Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-11-07
15:55
ωραία διατύπωση
τι νιώθει ή τι θα ένιωθε ένας άντρας όταν, θωπεύοντας το στήθος πάνω σε μεγάλες κάψες, βγει γάλα?
Ε, δεν θα ήταν και το πρώτο σωματικό υγρό της γυναίκας που θα γευόταν φαντάζομαι. Πάνω στην κάψα, όλα ωραία μας φαίνονται. Ειδικά αν έχει πέσει και καμιά τρίμηνη και πάνω αγαμία
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-11-07
15:37
απλά μια διαπίστωση: πόσο κακό γίνεται σε αυτό το παιδί, άραγες.
Πολύ μεγάλο κακό και μάλιστα "για το καλό του", όπως θέλουν να διατείνονται όλοι οι γονείς, για ό,τι κάνουν εις βάρος του παιδιού τους. "Όσο όμορφα βλέπεις τα κορίτσια...την ασχήμια των γονιών τους θα πληρώσουνε σκληρά" έλεγε κάποτε ο Σαββόπουλος και το ίδιο φυσικά ισχύει για τ' αγόρια.
και μιας που είπαμε για εγωισμό: είναι εγωιστικό να θηλάζεις? να έχεις αυτή τη σύνδεση με το μωρό? μπορεί να το δει ο ντάντι έτσι και να θέλει να δώσει μπιμπερό ο ίδιος στο μωρό για να νιώσει και αυτός αυτή τη σύνδεση?
Ε, αυτό αγγίζει τα όρια της διαστροφής...
Εγωιστικό το να θηλάζεις;;; Ανήκουστο!!!
Εάν ο πατέρας θέλει αυτήν τη σύνδεση, ας πάρει κι αυτός ένα μπιμπερό κι ας το ταΐσει κάποια στιγμή που το ξενυχτά. Το ένιωσα κι εγώ και είναι υπέροχο. Όχι όμως να καταργήσουμε το θηλασμό. Επίσης, μπορεί και το μητρικό γάλα, όταν περισσεύει, να φυλάσσεται σε μπουκάλι για τις νυχτερινές ώρες, ώστε η μαμά να μπορεί να ξεκουράζεται. Υπάρχει και η φυσική ροή των πραγμάτων, μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
Θυμάμαι πρόσφατα, ότι η Isi είχε πει πως της φαινόταν περίεργο το στήθος της να είναι τη μια στιγμή φαγητό και την επόμενη αντικείμενο πόθου. Μου έκανε εντύπωση αυτή η δήλωση, αφού σκέφτηκα ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να το σκεφτώ ή να το νιώσω εγώ, ως άντρας.
Όσο και να θέλει ένας άντρας να γίνει γυναίκα, όσες εγχειρήσεις κι αν κάνει, αυτό δεν μπορεί να το αισθανθεί. Έχουμε και διαφορές, πώς να το κάνουμε. Ο θηλασμός προσφέρει τα μέγιστα και στη μάνα και στο παιδί...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-11-07
14:21
Είναι δεδομένο πάντως, ότι σε πολλούς γάμους η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί και την αρχή του τέλους τους. Το γιατί, αξίζει να διερευνηθεί. Ίσως, όπως έχω και προσωπικά διαπιστώσει, πολλοί από εμάς αποφασίζουν να παντρευτούν όταν η σχέση τους πνέει τα λοίσθια. Ίσως πάλι, η έλευση ενός παιδιού ανοίγει πεδίον δόξης λαμπρόν στην εκδήλωση του εγωισμού και του ανταγωνισμού μεταξύ των συζύγων, αφού και οι δύο συχνά επιθυμούν κι αποσκοπούν στην προσωπική τους "δικαίωση" μέσω της επίδειξης των γονικών τους συναισθημάτων κι επιδόσεων. ("Δεν θα αφήσω το παιδί μου να γίνει σαν αυτήν/αυτόν, θέλω να γίνει αυτό που ονειρεύομαι ΕΓΩ").
