EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-05-21
23:38
Ακριβως συμφωνω απλα ηταν λιγοδιαιτη η προηγουμενη απαντηση γιαυτο και αναρωτηθηκα.Εστίασα στα ερωτικά διότι π.χ στις εργασιακές τοξικότητες απλά τρως τον συνάδελφο
αν δεν βάζει μυαλο ή σε τρώει αυτός. Δεν νιώθεις, δεν σε νοιάζει και πολύ. Κρύο αίμα.
Σιγά μην έχουμε συναισθήματα στην δουλειά. Εκεί πάμε για το μαρούλι.
Δεν αναφέρω τα αρνητικά συναισθήματα (στα ερωτικά με τοξικότητα)
διότι θέλει πολύ χώρο η ακριβής περιγραφή πέραν του ότι είναι γνωστή
η ανασφάλεια, η κριτική, το άγχος η πίεση κτλ. Σε όλους κι όλες τυχαίνει. Δεν τρέχει και κάτι.
Λύση: όποιος και να σε κρίνει-πιέζει, το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να του κοτσάρεις στην μάπα
τα προσόντα σου τα οποία στο οτιδήποτε οφείλουν να είναι σε καλό η πολύ καλό επίπεδο.
Αυτό πρέπει να το κάνουμε όλοι μέχρι να φτάσει η γλώσσα στο πάτωμα.
Για εμάς πρώτα και μετά για την δυναμική μας.
Έπειτα μπορείς να αποδομήσεις τον άλλον που σου κουνιέται, αν συνεχίσει να σε κρίνει
χωρίς τοξικότητα αλλά με επιχειρήματα. Μέχρι να τρέμει. Τελείωσέ τον. Αναλώσιμος.
Όλα διορθώνονται αν έχεις σταθερή δυναμική. Και ναι, στην επόμενη πίστα (με άλλο άτομο)
θα πας μια χαρά μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι άλλος άνθρωπος
και οφείλεις να πας ως κρυσταλλο.
Το τι θα κάνουν οι εναπομείναντες τοξικοί πίσω δεν σε απασχολεί διότι αν κάτι τελειώνει
κι ασχολείσαι, οδηγείσαι στην ανάλωση, κάτι που δεν ωφελεί. Καις το χωράφι και τέρμα.
Δεν θα σώσεις εσύ τον κόσμο.
Δανεική η αναφορά σε εσένα όπως κατάλαβες για την συζήτηση.
Οπως τα λες ειναι
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-05-21
23:21
Ακριβως και επισης οταν εσυ αλλαξεις μια συμπεριφορα που ο αλλος εχει συνηθισει πχ τη δοτικοτητα ετσι?Σταματας να δινεις τοτε ο αλλος αποτομα αλλαζει και σε κατηγορει.Βέβαια είναι τοξικές σχέσεις και οι φιλικές και όχι μόνο οι ερωτικές. Μην πω και ότι στις φιλικές σχέσεις υπάρχει περισσότερη τοξικότητα, γιατί στις ερωτικές σχέσεις προσπαθείς περισσότερο (τουλάχιστον στην αρχή) να δείξεις ένα καλύτερο πρόσωπο.
Όπως και να έχει, ο πιο εύκολος τρόπος να διακρίνεις ένα τοξικό άτομο είναι η αντίδρασή του όταν του πεις κάτι καλό που σου έτυχε και είσαι ενθουσιασμένος. Αν απαντήσει με το "Ναι, αλλά..." κατά πάσα πιθανότητα έχεις να κάνεις με τοξικό άνθρωπο.
Εδω κολλαει η φραση "να χαλας χατήρια να μαθαινεις ανθρωπους".
θελω να πω οχι μονο στην αρχη οπως εγραψες αλλα και κατα τη διαρκεια βλεπεις πολλα και κυριως απο τα μικρα και ασημαντα καταλαβαινεις τον αλλον.Σε καθε ειδους σχεση.Γιαυτο πρεπει να παρατηρεις τις λεπτομερειες τα red flags που λεμε ολοι και τα παραβλεπουμε.Να γιατι.Γιατι οσο τα παραβλεπεις βρισκεσαι αντιμετωπος με μια τοξικοτητα να εχει παρει διαστασεις επειτα.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-05-21
23:01
Η δικη σου οπτικη οκ δεκτη σαν αποψη,απορω που δεν αναφερεις καθολου τα αρνητικα συναισθηματα καθολη τη διαρκεια αν θες,εστιασες μονο σε μια διεκδικηση και μια απορριψη αν καταλαβα καλα,ειναι η οπτικη σου οκ αλλα δεν ειναι μονο αυτο,η τοξικοτητα δεν ειναι μονο στις ερωτικες σχεσεις για παραδειγμα τα οσα γραψαμε.Αυτό που λέγεται τοξικότητα είναι η αδιάκοπη λιγουρίαση κι ανασφάλεια των δύο φύλων.
Θεραπεύεται με παράλληλη σχέση - εκδίκηση και ανακοίνωση στον υπεύθυνο ή υπεύθυνη
λίγο μετά το μπραφ του χωρισμού ως μπόνους.
Για τις γυναίκες λίγο δύσκολο, για τους άνδρες παιχνιδάκι.
Έτσι για να γουστάρουμε...
Και ωραια πας στον επομενο οπως μας εγραψες θεραπευμενος ομως απο τα λαθη της προηγουμενης σχεσης?
Γιατι αν καποιος συνεχιζει εσαει την ιδια συμπεριφορα δεν ειναι το για να γουσταρουμε,του γυριζει μπουμερανγκ να ξερεις μετα,γιατι καποια στιγμη ερχεται ο κορεσμος ή καποια αλλη αντιδραση των αλλων.
Ειναι πολυπλευρο.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-05-21
21:28
Εγω ευχαριστω που απαντησες και ελπιζω να εισαι καλακαι να περνας ομορφα!Και να διευκρινίσω κάτι άλλο σημαντικό:
Περιέγραψα τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς τα βίωνα τότε, μέσα δηλαδή από ένα πιο «κολλημένο» point of view. Σήμερα πια αποδίδω πιο ρεαλιστικές ερμηνείες.....
Αυτό ήταν ένα point που ξέχασα να περάσω. Πως στο τέλος, έχασα κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Είναι περιττό επομένως να σταθεί κανείς στις λεπτομέρειες...
Αυτο ακριβως οπως το εθεσες δειχνει και την αλλοιωση αν θες που επιφερει η τοξικοτητα των εκαστοτε σχεσεων σε εμας τους ιδιους, σε οδηγούν στην τρέλα γιατι σε οδηγουν σε συμπεριφορες που δεν εισαι εσυ,ο πραγματικος εαυτος σου,απειλειται η ψυχολογικη ευημερια και η σωματικη επισης,εισαι γενικα σε εναν μονιμο παροξυσμο αγχους και αμυνας αν θες,μας φτάνουν στα άκρα μας. Καταρρακώνουν την αυτοεκτίμηση μας και επηρεάζουν αρνητικά την διάθεση μας. Γιατι ο τοξικός άνθρωπος θα σε φέρει σε τέτοιο σημείο που θα πρέπει πάντα να απολογείσαι, ακόμη και για πράγματα που δεν φταις και τροφοδοτειται να σε γεμιζει ενοχες.Η καλύτερη λύση είναι να κραταμε απόσταση γιατι δεν πρόκειται να τον αλλάξουμε τον αλλο και ολα αυτα που γραψαμε εδω.
Το οτι φυγαμε δειχνει και μια νικη αν θες,μια δικη μας προσωπικη νικη ασχετα τις οποιες επιπτωσεις,δεν γινεται να μεινει κανεις αλωβητος απο το καθε τι,ολα μας επηρεαζουν με τον τροπο τους.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-05-21
16:41
Καταπληκτικη γραφη! Απιστευτη περιγραφη καταστασεων και των ψυχικων τους μεταβασεων! Χειροκροτω που εχεις απεμπλακει επιτελους και που εμπειρη πια κοιτωντας προς τα πισω συνθετεις το παζλ της αναζητησης του τι συνεβη τελικα.Γεια σας
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ας μπω κι εγώ στην ομαδική θεραπεία. Θα σας διηγηθώ μια ακραία ψυχοφθόρα κατάσταση στην οποία είχα παγιδευτεί πριν μερικά χρόνια...
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει το απόλυτο ταίριασμα. Υπάρχουν όμως μερικοί άνθρωποι που σου εμπνέουν αυθόρμητα αυτό το αίσθημα από την πρώτη στιγμή που τους γνωρίζεις. Λίγο ένας πρόδηλος ενθουσιασμός, λίγο τα κρυμμένα σας κοινά σημεία, λίγο η χαρισματική τους προσωπικότητα, ολά αυτά μπορούν να καταστήσουν την προσδοκία και μόνο μιας σχέσης μαζί τους ίσως πιο σημαντική κι από την ίδια την πραγματοποίησή της. Κάτι που ξεκινάει ως ένα ειλικρινές ενδιαφέρον μπορεί έτσι να εξελιχθεί πολύ γρήγορα και με μερικούς ακατάλληλους και ανειλικρινείς χειρισμούς σε ερωτική εμμονή. Στην δική μου περίπτωση, αυτή είχε μόνο λιγοστά αντικειμενικά ερείσματα, και δυστυχώς δεν ήταν από αυτές τις σπάνιες που σε γεμίζουν μ'ευχάριστα συναισθήματα...
Όταν για οποιονδήποτε λόγο αδυνατείς να διακρίνεις τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου, τι θέλει να σου πει, τι πραγματικά σκέφτεται για σενα, τι προθέσεις έχει, και δεν γνωρίζεις ποτέ με λίγα λόγια ποια ακριβώς είναι τα δεδομένα που σου αφήνει, τότε δεν μπορείς να προβείς σε κανένα ασφαλές συμπέρασμα και ακολούθως δεν μπορείς να πράξεις τίποτα σωστό. Είναι πολύ εύκολο να παγιδευτείς υπό αυτές τις συνθήκες. Ιδιαίτερα δε όταν ο άνθρωπος που σε ενδιαφέρει δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει και επιλέγει να θολώνει με τη δική του αλλοπρόσαλη συμπεριφορά τα νερά, σπέρνοντας με την παραμικρή αφορμή αμφιβολίες και αφήνοντας συνεχώς περιθώρια για παρερμηνείες. Διαπίστωσα πολύ αργοπορημένα ότι έπαιρνα μέρος σ'ένα θέατρο του παραλόγου που δεν είχα καμία διάθεση να συντηρήσω. Δεν είμαι και πολύ καλή ηθοποιός, και ποτέ δεν μπορώ να κρύψω επιτυχημένα τι αισθάνομαι πραγματικά. Έτσι λοιπόν προσπάθησα να εκμαιεύσω μια απάντηση από νωρίς, πιστεύοντας ότι μ'αυτόν τον τρόπο θα προλάμβανα ένα μεγαλύτερο κακό. Δεν πέτυχα. Κι εντελώς ειρωνικά προοικόνομησα κατά έναν τρόπο τη μοίρα μου.
Την πρώτη φορά που αναζήτησα την αλήθεια, δεν πίστεψα πραγματικά ότι η ειλικρίνεια μου θα μπορούσε να ανταποδωθεί, αν κι ενδόμυχα το ευχόμουν. Είχα λίγη συναίσθηση του τρόπου μου, και αισθανόμουν ότι ίσως και να μου έκανα σαμποτάζ στην εκ των πραγμάτων απειροελάχιστη περίπτωση που υπήρχε αμοιβαία έλξη. Ίσως αν είχα όντως κάποιο λόγο να πιστεύω ότι με γουστάρει δεν θα έκανα μια τόσο απελπισμένη κίνηση. Και θα περίμενα. Αποφάσισα όμως να δράσω διαισθητικά κι έφαγα τα μούτρα μου. Εκμυστηρεύτηκα χωρίς κανένα ίχνος ενδοιασμού τα συναισθήματά μου και μ'έναν δόλιο κάπως τρόπο, ανταπαποδίδοντας πάραυτα ό,τι ακριβώς θεωρούσα σ´εκεινο το σημείο ότι εισέπραττα. Εκείνη τη μοναδική φορά κατόρθωσα να βάλω κάτω τον εγωισμό μου, κι επέλεξα να εκφράσω ακριβώς όλα όσα περνούσαν από το μυαλό μου, όλες τις άβολες σκέψεις και τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν. Αποκλείεται να του άφησα αμφιβολίες εκείνη την ημέρα.
Μπορεί ο τρόπος μου να ήταν δόλιος, άχαρος, προβληματικός και απωθητικός αλλά τουλάχιστον ήταν ειλικρινής. Από την πλευρά μου ξεκαθάρισα εξαρχής τι έψαχνα. Εκείνος φαινομενικά όχι. Τουλάχιστον έτσι πίστευα. Και δεν φαντάζεστε τη ζημιά μπορούν να προκαλέσουν μερικά αναπάντητα ερωτήματα...
Οτιδήποτε έπραξα από ένα σημείο και μετά ήταν γιατί ήθελα απεγνωσμένα να δώσω κάποιο νόημα σε ο,τι μου συνέβαινε. Είχα μπερδευτεί. Και δυστυχώς φάνταζε πιο λογικό να ήταν κάποιος που οριακά μου την έπεφτε κανονικά κατ'ιδίαν (σε εκείνο εξάλλου το σημείο δεν μου είχε αφήσει λόγο να εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου). Αλλά κυρίως, ίσως και να ήμουν σε άρνηση, και να μην ήθελα να παραδεχθώ ότι κάποιος που είχα εξιδανικεύσει τόσο πολύ στο μυαλό μου με μεταχειριζόταν ακριβώς με τον τρόπο που του ομολόγησα ότι με πληγώνει περισσότερο...
