Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
23-07-12
14:23
Δεν έχω ιδέα, αλλά λογικά κάτι που μοιάζει, θα υπάρχει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
19-10-08
14:24
Εχω παρατηρήσει με βεβαιότητα πλέον πως οι περισσότεροι άνθρωποι χωρίζουν τους συντρόφους τους σε δύο βασικές κατηγορίες: σε αυτούς που βασικά είναι για να περνάς καλά (αν υπάρχει και κάτι περισσότερο, έχει καλώς, αλλά και να μην υπάρχει, δεν δημιουργείται κάποιο θέμα) και σε αυτούς που είναι για ..γάμο, παιδιά, οικογένεια (και με τους οποίους πάλι περνάς καλά, αλλά δεν έχεις τρελές απαιτήσεις από εκείνους στο σεξ και στο ερωτικό γενικά κομμάτι της σχέσης). Ελάχιστοι θεωρούν πως θα βρουν κάποιον να τους καλύπτει τόσο σε επίπεδο επικοινωνίας, κατανόησης, συμβίωσης, σταθερότητας κλπ όσο και σε επίπεδο ερωτικό (με τρελή χημεία, πάθος αχαλίνωτο, σεξ σαν τα κουνέλια κλπ ).
Από τη μία μου ακούγεται λογικό να μην έχεις το ίδιο τρελό πάθος μετά από δέκα χρόνια σχέσης όπως είχες στην αρχή, οπότε πιθανά να έχουν δίκιο όσοι λένε πως το πάθος δεν πρέπει να μετράει πολύ σε μια σοβαρή σχέση(=σχέση γάμου που θες οικογένεια και παιδιά). Επίσης εννοείται πως αλλιώς συμπεριφέρεσαι στα 20 και αλλιώς στα 30 - άλλα πράγματα μετράνε πιο πολύ στη μία ηλικία και άλλα στην άλλη και άλλες αντοχές έχεις σε κάθε εποχή.
Αλλά από την άλλη όλο αυτό μου ακούγεται σαν ένας τεράστιος συμβιβασμός.. Σκέφτομαι όμως πως βασικά ίσως να έχουν δίκιο και όσοι λένε πως δεν πρέπει για σύντροφο ζωής να ψάχνεις κάποιον με τον οποίο απλά να κάνεις καλό σεξ, αλλά να ψάχνεις κάποιον με τον οποίον να μπορείς να επικοινωνήσεις και να έχει αξία η καθημερινότητά σου εκτός κρεβατιού μαζί του, γιατί στα 60 σου μόνο αυτό θα μπορείς να κάνεις ούτως ή άλλως..
Κι επιπλέον από προσωπική εμπειρία μιλώντας το τρελό πάθος είναι μάλλον μια αυταπάτη και ένα μπαλόνι που σκάει ηχηρά μες στο πρόσωπό σου κάποια στιγμή. Καμία σχέση μου από αυτές που είχαν παλαβό πάθος δεν μπόρεσε να αντέξει στον χρόνο, δεν μπόρεσε καν να είναι εντελώς λειτουργική όσο υπήρχε. Ήταν σαν όλα να αρχιζαν και να τελείωναν στο κρεβάτι. Και αυτό, όσο κι αν με τρέλαινε σωματικά, με άφηνε ακάλυπτη και με μια αίσθηση ανικανοποιήτου που τίποτα δεν μπορούσε να καλύψει.. οπότε ειλικρινά δεν ξέρω πλέον πόση σημασία πρέπει να δίνει κάποιος στο πάθος.
Η δική σας άποψη ποια είναι;
Από τη μία μου ακούγεται λογικό να μην έχεις το ίδιο τρελό πάθος μετά από δέκα χρόνια σχέσης όπως είχες στην αρχή, οπότε πιθανά να έχουν δίκιο όσοι λένε πως το πάθος δεν πρέπει να μετράει πολύ σε μια σοβαρή σχέση(=σχέση γάμου που θες οικογένεια και παιδιά). Επίσης εννοείται πως αλλιώς συμπεριφέρεσαι στα 20 και αλλιώς στα 30 - άλλα πράγματα μετράνε πιο πολύ στη μία ηλικία και άλλα στην άλλη και άλλες αντοχές έχεις σε κάθε εποχή.
Αλλά από την άλλη όλο αυτό μου ακούγεται σαν ένας τεράστιος συμβιβασμός.. Σκέφτομαι όμως πως βασικά ίσως να έχουν δίκιο και όσοι λένε πως δεν πρέπει για σύντροφο ζωής να ψάχνεις κάποιον με τον οποίο απλά να κάνεις καλό σεξ, αλλά να ψάχνεις κάποιον με τον οποίον να μπορείς να επικοινωνήσεις και να έχει αξία η καθημερινότητά σου εκτός κρεβατιού μαζί του, γιατί στα 60 σου μόνο αυτό θα μπορείς να κάνεις ούτως ή άλλως..
Κι επιπλέον από προσωπική εμπειρία μιλώντας το τρελό πάθος είναι μάλλον μια αυταπάτη και ένα μπαλόνι που σκάει ηχηρά μες στο πρόσωπό σου κάποια στιγμή. Καμία σχέση μου από αυτές που είχαν παλαβό πάθος δεν μπόρεσε να αντέξει στον χρόνο, δεν μπόρεσε καν να είναι εντελώς λειτουργική όσο υπήρχε. Ήταν σαν όλα να αρχιζαν και να τελείωναν στο κρεβάτι. Και αυτό, όσο κι αν με τρέλαινε σωματικά, με άφηνε ακάλυπτη και με μια αίσθηση ανικανοποιήτου που τίποτα δεν μπορούσε να καλύψει.. οπότε ειλικρινά δεν ξέρω πλέον πόση σημασία πρέπει να δίνει κάποιος στο πάθος.
Η δική σας άποψη ποια είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.