Α, και κάτι που δεν σχολίασα: Κατάφερα την dooo να κάνει μεγάλο ποστ. Yeah man.
Α, και κάτι που δεν σχολίασα: Κατάφερα την dooo να κάνει μεγάλο ποστ. Yeah man.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
09-11-07
16:11
ζωγραφίζεις τις γυναίκες εκείνες που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και η εξωτερική εμφάνιση παίζει γι'αυτές μεγάλο ρόλο. Η εγκυμοσύνη παχαίνει, η κοιλιά μεγαλώνει. Διαφορετικά δε γίνεται. Τελεία.
Παράλληλα όμως με αυτό, λόγω των ορμονών, τα μαλλιά γίνονται πιο στιλπνά, το πρόσωπο ομορφαίνει και λάμπει περισσότερο, το δέρμα δέχεται περισσότερες περιποιήσεις. Θετικό όμως είναι αυτό, έτσι δεν είναι?
Έχεις δίκιο αγαπητή μου, ξέχασα να το γράψω στο πρώτο ποστ μου. Πραγματικά οι γυναίκες που βλέπουν τον εαυτό τους άσχημο κατά την εγκυμοσύνη δεν ξέρουν τι χάνουν. Ομορφαίνει πολύ η γυναίκα όταν είναι έγκυος και η όμορφη κοιλίτσα είναι ιδιαίτερα ελκυστική, αισθητικά και σεξουαλικά.
Αρχική Δημοσίευση από dooo:μήπως εννοάς την κατάθλιψη που πολλές φορές νιώθει η γυναίκα μετά τη γέννα? τα baby-blues? γιατί και για αυτά υπάρχει αντιμετώπιση.
Και εδώ θεωρώ ότι μια γυναίκα με εμπιστοσύνη στον εαυτό της και πλήρως συνειδητοποιημένη, που δεν την έχουν συγκλονίσει ερωτήματα του στυλ "πάχυνα πολύ?" κατά την εγκυμοσύνη, δεν θα περάσει από αυτό το στάδιο.
Κι εγώ σ' αυτό που λες το είχα αποδώσει, ευτυχώς πέρασε. Πάντως η πρώην μου δεν έδειχνε τόσο μεγάλη ανασφάλεια με το σώμα της, αν και νομίζω ότι στην πραγματικότητα αυτό ήταν προσποιητό. Μάλλον φοβόταν κι αυτή τα ίδια, ίσως έχεις δίκιο.
Αρχική Δημοσίευση από dooo:Το τι νιώθει ο άντρας, και πόσο μπορεί να είναι γνώστης αυτού η γυναίκα, είναι κάτι τόσο γενικό, που δύσκολα αποδεικνύεται χωρίς να φέρει κάποιος παραδείγματα. Αλλά και αυτός δεν είναι σωστός τρόπος απόδειξης.
Οπότε καλύτερα, να επικεντρωνόμαστε στον άντρα που έχουμε απέναντί μας και μόνο.
Ο άντρας νιώθει φυσικά πολύ λίγα, όμως εάν η αλληλεπίδραση με τη σύζυγο είναι και συνεχίζει να παραμένει θετική (αν μιλάμε για Έρωτα δηλαδή, δεν εννοώ καθόλου το σεξ εδώ), μέσω αυτής μπορεί να βιώσει με αρκετή πιστότητα τα πάντα. Έτσι χτίζεται και μια συναισθηματική σχέση με το παιδί, η οποία τον βοηθά να βγάλει από μέσα του όμορφα στοιχεία, που συνήθως τα αντρικά πρότυπα κρατούν κλειδωμένα (συναίσθημα, τρυφερότητα, θυσία κλπ). Έτσι είναι πολύ θετική αυτή η στάση του άντρα και δεν θα πρέπει ν' αντιμετωπίζεται με θυμηδία.