Εγώ από την πλευρά μου δεν είχα ποτέ καμία πρόθεση να εκβιάσω ούτε τα συναισθήματα, ούτε την παρηγοριά, ούτε την παρέα κανενός. Ήθελα μόνο να απαλλαχθώ από αυτήν την έμμονη ιδέα που τότε δεν καταλάβαινα καν πόσο πολύ με βασάνιζε και πίστευα ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μια οποιαδήποτε απάντηση θα με βοηθούσε. Όχι όμως ο άνθρωπος αυτός δεν με απεγκλώβισε ποτέ ενώ του έδινα συνέχεια ευκαιρίες, αλλά μάλλον επέλεγε συνειδητά το ακριβώς αντίθετο, ενδεχομένως έχοντας καθ´όλη τη διάρκεια πλήρη επίγνωση του ελέγχου που μπορούσε να ασκήσει πάνω μου. Το θλιβερότερο είναι ότι δεν το διαπίστωνα καν τότε και πολλές φορές ανταποκρίθηκα αυθόρμητα στις κινήσεις του, υπομένοντας εν αγνοία μου τεράστια απαξίωση. Η διαπίστωση ερχόταν πάντα εκ των υστέρων και ήταν πολύ ταπεινωτική. Μπορεί να μου άξιζε λίγο. Δεν ξέρω. Ίσως δεν πρέπει να πιανόμαστε από λέξεις για να προτρέχουμε σε ολόκληρα συμπεράσματα. Γι'αυτον και για πολλούς άλλους λόγους βγήκα εκτός εαυτού. Κατέληξα ένα πολύ αξιολύπητο θέαμα. Κάποια στιγμή, αντιληφθηκα ότι αυτός μάλλον με έπαιζε εξαρχής, ενώ έβλεπε τι μου συνέβαινε, και τότε θέλησα να απομακρυνθώ και να αφήσω τα αναπάντητα ερωτήματα που μου δημιουργούσε πίσω μου.
Δεν τον είχα ξεπεράσει ωστόσο, και οι έμμονες σκέψεις μου απλά χειροτέρευαν. Χρειαζόμουν κάποια εξήγηση. Ώρες ώρες περνούσε η σκέψη από το μυαλό μου, ότι ίσως το άτομο αυτό να βίωνε κάτι παρόμοιο με μενα, αλλά ότι δρούσε κατά τα φαινόμενα με διαφορετικά κίνητρα. Ή ακόμη ότι ίσως και να μην ήταν πάντα τόσο μονόπλευρο το ενδιαφέρον μου. Αυτό δεν το εξακρίβωσα ποτέ ωστόσο, και πάντα υπέθετα ότι ήταν ακόμη ένα προϊόν των δικών μου ερωτικών ψευδαισθήσεων. Υπήρξαν μεν κάποια σημάδια, που μπορεί και να μην να ήταν τόσο τυχαία, αλλά μόνο παράλογα συνδέονταν πια μαζί του. Κι εξάλλου, όσες φορές δεν έβαλα τη λογική μπροστά και ακολούθησα το ένστικτό μου, κατέληξα μόνο να πληγώνομαι περισσότερο. Πλέον αποδίδω τα πάντα στη φαντασία μου, χάριν ασφάλειας. Δεν κατάλαβα ποτέ αν υπήρξε κάποια πρόθεση επικοινωνίας εκ μέρους του ούτε και δεν μου να έδωσε ποτέ να καταλάβω τι ήθελε πραγματικά από μενα. Αλλά καταλαβαίνω πως, όταν οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ συναισθημάτων και εμμονής αρχίζουν και μπερδεύονται, αξίζει να συνεχίσει κανείς να διεκδικεί τον άλλο;
Και για να ενθαρρύνω λίγο τον σχολιασμό εδώ , αν, υποθετικά μιλώντας, αποδεικνυόταν ότι βίωνες κάτι αμοιβαίο, πως θα έπρεπε ν αντιδράσεις εκεί; Δηλαδή, θα έπρεπε οι προθέσεις μας να αντισταθμίσουν το γεγονός ότι μόνο αρνητικά συναισθήματα, άγχος και δυσφορία προξενήσαμε στον άλλον; Ή το γεγονός ότι συμπεριφερθήκαμε ανάρμοστα σ'έναν άνθρωπο που εκτιμούσαμε ενώ είχαμε την επιλογή να πράξουμε το αντίθετο και απλά μάλλον δεν θέλαμε να ξεβολευτούμε;
Άξιο απορίας.
Παρόλα αυτά, εγώ στο τέλος το μόνο που προσπάθησα να του μεταδώσω ήταν το εξής, ότι ανεξάρτητα των προθέσεων, καταλάβα ότι πρόκειται για μια αρρωστημένη εξάρτηση και αναζητώ τη βοήθεια που πραγματικά μου χρειάζεται. Λέω προσπάθησα, γιατί δεν ξέρω πόσο φάνηκε αυτό εντέλει, αφού υπέκυψα λίγο στους ανυπέρβλητους συναισθηματισμούς μου, αλλά ναι... Λυπάμαι πολύ που έπρεπε να με υπομείνει ο οποιοσδήποτε σε μια περίοδο προσωπικής παρακμής. Και ότι αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι είναι αναγκαίο να βρεί κανείς τον εαυτό του και ν'ανακτήσει τις προσωπικές του δυνάμεις και αυτοεκτίμηση πριν μπορέσει να δεθεί περισσότερο με κάποιον. Η αυτοβελτίωση πάντα προέχει.
Χρειάστηκε να παρέλθει ένα τραγικά μεγάλο χρονικά διάστημα για δω επιτέλους τα πράγματα στις σχεδόν πραγματικές τους διαστάσεις. Νομίζω ότι έχω συνδέσει πια τα περισσότερα κομμάτια του παζλ, και σίγουρα είμαι σε καλύτερο δρόμο. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν, κι ας μου γ@μησαν επανειλημμένα το μυαλό. Και ειλικρινά ελπίζω σήμερα ο καθένας μας να χει βρεί την ψυχική ηρεμία που του αρμόζει...
Ειδα και το ερωτημα που εθεσες.
Λοιπον εσυ ησουν αμφιλεγομενα ξεκαθαρη εξαρχης γιατι χρησιμοποιησες εναν τροπο θα ελεγε κανεις μη συνηθισμενο. Δεν ξεκινας μια οποιαδηποτε σχεση ποσο μαλλον ερωτικη με μια δολια και αποτρεπτικη αποκαλυψη συναισθηματων, ακριβως γιατι δεν ξερεις πως θα αντιδρασει ο αλλος.
Και εκει που επελεξες να φυγεις ειδες ποσο εμμονικα ηταν κολλημενος ο αλλος μαζι σου.
Εδω εγω πιστευω παιξατε το παιχνιδι γατας ποντικιου. Κι εκεινου του αρεσε να σε ελεγχει και εσυ να να διαφευγεις και να αναρωτιεσαι. Ισως υποθετικα το λεω δεν σημαινει οτι ισχυει κιολας. Απλα ολο αυτο σαν σας τροφοδοτουσε κατα μια εννοια οτι ηθελε ο καθενας να ζησει μεσα απο αυτη τη σχεση. Σε αυτο που ρωτας το αμοιβαιο προυποθετει και ενα διαστημα χρονικο να το βιωσεις να το διαπιστωσεις και εν τελει να πορευθεις εχοντας κανει τις αξιολογικες σου κρισεις στον ανθρωπο που εχεις απεναντι σου. Βλεπεις τι ειναι διατεθειμενος και ο αλλος να κανει και αναλογα πορευεσαι. Και τι σου βγαζει το μεταξυ σας.
Το κυριως ειναι που εισαι εδω απαλλαγμενη απο ενα διφορουμενο τοξικο ατομο και περιβαλλον γιατι η τοξικοτητα πολλες φορες κρυβεται σε λανθανουσα μορφη. Και ειναι δυσκολο για το θυμα να δει και να γλιτωσει απο ολη αυτη την επιζημια συμπεριφορα.
Να σαι καλα και καλη συνεχεια σε οτι κανεις
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
12-05-21
15:55
Ενα υπεροχο βιβλιο που περιγραφει την τοξικοτητα, ειναι το
ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ /Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ της HIRIGOYEN MARIE - FRANCE,ενα εξαιρετικό βιβλίο, πάντα επίκαιρο, ξεκάθαρο και ενδυναμωτικό για κάθε είδους παρενόχληση.
Απο την παρουσιαση:
Η "Ηθική Παρενόχληση»" της Marie-France Hirigoyen κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1998 και σήμερα μεταφράζεται σε 16 γλώσσες. Το βιβλίο αυτό θεωρείται για τη μελέτη της βίας ό,τι η "Συναισθηματική Νοημοσύνη" για τη μελέτη της νόησης.
Ανήκετε σε αυτούς που υπομένουν τα ξεσπάσματα ενός μόνιμα προσβλητικού ή κυκλοθυμικού εργοδότη; Γίνεστε συνεχώς ο στόχος των μειωτικών σχολίων και της περιφρόνησης του συντρόφου σας; Είναι πιθανό να είστε θύμα ενός κρυφού πολέμου ανάμεσα στον θύτη και στο θύμα του, με στόχο την ψυχική εξόντωση του τελευταίου. Γιατί όμως; Επειδή ο θύτης δεν μπορεί να υπάρξει σε μια σχέση παρά μόνο αν ο άλλος εκμηδενιστεί. Τα θύματα, πάλι, μιας τέτοιας κατάστασης δεν παραδέχονται στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για ένα πλέγμα τόσο πυκνό και σκοτεινό, που πολύ δύσκολα μπορεί κανείς, και από τις δύο πλευρές, να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα του προβλήματος.
Η Marie-France Hirigoyen, ψυχίατρος, ψυχαναλύτρια και ψυχοθεραπεύτρια με πολύ μεγάλη κλινική πείρα, αναλύει με απλότητα, σαφήνεια και ζωντάνια ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο, αν και ευρύτατα διαδεδομένο, είναι ελάχιστα γνωστό: είναι η προσπάθεια ψυχικής εξόντωσης του άλλου με λόγια, με νεύματα, με υπονοούμενα, χωρίς τη χρήση φυσικής βίας. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται διαστροφική βία ή ηθική παρενόχληση.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό της διαστροφικής βίας είναι ότι δρα καμουφλαρισμένη. Αυτή η δράση πρέπει να αποκαλυφθεί, ώστε το θύμα της να αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει. Στο βιβλίο αυτό με τις πολυάριθμες μαρτυρίες, η συγγραφέας αναλύει την ιδιομορφία της διαστροφικής σχέσης και αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της, καταδεικνύοντας ότι η ταπεινωτική διαδικασία είναι η ίδια, είτε πρόκειται για ζευγάρι, είτε για οικογένεια, είτε για επιχείρηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ /Η ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΒΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ της HIRIGOYEN MARIE - FRANCE,ενα εξαιρετικό βιβλίο, πάντα επίκαιρο, ξεκάθαρο και ενδυναμωτικό για κάθε είδους παρενόχληση.
Απο την παρουσιαση:
Η "Ηθική Παρενόχληση»" της Marie-France Hirigoyen κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1998 και σήμερα μεταφράζεται σε 16 γλώσσες. Το βιβλίο αυτό θεωρείται για τη μελέτη της βίας ό,τι η "Συναισθηματική Νοημοσύνη" για τη μελέτη της νόησης.
Ανήκετε σε αυτούς που υπομένουν τα ξεσπάσματα ενός μόνιμα προσβλητικού ή κυκλοθυμικού εργοδότη; Γίνεστε συνεχώς ο στόχος των μειωτικών σχολίων και της περιφρόνησης του συντρόφου σας; Είναι πιθανό να είστε θύμα ενός κρυφού πολέμου ανάμεσα στον θύτη και στο θύμα του, με στόχο την ψυχική εξόντωση του τελευταίου. Γιατί όμως; Επειδή ο θύτης δεν μπορεί να υπάρξει σε μια σχέση παρά μόνο αν ο άλλος εκμηδενιστεί. Τα θύματα, πάλι, μιας τέτοιας κατάστασης δεν παραδέχονται στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που συμβαίνει. Πρόκειται για ένα πλέγμα τόσο πυκνό και σκοτεινό, που πολύ δύσκολα μπορεί κανείς, και από τις δύο πλευρές, να συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα του προβλήματος.
Η Marie-France Hirigoyen, ψυχίατρος, ψυχαναλύτρια και ψυχοθεραπεύτρια με πολύ μεγάλη κλινική πείρα, αναλύει με απλότητα, σαφήνεια και ζωντάνια ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο, αν και ευρύτατα διαδεδομένο, είναι ελάχιστα γνωστό: είναι η προσπάθεια ψυχικής εξόντωσης του άλλου με λόγια, με νεύματα, με υπονοούμενα, χωρίς τη χρήση φυσικής βίας. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται διαστροφική βία ή ηθική παρενόχληση.
