Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
17-06-07
14:25
Καλά στα λέει αν και πάλι τα πράγματα είναι υποκειμενικά.Η αγαπημένη μου βιβλιοπώλης (και βιβλιοφάγος η ίδια) είναι της άποψης, ότι στις μικρότερες ηλικίες οι περιγραφές κουράζουν. Τα παιδιά θέλουν δράση. Στις μεγαλύτερες ηλικίες όμως αρέσουν οι περιγραφές.
Άλλωστε μιλάμε για την τέχνη του λόγου, και περι ορέξεως κολοκυθόπιτα σε οποιαδήποτε κριτήριο και αν το δεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
17-06-07
01:13
Και γιατί ρε φίλε η λογοτεχνία πρέπει να είναι περιγραφές που πλατιάζουν 10 τόνους χωρίς λόγο? Υπάρχει αυτό κάπου στον ορισμό της λογοτεχνία? Εγώ μια χαρά γουστάρω κάποια βιβλία.Αν διαβάζεις καλά όμως θα δεις ότι λέω ότι από μικρός δεν γούσταρα τις περιγραφές που πλατιάζουν και ξαναπλατιάζουν.Ρε αδερφέ, αυτό πες τόσην ώρα! "Δε γουστάρω λογοτεχνία", έτσι απλά, όχι με θεωρίες περί ποσότητας/ποιότητας και άλλα τέτοια. Υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι να το πει κανείς αυτό το "δε γουστάρω και μη με πρήζετε με τη λογοτεχνικούρα σας" και καταλαβαίνω απόλυτα όσους αντιδρούν έτσι. Αλλά το ότι με το να αποκλείεις τη λογοτεχνία από τη ζωή σου χάνεις κάτι (πολλά μάλιστα) , χάνεις. Αδιαμφισβήτητα.
Τελοσπάντων, γούστο σου, καπέλο σου κι επιλογή δική σου στην τελική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
16-06-07
14:27
Προφανώς άλλωστε βαριέμαι ασύστολα τις περιγραφές χωρίς λόγο. Εδώ το βαριόμουν στα βιβλία των μαθηματικών. Προφανώς όμως επίσης και κάποιοι δεν μπορείται να καταλάβετε δεν διαφορετικότητα στα κριτήρια στην προσέγγιση του θέματος διαβάζω ένα βιβλίο.Προφανώς εσενα κύριε Deselene σε απασχολεί μόνο η πλοκή μιας ιστορίας
Από μικρός δεν μάρεσαν οι περιγραφές και από μικρός μου έκανε τρομερή εντύπωση το εξορισμού συμπέρασμα ότι είμαι λάθος και κάτι κάπου χάνω. Δεν χάνω τίποτα. Αν ακολουθούσα την γενική παροπιδιασμένη άποψη και προσέγγιση η απάντηση μου θα ήταν ότι κάποιοι βρίσκουν πράγματα εκεί που δεν υπάρχουν. Αλλά εγώ δεν την ακολουθώ αυτή. Τα κριτήρια μου είναι προσωπικά, και εκφέρουν προσωπικά θέλω,γούστα και αντανακλούν στοιχεία ίσως του χαρακτήρα μου. Εγώ αυτό το καταλαβαίνω! Οι κάποιοι από τους υπόλοιπους?
Ποτέ δεν είπα και δεν νομίζω κανένας (προς αυτή την άποψη) να είπε κάψτε τα βιβλία. Απλά δεν μας απασχολούν όπως εσάς.
Μου την έσπαγε ο τρόπος= δλδ το γεγονός ότι εν έγραφα το θάψιμο που ήθελα αλλά εγκωμίαζα μια μη πω πόσο κιλών ....Θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω για το κατά πόσον αυτά καθ'εαυτά τα κείμενα σου προκάλεσαν απέχθεια για το μάθημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Μήπως έφταιγαν οι καθηγητές και ο τρόπος διδασκαλίας? Εγώ καθ'όλη την φοίτηση μου στο Λύκειο μίσησα όλα τα μαθήματα...
