Η επαναφορά της εμπιστοσύνης

passenger123 · 29-01-11

Έχοντας εμπειρίες άλλων δεκαετιών θα ήθελα να θέσω ένα θέμα προς συζήτηση .Μικρό παιδί πολλές φορές παίζοντας ανέμελα στις γειτονιές του πόλης που μεγάλωσα και όπως όλα τα παιδιά με την αθωότητα που τα διακρίνει ιδρωμένος έτρεχα στην αυλή κάποιου σπιτιού και ζητούσα ένα ποτήρι νερό να ξεδιψάσω το οποίο μου προσέφεραν πάντα με χαμόγελο και συστάσεις να μην ιδρώνω ,αυτή η παιδική μου αφέλεια και αθωότητα για ένα ποτήρι νερό όταν το είχα ανάγκη με ακολουθούσε πιστά σε όλη την διάρκεια της ζωής μου .
Μεγάλωσα , σπούδασα ,πήγα στρατό ,μπήκα στο αμόνι της ζωής και ακόμη πίστευα στο ίδιο πράγμα ..της αφέλειας του νά ζητήσεις κάτι τόσο απλού απο έναν συνάνθρωπο σου ( ένα ποτήρι νερό ) και να σου δοθεί .
Σε πρόσφατη συζήτηση με φίλους όταν τέθηκε για κουβέντα το θέμα της σημερινής κοινωνίας και του "χάσματος" μεταξύ των ανθρώπων της διπλανής ή της πιό πέρα πόρτας εγώ έθεσα την ερώτηση , αν τους χτυπούσε κάποιος την πόρτα και ζητούσε ένα ποτήρι νερό τί θα έκαναν ;
Οι απαντήσεις που πήρα βεβαίωσαν ένα πράγμα στο μυαλό μου , ότι το να κερδίσεις σήμερα την αξιοπιστία του άλλου για ένα τόσο μικρό πράγμα ( ένα ποτήρι νερό ) δεν είναι εύκολο όσο φαίνεται .
Εσείς τι γνώμη έχετε πάνω στο θέμα , θα δίνατε σε έναν άνθρωπο που θα χτυπούσε την πόρτα σας ένα ποτήρι νερό χωρίς δεύτερη σκέψη ή θα κάνατε κάτι άλλο ;

rosa azul · 29-01-11

Εξαιρετικο το θεμα που εθεσες Δημητρη και παρα πολυ επικαιρο...Kαι παλι το θεμα της αλλοτριωσης στο προσκηνιο....Οπως πολυ σωστα επισημαινεις ,παλια οταν ημασταν παιδια,τοτε που παιζαμε στις γειτονιες,στις αλανες,διψαγαμε και ζητουσαμε ενα ποτηρι νερο και μας το δινανε...τοτε που τα καλοκαιρια κοιμομασταν στις αυλες ή με ανοιχτα παραθυρα ....χωρις να φοβομαστε μηπως ''μας την πεσει κανενας''...και ολη μερα η πορτα και τα παραθυρα στο σπιτι ηταν ανοιχτα....για να αεριζεται....Σημερα τα πραγματα ειναι αλλιως....κλεισαν οι πορτες, κλεισαν τα παραθυρα...και το '' σπιτι'' μπορεις να το προσομοιασεις με την ''ψυχη''' του ανθρωπου...το ιδιο πραγμα ειναι...Αφου κλεισαν οι πορτες και τα παραθυρα (για διαφορους λογους....αποξενωση των ανθρωπων ,εγκληματικοτητα κα.) δυσκολα ανοιγουν στον συνανθρωπο....για ενα ποτηρι νερο...Αυτα σαν γενικη διαπιστωση...
Επι προσωπικου τωρα μιλωντας....,εχω τοποθετηθει σε παρομοια θεματα πανω κατω και σε αλλα τοπικ του site ....Προσπαθω στη ζωη μου -οσο μπορω- ''αυτο το ποτηρι νερο'' να το προσφερω σε οποιον μου το ζηταει και, οπως εχω ξαναπει, ''κρατω την πορτα της ψυχης μου ανοικτη'' για οποιον μου κτυπησει....Ειναι σταση ζωης ....Αυτο, γιατι a priori θεωρω οτι ,οποιος κτυπαει την πορτα μου εχει την αναγκη μου -διψαει- και αυτο το λιγο ...εστω..νερο που μου περισευει οφειλω να του το προσφερω... χωρις ανταλλαγματα .. με ολη μου την καρδια για να τον ξεδιψασω...Αλλωστε ,κατα τον ιδιο τροπο ,κτυπαω και εγω ,οπως και ο καθενας μας ,σε καποια στιγμη της ζωης του ,καποια πορτα για ενα ποτηρι νερο...και ολοι μας θελουμε αυτη την πορτα να την βρουμε ανοικτη.....

Αυτη ειναι η θεωρηση μου...........Ισως ειμαι γραφικη για καποιους ...ca me t'egale ........... :whistle:

moonlight · 29-01-11

σε ισογειο μενατε τοτε στις γειτονιες? εχει διαφορα. οι γειτονες ηταν στην αυλη και ολοι γνωριζονταν μεταξυ τους. τωρα αν κτυπησιες καποιου το κουδουνι σε μια πολυκατοικια και του ζητησεις ενα ποτηρι νερο σιγουρα μπορει να παραξενευτει, να φοβηθει, να ειναι σκεπτικος ως προς το αν πρεπει να το κανει ή οχι. ομως ειμαι σιγουρη οτι θα βρεθουν ακομα και σημερα ανθρωποι που ειναι προθυμοι να βοηθησουν τον συνανθρωπο τους. δεν εχουν αποκτηνωθει ολοι, ακομα.

δεν φταιει ομως ο απλος ανθρωπος για το οτι εγινε καχυποπτος. φταιει η αυξηση της εγκληματικοτητας που τον κανει να γινεται αναγκαστικα για να επιβιωσει.
εγω ας πουμε σε συγκριση με τους γονεις μου βλεπω διαφορες στον τροπο σκεψης. οταν παω στο σουπερμαρκετ παραδειγμα εχω εννοια της τσαντας μου, οι γονεις μου τους βλεπω θα την αφησουν στο καροτσακι να πανε πιο κατω να κοιταξουν κατι, νομιζουν οτι ειναι ακομα οι εποχες οι δικες τους, και ακους παντα αν ειμαι μαζι τους εμενα με τροπο να υπενθυμιζω οτι πρεπει να πανε κοντα.

δυστυχως οι εποχες που ειχαμε τις πορτες ανοιχτες εχουν περασει. τωρα και ασφαλειας πορτες να εχεις φοβασαι παλι. θυμαμαι ενα διαστημα στην αθηνα πριν κατι χρονια υπηρχε εξαρση ληστειων στα σπιτια και καθε βραδυ ακουγες να γινονται ληστειες σε σπιτια και ειχαν τρομοκρατηθει ολοι. τα ριχνανε ολα στους αλλοδαπους και ειχαν παρει σβαρνα και οι ελληνες και οι ξενοι τα σπιτια και δεν ειχαν αφησει σπιτι. ε αντε να κοιμηθεις με ηρεμια. γιαυτο παντα ελεγα οτι λατρευω την αθηνα αλλα οχι για να ζησω για παντα. τωρα δυστυχως εχουμε γινει παντου αθηνα. :/:

Η επαναφορά της εμπιστοσύνης

passenger123

Εκκολαπτόμενο μέλος

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

moonlight

Διάσημο μέλος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες