Καταπιεστικό μου ταίρι

Όταν ο/η σύντροφος την έχει δει ανακριτής κατοχής του δίνουμε τα παπόυτσια στο χέρι και του δείχνουμε την πόρτα. Συνήθως τέτοιες καταστάσεις οδηγούν σε αδιέξοδο καθώς κατα κύριο λόγο πληρώνουμε τις ανασφάλιες του συντρόφου.
Λες και αν θές να τον/την κερατώσεις θα το καταλάβει με το να μετράει το πόση ώρα είναι που, ναι σιγά.
Μια σχέση σε αρχικό της στάδιο γίνεται για να περνάς καλά και όχι για να χρειάζεται να σπάει το στομάχι σου αν αργήσεις να του/της τηλεφωνήσεις και αν στην αρχή είναι έτσι φαντάσου την συνέχεια

Έχω περάσει τέτοιου είδους σχέση και πραγματικά η ζωή μου είχε μετατραπεί σε κανονικό μαρτύριο.
Όταν αποφασίσεις να είσαι με έναν άνθρωπο, αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να καταναλώνεις όλη σου την ενέργεια σ'αυτόν.
Άλλωστε είχες και ζωή πριν από αυτόν, φίλους, δουλειά, "υποχρεώσεις" γενικότερα.
Δεν μπορεί να έρχεται κάποιος απότο πουθενά και να απάιτεί να γνωρίζει ανα πάσα στιγμη που βρίσκεσαι και γιατί όχι σπίτι του, με ποιον και γαιτί όχι μαζι του, για πόση ώρα και άλλα τέτοια κουλά....."κάτσε ρε φίλε, σε διάλεξα για να περάσω όμορφες στιγμές και όχι για να βάλω μπέλα, πίεση και έλεγχο στη ζωή μου"
Και τέτοιο τύποι κρύβουν την τρομέρη τους ανασφάλεια πίσω από δικαιολογίες του τύπου..."μου λείπεις", "ανησυχώ για σένα", απλά πήρα να δω τί κάνεις και τί ώρα θα βρεθούμε" και πολλά πολλά άλλα.
Η "σχέση" για μένα σημαίνει μεταξύ των άλλων και ελευθερία....ελευθερία κινήσεων, ελευθερία έκφρασης, ελευθερία επιλογής.....και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να με φανταστώ ξανά σε μιά τέτοια "σχέση".....και μόνο που διάβασα την περιγραφή σου πριν πνίγηκα!!!!

Καταλαβαίνω την διαφορά του ενδιαφέροντος σε σχέση με την πίεση, όμως στη συνέχεια διάβασα το μνμ της erodia και μπερδεύτηκα.
Δηλαδή, αν ο Γιάννης βγει έξω με τους φίλους του και κατά τη διάρκεια της εξόδου του, του κάνω ΕΝΑ μόνο τηλεφωνάκι να δω τι κάνει και πώς περνάει, σημαίνει ότι είμαι πιεστική?
Αν στα καλά καθούμενα, και ενώ κάθομαι σπίτι μου και βλέπω τηλεόραση, με πάρει μια φίλη τηλέφωνο και μου πει "έρχομαι να σε πάρω για καφέ", το ότι θα το πω στον Γιάννη ότι θα βγω, σημαίνει ότι είναι και αυτός πιεστικός?
Σαφώς και "δίνω αναφορά" στον άνθρωπο μου για το τι θα κάνω, πού θα πάω και με ποιούς θα βγω.....Δεν περιμένω να μου εγκρίνει τις επιλογές μου, αλλά εννοείται πως πρέπει να γνωρίζει τα σχέδιά μου. Το ίδιο απαιτώ και από εκείνον.....

Crazyhelen,
αυτά που έγραψα δεν ήταν για μια φυσιολογική σχέση, αλλά για το είδος της σχέσης που περιέγραψε η Kleftra....
Εννοείται πως ένα είδος "αναφορας" το δίνουμε όλοι λίγο πολύ στον σύντροφό μας....αλλά σε όλα υπάρχουν και κάποια όρια, αναλόγως το άτομο... και εννοείται πως θα σε πάρει κάποια στιγμή στο άσχετο να σου πει πως θα έρθει να σε πάρει για καφέ ή φαγητό....δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από τον αυθορμητισμό....απλά το να γίνεται κάθε τρεις και λίγο και ενώ του έχεις πει εκ των προτέρων πως έχεις κανονίσει με φίλες και αυτός να σε παίρνει τηλ για κάτι καφέ ή φαγητό.....ε..τότε κάτι δεν πάει καλά....λάθος;;;; Και φυσικά να τον πάρεις ένα τηλέφωνο όταν είναι έξω με τους φίλους του (εφόσον αισθάνεσαι την ανάγκη να το κάνεις)....αλλά όχι κάθε τρεις και λίγο να τον πρήζεις.....Ελπίζω τώρα να σε βοήθησα λίγο για το τί ήθελα να πώ....

