Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
29-11-20
15:09
August Macke, Κόκκινο σπίτι στο πάρκο.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
26-11-20
21:48
Δύο κοπέλες, του August Macke.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
25-11-20
22:53
August Macke, Τοπίο στο Tegernsee.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
25-11-20
22:35
Όχι, είναι ακριβώς το αντίθετο. Όταν ένας master δημιουργεί τέχνη το κάνει εντελώς ασυνείδητα. Στην ώρα της δημιουργίας του δεν υπάρχει εαυτός, συνείδηση και σκοπός. Εκείνη την στιγμή έχει φτάσει στο peak του ως άνθρωπος και είναι αυτό που η φύση του υπαγορεύει να είναι. Αυτό μπορείς να το καταλάβεις νοητικά αλλά δεν μπορείς να το καταλάβεις πραγματικά αν δεν το βιώσεις.
Νομίζω ότι κάτι χάθηκε στη μετάφραση. Άλλο η συνειδητότητα, άλλο το να κάνω κάτι αυθόρμητα. Για να πιάσω το κομμάτι του πιανίστα που ανέφερες παρακάτω, προφανώς και κατά την ερμηνεία πολλά πράγματα γίνονται πηγαία, αλλά, δεν ξέρω πώς έχεις στο μυαλό σου τους μεγάλους μουσικούς, είτε συνθέτες είτε ερμηνευτές, δεν πιάνουν μία μέρα το μολύβι και γράφουν την τετραλογία του Βάγκνερ. Αντίστοιχα, ο ερμηνευτής που βλέπεις στη σκηνή να αφήνεται στο κομμάτι μελετάει το όργανό του και τη μουσική αρκετά χρόνια συνειδητά για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Ταλέντο και μεγαλοφυία υπάρχει, αλλά αυτό δεν καταργεί τη συνειδητότητα της προσπάθειας.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
25-11-20
00:31
Μα, δεν είπα ποτέ ότι δε θεωρώ τέχνη αυτά που έστειλα επειδή απλά δε μ' αρέσουν· ο λόγος που δεν τα θεωρώ τέχνη είναι γιατί είναι προσβολή για την τέχνη αυτό το πράγμα. Είναι σαν να βάζω στην ίδια κατηγορία της "τέχνης" αυτά τα δύο τραγούδια και ακόμη χειρότερα, να προσπαθώ να πείσω και τους υπόλοιπους γιατί το 2ο έχει την ίδια αξία με το 1ο:
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Επειδή διαφωνώ με κάποιον για το τι ορίζω ως τέχνη δε σημαίνει ότι τον ντροπιάζω για το προσωπικό του γούστο, έλεος.
Δεν παραθέτεις κάποιο επιχείρημα, απλά αναφέρεις ότι είναι προσβολή για την τέχνη. Προσβολή γιατί; Με ποιον τρόπο; Τόσο ετεροκαθοριζόμενα είναι τα έργα που θεωρείς τέχνης που αποτελεί προσβολή για αυτά μία λευκή κόλλα;
Όσο για τα κομμάτια, πράγματι μουσική είναι και τα δύο. Από το ένα θεωρείς ότι μπορείς να πάρεις διαφορετικά πράγματα σε σχέση με το άλλο. Αυτό όμως είναι αδιάφορο για το status που έχουν και τα δύο ως έργα της μουσικής. Αντίστοιχα και για τα παραπάνω.
Πίσω στον δρόμο που χάραξε η @Λένω ένα παλιότερο έργο του Mondrian, Δάσος με ιτιές.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
24-11-20
02:20
Προσωπικά κρίνω ένα έργο τέχνης πάνω σε 3 άξονες:
1ον, πόσες ώρες δουλειάς και πόσο μεγάλη δεξιότητα απαιτείται για τη δημιουργία του έργου,
2ον, κατά πόσο είναι βασισμένο στη φαντασία του καλλιτέχνη και κατά πόσο αντιγραφή από εικόνες που έχει μπροστά του και,
3ον, πόσο σου μένει στο μυαλό μετά από μια ματιά, πόσο σε καθηλώνει χωρίς να γνωρίζεις απολύτως τίποτα για το background story του, πόσο ανυψώνει το πνεύμα σου και τον συναισθηματικό σου κόσμο.
