Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,506 μηνύματα.
25-03-12
18:51
Διαβάζω το θέμα ως πρώτο ανάγνωσμα της ημέρας μιας και δεν έχω πολλή ώρα που ξύπνησα (17:00) και πραγματικά, ενώ δεν ποστάρω σχεδόν ποτέ αν δεν έχω πιεί καφέ ή τσάι, μετά του απαραίτητου μισαώρου ακρόασης θεάρεστης μουσικής του Armin, σήμερα θα το κάνω και ελπίζω να το συντάξω με τρόπο που να μην αντικατοπτρίζει τη θολούρα στο κεφάλι μου.
Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό είναι αυτή: Έλλειψη επικοινωνίας.
Βλέπω άτομα που έχουν το σεβασμό μου, όπως ο parafernalia και η IL Pensiero να αναλώνονται σε έναν έντονο διάλογο και να υποστηρίζονται ο καθένας από εξίσου αξιοσέβαστα άτομα που πίστευα ότι θα διέκριναν πρώτα αυτό που διέκρινα εγώ και ύστερα θα έτρεχαν να υποστηρίξουν τόσο έντονες απόψεις. Ειλικρινά σας το λέω, βιαστήκατε να "αρπαχτείτε" και να χωριστείτε σε στρατόπεδα όλοι, κάτι που πραγματικά με λυπεί απίστευτα, γιατί πίστευα όλοι μας είχαμε αποκοπεί από στείρες αντιλήψεις και πως είχαμε την κριτική ικανότητα να γνωρίζουμε τη διαφορά του σωστού από το λάθος. Αντίθετα αρχίζω και πιστεύω ότι όλοι είμαστε ήσυχοι και δημοκράτες και υπέρ της ισότητας των φύλων, μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί ένας πρωτέας να πετάξει μια άποψη, να χαλάσει η ισορροπία και να βγούν οι στείρες απόψεις από τον καθένα μας για μια ακόμα μάχη μεταξύ των φύλων. Αλήθεια, πόσο πραγματικά έχουμε δεχτεί την ισότητα στη ζωή μας; Μήπως ελάχιστα; Μήπως όσο χρειάζεται για να διατηρούμε ένα αποδεκτό κοινωνικό προφίλ στο άλλο φύλο; Μήπως όσο χρειάζεται μέχρι να εμφανιστεί μια "πρωτεϊκή" άποψη που θα βγάλει τις πραγματικές μας σκέψεις στη φόρα;
Είναι δυνατόν να βλέπω απόψεις "θα μείνετε με το πουλί στα χέρια" ή "απήυδησα από τις Ελληνίδες και θα πάω στις Αγγλίδες" να υποστηρίζονται και να επικροτούνται σθεναρά; Εκτός και αν η IL Pensiero και ο Parafernalia γνωρίζονται και πετάνε κάποιου είδους υπονοούμενα ο ένας στον άλλο (οπότε όσοι τα στηρίξατε πιστέυοντας ότι στηρίζετε καθαρά απόψεις, μάλλον εκτεθήκατε), η άλλη πιθανότητα είναι να έχουμε χάσει όλοι τη μπάλα εδώ μέσα και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος ή οτιδήποτε άλλο, για να τη σώσει, οπότε έχουμε εκτεθεί όλοι γιατί δεν το σταματάμε.
Μίλησε ο αγαπητός Parafernalia για Αγγλίδες. Δυστυχώς πέρα από ένα ταξίδι στην Αγγλία, δεν έχω άλλη εμπειρία από Αγγλίδες (και τότε ήμουν και 5 ετών οπότε τι να καταλάβω).