Αρχική Δημοσίευση από kleftra:

Το δίνω αναφορά με το ενημερώνω για να μην έχει ο άλλος μαύρα μεσάνυχτα έχει μεγάλη διαφορά

Click για ανάπτυξη...

Γι'αυτό και το έβαλα μέσα σε εισαγωγικά κλεφτρούλα μου, για να δώσω έμφαση στο ότι το να ενημερώνεις τον σύντροφό σου για τις κινήσεις σου κατά τη διάρκεια της μέρας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι σε καταπιέζει.

erodia μου, καταλαβαίνω ότι αναφέρεσαι σε ακραίες καταστάσεις, αλλά νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί-ες που δεν ανέχονται ούτε την φυσιολογική ενημέρωση προς τον σύντροφό τους. Θεωρούν απόλυτα νορμάλ το γεγονός ότι αποτελούν αυτόνομα όντα και ότι δεν είναι "υποχρεωμένοι" να ενημερώσουν ΚΑΝΕΝΑΝ για τις κινήσεις τους. Σε ποιό σημείο ξεκινάει η καταπίεση και πού παύει το δικαίωμα της ανεξαρτησίας?

Σαφώς δεν αναφέρομαι σε γελοίες καταστάσεις του στυλ "πετάγομαι στο περίπτερο για παγωτό και πήρα να σου το πω", αλλά σε περιπτωσεις τύπου "πέτυχα μια φίλη μου στον δρόμο πριν 3 ώρες, κάτσαμε για καφέ και ξέχασα να σου το πω μωρέ".

Ελενη αυτο που λες με το να κανεις ενα τηλεφωνημα δεν ειναι καταπιεση αλλοιμονο....ΑΛΛΑ πολυ σημαντικο ρολο παιζει το τι θα πεις στο τηλεφωνημα που θα κανεις και ποιος θα ειναι ο τονος της φωνης σου και το υφος!
Εαν δηλαδη εισαι downiaσμενη ή εγω αν ειμαι μεσα στα βογγητα και στα "ε...μπραβο...χαιρομαι που περνας καλα...εγω..ααχχ...τι να κανω μωρε εγω...εδω μεσα...κλεισμενος...κτλ κτλ" τοτε του αλλου του κανω την καρδια μανταρα και του χαλαω το βραδυ!
Το ιδιο και αν ειμαι "επιθετικος" ή "ειρωνικος","επικρητικος" κτλ κτλ
Τυπου:"Που εισαι;...Μπααα;;Εκει πηγατε για καφε;;;...ναι ε;;;...κανενα αλλο πιο σοβαρο μερος δεν βρικατε;;;"
'Η:
"Με ποιος εισαι;;;...(περιμενω και ονοματα ε!!!)...και ποιος Μιχαλης ειναι αυτος;;...και ποια ειναι αυτη που ειναι στην παρεα;;;και ποτε στην γνωρισαν τα παιδια;;;...τι ωρα θα πατε για ποτο;;;...που;;;" κτλ κτλ
Και φυσικα αυτο ειναι ενα ειδος καταπιεσης!Ουσιαστικα ειναι σαν να της κανω ψυχολογικο πολεμο, γιατι βγηκε με αλλους και οχι με εμενα!
Να μην μιλησω για τα απανωτα τηλεφωνηματα κτλ κτλ.
Εγω οπως εχω ξαναγραψει και στο thread με την ζηλεια, ολες αυτες τις συμπεριφορες δεν τις εγκρινω και ουτε τις ασπαζομαι οπως το ιδιο κανω με την ζηλεια.Το να μου λενε οτι η οποια καταπιεση-να δινω αναφορα που ειμαι και τι κανω, σημαινει και ενδιαφερων απο την μερια του αλλου προς το προσωπο μου, τοτε πολυ απλα δεν ξερει να ενδιαφερεται σωστα.
Απο την στιγμη που ειμαστε μαζι, παει να πει οτι μπορουμε να εμπιστευτουμε την επιλογη μας και οτι επικοινωνουμε με αυτην.Τετοιου ειδους καταπιεσεις δειχνουν ακριβως το αντιθετο!
Εχω φιλους εδω στην Ιταλια που μου λενε ΤΑ κουλα!
Τυπου, οτι οσο ειναι αυτοι Ιταλια οι κοπελες τους που ειναι Ελλαδα εχουν δυο επιλογες:
A)Nα μην βγαινουν καθολου μεχρι να γυρισει!
Β)Οπου και να πανε να δινουν αναφορα!
Και οταν εγω τουςλεω οτι η κοπελα μου ΔΕΝ ξερω που ειναι και με ποιους εχει βγει και οτι δεν την ρωταω, γιατι την εμπιστευομαι, με κοιτανε σαν εξωγηινο...
Φυσικα δεν μιλαω και να την γραφω κανονικοτατα για το τι κανει, αλλα δεν μπορω εγω π.χ. να ξερω οτι θα βγει για ποτο το Σαββατο και την Κυριακη να την παρω και να αρχισω:
"Που πηγες;"
"Με ποιους;"
"Ποιος αλλος ηρθε;"
"Τι ωρα γυρισες;"
Εγω δεν τα αντεχω και δεν τα κανω...Οταν επικοινωνησω μεσα στην φυσιολογικη συζητηση του ζευγαριου αυτα πανω κατω θα ειπωθουν.Τι να το κανω να αρχισω την ανακριση;ΔΕΝ κερδιζω τιποτα...
Τωρα το να λειπει τιποτα ωρες κι εγω να μην ξερω τιποτα και να μην μπορω να την βρω...εκει μπαινει και η ανησυχια μεσα!

