Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
20-09-22
00:48
Υπάρχει μια διεθνής συνθήκη (δε θυμάμαι ποια και βαριέμαι να ψάξω) που ορίζει, αν θυμάμαι καλά, πως οι έκπτωτοι βασιλείς συνεχίζουν να ονομάζονται βασιλείς αλλά χωρίς τον κτητικό προσδιορισμό της χώρας ή του λαού. Συνεπώς ο Κωνσταντίνος ήταν βασιλιάς των Ελλήνων, τώρα είναι σκέτο βασιλιάς(αυτό γράφει και στην ταυτότητα). Δηλαδή βασιλιάς χωρίς λαό και χώρα. Τα αντίστοιχα ισχύουν για τους πρίγκηπες.
Οπότε αυτό που γράφει το bbc είναι λάθος. Υπάρχει και πρόσθετο λάθος, επειδή οι Γκλύξμπουργκ ποτέ δεν ήταν βασιλείς της Ελλάδας(τέτοιος μόνο ο Όθωνας), αλλά των Ελλήνων, κατά τον επίσημο τίτλο.
Οπότε αυτό που γράφει το bbc είναι λάθος. Υπάρχει και πρόσθετο λάθος, επειδή οι Γκλύξμπουργκ ποτέ δεν ήταν βασιλείς της Ελλάδας(τέτοιος μόνο ο Όθωνας), αλλά των Ελλήνων, κατά τον επίσημο τίτλο.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
13-09-22
10:10
Σίγουρα, ως επί το πλείστον είναι μια (κακόγουστη) θεατρική παράσταση, που ενισχύει τη μυθολογία τους ότι είναι ακόμα αυτοκρατορία και τρέφει το κόμπλεξ τους ότι κάποτε ήταν οι ηγεμόνες του πλανήτη. Πιστεύω όμως αυτό έχει και πρακτικές διαστάσεις, από την καλλιέργεια της νοοτροπίας της ανισότητας στο νόμο(ο βασιλιάς και φόνο να κάνει δεν καταδικάζεται), σχέδον θεοποίηση των μελών της οικογένειας(δεν επιτρέπεται καν να τους αγγίξεις), επιφύλαξη του ανώτατου αξιώματος σε συγκεκριμένα μόνο πρόσωπα και προβολή παρωχημένων αξιών "καστοποίησης" της κοινωνιας, μέχρι συντήρηση της μεγαλομανίας, του ιδεαλισμού και του σνομπισμού του ΗΒ(βλ. μπρέξιτ).Ωστόσο πιστεύω οτι κανείς δεν σκύβει το κεφάλι όπως το λες. Είναι απλά μια παράδοση που σέβονται και τηρούν.Προφανώς κανένας δεν θα πιστεύει οτι βρισκόμαστε στην εποχή των βασιλιάδων με οτι αυτές οι εποχές συνεπάγονταν σε θέματα όπως οι δούλοι και οι υπηρέτες. Και εαν υπάρχει διακριτική μεταχείριση, απο οτι έχω ψάξει ως τώρα, φαίνεται να πηγάζει κυρίως απο σεβασμό για την σταθερότητα που παρέχει ο θεσμός και τα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν, μέσω της επιρροής τους, παρά λόγω κάποιας πραγματικής εξουσίας που ασκούν(όπως γινόταν κάποτε).
Δικαίωμά τους φυσικά, αλλά προσωπικά μου φαίνεται κωμικό και επικίνδυνο, στο μέτρο που έχουν μπει τόσο στο πετσί του ρόλου αυτής της παράστασης που έχει και απτές προεκτάσεις όλο αυτό.
Το γεγονός πως υπάρχουν κι εδώ ισχυρές οικογένειες με μεγάλο πλούτο δε συγκρίνεται με την κληρονομική και αυστηρή διάκριση των τάξεων, που είχε συνέπειες στην πρόσβαση στα ανώτατα αξιώματα.Κάθε κοινωνία έχει ιεραρχία και η δική μας δεν είναι λιγότερο ιεραρχική από αυτή της Βικτωριανής Αγγλίας ή της τσαρικής Ρωσίας.