Θα μιλήσω όμως για παρόμοιο σκηνικό με Ελληνίδα την οποία μόλις θυμήθηκα λόγω του ονόματός της (θα καταλάβετε):
Πάνε πόσα 6 χρόνια; Δε θυμάμαι. Γύρναγα ένα βράδυ από την ΑΣΟΕΕ και άλλαζα γραμμή στο Μοναστηράκι. Εκεί ακριβώς που υπάρχει το mind the ΓΑΠ between the train and the platform (). Ήμουν τραυματισμένος στον προσαγωγό για λόγο που δεν θυμάμαι, και ήθελα να βγω από το συρμό με ασφάλεια.
Έρχεται και με βοηθάει ένα πολύ ωραίο κορίτσι σα τα κρύα τα νερά, και μου λέει "Φαίνεσαι να πονάς πολύ, θέλεις λίγο να καθήσεις στο παγκάκι; Πάμε!" και με βοήθησε να πάμε ως απέναντι που έχει τα παγκάκια. Καθήσαμε λοιπόν και μιλήσαμε για κανα τέταρτο μέχρι να ξε-πονέσω. Την έλεγαν Χρυσαυγή (και μάλιστα της έκανα πλάκα αν τη λένε Χρυσή Αυγή -- τώρα καταλάβατε πως τη θυμήθηκα), ασχολείτο με έργα βιτρώ και περίμενε τη μητέρα της στον ίδιο σταθμό. Ούτε άλλους σκοπούς είχε, ούτε κέρασμα ήθελε, ούτε γκόμενο φαινόταν να ψάχνει, ούτε τίποτα. Με βοήθησε, μου έκανε παρέα και μετά σηκώθηκα τη χαιρέτησα και έφυγα.
Δεν έγινε στο Λονδίνο αλλά στην Αθήνα όλο αυτό. Και μάλιστα για να πάω και στην άλλη μεριά της IL Pensiero, αυτό έγινε ενώ ήμουν 2 χρόνια χωρίς σχέση (από το 2004). 2 ολόκληρα χρόνια. Δεν κάθησα ούτε να μισήσω τις Ελληνίδες γιατί εγώ δεν είχα το κρεβάτι μου γεμάτο, ούτε με το που με πρόσεξε αυτή η κοπέλα να αρχίσω να της μιλάω γιατί "Ω! Έχει και βυζά μεγάλα". Ήταν καλή μαζί μου, πολύ καλή, και μου άρεσε αυτό, το σεβάστηκα. Θα μου πεις αφού σου άρεσε γιατί δεν της ζήτησες να βγείτε. Δεν ξέρω, ίσως γιατί είμαι ρομαντικός και ήθελα αυτά τα 15 λεπτά να ήταν όσο πιό τέλεια γινόταν χωρίς να εμπλεκόταν κανένας εγωιστικός λόγος ανάμεσα σε μένα και στην κοπέλα. Απλά ο αλτρουισμός και η καλοσύνη. Βέβαια, που ξέρεις τι μπορεί να γινόταν, αλλά και πάλι, ακριβώς επειδή δεν ξέρω και δεν το επεδίωξα, έχω ακόμα αυτή την όμορφη μνήμη μέσα μου ακριβώς έτσι και όχι κάπως αλλιώς.
Και να σας πω και κάτι τελευταίο; Στα τελείως πρώιμα νιάτα μου, έχω υπάρξει κι εγώ το "δριμύ κατηγορώ" απέναντι σε "πουτανάκια που πάνε με φραγκάτους και μπρατσωμένους" και ακουγόμουν πολύ γενίκευση και ιστορία. Όμως η αλήθεια είναι μια:
Δε θέλω να με θέλουν ούτε για το όποιο σώμα μου ούτε για τα όποια λεφτά μου. Θέλω να με θέλουν για μένα. Αυτή την ερώτηση πρέπει να κάνει ο πρωτέας στον εαυτό του. Για τι πράγμα θέλει να τον θέλουν. Αντιστοίχως τι θέλει αυτός. Κοριτσάκι σαν αυτά που περιέγραψε ή ΓΥΝΑΙΚΑ;
Και τα δυο φύλα θα ιδρώσουν πολύ για να βρούν αυτό το κάτι ιδανικό στην αντίπερα όχθη. Προσωπικά έχω ιδρώσει απίστευτα στη ζωή μου, έχω κλάψει, έχω πικραθεί, έχω πέσει συναισθηματικά και έχω ξανασηκωθεί, έχω πει "αει γαμήσου θα παλέψω" (ναι χύμα χωρίς αστεράκια να το χωνέψουμε), γιατί αυτό είναι η ζωή, μια πάλη, κι άμα δε βρέξεις κώλο δεν τρως ψάρι...