Όσον αφορά την δουλειά, δεν το συζητώ καν.....Εννοείται πως εκεί δεν τίθεται θέμα "μ'εχεις γράψει, δεν με σκέφτεσαι καθόλου κ.λ.π."
Αλλά όταν πρόκειται για έξοδο, κατά την άποψη μου (την ταπεινή) θεωρώ ότι το να πάρεις ένα τηλέφωνο ή να στείλεις ένα μηνυματάκι στο έτερον ήμισι, έστω και την ώρα που θα κάτσεις στο μέρος που πήγες για να ξεσκάσεις και όχι από πριν, αλλά ούτε και αφού γυρίσεις σπίτι σου, φας, κάνεις μπάνιο και δεις και ένα DVD, είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις για να του δείξεις ότι πάντα είναι στη σκέψη σου....

Δεν ξέρω, ίσως να με θεωρείτε υπερβολική και καταπιεστική, αλλά εγώ προσπαθώ με αυτούς τους τρόπους να του αποδεικνύω ότι ακόμα και τις ώρες που είμαι με φίλους και περνάω καλά, εκείνον ΔΕΝ τον βγάζω από το μυαλό μου.....

Μάριε, σαφώς και συμφωνώ με το ύφος των τηλεφωνημάτων. Εγώ βέβαια αρχικά αναφέρθηκα στο τηλεφώνημα ως πράξη, και όχι στο τι θα ακολουθήσει (επίθεση-ειρωνία κ.λ.π.), αλλά έχεις απόλυτο δίκιο, ότι δεν αρκεί μόνο η πράξη.....

Αλλο αυτο που λες Ελενη για το τηλεφωνο και το sms και συμφωνω.
Πιο πριν ομως σου εξηγησα την διαφορα του τηλεφωνηματος με του..."τηλεφωνηματος"!!!

Καταρχήν θεωρώ πως η ανεξαρτησία δεν έχει όρια.....άλλωστε από μόνη της η λέξη κρύβει μια ανάλογη"δύναμη"....
Όσον αφορα την καταπίεση, συνεχή έλεγχο κλπ....ούτε και εδώ θεωρω πως υπάρχουν όρια, αυτά "αλλάζουν" ανάλογα με τις ανοχές και "αντοχές" του κάθε ατόμο......Εσύ δηλαδή θεωρείς φυσιολογικό το να στείλεις ένα sms ή να τον καλέσεις στο τηλ. γιανα τον /σε ακουσεις, εγώ το θεωρώ περιττό και εκτός αυτού με αυτή την πράξη θεωρώ (έτσι νιώθω εγώ)πως προσβάλλω τους /την /τον φίλο με τον οποίο βγήκα για ένα ποτο....Πραγματικά θεωρώ πως ο χρόνος που έχω για να δω τους φίλους μου είναι πολύ περιορισμένος και δεν τον "θυσιάζω" με τπτ και μάλιστα από την στιγμη που αποφάσίζω να βγω μαζί τους.....Δεν είναι ότι αδιαφορώ ή ότι δεν τον σκέφτομαι....απλά έτσι το βλέπω...έτσι το νιώθω....και χαίρομαι που και ο Μανώλης αντιδρά ακριβως σαν εμένα....το θεωρώ "χάρισμα"....γιατί αν το θέλεις και διαφορετικά.....ίσως με αυτό τον τρόπο να δίνουμε ο ένας στον άλλο την "ψευδαίσθηση" της ανεξαρτησίας, γιατι το βράδυ όταν βρισκόμαστε στο σπίτι μαλλώνουμεστην κυριολεξία για το ποιος από τους 2 θα μιλήσει πρώτος.!!!

