Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,962 μηνύματα.
14-01-09
15:17
Φίλε μου να μην σου κάνει εντύπωση...
Το εαυτό μου τον ξέρω πολύ καλά, όπως επίσης και τον κοινωνικό μου περίγυρο οπότε είναι λογικό να είμαι ότι είμαι... αφού ξέρω το που και πως κινούμαι και το τι μου επιφυλάσσει η μοίρα...
Παω πάσο τότε!
Από την άλλη θεωρώ ότι άλλο πράγμα ο άντρας και άλλο πράγμα η γυναίκα όσο αφορά τις σχέσεις...στην χώρα που ζούμε. Υπάρχει διαφορά.
Αλλά αυτό μάλλον δεν θέλεις να το συζητήσουμε... Πες ΟΧΙ!!!!! ... ...
Αν και θα ήθελα να ακούσω την άποψή σου επι του συγκεκριμένου ζητήματος, αν σε φέρνει σε δύσκολη θέση τότε να πω όχι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,962 μηνύματα.
14-01-09
14:57
Μπορεί να μην φταίει (σώνει και καλά) κάτι που εσύ θεωρείς ότι είναι λάθος ή "ανάποδο"
Μπορεί να είναι θέμα συγκαιριών...
Νομίζω ότι αργά ή γρήγορα η ζωή σου θα αλλάξει προς το (πολύ) καλύτερο...
Άλλωστε είσαι και σε μία ηλικία που έχεις όλη τη ζωή σου μπροστά σου...
Μην ανησυχείς και όλα θα πάνε καλά...
Μου κάνει εντύπωση και μη με παρεξηγήσεις, αλλά ενώ στην κοπέλα δίνεις τόσο εύκολα και όμορφα κουράγιο (και μπράβο σου!), στον εαυτό σου γιατί δεν δίνεις και είσαι απογοητευμένος;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,962 μηνύματα.
12-01-09
16:02
anda δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με αυτό το κουσούρι.
Ευαισθησία... η οποία μπορεί να ορισθεί και ως καλοσύνη, άνθρωποι ρομαντικοί, άνθρωποι με συναισθηματικό βάθος, άνθρωποι που βλέπουν και πίσω από τα μάτια τους απέναντι τους...
Κάποιοι/κάποιες αυτούς τους άνδρες τους ορίζουν "ως καλά παιδιά"... και συνήθως τους έχουν στην απόρριψη γιατί η νέα εποχή προτείνει και επιβάλει άλλο στυλ αρσενικού...
Βλέπεις σε μία εποχή που επιβάλει "την σκληράδα", την απανθρωπιά, την απατεωνιά, την κοροϊδία, την εκμετάλλευση, την ειρωνεία, την ζήλια, την ατιμία...θα πρέπει κάπου εκεί να ορίζονται και οι ανθρώπινες σχέσεις... Και δυστυχώς αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι άνθρωποι γίνονται απόμακροι και καχύποπτοι και τελικά μένουν μόνοι...
Θεωρώ ότι το να κουβαλάς στην πλάτη σου την ορολογία "το καλό παιδί" αποτελεί μόνο αρνητικό στοιχείο...
Αρνητικό γιατί μόνο αρνητικά αποτελέσματα φέρνει στον ιδιοκτήτη του...
Τα παραπάνω τα γράφω για να δώσω και μία άλλη διάσταση στην κουβέντα...
Ενώ έχεις κάποιο δίκιο ως προς τη διάρθρωση της σημερινής κοινωνίας, νομίζω καταλήγεις ως "Mr glass is half empty" και ίσως αυτό να σου προκαλεί προβλήματα. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει πληγωθεί από άλλον κλπ. Μέσα κι εγώ! Και για να το χοντρύνω και λίγο παραπάνω, δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει πληγώσει ακούσια ή εκούσια τον άλλο, μέσα πάλι κι εγώ.
