Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Chat (1)
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
28-10-20
21:43
Ως άτομο που 1-3 φορές το χρόνο ταξίδευα στο εξωτερικό, έχω πέσει σε μεγάλη κατάθλιψη φέτος που δε μπορώ να ταξιδέψω. Αν και το καλό ήταν ότι μια και δε μπορούσα να πάω στο εξωτερικό, φέτος το καλοκαίρι γνώρισα μερικά ελληνικά νησιά και το φχαριστήθηκα... Αλλά παρόλα αυτά, αισθάνομαι να ασφυκτιώ... 
09-10-19
22:21
Εντωμεταξύ πέστε να με φάτε, βλέπω στο άλλο θέμα που λέτε για μέρη για ταξίδια και καταβάλλω πολλή προσπάθεια για ακόμα μια φορά να καταλάβω και να νιώσω τί παραπάνω προσφέρει σε κάποιον το να δει από κοντά ένα μέρος παρά ας πούμε σε ένα ντικιμαντέρ ή μια φωτογραφία. Δε σας κάνω πλάκα, είναι κάτι που δε νομίζω ποτέ να το καταλάβω. Εγώ από όσα μέρη έχω πάει (λίγα), θυμάμαι με ποιον ήμουν, τί έκανα, πώς ένιωθα, και δε θυμάμαι, όσο κι αν προσπαθώ, κανένα μέρος από όσα είδα. Το μόνο που είναι ενδιαφέρον σε κάποιο ξένο τόπο είναι να βλέπεις τη ζωή των ντόπιων, αλλά αυτό μπορώ να το δω και σε ένα ντοκιμαντέρ ή να μου το διηγηθεί κάποιος.
Ε, με την ίδια λογική γιατί να πάμε σε μια συναυλία ή ένα θέατρο αφού μπορούμε να τα δούμε στην τηλεόραση ή στο διαδίκτυο.. Γιατί να βγαίνουμε καν έξω; Η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο ώστε να εργαζόμαστε από το σπίτι εξ αποστάσεως, να ψωνίζουμε από το σπίτι μας, να ενημερωνόμαστε από το σπίτι..
Ε, δεν είναι έτσι όμως... Το ίδιο είναι να βλέπεις για παράδειγμα τη θάλασσα και το ίδιο να πας για μπάνιο; Το ίδιο είναι να βλέπεις την Ακρόπολη σε φωτογραφίες και να πας εκεί να τη δεις; Όσες φωτογραφίες και αν δεις δε θα δεις ποτέ μικρές λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, δε θα μπορέσεις να αφουγκραστείς το κλίμα, τους θορύβους μιας περιοχής, τον τρόπο που κινούνται και διασκεδάζουν.. Να σκεφτείς ότι ένας λόγος που δε μου αρέσουν ιδιαίτερα τα ταξίδια σε οργανωμένα γκρουπ είναι που σου βάζουν πρόγραμμα τι θα δεις και που θα πας και σου δείχνουν ένα σωρό αξιοθέατα μέσα από το πούλμαν, και μόνο η ιδέα ότι θα είμαι τόσο κοντά σε κάτι χωρίς να κατεβώ να το δω με κάνει να σκάω..
09-09-19
19:32
Κατά βάση, όμως, αναιρείς αυτό που λες, καθώς παραδέχεσαι ότι αυτό αφορά μια ισχνή μειοψηφία. Δεν είπα ότι είναι αδύνατον να συμβεί, είπα ότι δεν είναι ρεαλιστικό να συμβεί για την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οι οποίοι όσο και να δουλέψουν είναι αδύνατον να έχουν 3 σπίτια, πριν τα 30 τους, εκτός φυσικά αν προέρχονται από εύπορη οικογένεια, έχουν έτοιμη δουλειά του κλάδου, όπως αφήνεις εσύ να εννοηθεί κλπ. Μην ξεχνάμε ότι πολλοί μέχρι τα 25-30 τους σπουδάζουν ακόμα!
Από εκεί και πέρα, είναι θέμα πώς θες να περάσεις τη νιότη σου και τη ζωή σου. Συνήθως οι άνθρωποι που εργάζονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, συνηθίζουν σε αυτούς τους ρυθμούς σε όλη τους τη ζωή, μέχρι τελικής πτώσεως! Έχουν έτσι σπαταλήσει όλη τους τη ζωή ενδιαφερόμενοι μια ζωή για τη δουλειά τους, και η συγκέντρωση χρημάτων γίνεται αυτοσκοπός.
