giannhs2001
Επιφανές μέλος
Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Ιστορικός και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,745 μηνύματα.
26-09-22
21:40
Πολύ ωραίο θέμα μπράβο Φωτάρα. Πάμε λοιπόν
1) OIKONOMIA
1) Κύριος στόχος του κράτους η επίτευξη της Εθνικής Αυτάρκειας. Η χώρα μας να μπορεί να παράγει αυτά που χρειάζεται στο βαθμό που είναι εφικτό. Προς αυτή τη κατεύθυνση χρειάζεται τεράστια προσπάθεια τόσο του κράτους όσο και του Λαού. Χρειάζεται έναν Λαό έτοιμο ακόμα και να θυσιάσει πολλά για να επιτεύξει κάτι καλλίτερο όπως έκαναν οι Σουηδοί τις μεταπολεμικές δεκαετίες και κατόρθωσαν να εξ ασφαλίσουν στα παιδιά τους σήμερα μία χώρα πρότυπο αλλά και μία αποφασισμένη εθνική κυβέρνηση, και τα δύο είναι δύσκολα. Πρώτη προτεραιότητα ο πρωτογενής τομέας ο οποίος έχει αφεθεί από τη πτώση της Χούντας έως σήμερα στη μοίρα του και κυριολεκτικά βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο. Οι μικροκαλλιεργητές έχουν να ανταγωνιστούν τους γαιοκτήμονες που με τις τεράστιες εκτάσεις τους μπορούν να παράξουν περισσότερα αγαθά και να τα πωλήσουν σε κατώτερες τιμές χτυπώντας τους μικρούς που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν. Χρειαζόμαστε σκληρή κυβερνητική πολιτική με απαλλοτριώσεις των μεγάλων ιδιοκτησιών, αναδιανομή της ανεκμετάλλευτης γης και συγκεκριμμένα επανεμφάνιση της κοινοτικής καλλιέργειας, μία κοινή γη συνεπώς χωρίς ιδιοκτησίες όπου την εκμεταλλεύονται συνολικά οι άνθρωποι με τη καθοδήγηση της κυβερνητικής επιλογής. Αξιοποίηση της καλλιέργειας πρώτα για την ικανοποίηση της εγχώριας ανάγκης και εν συνεχεία για εξαγωγές.
1β) τεράστια σημασία στη βιομηχανία. Η χώρα μας δεν μπορεί να εξ αρτάται από το τουρισμό. Χρειαζόμαστε μία ισχυρή βιομηχανία με οικολογικό πάντα προσανατολισμό για να μη γίνουμε Κίνα. Η Ελλάς χρειάζεται βαριά βιομηχανία. Να μπορεί να καλύπτει τις εγχώριες ανάγκες της και να εξάγει. Εξ ίσου υψίστης σημασίας και η αμυντική βιομηχανία. Η χώρα μας να μη γίνει επαίτης της Δύσεως όπως η Ουκρανία ή της Ρωσσίας όπως η Αρμενία αλλά να στέκεται στα πόδια της. Να παράγει καινοτομίες όπως έχει κάνει, να τις εξάγει και να τις αξιοποιεί.
1γ) συνέχιση της αξιοποίησης των δυνατοτήτων του τουρισμού αλλά όχι όπως τώρα. Τέρμα στις άναρχα χτισμένες ξενοδοχειακές μονάδες, τέρμα στην ανεξέλεγκτη ασυδοσία σε bar που υπονομεύουν την χώρα. Καμμία σκέψη για σεξοτουρισμό στα παραδείγματα της Ταϋλάνδης.
2) οριζόντια μείωση των φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις. Υποστήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Κίνητρα για επενδύσεις, μείωση γραφειοκρατίας ( και ουσιαστική ψηφιοποίηση ). Συνύπαρξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Ένας ισχυρός δημόσιος αλλά και αποκεντρωμένος τομέας. Τέλος της μονιμότητος των δημοσίων υπαλλήλων, αξιολογήσεις ( από ανεξάρτητες επιτροπές μακρυά από άμεση εμπλοκή της εκάστοτε κυβερνήσεως ). Ισχυρό σύστημα Κράτους Πρόνοιας ( Welfare State ) στα πρότυπα της Σουηδίας. Ο ιδιωτικός τομέας χρειάζεται επίσης αλλά παράλληλα χρειάζεται μία συντεχνιακή/κορπορατιστική δομή του κράτους. Χρειάζονται ισχυρά εργατικά συνδικάτα και ένα κράτος διαμεσολαβητής όπου θα εξ ασφαλίζονται και τα έσοδα των επιχειρηματιών αλλά και η ασφάλεια, οι βιώσιμοι μισθοί και οι ευνοϊκές συνθήκες εργασίας των εργαζομένων. Στόχος δεν είναι η μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων ώστε να επιτευχθεί δικαιοσύνη με τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων όπως λέει η Νέα Δημοκρατία αλλά η αύξησις των μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων στα επίπεδα των δημοσίων υπαλλήλων.