Το κυριότερο χαρακτηριστικό της διαστροφικής βίας είναι ότι δρα καμουφλαρισμένη. Αυτή η δράση πρέπει να αποκαλυφθεί, ώστε το θύμα της να αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει. Στο βιβλίο αυτό με τις πολυάριθμες μαρτυρίες, η συγγραφέας αναλύει την ιδιομορφία της διαστροφικής σχέσης και αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της, καταδεικνύοντας ότι η ταπεινωτική διαδικασία είναι η ίδια, είτε πρόκειται για ζευγάρι, είτε για οικογένεια, είτε για επιχείρηση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
11-05-21
20:12
Επισης τοξικες δεν ειναι μονο οι ερωτικες σχεσεις, ειναι και οι φιλικες και οι οικογενειακες οι στενες και οι ευρυτερες και οι επαγγελματικες.
- Στις ερωτικες ειδαμε ο ενας να ειναι χειριστικος,να φερεται ασχημα στον αλλον,να τον μειωνει,να τον κανει παραλληλα να νιωθει αδυναμο να δραπετευσει αποκοβοντας τον απο τις επαφες του,να αισθανεται ασχημα διαρκως,μονο ο ενας δινει σε αυτη τη σχεση και ο αλλος μενει παντα ανικανοποιητος διατηρωντας εσαει την τοξικοτητα.Ενυπαρχει και κακοποιηση σε καποιες περιπτωσεις.Σου δημιουργεί ενοχές επισης.
- Στις φιλικες ειναι εκεινες οι φιλες που σε κοροιδευουν,που δε σου μιλανε,που σε ειρωνευονται διαρκως και ολη αυτη η συνεχιζομενη συμπεριφορα τους σε κανει να νιωθεις ασχημα,στο βαθμο που τα λαμβανεις υποψη και σε επηρεαζουν,αλλες φορες η τοξικοτητα και σε αυτο της το χαρακτηριστικο το βλεπουμε ειτε ερωτικη ειτε φιλικη ειτε οικογενειακη ειναι μια σχεση,οτι ο αλλος ειναι ενα επιμονο βαμπιρ που συνεχεια ζηταει πραγματα/διευκολυνσεις/εξυπηρετησεις απο τον αλλον και ο αλλος ειναι παντα προθυμος να βοηθησει μεχρι που καταλαβαινει οτι ολο αυτο ειναι εις βαρος του,οτι ζημιωνεται,και οταν λεει οχι τοτε ο φιλος του ριχνει κατηγοριες οτι αλλαξε οτι τον ξεχασε και χιλια δυο. Όποτε εσυ εκφράζεις τη δυσαρέσκεια και τον εκνευρισμό σου σχετικά με τη συμπεριφορά του, καταλήγει να σε κατηγορεί.Σου δημιουργεί ενοχές επισης.
- Στις οικογενειακες ειναι ποσο οι γονεις ή οι συγγενεις μειωνουν ή συγκρινουν υπερμετρα το παιδι με αλλα,κανοντας το να αισθανεται ασχημα και ολο αυτο του μειωνει την αυτοπεποιθηση βεβαιως,και το κανει αδυναμο να σταθει σε αλλες επερχομενες επιθεσεις στο σχολειο για παραδειγμα.Επισης οταν δημιουργουν ενοχες ειναι ενα χαρακτηριστικο,και οταν αλλαζουν τα οσα τους λες οτι εσυ φταις τελικα και οχι εκεινοι γιατι δεν παραδεχονται ποτε τα όποια λαθη τους.Το ιδιο και στις επαγγελματικες τοξικες σχεσεις.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
11-05-21
09:38
Συμφωνω. Φυσικα ολα ειναι εμπειριες και το αν δε ζησεις καποια πραγματα δεν γινεται να τα μαθεις, ακριβως γιατι οσο προετοιμασμένος και αν νιωθει κανεις, ειναι η ζωη η ιδια που τον διαψευδει με τις ανατροπες της.Υπάρχει συνηθως ένα μοτίβο σε αυτές τις συμπεριφορες (όπως και σε όλες).
Οι άνθρωποι που θέλουν να χειρίζονται τα πάντα το κάνουν συνήθως γιατί με αυτόν τον τρόπο νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο άρα και την εξουσία. Νιώθουν ασφάλεια έχοντας δίπλα τους ανθρώπους απλά για να τους πλαισιώνουν χωρίς όμως να είναι κάτι πραγματικό με γερές βάσεις. Φυσικά και αυτό είναι μια ψευδαίσθηση και στο τέλος αυτό αποδεικνύεται με πολλούς τρόπους αλλά συνήθως παίρνει χρόνο αν όχι χρόνια.
Θεωρώ ότι οτιδήποτε ζούμε είτε άσχημο είτε όμορφο έρχεται για να διδάξει και να μας δυναμώσει, να μας πλασει να μας αλλάξει.καθε εμπειρία είναι μοναδική και είναι καλό να την ζούμε ακόμα και αν έχει δύσκολες στιγμές. Πιστεύω ότι είναι λάθος να μην έχουμε επαφή με τα δυσκολα και να αποφεύγουμε αυτές τις καταστάσεις.
Επειτα δεν γινεται να επιλεξουμε μονο τα ευχαριστα στη ζωη μας, θα ηταν ιδανικο να ειχαμε αποκλεισει καθε λυπη καθε ασχημη κατασταση καθε δυσκολη. Θα ειχαμε συνηθισει μονο στα απλα και ευκολα και θα ειχαμε αγνοια για ολα τα υπολοιπα. Βεβαια καποιοι ανθρωποι ζουν λογω του περιβαλλοντος στο οποιο μεγαλωνουν και το οποιο επιλεγουν υστερα μια ζωη "προστατευμενη" απο αγωνιες αν θες. Απο προβληματα κοινων θνητων.
Ομως κι εκει ειναι ενα ζητημα οτι κι εκει υπαρχει ανθρωπινος πονος και δυσκολιες άλλης φυσεως μεν, ομως τους αλλοιωνει κι εκεινους η ζωη με το περασμα της. Οπως ολους μας αλλοιωνει, μας ωριμαζει, μας μαθαινει, μας σπρωχνει για το παρακατω.
Ολα ειναι μαθηματα. Στο χερι του καθενος ειναι να ψαξει να τα βρει να αφυπνιστει να αλλαξει να κανει επιτελους εκεινα που τον βοηθουν να εξελιχθει ως ανθρωπος.
Η απωλεια ενυπαρχει στη ζωη μας. Και αυτο απο μονο του ειναι μια υπογραφη αν θες πως οτι ζωη και να ζησει ο καθενας προστατευμενη ή δυσκολη, ο πονος/η απωλεια/η θλιψη θα ειναι εκει οπως θα ειναι η χαρα/η αγαπη/η επιτυχια.
"Η ζωή είναι αγριως απιθανη."
Μαργαρίτα Καραπανου
"Κι όμως δεν αυτοκτόνησα.
Είδατε ποτέ κανένα έλατο να κατεβαίνει μοναχό του στο πριονιστήριο;
Η θέση μας είναι μέσα δω σ' αυτό το δάσος
με τα κλαδιά κομμένα μισοκαμένους τους κορμούς
με τις ρίζες σφηνωμένες μες στις πέτρες."
άρης αλεξάνδρου
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
20-04-21
02:12
Γινεται οταν δεν μαθαμε τις αιτιες αν θες.Αλήθεια δεν έχουν όλα τα πράγματα μία εξήγηση ?γιατί πάντα εξηγήσεις Ψάχνω να βρω σε πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Έχω φτάσει τοσο και δεν έχω καταφέρει να δώσω εξηγήσεις και λέω μήπως Εγώ φταίω που δεν μπορώ να δώσω εξηγήσεις! Δεν γίνεται να μην υπάρχουν εξηγήσεις. Γίνεται????
Τι πραγματικα εγινε. Γιατι εχουμε εμεις μεσα στο μυαλο μας ενα σεναριο δικο μας οτι μπορει να εγιναν αυτα τα πραγματα και να εχουν συμβει άλλα πραγματα ή ο αλλος να εχει παρεξηγηθει για άλλο λογο. Αμα δεν στο πει και δεν το μαθεις, μενεις να αναρωτιεσαι τι πηγε λαθος. Που μπορει να μην ηταν και κατι συγκεκριμενο οτι εφταιξες ας πουμε σε κατι. Οι ανθρωποι μεγαλωνοντας αλλαζουμε μυαλα κοσμοθεωρια συμπεριφορες, μας αλλαζει και η ζωη με τα προβληματα και τις ανατροπες επομενως μην περιμενεις κανεις να μεινει ο ιδιος.
Δεν γινεται. Τωρα στις φιλιες πολλοι δεν εχουν το θαρρος να πουν οτι ξενερωσαν ή τι εφταιξε ωστε να ξερει και ο αλλος τι συνεβη και απλα φευγουν και μενουν με αναπαντητα.
Δεν παιδευεσαι να βρεις καθε φορα τι πηγε λαθος.
Εσενα θα κοιτας. Ησουν οκ?
Ε απο κει και περα δεν ασχολεισαι με τα ανερμηνευτα του καθενος.
Το καλο ειναι να ειμαστε ξεκαθαροι να λεμε τι νιωθουμε αλλα δεν λειτουργουν ολοι ετσι.
Οποτε εσυ βλεπεις εσενα ησουν ενταξει?
Ε απο κει και περα δεν ασχολεισαι κιολας με το τι ηθελε να πει ο ποιητης που λεμε. Αν ηθελε η φιλη να ειναι μαζι σου θα εβλεπες και μια α αντιδραση της αν θες. Να σε ψαξει να μιλησετε.. Ε αμα καποιος θελει να φυγει τον αφηνεις. Τι αλλο?
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
20-04-21
01:55
Θα σκεφτεσαι οσο γινεται απομακρυσμενη απο το συμβαν ωστε να το εκλογικευσεις και να μπορεσεις να σκεφτεις. Θα το δεις σα να ηταν προβλημα μιας φιλης και εσυ επρεπε να τη συμβουλεψεις. Τι θα της ελεγες?Αυτή η σχέση προς τα εκεί πήγαινε κάποια στιγμή να τελειώσει. η αλήθεια είναι ότι τα προβλήματα υπήρχαν πάντα Απλά εμείς δεν θέλαμε να το δούμε δεν βοηθούσαν και οι συνθήκες. πιθανόν υπήρχε και μία ανάγκη μία συνήθεια να το πω. όπως και να χει ήταν μία περίεργη σχέση και από τις δύο πλευρές. προβληματική σχέση δεν ξέρω αν είναι σωστή λέξη πάντως είναι ιδιαίτερη σχέση που δεν έχω καταφέρει ακόμα να ξεκαθαρίσω παρόλο που τα τελευταία χρόνια έβλεπα προς τα εκεί ότι πήγαινε. δεν έκανε το μεγάλο βήμα κάποτε το έκανα εγώ αυτό το βήμα έφυγα είχα τα κότσια και έφυγα .Με πήρε στο κυνήγι και επέστρεψα σε γνώριμα εδάφη φυσικά δεν αναφέρομαι σε γκόμενο αναφέρομαι σε μία φίλη χρονών μία αδερφή .έγιναν πολλά όμως δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες .Σημασία έχει η καρδιά.
Έλεγα πάντα πως την αγαπούσα Πώς είναι η καλύτερη μου φίλη δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα διακόψουμε παρόλο που σας λέω ότι κάποτε έφυγα .βρήκα μία αφορμή και έφυγα όμως δεν με άφησε να φύγω .είχε έναν τρόπο ιδιαίτερο σαν πιο αδύναμη Και πιο ανασφαλής είχε ένα τρόπο να με τραβάει. εγώ ήμουν η δυναμική της κατάστασης και αυτή που τρέχει στην ανάγκη του άλλου και αυτή που έπαιρνε τις αποφάσεις και την πρωτοβουλία για όλα. Τελικά Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου αλλάξαμε μεγαλώσαμε. εγώ άλλαξα πάαααααρα πολύ πάτησα πάρα πολύ γερά στα πόδια μου ακόμα πιο γερά .Πιθανόν να έπαιξε και αυτό το ρόλο του .δεν έχουν σημασία Οι λεπτομέρειες. αυτό που μου κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι ενώ με πειράζει που ήρθαν έτσι τα πράγματα έχω μία πικρία ,κατά έναν περίεργο λόγο νιώθω απελευθερωμένη.
Είχα μαζί της πάντα την αίσθηση ότι παίρνει Κάτι πολύτιμο από μένα ένιωθα ότι πρέπει να είμαι έτσι μαζί της ένιωθα ότι πρέπει να εξηγώ να κρύβω πράγματα για να μην πληγωθεί ενδεχομένως η για να μην ενοχληθεί έπρεπε πάντα να είμαι κάπως. Με λίγα λόγια δεν Ένιωθα και πολύ ελεύθερη Βασικά δεν ένιωθα καθόλου ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου. κάποτε εμμέσως πλην Σαφώς με είπε κρυψίνους .Εγώ όμως δεν είμαι κρυψίνους Γενικά .είμαι κρυψίνους Όταν μου το βγάζει ο άλλος και μαζί της μου έβγαινε. Ακόμα και όταν αποφάσιζα να είμαι απόλυτα ειλικρινής και ελεύθερη στις σκέψεις και στα λέω μου ενοχλούσε αυτό και το έβλεπα το ένιωθα. Κατάλαβα πως οι άνθρωποι πολλές φορές μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε με λάθος τρόπο.