Πότε δηλαδή θα πρέπει να ταξιδέψει, ή έστω να διασκεδάσει κανείς; όταν θα πάρει σύνταξη; τότε ίσως να μη μπορεί να το κάνει ή να μη το κάνει όπως θα ήθελε.
Στη ζωή πρέπει να υπάρχει ισορροπία. Ασφαλώς το ίδιο καταδικαστέος είναι και όποιος ενδιαφέρεται μόνο για κραιπάλες, ξοδεύει αλόγιστα κλπ. Αυτός δεν έχει ισορροπία από την άλλη μεριά.
Ένας νέος θα πρέπει να μπορεί και να εργάζεται, έστω και παραπάνω και να διασκεδάζει όποτε μπορεί, αυτή είναι η ισορροπία.
Προσωπικά ούτε μπορώ, ούτε θα ήθελα να εργάζομαι νυχθημερόν για να έχω ένα σπίτι παραπάνω. Ναι να εργαστώ, να αποταμιεύσω, να ζω άνετα, αλλά η έννοια του να ζεις άνετα είναι να κάνεις και πιο καλή ζωή, να πάρεις ένα λίγο καλύτερο αμάξι, να πας και λίγο πιο μακριά στον κόσμο, να γνωρίσεις νέους πολιτισμούς και όσο πιο νέος είσαι τόσο ευκολότερα το κάνεις αυτό. Δεν είναι να δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να λες ότι δυνητικά μπορείς να ζήσεις άνετα, ενώ στην πραγματικότητα δε το κάνεις!
Εξάλλου οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν επειδή δεν έχουν άλλες υποχρεώσεις, όταν κάνεις οικογένεια και μεγαλώνεις σε πνίγουν τόσο πολύ οι υποχρεώσεις που -για τον μέσο πάντα άνθρωπο- είναι δύσκολο να κάνεις αυτό που θες..
08-09-19
01:02
Δε θεωρώ και πολύ ρεαλιστικό το παράδειγμα σου. Διότι αν κάποιος στα 30 του έχει 3 διαμερίσματα, δηλαδή έχει δώσει κατ' ελάχιστον 100.000 ευρώ, μην πω και παραπάνω, πόσα λεφτά πρέπει να βγαζει; συγγνώμη δηλαδή αλλά αν κάποιος στα 30 του έχει μαζέψει τόσα λεφτά τότε πολύ άνετα μπορεί να διαθέσει 1000 ευρώ το χρόνο για ένα ταξίδι... Τα χρήματα για σπίτι δε συγκεντρώνονται σε 2-3 χρονια, τα χρήματα για ένα ταξίδι το χρόνο συγκεντρώνονται πολύ εύκολα.
03-09-19
19:13
Καταλαβαίνω τι λέτε παρ' όλα αυτά, απλά εγώ ως ιδιοσυγκρασία δεν ενδιαφερόμουν ποτέ για το πού ήμουν (πέρασα 20 καλοκαίρια στο ίδιο μέρος μένοντας σε σκηνή), πάντα με ενδιέφερε με το ποιους ήμουν. Καταλαβαίνω όμως το ότι θέλετε να δείτε πράγματα και μέρη και τρόπο ζωής άλλων. Απλά εγώ έχω άλλες προτεραιότητες. Δεν κατακρίνω δηλαδή, προσπαθώ να καταλάβω, συζήτηση κάνουμε, δε μαλώνουμε.
Εντάξει Τώρα μιλάς σωστά.
Διότι άλλο να κατακρίνεις και να υποτιμάς κάποιον κι άλλο να πεις, απλά δε μ ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Κι εγώ κατανοώ τη συγκίνηση του bangee jumping αλλά δε θα το έκανα ποτέ. Ο καθένας έχει τις δικές του προτεραιότητες στη ζωή...
03-09-19
09:38
Βρε focko δε σε ξέρω κιόλας αλλά από τα γραπτά σου μου θυμίζεις κάτι μεταξύ Σκρουτζ Μακ Ντακ και κάτι τύπους που καταστροφολογούν στις ΗΠΑ και περιμένοντας την πυρηνική καταστροφή, χτίζουν καταφύγια για να κλειστούν μέσα. Είπαμε καλή η αποταμίευση, κανείς δεν επιχειρηματολογεί για το αντίθετο, αλλά δεν είναι δυνατόν να ζούμε αναμένοντας την καταστροφή συνεχώς. Άλλο να επιβιώνεις και άλλο να ζεις. Από όσα λες, υποθέτω ότι είσαι κατά πάσης φύσεως περιττών εξόδων που μπορεί να αφορούν τη διασκέδαση και την ευζωία. Μα, ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, δε μπορεί απλά να επιβιώνει μίζερα, δουλειά - σπίτι, σπίτι - δουλειά, και να βάζει τα χρήματα του κάτω από το στρώμα μη τον βρει κανένα κακό. Θέλει και τις "καταχρήσεις" του, τη διασκέδαση του, τα χόμπυ του, τα ταξίδια του...