Αρχική Δημοσίευση από dooo:Ο άντρας που μπορεί να ξεχωρίσει το ανέκδοτο "θα χτυπήσω το κεφάλι του εμβρύου", από την πραγματικότητα, μπορεί να χαρίσει στιγμές ευτυχίας στη σύζυγο. Τα επιστημονικά ερωτήματα είναι της μορφής "κάνει να το κάνουμε με δύναμη, όπως τα λαγουδάκια, ή θέλει πιο μαλακά, πιο προσεκτικά?". Όταν δε τα απευθύνει στο γιατρό και όχι στη σύζυγο, είναι σημάδι ότι νοιάζεται για εκείνην και το σεξ με μια κοιλιά ανάμεσα δεν τον πειράζει, γιατί και αυτός ευχαριστιέται και ολοκληρώνεται από τη διαδικασία.
Συμφωνώ απολύτως, αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η ορθή προσέγγιση του σεξ, τόσο κατά την εγκυμοσύνη, τόσο και κατά το υπόλοιπο της συμβίωσης του ζευγαριού, χωρίς την κοιλιά ανάμεσα στην τελευταία περίπτωση, βέβαια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
09-11-07
13:41
Δεν έκρυψα εξ αρχής ότι το παρακάτω ποστ της CM με προβλημάτισε και δεν μου φάνηκε καθόλου αστείο. Αν κάποιος το παρατηρήσει προσεκτικά θα διαπιστώσει πολλές ατάκες που πράγματι αφήνουν ανησυχητικά υπονοούμενα. Ο αστείος τόνος του κειμένου δεν είναι αρκετός για να τ' αποκρύψει. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι πολλές φορές αυτά που φοβόμαστε περισσότερο προσπαθούμε να τα ξορκίσουμε κάνοντας πλάκα μαζί τους. Μια γνωστή μου ψυχολόγος, όταν έκανα ένα αστείο που εμπεριείχε όμως πραγματικό υπονοούμενο μου είπε: "Κι εγώ τα πιο σοβαρά τα λέω στ' αστεία". Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούμε να τα εξωτερικεύσουμε και να τα μεταθέσουμε.
Δεν θα ήθελα να επικεντρωθώ στο θέμα του σεξ, όπως συνέβη με τα άλλα δύο συγγενικά θέματα στα οποία μας παραπέμπει η Isi. Άλλωστε εκεί το θέμα ήταν ιδιαίτερα προσωποποιημένο, μέσα στο ίδιο μάλιστα ζευγάρι. Κατά τη γνώμη μου το σεξ είναι η τελική έκφραση της όλης σχέσης και τα όσα προβλήματα εμφανίζονται σε αυτό αντανακλούν στην πραγματικότητα συνολικότερες δυσλειτουργίες του ζευγαριού, είτε στο μυαλό του καθενός χωριστά, είτε στη γενικότερη επαφή των δύο ως ολότητα. Θα παρακαλούσα λοιπόν να μην επικεντρωθούμε στο θέμα του σεξ, γιατί τότε θα έχουμε χάσει το πραγματικό νόημα του θέματος. Φυσικά το θέμα του σεξ δεν είναι δυνατόν, λόγω της φύσης του ζητήματος, να παρακαμφθεί πλήρως.
Τα παραπάνω αποσπάσματα δείχνουν εμφανώς τον τρόμο της γυναίκας για το σώμα της, την ομορφιά της, το κατά πόσο είναι πλέον θελκτική και γενικά για τη θηλυκότητά της. Πίσω απ' όλα αυτά νίωθω βαθύτατη ανασφάλεια η οποία θα πρέπει να προϋπήρχε, αλλά η εγκυμοσύνη την ενέτεινε. Μια γυναίκα που είναι προσκολλημένη στην εικόνα της (μιλάω γενικότερα τώρα, δεν μπορώ να εκφέρω προσωπική κρίση για τη συνομιλήτρια, απλά θέτω το ζήτημα προς συζήτηση) σοκάρεται όταν βλέπει το σώμα της ν' αλλάζει καθ' οιονδήποτε τρόπο. Αν λοιπόν η κορυφαία εκδήλωση της θηλυκότητας της προκαλεί τόση μεγάλη αμηχανία, όπως θα φανεί και παρακάτω, τότε η εγκυμοσύνη ξεκινά με λανθασμένο τρόπο. Αυτές οι ανασφάλειες, πιθανώς θα έχουν κόστος για την ίδια, το σύζυγο αλλά και για το παιδί αργότερα.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω ένα απόσπασμα ενός ποστ που είχε δημοσιεύσει η Isi σ' ένα από τα προαναφερθέντα συγγενικά θέματα.