Ενώ Λοιπόν με πείραξε όπως έγινε Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να γίνει τη δεδομένη χρονική στιγμή με βρήκε κάπως απροετοίμαστη αυτή η διάλυση της σχέσης ,ενώ το ήξερα ενδόμυχα ότι προς τα εκεί πάμε γιατί ήδη είχε ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση εδώ και πολλά χρόνια ,νιώθω ότι είμαι ελεύθερη Κατα έναν περίεργο λόγο νιώθω ότι μπορώ να ξεκινήσω πάλι δεν έχω κανέναν και τίποτα να με δεσμεύει νιώθω σαν μωρό παιδί που μόλις τώρα γεννήθηκε στο κομμάτι της φιλίας εννοώ .
Όμως αυτή η αίσθηση της απελευθέρωσης Πώς εξηγείται. Δεν μπορώ ακόμα να το εξηγήσω πώς μέσα από αυτές τις στάχτες έγω ξαναγεννιέμαι σιγά-σιγά. Πιθανόν γιατί τώρα συνειδητοποιώ ότι όλα είναι Περαστικά τίποτα δεν είναι μόνιμο.
Πιθανόν επίσης καταλαβαίνω ότι είμαι σε θέση να διδάξω πια. έχω οικογένεια έχω παιδιά που πάνω μου βασίζονται. πώς μπορώ εγώ να σκέφτομαι λάθος όταν πρέπει να διδάξω τα σωστά?
Είχα μία ζωή φίλους κολλητούς αδέρφια κανένας δεν κράτησε. Μπορεί τελικά να συνειδητοποιώ ότι και εγώ η ίδια να μην αντέχω.
Δεν ξέρω τίποτα! Δεν μπορώ πολλα να εξηγήσω! Νομίζω είναι νωρίς να μπορώ να εκλογικευσω.
Κι εκει εχεις μια απαντηση που εχεις σκεφτει καποια άλλα δεδομενα ας πουμε απο το να το ζεις στο αμεσο του.
Και μπορεις καπως να ξεδιαλυνεις την κατασταση.
Δεν δικαιολογουνται ολα τα πραγματα ας μην ψαχνουμε αιτιες και εκλογικευσεις.
Μεσα απο τις σχεσεις μας με τους αλλους φιλικες/ερωτικες βλεπουμε και εμας. Και ωριμαζουμε. Και ναι νιωθουμε απελευθερωμενοι γιατι καποια πραγματα τα αφηνουμε στο παρελθον γιατι φευγουμε αν θες απο κατι το οποιο μας ταλανιζε..
Ανθρωποι ερχονται και φευγουν απο τις ζωες μας και εμεις απο τη δικη τους ζωη.
Ειναι σαν ενα τρενο επιλεγεις με ποιους θα συνταξιδεψεις σε ποια σταση θα κατεβεις. Ολα ειναι εμπειριες και μας αλλαζουν.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
17-04-21
22:30
Ακριβως!και να εχεις τα ματια να τους καταλαβεις να μην τους αφησεις και φυγουν. . . εκει χανεις και αυτη την ευκαιρια αν θες γιατι κατι καλο που λεμε.Οι άνθρωποι που είναι καλά με το μέσα τους λάμπουν. Είναι κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από όπου και να τους κοιτάξεις. Είναι σπάνιο και απαιτεί κόπο.
Αναλογα τα ατομα πιστευω και καλοι υπαρχουν και κακοι,που θα πεσεις ειναι και ποσο θα τους καταλαβεις και ολα αυτα που γραψαμε εδω.
εγω ευχαριστω
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
17-04-21
21:22
εχεις δικιο,ξερεις κατι?επειδη εχω ζησει απο κοντα φιλες να μου τα περιγραφουν οπως εσυ,και οταν τους ελεγα μα γιατι καθεσαι?και δεν φευγεις?η απαντηση τους ηταν αυτη "μα τον αγαπω,με αγαπαει πολυ" ηταν ενα ξεσπασμα του και μετανιωσε,καθε φορα το ακουγα αυτο,οποτε σταματησα και να επεμβαινω αν θες,ξερεις δε θελουν να σωθουν ολοι,παρολο που τους δειχνεις το δρομο επιμενουν να μενουν εκει εγκλωβισμενοι ενω μπορουν να σωθουν.Ε τους αφηνεις τι αλλο να κανεις?Οταν βλεπεις και δεν αντιδρουν ειναι συνδρομο Στοκχολμης ξεκαθαρα μαζι με αλλα πραγματα βεβαιως.Αναπτυσσουν και προστασια εναντι στον αλλον και μαλιστα θυμαμαι τελευταια γιατι εκοψε και επαφες τηλεφωνικες απο μονη της,μου ελεγε ποσο αλλαξε εκεινος,ποσο ωραια περναει,και καταλαβα οτι ολα αυτα τα ελεγε για να ωραιοποιησει το δραμα της.Είσαι τυχερή! Θα το ξαναπώ!
Συνήθως ο σύζυγος με τον τρόπο του σε πείθει ότι δεν θα ξανασυμβεί και ότι έχει μετανιώσει για την συμπεριφορά του αλλά πάντα ρίχνει το φτεξιμο στην γυναίκα. Την βάζει στην διαδικασία να πιστέψει ότι εκείνη είναι υπεύθυνη που τον έφερε σε αυτή την κατάσταση άρα της αξίζει η λεκτική και σωματική βία. Αυτές οι γυναίκες το πιστεύουν και μένουν εκλωβισμενες μπορεί και γαι χρονια. Δεν μιλάνε γιατί φοβούνται. Είναι όπως το bullying που χρησιμοποιείται ο φόβος ως μέσο χειραγώγησης και καθυποταξης.
Η απάντηση στην ερώτηση, γιατί μένεις και δέχεσαι βία είναι ότι τον αγαπάω και δεν μπορώ χωρίς αυτόν. Είναι η ίδια απάντηση και στις 2 περιπτώσεις. Εκεί εγώ προσωπικά σταματάω και δεν δίνω έκταση μιας και πιστεύω ότι δεν μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά. Ακούω και αυτό αρκεί.
Στις περιπτώσεις που προανέφερα η μία είναι μεγάλη γυναίκα άνω των 60 ετών με ψυχολογικά πρόβλημα και η άλλη κοπέλα στα 30.
Προσωπικά δεν μπορώ να βοηθήσω και δεν είμαι άτομο που θα εισβαλω στην ζωή τους επιθετικά. Έχω προτείνει γραμμή βοήθειας και έχω στείλει ηλεκτρονικο υλικό αλλά μέχρι εκεί. Πιστεύω ότι αν πραγματικά θέλει κάποιος έστω και από περιέργεια να αναζητήσει βοήθεια θα το κάνει από μόνος του.
Το μυρμηγκι που θελει να φυγει κανει φτερα λενε στο χωριο μου,επομενως οτι δε θελει ο ανθρωπος ειναι.
Ε συγνωμη αφου δεν φευγουν δεν προσπαθουν καν τους αφηνεις.Μετα γινεσαι και κακος,εμενα με κατηγορησε η φιλη αυτη και εκει σταματησαμε να μιλαμε οτι ηθελα να τη χωρισω,οτι τη ζηλευω κλπ.
Ε σταματησα να ασχολουμαι καταλαβαινεις.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
@Adelaida ΚαταλαβαΟι δύσκολες σχέσεις ειναι σχολείο, έχουν να διδαξουν πολλά που αφορούν κυριως τον εαυτό μας αλλά και την σχέση μας με τους άλλους.Όταν απεγκλωβίστεις και δεις τα πράγματα απ έξω τότε παίρνουν άλλη όψη! Γαληνευεις και ίσως φτάσεις σε επίπεδο να καταφέρεις να κρατήσεις μόνο τα όμορφα της σχέσης και τα δύσκολα να τα μελετήσεις και να γίνουν ένα ωραίο μάθημα εξέλιξης. Νιώθω ευγνώμων που έγινε τόσο βασανιστικά και τόσο αργά χρονικά αυτή η προσωπική ανακάλυψη. Μονο έτσι μαθαίνεις. Εύκολες διαδικασίες δεν υπάρχουν.. Και όλη αυτή η πορεία είναι ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ για να δώσεις εξηγήσεις, να εξελιχθείς να πας στο επόμενο επίπεδο.
Αυτές οι καταστάσεις όπως και όλα τα δύσκολα δεν είναι πάντα θέμα απόφασης πχ να πεις εμενα εδώ δεν μου αρέσει άρα φευγω. αλλά θέμα ωρίμανσης συναισθήματος η αντιμετώπιση τους. Δεν πατάς ένα κουμπί και αλλάζεις το συναίσθημα.. Αυτό όταν εμπλέκεται και αυτός ο πάραγοντας και έχει προχωρήσει η οποία σχέση. Η διαδικασία θα πάρει χρόνο και ΠΡΈΠΕΙ να πάρει χρόνο για να γίνει σωστά και να ειναι προς ωφελος σου. Όταν γίνει,θα το καταλάβεις και θα ξαλαφρωσεις!
Όταν είσαι εκλοβισμενος μέσα σε δυσκολη σχέση είναι σχεδόν αδύνατον να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει.Υπάρχει συνέχεια ένα γιατί, ένα παράπονο, σκέψεις που παίρνουν και έρχονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με βάση τα γεγονότα κλπ. Χρειάζεται αρκετός καιρος για να δεις την πραγματικότητα ωμή (όχι αυτή που μπορεί να έχεις πλασει η αυτή που σε βολεύει η αυτη που σε κάνει να νιώθεις ανετα) και μετά έρχονται οι περισσότερες απαντήσεις να ολοκληρώσουν τις σκέψεις σου.
Το σημαντικό ειναι να καταλάβεις γιατί έχεις στην ζωή σου αυτόν τον άνθρωπο(για εμένα αυτο ηταν και είναι το πιο σημαντικό) , τι σου προσφέρει, γιατί μένεις στην σχέση ενώ δεν νιώθεις άνετα, γιατί επιτρέπεις ανουσιες συγκρούσεις, γιατί δεν έβαλες όρια όταν έπρεπε, γιατί δεν προστάτευσες την ψυχική σου υγεία, γιατί δεν ήσουν ειλικρινής κλπ. Ακόμα και στην αγάπη είναι καλό να υπάρχουν όρια και σεβασμός προς τον συνάνθρωπο ότι και να σου κάνει όπως και να είναι,οτι και να ξεστομίσει κλπ.
Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα τόσα ερωτηματικά που μπορεί να ταλαιπωρούν και να φαντάζουν βουνό.
Ήμουν αρκετά χρόνια σε μια σχέση προσπαθώντας να αλλαξω την σύσταση της. Αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της προσωπικης μου εμπειρίας αν θα μπορούσα να βάλω έναν τιτλο με δύο λόγια. Ήμουν σε μια σχέση που δεν υπήρχε χώρος για εμένα, δεν υπήρχε πλήρης αποδοχή δεν ένιωθα άνετα και ελεύθερα να εκφραστώ.
Υπήρχε έντονα το επικριτικό στοιχείο και η τάση να πιέζονται κατάστασης για να εξηπηρετησουν συνήθως την άλλη πλευρά.Όταν συνέβαινε ένα περιστατικό επετρεπα να με επηρεασει σε βαθμό να το σκέφτομαι όλη την ημέρα και να μην μπορώ να κοιμηθώ ήρεμη.Ήταν εξοντωτικό και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ τότε.Τονίζω ότι ήταν η μοναδική σχέση που αισθανόμουν έτσι.Δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί..Μάλλον είναι το πιο δύσκολο και θα πάρει περισσότερο χρόνο να το βρω. Ήμουν σε μια σχέση που δεν παίρνουσα ομορφα-ξεγνοιαστα για πολλούς λόγους αλλά για άλλους τόσους δεν είχα την δυναμη να διακόψω. Υπήρχε ένας μηχανισμός που συντηρουσαμε και οι δύο πλευρές που έως και σήμερα δεν έχω καταλάβει πως προέκυψε..Πριν από λίγα χρόνια συνειδητοποίησα ξεκάθαρα και το είπα δυνατά στον εαυτό μου ότι πάντα προσπαθούσα να αλλάξω την σύσταση της και να πάρω απόσταση ασφαλείας αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα. Παντα γινόταν κάτι και με γυρνούσε πίσω πιθανόν και από συνήθεια. Δεν άκουγα εμένα και τους προβληματισμούς μου αυτό ειναι το μονο σίγουρο. Ίσως να μην ήμουν σε θέση ίσως να είχα την προσοχή μου στραμμένη αλλού ίσως να το κουκούλωνα, δεν εχω απαντήσει ξεκάθαρα ακόμα ούτε σε αυτό τον γρίφο. Το σίγουρο όμως είναι πως ανακάλυψα μέσα από μια επώδυνη για εμένα διαδικασία ότι δεν είχα μάθει να αντιμετωπίζω τα δύσκολα συναισθήματα μου. Δεν τα βιωνα στο επακρο και δεν τα αναγνώριζα πάντα. Τα εθαβα εις γνώση μου και αυτό είχε επίπτωση σε πολλούς τομείς της ζωής μου. Φυσικά μαζευοντουσαν και όταν γινόταν η έκρηξη ήταν πολύ άσχημο και στο τέλος ένιωθα τύψεις.. Αυτό είναι κάτι που έχω αλλάξει σιγά σιγά και είμαι σε πολύ καλό δρόμο,παντα με βοήθεια.