Αρχική Δημοσίευση από erodia:

Καταρχήν θεωρώ πως η ανεξαρτησία δεν έχει όρια.....άλλωστε από μόνη της η λέξη κρύβει μια ανάλογη"δύναμη"....
Όσον αφορα την καταπίεση, συνεχή έλεγχο κλπ....ούτε και εδώ θεωρω πως υπάρχουν όρια, αυτά "αλλάζουν" ανάλογα με τις ανοχές και "αντοχές" του κάθε ατόμο......Εσύ δηλαδή θεωρείς φυσιολογικό το να στείλεις ένα sms ή να τον καλέσεις στο τηλ. γιανα τον /σε ακουσεις, εγώ το θεωρώ περιττό και εκτός αυτού με αυτή την πράξη θεωρώ (έτσι νιώθω εγώ)πως προσβάλλω τους /την /τον φίλο με τον οποίο βγήκα για ένα ποτο....Πραγματικά θεωρώ πως ο χρόνος που έχω για να δω τους φίλους μου είναι πολύ περιορισμένος και δεν τον "θυσιάζω" με τπτ και μάλιστα από την στιγμη που αποφάσίζω να βγω μαζί τους.....Δεν είναι ότι αδιαφορώ ή ότι δεν τον σκέφτομαι....απλά έτσι το βλέπω...έτσι το νιώθω....και χαίρομαι που και ο Μανώλης αντιδρά ακριβως σαν εμένα....το θεωρώ "χάρισμα"....γιατί αν το θέλεις και διαφορετικά.....ίσως με αυτό τον τρόπο να δίνουμε ο ένας στον άλλο την "ψευδαίσθηση" της ανεξαρτησίας, γιατι το βράδυ όταν βρισκόμαστε στο σπίτι μαλλώνουμεστην κυριολεξία για το ποιος από τους 2 θα μιλήσει πρώτος.!!!

Click για ανάπτυξη...

ΟΚ....Απλά λειτουργούμε διαφορετικά....Εγώ το θεωρώ πολύ γλυκό αν κατά τη διάρκεια της εξόδου του με τους φίλους του, αφιερώσει 1 λεπτό για να μου στείλει ένα "Σ'αγαπώ" ..... Και το ίδιο θα κάνω και εγώ στην ανάλογη περίπτωση.....Όσο για τον αν θα προσβληθεί ο φίλος-η που είναι μαζί μου, εεεε δεν νομίζω ότι 1 λεπτάκι είναι τόσο κακό.... Για να πας στην τουαλέτα χρειάζεσαι περισσότερη ώρα.

Αρχική Δημοσίευση από katerina:

Το θεμα νομιζω ειναι να μην θεωρεις οτι ΠΡΕΠΕΙ να σου στειλει ο αλλος γλυκουτσικα μηνυματακια ΚΑΘΕ φορα που βγαινει, για να μη νιωθεις για καποιον λογο ανασφαλης οσο ειναι εξω. Αν γινεται αυθορμητα ειμαι υπερ..

Click για ανάπτυξη...

+1 εδω απο εμενα.

Γενικα νομιζω οτι εξαρτωνται ολα απο τον τροπο.. Πχ, οι ερωτησεις που εγραψε καποιος πιο πανω (σχωρατε με δε θυμαμαι νικ) "τι κανεις, με ποιους, που, θα αργησεις" κτλ, τις εχω κανει απειρες φορες αλλα οχι ως ανακριση, αλλα απο ενδιαφερον (να στειλω και καναν χαιρετισμο στους φιλους, να μιλησω με κανεναν και τετοια). Αν παιρνεις με υφος και διαθεση για καβγα και κανεις τις ιδιες ερωτησεις, ο αλλος θα σε βρισει και θα χει και δικιο.

Click για ανάπτυξη...

Ακριβως αυτο εννοουσα, λεγοντας οτι δεν παιζει ρολο μονο το τηλεφωνημα αλλα και τι λες σε αυτο και το υφος-τονος που το λες!
Αρα...+1 και σε αυτο!

υπαρχει και η αλλη αποψη, οταν πιανετε τον εαυτο σας να αντιδρα ετσι στο συντροφο σας ΣΥΝΗΘΩΣ εχετε δικιο και πραγματι καποια ******* παιζει

Είναι δύσκολο να μην σε εμπιστεύεται το έταιρον ήμισυ καθόλου. Κι εγώ πέρασα από τέτοια σχέση και δεν είναι μόνο η καταπίεση που ενοχλεί, είναι αυτή η απολογητική στάση που έπρεπε να κρατάω γενικά. Όταν κατάλαβα τι τρέχει (γιατί δεν ήταν έτσι από την αρχή, σταδιακά έγινε το κακό) την έκανα με μεγάλη ταχύτητα.