Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-09-19
23:06
@Him έλα <------- Την βρήκαμε κλεισμένη στο στέκι να της λένε "άντε στο διάολο" και να απαντά "δεν ταξιδεύω".
Eίναι γλυκιά, χαδιάρα και ψάχνει μια αγκαλιά, κάποιον να την αγαπήσει για πάντα.
Ας της βρούμε ένα νέο σπίτι.
Δηλ. στην υπογραφή του προφίλ σου, εννοείς ότι θα ήθελες
να ήσουν στο κρεββάτι σου και δίπλα στη θάλασσα, ταυτόχρονα;
Το να πας στη θάλασσα, εκτός κι αν ζεις σε beach house, δεν απαιτεί
κι αυτό ένα ταξίδι;
Άρα το πνεύμα σου αποζητά το ταξίδι που σε φέρνει κοντά στη θάλασσα
αλλά τα λόγια σου λένε ότι η θάλασσα δε διαφέρει και τόσο από μια στροφή
από ποίημα του Ελύτη;
σιριουσλι?
"Αύγουστε μήνα και Θεέ
σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε".
Το να αντλείς πληροφορία για ένα φιλί
δίπλα στο θαλασσοδαρμένο βράχο πόσες φορές υστερεί
μπροστά στην αλμύρα των χειλιών, το καρδιοχτύπι,
το κλείδωμα στα δάχτυλα και τον αμυδρό φόβο για το επόμενο κύμα,
να διαγράφουν οι ρώγες από το μπικίνι γιατί το νερό είναι λίγο κρύο,
και να μπερδεύονται οι βλεφαρίδες σας;
Η θεωρητική γνώση που προσφέρουν τα βιβλία είναι καταλύτης όταν
ας πούμε έχεις ένα ταξιδιωτικό οδηγό που σε κατευθύνει.
(που κι αυτά καταργούνται με το 4square, πχια!)
Νομίζω, ότι η διανοητική οπή στο σκεπτικό σου οφείλεται στο ότι βλέπεις το ταξίδεμα
σαν κουμπαρά γνώσης όταν στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για jeopardy
αλλά πιο πολύ με άνοιγμα ψυχής προς το "άγνωστο", και τις αντιδράσεις σου
ως προς αυτό που στο τέλος σου δίνουν ένα μπούσουλα για το ποιος είσαι τελικά;
(θυμίσου ορισμό νοημοσύνης κατά Πιαζέ)
Ανοίγει ο εγκέφαλος, βέβαια μπορείς να το κάνεις αυτό και με LSD.
Αλλά δε χρειάζονται υπερβολές.
Ας βάλουμε στη ζωή μας το περπάτημα.
Με τη λογική σου ρε χιμελίνιο, όταν θα βρισκόσουν στη θάλασσα,
δε θα ανέβαινες ποτέ πάνω σε θαλάσσιο ποδήλατο γιατί κι αυτό κάπου σε πάει.
Αν ήσουν μενίρ στη Γαλατία, δε θα ανέβαινες πάνω σε καταπέλτη,
αν ήσουν φαντάρος θα ζητούσες αμετάθετο από το κέντρο νεοσυλλέκτων κλπ. λολ.
ΤΑΞΙΔΙ = ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΤΗΣ ΝΕΥΡΩΝΩΝ, ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΟΡΙΩΝ, ΑΡΣΗ ΦΟΒΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞ.
...που σημαίνει πως όποιος αγνοεί τα θετικά του να ταξιδεύεις,
είναι ένας βολεψάκιας που ορίζει τα όρια του κόσμου μόνο γύρω από το κοτέτσι του.
Κι οι κότες είναι τα μόνα πτηνά που δεν πετάνε, αλλά θα ταξίδευαν ακόμη και στο κέντρο της γης
αν έβρισκαν τρύπα να αποδράσουν.
Τέσπα,
...πάω να παίξω σκάκι με την ΟΔ.
Eίναι γλυκιά, χαδιάρα και ψάχνει μια αγκαλιά, κάποιον να την αγαπήσει για πάντα.
Ας της βρούμε ένα νέο σπίτι.