Αυτό ξεκίνησε όταν άρχισα να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου,οταν άρχισα να με υπολογίζω όταν άρχισα να αποφασίζω πως θέλω να είναι η ζωή μου και ποιον θέλω να έχω μέσα. Κάτω από αυτό το στρώμα υπήρχε ένα άλλο επίπεδο που έλεγε ότι στην πραγματικότητα ούτε εγώ απόδεχομουν τον άλλο και ούτε εγώ τον είχα μέσα στην καρδιά μου έτσι όπως ειναι η αγάπη και όλα αυτά τα πλούσια συναισθήματα που νιώθουμε για τους ανθρώπους μας. Κάποτε παίρνουσαμε καλά, με τις πλάκες μας και την τρέλα μας. Έκτοτε όταν το δέσιμο κάπως έγινε πιο στενό άλλαξαν όλα και εκεί ήταν το κομβικό σημείο για εμένα. Ήταν ένα σημείο που έλεγε ότι τώρα θα έρθει το επόμενο σταδιο σε αυτή τη σχέση και είτε μπαίνεις μέσα σε αυτό είτε το αφήνεις ως έχει. Αυτό δεν έγινε ποτέ, δεν καταφέραμε να εξελίξουμε κάτι παρόλο που το είχαμε συζητήσει. Πάλι θα πω ότι και εδώ ότι προϋπόθεση ειναι να θέλουν και οι δύο και να βγαίνει αυτό αβίαστα και φυσικά. Προσωπικά δεν είχα την δύναμη(τώρα το λέω) και δεν το σκεφτόμουν κιόλας εκείνη την περίοδο οπότε σιγά σιγά περνούσαν τα χρόνια και εγκλοβιζομουν όλο και περισσότερο σε μια σχέση που αντι να εξελίσσεται φυσιολογικά και να εξελίσσομαι και εγώ μέσα σε αυτη γινόταν το αντίθετο.Η στασιμότητα ηταν αυτό που ήταν αντίθετο στην ιδιοσυγκρασια μου και με στεναχωρουσε. Βαλτωνε και το αντιφατικό ήταν ότι και οι δύο συντηρουσαμε κάτι τέτοιο όντας σε αυτή την σχέση και μη διακόπτοντας της. Και οι δύο είχαμε παράπονα ο ένας από τον άλλον το ένιωθα συχνά παρόλο που μπορεί να μην το επικοινωνούσαμε πάντα άμεσα. Πιστεύω ότι δεν υπήρχε αποδοχή από καμιά πλευρά γι αυτό και η εξέλιξη αυτή. Δεν υπήρχε θαυμασμός, δεν υπήρχε η ανάγκη να μιλήσεις Ν ανοίξεις την καρδιά σου, δεν υπήρχε προσμονή να τον δεις να περιμένεις να σου πει την γνώμη του για κάτι που ζητήσες επειδή ξέρεις ότι θα σε ακούσει, θα προσέξει τι θα πει κλπ κλπ.
Επόμενο κομβικό σημείο ήταν όταν ξεκίνησα να ξεκαθαρίζω μέσα μου τι θέλω και τι όχι και εκεί προέκυψε αναταραχή γιατί ξεκίνησα να λέω ναι σε εμένα και όχι στους άλλους. Έκανα ότι πραγματικά ήθελα και όπου πιεζομουν έλεγα όχι και με προστατευα. Έγινε απότομα και καθόλου ευγενικά, απομακρυνθηκα πιο αποφασίστηκα αλλά χωρίς να σκεφτώ τι αφήνω πίσω. Φυσικά και ηθικά δεν ήμουν Ο.Κ αλλά εκείνη την στιγμή ήταν μεγαλύτερη η ανάγκη μου να υπερισχύσει το εγώ. Με ταλαιπώρησε ψυχικά πολύ όλη αυτη η διαδικασία γιατί ήξερα ότι έκανα το σωστό αλλά ένιωθα τύψεις παράλληλα γιατί ο τρόπος μου δεν ήταν καλός. Απ την άλλη πλευρά υπήρχε δυσαρέσκεια κάτι το οποίο ήταν απολύτως φυσιολογικό και κατανοητό αλλά δεν μπορούσα να διαχειριστώ ταυτόχρονα την Επανάσταση μου και την άλλη πλευρά.
Πιστεύω ότι ο άνθρωπος έχει ευθύνη για τον εαυτό του και στον καθένα ανάλογει το δικό του μερίδιο. Η προσωπική ευθύνη είναι κάτι το οποίο δεν σκεφτόμουν στο παρελθόν γι αυτό και δεν είχα καταλάβει πόσο σοβαρο είναι αυτό το θέμα και πόσο προβληματικο είναι να συντηρεις κάτι που δεν μπορείς, δεν θες κάτω από αυτές τις συνθηκες, δεν νιώθεις άνετα. Φαινοταν ότι και οι δύο δεν παίρνουσαμε καλά, δεν υπήρχε χαρά στην σχέση μας και ανοιχτή καρδιά οπότε ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το τέλος.
Το σοφό θα ήταν να κάναμε μια παύση, κάτι το οποίο επιδίωξα αλλά και πάλι δεν κατάφερνα να τηρήσω για πολλούς λόγους. Πάντα πίστευα ότι θα καταφέρουμε να συντονιστουμε ακόμα και σε αυτό αλλά ήταν αδύνατον.. Ήταν ακατάλληλες οι χρονικές στιγμές πάντα και ίσως να μην ήμουν ούτε εγώ έτοιμη για μια σχέση ουσιαστική αλλά με άλλους όρους. Σίγουρα υπήρχε λόγος και τώρα το καταλαβαίνω.
Υπάρχουν φυλές, αν βρεις που ανήκεις είσαι τυχερός. Η δική μου ανάγκη για αποδοχή, σεβασμό, αγάπη είναι πολύ εντονη. Αποδοχή όμως και από τις δύο πλευρές. Όπου δεν υπάρχει πλέον έχω καταλάβει ότι δεν ανήκω και αυτό δεν με ρίχνει ούτε με στεναχωρεί πάρα με ευχαριστεί γιατί το αναγνωρίζω και το αντιμετωπίζω. Έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος που αισθάνομαι γιατι με υπολογίζω, έχω αυτοεκτίμηση και πολλά άλλα που ανακαλύπτω με το πέρασμα του χρόνου.
Η ιστορία αυτή αφορά φιλική σχέση και όχι ερωτική.
Η αλλαγη και το ρεζουμε ειναι αυτο που εγραψες και συμπυκνωσα εδω και ειναι ο πιο σημαντικος κανονας για τις οποιεσδηποτε σχεσεις μας :
νομιζω στην αρχη πριν απολα πρεπει να αναζητησουμε εμας και τα θελω μας ειτε εχουμε να κανουμε με επαγγελματικης ή προσωπικης φυσεως ζητημα.Αυτο προυποθετει οτι σε ενα βαθμο γνωριζουμε εμας τα συν μας τα πλην μας.Και να θεσουμε αυτα τα ερωτηματα που πολυ ωραια τα περιεγραψες,οτι ολο αυτο εμενα την ιδια με ικανοποιει?τα θελω μου?καταπιεζομαι?μειωνομαι?με παει παρακατω ολο αυτο?πως νιωθω γενικα και τι μου βγαζει?τι θελω?τι σκεφτομαι?μπορω να προσπαθησω κατι και αν ναι τι?"Αυτό ξεκίνησε όταν άρχισα να θέτω ερωτήματα στον εαυτό μου,οταν άρχισα να με υπολογίζω όταν άρχισα να αποφασίζω πως θέλω να είναι η ζωή μου και ποιον θέλω να έχω μέσα.Επόμενο κομβικό σημείο ήταν όταν ξεκίνησα να ξεκαθαρίζω μέσα μου τι θέλω και τι όχι και εκεί προέκυψε αναταραχή γιατί ξεκίνησα να λέω ναι σε εμένα και όχι στους άλλους. Έκανα ότι πραγματικά ήθελα και όπου πιεζομουν έλεγα όχι και με προστατευα."
Καλο ειναι να εκφραζουμε τα οσα νιωθουμε στους γυρω μας ακομα και αν ειναι ασχημες αληθειες.Παντα το πιστευω οτι η αληθεια σε απελευθερωνει,με τον ενα ή τον αλλο τροπο,κι εσυ θα εχεις ξαναλαφρωσει απο ενα φορτιο που αναρωτιοσουν καιρο να το πεις και πότε,και ο αλλος αν θες βλεπει καποια πραγματα που αγνοουσε και αυτο ξεκαθαριζει και σε εκεινον καποια πραγματα.
Οι ανθρωποι ειμαστε εμεις τα βιωματα μας,η κοσμοθεωρια μας βεβαιως και οι οποιες αντιδρασεις μας και ο χαρακτηρας μας.Ολα αυτα αλληλεπιδρουν με των αλλων,με καποιους ταιριαζουμε,με καποιους προσπαθουμε να ταιριαξουμε,με καποιους δεν γινεται καν.
Επειδη ακριβως καθε σχεση ειναι αλληλεπιδραση βλεπουμε εκει σε σχεση με εμας και ακουμε και τον εαυτο μας και τον αλλον σε ενα πλαισιο αμοιβαιοτητας.Προυποθεση και βαθια πηγη σχεσης ικανης να αντεξει ειναι ο σεβασμος εκατερωθεν,η κατανοηση η αποδοχη του αλλου και του εαυτου μας βεβαιως,ο διαλογος και η ελευθερια.Αυτα και αναλογα τα ατομα πιστευω ποσο θυσιαζουν τον εγωισμο τους,γιατι δεν συμβαινει σε ολους και με τον ιδιο τροπο.
Και αναλογα την πορεια,ολες οι σχεσεις εχουν σκαμπανεβασματα και εκει ακριβως ειναι και στους δυο ποσο θα κρατησουν την ομαλοτητα.
Φυσικο και επομενο ειναι οι σχεσεις μας να μεταβαλλονται κι εμεις μαζι τους,κανεις μας δεν ειναι ιδιος πριν με αυτον που γινομαστε μετα ή κατα τη διαρκεια της οποιασδηποτε σχεσης. Εκει ειναι και το πως εξελισσεσαι πως μαθαινεις απο τα λαθη σου και τα λαθη των αλλων βεβαιως και ποσο αλλαζεις.
Ολα αυτα παιζουν το ρολο τους.
Ανθρωποι υπαρχουν γυρω μας.Στο που θα πεσεις ειναι,με ποιους ταιριαζεις και με ποιους θα επιχειρησεις την καταδυση,τιποτα δεν ειναι ευκολο και προδιαγεγραμμενο απο πριν.
Μοναδικο μας εφοδιο οι εμπειριες μας και οι καταστασεις που μας διαμορφωσαν αν θες,κινουμαστε πανω στο χαρτη τους οπου προσθετουμε μεγαλωνοντας και αλλα σημεια και αλλες εμπειριες βεβαιως και η ζωη συνεχιζεται
Να εισαι καλα και να περνας ομορφα!Και να μας απαντας γιατι γραφεις ωραια. Ευχαριστουμε που το μοιραστηκες
Και ενα τιπ
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
17-04-21
19:15
Ναι, όταν απελευθερώθηκα από μαμάκια. Γι' αυτό και ο χωρισμός δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Αν δεν τα βρίσκετε μετά από τόσες προσπάθειες, γιατί να βασανίζεστε. Δεν έχεις να φοβηθείς ή να ντραπείς για κάτι.
Μηπως να βαζαμε ενα θρεντ "μαμακιας"?Κακο πραγμα η μαμακιαση. Το χω ζησει κι εγώ με παλια σχέση... Φρικτό!
Ανδρας/γυναικα ετσι?
Γιατι τα εχω ζησει και τα δυο σε σχεσεις και σε φιλιες.
Πλιζ ανεβασε @Ariana2018 ειναι θεμα που "καιει" ή εχει καψει πολλους/πολλες.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
13:09
και κατι αλλο, κρυβουμε την τοξικοτητα κατω απο ενα υπεροχο τιπ "passive aggressive ", δεν ειμαι εγω τοξικος, εσυ εισαι επιθετικος απεναντι μου.
Ναι αλλα υπαρχουν και αλλοι τροποι αντιμετωπισης. Τον φερνεις αντιμετωπο με την ιδια του την τοξικοτητα.
Ξερετε το φιδι αν δαγκωθει το ιδιο πεθαινει λενε.
Ας ελπισουμε ο καθε τοξικος να βρει το δικο του healing και να θεραπευτει.
Ναι αλλα υπαρχουν και αλλοι τροποι αντιμετωπισης. Τον φερνεις αντιμετωπο με την ιδια του την τοξικοτητα.
Ξερετε το φιδι αν δαγκωθει το ιδιο πεθαινει λενε.
Ας ελπισουμε ο καθε τοξικος να βρει το δικο του healing και να θεραπευτει.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
13:05
Εγω συμφωνω οπως τα εγραψες.Χμ από που φαίνεται ότι δεν έδωσα το benefit of the doubt?