Δε θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι η γνώση και οι περιγραφές των βιβλίων ή ακόμα και μια φωτογραφία ή ένα βίντεο μπορούν να υποκαταστήσουν την αυτοπρόσωπη παρουσία κάπου. Είναι άλλο να διαβάζεις για το Σινικό Τείχος κι άλλο να βρίσκεσαι εκεί, άλλο να έχεις δει χιλιάδες φορές τη Νέα Υόρκη και άλλο να πας εκεί, η μαγεία που κάποιος θα νοιώσει όταν δει το Βόρειο Σέλας είναι άλλη από το να το δει σε φωτογραφία. Σκέψου ότι εκατομμύρια άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη έρχονται στη χώρα μας για να θαυμάσουν τον Παρθενώνα, κι ας ξέρουν τα πάντα γι αυτόν (μερικές φορές γνωρίζουν πολύ περισσότερα από πολλούς Έλληνες), σκέφτομαι το δέος που θα νοιώθουν όταν τον δουν για πρώτη φορά. Στην πραγματικότητα όσα περισσότερα διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε για ένα μέρος, τόσο περισσότερο θέλουμε να το επισκεφθούμε από κοντά, τουλάχιστον έτσι νοιώθω εγώ, καμιά φορά ακόμα και για να το απομυθοποιήσουμε. Για παράδειγμα πας στο Λούβρο για να δεις τη Μόνα Λίζα, βλέπεις έναν μικρό πίνακα σε έναν μεγάλο άδειο, κατά τ' άλλα τοίχο, η οποία είναι τοποθετημένη απέναντι από έναν τεραστίων διαστάσεων πίνακα, τη βλέπεις, λες ok, και προχωράς παρακάτω...
Προσωπικά αν υπήρχε χρονομηχανή θα ήθελα να ζούσα από κοντά και πολλά ιστορικά γεγονότα, άλλο να διαβάζεις γι αυτά κι άλλο να τα βλέπεις να διαδραματίζονται μπροστά σου.
Δε συμφωνώ σε αυτό, ακόμα και αυτά δίνουν κάποια ευχαρίστηση. Αλλιώς όλοι μας θα είχαμε μια τάβλα με ένα στρώμα για κρεβάτι, μερικές καρέκλες κι ένα τραπέζι και τις απολύτως απαραίτητες ηλεκτρικές συσκευές. Θέλουμε όμως να έχουμε και μία νέα τηλεόραση, μεγάλη 4Κ, smart TV, για να την ευχαριστηθούμε, κρεμάμε στους τοίχους μας κάδρα, πίνακες κλπ, βάφουμε με διάφορα χρώματα το σπίτι κ.ο.κ. Το κάνουμε γιατί θέλουμε να είναι ευχάριστο το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, να ξυπνάμε το πρωί ή να μπαίνουμε στο σπίτι μας μετά από μια κουραστική μέρα και να νοιώθουμε ωραία και όχι ότι μπαίνουμε σε ένα μίζερο και απρόσωπο περιβάλλον.
Σε αυτό συμφωνώ επίσης. Δηλαδή δεν είναι απαραίτητο ένα ταξίδι να σε κάνει πιο σοφό, αν και πιστεύω ότι ακόμα και έμμεσα, μέσω της επαφής με άλλους πολιτισμούς, το κάνει. Μπορεί κάποιος να πάει ένα ταξίδι για να ξεσκάσει, να αλλάξει παραστάσεις, να ξεχαστεί, να ξεφύγει από τη ρουτίνα και την καθημερινότητα. Με την ίδια λογική που θα πάει κάποιος να ακούσει χορευτική μουσική, να δει μια ταινία ή ένα θέατρο. Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή τα πάντα να "μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους".
Αν διαγράψουμε κάθε είδους διασκέδαση, όπως υπονοούν μερικοί, τότε πιστεύω ότι θα ζούμε μια μίζερη και απρόσωπη ζωή.