Αν εξαιρέσουμε την διασκέδαση (που προσωπικά μπορώ να βρω όπου κι αν είμαι με τους ανθρώπους που έχω επιλέξει, αλλά οκ ας το δεχτώ), τι παραπάνω γνώση πιστεύεις ότι σου προσφέρουν τα ταξίδια σε σχέση με τη γνώση από βιβλία ή το ίντερνετ;
Δηλ. στην υπογραφή του προφίλ σου, εννοείς ότι θα ήθελες
να ήσουν στο κρεββάτι σου και δίπλα στη θάλασσα, ταυτόχρονα;
Το να πας στη θάλασσα, εκτός κι αν ζεις σε beach house, δεν απαιτεί
κι αυτό ένα ταξίδι;
Άρα το πνεύμα σου αποζητά το ταξίδι που σε φέρνει κοντά στη θάλασσα
αλλά τα λόγια σου λένε ότι η θάλασσα δε διαφέρει και τόσο από μια στροφή
από ποίημα του Ελύτη;
σιριουσλι?
"Αύγουστε μήνα και Θεέ
σε σένα ορκιζόμαστε
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε".
Το να αντλείς πληροφορία για ένα φιλί
δίπλα στο θαλασσοδαρμένο βράχο πόσες φορές υστερεί
μπροστά στην αλμύρα των χειλιών, το καρδιοχτύπι,
το κλείδωμα στα δάχτυλα και τον αμυδρό φόβο για το επόμενο κύμα,
να διαγράφουν οι ρώγες από το μπικίνι γιατί το νερό είναι λίγο κρύο,
και να μπερδεύονται οι βλεφαρίδες σας;
Η θεωρητική γνώση που προσφέρουν τα βιβλία είναι καταλύτης όταν
ας πούμε έχεις ένα ταξιδιωτικό οδηγό που σε κατευθύνει.
(που κι αυτά καταργούνται με το 4square, πχια!)
Νομίζω, ότι η διανοητική οπή στο σκεπτικό σου οφείλεται στο ότι βλέπεις το ταξίδεμα
σαν κουμπαρά γνώσης όταν στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για jeopardy
αλλά πιο πολύ με άνοιγμα ψυχής προς το "άγνωστο", και τις αντιδράσεις σου
ως προς αυτό που στο τέλος σου δίνουν ένα μπούσουλα για το ποιος είσαι τελικά;
(θυμίσου ορισμό νοημοσύνης κατά Πιαζέ)
Ανοίγει ο εγκέφαλος, βέβαια μπορείς να το κάνεις αυτό και με LSD.
Αλλά δε χρειάζονται υπερβολές.
Ας βάλουμε στη ζωή μας το περπάτημα.
Με τη λογική σου ρε χιμελίνιο, όταν θα βρισκόσουν στη θάλασσα,
δε θα ανέβαινες ποτέ πάνω σε θαλάσσιο ποδήλατο γιατί κι αυτό κάπου σε πάει.
Αν ήσουν μενίρ στη Γαλατία, δε θα ανέβαινες πάνω σε καταπέλτη,
αν ήσουν φαντάρος θα ζητούσες αμετάθετο από το κέντρο νεοσυλλέκτων κλπ. λολ.
ΤΑΞΙΔΙ = ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΤΗΣ ΝΕΥΡΩΝΩΝ, ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΟΡΙΩΝ, ΑΡΣΗ ΦΟΒΩΝ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞ.
...που σημαίνει πως όποιος αγνοεί τα θετικά του να ταξιδεύεις,
είναι ένας βολεψάκιας που ορίζει τα όρια του κόσμου μόνο γύρω από το κοτέτσι του.
Κι οι κότες είναι τα μόνα πτηνά που δεν πετάνε, αλλά θα ταξίδευαν ακόμη και στο κέντρο της γης
αν έβρισκαν τρύπα να αποδράσουν.
Τέσπα,
...πάω να παίξω σκάκι με την ΟΔ.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
02-09-19
19:53
Yπάρχει και η άλλη οπτική, που αναφέρεται στη σούρα.
Ταξίδια vs Τα ξύδια.
Θες να ταξιδέψεις αλλά να μη το κουνήσεις ρούπι από την καρέκλα σου;
Τώρα υπάρχει η λύση.