Έπρεπε να πάει 2012 για να νιώσω χαρούμενος, ήρεμος , ότι βρήκα κάτι που πραγματικά ήθελα, κι αυτό δεν καθιστά όλο το παρελθόν μου αποτυχημένο. Όχι. Και οι χυλόπιτες είχαν κάτι να προσφέρουν, και οι θεούσες είχαν κάτι να προσφέρουν, και τα πουτανάκια που πέφτανε στο δρόμο μου είχαν κάτι να προσφέρουν, και οι αξιοπρεπείς κοπέλες που απλά δεν τράβαγε άλλο είχαν κάτι να προσφέρουν... ΟΛΑ έχουν κάτι να προσφέρουν, όλα είναι δρόμος και εξαρτάται η ευτυχία μας από τον προορισμό. "Εγώ αυτό εκεί στο βάθος θέλω" φώναζα, και ΟΧΙ ότι μου πέφτει στο δρόμο μου. Αυτά φίλε πρωτέα είναι εμπόδια, δεν είναι αυτά που θέλεις. Αυτό που θέλεις είναι στο βάθος.
Γι αυτό εκνευρίζομαι όταν βλέπω τέτοιες αψιμαχίες εδώ μέσα. Σαν αδερφάκια που παλεύουν στον κήπο με σφαλιάρες για το ποιός θα παίξει με τα Tublo (τα θυμάστε τα χρωματιστά τουβλάκια; ) και να γκρεμίζει ο ένας τον πύργο του άλλου. Δικό σας είναι γαμώτο το ρημάδι, αδέρφια είστε, πάρτε το και χτίστε κάτι από κοινού... Μα τόσο κοντόφθαλμοι έγιναν οι άνθρωποι ξαφνικά ρε γαμώτο; Τόσο;
Η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό είναι αυτή: Έλλειψη επικοινωνίας.
Βλέπω άτομα που έχουν το σεβασμό μου, όπως ο parafernalia και η IL Pensiero να αναλώνονται σε έναν έντονο διάλογο και να υποστηρίζονται ο καθένας από εξίσου αξιοσέβαστα άτομα που πίστευα ότι θα διέκριναν πρώτα αυτό που διέκρινα εγώ και ύστερα θα έτρεχαν να υποστηρίξουν τόσο έντονες απόψεις. Ειλικρινά σας το λέω, βιαστήκατε να "αρπαχτείτε" και να χωριστείτε σε στρατόπεδα όλοι, κάτι που πραγματικά με λυπεί απίστευτα, γιατί πίστευα όλοι μας είχαμε αποκοπεί από στείρες αντιλήψεις και πως είχαμε την κριτική ικανότητα να γνωρίζουμε τη διαφορά του σωστού από το λάθος. Αντίθετα αρχίζω και πιστεύω ότι όλοι είμαστε ήσυχοι και δημοκράτες και υπέρ της ισότητας των φύλων, μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί ένας πρωτέας να πετάξει μια άποψη, να χαλάσει η ισορροπία και να βγούν οι στείρες απόψεις από τον καθένα μας για μια ακόμα μάχη μεταξύ των φύλων. Αλήθεια, πόσο πραγματικά έχουμε δεχτεί την ισότητα στη ζωή μας; Μήπως ελάχιστα; Μήπως όσο χρειάζεται για να διατηρούμε ένα αποδεκτό κοινωνικό προφίλ στο άλλο φύλο; Μήπως όσο χρειάζεται μέχρι να εμφανιστεί μια "πρωτεϊκή" άποψη που θα βγάλει τις πραγματικές μας σκέψεις στη φόρα;
Είναι δυνατόν να βλέπω απόψεις "θα μείνετε με το πουλί στα χέρια" ή "απήυδησα από τις Ελληνίδες και θα πάω στις Αγγλίδες" να υποστηρίζονται και να επικροτούνται σθεναρά; Εκτός και αν η IL Pensiero και ο Parafernalia γνωρίζονται και πετάνε κάποιου είδους υπονοούμενα ο ένας στον άλλο (οπότε όσοι τα στηρίξατε πιστέυοντας ότι στηρίζετε καθαρά απόψεις, μάλλον εκτεθήκατε), η άλλη πιθανότητα είναι να έχουμε χάσει όλοι τη μπάλα εδώ μέσα και να μην υπάρχει ένας άνθρωπος ή οτιδήποτε άλλο, για να τη σώσει, οπότε έχουμε εκτεθεί όλοι γιατί δεν το σταματάμε.
