Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
24-11-20
12:02
Ωραίο θέμα!
Ναι πιστεύω ότι υπάρχουν φίλοι με ημερομηνία λήξης. Βαδίζοντας στην αρχή των 30 το λέω πια με βεβαιότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που σε κάποια φάση της ζωής μας είναι υπέροχη συντροφιά για μας κι εμεις γι αυτούς, όμως όταν παρέλθει αυτή η φάση διαπιστώνεις ότι, σταδιακά ή και γρήγορα κάποιες φορές, λύνονται οι δεσμοί. Είναι η φυσική φθορά μιας κατάστασης.
Σκέφτομαι τώρα μία φίλη μου που κάναμε πολλή παρέα από το 09 μέχρι το 13-14. Είχαμε μοιραστεί προσωπικά μας, κάναμε ωραίες συζητήσεις, περνούσαμε τέλεια στις εξόδους μας, κάναμε υπέροχες κοινές διακοπές ένα καλοκαίρι. Και έφυγε πίσω στην πόλη της, άλλαξε κύκλο, άρχισε να παγώνει η συμπεριφορά της, αραίωσαν οι επαφές μας ώσπου μέσα στα χρόνια έγιναν ένα τυπικό "χρόνια πολλά" σε γιορτές και γενέθλια και πλέον τίποτα, καθώς δεν πιστεύω καθόλου στις τυπικότητες και δεν επιδιώκω να τις κρατώ.
Δεν έγινε κάτι άσχημο μεταξύ μας, απλά φθάρθηκε ο δεσμός.. Όλοι όσοι έχουμε μια ηλικία πιστεύω ότι έχουμε αρκετές τέτοιες εμπειρίες. Πιστεύω ότι οι φιλίες που φθείρονται δεν είναι τόσο δυνατές για να αντέξουν στις αλλαγές και τις δοκιμασίες της ζωής. Οπότε φθείρονται φυσικά και γίνονται μια γλυκόπικρη ανάμνηση.
Υπάρχουν και οι φιλίες που λήγουν άσχημα, που δεν ήταν αυτό που αρχικά νομίζαμε. Κι αυτές έχουν τη χρησιμότητά τους. Μας έμαθαν τι θέλουμε και τι δε θέλουμε σε μία φιλική σχέση. Κι από αυτές πέρα από το μάθημα, μπορούμε μέσα στα χρόνια να κρατήσουμε μία όμορφη ανάμνηση γιατί ότι και να χε γινει (εκτός αν ήταν κάτι πολύ χοντρό) είναι κι αυτοί άνθρωποι που μοιραστήκαμε ένα κομμάτι της ζωής μας και κάποτε ήταν σημαντικοί.
Όμως στην τελική ανάλυση σημασία έχουν όχι αυτοί που φεύγουν, αλλά αυτοί που μένουν. Αυτοί που μέσα στα χρόνια ήταν εκεί, που μπορεί να περάσαμε τα πάνω και τα κάτω μας και να μας "χώρισε" η απόσταση, αλλά άντεξε ο δεσμός γιατί υπήρχε αμοιβαία θέληση να κρατηθεί.
Ναι πιστεύω ότι υπάρχουν φίλοι με ημερομηνία λήξης. Βαδίζοντας στην αρχή των 30 το λέω πια με βεβαιότητα. Υπάρχουν άνθρωποι που σε κάποια φάση της ζωής μας είναι υπέροχη συντροφιά για μας κι εμεις γι αυτούς, όμως όταν παρέλθει αυτή η φάση διαπιστώνεις ότι, σταδιακά ή και γρήγορα κάποιες φορές, λύνονται οι δεσμοί. Είναι η φυσική φθορά μιας κατάστασης.
Σκέφτομαι τώρα μία φίλη μου που κάναμε πολλή παρέα από το 09 μέχρι το 13-14. Είχαμε μοιραστεί προσωπικά μας, κάναμε ωραίες συζητήσεις, περνούσαμε τέλεια στις εξόδους μας, κάναμε υπέροχες κοινές διακοπές ένα καλοκαίρι. Και έφυγε πίσω στην πόλη της, άλλαξε κύκλο, άρχισε να παγώνει η συμπεριφορά της, αραίωσαν οι επαφές μας ώσπου μέσα στα χρόνια έγιναν ένα τυπικό "χρόνια πολλά" σε γιορτές και γενέθλια και πλέον τίποτα, καθώς δεν πιστεύω καθόλου στις τυπικότητες και δεν επιδιώκω να τις κρατώ.
Δεν έγινε κάτι άσχημο μεταξύ μας, απλά φθάρθηκε ο δεσμός.. Όλοι όσοι έχουμε μια ηλικία πιστεύω ότι έχουμε αρκετές τέτοιες εμπειρίες. Πιστεύω ότι οι φιλίες που φθείρονται δεν είναι τόσο δυνατές για να αντέξουν στις αλλαγές και τις δοκιμασίες της ζωής. Οπότε φθείρονται φυσικά και γίνονται μια γλυκόπικρη ανάμνηση.
Υπάρχουν και οι φιλίες που λήγουν άσχημα, που δεν ήταν αυτό που αρχικά νομίζαμε. Κι αυτές έχουν τη χρησιμότητά τους. Μας έμαθαν τι θέλουμε και τι δε θέλουμε σε μία φιλική σχέση. Κι από αυτές πέρα από το μάθημα, μπορούμε μέσα στα χρόνια να κρατήσουμε μία όμορφη ανάμνηση γιατί ότι και να χε γινει (εκτός αν ήταν κάτι πολύ χοντρό) είναι κι αυτοί άνθρωποι που μοιραστήκαμε ένα κομμάτι της ζωής μας και κάποτε ήταν σημαντικοί.
Όμως στην τελική ανάλυση σημασία έχουν όχι αυτοί που φεύγουν, αλλά αυτοί που μένουν. Αυτοί που μέσα στα χρόνια ήταν εκεί, που μπορεί να περάσαμε τα πάνω και τα κάτω μας και να μας "χώρισε" η απόσταση, αλλά άντεξε ο δεσμός γιατί υπήρχε αμοιβαία θέληση να κρατηθεί.