Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
24-02-09
01:57
Ο Χόρχε είναι κ@λοπαίδι (είμαι εκεί που προδίδει το Φερμίν), μόλις έχασε την πρώτη και τελευταία fan που είχε
Βλέποντας την αντίδραση της κυρίας Οράκα όταν μαθαίνει ότι ο Φερμίν ήταν μπλεγμένος στην "απαγωγή" καταλήγω στο ότι ο χαρακτήρας της είναι πολύ πιο βαθύς από όσο υποθέτει κανείς αρχικά. Με βαριά καρδιά τον απολύει, μάλιστα όταν μένει μόνη βάζει τα κλάμματα. Ένας άνθρωπος κυριολεκτικά πνιγμένος από τον καθωσπρεπισμό του, ανήμπορος να λειτουργήσει διαφορετικά παρόλο που βαθιά μέσα του νοιώθει αλλιώς.
Άλλη μία παρατήρηση, σε όλες τις περιπτώσεις που μπορώ να θυμηθώ, περιέργως, οι πατέρες είναι αυτοί που προσεγγίζουν, βοηθούν και καταλαβαίνουν το παιδί ενώ οι μητέρες περιορίζονται σε έναν ποταπό δευτερεύοντα και ενίοτε εκνευριστικό ρόλο.
Μπορώ να κλείσω τα μάτια μου για σήμερα, Zzzz .-
Βλέποντας την αντίδραση της κυρίας Οράκα όταν μαθαίνει ότι ο Φερμίν ήταν μπλεγμένος στην "απαγωγή" καταλήγω στο ότι ο χαρακτήρας της είναι πολύ πιο βαθύς από όσο υποθέτει κανείς αρχικά. Με βαριά καρδιά τον απολύει, μάλιστα όταν μένει μόνη βάζει τα κλάμματα. Ένας άνθρωπος κυριολεκτικά πνιγμένος από τον καθωσπρεπισμό του, ανήμπορος να λειτουργήσει διαφορετικά παρόλο που βαθιά μέσα του νοιώθει αλλιώς.
Άλλη μία παρατήρηση, σε όλες τις περιπτώσεις που μπορώ να θυμηθώ, περιέργως, οι πατέρες είναι αυτοί που προσεγγίζουν, βοηθούν και καταλαβαίνουν το παιδί ενώ οι μητέρες περιορίζονται σε έναν ποταπό δευτερεύοντα και ενίοτε εκνευριστικό ρόλο.
Μπορώ να κλείσω τα μάτια μου για σήμερα, Zzzz .-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
19-01-09
04:09
Η υπόθεση Κλεμεντίνα με έχει καθηλώσει όσο όταν ήμουν παιδί, με βάζει ακριβώς στο ίδιο state of mind με αποτέλεσμα να θυμάμαι τις σκέψεις που έκανα τότε παρακολουθώντας τα ίδια επεισόδια, συνοδεύοντάς τες βεβαίως από την πολυδιάστατη πλέον ενήλικη σκέψη. Υπέροχο συναίσθημα, ίσως εκεί αποσκοπούν οι ρετρό ανασκαφές!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
10-12-08
12:29
O Πάμπλο και ο Ντανιέλ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
06-12-08
03:08
Η Μαρία Χοακίνα έχει πολωνική καταγωγή. Ο Φερμίν (με τα άσπρα τα μαλλιά) ήταν Ισπανός και όταν στα μέσα της σειράς αντικαταστάθηκε από έναν καινούριο και λιγότερο συμπαθή Φερμίν, υπέθεσα ότι πέθανε ο παππούλης αλλά τελικά έφυγε απλώς από τη σειρά (και απεβίωσε το 1996).
Κάνει κύκλους η σειρά και με κουράζει. Τα παλιά χρόνια δε με ενοχλούσε που τα επεισόδια ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο. Ούτε καν το είχα προσέξει ότι κάθε φορά (στ'αλήθεια, πόσο επεισοδιακή είναι η ζωή στις σειρές!) παρουσιάζεται ένα ζήτημα που αφορά ένα παιδί. Το παιδί είναι στεναχωρημένο και νοιώθει αβοήθητο μέχρι φυσικά να επέμβει η δασκάλα, χάρη στην οποία τα πάντα λύνονται ως δια μαγείας (ουδεμία απογοήτευση για κανέναν). Και η δασκάλα όμως να μην επέμβει, οι συγκυρίες θα είναι τέτοιες που όλα στο τέλος θα πάνε καλά (και αφού πάντα πηγαίνουν όλα καλά γιατί σε κάθε καινούριο πρόβλημα μυξοκλαίνε απαρηγόρητα;!).