Μίλησε ο αγαπητός Parafernalia για Αγγλίδες. Δυστυχώς πέρα από ένα ταξίδι στην Αγγλία, δεν έχω άλλη εμπειρία από Αγγλίδες (και τότε ήμουν και 5 ετών οπότε τι να καταλάβω).
Θα μιλήσω όμως για παρόμοιο σκηνικό με Ελληνίδα την οποία μόλις θυμήθηκα λόγω του ονόματός της (θα καταλάβετε):
Πάνε πόσα 6 χρόνια; Δε θυμάμαι. Γύρναγα ένα βράδυ από την ΑΣΟΕΕ και άλλαζα γραμμή στο Μοναστηράκι. Εκεί ακριβώς που υπάρχει το mind the ΓΑΠ between the train and the platform (). Ήμουν τραυματισμένος στον προσαγωγό για λόγο που δεν θυμάμαι, και ήθελα να βγω από το συρμό με ασφάλεια.
Έρχεται και με βοηθάει ένα πολύ ωραίο κορίτσι σα τα κρύα τα νερά, και μου λέει "Φαίνεσαι να πονάς πολύ, θέλεις λίγο να καθήσεις στο παγκάκι; Πάμε!" και με βοήθησε να πάμε ως απέναντι που έχει τα παγκάκια. Καθήσαμε λοιπόν και μιλήσαμε για κανα τέταρτο μέχρι να ξε-πονέσω. Την έλεγαν Χρυσαυγή (και μάλιστα της έκανα πλάκα αν τη λένε Χρυσή Αυγή -- τώρα καταλάβατε πως τη θυμήθηκα), ασχολείτο με έργα βιτρώ και περίμενε τη μητέρα της στον ίδιο σταθμό. Ούτε άλλους σκοπούς είχε, ούτε κέρασμα ήθελε, ούτε γκόμενο φαινόταν να ψάχνει, ούτε τίποτα. Με βοήθησε, μου έκανε παρέα και μετά σηκώθηκα τη χαιρέτησα και έφυγα.
