Noisette
Περιβόητο μέλος
Η Φωτεινός Θάλαμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συντάκτης και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 4,754 μηνύματα.
23-08-11
15:24
Τότε δεν υπάρχει ΜΙΑ απάντηση. Αν η φωτογραφία είναι αποτέλεσμα σκέψης και έκφρασης, θα πρέπει να συνοδεύεται από ανάλογη σκέψη που θα τοποθετεί κάπου τη φωτογραφία με τρόπο που να μπορεί να εκφράσει τη σκέψη.
Γι' αυτό σου έβαλα τον JR ...
Τι άλλο περιμένεις ν' ακούσεις; Από εκεί και πέρα είναι σαν να ρωτάς αν μια ταινία είναι καλύτερη στο σπίτι ή στον κινηματογράφο.
Wherever I lay my hat, that's my home.
Σε ένα γενικό πλαίσιο, όμως είναι η ίδια...η φωτογραφία που αποτελεί την σκέψη και την τοποθέτηση του κάπου. Οκ...ο καθένας έχει διαφορετική σκέψη και τοποθέτηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν τόσες φωτογραφίες όσες και οι τοποθετήσεις! Θα ήταν τρελό!
Γενικά, όμως τώρα ξεφεύγουμε λίγο από τον λόγο που άνοιξα αυτό το θέμα... Νομίζω πως τα ζητήματα που έθεσα προς σκέψη και απάντηση είναι ξεκάθαρα και πολύ σημαντικά για κάθε φωτογράφο. Περιμένω κι' άλλες απόψεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Noisette
Περιβόητο μέλος
Η Φωτεινός Θάλαμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συντάκτης και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 4,754 μηνύματα.
23-08-11
15:05
Χμμ...ας γίνω πιο συγκεκριμένη λοιπόν... Αν θέλουμε να βάλουμε και εδώ μία ταμπέλα...νομίζω πως αυτό που θα την περιέγραφε καλύτερα είναι η φωτογραφία-εμπειρία-βίωμα-έκφραση. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή. Η φωτογραφία μία είναι. Ο καθένας ασχολείται με αυτό που τον εκφράζει (γι'αυτό και υπάρχουν τα είδη της φωτογραφίας). Αλλά η φωτογραφία παραμένει να είναι μία. Εδώ εννοώ την φωτογραφία που είναι αποτέλεσμα σκέψης και έκφρασης. Απόδοσης και απεικόνισης.Θα πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένη.
Πρέπει λοιπόν να μας δώσεις περισσότερα στοιχεία γι' αυτό που σε απασχολεί.
Μεγάλη αλήθεια... Νομίζω πως η μνήμη των ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών απειλεί να κατασπαράξει την μνήμη του ατόμου. Εισβάλλει καθημερινά, με την απλότητα της χρήσης της και ορμάει χωρίς δεύτερες σκέψεις...σε προκαλεί να την χρησιμοποιήσεις και από θύτης γίνεσαι θύμα...
Κι αυτό με κόστος να το έχεις σε ένα άλμπουμ αργότερα
για να μπορείς να το αποδείξεις στον εαυτό σου.
Όπως είπε και η Ισι, υπάρχει το άλλο θέμα για να τα σχολιάσουμε αυτά...αλλά εφόσον τα είπες, δεν μπορώ παρά να μην τα σχολιάσω!
Σύμφωνώ!Τι εννοώ. Όλοι μπορούν να φωτογραφήσουν ένα ηλιοβασίλεμα (και όλοι το κάνουν βασικά). Όταν όλοι όμως πιστεύουν πως αυτόματα έγιναν και καλλιτέχνες, τότε κάτι πάει στραβά.
Ποιος; Ποιος;Γιατί υπάρχουν και υπηρέτες της τέχνης στην φωτογραφία.
Έχω γνωρίσει έναν.
Πέθανε πριν είκοσι χρόνια.
Όχι πάλι αυτή η σύγκριση...Θα μου πείτε, συγκρίνεις την φωτογραφία με την ζωγραφική;
Ναι.
Γιατί ο Ρεμπραντ δεν είχε την δυνατότητα να φωτογραφίσει. Το χρώμα και το φως πήγαζαν από μέσα του.
Ενώ, για τους φωτογράφους, το χρώμα είναι θέμα σοπ και το φως πηγάζει με φλας.
Για τους περισσότερους, βασικά.
Ναι...οι φωτογράφοι αρχικά ήθελαν να μοιάσουν στην ζωγραφική (pictorealism) αλλά κατάλαβαν οι φωτογράφοι πως αυτό που ήθελαν να πετύχουν (δηλαδή να εξαλείψουν την μηχανική φύση της φωτογραφίας) δεν θα το κατάφερναν με αυτό τον τρόπο και έκτοτε έχουν γίνει τεράστια βήματα μπροστά και η φωτογραφία είναι μία αυτοδύναμη.
Γιατί αυτό έχει μεγαλύτερη αξία από αυτό? Γιατί να μπαίνουμε σε σύγκριση εφόσον μιλάμε για τελείως διαφορετικά είδη έκφρασης;
Κατά συνέπεια, που πιστεύεται πως θα πρέπει ή θα θέλατε η φωτογραφία σας να είναι συνοδευμένη; Υπάρχει τόπος; Αν ναι, ποιος είναι αυτός; Γιατί τον επιλέξατε;
Για τους παλιούς...πιστεύετε πως οι σελίδες του βιβλίου είναι το αληθινό σπίτι μίας εικόνας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.