3) αυστηρή εργασιακή αξιοκρατική εποπτεία. Τέλος σε φοροδιαφυγές και ξέπλυμα χρήματος. Τέλος στο μαύρο χρήμα, αυστηρή εποπτεία ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να είναι πλήρως ασφαλισμένοι με ένσημα και κατώτατο μισθό ( ο οποίος κατώτατος μισθός θα είναι υψηλός και όχι ψίχουλα, η αγοραστική δύναμη των κατώτατων στρωμάτων πρέπει να παραμένει υψηλή ειδάλλως θα υπάρξει συσσώρευση προϊόντων και οικονομική κρίση ).
4) αυστηρή διατήρηση δωρεάν δημόσιας υγείας και παιδείας όλων των βαθμίδων. Η Υγεία και η Παιδεία είναι δικαιώματα όλων και όχι προνόμια. Μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού πρέπει να πηγαίνει εκεί μέχρι να έχουμε νοσοκομεία, κέντρα υγείας, σχολεία και πανεπιστήμια με άριστη λειτουργία, οργάνωση και υπερσύγχρονες υποδομές και εξοπλισμό. Τα σχολεία δε, πρέπει να αναπτύξουν τις δραστηριότητες τους. Στόχος τους να είναι η εύρεση του ταλέντου του καθενός μας. Να υπάρχουν κατάλληλες εγκαταστάσεις για όλων των ειδών αθλήσεως, ξένες γλώσσες, τέχνες, σεξουαλική διαπαιδαγώγησις, μαγειρικής, τεχνών, ιδιαίτερη μνεία σε ζητήματα κοινωνικής, κυκλοφοριακής και πολιτικής αγωγής ώστε να βγαίνουν άνθρωποι και όχι μοσχάρια στη κοινωνία.
1) OIKONOMIA
1) Κύριος στόχος του κράτους η επίτευξη της Εθνικής Αυτάρκειας. Η χώρα μας να μπορεί να παράγει αυτά που χρειάζεται στο βαθμό που είναι εφικτό. Προς αυτή τη κατεύθυνση χρειάζεται τεράστια προσπάθεια τόσο του κράτους όσο και του Λαού. Χρειάζεται έναν Λαό έτοιμο ακόμα και να θυσιάσει πολλά για να επιτεύξει κάτι καλλίτερο όπως έκαναν οι Σουηδοί τις μεταπολεμικές δεκαετίες και κατόρθωσαν να εξ ασφαλίσουν στα παιδιά τους σήμερα μία χώρα πρότυπο αλλά και μία αποφασισμένη εθνική κυβέρνηση, και τα δύο είναι δύσκολα. Πρώτη προτεραιότητα ο πρωτογενής τομέας ο οποίος έχει αφεθεί από τη πτώση της Χούντας έως σήμερα στη μοίρα του και κυριολεκτικά βρίσκεται στον αυτόματο πιλότο. Οι μικροκαλλιεργητές έχουν να ανταγωνιστούν τους γαιοκτήμονες που με τις τεράστιες εκτάσεις τους μπορούν να παράξουν περισσότερα αγαθά και να τα πωλήσουν σε κατώτερες τιμές χτυπώντας τους μικρούς που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν. Χρειαζόμαστε σκληρή κυβερνητική πολιτική με απαλλοτριώσεις των μεγάλων ιδιοκτησιών, αναδιανομή της ανεκμετάλλευτης γης και συγκεκριμμένα επανεμφάνιση της κοινοτικής καλλιέργειας, μία κοινή γη συνεπώς χωρίς ιδιοκτησίες όπου την εκμεταλλεύονται συνολικά οι άνθρωποι με τη καθοδήγηση της κυβερνητικής επιλογής. Αξιοποίηση της καλλιέργειας πρώτα για την ικανοποίηση της εγχώριας ανάγκης και εν συνεχεία για εξαγωγές.