02-09-19
22:07
Κοίτα για όλα στη ζωή χρειάζεται μια ισορροπία. Κανείς δεν είπε να κάνει κάποιος ταξίδια και να μην μορφώνεται, να μην πηγαίνει θέατρο, να μην ψωνίζει ρούχα. Προσωπικά, μια φορά το χρόνο όλο και σε κάποιο πρόγραμμα e-learning θα γραφτώ, ε, λογικά ένα ρουχαλάκι θα πάρω κλπ. Ακόμα και τα έπιπλα και προϊόντα σπιτιού είναι χρήσιμα προφανώς. Μερικές φορές συνδυάζω και το τερπνόν μετά του ωφελίμου, φέτος μαζί με το ταξιδάκι πήρα και ρουχαλάκια, όχι ακριβά, πήγα σε Primark (όσοι έχουν ταξιδέψει τα γνωρίζουν, πώς λέμε Η&Μ και ακόμα πιο οικονομικά)...
Και φυσικά τα ταξίδια δεν είναι το μοναδικό πράγμα που κάνω στη ζωή μου.. όπως και δεν απαξιώνω όσους ασχολούνται με κάτι που δε με ενδιαφέρει καθόλου, πχ ποδόσφαιρο, πολεμικές τέχνες ή.. πλέξιμο!
Αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι καθένα από αυτά που μας ευχαριστεί έχει να μας δώσει κάτι, από απλή ευχαρίστηση μέχρι και γνώσεις. Τα ταξίδια σου δίνουν αυτό που θες να σου δώσουν, από διασκέδαση και ψυχαγωγία μέχρι και πολλές γνώσεις!
01-09-19
22:41
Φαγητό θα φάει κανείς όπου και να βρίσκεται, είτε σπίτι του, είτε αλλού.
Ξέρεις πόσα ξοδεύουν κάποιοι το μήνα, που όταν για παράδειγμα εργάζονται αγοράζουν φαγητό και καφέ απ' έξω; Έχεις υπολογίσει το κόστος διακοπών μιας εβδομάδας σε Μύκονο, Σαντορίνη αλλά και σε πολλά άλλα ελληνικά νησιά; Το εισιτήριο μετάβασης κι επιστροφής μετ' αμαξιού σε πλοίο της γραμμής μπορεί να είναι πιο ακριβό από ό,τι να πας αεροπορικώς σε κάποιες πόλεις του εξωτερικού. Πόσο κοστίζει ένα μέτριο κινητό; Μια τηλεόραση;
Παιδιά, όταν κάποιος θέλει να ζήσει, και όχι μόνο όλη μέρα 24/7/365 μέρες το χρόνο να είναι δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά, όποιο μα όποιο χόμπι και να έχει θα του κοστίσει. Είτε είναι συλλέκτης, είτε του αρέσει να έχει βάρκα και να ψαρεύει, είτε εξοχικό (το οποίο έχει πολλά έξοδα), είτε να πηγαίνει μια φορά τη βδομάδα σε κλαμπ, μπουζούκια, κινηματογράφο, θέατρο, είτε να αγοράζει βιβλία κλπ, όλα έχουν ένα κόστος. Αυτό δεν είναι δικαιολογία.
Άλλο το τι είναι προτεραιότητα και τι ευχαριστεί τον καθένα, αυτό το δέχομαι και κατανοώ ότι δεν έχουν όλοι τα ίδια ενδιαφέροντα και τις ίδιες ανάγκες. Αλλά σε καμία περίπτωση το κόστος εδώ, δεν είναι πρωταρχικό.
01-09-19
22:14
Flixbus, τώρα που τα είπες: θεϊκά
Βρυξέλλες - Lille (Γαλλίας): 9,98 μετ' επιστροφής
Βρυξέλλες - Αμβέρσα: 7,98 μετ' επιστροφής
Βρυξέλλες - Άμστερνταμ: 14,99 (oneway)
με free wifi και ταινίες στο κινητό στο δωρεάν wifi. Θύρα USB για δωρεάν φόρτιση
Μπολόνια - Φλωρεντία (σε παλαιότερο ταξίδι): 5 Ευρώ (oneway)
Himela μου κάνεις λάθος, τα ταξίδια δεν είναι πλέον ακριβά, είναι πολύ φθηνότερα από ό,τι στο παρελθόν και προσιτά σχεδόν για όλους. Επιπλέον επειδή έχουμε εστιάσει σε ταξίδια εξωτερικού, ένα ταξίδι στο εξωτερικό μπορεί να έρθει πολύ φθηνότερα από ένα ταξίδι εντός Ελλάδας, τα παραδείγματα άπειρα.
31-08-19
12:28
Εκτός βέβαια αν και η διαφορετικότητα των άλλων λαών στις χώρες που ταξιδεύουν κάποιοι είναι κι αυτό ... αξιοθέατο. Το κοιτάνε, το παρατηρούν, αλλά όταν έρθει η ώρα να το σεβαστουν, τσινάνε.