Ιεραρχία πάντα και παντού θα υπάρχει, δε λες κάτι καινούργιο. Το ζήτημα είναι πώς αυτή η ιεραρχία διαμορφώνεται και κατά πόσο μπορεί να υπάρξει κοινωνική κινητικότητα. Όσο κι αν κάποιοι εδώ είναι πιο ευνοημένοι και ο δρόμος στρωμένος προς τη δύναμη, δε συγκρίνεται με την κλειστή τσαρική Ρωσία ή Μεγάλη Βρετανια του 19ου αιώνα. Οπότε αυτό που λες δεν είναι καν υπεραπλούστευση, αλλά ξεκάθαρη διαστρέβλωση.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
12-09-22
17:43
Δεν συμφωνώ. Στις πλούσιες χώρες δε σημαίνει πως όλος ο πληθυσμός είναι λεφτάς και χαρούμενος. Απλώς υπάρχουν κάποιοι παντοδύναμοι που ανεβάζουν τους δείκτες, μεγάλη μάζα ανθρώπων που είναι αρκετά καλά οικονομικά και στη συνέχεια επίσης πολλοί που βρίσκονται αβοήθητοι στον πάτο. Και 1 εκατομμύριο να διοχετευόταν σ αυτούς κάθε χρόνο θα έκανε διαφορά, πόσω μάλλον 100 εκατομμύρια.Ρεαλιστικά τώρα για μια χώρα όπως το Ηνωμένο Βασίλειο τι κοστίζει πραγματικά μια βασιλική οικογένεια ; Η απάντηση είναι κυριολεκτικά τίποτα. Λες και μιλάμε για καμιά φτωχή και δύσμοιρη χώρα.
Βέβαια, απ ο.τι διάβασα(δεν το διασταύρωσα οπότε το αναφέρω με επιφύλαξη), ως θεσμός φέρνει πολύ περισσότερα έσοδα από τουρισμό, παράγωγα προϊόντα κλπ και άρα στο τέλος υπάρχουν κέρδη για το ΗΒ. Αν αυτό ισχύει, τότε ναι εκλείπει το επιχείρημα ότι στοιχίζει ατην οικονομία. Σίγουρα πάντως στοιχίζει σε Αυστραλία και Καναδά.
Πέρα όμως από τα οικονομικά, το βρίσκω λίγο διεστραμμένο να ασχολούνται τόσο εμμονικά μ αυτή την οικογένεια και να της έχουν δώσει τόση αξία, να σκύβουν δουλικά κλπ επειδή ένας πρόγονός τους πριν 1000 χρόνια έτυχε να είναι ο πιο chad γαιοκτήμονας. Νομίζω το 2022 άλλες πρέπει να είναι οι αξίες μας και όχι η δουλοπρέπεια, οι κληρονομικές διακρίσεις, η ρομαντικοποίηση-θεοποίηση κάποιων ατόμων κλπ. Θα μου πεις τυπικά είναι αυτά, αλλά όσο κι αν θέλουμε να μην το πιστεύουμε θεωρώ εγγράφεται υποσυνείδητα και κανονικοποιείται αυτή η διακριτική μεταχείριση. Αλλά περί ορέξεως, φυσικά έχουν δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά κι εμείς να κρίνουμε.
Nihilist
Τιμώμενο Μέλος
Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
09-09-22
09:51
Όπως σε κάθε πολύπλοκο θέμα, έτσι κι εδώ πρέπει να υπάρξει μια σχετικοποίηση. Ίσως φανώ λιγάκι υπερασπιστής της βασίλισσας, αλλά το κάνω στο μέτρο που βλέπω απόλυτα αρνητικές απόψεις εναντίον της. Αν έβλεπα αφελείς διθυραμβικές εκρήξεις υπέρ της, θα προσπαθούσα να σχετικοποιήσω και αυτό.
Κάποιοι που την κράζουν επειδή υποτίθεται απλώς καθόταν και έτρωγε πλουσιοπάροχα νομίζω βλέπουν τον κόσμο αφελώς διπολικά. Φτωχός δυστυχισμένος - πλούσιος χαρούμενος. Σίγουρα, ποτέ δεν έζησε την αθλιότητα της φτώχειας, που είναι μακράν χειρότερη, αλλά ούτε έζησε μια πραγματικά καλή ζωή. Πάντα έπρεπε να παίζει ένα ρόλο που της είχαν επιβάλει άλλοι, δεν είχε ποτέ ουσιαστική ελευθερία να επιλέξει πώς θα ζήσει, έπρεπε πάντα να είναι μια άχρωμη και άοσμη βιτρίνα, εγκλωβισμένη στο ρόλο της. Είναι και αυτό μια μεγάλη αποψίλωση της ζωής, με την αληθινή έννοια της λέξης. Εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα 1000 φορές να βρίσκομαι στη μέτρια οικονομική κατάσταση που είμαι τώρα, παρά να ζω μια ασταμάτητη υποκρισία, αγγαρείες δικτύωσης με όλη την αυτοκρατορία και συνεχή παρακολούθηση του τι κάνω.