Όταν είδα τον πίνακα που ανέβασες, τον κοίταξα και σκέφτηκα "χμ, ωραία χρώματα" και προχώρησα παρακάτω. Όταν έκανες όλη αυτή την ανάλυση για το τι συμβολίζει το τριγωνάκι και το ένα και το άλλο, γέλασα σαρκαστικά και είπα "πόσο δηθενιά", δηλαδή μου χάλασε και την απλοϊκή αλλά μέτρια άποψη που είχα εξαρχής για τον πίνακα.
Από την άλλη διαφωνώ με την άποψη που η τέχνη πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στη λεπτομέρεια και την τεχνική, γι' αυτό και δε θεωρώ ότι έπεσαν τα καλλιτεχνικά στάνταρ επειδή η ζωγραφική άρχισε να αποκλίνει από τον ρεαλισμό (ειδικά από την εφεύρεση της φωτογραφίας κι έπειτα). Για μένα πχ ο Πικάσσο είναι ένας εκπληκτικός καλλιτέχνης, όχι για τους συμβολισμούς του (δεν ασχολούμαι ποτέ με αυτά εξάλλου), αλλά για το ιδιαίτερο, ευφάνταστο κι ενδιαφέρον οπτικό αποτέλεσμα που έχουν ορισμένοι πίνακές του. Είναι σαν να σε μεταφέρει σ' έναν δικό του, πολύχρωμο κόσμο. Το αγαπημένο μου καλλιτεχνικό ρεύμα είναι ο σουρρεαλισμός ακριβώς επειδή δημιουργεί εικόνες που δεν μπορείς να βρεις στην πραγματική ζωή.
Ωστόσο δε θεωρώ σε καμία περίπτωση τα πάντα "τέχνη".
Αυτό δεν είναι τέχνη.
View attachment 72436
Αυτό δεν είναι τέχνη.
View attachment 72437
Αυτό είναι παρακμή και η δηθενιά σε όλο της το μεγαλείο.
View attachment 72438
Η μοντέρνα "τέχνη" είναι σκατά... στην κυριολεξία.
View attachment 72439
Η «δυσκολία» είναι καθαρά υποκειμενική, σε κάθε μορφή τέχνης. Αν για έναν άνθρωπο είναι οι ιδέες του αυτές που εκφράζει, του είναι πολύ πιο εύκολο να μεταχειριστεί μέσα που μας φαίνονται μακρινά και «δύσκολα» - είτε λέγεται Μιχαήλ Άγγελος είτε Νταλί.
Τώρα, σε σχέση με το αν ένα έργο είναι π.χ. αντιγραφή τοπίου ή αποκύημα της φαντασίας κάποιου, επίσης δεν ξέρω αν μεταβάλλει κάπως την «αξία» του προς κάποια κατεύθυνση. Γιατί, και πάλι, ανάλογα με τον άνθρωπο, μπορεί απλώς να εξυπηρετεί - τεχνικά, ή σε ζητήματα έκφρασης - ή ό,τι άλλο.
Σε σχέση με την πνευματική ανύψωση, τώρα, αυτό είναι και πάλι καθαρά υποκειμενικό, οπότε δε χωράει συζήτηση. Αλλά, δεν υπάρχουν έργα των οποίων αγνοούμε το background story, απλώς κάποια έχουν έναν κοινό μας τόπο για υπόβαθρο - π.χ. μία προσωπογραφία, ένα τοπίο κ.λπ.. Άλλωστε, η τέχνη μιλούσε σχεδόν πάντα με συμβολισμούς - δεν είναι «ανακάλυψη» της μοντέρνας τέχνης αυτό. Το να εστιάζουμε τόσο πολύ στα «τεχνικά» στοιχεία είναι σαν να αξιολογούμε πρώτα τον καλλιτέχνη ως μπογιατζή και μετά ως ό,τι άλλο.