Βεβαίως και είναι αξιοθέατο, γιατί όχι; Είναι μέρος του λόγου που ταξιδεύει κάποιος, να στο θέσω διαφορετικά, πολλά από αυτά που κάνουμε εμείς ως λαός, φαίνονται παράδοξα, αστεία, περίεργα ή ακόμα και μη αποδεκτά από τους ξένους.
Κάθε λαός έχει διαφορετική κουλτούρα, δεν είναι όλοι ίδιοι. Για παράδειγμα στο Άμστερνταμ που πήγα, παρατήρησα ότι στα τραμ μέσα είχαν και κάτι σαν εισπράκτορα, αγόραζαν όσοι δεν είχαν εισιτήρια, έλεγχε αν σκάναρες το εισιτήριο σου, βοηθούσε τους τουρίστες κλπ. Παρατήρησα ότι όλοι όσοι έμπαιναν μέσα, οι ντόπιοι τουλάχιστον, καλημέριζαν τον/ην εισπράκτορα. Εδώ σιγά που θα το έκαναν. Μικρολεπτομέρεια, αλλά είναι κάτι διαφορετικό.. Φαντάσου να πας σε Ιαπωνία, Ινδία, αραβικές χώρες κλπ πόσες διαφορές θα δεις.
Επίσης άλλο η παρατήρηση μιας κουλτούρας, άλλο ο σεβασμός και άλλο το να ενστερνιστείς κάτι. Δεν είναι τα ίδια πράγματα, τα δυο τελευταία σηκώνουν συζήτηση.
29-08-19
20:27
Δεν είναι καπιταλισμός, λέγεται πρόοδος και νέες τεχνολογίες. Πριν 30-40 χρονια δεν υπήρχε διαδίκτυο καταρχάς. Δηλαδή όποιος ήθελε να ταξιδέψει έπρεπε να πάει με πρακτορείο ή αλλιώς στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Και πριν 70-80 χρονια έπρεπε να πας με άλογα, αλλά πως να το κάνουμε δε λέγεται καπιταλισμός αυτό αλλά εξέλιξη.
Το τι θα χαλάσεις, πόσα θα χαλάσεις και τι θα κάνεις είναι ζήτημα του καθένα. Καλη η αποταμιευση, να βάζει κανείς ενα φράγκο στην ακρη αλλα καλο ειναι και το να ζεις και να βλέπεις τον κόσμο..
29-08-19
10:16
Πολύ ωραία πόλη, Έχουν περάσει κάποια χρόνια από τότε που πήγα. Να πας στο Μουσείο της Περγάμου, Δρέσδη αν προλάβεις. Καθαρή πόλη, πολλά πάρκα. Το Άουσβιτς καμία σχέση, είναι μακριά, στην Πολωνία
28-08-19
12:33
Θα διαφωνήσω με αυτό. Σαφώς και υπάρχουν διαφορές. Η νοοτροπία ενός Σουηδού, ενός Έλληνα, ενός Κινέζου, ενός Ινδού κλπ είναι διαφορετικές. Ο τροπος ζωής, οι αντιλήψεις τους, το περιβαλλον μεσα στο όποιο ζουν είναι διαφορετικά.
Η κουζίνα τους, η διασκέδαση, οι κατοικίες τους μπορεί να είναι διαφορετικές.
Και κανένα βιβλίο ή ντοκιμαντέρ δεν υποκαθιστά την αυτοπρόσωπη παρουσία σε ένα μέρος
Κι αν μπορούσα, με χαρά θα πηγαινα και διαστημικά ταξίδια!
27-08-19
10:53
Το τι θα δώσει στον καθένα εξαρτάται από το τι ζητάει. Άλλος πάει και γυρίζει από μουσείο σε μουσείο, πολλές φορές βλέπω ανθρώπους σε μουσεία να κάθονται πολύ ώρα μπροστά από ένα έργο τέχνης, να ακούν με μέγιστη προσοχή τον ξεναγό, το audio guide ή να διαβάζουν πληροφορίες, ακόμα και να σχεδιάζουν ένα έργο τέχνης, άλλοι δεν πατάνε ποτέ σε μουσεία, απλά χαίρονται την περιοχή που πάνε, αναμιγνύονται με ντόπιους κλπ.