Βότκα κι ουίσκι, για άμπσολουτ γουόλκινγκ.
Με μισή μπουκάλα και θα μπορείς το Πάσχα στα Κανάρια Νησιά να σουβλίζεις Τενερίφια.
Επίσης, με 3 ποτηράκια θα βρίσκεσαι σε ουρανοξύστη στη Θεσσαλονίκη, στο λεγόμενο Τουμπάϊ.
Θα μπορείς να τρως και μακαρόνια με καβούρι στη Σικελία, κραμπονάρα.
Ταξίδια vs Τα ξύδια.
Θες να ταξιδέψεις αλλά να μη το κουνήσεις ρούπι από την καρέκλα σου;
Τώρα υπάρχει η λύση.
Βότκα κι ουίσκι, για άμπσολουτ γουόλκινγκ.
Με μισή μπουκάλα και θα μπορείς το Πάσχα στα Κανάρια Νησιά να σουβλίζεις Τενερίφια.
Επίσης, με 3 ποτηράκια θα βρίσκεσαι σε ουρανοξύστη στη Θεσσαλονίκη, στο λεγόμενο Τουμπάϊ.
Θα μπορείς να τρως και μακαρόνια με καβούρι στη Σικελία, κραμπονάρα.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
25-08-19
21:19
Σύγκρουση δύο κόσμων: του ρεαλιστικού και του φιλοσοφικού.αξίζει να πηγαίνουμε ταξίδια;
Έχουμε από τη μία την άποψη του Ρίλκε "το μόνο ταξίδι είναι αυτό μέσα μας" κι από την άλλη
τον πρακτικό μεταρεαλισμό ταξιδίων, και λέγοντας πρακτικό εννοώ..
...Άμουνδσεν, Αμερική, Γκαλάπαγκος, Βερν, rocket science και διαστημικά ταξίδια,
σεληνιακά πετρώματα, πατάτα και μάνγκο στην Ευρώπη, κλπ..
Είναι βέβαιο ότι σήμερα τα ταξίδια είναι ένα χρήσιμο εργαλείο αύξησης της επισκεψιμότητας σε προφιλ,
διαφήμισης ευρυγώνιων φακών, σπονσοραρισματος,
αλλά προσωπικά δε με χαλάει να κλικάρω σε βίντεο
που κάποια δείχνει τα boobs της on cam σε κάθε χώρα που επισκέπτεται
και μετά τα δημοσιεύει στο strip advisor (lolipop)...
Καλώς ή κακώς υπάρχουν και καλύτερα πράγματα από τη γωνιά του σπιτιού μας,
πιο ανθρώπινα και διδακτικά από το βαθούλωμα του καναπέ μας.
Η φωτό από το παιδί που πίνει τα ούρα σκυφτό πίσω από μια αγελάδα στην Αφρική διαφέρει από το να είσαι εκεί και να το βλέπεις στο ότι μπορείς να του δώσεις λίγο από το παγούρι σου.
Όχι σαν ιεροκήρυκας, αλλά σαν άνθρωπος έξω απο νομοτέλειες κι ηθικολογίες.
Το να είσαι στη Παμπλόνα και να αισθάνεσαι Ζήκος στο φεστιβάλ τομάτας,
επίσης είναι διαφορετικό από το να τρως τομάτα Πύργου από Σκλαβενίτη.
Γιατί την πρώτη την τρως αφού έχεις κάνει 100 κοιλιακούς πρώτα απ΄το γέλιο,
έχοντας γνωρίσει τουλαχ. 20 Ισπανούς που πιθανόν να μην ξαναδείς ποτέ ΣΟΥ.
Τα ταξίδια δημιουργούν νέες πραγματικότητες. Κι είναι δυνητικά φωτεινά πανέμορφα μονοπάτια, βιωματικής γνώσης.
....για να μην πω για όσους ερωτεύτηκαν με αφορμή αυτά, και άλλαξε η ζωή τους δια παντός...
(κάπου είχα διαβάσει ότι στον παγκόσμιο τουρισμό οφείλεται το 5% των ετήσιων γάμων του πλανήτη!)
Αν δεν υπήρχαν τα ταξίδια, θα ήμασταν γορίλλες στην αιθαλομίχλη.