Επειδή το έχω συζητήσει με πολύ μεγαλύτερούς σου, μου έχουν πεί ότι η κοινωνία πάντα είχε την "κατεργαριά" μέσα της. Πάντα υπήρχαν "πηδήκουλες" και "πηδικούμενες", πάντα υπήρχαν οι ρηχοί απατηλοί άνθρωποι. Απλά τα πρότυπα ήταν αλλιώς τότε κι αλλιώς τώρα. Ίσως το πρότυπο του σήμερα να είναι ένα κακό παιδί, ανυπότακτο, ζουζουνιάρικο από κανάρα σε κανάρα... Και ναι, τραβάει, διότι υπάρχουν άτομα που έλκονται από αυτό ειδάλλως δεν θα τράβαγε.
Το θέμα όμως είναι αν εσύ θέλεις να ακολουθήσεις αυτό το πρότυπο ή όχι. Αν θες να αφομοιωθείς για να μη δυστυχήσεις ντε και καλά, ή αν θα παραμείνεις αυθεντικός. Μην ξεχνάς ότι και στα 60s-70s πολλοί δεν ακολούθησαν το πατρονιστικό πρότυπο "φαί, ζώνη αγνότητας, Εκκλησία κάθε Κυριακή και ύπνο" και γι αυτό εξελίχθηκε η κοινωνία σε κάτι πιό ελεύθερο. Αν τώρα η κοινωνία πρέπει να γίνει πιό αυθεντική, πιό ρομαντική κλπ, πρέπει κι εμείς να απαγκιστρωθούμε από το "ξεκωλέ" πρότυπο. Αν δεν υπάρχουμε εμείς και έχουμε γίνει όλοι "ξεκωλέ", ποιός θα το αλλάξει για εμάς; Ο Μπάρκουλης;
Κι αυτά στα λέω όντας γενικά αντιδραστικός χαρακτήρας. Έχω υπάρξει και "κακό παιδί" και "καλό παιδί", όχι γιατί ήθελα να το παίξω κάποιος, αλλά γιατί ήθελα να βρω τι πραγματικά είμαι, πέρα από τα πρότυπα "Πλούταρχος" ή "πολλά βαρύς κι ασήκωτος". Και βρήκα ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ότι δηλαδή μπορώ να συνεχίσω να είμαι καλό παιδί αλλά για να μπορώ να αλληλεπιδράσω και να επιβιώσω στην κοινωνία, θα πρέπει να είμαι και λίγο πονηρεμένος, να έχω λίγο "κακό παιδί" μέσα μου ώστε να μπορώ να ταρακουνήσω όποιον μου προκαλέσει πρόβλημα.
Εκεί είναι το θέμα λοιπόν φίλε μου. Να μην είσαι ούτε τόσο κακός ώστε να είσαι απάνθρωπος απατηλός κλπ, ούτε να είσαι και καλός μέχρι αηδίας. Η ισορροπία, αυτή είναι η μαγική λέξη. Γι αυτό δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί άνθρωποι σήμερα, αλλά και τα 2 μαζί. Υπάρχει η ισορροπία και η ανισορροπία. Θες παράδειγμα;
Το παράδειγμα:
Γνωρίζεις μια γυναίκα, ας την πούμε Ελένη που είναι και υπέροχο όνομα. Σου λέει: "Εμένα μου αρέσει το σεξ. Δε θέλω να κάνω σχέση σοβαρή πρίν τα 26 μου." ή "Τώρα είμαι 26, θέλω σχέση, αλλά πρίν από σένα έχω πάει με Χ άτομα γιατί δεν ήμουν έτοιμη για σχέση" Αυτό πλασάρει η κοπέλα, αν το θες το παίρνεις. Μπορεί να μη σου αρέσει και να το θεωρείς κακό ενώ ΔΕΝ είναι. Στην ουσία είναι τίμιο και ειλικρινές. Γιατί; Γιατί είναι ισορροπημένο.