Περαιτέρω, υπάρχουν κι άλλα αποσπάσματα που φανερώνουν γενικότερη ενόχληση κι αμηχανία για το θέμα της εγκυμοσύνης, αφού η φυσιολογική προσοχή που αυτή προκαλεί από τον περίγυρο, σε μια εποχή υπογεννητικότητας, δείχνει να φέρνει τη συνομιλήτρια σε δύσκολη θέση:
Θυμάμαι ότι στο παραπάνω θέμα την ίδια αμηχανία κι ενόχληση έδειχνε και η πρώην σύζυγός μου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί. Πάντως εκείνη δυσκολεύτηκε αρχικά να "δωθεί" συναισθηματικά στο παιδί, μάλιστα στην αρχή, αμέσως δηλαδή μετά τη γέννα, αναγκάστηκα να κρατήσω εγώ την ισορροπία πάνω σ' αυτό το θέμα.
Η αμηχανία συνεχίζεται. Το ενδιαφέρον του συζύγου για το μωρό και για τη μάνα εκλαμβάνεται ως ξενερουά λίγο ως πολύ. Φυσικά και ακούει το μωρό αγαπητή μου, κι αν δεν ακούει από τόσο νωρίς, νιώθει την αγάπη και τη ζεστασιά. Έχω προσωπική εμπειρία και μάλιστα με μάρτυρες πάνω σ' αυτό.
Το "νομίζει ότι μπορεί να νιώσει κι αυτός" επίσης είναι κάπως. Μου δείχνει περιχαράκωση της γυναίκας, η οποία πιστεύει ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ή να νιώσει την κατάστασή της. Θα πει βέβαια κανείς "μα ο άντρας δεν μπορεί να το νιώσει". Σωστά, όμως κι εσείς δεν γνωρίζετε τι ακριβώς μπορεί να νιώσει ο άντρας και ποια είναι η απαιτούμενη δική του συμμετοχή στη διαδικασία. Αυτή η σκέψη προεκτεινόμενη καταλήγει στη γνωστή λογική πολλών γυναικών ότι το παιδί είναι δικό τους δημιούργημα και τους ανήκει αποκλειστικά (φυσικά και πάλι τονίζω ότι αυτές οι διαπιστώσεις δεν μπορεί να αφορούν άμεσα τη συνομιλήτρια, την οποία δεν γνωρίζω επαρκώς, προέρχονται όμως από άλλες εμπειρίες μου, σε περιπτώσεις που γνώρισα καλύτερα, με τις οποίες εντοπίζω κάποια κοινά σημεία).