Στις υποθέσεις των Κυπρίων προφανώς φάνηκε λίγη, αλλά και αυτό πρέπει να τοποθετηθεί στο ιστορικό πλαίσιο και να συναρτηθεί με την πραγματική δύναμη που είχε τότε. Μπορούσε να δώσει χάρη, παρά τα όσα θα πρότεινε ο πρωθυπουργός; Θα φαινόταν αδύναμη, έχοντας μόλις αναλάβει τη βασιλεία σε πολύ μικρή ηλικία και όντας γυναίκα, που ακόμα αντιμετωπιζόταν αυτό με μεγάλη επιφύλαξη τοτε; Ήταν στην ευχέρεια ενός διακοσμητικού μονάρχη να επεμβεί στην απόφαση ενός δικαστηρίου, για την οποία δεν είχε καν ασκηθεί έφεση από τον καταδικασμένο; Θα ενθάρρυνε τυχόν χάρη περισσότερες επαναστατικές ενέργειες, που η κυβέρνηση δεν ήθελε και της το είχε καταστήσει ξεκάθαρο; Σίγουρα ήταν και άπειρη και ακολουθούσε τις προτάσεις εξειδικευμένων συμβούλων. Ναι μεν συμβολικά πρέπει να χρεωθεί τις κτηνωδίες των Άγγλων, ως η επικεφαλής της αυτοκρατορίας, αλλά αν δούμε τα πράγματα από την εσωτερική οπτική της γωνία και χωρίς hindsight bias, είναι φανερό πως η περίπτωση ήταν πιο οριακή. Σίγουρα βέβαια ήταν λάθος και έπρεπε να είχε την ωριμότητα να αντιδράσει και την επιδεξιότητα να μην φανεί αδύναμη, αλλά αυτό δεν την κάνει ούτε τέρας, ούτε φονιά.
Κατά τα λοιπά, είναι εκπληκτικό το πόσο πολλά έζησε και πόσες παρασκηνιακές πληροφορίες γνώριζε για τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου. Πιθανότατα κανένας στον πλανήτη δε γνώριζε περισσότερα από εκείνη.
Ωστόσο, είναι επίσης φανερό πως ο θεσμός της βασιλείας είναι πλέον ένα αστείο απολίθωμα, που μέχρι τώρα μόνο η Ελισάβετ του έδινε ένα μικρό κύρος και εξυπηρετούσε πράγματι σε ένα βαθμό τον υποτιθέμενο σκοπό της, δηλαδή την ενότητα του έθνους, λόγω του ιστορικού βάρους που έφερε και την μετατροπή της σε σύμβολο του αγγλοσαξωνικού κόσμου. Τώρα όμως που εξέλιπε και αυτό, φαίνεται καθαρά πόσο αστείο είναι να μιλάμε για βασιλείς σήμερα. Η προκλητική τους πολυτέλεια εις βάρος της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου δεν αντισταθμίζεται σε καμία περίπτωση από την υποτιθέμενη ενότητα που (δε) θα φέρει ο βαθιά αντιδημοφιλής Κάρολος στην Μ. Βρετανια, πόσω μάλλον σε άλλες χώρες όπως τον Καναδά ή την Αυστραλία. Ελπίζω ο θάνατος της βασίλισσας να είναι η αφορμή να πέσουν και τα τελευταία προπύργια του τυφλού συντηρητισμού.