Δεν έγινε στο Λονδίνο αλλά στην Αθήνα όλο αυτό. Και μάλιστα για να πάω και στην άλλη μεριά της IL Pensiero, αυτό έγινε ενώ ήμουν 2 χρόνια χωρίς σχέση (από το 2004). 2 ολόκληρα χρόνια. Δεν κάθησα ούτε να μισήσω τις Ελληνίδες γιατί εγώ δεν είχα το κρεβάτι μου γεμάτο, ούτε με το που με πρόσεξε αυτή η κοπέλα να αρχίσω να της μιλάω γιατί "Ω! Έχει και βυζά μεγάλα". Ήταν καλή μαζί μου, πολύ καλή, και μου άρεσε αυτό, το σεβάστηκα. Θα μου πεις αφού σου άρεσε γιατί δεν της ζήτησες να βγείτε. Δεν ξέρω, ίσως γιατί είμαι ρομαντικός και ήθελα αυτά τα 15 λεπτά να ήταν όσο πιό τέλεια γινόταν χωρίς να εμπλεκόταν κανένας εγωιστικός λόγος ανάμεσα σε μένα και στην κοπέλα. Απλά ο αλτρουισμός και η καλοσύνη. Βέβαια, που ξέρεις τι μπορεί να γινόταν, αλλά και πάλι, ακριβώς επειδή δεν ξέρω και δεν το επεδίωξα, έχω ακόμα αυτή την όμορφη μνήμη μέσα μου ακριβώς έτσι και όχι κάπως αλλιώς.
Και να σας πω και κάτι τελευταίο; Στα τελείως πρώιμα νιάτα μου, έχω υπάρξει κι εγώ το "δριμύ κατηγορώ" απέναντι σε "πουτανάκια που πάνε με φραγκάτους και μπρατσωμένους" και ακουγόμουν πολύ γενίκευση και ιστορία. Όμως η αλήθεια είναι μια:
Δε θέλω να με θέλουν ούτε για το όποιο σώμα μου ούτε για τα όποια λεφτά μου. Θέλω να με θέλουν για μένα. Αυτή την ερώτηση πρέπει να κάνει ο πρωτέας στον εαυτό του. Για τι πράγμα θέλει να τον θέλουν. Αντιστοίχως τι θέλει αυτός. Κοριτσάκι σαν αυτά που περιέγραψε ή ΓΥΝΑΙΚΑ;
Και τα δυο φύλα θα ιδρώσουν πολύ για να βρούν αυτό το κάτι ιδανικό στην αντίπερα όχθη. Προσωπικά έχω ιδρώσει απίστευτα στη ζωή μου, έχω κλάψει, έχω πικραθεί, έχω πέσει συναισθηματικά και έχω ξανασηκωθεί, έχω πει "αει γαμήσου θα παλέψω" (ναι χύμα χωρίς αστεράκια να το χωνέψουμε), γιατί αυτό είναι η ζωή, μια πάλη, κι άμα δε βρέξεις κώλο δεν τρως ψάρι...
Έπρεπε να πάει 2012 για να νιώσω χαρούμενος, ήρεμος , ότι βρήκα κάτι που πραγματικά ήθελα, κι αυτό δεν καθιστά όλο το παρελθόν μου αποτυχημένο. Όχι. Και οι χυλόπιτες είχαν κάτι να προσφέρουν, και οι θεούσες είχαν κάτι να προσφέρουν, και τα πουτανάκια που πέφτανε στο δρόμο μου είχαν κάτι να προσφέρουν, και οι αξιοπρεπείς κοπέλες που απλά δεν τράβαγε άλλο είχαν κάτι να προσφέρουν... ΟΛΑ έχουν κάτι να προσφέρουν, όλα είναι δρόμος και εξαρτάται η ευτυχία μας από τον προορισμό. "Εγώ αυτό εκεί στο βάθος θέλω" φώναζα, και ΟΧΙ ότι μου πέφτει στο δρόμο μου. Αυτά φίλε πρωτέα είναι εμπόδια, δεν είναι αυτά που θέλεις. Αυτό που θέλεις είναι στο βάθος.
Γι αυτό εκνευρίζομαι όταν βλέπω τέτοιες αψιμαχίες εδώ μέσα. Σαν αδερφάκια που παλεύουν στον κήπο με σφαλιάρες για το ποιός θα παίξει με τα Tublo (τα θυμάστε τα χρωματιστά τουβλάκια; ) και να γκρεμίζει ο ένας τον πύργο του άλλου. Δικό σας είναι γαμώτο το ρημάδι, αδέρφια είστε, πάρτε το και χτίστε κάτι από κοινού... Μα τόσο κοντόφθαλμοι έγιναν οι άνθρωποι ξαφνικά ρε γαμώτο; Τόσο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,506 μηνύματα.