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι τα ταξίδια είναι πλέον φθηνά, η αντίληψη ότι είναι ακριβό χόμπυ και μόνο οι πλούσιοι το κάνουν είναι παλαιοτέρων δεκαετιών που όντως ίσχυε κάτι τέτοιο. Προσωπικά, μια και το ψάχνω, έχω κλείσει εισιτήριο μετ' επιστροφής για Παλέρμο στα 20 ευρώ και έχω πάει ημερήσια εκδρομή στη Ρώμη, φύγαμε μια παρέα με την πρωινή πτήση και γυρίσαμε με τη βραδυνή, με 30 ευρώ και η καρμπονάρα στην Piazza Navona κερασμένη από φίλο που είχε γενέθλια...εεε Αθήνα - Χαλκίδα να πήγαινα, βενζίνη και διόδια, το ίδιο θα μου κόστιζε!
27-08-19
00:48
Μισό λεπτό να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Νάρκισσοι υπάρχουν παντού, αγοράζει κάποιος το ακριβότερο κινητό και θέλει να το δείξει, και το ίδιο κάνει μόλις βγει το επόμενο μοντέλο κ.ο.κ, άλλο αυτό και άλλο να αγοράσει κάποιος ένα νέο κινητό, περιστασιακά και να το πει στους φίλους του. Δε μιλάμε γι αυτούς που σπαταλούν περισσότερο χρόνο στο εξωτερικό σε ταξίδια από ό,τι στην Ελλάδα, και το κάνουν επιδεικτικά, μιλάμε για αυτούς που κάνουν 2-3 ταξίδια το χρόνο, πρωτίστως για δική τους ευχαρίστηση.
Κι εδώ ισχύει ό,τι και παραπάνω. Αν ο άλλος κάνει πολυτελή ζωή χάρη στα λεφτά του μπαμπά θα σχολιαστεί. Αλλά άλλο αυτό κι άλλο ο πατέρας να δώσει πχ στον φοιτητή γιο του χρήματα να πάει διακοπές κάπου.
Τα παραθέτω μαζί γιατί ταιριάζει αυτό περί ανούσιων εξόδων. Καταρχήν δεν έκανα καμία τέτοια σύγκριση εγώ, δεν αναφέρθηκα στα πολυτελή ταξίδια, αντιθέτως είπα ότι γενικά θεωρώ τα ταξίδια ότι δεν είναι πολυτέλεια, πιστεύω, δε, ακράδαντα ότι ένα ταξίδι κάθε άλλο παρά πολυτέλεια είναι, και αν θέλουμε μπορεί να είναι και οικονομικό.
Η ουσία της σύγκρισης μου, Himela, ήταν να δείξω ότι όπως και να έχει ο άνθρωπος θέλει κάτι παραπάνω από αυτά που είναι απαραίτητα ως προς το ζην, αλλιώς θα έπρεπε να ισχυριστούμε ότι όλοι μας το μόνο που έπρεπε να κάνουμε είναι μαμ, κακά και νάνι!!. Με κίνδυνο να γίνω λίγο "καθηγητής", η συνήθεια βλέπεις, θα σε παραπέμψω στην πυραμίδα των αναγκών του Maslow. Είναι απολύτως προφανές ότι ένας άνθρωπος πρώτα θα πρέπει να εξασφαλίσει τα προς το ζειν, μια στέγη και φαγητό, μόρφωση ενδεχομένως και μετά όλα τ' άλλα. Προφανώς αν κάποιος πεινάει και δεν έχει να φάει, δε θα σκεφτεί να πάει διακοπές στο Παρίσι. Αλλά αν κάποιος εργάζεται, κι έχει τα βασικά, θα μπορούσε να κάνει κάτι που τον ευχαριστεί, δεν ευχαριστούν όλους τα ίδια, αλλά προφανώς κάποιους τους ευχαριστούν τα ταξίδια.
Να στο θέσω αλλιώς: Αν εμένα κάποιος μου χάριζε ή κέρδιζα ένα εκατομμύριο ευρώ, ένα μέρος θα το επένδυα, επίσης θα αγόραζα ένα διαμέρισμα, τριάρι πχ, στην περιοχή που μένω, δε θα με ενδιέφερε ούτε να μετακομίσω βόρεια προάστια, ούτε να αγοράσω βίλες κι επειδή το αυτοκίνητο μου είναι 13 ετών, θα αγόραζα ένα νέο, απλό αυτοκίνητο, ούτε τζιπ, ούτε Ferrari, αυτά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Όπως παγερά αδιάφορο με αφήνουν κινητά των 1000+ ευρώ, πανάκριβα ρούχα κλπ. Ένα μεγάλο ποσό, όμως, θα το αφιέρωνα στα ταξίδια, μακρινά μάλιστα που προς το παρόν δε μπορώ να κάνω, όπως Αυστραλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Λατινική Αμερική κλπ.. θα φρόντιζα να είναι πολυήμερα και να δω όσα περισσότερα μπορώ.