«δικασα» τον τρόπο απάντησης και τη λογική «μα είναι ξεκαθαρο τι εννοώ, γιατί το γράφω εγώ» ή το «αφού παρερμηνεύει κάποιος το χ ή δεν πιάνει αυτό που λέω φταίει εκείνος ή έχει κακη πρόθεση». Συνήθως αν κάτι μου ναι ελλιπές θα προχωρήσω σε διευκρινίσεις, αν με ενδιαφέρει, αν όχι απλώς το αγνοώ.
Στην προκειμένη με ενδιέφερε μόνο η στάση που χε προς το άλλο μέλος. Άρα αγαπητέ δεν έπιασες το νόημα της παρέμβασης μου και το στόχο της. Και όντως δεν με ενδιέφερε να ναι εμφανής. Δεν έχει να κάνει με τα όσα αναφέρεις πάντως, στα οποια συμφωνώ εν μέρει.
Καμια φορα παρερμηνευουμε αθελα μας τον αλλον, επομενο ειναι συμβαινει και εκει ακριβως αντι να πουμε ξερεις τι ακριβως εννοεις με αυτο? Για να ειμαστε κι εμεις ακριβεις στη συνεχεια, συνεχιζουμε με μια "επιβαλλομενη αποψη". Τερμα λαθος.
Μιλαω γενικα παιδια μην παρεξηγηθει κανεις, Γενικα απο το τι εχω συναντησει στη ζωη μου.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
13:02
Πολυ ωραιο θεμα διερευνησηςαν αραγε η εντος ιντερνετ τοξικοτητα μας "δικαιολογειται" με ενα απλο "μα εσυ δεν καταλαβαινεις πως το λεω" και "φερεσαι passive aggressive ". Εχουμε μια "μαγεια" στο ιντερνετ ειδικα να θεωρουμε οτι ειμαστε "σταυροφοροι αληθειας" και οτι ποτέ μα ποτέ δεν πληγωνουμε στα αληθεια κανεναν. Πολυ απλα γιατι με το μυαλο οσων φερονται ιντερνετικα τοξικα (και αυτο ειναι παραδεδεγμενα ενα τρανταχτο bullying) οτι ο αλλος ειναι μακρια μωρε δεν παθαινει και τιποτα αμα του βγαλω λιγη τοξικοτητα/μειωση/υποβαθμιση μεσω ιντερνετ. Σιγα μωρε απο ζαχαρη ειναι?Σε ένα πιο θεωρητικό επίπεδο, είναι κι αυτό μια ένδειξη τοξικότητας.
Για να μην έχουμε τα γνωστά προβλήματα -> * DISCLAIMER : ΜΙΛΑΩ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΘΑΡΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ *
Ωραία, συνεχίζω. Νομίζω μια ένδειξη τοξικότητας είναι τα σχόλια στο ίντερνετ και ακόμη κι εδώ μέσα. Επιθετικότητα, υποτίμηση, έλλειψη διάθεσης για διάλογο. Ο άνθρωπος πίσω από το προφίλ, αλήθεια αναρωτιέμαι, θα έχει άραγε ανάλογη τοξική συμπεριφορά? Ή είναι απλά ρόλος?
Εκτός θέματος, άι νο, αλλά μου άρεσε ο τρόπος που το έθεσες @yorkie
Ετσι σκεφτονται οσοι δρουν τοξικα και απο ιντερνετ βεβαιως. Για μενα μια τοξικοτητα που ενυπαρχει στο ιντερνετ σε καποιον σιγουρα θα υπαρχει και σε καποια εκφανση της εξω του ζωης δεν ειναι δυνατον να μην υπαρχει, εκτος αν εχουμε περιπτωση διπολικης συμπεριφορας ή ναρκισσισμου ή οποιαδηποτε αλλη κατασταση στην οποια το ατομο κρυβει καποια ασχημα ενδεχομενως να μην καταλαβαινουν πληρως οι αλλοι ποιος πραγματικα ειναι.
Το ιντερνετ ειναι ενας μικροκοσμος.
Εγω παντα γιατι σκεφτομαι και τη θεση του αλλου, οτι ο αλλος μπορει ας πουμε εκεινη τη στιγμη ενδεχομενως να ειναι σε μια χάλια κατασταση/πεσμενος ψυχολογικα/στεναχωρημενος το οτιδηποτε, και εαν του πω κατι αρνητικο ισως τον ριξω ακομα κι αλλο.
Προκειται περι ενσυναισθησης βεβαιως και περι του κλασικου κανονα καλο ειναι να μην κανεις οσα δε θες να δεχεσαι.
Ομως δεν λειτουργουν ολοι το ιδιο επομενο ειναι και αυτο συμπαρασυρει και αλλους βεβαιως.
Η προτροπη μου ειναι να ειμαστε προσεκτικοι, ακριβεις μεν στις εννοιες μας να ειμαστε περιγραφικοι ναι αλλα να μην φτανουμε στην ακραια περιπτωση να κανουμε τον αλλον να νιωσει τοσο χαλια που να σκεφτεται να πηδηξει απο το μπαλκονι. Ακραιο ναι.
Κανεις μας δεν φτανει εκει ναι.
Ρωτω αναρωτηθηκατε ποτε στη ζωη σας αν κανατε καποιον να αισθανθει ασχημα ή να κλαψει απο οσα ξεστομισατε εν αγνοια σας?
Δεν μιλω για οταν καποιος λεει αληθειες και προσπαθει να περιγραψει μια κατασταση εκει δεν χωρανε ωραιοποιησεις.
Καλο ειναι να αμυνομαστε ναι αλλα να σκεφτομαστε, ηταν ενδεδειγμενη αμυνα? Ή περασα τα ορια και εγινε επιθεση?
Μια κουβεντα αρκει για να αλλαξουν ολα. Βγαζεις το α απο το αδυνατο και το κανεις δυνατό. Ειναι και η εννοια του στοιχειωδους σεβασμου ποσο ενυπαρχει μεσα μας βεβαιως ειναι πολλα επιμερους τα βιωματα μας και οι αντιδρασεις μας.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
11:37
Η αγαπη ειναι λιγο πλατια εννοια την πλαθουμε και την προσαρμοζουμε πανω μας αν θες. Σαφως ενας κακοποιητικος θα σου πει μα σε αγαπαω αυτα που κανω τα κανω επειδη σε αγαπαω αν σε κερατωνω επισης δεν παυω να σε αγαπαω και χιλιες δυο δικαιολογιες. Καναμε την αγαπη πασπαρτου να χωραει και να κρυβει ακομα και τις ασχημες τοξικες και επιβλαβεις συμπεριφορες. Και εκει ακριβως παγιδευουν τον αλλον γιατι μενει μετεωρος με αγαπαει? Μου φερεται ασχημα? Με αγαπαει τελικα?Πραγματικά, μάλλον δεν γνωρίζουν καν τον εαυτό τους, επομένως δνε ξέρουν και τι αποζητάν απο τον άλλον. Η αφήνουν μια προσωπική τους εμπειρία που τους πλήγωσε να μην ηρεμούν σε μία σχέση,να νε μόνιμα στην τσίτα. Πάντως θεωρείς πως κάτι τέτοιο μπορεί να οριστεί ως αγάπη; προσωπική άποψη,δεν νομίζω. Το έχω ακούσει, ακραία σκηνικά ζήλειας επειδή "την αγαπά" και είναι μάγκας. Δεν είμαι αυτής της άποψης,δεν μπορείς να στεναχωρείς κάποιον ή κάτι που αγαπάς γιατί εσύ έχεις δικά σου θέματα και να το ρίχνεις στην αγάπη..
Αγαπαμε και βγαζουμε αγαπη αναλογα με το ποσο εκφραστικοι ειμαστε ως ανθρωποι/αναλογα τα βιωματα μας βεβαιως και αναλογα και την συμπεριφορα των αλλων.
Βλεπουμε διαφορετικα μετρα αγαπης και σαφως δεν αγαπανε ολοι με τον ιδιο τροπο.
Βλεπεις και ο αλλος τι ειναι διατεθειμενος να κανει και αναλογα κρινεις.
Αγαπη για μενα σημαινει αποδοχη του αλλου σημαινει ελευθερια να αναπτυξει τον εαυτο του σημαινει να παει παρακατω ως ατομο να ανεβει συναισθηματικα ναι να νιωσει τη δυναμη της αν θες. Ολα τα υπολοιπα μειωσεις καταναγκασμοι ζηλειες μονο αγαπη δεν δειχνουν. Απλα υποδουλωση.
Απλα να εχουμε τα ματια μας ανοιχτα και να διακρινουμε λαθη και συμπεριφορες ρεντ φλαγκς για να σωσουμε εαυτον με τις λιγοτερες παραπλευρες απωλειες. Κανενας δεν μενει ανεπηρεαστος γιατι πολλες φορες η αγαπη ερχεται σαν απατη με ωραιο περιτυλιγμα το καταλαβαινεις μετα και με τροπο ασχημο.
Ολα ειναι εμπειριες.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
11:15
@penelopenick Γιατι δεν καταλαβαινουν οτι εχουν κανει λαθη. Μεσα τους η δικη τους συμπεριφορα και πραξεις φανταζουν τελειες γιαυτο λεμε "παθολογια" με την εννοια αν δεν μπορεις να αντιληφθεις οτι εκεινη τη στιγμη εκανες ενα λαθος ή πληγωσες καποιον και ναι να εχεις τα κοτσια να το παραδεχτεις και να βρεις τροπους να βελτιωθεις. Δεν κανουν αυτοκριτικη γλυκια μου ή θεωρουν τους εαυτους τους οτι ειναι οι μονοι τελειοι μεσα σε εναν ολοκληρο κοσμο.Κατάλαβα. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, είναι πως μια τέτοια συμπεριφορά δεν σταματά, εννοώ δεν γίνεται έστω και κάποια στιγμή στη ζωή του αυτός ο άνθρωπος να μην καταλάβει πως είναι λάθος η συμπεριφορά του, άρα το οτι συνεχίζει όπως λες, λέγεται ψυχοπάθεια και σταματά λογικά μόνο με ψυχοθεραπείες; Απλώς βλέπω στον εαυτό μου πως έστω και αργά με σωστή καθοδήγηση, κατάλαβα τα λάθη μου και προσπαθώ να τα διορθώσω. Πώς ένας άνθρωπος, όπως ανέφερε η κοπέλα πιο πάνω που της συμπεριφερόταν έτσι στην φοιτητική της ζωή δεν καταλαβαίνει πως δεν είναι αγάπη ούτε έρωτας, παρά αρρώστια;
Πρωτα βρισκουμε εμας τους εαυτους μας κι επειτα κανουμε σχεσεις φιλιες προσπαθωντας να παμε παρακατω ναι και να βελτιωθουμε και να μαθουμε κι αλλο κι εμας. Δεν ειμαστε μονοι μας. Σε εναν κοσμο με αλλους αναποδραστα αποδεχεσαι οτι οι συμπεριφορες και οι πραξεις σου εχουν συνεπειες. Ολοι κανουμε λαθη. Καποια φορα μπορει να μη το αντιληφθουμε. Ανθρωπινο ειναι αυτο. Το να συνεχιζουμε ομως μια προβληματικη συμπεριφορα μην αλλαζοντας την εκει δειχνει και τη βαθια προβληματικοτητα αν θες. Και βασανιζουν αλλους ανθρωπους στο διαβα τους γιατι δεν εμαθαν να παραδεχονται τα λαθη τους και γιατι τους ειναι βολικοτερο να φταινε παντα οι αλλοι και οχι ο προβληματικος εαυτος τους.
Καποιοι τα παραδεχονται ομως και προσπαθουν να αλλαξουν. Αναλογα τα ατομα λοιπον ποσο εχουν δουλεψει τους εαυτους ετσι?
Και δυστυχως ειναι που θα πεσεις.