Πάντως, η αίσθηση ξενερουά που αποπνέει το παραπάνω απόσπασμα, δεν είναι εντελώς αδικαιολόγητη από τη μεριά της γυναίκας. Η ίδια η στάση του συζύγου της προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια για τη θηλυκότητά της. Να λοιπόν που μπαίνει και το σεξ στο παιχνίδι και μάλιστα με την ευρύτερη ψυχική-συναισθηματική έννοια με την οποία το έθεσα εξ αρχής:
Σε ένα εκ των συγγενικών θεμάτων, ο φίλος μου ο Κρόνος είχε πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου, παρατηρήσει σε κάποια ανάλογη περίπτωση:
Δυστυχώς ή συναισθηματική καταστολή που έχουν δεχτεί οι περισσότεροι άνδρες από τις ψυχομαμάδες τους (έκφραση από το συγκρότημα Τρύπες: "Ψυχομαμά που σκοτώνει τ' αγόρια της...") είναι πολλές φορές τόσο έντονη, που η ίδια η εικόνα της γυναίκας τους ως μητέρα τους κόβει κάθε διάθεση. Ο άντρας νιώθει ότι μαμάει τη μαμά του (ωραία η παρήχηση ε;;;) και δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Επίσης, μια άλλη πιθανή ένδειξη προβληματικής αντιμετώπισης του έρωτα, είναι ότι για πολλούς άνδρες (αλλά και γυναίκες) το σεξ είναι μια εξ ορισμού βρώμικη κι ενοχική πράξη, μια πράξη που την κάνεις με μια πουπάνα και όχι με τη μάνα των παιδιών σου. Να και η μάνα του Καζαντζίδη στο κόλπο... Όταν έγραψα αρχικά για λανθασμένη αντιμετώπιση της εγκυμοσύνης, δεν εννοούσα μόνο απ' τη μεριά της γυναίκας, για να είμαστε ξηγημένοι. Από δικαιολογίες ωστόσο, διαθέτουμε τεράστια επινοητικότητα. Ακούς ο Μελισσανίδης; Αυτός δεν θα σου το έκανε ακόμη κι αν ήσουν η Μόνικα της υπογραφής μου αγαπητή μου.
Και το πιο ανησυχητικό, το βάζω τελευταίο. Άλλη μια ψυχομαμά επωάζεται;; Η τσουτσού είναι κάτι τόσο σημαντικό που πρέπει ν' αναφέρεται; Το φαλοκρατικό πρότυπο αναπαράγεται από τις γυναίκες, το έχω ξαναπεί, όχι μόνο μια φορά...
Φυσικά, αν ισχύουν τα παραπάνω που έγραψα, τότε η μάνα κρεμάει όλη την ανικανοποίητη σεξουαλικότητά της στο γιο της και βρίσκει αποκούμπι στην ενδόμυχη σκέψη ότι όσα έχασε από το σώμα της, τη θηλυκότητά της, την ερωτική σχέση με τον άντρα της και την αυτοεκτίμησή της δικαιολογούνται από την απόκτηση ενός παιδιού. Η υποβόσκουσα μετάθεση του προβλήματος στο παιδί μπορεί να το καταστήσει αποδέκτη "υπερβολικής αγάπης".
Θα παρακαλούσα να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου, ούτε να εκληφθεί το παραπάνω ποστ ως προσωπική σκληρή κριτική. Απλά, με έναυσμα αυτά που έγραψε η C.M. κι επειδή διείδα μέσα τους πράγματα που τα έχω ξαναδεί και γνωρίζω που καταλήγουν, θεώρησα καλό να θέσω το θέμα προς συζήτηση.
ΥΓ: Γουστάρεις μεγάλο ποστ καλό μου Τρελλοπόντικο;
Δεν θα ήθελα να επικεντρωθώ στο θέμα του σεξ, όπως συνέβη με τα άλλα δύο συγγενικά θέματα στα οποία μας παραπέμπει η Isi. Άλλωστε εκεί το θέμα ήταν ιδιαίτερα προσωποποιημένο, μέσα στο ίδιο μάλιστα ζευγάρι. Κατά τη γνώμη μου το σεξ είναι η τελική έκφραση της όλης σχέσης και τα όσα προβλήματα εμφανίζονται σε αυτό αντανακλούν στην πραγματικότητα συνολικότερες δυσλειτουργίες του ζευγαριού, είτε στο μυαλό του καθενός χωριστά, είτε στη γενικότερη επαφή των δύο ως ολότητα. Θα παρακαλούσα λοιπόν να μην επικεντρωθούμε στο θέμα του σεξ, γιατί τότε θα έχουμε χάσει το πραγματικό νόημα του θέματος. Φυσικά το θέμα του σεξ δεν είναι δυνατόν, λόγω της φύσης του ζητήματος, να παρακαμφθεί πλήρως.