Κάποιοι που την κράζουν επειδή υποτίθεται απλώς καθόταν και έτρωγε πλουσιοπάροχα νομίζω βλέπουν τον κόσμο αφελώς διπολικά. Φτωχός δυστυχισμένος - πλούσιος χαρούμενος. Σίγουρα, ποτέ δεν έζησε την αθλιότητα της φτώχειας, που είναι μακράν χειρότερη, αλλά ούτε έζησε μια πραγματικά καλή ζωή. Πάντα έπρεπε να παίζει ένα ρόλο που της είχαν επιβάλει άλλοι, δεν είχε ποτέ ουσιαστική ελευθερία να επιλέξει πώς θα ζήσει, έπρεπε πάντα να είναι μια άχρωμη και άοσμη βιτρίνα, εγκλωβισμένη στο ρόλο της. Είναι και αυτό μια μεγάλη αποψίλωση της ζωής, με την αληθινή έννοια της λέξης. Εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα 1000 φορές να βρίσκομαι στη μέτρια οικονομική κατάσταση που είμαι τώρα, παρά να ζω μια ασταμάτητη υποκρισία, αγγαρείες δικτύωσης με όλη την αυτοκρατορία και συνεχή παρακολούθηση του τι κάνω.
Στις υποθέσεις των Κυπρίων προφανώς φάνηκε λίγη, αλλά και αυτό πρέπει να τοποθετηθεί στο ιστορικό πλαίσιο και να συναρτηθεί με την πραγματική δύναμη που είχε τότε. Μπορούσε να δώσει χάρη, παρά τα όσα θα πρότεινε ο πρωθυπουργός; Θα φαινόταν αδύναμη, έχοντας μόλις αναλάβει τη βασιλεία σε πολύ μικρή ηλικία και όντας γυναίκα, που ακόμα αντιμετωπιζόταν αυτό με μεγάλη επιφύλαξη τοτε; Ήταν στην ευχέρεια ενός διακοσμητικού μονάρχη να επεμβεί στην απόφαση ενός δικαστηρίου, για την οποία δεν είχε καν ασκηθεί έφεση από τον καταδικασμένο; Θα ενθάρρυνε τυχόν χάρη περισσότερες επαναστατικές ενέργειες, που η κυβέρνηση δεν ήθελε και της το είχε καταστήσει ξεκάθαρο; Σίγουρα ήταν και άπειρη και ακολουθούσε τις προτάσεις εξειδικευμένων συμβούλων. Ναι μεν συμβολικά πρέπει να χρεωθεί τις κτηνωδίες των Άγγλων, ως η επικεφαλής της αυτοκρατορίας, αλλά αν δούμε τα πράγματα από την εσωτερική οπτική της γωνία και χωρίς hindsight bias, είναι φανερό πως η περίπτωση ήταν πιο οριακή. Σίγουρα βέβαια ήταν λάθος και έπρεπε να είχε την ωριμότητα να αντιδράσει και την επιδεξιότητα να μην φανεί αδύναμη, αλλά αυτό δεν την κάνει ούτε τέρας, ούτε φονιά.
Κατά τα λοιπά, είναι εκπληκτικό το πόσο πολλά έζησε και πόσες παρασκηνιακές πληροφορίες γνώριζε για τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου. Πιθανότατα κανένας στον πλανήτη δε γνώριζε περισσότερα από εκείνη.
Ωστόσο, είναι επίσης φανερό πως ο θεσμός της βασιλείας είναι πλέον ένα αστείο απολίθωμα, που μέχρι τώρα μόνο η Ελισάβετ του έδινε ένα μικρό κύρος και εξυπηρετούσε πράγματι σε ένα βαθμό τον υποτιθέμενο σκοπό της, δηλαδή την ενότητα του έθνους, λόγω του ιστορικού βάρους που έφερε και την μετατροπή της σε σύμβολο του αγγλοσαξωνικού κόσμου. Τώρα όμως που εξέλιπε και αυτό, φαίνεται καθαρά πόσο αστείο είναι να μιλάμε για βασιλείς σήμερα. Η προκλητική τους πολυτέλεια εις βάρος της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου δεν αντισταθμίζεται σε καμία περίπτωση από την υποτιθέμενη ενότητα που (δε) θα φέρει ο βαθιά αντιδημοφιλής Κάρολος στην Μ. Βρετανια, πόσω μάλλον σε άλλες χώρες όπως τον Καναδά ή την Αυστραλία. Ελπίζω ο θάνατος της βασίλισσας να είναι η αφορμή να πέσουν και τα τελευταία προπύργια του τυφλού συντηρητισμού.