Τώρα, όσο για τις λευκές κόλλες κ.λπ., δε βλέπω τον λόγο να αρνηθεί κανείς ότι είναι τέχνη. Υπάρχει τέχνη που μας αρέσει και τέχνη που δε μας αρέσει, αλλά δεν έβλεπα ποτέ γιατί να πούμε ότι αυτό που δε μας αρέσει - ή ένα μέρος του, τουλάχιστον - «δεν είναι τέχνη».
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
21-11-20
11:30
Μη με παρεξηγήσεις για την ερώτηση που θα σου κάνω, αλλά εσύ ας πούμε βλέπεις τον πρώτο πίνακα που μας έστειλες, σκέφτεσαι όλα αυτά που μας επεξηγείς εδώ και σου προκαλείται κάποιο συναίσθημα; Αισθάνεσαι κάποια ταύτιση με τον άνθρωπο του Μεσαίωνα, συγκινείσαι; Για την Hilma af Klint μπορεί να σήμαιναν κάτι όλα αυτά τα σχήματα - εσένα, σαν Βασίλη, πώς σε αγγίζει όλο αυτό; Και τέλος, αν δεν ήξερες όλη αυτή την ιστορία, θεωρείς ότι ο πίνακας που μας έστειλες μπορεί να σταθεί από μόνος του ως έργο τέχνης;
Για τον συγκεκριμένο πίνακα είναι δύσκολο να σου απαντήσω γιατί τα παραπάνω - ως πλαίσιο - μου ήταν γνωστά πριν τον δω, οπότε τα αναγνώρισα εξ αρχής ως στοιχεία - στο λογικό κομμάτι, αυτό. Στο συναισθηματικό, προσωπικά δημιουργεί διάφορα συναισθήματα, από το πολύ πρωτόγονο της έλξης για τα χρώματα, τις «άτσαλες» πινελιές κ.λπ., μέχρι πιο σύνθετα συναισθήματα - εδώ όμως παρεμβαίνει και το λογικό. Για εμένα, δηλαδή, το έργο, έχει νόημα, δεδομένου ότι έχω στον νου μου το πλαίσιο. Αλλά και για ένα άτομο που δεν έχει κατά νου το πλαίσιο, μπορεί να έχει νόημα τελείως διαφορετικό από αυτό που είχε, ενδεχομένως, για την καλλιτέχνιδα.
Γενικά, ο,τιδήποτε μπορεί να σταθεί, κατ' εμέ, σαν έργο τέχνης. Την ίδια ερώτηση θα μπορούσαμε να θέσουμε π.χ. για όλη αυτή τη νεκρή φύση που έχουμε δει από τους Φλαμανδούς καλλιτέχνες, τα τοπία κ.λπ.. Ουσιαστικά, δεν είναι παρά μία αποτύπωση αυτού που βλέπουμε με τα μάτια μας πάνω σε άλλο υλικό, άρα γιατί στέκεται σαν έργο τέχνης; Στέκεται γιατί μας μεταφέρει ο καλλιτέχνης τη ματιά του για τον κόσμο - που, για τον φυσικό κόσμο σπάνια διαφέρει αυτή η ματιά από άνθρωπο σε άνθρωπο - και γιατί θαυμάζουμε, ενδεχομένως, την τεχνική του, την καθαρότητα της γραμμής κ.α. Ωστόσο, το ίδιο ακριβώς κάνει και η μοντέρνα τέχνη. Φεύγοντας από πράγματα απτά και που μας περιτριγυρίζουν, δεν μπορεί παρά να είναι πιο μακριά από τα συνήθη αισθητηριακά δεδομένα που προσλαμβάνουμε. Μοιραία, είναι και πιο υποκειμενική, καθώς δεν ξεκινά, πάντα, από έναν κοινό τόπο για την πλειονότητα, αλλά από κάτι, ενδεχομένως, πολύ υποκειμενικό.
