dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
14-11-07
15:42
το στήθος της να είναι τη μια στιγμή φαγητό και την επόμενη αντικείμενο πόθου.
ωραία διατύπωση
τι νιώθει ή τι θα ένιωθε ένας άντρας όταν, θωπεύοντας το στήθος πάνω σε μεγάλες κάψες, βγει γάλα?
ο γιες.-Ο θηλασμός προσφέρει τα μέγιστα και στη μάνα και στο παιδί...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
14-11-07
15:24
είναι στάση θηλασμού αυτή, που επιτρέπει στη μητέρα να κοιμάται λίγο (αρκεί το μωρό να είναι από τη μέσα μεριά του κρεβατιού) και να μην χρειάζεται μετά να σηκωθεί για να το βάλει στη κούνια του κλπκλπ. Πρέπει όμως να έχουν περάσει μερικοί μήνες από τη γέννησή του, να έχει μεγαλώσει λίγο, αλλιώς θα το πλακώσει το βυζίΠάντως είχα γνωστό στην Κέρκυρα που έλεγε στη γυναίκα του "κοιμήσου εσύ και θα βάλω εγώ το μωρό να θηλάσει" Το έβαζε πάνω σε ένα μαξιλαράκι κάτω από το στήθος και το μωρό θήλαζε μια χαρά καθώς η μαμά λαγοκοιμόταν. Το εφαρμόσαμε κι εμείς μετά.
θήλασες? και αν ναι, για πόσο καιρό?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
14-11-07
15:11
απλά μια διαπίστωση: πόσο κακό γίνεται σε αυτό το παιδί, άραγες.("Δεν θα αφήσω το παιδί μου να γίνει σαν αυτήν/αυτόν, θέλω να γίνει αυτό που ονειρεύομαι ΕΓΩ").
και μιας που είπαμε για εγωισμό: είναι εγωιστικό να θηλάζεις? να έχεις αυτή τη σύνδεση με το μωρό? μπορεί να το δει ο ντάντι έτσι και να θέλει να δώσει μπιμπερό ο ίδιος στο μωρό για να νιώσει και αυτός αυτή τη σύνδεση?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
14-11-07
15:06
βρήκες το κουμπί μου, τι λέμε τώραΑ, και κάτι που δεν σχολίασα: Κατάφερα την dooo να κάνει μεγάλο ποστ. Yeah man.
δε θα επαναληφθεί
@ισι: το "μετά" είναι αυτό που όλες οι γυναίκες έχουν στο μυαλό τους και δεν πάει απαραίτητα χεράκι-χεράκι με την εγκυμοσύνη. Η ηλικία είναι ο μεγάλος εχθρός τελικά
Να τολμήσω να υποθέσω ότι η εγκυμοσύνη σε αυτή τη μικρή ηλικία των 20 ετών έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να μην σου αρέσει ο εαυτός σου αργότερα?
αλλιώς θα νιώθει μια φερστ-τάιμ μητέρα στα 20, αλλιώς στα 30, αλλιώς στα 30+.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
Η dooo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών. Έχει γράψει 7,956 μηνύματα.
09-11-07
15:45
Ξεκινάω από το τέλος
χελ γιέα
άντε πάμε....
Όλα αυτά τα ανέκδοτα για τον εραστή κάτω από το κρεβάτι, ποιος τα έχει βγάλει νομίζεις?
Παράλληλα όμως με αυτό, λόγω των ορμονών, τα μαλλιά γίνονται πιο στιλπνά, το πρόσωπο ομορφαίνει και λάμπει περισσότερο, το δέρμα δέχεται περισσότερες περιποιήσεις. Θετικό όμως είναι αυτό, έτσι δεν είναι?
Και εδώ θεωρώ ότι μια γυναίκα με εμπιστοσύνη στον εαυτό της και πλήρως συνειδητοποιημένη, που δεν την έχουν συγκλονίσει ερωτήματα του στυλ "πάχυνα πολύ?" κατά την εγκυμοσύνη, δεν θα περάσει από αυτό το στάδιο.
(μένει τώρα μόνο να συμμετάσχει και στα ξενύχτια, δε θα του χαριστώ).
Το τι νιώθει ο άντρας, και πόσο μπορεί να είναι γνώστης αυτού η γυναίκα, είναι κάτι τόσο γενικό, που δύσκολα αποδεικνύεται χωρίς να φέρει κάποιος παραδείγματα. Αλλά και αυτός δεν είναι σωστός τρόπος απόδειξης.
Οπότε καλύτερα, να επικεντρωνόμαστε στον άντρα που έχουμε απέναντί μας και μόνο.
