self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
28-04-11
21:12
Ο κόκορας λαλεί μανιασμένα επάνω στον φράκτη
και πέφτει νεκρός απʼ την ομίχλη.
Ο νεοσσός σπάει το τσόφλι του
και κάνει τα πρώτα του βήματα τρικλίζοντας τρυφερά
στα μαλλιά μιας παράξενης γυναίκας που βρίσκονται απλωμένα στον κάμπο.
Και οι άνθρωποι αμέριμνοι διασκεδάζουν στʼ ακρόχειλα της φωτεινής χαράδρας
τώρα ξέρω γιατί έφυγες
δεν άντεξες την σύγκριση :
Αν ποτέ μας γυριστεί η Δραχμή, θα 'ναι σαν κόρη που επιστρέφει στο σπιτικό της, μετά από επί χρόνια εκπόρνευσής της, από τους πάσης φύσεως προπολεμικούς, χουντικούς και μεταπολιτευτικούς της νταβάτζήδες. Μία κόρη ξεσχισμένη(ς) τιμής, υπόληψης και σωθικών της, αλλά μετανοιωμένη!
Πόσος λόγους έχει άραγε, εκεί στα πληγωμένα σωθικά της, για να μας εκδικηθεί, που σαν εθνικά αυτοπροσδιοριζόμενη κοινωνία την παραδώσαμε τόσο άσπλαχνα σε κάποιους νταβατζήδες, επειδή, λέει, χρωστούσαμε "ακόμη και το δάνειο προς τον Κολοκοτρώνη"; Και πως μπορεί να μας εκδικηθεί, τώρα που θα την καλούσαμε πίσω, στο σπιτικό της;
Προβληματίζομαι, αν και άνεργος, έντονα τον τελευταίο καιρό, πως θα είχα μούτρα να ξανανταμώσω κατάμουτρα τη "Δραχμή μας", χωρίς να ανοίξει η γη από κάτω μου...να με φάει, από ντροπή, που σχεδόν έχω ξεχάσει ότι υπήρχε ποτέ!
υγ: Αν μπορείς, καλή μας, μη γυρίζεις πίσω...Έλεος! Τι θα λένε οι γείτονες;
τρίζουν τα κόκκαλα νυχτερίδας του δεσμώτη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
05-02-10
13:35
αποφάσισα ότι πήρα το τόπικ πολύ σοβαρά
ξαναμοιράζω :
https://pitsirikos.blogspot.com/2005/06/blog-post_111841914629228576.html
ξαναμοιράζω :
https://pitsirikos.blogspot.com/2005/06/blog-post_111841914629228576.html
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
21-01-10
21:16
Ο κόκορας λαλεί μανιασμένα επάνω στον φράκτη
και πέφτει νεκρός απʼ την ομίχλη.
Ο νεοσσός σπάει το τσόφλι του
και κάνει τα πρώτα του βήματα τρικλίζοντας τρυφερά
στα μαλλιά μιας παράξενης γυναίκας που βρίσκονται απλωμένα στον κάμπο.