Αστείες σκέψεις:
Εγκυμοσύνη. Από τη στιγμή που μεγαλώνει η κοιλιά σου και μεταλλάσσεσαι σταδιακά σε σημαδούρα
(θα καταλήξεις σιγά σιγά σαν τον Σταμούλη τον λοχία εν καιρώ πολέμου).
Σε ένα πιο πρώτο στάδιο, στον 4ο- 5ο μήνα όπου ακόμα δεν έχεις φτάσει επακριβώς τις διαστάσεις της Νέλλυ της ελεφαντίνας
«Θα πρέπει να μην αφήνει φαΐ και γλυκό αμαγάριστο η τύπισσα, έγινε γουρούνα;» ή «δες την πώς έγινε βουβάλω, κατέβασε 10 στρέμματα κώλους».
Νιώθεις έντονη την ανάγκη να δικαιολογηθείς για τα περιττά σου κιλά
διαπιστώνεις αφενός πως όταν θα φτάσεις στα οριακά σου μεγέθη θα πρέπει τα επίσημα στυλάτα βράδια να βγαίνεις πλασάροντας την «Ελένη Λουκά Moda»
Τα παραπάνω αποσπάσματα δείχνουν εμφανώς τον τρόμο της γυναίκας για το σώμα της, την ομορφιά της, το κατά πόσο είναι πλέον θελκτική και γενικά για τη θηλυκότητά της. Πίσω απ' όλα αυτά νίωθω βαθύτατη ανασφάλεια η οποία θα πρέπει να προϋπήρχε, αλλά η εγκυμοσύνη την ενέτεινε. Μια γυναίκα που είναι προσκολλημένη στην εικόνα της (μιλάω γενικότερα τώρα, δεν μπορώ να εκφέρω προσωπική κρίση για τη συνομιλήτρια, απλά θέτω το ζήτημα προς συζήτηση) σοκάρεται όταν βλέπει το σώμα της ν' αλλάζει καθ' οιονδήποτε τρόπο. Αν λοιπόν η κορυφαία εκδήλωση της θηλυκότητας της προκαλεί τόση μεγάλη αμηχανία, όπως θα φανεί και παρακάτω, τότε η εγκυμοσύνη ξεκινά με λανθασμένο τρόπο. Αυτές οι ανασφάλειες, πιθανώς θα έχουν κόστος για την ίδια, το σύζυγο αλλά και για το παιδί αργότερα.
Για του λόγου το αληθές παραθέτω ένα απόσπασμα ενός ποστ που είχε δημοσιεύσει η Isi σ' ένα από τα προαναφερθέντα συγγενικά θέματα.
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:Είχα πάρει και κιλά.
Πρώτη φορά στη ζωή μου από εκεί που ήμουν σαν οδοντογλυφίδα πλέον ένιωθα χοντρή.
Ο άντρας μου προσπάθησε να μου δείξει πως ακόμα του άρεσε και πως ήμουν επιθυμητή, αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε να ισορροπήσουμε ξανά σε αυτό το θέμα παρά μόνο μετά από πάααρα πολύ καιρό και όχι απόλυτα.
Σίγουρα έπαιξε ρόλο και στο χωρισμό μας.
Περαιτέρω, υπάρχουν κι άλλα αποσπάσματα που φανερώνουν γενικότερη ενόχληση κι αμηχανία για το θέμα της εγκυμοσύνης, αφού η φυσιολογική προσοχή που αυτή προκαλεί από τον περίγυρο, σε μια εποχή υπογεννητικότητας, δείχνει να φέρνει τη συνομιλήτρια σε δύσκολη θέση:
Αρχική Δημοσίευση από C.M.:Από την στιγμή που αρχίζει να φουσκώνει η κοιλιά και πλέον είναι εμφανές ότι είσαι έγκυος χάνει επίσης και την ιδιωτικότητα της κι εσύ την ησυχία σου.