Ο άντρας που μπορεί να ξεχωρίσει το ανέκδοτο "θα χτυπήσω το κεφάλι του εμβρύου", από την πραγματικότητα, μπορεί να χαρίσει στιγμές ευτυχίας στη σύζυγο. Τα επιστημονικά ερωτήματα είναι της μορφής "κάνει να το κάνουμε με δύναμη, όπως τα λαγουδάκια, ή θέλει πιο μαλακά, πιο προσεκτικά?". Όταν δε τα απευθύνει στο γιατρό και όχι στη σύζυγο, είναι σημάδι ότι νοιάζεται για εκείνην και το σεξ με μια κοιλιά ανάμεσα δεν τον πειράζει, γιατί και αυτός ευχαριστιέται και ολοκληρώνεται από τη διαδικασία.
ΥΓ: Γουστάρεις μεγάλο ποστ καλό μου Τρελλοπόντικο;
χελ γιέα
άντε πάμε....
είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης, απόλυτα θεμιτός.Δεν έκρυψα εξ αρχής ότι το παρακάτω ποστ της CM με προβλημάτισε και δεν μου φάνηκε καθόλου αστείο. Αν κάποιος το παρατηρήσει προσεκτικά θα διαπιστώσει πολλές ατάκες που πράγματι αφήνουν ανησυχητικά υπονοούμενα. Ο αστείος τόνος του κειμένου δεν είναι αρκετός για να τ' αποκρύψει. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι πολλές φορές αυτά που φοβόμαστε περισσότερο προσπαθούμε να τα ξορκίσουμε κάνοντας πλάκα μαζί τους. Μια γνωστή μου ψυχολόγος, όταν έκανα ένα αστείο που εμπεριείχε όμως πραγματικό υπονοούμενο μου είπε: "Κι εγώ τα πιο σοβαρά τα λέω στ' αστεία". Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούμε να τα εξωτερικεύσουμε και να τα μεταθέσουμε.
Όλα αυτά τα ανέκδοτα για τον εραστή κάτω από το κρεβάτι, ποιος τα έχει βγάλει νομίζεις?
ζωγραφίζεις τις γυναίκες εκείνες που δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και η εξωτερική εμφάνιση παίζει γι'αυτές μεγάλο ρόλο. Η εγκυμοσύνη παχαίνει, η κοιλιά μεγαλώνει. Διαφορετικά δε γίνεται. Τελεία.Τα παραπάνω αποσπάσματα δείχνουν εμφανώς τον τρόμο της γυναίκας για το σώμα της, την ομορφιά της, το κατά πόσο είναι πλέον θελκτική και γενικά για τη θηλυκότητά της. Πίσω απ' όλα αυτά νίωθω βαθύτατη ανασφάλεια η οποία θα πρέπει να προϋπήρχε, αλλά η εγκυμοσύνη την ενέτεινε. Μια γυναίκα που είναι προσκολλημένη στην εικόνα της (μιλάω γενικότερα τώρα, δεν μπορώ να εκφέρω προσωπική κρίση για τη συνομιλήτρια, απλά θέτω το ζήτημα προς συζήτηση) σοκάρεται όταν βλέπει το σώμα της ν' αλλάζει καθ' οιονδήποτε τρόπο. Αν λοιπόν η κορυφαία εκδήλωση της θηλυκότητας της προκαλεί τόση μεγάλη αμηχανία, όπως θα φανεί και παρακάτω, τότε η εγκυμοσύνη ξεκινά με λανθασμένο τρόπο. Αυτές οι ανασφάλειες, πιθανώς θα έχουν κόστος για την ίδια, το σύζυγο αλλά και για το παιδί αργότερα.
Παράλληλα όμως με αυτό, λόγω των ορμονών, τα μαλλιά γίνονται πιο στιλπνά, το πρόσωπο ομορφαίνει και λάμπει περισσότερο, το δέρμα δέχεται περισσότερες περιποιήσεις. Θετικό όμως είναι αυτό, έτσι δεν είναι?
μήπως εννοάς την κατάθλιψη που πολλές φορές νιώθει η γυναίκα μετά τη γέννα? τα baby-blues? γιατί και για αυτά υπάρχει αντιμετώπιση.Θυμάμαι ότι στο παραπάνω θέμα την ίδια αμηχανία κι ενόχληση έδειχνε και η πρώην σύζυγός μου. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί. Πάντως εκείνη δυσκολεύτηκε αρχικά να "δωθεί" συναισθηματικά στο παιδί, μάλιστα στην αρχή, αμέσως δηλαδή μετά τη γέννα, αναγκάστηκα να κρατήσω εγώ την ισορροπία πάνω σ' αυτό το θέμα.
Και εδώ θεωρώ ότι μια γυναίκα με εμπιστοσύνη στον εαυτό της και πλήρως συνειδητοποιημένη, που δεν την έχουν συγκλονίσει ερωτήματα του στυλ "πάχυνα πολύ?" κατά την εγκυμοσύνη, δεν θα περάσει από αυτό το στάδιο.