1β) τεράστια σημασία στη βιομηχανία. Η χώρα μας δεν μπορεί να εξ αρτάται από το τουρισμό. Χρειαζόμαστε μία ισχυρή βιομηχανία με οικολογικό πάντα προσανατολισμό για να μη γίνουμε Κίνα. Η Ελλάς χρειάζεται βαριά βιομηχανία. Να μπορεί να καλύπτει τις εγχώριες ανάγκες της και να εξάγει. Εξ ίσου υψίστης σημασίας και η αμυντική βιομηχανία. Η χώρα μας να μη γίνει επαίτης της Δύσεως όπως η Ουκρανία ή της Ρωσσίας όπως η Αρμενία αλλά να στέκεται στα πόδια της. Να παράγει καινοτομίες όπως έχει κάνει, να τις εξάγει και να τις αξιοποιεί.
1γ) συνέχιση της αξιοποίησης των δυνατοτήτων του τουρισμού αλλά όχι όπως τώρα. Τέρμα στις άναρχα χτισμένες ξενοδοχειακές μονάδες, τέρμα στην ανεξέλεγκτη ασυδοσία σε bar που υπονομεύουν την χώρα. Καμμία σκέψη για σεξοτουρισμό στα παραδείγματα της Ταϋλάνδης.
2) οριζόντια μείωση των φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις. Υποστήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Κίνητρα για επενδύσεις, μείωση γραφειοκρατίας ( και ουσιαστική ψηφιοποίηση ). Συνύπαρξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα. Ένας ισχυρός δημόσιος αλλά και αποκεντρωμένος τομέας. Τέλος της μονιμότητος των δημοσίων υπαλλήλων, αξιολογήσεις ( από ανεξάρτητες επιτροπές μακρυά από άμεση εμπλοκή της εκάστοτε κυβερνήσεως ). Ισχυρό σύστημα Κράτους Πρόνοιας ( Welfare State ) στα πρότυπα της Σουηδίας. Ο ιδιωτικός τομέας χρειάζεται επίσης αλλά παράλληλα χρειάζεται μία συντεχνιακή/κορπορατιστική δομή του κράτους. Χρειάζονται ισχυρά εργατικά συνδικάτα και ένα κράτος διαμεσολαβητής όπου θα εξ ασφαλίζονται και τα έσοδα των επιχειρηματιών αλλά και η ασφάλεια, οι βιώσιμοι μισθοί και οι ευνοϊκές συνθήκες εργασίας των εργαζομένων. Στόχος δεν είναι η μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων ώστε να επιτευχθεί δικαιοσύνη με τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων όπως λέει η Νέα Δημοκρατία αλλά η αύξησις των μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων στα επίπεδα των δημοσίων υπαλλήλων.
3) αυστηρή εργασιακή αξιοκρατική εποπτεία. Τέλος σε φοροδιαφυγές και ξέπλυμα χρήματος. Τέλος στο μαύρο χρήμα, αυστηρή εποπτεία ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να είναι πλήρως ασφαλισμένοι με ένσημα και κατώτατο μισθό ( ο οποίος κατώτατος μισθός θα είναι υψηλός και όχι ψίχουλα, η αγοραστική δύναμη των κατώτατων στρωμάτων πρέπει να παραμένει υψηλή ειδάλλως θα υπάρξει συσσώρευση προϊόντων και οικονομική κρίση ).
4) αυστηρή διατήρηση δωρεάν δημόσιας υγείας και παιδείας όλων των βαθμίδων. Η Υγεία και η Παιδεία είναι δικαιώματα όλων και όχι προνόμια. Μεγάλο μέρος του κρατικού προϋπολογισμού πρέπει να πηγαίνει εκεί μέχρι να έχουμε νοσοκομεία, κέντρα υγείας, σχολεία και πανεπιστήμια με άριστη λειτουργία, οργάνωση και υπερσύγχρονες υποδομές και εξοπλισμό. Τα σχολεία δε, πρέπει να αναπτύξουν τις δραστηριότητες τους. Στόχος τους να είναι η εύρεση του ταλέντου του καθενός μας. Να υπάρχουν κατάλληλες εγκαταστάσεις για όλων των ειδών αθλήσεως, ξένες γλώσσες, τέχνες, σεξουαλική διαπαιδαγώγησις, μαγειρικής, τεχνών, ιδιαίτερη μνεία σε ζητήματα κοινωνικής, κυκλοφοριακής και πολιτικής αγωγής ώστε να βγαίνουν άνθρωποι και όχι μοσχάρια στη κοινωνία.