Γνωρίζεις μια άλλη γυναίκα την Πηνελόπη, άλλο υπέροχο όνομα. Σου λέει: "Πληγώθηκα από τον πρώην μου, με πήδηξε και μετά με πέταξε σα στιμμένη λεμονόκουπα. Θέλω έναν άντρα να με αγαπάει και να μου βάζει προδέρμ". Αμέσως εσύ τη συμπαθείς, λες ώπα εδώ είμαστε, ετοιμάζεις κεράκια τραπεζάκια δαχτυλιδάκια σκατουλάκια και ονειρεύεσαι το πρώτο σας παιδί τον Τηλέμαχο. Έλα όμως που σιγά σιγά σου βγάζει όοοολα τα κουσούρια και ανακαλύπτεις ότι πέρα από το κρεββάτι είναι κενή. Και λες εσύ "μα καλά που πήγε αυτή που γνώρισα" και ταλαιπωρείσαι σαν τον Οδυσσέα επειδή αυτή σε κεράτωσε τελικά. Εκεί ήταν αυτή που γνώρισες, συνήθως το πιστεύουν και οι ίδιοι/ες στην αρχή εκτός κι αν μιλάμε για μεγάλους θεατρίνους. Απλά είναι ανισσόροποι και εσύ είσαι το στήριγμά τους.
Φυσικά με αυτά τα παραδείγματα δεν θέλω να πω πως όποια το δίνει εύκολα και το παραδέχεται είναι η ιδανική επιλογή, ίσα ίσα μπορεί να είναι και το αντίθετο. Απλά να ακούς κάθε άνθρωπο τι έχει να πεί και να τον κρίνεις από τις πράξεις του έπειτα. Ύστερα να δένεσαι. Για να υπάρχουν ανισόρροποι, θα υπάρχουν και ισορροπημένοι, ψάξε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,962 μηνύματα.
10-01-09
22:45
Αλλά εμένα μου έδωσες την εικόνα ανθρώπου που ψάχνεται για...σοβαρή σχέση!!!!
Ώπα φιλενάδα! Φάουλ! Άλλο το ψάχνεται για σοβαρή σχέση κι άλλο το καίγεται να παντρευτεί αύριο πρωί. Αν η αρνητική σου κρίση εστιάζει στο δεύτερο, τότε όλα όμορφα και συμφωνούμε. Αν όμως είσαι αρνητική για το πρώτο (τελίτσες γαρ) τότε θα με βρείς απέναντι. Δεν είναι κακό να ψάχνεται κάποιος για σοβαρή σχέση, εννοώντας μια σταθερή μονογαμική σχέση εμπιστοσύνης και έρωτα μεν που "όπου καταλήξει" χωρίς άγχη δε. Ίσα ίσα είναι πολύ όμορφο και σπάνιο στις μέρες μας. Πρέπει να είμαστε "τρεντοπηδήκουλες με το κιλό" και "ανοιχτοποδαρούσες" για να μη μας πουν και "εκτός μόδας;" (Δεν υποννοώ κάτι με το τελευταίο, απλά ούτως η άλλως είναι πάγια άποψή μου στο θέμα)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,962 μηνύματα.
08-01-09
15:54
Αυτά έλεγα και εγώ όταν ήμουν 25άρης... Και πέρασαν τα χρόνια και τώρα κάθομαι και σκέφτομαι τι έλεγα τότε ...
Και τελικά ποιες ήρθαν δίπλα μου; ; ;
Τέλος πάντων, σόρυ για την "σφήνα" ...
Ώπα φίλε μου, δεν είναι πανάκεια αυτό για να χτυπήσεις ταίρι. Υποτίθεται ότι έχεις όλα τα καλά και είσαι ευτυχισμένος. Δε μπορεί δηλαδή ένας να είναι για παράδειγμα: τσιγκούναρος, μισογύνης, καμμένος με το Lineage, ναρκομανής, μπεκρής, ζηλιάρης, νευρωτικός ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ είναι μες την τρελή χαρά να πρέπει ντε και καλά να του ρθει κάποια δίπλα!
Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα μείγμα με χάρες και κουσούρια. Η ευτυχία απλά κάθεται από πάνω, είναι συμπληρωματική. Σα τη βενζίνη που κινεί το αμάξι. Τι να το κάνεις άμα βάλεις κηροζίνη στο Yugo! Πάλι παραμάσχαλα θα το πάρεις για να το μετακινήσεις. Δε θα γίνει F16!
