Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
06-01-11
12:51
Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό νοήμον ον του πλανήτη, ιδιότητα για την οποία είναι ιδιαίτερα περήφανος, σε σημείο που να θεωρεί ότι όλη η πλάση είναι κτήμα του, έδαφος, αέρας, ζώα, φυτά και του προσφέρονται εκ θεού για ακραία εκμετάλλευση.
Υπάρχουν βασικά δύο σχολές σκέψεις επʼ αυτού. Αν θεωρήσουμε ότι αναφερόμαστε στην εκδοχή του Φώυερμπαχ περί Θεού, ότι δλδ ο άνθρωπος κατασκευάζει τον Θεό του, τότε καταλήγουμε στην παραδοχή ότι ο άνθρωπος θέλει να έχει τη ψιλή κυριότητα του κόσμου. Αν όμως δεχθούμε, ότι και ο άνθρωπος είναι ένα δημιούργημα κάποιου άκτιστου Θεού, τότε του φθάνει και του περισσεύει η επικαρπία επί του κόσμου. Πάντως, όπως επισημαίνει και Αλέξανδρος Σμέμαν στο κείμενό του «Για να ζήσει ο κόσμος», ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να καταφάγει όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Στην εκδοχή εξάλλου αυτής της αρχής εδράζει και το σκοτεινό βάθος του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Πράγματι, τα έργα της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της τέχνης τα οποία έχει επιτύχει, αποδεικνύουν ότι το ανθρώπινο μυαλό στ' αλήθεια περιέχει μεγαλόπνοη λογική και άπειρες ικανότητες.
- Όπως και την μέγιστη εξ αυτών, ήτοι την ικανότητα να κάνει λάθη(αμαρτίες κλπ) και να μετανοεί. Δεν είναι άσχετο προς αυτό, που η βιβλική θεώρηση της Δημιουργίας (Γένεσις) εμφανίζει τον Δημιουργό-Θεό να μεταμελείται πλειστάκις. Προφανώς πρόκειται για μία θεώρηση του Θεού, κατʼ εικόνα του ανθρώπου , χαρακτηριστική για όλες τις φυλετικές θεωρήσεις και που θέλει να δικαιώνει την οπτική του Φώυερμπαχ. Πλην όμως προέκυψε η χριστιανική θεώρηση, που αντέστρεψε το κάτοπτρο, γιʼ αυτό δε και ο Ιησούς Χριστός υπήρξε το πιο μισητό όσο και επικίνδυνο ανθρώπινο πρόσωπο στην ιστορία της, για την ιουδαϊκή περί θεού θεώρηση.
Από την άλλη πλευρά, είναι φανερό από τα γεγονότα, ότι παρά το γεγονός πως οι άνθρωποι είμαστε ιδιαίτερα έξυπνοι ως είδος, μπορούμε επίσης να γίνουμε εξαιρετικά κουτοί όταν πρόκειται για κάποιες πτυχές της λήψης των αποφάσεών μας. Η πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση, σύμφωνα με τη Λόρι Σάντος, επικεφαλής του Comparative Cognition Laboratory (CapLab) του Yale, αποτελεί παράδειγμα της ανθρώπινης αδεξιότητας. "Παρακολουθούμε τα εργαλεία που με μοναδικό τρόπο κατασκευάσαμε, ώστε να εξάγουμε τους πόρους μας από το περιβάλλον, να σκάνε στα μούτρα μας. Παρακολουθήσαμε τις χρηματοπιστωτικές αγορές, που μοναδικά δημιουργήσαμε -- αυτές οι αγορές που υποτίθεται ότι θα ήταν απρόσβλητες από την ανοησία -- τις είδαμε να καταρρέουν μπροστά στα μάτια μας".
[FONT="][/FONT]
-Θεωρώ αξιοσημείωτο εδώ, που η Λόρι Σάντος χρησιμοποιεί τον πρώτο πληθυντικό ( «κατασκευάσαμε», «δημιουργήσαμε» κλπ), κατά τρόπο μάλλον γενικευτικό και εν πολλοίς αυθαίρετο. Εκτός βέβαια αν θεωρεί, ότι τελικά οι άνθρωποι προσκυνήσαμε τον «Μαμμωνά», αντί του Θεού. Γιατί, όπως λέει ο Ι.Χ., ή τον Θεό θέλεις προσκυνήσει ή τον Μαμμωνά.
Πάντως δε συμμερίζομαι την άποψή της για ανθρώπινη αδεξιότητα. Θα δεχόμουν όμως τη συγκριτική υστέρηση της ανθρώπινης επιδεξιότητας, έναντι εκείνης του «Μαμμωνά» και όλων των πνευματικών τέκνων του.
- Ναι, έτσι μάλλον είναι. Γιʼ αυτό όμως, αγαπητή μου Λόρι, προτείνεται η συγχώρεση «εβδομηκοντάκις επτάκις»Tο πιο ενδιαφέρον είναι πως ενώ φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις και όχι μόνο στα οικονομικά μας, είμαστε επιρρεπείς σε λανθασμένες αποφάσεις, εντούτοις έχουμε την αδικαιολόγητη τάση να τα επαναλαμβάνουμε και να προσκολλόμαστε σ' αυτά. Όπως μας λέει η ομιλήτρια: "Φαίνεται όμως ότι οι κοινωνικοί επιστήμονες πράγματι κατανοούν ότι οι περισσότεροι από εμάς, όταν βρεθούμε μέσα σε συγκεκριμένες καταστάσεις, θα κάνουμε πολύ συγκεκριμένα λάθη. Τα λάθη αυτά, είναι στην πραγματικότητα προβλέψιμα. Τα κάνουμε ξανά και ξανά. Δεν επηρεάζονται από τη σωρεία των σχετικών αποδείξεων. Όταν λαμβάνουμε αρνητικά αποτελέσματα εμείς και πάλι, την επόμενη φορά που αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση, τείνουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη".
[FONT="][/FONT]
[FONT="][/FONT]
Υπάρχουν δύο διαφορετικοί τρόποι να ερμηνεύσει κανείς τούτη την αλλόκοτη τάση για προσκόλληση στα ίδια λάθη. Ο ένας είναι πως επειδή ακριβώς είμαστε ιδιαίτερα ευφυές είδος, καταφέρνουμε να δημιουργούμε τεχνητά περιβάλλοντα, όπως στην περίπτωση που εξετάζουμε το διεθνές χρηματοπιστωτικό-χρηματιστηριακό σύστημα, τα οποία εμπεριέχουν τόσο μεγάλο βαθμό περιπλοκότητας, ώστε τελικά να φεύγουν από τον έλεγχό μας. Εάν το πρόβλημά μας ήταν αυτό, θα ήταν τότε αρκετά ελπιδοφόρο, αφού θα σήμαινε ότι εύκολα θα λυνόταν το πρόβλημα των ανθρώπινων λαθών, ειδικά στα παγκόσμια συστήματα που έχουμε δομήσει. Το μόνο που θα είχαμε να κάνουμε είναι να σκεφτούμε ορθολογικά και να σχεδιάσουμε καλύτερα τα συστήματά μας.
[FONT="]
[/FONT]
[FONT="]Τα συστήματα δεν αντιπροσωπεύουν το είδος, αλλά τα μειονεκτήματά του και πρωτίστως, τις πονηρές συγκαταβάσεις προς την εξουσία (με τις διάφορες μορφές της).[/FONT][FONT="][/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.