Leonardo Da Vinci 1500
View attachment 72346
Michelangelo 1530
View attachment 72347
Rembrandt 1650
View attachment 72348
Van Gogh 1850
View attachment 72349
Monet 1900
View attachment 72350
Picasso 1920
View attachment 72351
Marina Vera 2000
View attachment 72352
Unknown artist - 2020
View attachment 72353
Όσο περνάνε τα χρόνια βλέπουμε πως τα καλλιτεχνικά στάνταρντ πέφτουν. Οτιδήποτε μετά τον Ρέμπραντ από αυτά που παρέθεσα είναι εμφανες ακόμη και σε κάποιον που δεν έχει σχέση με ζωγραφική πως έχει πολύ κατώτερα καλλιτεχνικά στάνταρντς.
Γιατι υπάρχει αυτή η τάση; Η δική μου σκέψη λέει πως στην αναγέννηση δοξαζαμε την ικανότητα και την αφοσίωση,καθως η περίοδος αποτελεσε την αναγέννηση του κλασσικού πολιτισμού. Ο Da Vinci θεωρούνταν ένας Grandmaster καθώς διεθετε απίστευτη ικανότητα και αφοσίωση στο κάλεσμα του.
Με την βιομηχανική επανάσταση περνάμε από την εποχή του τεχνίτη και της αφοσίωσης στην εποχη της μαζικής παραγωγής. Πλέον αυτό που δοξάζεται είναι το χρήμα και η απόκτηση αγαθών και γι αυτό το λόγο τα στάνταρντ πέφτουν και πλέον περνάμε στους πίνακες που θέλουν να μας "πούνε" πράγματα. Ο Πικάσο είναι κλασσικό παράδειγμα. Πλέον για να καταλάβεις το μεγαλείο του καλλιτέχνη δεν χρειάζεται απλώς να έχεις ματιά, γιατί όποιος έχει μάτια βλέπει αρκετές διαφορές μεταξύ Πικάσο και Ρέμπραντ, αλλά χρειάζεται επίσης να έχεις μυηθει και στα ανώτερα κρυφά νοήματα του εκάστοτε καλλιτέχνη. Αυτό σημαίνει πως η νέα τέχνη δεν είναι για όλους. Ο Πικάσο δεν ειναι σαν τον Μιχαήλ Ανγκελο που λες ουαου μόλις δεις την δουλειά του, αλλα μάλλον λες κάτι παρόμοιο ζωγράφιζα στην 5η δημοτικού και αφού κάποιος μύστης σου εξηγήσει τους συμβολισμούς λες ουαου. Ότι λοιπόν δεν ειναι για όλους είναι για λίγους. Ότι είναι για λίγους είναι exclusive και άρα μπορεί να πουληθεί σε απίστευτες τιμές καθώς πλέον όπως είπα δεν δοξαζουμε την ικανότητα και την αφοσίωση αλλά το χρήμα και τα αγαθά και προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε έχοντας κάτι που οι άλλοι δεν έχουν.
Η τραγικότητα που παρέθεσα τελευταία δεν θα μου έκανε εντύπωση αν πουλιέται για μερικές χιλιάδες ευρώ και βρίσκεται στο σπίτι κάποιου πλούσιου που έχει πειστεί ότι αγοράζοντας το είναι διαφορετικός από τον μέσο πληβιο που δεν κατανοεί την αξία του.
ΥΓ. Παραλίγο να το ξεχάσω.
View attachment 72354
Οχι αυτό δεν είναι το background me hex value #0000
Είναι το αριστούργημα του Robert Rauschenburg με τίτλο White paintings και έχει πωληθεί για 15 εκατομμύρια δολάρια.