24-03-12
03:23
Τον πότη όμως, τον κάνουν τα ποτά!
Είσαι μέθυσος, μπέκρος και οινομανής! Φέρτο εδώ το μπουκάλι να το αδειάσω εγώ... εσένα σου κάνει κακό!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,506 μηνύματα.
24-03-12
01:42
Ναι βρε παιδί μου αλλά άλλο το 50ευρο κ άλλο το 10ευρο. Με 10 ευρώ καμία και κάνεις δεν θα έχει οικονομικό πρόβλημα αν κεράσει 1 φορά. Το 50ευρο πάει πολύ κ για πρώτη φορά και αν επαναλαμβάνεται . Το point μου είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις από τον ΄συντροφό τους. Όχι όλες αλλά πολλές. Δεν χρειάζεται ο άλλος ναχει φράγκα για ναχει κ κοπέλα.
Εγώ μιλάω για την ανάγκη μερικών κολλημένων κορασίδων για την επίδειξη ιπποτισμού μέσω του χρήματος (του ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ποσού), κι εσύ κάθεσαι και μου μιλάς για το τι ποσό συνιστά υπερβολή. Και μόνο η πίεση από την κοπέλα για ιπποτισμό, είναι αρκετή, έστω και για κέρασμα του ενός Ευρώ. Δε λέω ότι συμβαίνει με όλες, αλλά με κάποιες. Συμφωνούμε ξέρεις πάνω κάτω... Συμφωνούμε...
Συμφωνώ ότι τα αγόρια πρέπει να ψάχνουν κ εσώτερα αλλά το μίνι δεν συνεπάγαται ντε και καλά "ψάχνω φραγκάτο".
Εγω δεν είπα πριν 5 λεπτά ότι " και φυσικά δεν πάει προς τα λεφτά η αναφορά σε αυτό";
Δεν πάει προς τα κεί, πως το λένε, δεν το υπεννόησα ούτε καν ξυστά. Για άλλο λόγο το είπα... Εντάξει; Τώρα καλύφθηκες;
ΥΓ: Σκας γάιδαρο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,506 μηνύματα.
24-03-12
01:09
Όσον αφορά τα 50ευρω νομίζω ότι δεν έχεις δίκιο. Ναι, όντως πιστεύω ότι η πλειονότητα των γυναικών προτιμούν να τις κεράσει ο άνδρας στο 1ο ραντεβού αλλά δεν περιμένουν να ξοδέψει και 50ευρα, 100ευρα, να αφήσει και το εσώρουχό του στο μαγαζί κλπ. Νομίζω ότι αναμένουν να τους κεράσουν μόνο τον 1ο καφέ ή το 1ο ποτό. Μπορεί όμως να κάνω κ λάθος.
Επίσης, το μίνι δεν συνεπάγεται αυτομάτως "θέλω σπόνσορα". Σημασία έχει η νοοτροπία - προσωπικότητα της εκάστοτε κοπέλας κ όχι το πόσο κοντή είναι η φούστα της
Έ μα κι εσύ, όπου 50άρικο, βάλε 10ρικο. Τη φιλοσοφία παρουσιάζω, το ποσό σε χάλασε;
Το μίνι άσε τι συνεπάγεται και τι όχι. Είναι ένα μεγάλο θέμα, άσχετο με το παρόν, και φυσικά δεν πάει προς τα λεφτά η αναφορά σε αυτό. Αυτό πάει στα αγόρια να μην επιλέγουν γκόμενα με βάση επιφανειακά χαρακτηριστικά αλλά να την ψάχνουν και λίγο εσώτερα τη δουλειά.
Εντάξει τώρα, σε κάλυψα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,506 μηνύματα.