δεν αποφεύγεις και τα βλέμματα στο σύνολο του κορμιού σου
Θυμάμαι ότι στο παραπάνω θέμα την ίδια αμηχανία κι ενόχληση έδειχνε και η πρώην σύζυγός μου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί. Πάντως εκείνη δυσκολεύτηκε αρχικά να "δωθεί" συναισθηματικά στο παιδί, μάλιστα στην αρχή, αμέσως δηλαδή μετά τη γέννα, αναγκάστηκα να κρατήσω εγώ την ισορροπία πάνω σ' αυτό το θέμα.
Αρχική Δημοσίευση από C.M.:λες πρώτη φορά στον καλό σου «αγάπη μου, νομίζω πως ένιωσα το φασόλι», εκτός από το ότι κοντεύει να κατουρήσει τα σώβρακα του από τη χαρά του, δεν ξεκολλάει από πάνω σου, νομίζει ότι μπορεί να το νιώσει κι αυτός ή ότι αυτό μπορεί να τον ακούει από τόσο νωρίς και αρχίζει να μιλά στον αφαλό σου και να κάνει γούτσου γούτσου στα πλευρά σου. Και επιμένει και θα επιμένει για εβδομάδες ώσπου να συμβεί το θαύμα.
Η αμηχανία συνεχίζεται. Το ενδιαφέρον του συζύγου για το μωρό και για τη μάνα εκλαμβάνεται ως ξενερουά λίγο ως πολύ. Φυσικά και ακούει το μωρό αγαπητή μου, κι αν δεν ακούει από τόσο νωρίς, νιώθει την αγάπη και τη ζεστασιά. Έχω προσωπική εμπειρία και μάλιστα με μάρτυρες πάνω σ' αυτό.
Το "νομίζει ότι μπορεί να νιώσει κι αυτός" επίσης είναι κάπως. Μου δείχνει περιχαράκωση της γυναίκας, η οποία πιστεύει ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ή να νιώσει την κατάστασή της. Θα πει βέβαια κανείς "μα ο άντρας δεν μπορεί να το νιώσει". Σωστά, όμως κι εσείς δεν γνωρίζετε τι ακριβώς μπορεί να νιώσει ο άντρας και ποια είναι η απαιτούμενη δική του συμμετοχή στη διαδικασία. Αυτή η σκέψη προεκτεινόμενη καταλήγει στη γνωστή λογική πολλών γυναικών ότι το παιδί είναι δικό τους δημιούργημα και τους ανήκει αποκλειστικά (φυσικά και πάλι τονίζω ότι αυτές οι διαπιστώσεις δεν μπορεί να αφορούν άμεσα τη συνομιλήτρια, την οποία δεν γνωρίζω επαρκώς, προέρχονται όμως από άλλες εμπειρίες μου, σε περιπτώσεις που γνώρισα καλύτερα, με τις οποίες εντοπίζω κάποια κοινά σημεία).
Πάντως, η αίσθηση ξενερουά που αποπνέει το παραπάνω απόσπασμα, δεν είναι εντελώς αδικαιολόγητη από τη μεριά της γυναίκας. Η ίδια η στάση του συζύγου της προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια για τη θηλυκότητά της. Να λοιπόν που μπαίνει και το σεξ στο παιχνίδι και μάλιστα με την ευρύτερη ψυχική-συναισθηματική έννοια με την οποία το έθεσα εξ αρχής:
Αρχική Δημοσίευση από C.M.:Έχεις ξεχάσει τι σημαίνει σεξ. Ο καλός σου φοβάται διάφορα, ότι θα βγεί και θα τον χτυπήσει στο κούτελο το φασόλι λέγοντας σου «σʼαρεσε ρε;», ότι θα διακόψει στο αποκορύφωμα της πράξης κάνοντας τοκ τοκ, ότι θα νιώθει κι αυτό και θα ηδονίζεται κι άλλα περίεργα. Άσε που όσο φουσκώνει η κοιλιά για να πετύχει ο άνθρωπος ικανοποιητική στάση θα πρέπει να γίνει το παιδί λάστιχο ή ο Μελισσανίδης.