Το ότι τα «καλλιτεχνικά στάνταρ πέφτουν» είναι αυθαίρετο συμπέρασμα, δεν καταλαβαίνω από πού προκύπτει. Η τέχνη που αναφέρεις ως προσιτή είναι «αναχρονιστικά» προσιτή, από εμάς, στο τώρα. Στο τότε, ο κόσμος αδιαφορούσε πολύ περισσότερο, είχε επαφή με πολύ πιο λαϊκά μέσα διασκέδασης και ψυχαγωγίας, είχε μία τελείως διαφορετική θέση για την τέχνη από αυτή που έχουμε τώρα.
Κατά τα άλλα, τα άτομα που ζούσαν από την τέχνη ανέκαθεν επιδίωκαν στο να βγάλουν λεφτά από αυτήν, αυτό δεν είναι σημάδι των νεώτερων χρόνων. Και στο σήμερα, άλλωστε, πίνακες του Rembrandt και του da Vinci έχουν πωληθεί για τεράστιες τιμές, επίσης, όπως και έργα μοντέρνας τέχνης. Επίσης, νομίζω ότι ερμηνεύεις με «βολικό» τρόπο τον υποκειμενισμό της μοντέρνας τέχνης. Δεν είναι ότι «δεν είναι για όλους», αλλά ότι ο κάθε άνθρωπος έχει λόγο στη μοντέρνα τέχνη, μπορεί να βάλει τη θέση του στο έργο ισότιμα με τον καλλιτέχνη - σχεδόν. Το ότι έχει δημιουργηθεί και μία «κάστα» κριτικών που «μονοπωλεί», τρόπον τινά, την ερμηνεία της τέχνης αποκόπτοντας το κοινό εν μέρει από αυτήν είναι αδιαμφισβήτητο, ωστόσο:
- αυτό συνέβαινε και παλαιότερα - τα μεγάλα έργα τέχνης ποτέ δεν ήταν εξίσου προσιτά σε όλον τον κόσμο,
- το ότι υπάρχουν δε σημαίνει ότι εμποδίζεται ο κόσμος από μία πιο προσωπική ερμηνεία της τέχνης.
- την ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφραστεί με τρόπο διαφορετικό από τους προκατόχους του,
- την ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφράσει νοήματα διαφορετικά από τους προκατόχους του,
- την εναρμόνιση με την τεράστια μετάβαση των προηγούμενων σχεδόν δύο αιώνων σε έναν νέο κόσμο, πιο αφηρημένο, πιο πολύμορφο, έξω, σε έναν τεράστιο βαθμό, από την αισθητηριακή μας αντίληψη.
Σε σχέση με το αν τα μοντέρνα έργα μπορεί να τα σχεδιάσει ένα πεντάχρονο, ίσως, δεν ξέρω, αλλά η διαφορά έγκειται στη συνειδητότητα - ακριβώς όπως και με την ανάβαση στο όρος Βεντού, του Πετράρχη. Δεν είναι έργα τέχνης τόσο για το ίδιο το αντικείμενο που αναπαριστούν, όσο για το ότι αποτελούν προϊόν συνειδητής προσπάθειας για κάτι - ακόμα και η τυχαιότητα (automatic writing/panting) είναι η συνειδητή προσπάθεια να αποβάλει κανείς για μια στιγμή (ή παραπάνω) τη συνείδησή του. Η φύση ήταν εκεί και πριν τον Μικελάντζελο, δεν ήταν αυτή η τέχνη. Τέχνη ήταν ότι την παρατήρησε και την αποτύπωσε, όπως ο Πετράρχης. Έτσι, ο κοσμολογικός ορίζοντας ήταν εκεί - μάλλον, αν όσα βλέπουμε στο σύμπαν υπάρχουν χωρίς εμάς :Ρ - και πριν τον Betrami και τον Lobatchevsky. Η λευκή σελίδα που έστειλες ήταν εκεί, ανέκαθεν. Ωστόσο, τέχνη την καθιστά, αρχής γενομένης, το ότι κάποιος την αντιλήφθηκε ως τέτοια, ακριβώς όπως τα παραπάνω - ή, στη μουσική, π.χ. το 4:33 του John Cage.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
21-11-20
00:18
Where the fuck is the Swan? Ένας από τους λογους που δε γουστάρω τη μοντέρνα τέχνη.
