Άλλα μηνύματα του μέλους Unicorn σε αυτό το thread

Καλημέρα. Θα ήθελα την γνώμη σας όσον αφορά το παραπάνω θέμα.

Το πρόβλημα ξεκινά από δική μου προσωπική εμπειρία, μέσα στο σπίτι. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι είμαι 25 χρονών και εξακολουθούν να με αντιμετωπίζουν σα να είμαι 5 ή 15 (που όταν τους το αναφέρω, μου λένε "μα τα μυαλά που κουβαλάς για τόσο είναι") .. Φαντάζομαι ότι το συγκεκριμένο δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα αλλά πολλών που στα 25 τους ζουν ακόμα με την οικογένειά τους (τα αρνητικά του να σπουδάζεις στην πόλη σου).

Τις τελευταίες μέρες αποφάσισα πως δεν πάει άλλο, και πως πρέπει να μετακομίσω, να βρω ένα δικό μου σπιτάκι, αφού φυσικά βρω μια δουλίτσα κατάλληλη να μπορώ να συντηρώ δικό μου σπίτι (αφού οι δουλειές που έκανα ως τώρα μου προσέφεραν μόνο τα βασικά). Τώρα αρχίζει ο ψυχολογικός πόλεμος. Τα κλάμματα, οι ιστορίες κλπ. Μου δίνουν την εντύπωση ότι αν φύγω από το σπίτι, θα πεθάνουν, θα πάθουν κατάθλιψη ή ό,τι άλλο.
Ακόμα και αν συμβιβαζόμουν ως κάποιο σημείο να μείνω στο σπίτι, οι φράσεις του στυλ "δε σου επιτρέπω να κάνεις αυτό, εκείνο, το άλλο" και η απαίτηση να ρωτάω κάθε φορά πριν κάνω οτιδήποτε "μπορώ να κοιμηθώ στο σπίτι της φίλης μου;" (και το σίγουρο πρήξιμο πριν τελικά πουν το "ναι" --δεν έχετε σπίτια; πρέπει να κοιμασαι αλλου; γιατί; και απο που κι ως που;οχι να γυρίσεις πίσω, δε με νοιάζει αν μένει στο πανόραμα και δεν έχεις αυτοκίνητο να γυρίσεις!--), όλα τα "τι θα πει ο κόσμος αν σε δει να βγαίνεις με αυτόν!" και όλα τα "παιδί μου με αυτόν που έμπλεξες δε θα έχεις κανένα μέλλον", όλα τα "αν ξαναξενυχτήσεις θα βάλω το σύρτη και δε θα ξαναμπεις στο σπίτι",.... με φέρανε στα όρια μου και τις τελευταίες μέρες επαναστατώ άσχημα.. Λίγο η προσπάθειά μου να βρω μια δουλειά, λίγο το πρήξιμό τους όσον αφορά τη σχέση μου (που δυστυχώς είναι στη Λάρισα και δε μου επιτρέπουνε να πηγαίνω να τον βλέπω), με φέρανε στο αμήν. Έχουνε άποψη για όλα, πριν από μένα, για μένα. Νιώθω ότι έχω δεσμοφύλακες, όχι οικογένεια. Με προστατεύουν από τι; Από τον εαυτό μου;

Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να αποφύγω όλες αυτές τις δυσάρεστες καταστάσεις και να καταλάβουνε επιτέλους ότι "μαμά,μπαμπά, μεγάλωσα, πάρτε το απόφαση, δε μου κάνετε εσείς κουμάντο πια!", τουλάχιστον μέχρι να μείνω σε δικό μου σπίτι (που αν συνεχίσουν να μου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο, το βλέπω να παντρεύομαι μόνο και μόνο για να φύγω "νόμιμα" ας πούμε)... Και επίσης, είναι γενικό το φαινόμενο ή μόνο οι δικοί μου είναι έτσι;;