Αλλά δεν μάρεσε πολλές φορές ούτε το θέμα. Δεν γουστάρω τα ποιήματα ρε αδερφέ. Ειλικρινά τα μισώ. Καθομαι τώρα εγώ να σκέφτομαι τι θέλει να πει ο ποιητής με τους πόσους τόνους ναρκωτικών είχε πάρει ή γιατί το μυαλό του πέταγε αλλού. Οκ γούστο του καπέλο του, αλλά το ποιήμα σαν σύληψη δεν μαρέσει. Άρα έχω πρόβλημα και με την ύλη που γινόταν πιο έντονο, επειδή δεν μπορούσα να εκφρταστώ ότι δεν μαρέσει καθώς θα ήμουν didaskally incorrect.
Ευτυχώς το σχολείο και ένα τμήμα τον κολημένων ηλιθιοτήτων που μου επιβάλονταν τελείωσε. Ποτέ ξανά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
13-06-07
13:10
Το κριτήριο για σένα δεν είναι οι διαφορετικές ιστορίες. Τα κριτήρια για τον καθένα στην αποδοχή ή όχι καθαρά σε επίπεδο γούστου μιας τέχνης είναι υποκειμενικά.Και οι πιθανές παραλλαγές των κριτηρίων άπειρες.Το κριτήριο δεν είναι οι διαφορετικές ιστορίες, ούτε η ποσότητα τους...άμα ήταν έτσι θα καθόμασταν να διαβάζουμε παριλήψεις ταινιών και βιβλίων στο wikipedia ή κάπου αλλού. 10 ιστορίες σε 10 λεπτά...
Σου ξαναλέω, αυτή η σύγκριση που κάνεις δεν έχει κανένα νόημα, όπως και η σύγκριση λογοτεχνίας/κινηματογράφου γενικότερα. Απλά την κάνουμε χάριν συζητήσεως.
Γιαυτό και μισούσα το μάθημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο σχολείο. Εγώ ήθελα να θάψω. ¨Ηθελα να πω πόσο αδιάφορο με αφήνουν τα κείμενα ορισμένων. Ο λόγος? Ένας και μόνος. Δεν ικανοποιούσαν τα κριτήρια μου, εν συντομία δεν ήταν του γούστου μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
12-06-07
10:38
Εϊναι απλό. Μια ταινία μια ιστορία, Ένα βιβλίο μια ιστορία.Δεν καταλαβαίνω τη λογική σου περί ποσότητας/ποιότητας. Η ανάγνωση ενός βιβλίου απαιτεί περισσότερο χρόνο ακριβώς επειδή σε υποχρεώνει να επεξεργαστείς περισσότερες πληροφορίες!
Τι νόημα έχει αυτό το ζύγισμα ("να πάρω 10 κιλά ταινίες η 2 1/2 κιλά βιβλία?...χμμμ...) που κάνεις?
Στον ίδιο χρόνο
10 ταινίες =>10 ιστορίες μέτρια αποροφημένες αν θες την έκφραση
2 βιβλία => 2 ιστορίες πολύ καλύτερα αποροφημένες
Αν το κριτήριο είναι η διαφορετικές ιστορίες και όχι η μαγεία τότε η ταινία σίγουρα τα χώνει στο βιβλίο.
Καταλαβαίνεις τώρα?
Και αν θες να στο πάω και ένα βήμα παραπέρα, αν υποθέσεις ότι 1 στις 4 ιστορίες βγαίνουν καλές και σε ικανοποιούν τότε από τις 10 ταινίες οι 2 ή 3 θα είναι καλές ενώ στο βιβλίο μία ή καμία. Οκ τα νούμερα είναι από το μυαλό μου αλλά ελπίζω να καταλαβαίνεις την γενική ιδέα.
Αλλά και πάλι εξαρτάται από το κριτήριο που προσεγγίζεις το ζήτημα. 10 εξόδους το μήνα μέτριες ή μία και καλή αλλά με την αβεβαιότητα να είναι μάπα το καρπούζι? Όποιος πει και τα δύο κλέβει.
Ένα καλό που έχουν τα μη μυθιστορικά βιβλία είναι ότι δεν υπάρχει ιστορία ώστε πχ να απογοητευθείς από το τέλος. Από την αρχή καταλαβαίνεις την ποιότητα του κειμένου αλλά και του θέματος που διαπραγματεύται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.