Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
14-08-20
00:23
Καλά στον δρόμο έχω δει τις απίστευτες γελοιότητες.
Είναι τέλος πάντων ένας δρόμος που επειδή τον έκανα κάθε μέρα όλο τον χειμώνα για το πήγαινε - έλα στη δουλειά, έχω μάθει και τον πηγαίνω αρκετά γρήγορα. Έχει τύχει, λοιπόν, ίσα με 5-6 φορές να προσπερνάω άντρες (νεαρούς κυρίως), οι οποίοι μόλις βλέπουν ότι τους πέρασε γυναίκα (??? —υποθέτω τον λόγο γιατί στον πατέρα μου δε συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο), γκαζώνουν με όλη τους τη μανία για να με ξαναπροσπεράσουν και ξαναπατάνε φρένα μόλις με χάσουν απ' το οπτικό τους πεδίο. Τώρα το γιατί, θα σας γελάσω.
2ο τραγικό: Αφηρημένοι οδηγοί με το κινητό στο αυτί, να πηγαίνουν όπου να' ναι, να αυξομειώνουν ταχύτητα όπως να' ναι, να πατάνε φρένα σε άσχετα σημεία και να μην παίρνουν χαμπάρι τι γίνεται γύρω τους. Καλά, για διασταυρώσεις που πετάγονται χωρίς καν να ελέγξουν πρώτα, ή ακόμη χειρότερα όταν σε βλέπουν να έρχεσαι αλλά θεωρούν ότι προλαβαίνουν να σου χωθούν, δεν το συζητώ.
3ο τραγικό: Αθηναίοι σε επαρχιακές οδούς. Επίκαιρο κιόλας λόγω 15Αυγουστου, να βλέπεις ξένους οδηγούς να προσπερνάνε όχι απλά σε σημεία που δεν έχουν διακεκομμένη, αλλά πάνω σε στροφές, ανηφόρες, σε δρόμους με τίγκα κίνηση, μιλάμε γυρίζω σπίτι με ταχυκαρδία...
4ο τραγικό: Ο κόρνας, όπως είπε κι ο Ντέβιλ. Δε μιλάμε για μια κόρνα που θα σου πατήσουν άμα κάνεις εσύ κάποιο λάθος, αλλά για την κόρνα του στυλ "άντε τελείωνε". Σε προσπεράσεις δε μου χει τύχει γιατί πάντα τραβιεμαι στην άκρη μόλις δω γρήγορο αυτοκίνητο από πίσω μου, αλλά μου χει τύχει να μου κορνάρουν επειδή σταμάτησα για ν' αφήσω να περάσει πεζός. Ή επειδή είχε άπειρη κίνηση στο στοπ και οι από πίσω νόμιζαν ότι εγώ δεν μπορώ να περάσω απέναντι. Ή επειδή σταμάτησα με αλαρμ για 3 (κυριολεκτικά) δευτερόλεπτα για να κατέβει φίλη μου απ' το αυτοκίνητο. Παράνοια.
5ο τραγικό: Ο "παρκαρωοπουγουστάρω". Να ψάχνεις πάρκινγκ μες στην πόλη και να βλέπεις παντού μισές θέσεις. Ή, ακόμη χειρότερα, όταν σε κάθετο παρκάρισμα αγνοούν τις διαγραμμίσεις που οριοθετούν τις θέσεις πάρκινγκ και το αφήνουν ακριβώς ανάμεσα, πιάνοντας έτσι 2 θέσεις.
Ουφ, τα είπα και συγχύστηκα ήδη.
Είναι τέλος πάντων ένας δρόμος που επειδή τον έκανα κάθε μέρα όλο τον χειμώνα για το πήγαινε - έλα στη δουλειά, έχω μάθει και τον πηγαίνω αρκετά γρήγορα. Έχει τύχει, λοιπόν, ίσα με 5-6 φορές να προσπερνάω άντρες (νεαρούς κυρίως), οι οποίοι μόλις βλέπουν ότι τους πέρασε γυναίκα (??? —υποθέτω τον λόγο γιατί στον πατέρα μου δε συμβαίνει ποτέ κάτι τέτοιο), γκαζώνουν με όλη τους τη μανία για να με ξαναπροσπεράσουν και ξαναπατάνε φρένα μόλις με χάσουν απ' το οπτικό τους πεδίο. Τώρα το γιατί, θα σας γελάσω.
2ο τραγικό: Αφηρημένοι οδηγοί με το κινητό στο αυτί, να πηγαίνουν όπου να' ναι, να αυξομειώνουν ταχύτητα όπως να' ναι, να πατάνε φρένα σε άσχετα σημεία και να μην παίρνουν χαμπάρι τι γίνεται γύρω τους. Καλά, για διασταυρώσεις που πετάγονται χωρίς καν να ελέγξουν πρώτα, ή ακόμη χειρότερα όταν σε βλέπουν να έρχεσαι αλλά θεωρούν ότι προλαβαίνουν να σου χωθούν, δεν το συζητώ.
3ο τραγικό: Αθηναίοι σε επαρχιακές οδούς. Επίκαιρο κιόλας λόγω 15Αυγουστου, να βλέπεις ξένους οδηγούς να προσπερνάνε όχι απλά σε σημεία που δεν έχουν διακεκομμένη, αλλά πάνω σε στροφές, ανηφόρες, σε δρόμους με τίγκα κίνηση, μιλάμε γυρίζω σπίτι με ταχυκαρδία...
4ο τραγικό: Ο κόρνας, όπως είπε κι ο Ντέβιλ. Δε μιλάμε για μια κόρνα που θα σου πατήσουν άμα κάνεις εσύ κάποιο λάθος, αλλά για την κόρνα του στυλ "άντε τελείωνε". Σε προσπεράσεις δε μου χει τύχει γιατί πάντα τραβιεμαι στην άκρη μόλις δω γρήγορο αυτοκίνητο από πίσω μου, αλλά μου χει τύχει να μου κορνάρουν επειδή σταμάτησα για ν' αφήσω να περάσει πεζός. Ή επειδή είχε άπειρη κίνηση στο στοπ και οι από πίσω νόμιζαν ότι εγώ δεν μπορώ να περάσω απέναντι. Ή επειδή σταμάτησα με αλαρμ για 3 (κυριολεκτικά) δευτερόλεπτα για να κατέβει φίλη μου απ' το αυτοκίνητο. Παράνοια.
5ο τραγικό: Ο "παρκαρωοπουγουστάρω". Να ψάχνεις πάρκινγκ μες στην πόλη και να βλέπεις παντού μισές θέσεις. Ή, ακόμη χειρότερα, όταν σε κάθετο παρκάρισμα αγνοούν τις διαγραμμίσεις που οριοθετούν τις θέσεις πάρκινγκ και το αφήνουν ακριβώς ανάμεσα, πιάνοντας έτσι 2 θέσεις.
Ουφ, τα είπα και συγχύστηκα ήδη.