Πεζή ερμηνεία: Εκείνο το τριγωνάκι στο κέντρο του κύκλου το βλέπεις;
Ερμηνεία με βάθος: Η Hilma af Klint είχε, σχετικά νωρίς, ασπαστεί τη Θεοσοφία και την ευρύτερη διδασκαλία της Μπλαβάτσκυ και της παρέας της, με αποτέλεσμα, πέρα από τις επιρροές της από τις ανατολικές θρησκείες - ιδιαίτερα, δε, τη Θιβετιανή διδασκαλία - είχε δεχθεί και ιδιαίτερες σχέσεις με την αλχημεία. Όχι τόσο ως προς την πρακτική της - άλλωστε αυτή πέθανε οριστικά πλέον με τον Νεύτωνα - αλλά όσο με την εσωτερική αλχημεία και τα όσα αυτή συμβολίζει για τον θεοσοφισμό και την εσωτερική φιλοσοφία γενικότερα. Στο πλαίσιο της αλχημείας, long-story short, ο κύκνος είναι ένα από τα πολλά σύμβολα της ένωσης των αντιθέτων, της κυκλικής δομής των πραγμάτων και, γενικότερα, αυτού του δυϊσμού της ύπαρξης, καθώς επίσης και του εσωτερικού ταξιδιού αναζήτησης της αλχημικής μεταστοιχείωσης - που εκφράζεται συμβολικά με την αναζήτηση της φιλοσοφική λίθου από τους αλχημιστές.
Η μετάβαση στη μοντέρνα τέχνη, για εμένα, είναι το ανάλογο της ανάβασης στο όρος Βεντού του Πετράρχη απλά μεταφερμένο σε άλλο context. Ακριβώς όπως από εκεί που ο άνθρωπος του Μεσαίωνα ζούσε μέσα στη φύση, σχεδόν φυλακισμένος, χωρίς να έχει αντίληψη του εύρους του κάλους της - με αποτέλεσμα να θεωρείται ριζοσπαστικό να γράψει κανείς για την ομορφιά της και να ανέβει σε ένα βουνό απλά για να τη θαυμάσει. Ακριβώς με τον τρόπο που αυτή η στροφή στη φύση φέρνει αλλαγές για αιώνες σε όλες τις μορφές της τέχνης - προφανώς, αυτό δεν το πιστώνω στον Πετράρχη, αλλά το έργο του είναι ενδεικτικό μιας εποχής - έτσι και η στροφή στα νέα εκφραστικά μέσα που δίνει η εσωτερική θεώρηση της τέχνης αποτελεί μία απαλλαγή από προηγούμενες αισθητικές και όχι μόνο νόρμες - η οποία φτάνει σε ακραίες μορφές όπως π.χ. η θέση του John Cage ότι τα πάντα είναι μουσική.
Πίσω στον κύκνο της af Klint, αν θυμάμαι καλά, είναι ο τρίτος σε μία σειρά κύκνων που σχεδίασε στη διάρκεια της ζωής της, όλοι τους με ίδιο, σε γενικές γραμμές, εσωτερικό περιεχόμενο. Ωστόσο, ο πρώτος της, για παράδειγμα, κάνει τις όλες αντιθέσεις πολύ πιο σαφείς - εσωτερικά, είναι πιο «νηπιακό».
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
05-11-20
22:20
Hilma af Klint - Ο κύκνος
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.