακούσω τη γνώμη σας, φίλοι συνομιλητές...

-Κατ' αρχή θα πω, πως οι νεκροί αγαπάνε βασικά μόνον νεκρούς. Κατά τα άλλα, αν εμείς τους αγαπάμε, είναι από συνήθεια. Γι' αυτό ίσως(; ) και να πεθαίνουμε!
- Ο πόνος δεν χρειάζεται κανόνες, ο ίδιος είναι χρυσοθήρας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Με αφορμή συζήτηση που αφορούσε την επικαιρότητα σε διπλανό thread, θυμήθηκα ετούτο το πονεμένο θεματάκι και το ανασύρω με δύο βίντεο:


3.31min

2.10min
Επιλέξτε τα Ελληνικά από το μενού​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Χρησιμοποιώντας αυτόν τον όρο, είχα κατά νου την ανάπτυξη του θρησκευτικού συναισθήματος, πριν ακόμη από την εμφάνιση οργανωμένων μορφών λατρείας και ηθικής, την πρώτη σπίθα του ερωτήματος για την ύπαρξη ανώτερου όντος ή όντων στον Κόσμο.
Μήπως η οργάνωση του ανθρώπου έκανε αυτόν κατώτερο σε δυνατότητες επικοινωνίας με το περιβάλλον που ζει και ο λόγος είναι η αρχικώς αγαθή προσέγγιση του περιβάλλοντος ενώ στην οργάνωση υπάρχει αυτό που λέμε δεύτερη σκέψη και επικρατεί; Αρα και αυτό που λες ότι "Όλα προέρχονται από το Εν και γι' αυτό όλα καταλήγουν σε αυτό", να δείχνει οτι έχουμε απομακρυνθεί απο το "Εν" και έχουμε διασκορπιστεί κυριολεκτικά στην οργάνωση;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Διαβάζοντας παραπομπή της Isiliel σε άλλο θρεντ, βρέθηκα εδώ. :)

Καταρχήν η σύνθεση σχεδόν πάντα (βάζω το ʽσχεδόνʼ μήπως μου διαφεύγει κάτι) είναι ευεργετική και εξαιρετικά σημαντική για όλους τους κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς. Θα έπρεπε να είναι ένας βασικός νόμος της διαλεκτικής. Μιλάμε, κουβεντιάζουμε, ανταλλάσουμε απόψεις με σκοπό πάντα να συνθέσουμε ένα ενιαίο πλαίσιο, να καλλιεργήσουμε μια ομάδα σκέψης που θα ενισχύσει τη συλλογική συνείδηση.

Η ανεύρεση κοινών σημείων μόνο θετική μπορεί να χαρακτηριστεί αφού βοηθάει στην σύνθεση αντιλήψεων και στην αναγωγή τους σε ένα ευρύτερο, πιο αφαιρετικό επίπεδο σκέψης. Η Χάρτα της Ευσπλαχνίας μια χαρά μου ακούγεται όταν μάλιστα ξεκινάει με το σεβασμό της υπάρχουσας θρησκευτικότητας και δεν αποσκοπεί στην δημιουργία καινούργιας.

Στην πορεία όμως – πριν ακόμα διαβάσω την τελευταία τοποθέτηση του Μ.Χ. – μου γεννήθηκαν αμφιβολίες ως προς την αποτελεσματικότητά της.

Το πρόβλημα με τον Χρυσό Κανόνα ξεκινάει από την στιγμή που αισθάνεσαι ή σε πείσουν πως ενώ συμπεριφέρεσαι σωστά στους άλλους οι άλλοι δεν συμπεριφέρονται σωστά σε σένα. Αν οι άλλοι σου κάνουν αυτό που δεν θέλεις και δεν θα έκανες ποτέ στους άλλους, τότε τι γίνεται; :hmm:Στις περισσότερες περιπτώσεις σε κυριεύει ένα αίσθημα αγανάκτησης, σε πνίγει το δίκιο και αυτό σε φανατίζει.

Οι Εβραίοι και οι Ισλαμιστές έχουν απάντηση: ʽΟφθαλμός αντί οφθαλμούʼ! Οι Χριστιανοί υποτίθεται γυρνάνε και το άλλο μάγουλο, αλλά αυτό μόνο σε περιπτώσεις που δεν προσβάλλεται η συλλογική τους ταυτότητα. Στις εθνικές προκλήσεις, το θρησκευτικό αίσθημα επιτάσσει σκληρές απαντήσεις! Ενώ λοιπόν ο Χρυσός Κανόνας είναι μια παγκόσμια αρχή, ένα θεμελιώδες αξίωμα, δυστυχώς προσβάλλεται πολύ εύκολα και γιʼ αυτό το λόγο δείχνει στα μάτια μου ξεπερασμένος.

Ένα άλλο θέμα που μου κάνει εντύπωση είναι η σημειολογία της Χάρτας. Μιλάει για ευσπλαχνία, φιλανθρωπία, αλληλοκατανόηση, συμπόνια (concern, charity, compassion) και δειλά δειλά κάπου ακούγεται η λέξη αγάπη. Ίσως γίνεται εσκεμμένα για να μην προσβληθεί ο προτεσταντικός πουριτανισμός με την λέξη ʽλαβʼ (μέικ λαβ) αλλά νομίζω ότι σε αυτό το σημείο φαίνεται η διαφορετικότητα του Χριστιανισμού. Το ʽαγάπα τον εχθρό σου, τίμα τον ξένοʼ όπως σωστά παρατήρησε κάποιος ειπώθηκε από Κινέζο σοφό και όχι από εκπρόσωπο Αβρααμικής θρησκείας. Ο Χριστιανισμός διαφέρει ριζικά από τον Εβραϊσμό και το Ισλάμ.

Η φιλανθρωπία (charity) δίνει άλλοθι στο σύστημα. Η ʽευσπλαχνίαʼ δυσκολεύεται να ενώσει τον κόσμο γιατί υπάρχουν σημαντικές ʽσπλαχνικέςʼ διαφορές που βιολογικά είναι δυστυχώς απωθητικές σε πολλούς ανθρώπους. Η αλληλοκατανόηση είναι μια δοκιμασμένη έννοια που οδήγησε στην μεταμοντέρνα ηθική της ʽανεκτικότηταςʼ. Φαίνεται όμως ότι ο σεβασμός στην διαφορετικότητα – ιδέα πάνω στην οποία χτίστηκε η πολυπολιτισμικότητα – δεν αρκεί. Η συμπόνια (compassion) έχει δυνητικά μέσα της τη σχέση ισχυρού – ασθενές.

Η έννοια της αγάπης όμως εμπεριέχει αυτό το ʽαγκάλιασμαʼ που ευελπιστεί να πετύχει η Χάρτα χωρίς εξουσίες, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς ανθρώπους έναντι άλλων πλασμάτων της φύσης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top