23-03-12
22:42
Ίσως πρέπει να επιλέγεις κοπέλες με άλλα κριτήρια.
Συμφωνώ. Οι εμπειρίες της πίσω πόρτας είναι ένα εξαιρετικό κριτήριο! Φαντάζεσαι να πας με τον παργαλάτσο όξω καμαρωτός και να σου πει η άλλη "μόνο πρωκτικό φιλάρα, ο κόλπος είναι κλειστός σήμερα";;
Κατάπτυστες πρωκτολάγνες του αισχίστου είδους... Όχι τίποτε άλλο, αλλά έβγαλαν και τη δικαιολογία τώρα ότι από το πολύ το πρωκτικό σπάνε και οι πέτρες στα νεφρά και είναι ότι καλύτερο για τις υπερήλικες παρτενέρ...
Υπέροχη, στον τίμιο αγώνα σου για τον επαναπροσδιορισμό των κριτηρίων, θα με βρείς στο πλάι σου. Κόλπος ξαναμμένος, ποτέ νικημένος! Ακούω πρωκτός και με πιάνει πυρετός!
Νομίζω ότι δεν υπάρχουν κοπέλες που να στέκονται στα 50 € ή στο γεγονός να κερνάει ο άντρας τις κοινές εξόδους τους.
Έλεος δηλαδή.
Κοίτα να δεις φίλε, άσχετα αν το πόστ το ξεκίνησα στην πλάκα για να τσινίσω την κυρία άνωθεν, με σένα θα το συνεχίσω στο πολύ σοβαρόθεν....
Υπάρχουν κοπέλες που στέκονται στα 50 ευρώ, κι άμα δε το κάνεις σε κοιτάνε στραβά λες και τους γ...σες την υπερήλικη θεία με τις πέτρες στα νεφρά που προείπα.
Το θέμα είναι ότι για κάθε μια τέτοια "επι χρήμασι" ραντεβουδιάρα κορασίδα τας πόδας ορθοαναδιπλούμενη, υπάρχουν άλλες 10 σοβαρές που έχουν τη δική τους μόρφωση, τη δική τους δουλειά, το δικό τους αυτοσεβασμό, και δέχονται να τα βάλουν μισά μισά (ενίοτε και να κεράσουν αυτές, γιατί δεν είναι ντροπή να σε κεράσει και η γυναίκα που και που).
Το ζουμάκι του θέματος είναι τι επιλέγουμε εμείς οι άντρες. Πρέπει να τα θέλει και λίγο ο κώλος σου για να πας με μια τέτοια που θέλει μόνο το χρήμα, κι άμα δεν τα θέλει ο κώλος σου, τουλάχιστον οφείλεις στον εαυτό σου να είσαι έξυπνος και να διακρίνεις έγκαιρα την παγίδα και να σηκωθείς να φύγεις. Άμα βλέπεις την άλλη και κάνει συζητήσεις για χρήμα και πόσα παίρνεις και πόσο μισθό είχε ο πρώην μου, και στην καφετέρια του υπουργείου ο καφές έχει 2 ευρώ και δε μπορώ να τον πληρώσω γιατί αγόρασα Φερράρι και μου κέρασε τον καφέ η Μήτση, ε χέσε με, δεν έχεις πέσει και στα καλύτερα!
Στην τελική ρε φίλε, δε σου κάνει και δεν της κάνεις. Πήγαινε εσύ με μια που έχει πιό νορμάλ απαιτήσεις ζευγαρώματος, κι άσε την άλλη να πάει να βρεί σπόνσορα. Είναι ανάγκη να χαλάμε τις καρδιές μας; Μάθετε να έχετε στόχους στη ζωή σας και να ερωτεύεστε με ότι πληρεί τα αισθηματικά σας θέλω. Όχι ότι σας σηκώνει το κάτω κεφάλι απλά επειδή έχει μ...ί κι ένα μίνι ως τον αφαλό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.