Και οι άνθρωποι αμέριμνοι διασκεδάζουν στʼ ακρόχειλα της φωτεινής χαράδρας
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικός αυτόχειρας κρέμεται από τα χείλη του κόκορα
και η ομίχλη λαλεί ένα πένθιμο σκοπό
βήματα τρεκλίζουνε , τρυφερά σπάνε
τσουρουφλισμένοι νεοσσοί , πρώτα στα μαλλιά της και μετά ξαπλωμένα στον κάμπο
γυναίκα παράξενη , παράξενα διασκεδάζει
αντί για ανθρώπους φωτεινές χαράδρες την ακολουθούν
και δράττουνε αδιαμαρτύρητα τους καρπούς του ιδρώτα της
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικά θα κύλαγε σαν ποτάμι
μακρυά να πάρει τα ουρλιαχτά των συννέφων που μαζεύτηκαν
μα μένει εδώ αφημένος με τους κομήτες τον χεριών της να χορεύουνε
και δύο τρία αστέρια να κοιτάνε απορημένα
ξημέρωσε και ύστερα νύχτωσε ξανά και πάλι φως
αλίμονο στα μάτια που δεν κλείνουνε ποτέ
βαρύ το φορτίο των σκέψεων που κλαίνε
και δεν υπάρχουνε δάκρυα που να χαμογελάνε μόνα τους
χρειάζεται άμυνα όταν σε πολεμούνε
χρειάζεται πόλεμος όταν αφήνεται μόνη της η πίστη
γύρισες , ναι , το είχες πει
μα οι σάλπιγγες των χίλιων κόσμων έχουνε τώρα σιωπήσει
άργησες σε ένα βουβό ραντεβού - μην κοιτάς το ρολόι
οι δείκτες είναι αμόνια και ο χρόνος συμπαγής μνήμη
αυτός στέκεται και εμείς πέφτουμε
αυτός τραγουδάει και εμείς ψάχνουνε έναν στίχο
τώρα ο φράκτης κρεμάστηκε , ιδανικός αυτόχειρας και τράπουλα σημαδεμένη
τι θα φέρει το επόμενο και σε ποιον θα το φέρει
όσο οι πόρτες κλείνουνε κοροΐδευτικά τα παράθυρα θα μεγαλώνουν
τα μαλλιά της τώρα χρυσαφένια στάχια
σοδειά και τροφή και δηλητήριο άσπιλο
βήματα τρεκλίζουνε , τρυφερά σπάνε
αν δεν έρθεις απόψε δεν θα έρθεις ποτέ
αν διάβασες ανάμεσα σε αυτές τις σειρές τα διάβασες όλα
αν ήξερα ότι δεν θα μάθαινες ποτέ
θα πέθαινα αμέριμνος σε χίλιες παραισθήσεις
συγχαρητήρια , είμαστε οι τυχεροί επισκέπτες
όμως δεν έπρεπε να είμαστε εδώ
αντίο , η αυλαία πέφτει μα είμαστε σε αντίθετη πλευρά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
self-instructive depressing
Περιβόητο μέλος
Ο self-instructive depressing αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 6,397 μηνύματα.
06-09-09
17:15
Αγαπητοί συνφορουμίτες , θα δώσω και εγώ το παρόν σε αυτό το θέμα αλλά επιτρέψτε μου αν θέλετε , σαν πρώτο ποστ να μην αποκαλύψω μια δική μου δημιουργία αλλά να σταθώ σε μία εκ των πιο σημαντικών επιρροών μου που με ώθησαν να ασχοληθώ με το γράψιμο και αν ακόμα δεν ειναι σουρεαλιστικό είναι σαφώς ακατάσχετο . Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις μούντζες που θα λάβω εκ των υστέρων . Αφιερωμένο εξαιρετικά σε αυτήν που αφιερώθηκε στην Τέχνη - και τώρα ωσαν τον έρμο ψαλιδοχέρη όταν χιονίζει , δεν είναι παρά τα ρινίσματα καθώς σμιλεύει τα έργα της εκεί ψηλά στον ουρανό . Εδάδ δικό σου
Φαρμάκι έχω στην ψυχή,
φέρνει μαυρίλα θολερή, στα στήθια μου.
Νύχτα αξημέρωτη ξανά,
με το πιοτό της με κερνά, εβίβα μου!
Σκοτάδι πίνω για πιοτό,
πω πω πω πω, πω πω πω πω,
Ντέφι της λύσσας μου κρατώ,
πωπωπωπω, πωπωπωΠωωω...
και το μυαλό μου είναι θολό,
πωπωπωπω, πω πω πω πω…
...και το μυαλό σου είναι θολό,
και το δικό της πιο λειψό.
Σας εθολώσαν τα λεφτά...
Γεια σου Φανφάρα φαφλατά!
Κοκορίκου!
Κοκορίιιιικουουουου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.