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
11:02
@penelopenick Καλημερα σουκαι ευχαριστουμε που το μοιραστηκες.Καλημέρα σας! Ως κοπέλα 17 χρόνων δεν ξέρω ακριβώς για τοξικές σχέσεις, βασικά, γενικότερα δεν ξέρω απο σχέσεις μιας και είμαι άπειρη. Ωστόσο,θα ήθελα να εκμυστηρεύτω μερικές σκέψεις που με προβληματίζουν εδώ και κάποιον καιρό και θεωρώ πως ταιριάζει κάπως η ιστορία μου. Φυσικά οποιαδήποτε άποψη θα χαιρόμουν να τη διαβάσω και γενικότερα θα ήμουν ευγνώμων με οποιονδήποτε ασχοληθεί. Έχω που λέτε μία"σχέση" εφηβική, παιδική πείτε τη όπως θέλετε κοντά 4 χρόνια απο τα 13 μου δηλαδή. Μπορώ να πω πως δνε το είχα ουδέποτε σκοπό,μιας και πότε μου δεν με ενδιεφέρε να κάνω σχέση επειδή δεν έβρισκα το νόημα σε αυτη τν ηλικία πόσο παραπάνω να επεκταθεί τόσο. Γνώρισα ένα αγόρι κλασικά στο γυμνάσιο και ξεκινήσαμε ως φίλοι. Μετά απο κάποιο καιρό που μιλούσαμε, χωρίς καν να έχει πάει ο νους μου εκεί είχαμε δεθεί επειδή είχε έναν μαγικό τρόπο να με καταλαβαίνει(όχι δεν του είχα πει μυστικά, απλώς μπορούσα να συζητήσω τα πάντα μαζί του και με άκουγε μόνιμα χωρίς καν να το προσπαθεί) αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Πέρασε ένας χρόνος και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί. Έκτοτε,δεν έχουμε σταματήσει να μαλώνουμε για διάφορους λόγους. Οι κυριότεροι ήταν το ψέμα που έλεγε οταν φοβόταν, κάποιες κακές συνήθειες που είχε λόγω παρέων(τσιγάρα κτλπ) τα οποία πλέον δεν με ενδιαφέρουν κτλπ. Όσες φορές και να τσακωνόμασταν ωστόσο ένιωθα μέσα μου πως θα τα βρούμε επειδή ένιωθα πως τον ήξερα και όντως, μετά από κάποιο καιρό παραδέχτηκε τα πάντα και έκανε τεράστια προσπάθεια απέναντι μου. Πέρασαν και κάποιοι άλλοι τσακωμοί ανούσιοι. Ώσπου ήρθε μια μέρα,που απλά μου εκμυστηρεύτηκε οτι δεν ήξερε αν ήθελε να νε μαζί μου και αυτό διήρκησε για δύο εβδομάδες, έπειτα απο δική μου θέληση μιλήσαμε μου εξήγησε πως δεν ήξερε τι επαθε. Έκανε δηλαδή μια αλλαγή 360 μοιρών, εφόσον εκείνος ηταν πάντα που έτρεχε από πίσω μου να τα βρούμε ενώ εγώ μπορεί να μην του μιλούσα και χρόνο. Τέλος πάντων υποτίθεται τα βρήκαμε αλλά εμένα το μέσα μου δεν ένιωθε καλά. Δεν είχα νιώσει ποτέ την απόρριψη απο το συγκεκριμένο άτομο οπότε ξεκίνησε να κλονίζεται κατά πολύ η εμπιστοσύνη μου. Αξίζει να σημειωθεί πως κλονίστηκε πολύ περισσότερο επειδή στην αρχή της χρονιάς, εκείνος άλλαξε λύκειο διότι πήγε σε επαλ και έλεγε τα τυπικά με μία κοπέλα χωρις να μου το πει. Μου το πε, μόνο όταν τον ρώτησα αν μιλούσε με καμία, εφόσον μου το πε,για να δω τι θα κάνει του ζήτησα να της μιλήσει άσχημα (εννοείται δεν το εννουσα) ειδάλλως θα χωρίζαμε. Δεν το δέχτηκε και μετά από αυτό το σκηνικό, ήρθε ένα άλλο που θεωρώ είναι και ο λόγος που συνέβη οτι συνεβη. Τα "παιδιά" εκεί τον έβγαλαν μαμακια με την κοπέλα του επειδή δεν μιλούσε στις υπόλοιπες της τάξης του από δική του επιλογή επειδή δεν της χωνευε. Μετα από αυτό, έγινε ενας καυγάς μεταξύ μας για κατι άλλο και έγινε αυτο πυ έγινε.Ενώ λοιπόν τα βρήκαμε μετά από αυτές τις δύο βδομάδες που δεν μιλούσαμε, ήμασταν καλά για 2 ακόμη περίπου βδομάδες και μετά απο την αρχή του πρώτου λοκνταουν έως το τέλος του δηλαδή αρχές μαϊου,δεν μιλούσαμε, περίπου 2 μήνες. Έλεγε τα ίδια,δεν έκανε κίνηση να με πάρει ενώ τιυ χα ξεκαθαρίσει πως ήδη έχω χάσει μεγάλο μέρος της εμπιστοσύνης μου και αν συνεχίσει δεν θα μπορέσω να ξανακάνω τίποτα. Πέρασα όλο αυτο τον καιρό όχι κλαίγοντας, αλλά αναγκάζοντας τον εαυτό μου να προχωρήσει μιας και είμαι πολύ δύστροπος χαρακτήρας και αν συμβεί κάτι,δεν μπορώ να το ξεχάσω με την καμία,δεν έχω εμπιστοσύνη πραγματικά πουθενά. Πέρασε το λοκνταουν, μιλήσαμε, έλεγε πάλι πως ηταν μια περίοδος που ο ίδιος δεν ήξερε τι ήθελε και μου πε πως θα κάνει τα πάντα για να επανορθώσει. Οντως απο το καλοκαίρι μέχρι και προ λιγου μου εξηγούσε, προσπαθούσε να έρθει κοντά μου,να μου μιλήσει να σκεφτούμε για σπουδές. Εγώ όμως απο τότε νιώθω ένα τεράστιο κενό και τον βλέπω αδιάφορο. Πήρα την απόφαση να τον χωρίσω και όχι για χάρη γούστου αλλά γιατί πλέον είναι σαν να μην ένιωσα ποτέ. Πραγματικά, νιώθω πως απο εκείνη την περίοδο που δεν τον αναγνώριζα απο τον τρόπο που φέρθηκε, τελείωσε για μένα.Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε, κάτι το οποίο το ένιωθα εφόσον εκείνος με έκανε να νιώσω έτσι.Εσείς,ως πιο έμπειροι και έμπειρες, πιστεύετε πως αυτη η αντίδραση που είναι λογική και ωφελειται στο ότι έγινε εκείνο το χρονικό διάστημα ή απλώς βαρέθηκα; Δεν θεωρώ πως είμαι άτομο το οποίο βαριέται φίλους και αγόρια, απλά ρωτάω γιατί ειλικρινά νιώθω πολύ μπερδεμένη. Έχω μιλήσει με φίλους και οικογένεια αλλά δεδομένου οτι η οικογένεια μου είναι αρκετά κοντά με το παιδί και την οικογένειά του,δεν νομίζω να υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση και οι φίλοι μου θεωρώ πως θα απαντήσουν πιο ανώριμα,σαν εμένα. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και αποδέχομαι εννοείται οποιαδήποτε άποψη!
Λοιπον τιτλο σε ολο αυτο θα εβαζα "ερωτες γυμνασιοπαιδων" . Και ετσι ειναι.
Ξεκινησατε ως δυο πολυ καλοι φιλοι που ναι μεν ειχατε επικοινωνια, κατανοηση, αποδοχη και καποια συναισθηματα ενδεχομενως στην αρχη τουλαχιστον πριν γινει αυτη η ολικη μεταστροφη του φιλου σου. Μεχρι εκεινο το σημειο θα ελεγα ησασταν μια χαρα και αν δεν συνεβαινε αυτο, η μεταστροφη και το γεγονος οτι ο φιλος αλλαξε σχολειο και εκανε και αλλες "γνωριμιες" ισως ακομη να ησαστε μαζι.
Το εγραψες και εσυ η ιδια αν θες :
"Ήρθαν στιγμές που νιώσα ευτυχισμένη αλλά μετά από λίγο καιρό τον έβλεπα εντελώς αδιάφορο, πράγμα περίεργο γιατί ειλικρινά είχα τρομερή αδυναμία, όχι σαν αγόρι απαραίτητα αλλά σαν άνθρωπο και πάντοτε ενιωθα πως τον ήξερα ή πως όλα θα βρούμε τρόπο να τα περάσουμε"
Υπηρξαν στιγμες που ησασταν χαρουμενοι με τον τροπο που περνουσατε μεταξυ σας και αυτο σημαινει οτι εστω και τοτε νιωσατε. Κοιταξε να δεις δεν υπαρχουν σχεσεις χωρις ανεβοκατεβασματα, χωρις αν θες μια όποια προστριβη. Ειναι αδυνατον. Ακομη και οι αδελφικες και οι γονεϊκες σχεσεις εχουν συγκρουσεις. Ειχατε τις ομορφες στιγμες σας και τα καυγαδακια σας. Και ειχατε βρει τον τροπο σας να τα ξεπερνατε, να ειναι ολα οπως στην αρχη. Τουλαχιστον μεχρι το κομβικο θα ελεγα σημειο της μεταστροφης του.
Ξερεις κατι αλλο? Για μενα στα δικα μου ματια αντεδρασες κανονικα, ετσι θα αντιδρουσα κι εγω αν ημουν εσυ, θα ξενερωνα καλη μου. Μετα θα ηταν αδυνατο να κρατησω με το εν λογω παιδι την επικοινωνια ή τη σχεση, δεν θα τον εμπιστευομουν πια. Κλονιστηκε η εμπιστοσυνη σας. Η δικη σου. Γιατι θα μπορουσε να σου πει εκει στη μεταστροφη ξερεις κατι? Περναω υπεροχα μαζι σου αλλα δεν μου βγαινει και θελω να χωρισουμε.
Εκει θα ελεγες οτι ηταν ειλικρινης και το ξεκαθαρισε οπως επρεπε διχως να σε φερει σε μια δυσκολη θεση και να μενεις με αναπαντητα τι εγινε τελικα και γιατι αυτος ας πουμε αλλαξε τοσο και γιατι τοτε?
Εκει θα ηταν ειλικρινης. Ή να σου ελεγε το αλλο, ξερεις εχω αυτα τα θεματα θελω επειδη θελω να ειμαστε μαζι να τα ξαναδουμε και να ξεπερασω τα οποια λαθη μου και να βελτιωθω. Κι εκει θα του το αναγνωριζες επισης.
Μα σταματησες να νιωθεις. Ειδες πως οτι ειχατε εξανεμιστηκε. Ειναι επομενο να ενιωσες και προδομενη και με ενα ανολοκληρωτο αν θες αισθημα του γιατι να τελειωσει ετσι. Δεν εχουν ολες οι σχεσεις χαπυ εντ. Το ξερουμε αυτο. Μετα ειναι τα ιδια τα ατομα αν θες κατα ποσο ξεπερνανε τους φοβους/τις ανασφαλειες/τα όποια βιωματα τους για να βελτιωθουν σε μια σχεση απο τις πολλες που εχουν. Αναμεσα σε γονεις φιλους και στο ερωτικο. Οι περισσοτεροι απο μας κανουμε λαθη και προσπαθουμε να βελτιωνομαστε. Στο μετρο του δυνατου ετσι?
Δεν καταλαβαινουν ολοι τα λαθη τους και τις λαθος συμπεριφορες τους καμια φορα δεν μπορεις να εξηγησεις κιολας γιατι ο αλλος φερεται ετσι ας πουμε, δε σου εξηγησε κιολας και ετσι εκει αναρωτιεσαι αν και τις περισσοτερες φορες ειναι καλο να τα αφηνεις. Οσα μενουν αναπαντητα. Δεν εχει νοημα να ψαχνεις απαντησεις αλλο να τις συζητας ναι αλλα δεν εχει νοημα να φυλακιζεις το παρον σου σε κατι που εγινε και ανηκει στο παρελθον και δεν αλλαζει. Ισως καποιες απαντησεις δεν τις παιρνουμε και ποτε. Οι ανθρωποι αλλαζουν μυαλα ιδιοσυγκρασιες παρεες επομενο ειναι να αλλαξουν συμπεριφορες αν θες που εμεις ειχαμε συνηθισει.
Ετσι γινεται, μας αλλαζει η ιδια η ζωη τα βιωματα μας και οσα αφηνει πανω μας ο χρονος και οι ανθρωποι.
Οποτε για μενα αφου το αγορι ηθελε να φυγει ε τον αφηνεις πολυ καλα εκανες και φερθηκες ετσι αφου πλεον ενιωθες ξενη. Καλο ειναι να βλεπουμε τι νιωθουμε εμεις και να το βγαζουμε προς τα εξω ειτε προκειται για ευτυχια ή δυσαρεσκεια. Ξερεις κατι μου βγαινει ή δεν μου βγαινει για παραδειγμα να ειμαι μαζι σου και δεν θελω. Εκει τα ξεκαθαριζεις ολα και ξερει και ο αλλος που βαδιζει. Και δεν μενεις να σκεφτεσαι α εχω βαρεθει περιμενω να τον σουταρω. Ναι αλλα καλο δεν ειναι να μην υπαρχουν σκιες? Να τα παραδεχομαστε και τα λαθη και τις επιθυμιες μας. Ξερεις ας πουμε απιστησα ναι. Ξερεις ας πουμε δεν νιωθω πια.
εχουμε μαθει να κρυβομαστε πισω απο ενα ευτυχισμενο προσωπο εχουμε τελειες σχεσεις και η πραγματικοτητα ειναι αλλη εντωμεταξυ.
Πολυ καλα φερθηκες
να προστατευεις εσενα. Οποιος σε θελει θα τον δεις θα ειναι εκει και θα το προσπαθει που λεμε. Για τους αλλους δεν αξιζει να αναλωνεσαι σε ατομα που δεν αξιζου. Που φερονται ετσι. Που δεν ειναι ξεκαθαροι. Που δεν ξερουν τι θελουν.
Να εισαι καλα και θα βρεις ανθρωπους να σε αγαπησουν γιαυτο που εισαι. Γιατι θα εισαι εσυ χωρις να πρεπει να τους κυνηγας που λεμε!
Το παιδι απλα παρασυρθηκε αν θες αφησε οτι ενιωθε να κανει νεες εμπειριες με την αλλη που γνωρισε, ισως τελικα να μην ενιωθε τοσο δυνατα οσο εσυ.
Μη χαλιεσαι. Ετσι ειναι οι ανθρωποι και οι σχεσεις καλοι κακοι αναλογα που πεφτεις και τι σου βγαζουν και τι βγαζεις κι εσυ σε αυτους. Προσπαθησε να εισαι με οσους σε ανεβαζουν και περνας καλα.