Συμφωνώ μαζί σου σε όλα αυτά. Τα έζησα. Τα συζητούσα όλα με τον σύζυγο, μέχρι που οι κλωτσιές της μικρής ήταν τόσο δυνατές που την ένιωσε κυριολεκτικά. Πριν όμως, έβαζε το αυτί του στην κοιλιά μου και μου έλεγε ότι την ακούει. Δεν τον αμφισβήτησα ποτέ. Αντιθέτως, τον έκανα να συμμετάσχει.Η αμηχανία συνεχίζεται. Το ενδιαφέρον του συζύγου για το μωρό και για τη μάνα εκλαμβάνεται ως ξενερουά λίγο ως πολύ. Φυσικά και ακούει το μωρό αγαπητή μου, κι αν δεν ακούει από τόσο νωρίς, νιώθει την αγάπη και τη ζεστασιά. Έχω προσωπική εμπειρία και μάλιστα με μάρτυρες πάνω σ' αυτό.
Το "νομίζει ότι μπορεί να νιώσει κι αυτός" επίσης είναι κάπως. Μου δείχνει περιχαράκωση της γυναίκας, η οποία πιστεύει ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει ή να νιώσει την κατάστασή της. Θα πει βέβαια κανείς "μα ο άντρας δεν μπορεί να το νιώσει". Σωστά, όμως κι εσείς δεν γνωρίζετε τι ακριβώς μπορεί να νιώσει ο άντρας και ποια είναι η απαιτούμενη δική του συμμετοχή στη διαδικασία. Αυτή η σκέψη προεκτεινόμενη καταλήγει στη γνωστή λογική πολλών γυναικών ότι το παιδί είναι δικό τους δημιούργημα και τους ανήκει αποκλειστικά.
(μένει τώρα μόνο να συμμετάσχει και στα ξενύχτια, δε θα του χαριστώ).
Το τι νιώθει ο άντρας, και πόσο μπορεί να είναι γνώστης αυτού η γυναίκα, είναι κάτι τόσο γενικό, που δύσκολα αποδεικνύεται χωρίς να φέρει κάποιος παραδείγματα. Αλλά και αυτός δεν είναι σωστός τρόπος απόδειξης.
Οπότε καλύτερα, να επικεντρωνόμαστε στον άντρα που έχουμε απέναντί μας και μόνο.
νιώθω τόσο τυχερή που έχω τέτοιο σύζυγο, που μου έρχεται να ξαναπάω στο γραφείο του και να του δώσω ένα ρουφηχτό φιλί (είμασταν μαζί πριν το μεσημέρι).Πάντως, η αίσθηση ξενερουά που αποπνέει το παραπάνω απόσπασμα, δεν είναι εντελώς αδικαιολόγητη από τη μεριά της γυναίκας. Η ίδια η στάση του συζύγου της προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια για τη θηλυκότητά της. Να λοιπόν που μπαίνει και το σεξ στο παιχνίδι και μάλιστα με την ευρύτερη ψυχική-συναισθηματική έννοια με την οποία το έθεσα εξ αρχής:
Ο άντρας που μπορεί να ξεχωρίσει το ανέκδοτο "θα χτυπήσω το κεφάλι του εμβρύου", από την πραγματικότητα, μπορεί να χαρίσει στιγμές ευτυχίας στη σύζυγο. Τα επιστημονικά ερωτήματα είναι της μορφής "κάνει να το κάνουμε με δύναμη, όπως τα λαγουδάκια, ή θέλει πιο μαλακά, πιο προσεκτικά?". Όταν δε τα απευθύνει στο γιατρό και όχι στη σύζυγο, είναι σημάδι ότι νοιάζεται για εκείνην και το σεξ με μια κοιλιά ανάμεσα δεν τον πειράζει, γιατί και αυτός ευχαριστιέται και ολοκληρώνεται από τη διαδικασία.
Και αν είναι κορίτσι?Και το πιο ανησυχητικό, το βάζω τελευταίο. Άλλη μια ψυχομαμά επωάζεται;; Η τσουτσού είναι κάτι τόσο σημαντικό που πρέπει ν' αναφέρεται; Το φαλοκρατικό πρότυπο αναπαράγεται από τις γυναίκες, το έχω ξαναπεί, όχι μόνο μια φορά...
Φυσικά, αν ισχύουν τα παραπάνω που έγραψα, τότε η μάνα κρεμάει όλη την ανικανοποίητη σεξουαλικότητά της στο γιο της και βρίσκει αποκούμπι στην ενδόμυχη σκέψη ότι όσα έχασε από το σώμα της, τη θηλυκότητά της, την ερωτική σχέση με τον άντρα της και την αυτοεκτίμησή της δικαιολογούνται από την απόκτηση ενός παιδιού. Η υποβόσκουσα μετάθεση του προβλήματος στο παιδί μπορεί να το καταστήσει αποδέκτη "υπερβολικής αγάπης".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.