Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
18-07-11
05:11
Πάλι πέφτεις σε δίλημμα. Το καράβει δεν βούλιαζε, θα βούλιαζε απ' την καταιγίδα. Με τον καπετάνιο ζωντανό, θα μπορούσε το καράβι να μην βουλιάξει, διαφορετικά θα επικρατούσε αταξία και όλοι θα πνιγόντουσαν.
Το πρόβλημα στο αρχικό σκεπτικό μου είναι ποιος μπορεί να κρίνει αποτελεσματικά ποιος είναι δυνατός και ποιος όχι, γιατί εκτός απ' τη δύναμη του σώματος υπάρχει και η δύναμη της ψυχής. Αν κρίναμε μόνο με βάση τους μυς, τότε τα γυναικόπαιδα θα έπρεπε να θυσιαστούν πρώτα.
Δὲ μιλῶ γιὰ τὴ λέμβο στὴν ὁποῖα βρέθηκαν οἱ ἐπιβάτες. Μιλῶ γιὰ τὸ καράβι ποὺ προσέκρουσε σὲ παγόβουνο... Ὁ καπετάνιος σὲ καμία περίπτωση δὲν ἐγκαταλείπει τὸ πλοῖο του...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
17-07-11
05:19
Εγώ θα δίκαζα με το εξής σκεπτικό. Αν ο καπετάνιος ήταν άξιος και δυνατός αρκετά για να βρίσκεται ανάμεσα στους 7 που τράβηξαν το κουπί μέχρι τέλους και όσοι επιλέχθηκαν ήταν όντως οι δυνατότεροι στην κωπηλασία, θα τον απάλλασσα. Σε αντίθετη περίπτωση θα τον καταδίκαζα.
Η λογική μου λέει ότι κανένας νόμος των ανθρώπων δεν είναι πάνω από τους νόμους της φύσης. Αν δεν υπήρχε αποδεδειγμένα δόλος να τη σκαπουλάρει ο ίδιος ή οι φίλοι του, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φυσικό γεγονός και το δικαστήριο των ανθρώπων είναι αναρμόδιο να κρίνει αντικειμενικά την περίπτωση.
Ὅσον ἀφορᾷ στὸν καπετάνιο, διαφωνῶ κάθετα. Σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχαῖες παραδόσεις τῆς θάλασσας, ὅταν ἕνα πλοῖο βουλιάζῃ, ὅ καπετάνιος ὑποχρεοῦται νὰ θυσιασθῇ μαζὶ μὲ τὸ καράβι του καὶ νὰ ἀφήσῃ τοὺς ἄλλους νὰ σωθοῦν. Μᾶλλον ὁ συγκεκριμένος δὲν κατάλαβε ἀκριβῶς τί ἐσήμαινε νὰ κατέχῃ αὐτὸ τὸ ἀξίωμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
26-02-10
01:51
Ναι, όταν κάποιος αδυνατεί να αντιμετωπίσει ένα δίλημμα, είτε λιποθυμάει, είτε το φορτώνει στο θεό. Είναι αρκετά βολικός για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, εφόσον αντιλαμβάνεσαι το αδιέξοδο της ηθικής, αφού όπως λες κάνει κύκλο, πώς γίνεται να δέχεσαι τη χριστιανική ηθική ως θέσφατο;
Η χριστιανική ηθική δεν είναι ένα σύστημα κανόνων το οποίο αν το ακολουθήσεις σώζεσαι και αν το παραβείς κολάζεσαι. Η χριστιανική ηθική εκπηγάζει από το γεγονός ότι «Ο Θεός αγάπη εστίν» και ουσιαστικά καλεί τους χριστιανούς να μιμηθούν το παράδειγμα του Χριστού ο οποίος ό,τι έκανε, το έκανε από αγάπη στον άνθρωπο. Άρα, η λύδια λίθος κάθε πράξης είναι αν αυτή εκπηγάζει από αγάπη στον Θεό και στους συνανθρώπους. Σε τέτοια ακραία διλήμματα πάντως, είναι λογικό να εμπιστευθείς την πράξη σου σε αυτόν ο οποίος είναι η αγάπη και αυτός θα πράξει σωστά πάντα
Με δεδομένο ότι ο Θεός δεν μπορεί να στρέψει το τιμόνι λοιπόν, στην ουσία Πέτρο, θα σκότωνες τους πέντε.
Ο Θεός μπορεί να κάνει οτιδήποτε αν το θελήσει. Ό,τι κάνει όμως δεν αντιστρατεύεται στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. Δεν είπα πάντως ότι δεν θα στρίψω το τιμόνι. Είπα ότι εκείνη την στιγμή εφ'όσον θα έχω ζητήσει την βοήθεια του Θεού στην πράξη μου θα κάνω ό,τι προστάξει η συνείδησή μου. Το οποίο δεν μπορώ σε καμμία περίπτωση να το προδικάσω τώρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.