Εγώ για παράδειγμα θεωρώ ανούσιο να αγοράσω ένα νέο πολυτελές αυτοκίνητο, το οποίο απλά θεωρώ μεταφορικό μέσο, ακόμα και αν κάποιος μου το χάριζε, θα το πωλούσα να αγοράσω ένα φθηνότερο και να πάω ένα ταξιδάκι.
Είναι, λάθος, θεωρώ να συσχετίζει κανείς τα ταξίδια με το ψώνιο, υπάρχουν ψώνια, αλλά δε θεωρώ ότι είναι η πλειοψηφία.
26-08-19
10:02
Η τροφή μπορεί να γίνει όσο ακριβή ή φθηνή θέλουμε. Είναι βιολογική ανάγκη, αλλά με αυτή τη λογική θα μπορούσαμε να τρώμε καρπούς δέντρων και να ζούσαμε μια χαρά. Ωστόσο θέλουμε το διαφορετικό, θέλουμε την ταβέρνα, θέλουμε μερικές φορές το ακριβό εστιατόριο.
Τα ταξίδια δεν είναι απαραίτητα ακριβό χόμπι. Μπορεί να είναι πολύ φθηνότερα από την απόκτηση του τελευταίου κινητού της Samsung, δύο καλών κοστουμιών ή την συχνή εναλλαγή αυτοκινήτων.
Επιπλέον τα ταξίδια εντάσσονται στην κατηγορία "Ψυχαγωγία (με την αρχική μορφή του όρου) - Διασκέδαση", κάτι που ο άνθρωπος έχει απόλυτη ανάγκη. Δέχομαι ότι για κάποιους δεν είναι προτεραιότητα ή ενδιαφέρον, όπως εμένα δε με ενδιαφέρει καθόλου το ποδόσφαιρο, που για άλλους είναι "θρησκεία".. αλλά όπως δε θα επικρίνω κάποιον που ασχολείται με το ποδόσφαιρο, έτσι όχι μόνο δε θεωρώ κατακριτέους όσους ασχολούνται με αυτά αλλά τους θαυμάζω.
Μα αυτό είναι το θέμα... Το να το κάνεις επειδή είσαι ψώνιο είναι το ίδιο κατακριτέο με το να αγοράσεις ένα πανάκριβο κινητό μόνο για λόγους επίδειξης, ένα πανάκριβο ρούχο για τον ίδιο λόγο κλπ. Αλλά οι περισσότεροι νομίζω ταξιδεύουν επειδή τους αρέσει. Κι αυτό είναι πολύ θετικό..
24-08-19
11:03
Αν κι έγραψα πριν ότι τα ταξίδια σου ανοίγουν ορίζοντες, πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν και κατηγορίες ανθρώπων που το κάνουν απλώς για ευχαρίστηση. Αλλά γιατί όχι; Καλά κάνουν και το κάνουν. Δε μπορούμε και πάλι να πούμε ότι δεν έχει νόημα να κάνει ταξίδια κάποιος. Αλλιώς θα έπρεπε να πούμε γιατί να τρώμε πολλές διαφορετικές τροφές, να δοκιμάζουμε νέες συνταγές ή εστιατόρια από τη στιγμή που σκοπός της τροφής είναι η αυτοσυντήρησή μας και άρα είτε την παίρνουμε σε μορφή χαπιών είτε τρώμε 2-3 τροφές ίδιες συνεχώς είτε τρώμε γκουρμέ πιάτα είναι το ίδιο. Το φαγητό είναι και ευχαρίστηση. Όπως και πολλά άλλα ακόμα στη ζωή. Αλλιώς, αρχίζουμε φιλοσοφικά ερωτήματα του τύπου "να ζει κανείς ή να μη ζει;"
Επομένως είτε κανείς ταξιδεύει για ευχαρίστηση, είτε για εμπειρίες, γνωριμίες, γνώσεις είτε με δικά του λεφτά ή του μπαμπά, δεν έχει σημασία. Αν το κάνει για να τον ευχαριστήσει και δε βλάπτει κανέναν, δε βλέπω τον λόγο να μη το κάνει...
Επομένως είτε κανείς ταξιδεύει για ευχαρίστηση, είτε για εμπειρίες, γνωριμίες, γνώσεις είτε με δικά του λεφτά ή του μπαμπά, δεν έχει σημασία. Αν το κάνει για να τον ευχαριστήσει και δε βλάπτει κανέναν, δε βλέπω τον λόγο να μη το κάνει...