Μου αρέσει πάντως ο τρόπος που παρουσιάζονται οι σχέσεις γονέων-παιδιών. Όλα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και αποτελούν θέμα συζήτησης, κανένας δεν υποβαθμίζει τα προβλήματα των παιδιών όσο ηλίθια κι αν είναι (και τα προβλήματα όσο ηλίθια κι αν είναι και τα παιδιά, call me Σιρίλο) και η τρυφερότητα είναι διάχυτη με πολύ χαριτωμένη και αληθοφανή απτική επαφή.
Α ναι, αφιερωμένο στη Λία: η μαμά της Κάρμεν Καρίγιο δουλεύει
Κάνει κύκλους η σειρά και με κουράζει. Τα παλιά χρόνια δε με ενοχλούσε που τα επεισόδια ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο. Ούτε καν το είχα προσέξει ότι κάθε φορά (στ'αλήθεια, πόσο επεισοδιακή είναι η ζωή στις σειρές!) παρουσιάζεται ένα ζήτημα που αφορά ένα παιδί. Το παιδί είναι στεναχωρημένο και νοιώθει αβοήθητο μέχρι φυσικά να επέμβει η δασκάλα, χάρη στην οποία τα πάντα λύνονται ως δια μαγείας (ουδεμία απογοήτευση για κανέναν). Και η δασκάλα όμως να μην επέμβει, οι συγκυρίες θα είναι τέτοιες που όλα στο τέλος θα πάνε καλά (και αφού πάντα πηγαίνουν όλα καλά γιατί σε κάθε καινούριο πρόβλημα μυξοκλαίνε απαρηγόρητα;!).
Μου αρέσει πάντως ο τρόπος που παρουσιάζονται οι σχέσεις γονέων-παιδιών. Όλα λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και αποτελούν θέμα συζήτησης, κανένας δεν υποβαθμίζει τα προβλήματα των παιδιών όσο ηλίθια κι αν είναι (και τα προβλήματα όσο ηλίθια κι αν είναι και τα παιδιά, call me Σιρίλο) και η τρυφερότητα είναι διάχυτη με πολύ χαριτωμένη και αληθοφανή απτική επαφή.
Α ναι, αφιερωμένο στη Λία: η μαμά της Κάρμεν Καρίγιο δουλεύει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
01-12-08
15:14
Δεν μπορώ να πω ότι την απομυθοποίησα ακριβώς, σίγουρα τη βλέπω διαφορετικά σήμερα απ'ότι τότε, προσέχω άλλα πράγματα, αλλά θεωρώ ότι για παιδική σειρά ήταν αρκετά καλοστημένη. Έχει μια αθωότητα που με κάνει να την παρακολουθώ με ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα και σίγουρα αν έχω τα DVD μέχρι τότε που θα κάνω παιδί, θα ήθελα να την παρακολουθήσει και αυτό, θεωρώ ότι περνάει ωραία μηνύματα (αν εξαιρέσεις την υπερβολική προβολή της πυρηνικής οικογένειας όπου η γυναίκα κάθεται στο σπίτι )
Ε ναι, Μεξικό αρχές δεκαετίας '90 αναμενόμενο νομίζω. Δεν το είχα σκεπτεί ποτέ αυτό αλλά πράγματι καμία μαμά δεν εργαζόταν όσο φτωχή και να ήταν η οικογένεια. Παρατηρώ ακόμα άμεσες αναφορές στη θρησκεία και έναν έντονο "καθωσπρεπισμό", που μου θυμίζει αχνά την πρώτη δεκαετία της ζωής μου, οπότε όλα ήταν ξεκάθαρα μαύρο ή άσπρο. Τουλάχιστον δε βγάζει μικροπρέπεια τούτη η σειρά, όλοι έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.
Η εξέλιξη των χαρακτήρων είναι παράξενη καθότι -όπως και σε δεκάδες άλλες σειρές άλλωστε- δεν εξελίσσονται κατά βάση! Πόσες φορές πρέπει να την πάθει αυτός ο γλυκανάλατος και καθυστερημένος Σιρίλο (συγγνώμη underwater!) για να μάθει επιτέλους;! Πόσες φορές πρέπει να μετανοήσει ο Πάμπλο κι ο Μάριο για να κόψει τις βλακείες; Πόσες ακόμα φορές να απομονώσουν τη Μαρία Χουακίνα για να μάθει να φέρεται; Έλεος δηλαδή!
Είναι αστείο γενικά πώς όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω μηδαμινά πράγματα όταν είσαι παιδί. Φωνάξαν τον μπαμπά σου στο σχολείο και επέρχεται η συντέλεια! Έκανες μια πλακίτσα και σε πήγαν στη διευθύντρια και να το κλάμα και να το δράμα (ίσως γι'αυτό κατέληξα και εγώ να θέλω τόσο δράμα στη ζωή μου, με κάψαν οι μεξικάνικες τηλενουβέλες!).
Όταν είχα φροντιστήρια τα μεσημέρια μου τη γράφανε στο βίντεο.Είχα πορωθεί τότε με τη σειρά.