Σε ένα εκ των συγγενικών θεμάτων, ο φίλος μου ο Κρόνος είχε πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μου, παρατηρήσει σε κάποια ανάλογη περίπτωση:
Αρχική Δημοσίευση από Dark Kronos:Μηπος απλα νομιζουν οτι ειναι προσορινο και τα πραγματικα αιτια ειναι αλλα;...Ενοουσα οτι το προβλημα μπορει να μην εχει να κανει με την εγκυμοσινη, ισως να ειναι αλλα τα αιτια και να ετυχε να εκδηλωθει τωρα το προβλημα, ισως σε συνδιασμο με ψυχολογικα θεματα λογο της εγκυμοσινης, και ακομα και μετα απο την περιοδο και της εγκυμοσινης και της λοχειας να συνεχιση να μην θελει ο αντρας
Δυστυχώς ή συναισθηματική καταστολή που έχουν δεχτεί οι περισσότεροι άνδρες από τις ψυχομαμάδες τους (έκφραση από το συγκρότημα Τρύπες: "Ψυχομαμά που σκοτώνει τ' αγόρια της...") είναι πολλές φορές τόσο έντονη, που η ίδια η εικόνα της γυναίκας τους ως μητέρα τους κόβει κάθε διάθεση. Ο άντρας νιώθει ότι μαμάει τη μαμά του (ωραία η παρήχηση ε;;;) και δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Επίσης, μια άλλη πιθανή ένδειξη προβληματικής αντιμετώπισης του έρωτα, είναι ότι για πολλούς άνδρες (αλλά και γυναίκες) το σεξ είναι μια εξ ορισμού βρώμικη κι ενοχική πράξη, μια πράξη που την κάνεις με μια πουπάνα και όχι με τη μάνα των παιδιών σου. Να και η μάνα του Καζαντζίδη στο κόλπο... Όταν έγραψα αρχικά για λανθασμένη αντιμετώπιση της εγκυμοσύνης, δεν εννοούσα μόνο απ' τη μεριά της γυναίκας, για να είμαστε ξηγημένοι. Από δικαιολογίες ωστόσο, διαθέτουμε τεράστια επινοητικότητα. Ακούς ο Μελισσανίδης; Αυτός δεν θα σου το έκανε ακόμη κι αν ήσουν η Μόνικα της υπογραφής μου αγαπητή μου.
Αρχική Δημοσίευση από C.M.:Β) Όταν διαπιστώνεις πως το πλασματάκι που κουβαλάς μέσα σου θα έχει τσουτσού σκέφτεσαι πώς θα το μεγαλώσεις:
Και το πιο ανησυχητικό, το βάζω τελευταίο. Άλλη μια ψυχομαμά επωάζεται;; Η τσουτσού είναι κάτι τόσο σημαντικό που πρέπει ν' αναφέρεται; Το φαλοκρατικό πρότυπο αναπαράγεται από τις γυναίκες, το έχω ξαναπεί, όχι μόνο μια φορά...
Φυσικά, αν ισχύουν τα παραπάνω που έγραψα, τότε η μάνα κρεμάει όλη την ανικανοποίητη σεξουαλικότητά της στο γιο της και βρίσκει αποκούμπι στην ενδόμυχη σκέψη ότι όσα έχασε από το σώμα της, τη θηλυκότητά της, την ερωτική σχέση με τον άντρα της και την αυτοεκτίμησή της δικαιολογούνται από την απόκτηση ενός παιδιού. Η υποβόσκουσα μετάθεση του προβλήματος στο παιδί μπορεί να το καταστήσει αποδέκτη "υπερβολικής αγάπης".
Θα παρακαλούσα να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου, ούτε να εκληφθεί το παραπάνω ποστ ως προσωπική σκληρή κριτική. Απλά, με έναυσμα αυτά που έγραψε η C.M. κι επειδή διείδα μέσα τους πράγματα που τα έχω ξαναδεί και γνωρίζω που καταλήγουν, θεώρησα καλό να θέσω το θέμα προς συζήτηση.
ΥΓ: Γουστάρεις μεγάλο ποστ καλό μου Τρελλοπόντικο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.