23-08-19
12:11
Θεωρώ αδιανόητη τη λογική "κανείς δεν πέθανε αν δεν κάνει ταξίδια".. Κατανοώ να μη μπορεί κάποιος να πάει κάπου για οικονομικούς λόγους και επίσης θεωρώ λογικό να μη θέλουν όλοι να γυρίσουν όλο τον κόσμο. Για κάποιους οι διακοπές είναι ξεκούραση, για μένα είναι κούραση μεν, αλλά γνωριμία με άλλους τόπους.
Σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό να δει κανείς κάτι σε μια φωτογραφία, όταν ταξιδεύω θέλω να βλέπω και πώς ζουν λίγο οι άνθρωποι, να πάρω μια μυρωδιά από τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα τους. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να το βιώσω αυτό ως επισκέπτης μερικών ημερών σε έναν τόπο αλλά παίρνω μια γεύση. Θεωρώ πολύ σημαντικό να βλέπει κανείς τους δρόμους, την αρχιτεκτονική τους, τα μέσα μεταφοράς, χαίρομαι που θα πάρω το μετρό ή το τραμ που θα πάρει κι ένας εργαζόμενος του τόπου που πάω, χαίρομαι που θα μείνω σε ένα σπίτι Airbnb και θα έχω "γείτονα" ένα παππού ή κάποιους στην πολυκατοικία που για αυτούς είναι κατοικία τους, χαίρομαι να πάω στο σούπερ μάρκετ να δω τι έχει εκεί!
Και ναι, είναι υπέροχο να βλέπεις το Κολοσσαίο από κοντά και πολλά άλλα μέρη, κατανοείς ότι δεν είμαστε μόνο εμείς μοναδικοί στον κόσμο, υπάρχουν κι άλλοι λαοί που δημιούργησαν, που έχουν ιστορία, πολιτισμό, καινοτομίες. Σου ανοίγονται ορίζοντες, γίνεσαι πιο ανοικτός σε εμπειρίες, γνωρίζεις άλλους ανθρώπους.
Τα ταξίδια είναι επένδυση για μένα σε γνώσεις, γνωριμίες, με αγαλιάζουν πραγματικά. Θα θεωρούσα πολύ μίζερη τη ζωή μου να μη μπορώ να ταξιδέψω. Και όχι δε χρειάζεται μια ολόκληρη περιουσία για να ταξιδέψει κανείς, μια εβδομάδα στο εξωτερικό μπορεί να είναι πιο οικονομική από μια εβδομάδα σε κάποιο ελληνικό νησί..
Σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετό να δει κανείς κάτι σε μια φωτογραφία, όταν ταξιδεύω θέλω να βλέπω και πώς ζουν λίγο οι άνθρωποι, να πάρω μια μυρωδιά από τον τρόπο ζωής και την καθημερινότητα τους. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να το βιώσω αυτό ως επισκέπτης μερικών ημερών σε έναν τόπο αλλά παίρνω μια γεύση. Θεωρώ πολύ σημαντικό να βλέπει κανείς τους δρόμους, την αρχιτεκτονική τους, τα μέσα μεταφοράς, χαίρομαι που θα πάρω το μετρό ή το τραμ που θα πάρει κι ένας εργαζόμενος του τόπου που πάω, χαίρομαι που θα μείνω σε ένα σπίτι Airbnb και θα έχω "γείτονα" ένα παππού ή κάποιους στην πολυκατοικία που για αυτούς είναι κατοικία τους, χαίρομαι να πάω στο σούπερ μάρκετ να δω τι έχει εκεί!
Και ναι, είναι υπέροχο να βλέπεις το Κολοσσαίο από κοντά και πολλά άλλα μέρη, κατανοείς ότι δεν είμαστε μόνο εμείς μοναδικοί στον κόσμο, υπάρχουν κι άλλοι λαοί που δημιούργησαν, που έχουν ιστορία, πολιτισμό, καινοτομίες. Σου ανοίγονται ορίζοντες, γίνεσαι πιο ανοικτός σε εμπειρίες, γνωρίζεις άλλους ανθρώπους.
Τα ταξίδια είναι επένδυση για μένα σε γνώσεις, γνωριμίες, με αγαλιάζουν πραγματικά. Θα θεωρούσα πολύ μίζερη τη ζωή μου να μη μπορώ να ταξιδέψω. Και όχι δε χρειάζεται μια ολόκληρη περιουσία για να ταξιδέψει κανείς, μια εβδομάδα στο εξωτερικό μπορεί να είναι πιο οικονομική από μια εβδομάδα σε κάποιο ελληνικό νησί..