Συνήθως τη βλέπαμε παρέα με τα ξαδέρφια μου.Ειδικά στα επισόδεια με τα αυτοκινητάκια που είχαν ο Σιρίλο και ο άλλος που την έσπαγε σε όλους.
Ο Χόρχε Ντελ Σάλτο! Πρέπει να ήμουν το μοναδικό παιδάκι που συμπαθούσε το Χόρχε και τη Μαρία Χουακίνα και σπαζόταν απίστευτα από το attention seeking του Σιρίλο. Υποστήριζα τους ριζοσπάστες (...με τα ελαττωματάκια τους έστω) μέσα σε έναν παντελώς συμβατικό κόσμο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Obscura
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
01-12-08
00:17
Από τις αρχές του '90 και τουλάχιστον μέχρι το 1998 (εγγυημένα όπως σημειώνεται στο παιδικό μου ημερολόγιο!) το Καρουζέλ ήταν η σειρά που στοίχειωσε την παιδική μας ηλικία. Εξαιρετικά δημοφιλής, προβαλλόταν τα μεσημέρια των καθημερινών αρχικά από την ΕΤ1 και κατόπιν από την ΕΤ2.
Μετά τη διακοπή του ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς επεισόδια ακόμα και στον καιρό του γρήγορου ίντερνετ. Οι αναζητήσεις ήταν άκαρπες στην αρχή. Αργότερα ξεπήδησαν κάποια site στα ισπανικά με φωτογραφίες (συγκίνηση!) ώσπου τελικά ανέβηκε οπτικοακουστικό υλικό στο youtube:
Η μεταγλωτισμένη στα ελληνικά εισαγωγή:
Το τελείωμα κάθε επεισοδίου:
Η τελευταία σκηνή της σειράς:
Ύστερα, το πιο πικάντικο που μπορούσε να βρει κανείς ήταν το βίντεο της συνάντησης του καστ της σειράς -λίγων μονάχα δυστυχώς- 15 χρόνια μετά.
Παράλληλα δημιουργήθηκε ελληνικό group στο facebook (Θέλουμε πάλι Καρουζέλ στην ΕΡΤ) με ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό:
///
Παρακολούθησα και εγώ μετά από χρόνια τη σειρά. Απομυθοποιήθηκε κάπως. Μου φάνηκε πολύ γλυκανάλατη, πολλά πράγματα ανούσια λάμβαναν διαστάσεις τεράστιες (αλλά αν το σκεπτείς αυτός είναι ο παιδικός μικρόκοσμος και η επιτυχία της σειράς που δείχνει τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεται ένας 8χρονος) και συνέλαβα τον εαυτό μου να βρίσκει τρύπες στην πλοκή. Μάλλον δεν είμαι παιδί πια...
Παρακαλώ να μη γίνει συζήτηση για το πού μπορούν να βρεθούν επεισόδια (κοιτάξτε προσεκτικά ΟΛΑ τα λινκ που παρέθεσα...)
Μετά τη διακοπή του ήταν πολύ δύσκολο να βρει κανείς επεισόδια ακόμα και στον καιρό του γρήγορου ίντερνετ. Οι αναζητήσεις ήταν άκαρπες στην αρχή. Αργότερα ξεπήδησαν κάποια site στα ισπανικά με φωτογραφίες (συγκίνηση!) ώσπου τελικά ανέβηκε οπτικοακουστικό υλικό στο youtube:
Η μεταγλωτισμένη στα ελληνικά εισαγωγή:
Το τελείωμα κάθε επεισοδίου:
Η τελευταία σκηνή της σειράς:
Ύστερα, το πιο πικάντικο που μπορούσε να βρει κανείς ήταν το βίντεο της συνάντησης του καστ της σειράς -λίγων μονάχα δυστυχώς- 15 χρόνια μετά.
Παράλληλα δημιουργήθηκε ελληνικό group στο facebook (Θέλουμε πάλι Καρουζέλ στην ΕΡΤ) με ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό:
///
Παρακολούθησα και εγώ μετά από χρόνια τη σειρά. Απομυθοποιήθηκε κάπως. Μου φάνηκε πολύ γλυκανάλατη, πολλά πράγματα ανούσια λάμβαναν διαστάσεις τεράστιες (αλλά αν το σκεπτείς αυτός είναι ο παιδικός μικρόκοσμος και η επιτυχία της σειράς που δείχνει τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνεται ένας 8χρονος) και συνέλαβα τον εαυτό μου να βρίσκει τρύπες στην πλοκή. Μάλλον δεν είμαι παιδί πια...
Παρακαλώ να μη γίνει συζήτηση για το πού μπορούν να βρεθούν επεισόδια (κοιτάξτε προσεκτικά ΟΛΑ τα λινκ που παρέθεσα...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.