Διχως υπεκφυγες και ωραιοποιησεις.
Να εισαι καλα και να περνας ομορφα!
Η ζωη εχει και ομορφες στιγμες!
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
02:51
Σε ευχαριστω. Οντως ετσι ειναι. Να μας γραψεις κι εσυ ναι Σε αφηνει με ενα διπλο θα ελεγα ερωτημα ενα γιατι που δεν απαντηθηκε για καποιους λογους και μια ανακουφιση οτι γλιτωσες. Θα πω και με φιλες, εχω καποια συμβανταΠωπω βρε κορίτσι μου περασες πολλα...
Τι να πρωτοσχολιασω, δεν νομίζω να μπορώ κάτι.. Το γεγονός ότι το πηρες είδηση νωρίς είναι το σημαντικό και ευτυχώς να λες..
Τουλάχιστον σήμερα έχεις την εμπειρία κι έτσι μπορείς να αφουγκράζεσαι πλεον καλυτερα τους ανθρώπους..
Να σαι καλά και μόνο με χαμόγελο και καλους ανθρώπους να σε αγαπάνε και να σε εκτιμουν.....
Η ζωή είναι πολυ μικρή για να αναλωνομαστε σε σχέσεις που μας κάνουν ζημιά! Η αλήθεια είναι πως όταν κάεις από το χυλό φυσάς και το γιαουρτι. Δεν νομίζω πως είναι ευκολο να ΜΗΝ εισαι πλεον επιλεκτική και επιφυλακτική. Όμως όταν εμφανιστεί στην ζωή σου η αληθινή αγάπη θα το καταλάβεις και τότε θα δώσεις τον εαυτό σου ξανά! (Εντάξει ένα μεγάλο μέρος )
Θα γραψω κι εγώ μια ιστορία.. Η δική μου δεν είναι ερωτική, είναι φιλική!
Θα επανέλθω συντομα! Απλώς εμένα είναι σχετικά φρέσκια, δεν ξέρω δηλαδή αν είμαι έτοιμη να τη μοιραστω.. Συλλέγω εμπειριες....και ακομα ξεδυαλυνω! παρολαυτα θα προσπαθησω να γράψω! Να χω λίγη ησυχία
ΥΓ. Έχει άραγε καποιος βίωμα σε τέτοιου είδους σχέση με φιλη/ο? Αν και το συναίσθημα τελικά σε όλες αυτές τις σχέσεις είναι το ίδιο... Αυτό παρατηρω πως πάνω κάτω ναι είναι το ίδιο! Σου αφήνει αυτή την πίκρα, ένα γιατί σε μένα ένα γιατί γενικώς, μια αγωνία και μια συστολή... Σου αφήνει και μια ανακουφιση όμως ότι γλίτωσες!...
Αυτες που αποδειχτηκαν τοξικες. Αυριο
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Η EvanescenceQ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 14,181 μηνύματα.
15-04-21
01:15
Ναι υπηρξε.Θα ελεγα ηταν η δευτερη μου σχεση και δεν ημουν τοσο εμπειρη να το θεσω ετσι με ανθρωπους και σχεσεις γενικα καθως η πρωτη σχεση κρατησε οσο και το σχολειο,η δευτερη ηρθε μετα στα φοιτητικα χρονια.Σας έχει τυχει ποτε να τελειώσει μια σχέση στη ζωή σας και να νιώσετε πως σας φευγει ένα βάρος? Αλλά να έχει υπάρξει τόσο μεγάλη η επιρροή της που να δυσκολευεστε παρολαυτα να απεγκλωβιστειτε? Ενώ ξέρετε πως υπήρξε τοξική και μόνο κακό σας έκανε. Μια αντίφαση συνεχής στο συναίσθημα σας μια συνεχής συγκρουση. Αν ναι, θέλετε να μοιραστείτε την εμπειρία σας και να μας πείτε πως κατέληξε και τι αποκομίσατε;
Στην αρχη εμοιαζε το απολυτο που λεμε,οχι μονο ερωτας και ταυτιση σε πολλα,αλλα πολλα άλλα ακομη στοιχεια που ως σχεση με εκαναν να πιστευω εκεινη τη στιγμη που τη βιωνα και μαλιστα στην αρχη της οτι ηταν ενας ανθρωπος καλος σε σχεση και με τις γυναικες γενικοτερα.Στην αρχη δεν ηταν αυτο που εβγαλε μετα.
Μετα τη συγκατοικηση γιατι σκεφτηκα να συγκατοικησω λογω εξοδων και επειδη πιστευα τοτε εκεινη τη στιγμη οτι ηταν και μια ευκαιρια να δω καποια πραγματα παραπανω αν θες σε εκεινη τη σχεση και σε εκεινον.Οταν ολα βλεπεις οτι βαινουν καλως δεν σκεφτεσαι το ασχημο,δε σκεφτεσαι οτι θα ναι η περιπτωση μιας ακομη τοξικης σχεσης.
Μετα τη συγκατοικηση αλλαξε και αλλαξε με την εννοια να γινει βιαιος/αποτομος να μη με αφηνει να βγαινω με τις φιλες οπως εβγαινα,να αρχισει να μου κοβει σιγα σιγα επικοινωνια με γνωστους και φιλες/φιλους που ειχα απο πριν και ειχα μια καποια επικοινωνια.Στην αρχη ελεγα με αγαπαει και με θελει.Δεν εβλεπα τις αλυσιδες μεταφορικα,με εκοβε απο τη ζωη που ειχα συνηθισει να ζω ωστε να με χειριζεται απολυτα.
Καποιες φιλες τον ελεγαν περιεργο αλλες ελεγαν οτι ηταν παθιασμενος και ζηλευε και ετσι κανουν οσοι σε γουσταρουν,σε θελουν μονο για τον εαυτο τους,ειναι κτητικοι κλπ.Γιαυτο δεν παραξενευτηκα αν θες αν και αναρωτηθηκα μεσα μου πολλες φορες αν ειναι φυσιολογικο αυτο που ζω. Ειχα εφησυχασει αν θες οτι ειχα βρει μια σχεση και εναν ανθρωπο ειχα και τα μαθηματα γενικα δεν ειχα να το πω 5000 επιλογες να πω α ξερεις φευγω αυριο.Εκεινη τη στιγμη ειχα βολευτει αν θες ε λεω θα τελειωσω τη σχολη ξερω γω και μετα βλεπω.
Εβλεπα ρεντ φλαγκς απιστευτα σε σημειο να με ρωταει με ποιον μιλαω,τι ψωνισα και για ποιο λογο αγορασα κατι που ειχα παρει για παραδειγμα και δεν του αρεσε.Ολα αυτα θα ελεγα τα ανεχομουν ελεγα θα αλλαξει ειχε καποια θεματα με τη δουλεια του ,ε το απεδιδα οτι και καλα πιεζοταν στη δουλεια και τα εβγαζε ετσι.Μετα αρχισε τα βιαια επεισοδια και εννοω ξυλοδαρμο κλπ και εκει ηταν "καμπανακι" αλαρμ.Το ιδιο βραδυ μαζεψα τα πραγματα και πηγα στο σπιτι μιας φιλης σε ασχημη κατασταση και κυριως νιωθοντας ενα κενο μαυρο.Να ναι καλα η φιλη με στηριξε και οι υπολοιπες κολλητες δηλαδη.Το θεμα ηταν εκεινος μετα δεν παραδεχτηκε τιποτα και μετα παρακαλουσε συν ακομα τα εριξε ολα σε μενα οτι εγω συμπεριφερθηκα ετσι και ηταν η αιτια που εκφραστηκε ετσι.
Εκει καταλαβα που ειχα μπλεξει.Φευγοντας συνειδητοποιησα πολλα,απο τη μια ειχα γλιτωσει απο εναν φουλ χειριστικο και τοξικο παραλληλα,και απο την αλλη ενιωσα θυμα αν θες που χαραμισα αυτο το χρονο μου μαζι του.Ηταν και ενοχικος συν τοις αλλοις σε εκανε να νομιζεις οτι εσυ φταις και διαρκως εριχνε το βαρος και την ευθυνη στους αλλους,καθαρα προβληματικος.Την αλλη μερα θυμαμαι μπορει να ηταν και την τριτη μερα πηγα με τη φιλη μου και πηρα και τα υπολοιπα πραγματα μου,εκεινος ελειπε,ετσι του ειχα πει,να εχει φυγει,γιατι δεν ηθελα να τον ξαναδω μπροστα μου.
Και ηταν ενα μαθημα και ενα μεγαλο κεφαλαιο αν θες.Οι χειριστικοι/τοξικοι ανθρωποι εχουν ενα τροπο να κρυβονται και να περνανε απαρατηρητοι αν θες στους τριτους στους αλλους ακομα και στο ιδιο το θυμα,να κουκουλωνουν με μαεστρια τις πραξεις και τις συμπεριφορες τους.Για παραδειγμα σε μενα στην αρχη οι φιλες νομιζαν και αυτες οτι ηταν ενα καταπληκτικο ατομο,μα σου κανει αυτα,μα σε αγαπαει,μα ξερω γω το ενα το αλλο,κι ομως αποδειχτηκε τοξικος.
Εχουν μια μαεστρια αν θες να πετανε στον αλλον την αρνητικοτητα τους που πηγαζει απο δικα τους προσωπικα βιωματα βεβαιως ή αλλες ψυχοπαθολογικες καταστασεις,να εκτοξευουν στον αλλον ολη την αρνητικοτητα/τοξικοτητα με αποτελεσμα ο αλλος να νιωθει καταρρακωμένος.Σε οδηγουν σε μια ψυχικη εξαθλιωση αν θες και ολο αυτο το κανουν με εναν τροπο μαγικο ωστε ο αλλος καμια φορα να μην μπορει να αντιληφθει την προβληματικη συμπεριφορα και τη ζημια που υφισταται,παρουσιαζονται σαν αυτοκλητοι σωτηρες και καλα ηρθαν να σε βοηθησουν και νοιαζονται για σενα πραγματικα και σε αφηνουν να ταλανιζεσαι σε ερωτηματα,τελικα μηπως λεει αληθεια? Σε αποκοβουν απο καθε επικοινωνια με οσα ατομα ηξερες και απο την προηγουμενη ζωη σου γενικα,μονο και μονο για να ασκησουν πληρη εξουσια πανω σου.Και μετα λιγο λιγο αρχιζει η μειωση,η υποβαθμιση,ειναι σαν το ναρκωτικο σε παραλυουν και δεν ξερεις που να πας.
Αν ομως καποιος το καταλαβει γρηγορα ειναι πολυ καλο να φυγει αμεσως για να σωθει.
Καποιοι δεν το αντιλαμβανονται στην αρχη και αλλοι ενω το βλεπουν και το ζουν εχουν εγκλωβιστει σε μια καθημερινοτητα τετοια με παιδια και δουλειες που ειναι δυσκολο να κανουν αυτο το τα παραταω ολα και φευγω τωρα!Εξαναγκαζονται να μεινουν ισως γιατι δεν μπορουν να τα βγαλουν οικονομικα περα μονοι.Κι αυτο ειναι το χειροτερο πιστευω.Να αναγκαζεσαι να μενεις σε μια τετοια σχεση/γαμο και να τα υπομενεις ολα αυτα ειτε για το οικονομικο ειτε γιατι φοβασαι τι θα πουν οι γονεις ή το σοι για παραδειγμα,αφησες τον αντρα σου και μονη τι θα κανεις? Τα εχουμε δει και αυτα.Δυστυχως.
Το θεμα ειναι να αναγνωριζουμε τα σημαδια νωρις αν θελετε και να αντιδραμε ή να φευγουμε σωζοντας εμας.Αν υπαρχουν παιδια καλο ειναι να μη μενουν και τα παιδια σε μια τετοια δραματικη κατασταση.Υπαρχουν φορεις τωρα πια μπορει καποιος/καποια γιατι υπαρχουν ανδρες γυναικες τοξικοι ως ανθρωποι,να παρει τηλεφωνο να ζητησει βοηθεια/στηριξη το οτιδηποτε υπαρχουν οι γνωστες γραμμες ψυχολογικης υποστηριξης και αναλογοι φορεις που βοηθανε τα θυματα σε τετοιες περιπτωσεις.
Τι αποκομισα?Πολλα.Καταρχην ηταν "σχολειο" ολοκληρο να μπορω να ξεχωριζω αλλες παρομοιες περιπτωσεις στο χωρο εργασιας για παραδειγμα και σε φιλικες ή συγγενικες σχεσεις.Ξερετε η τοξικοτητα δεν εχει ορια και κοκκινες γραμμες.Καμια φορα μπορει να ειναι ενα αγαπημενο οικογενειακο μας προσωπο που εμεις επειδη το αγαπαμε και το σεβομαστε δεν κατανοουμε την τοξικοτητα ή την υπομενουμε αλυπητα.Εχει πολλες εκδηλωσεις η τοξικοτητα.
Με εκανε λοιπον να ξεχωριζω στο εξης τους ανθρωπους και ναι να ειμαι περισσοτερο επιλεκτικη.Θα ελεγα μου αποκαθηλωσε τον ερωτα γιατι επαψα να πιστευω στο απολυτο οπως πιστευα μεχρι τοτε,και εφεξης σε ολα μου κραταω μικρο καλαθακι που λεμε.Αναλογα τους ανθρωπους και τις συμπεριφορες τους βεβαιως.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.