Άλλα μηνύματα του μέλους Juliette! σε αυτό το thread

δεν πιστευω οτι οποιος μπαινει στην διαδικασια να εκδικηθει χαλαει απαραιτητα την ψυχολογια και την ενεργεια του...
Μπορει να εχει περασει καιρος απο τοτε που ο αλλος σε πληγωσε.. και συ να εχεις συγχωρησει απλως να μην εχεις ξεχασει... και με πολυ ηρεμη και ισορροπημενη ψυχολογια να του ανταποδωσεις αυτο που του αξιζε πολυ νωριτερα
Νομιζω εν βρασμω ψυχης δεν μπορεις να λειτουργησεις λογικα, αστο καλυτερα να κρυωσει....

επισης πολλες φορες μας δινεται η ευκαιρια να συγχωρεσουμε ανθρωπους κ δεν το κανουμε...

πιστευω οτι στην πλειοψηφια των περιπτωσεων οταν δεν συγχωρουμε τοτε μαλλον δεν σημαινε κατι ουσιαστικο η σχεση μας με αυτον τον ανθρωπο
(εξαιρω τις περιπτωσεις οπου εχουμε συγχωρεσει επανειλημμενα)

Φοβερο... απο τα αγαπημενα μου του Καβαφη..

Ισως θα ταιριαζε κι ενα ακομη δικο του


Κι αν δε μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: Μη την εξευτελίζεις
μες στη πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.


Μη την εξευτελίζεις πιαίνοντάς τη,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς τη
στων σχέσεων και των συναναστροφών
τη καθημερινήν ανοησία,
ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική.

πιστευω στην εκδικηση, κι οσες φορες καταπιεστηκα και δεν εκανα πραξη τα σχεδια μου..
μου εμειναν απωθημενα...
ενα παρε-δωσε ειναι η ζωη (καποιο μελος το ειπε αυτο, δεν θυμαμαι ποιος)

το να θελεις να εκδικηθεις καποιον που σε πληγωσε, δεν σημαινει απαραιτητα οτι θα κρατησεις μεσα σου ολα τα αρνητικα συναισθηματα... ισως η εκδικηση να ειναι και μια πραξη λυτρωσης για τους πιο τολμηρους, οταν γινεται συνειδητοποιημενα