Άλλα μηνύματα του μέλους musicrain1 σε αυτό το thread

Αρχική Δημοσίευση από Μιχάλης:

musicrain1 εχουμε διαφορετικες αποψεις.


προτειμω τον προβληματισμο που στοχευει στην εστω και ,υπο περιορισμους ,υλοποιηση ενος στοχου και την ποιοτικη αναβαθμιση μιας πτυχης της καθημερινοτητας μας ,παρα σε ολα εκεινα τα θετικα συναισθηματα που δημιουργουνται στο παιχνιδι και ισως σε καποιοn (οχι σε μενα) να εχουν θετικα αποτελεσματα και στην real life .

αποψεις ειναι αυτες ,το θεμα ειναι ποια σταση ειναι η πιο αποδοτικη για τον κοινωνικο περιγυρο στον οποιο ζουμε,αλλωστε προτειμω να διαβαζω βιβλια παρα να ασχολουμαι πολλες ωρες σε ενα παιχνιδι,αυτα πλεον δεν με απασχολουν για πανω απο μια ωρα την εβδομαδα...

Click για ανάπτυξη...

Τις οποίες σέβομαι απόλυτα ! Και εγώ άλλωστε προτιμώ ένα καλό βιβλίο από ένα παιχνίδι και δεν είμαι καν τακτικός gamer. Παρ' όλα μου φάνηκαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και αισιόδοξες οι απόψεις της MCGonigal και γι' αυτό , σαν crash-test, προσπαθώ να τις "υποστηρίξω" !

Ήδη μία αδυναμία της θεωρίας της κατά τη γνώμη μου είναι ότι δεν αναλύει σε βαθύτερο επίπεδο την προέλευση των θετικών συναισθημάτων που προκαλούν τα online games - που εξηγεί και γιατί αυτά τα συναισθήματα λείπουν απ' την πραγματικότητά μας: είναι η έλλειψη αρνητικών συνεπειών στις περιπτώσεις αποτυχίας - δεν υπάρχει δηλαδή ο φόβος του λάθους, όλα είναι αναστρέψιμα. Τα βάζεις με κάποιον δυνατότερό σου και "πεθαίνεις"; Ξαναγεννιέσαι. Αποτυγχάνεις σε μία αποστολή; Ξαναδοκιμάζεις. Δεν σου αρέσει ο χαρακτήρας σου; Φτιάχνεις έναν καινούργιο. Στη real life όμως αυτό φυσικά δε γίνεται και η απειλή του λάθους αποτελεί την ειδοποιό της διαφορά με τα online games...