Προς Θεου δεν σε παρομοιάζω με Yugo, απλά θέλω να πω: "Μήπως κάνεις κάτι λάθος/για κάποιο άλλο λόγο που σου διαφεύγει, δεν αρέσεις;"
Και στο κάτω κάτω δεν παριστάνει κανείς τον ευτυχισμένο για να τραβήξει γυναίκες. Εγώ του το λέω για να νιώσει πρωτίστως καλά και ο ίδιος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,962 μηνύματα.
16-12-08
04:07
Εγώ πάλι θα κατατασόμουν σε μία άλλη κατηγορία.Δεν εχω σχέση γιατι δεν βρίσκω ΠΑΡΟΛΟ που με θέλουν. Ενώ με γουστάρουν πολλές κοπέλες κατά καιρούς εγώ μια ζωή πάω και πέφτω σε όλες τις παλαβές και δεν κάνω τπτ. Μήπως είναι κουσούρι? Η απλά γκαντεμιά?
Απο την άλλη δεν μου αρέσουν και αυτές που μου την πέφτουν.. Δεν ξέρω τι να κάνω πια... Που είναι οι γυναίκες ρε παιδιά?
Ε όχι και που είναι οι γυναίκες φίλε μου! Μπροστά σου είναι! Γιατί δε μπορείς να αντιμετωπίσεις το απλό γεγονός, ότι δηλαδή είσαι απλά πολύ απαιτητικός; Δεν σου λέω να μην είσαι απαιτητικός, αλλά να μη τα ρίχνεις και όλα στους άλλους (εν προκειμένω στις άλλες).
Το τι θα κάνεις είναι δικό σου θέμα. Θα χαμηλώσεις τις απαιτήσεις σου; Θα συνηθίσεις στην ιδέα της μοναξιάς; Θα συνεχίσεις να κολυμπάς μέσα στις "παλαβές" μέχρις ότου βρείς τη μια που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις σου; Εγώ απλά σου δείχνω τις επιλογές σου. Το ποιά θα διαλέξεις, δικό σου θέμα. Σκέψου -κατά προτίμηση λίγο διαφορετικά σιγά σιγά- και καλή σου τύχη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 27,962 μηνύματα.
13-08-07
14:14
Κατά τη γνώμη μου η 2η επιλογή δε θα έπρεπε να υπάρχει καν, εκτός κι αν αναφέρεται σε σχέσεις αναίσθητης δοσοληψίας και εξαπάτησης (πχ προικοθηρία). Όταν είσαι σε σχέση, είσαι γιατί νιώθεις καλά! Θεωρώ πως στη δική μου σχέση, έχει περισσότερο σημασία ο άνθρωπος τον οποίο έχω δίπλα μου, παρά τα γεγονότα. Έτσι παρά τις διάφορες δυσκολίες, τρικλοποδιές, αναποδιές ή γκρίνιες που μπορεί να υπάρξουν απ' το "θα κάνω να σε δω Χ μέρες, μπουχουχου κλαψ κλαψ γιατί γιατί;" ως το "γιατί μου πήρες όλο το σεντόνι το βράδυ", πιστεύω πως είμαι και νιώθω καλά. Όχι μόνο γιατί μπορεί σε μια σχέση να είναι δευτερεύοντα αυτά, αλλά και επειδή παραδόξως κάποιες φορές είναι και "απαραίτητα", αναθερμαντικά θα έλεγα.
Φανταστείτε μια σχέση που και οι δύο θα λένε όλη μέρα ο ένας στον άλλο "Σ' αγαπώ περιστεράκι μου, σε λατρεύω λουλουδίτσα μου" και μέχρι και στην τουαλέτα να πηγαίνουν παρέα. Ε δεν πάει! Η αηδία, της αηδίας, την αηδία, ω αηδία (πληθυντικό δεν κλίνω, τον ξέρετε). Ενω όταν μια σχέση τα περιλαμβάνει όλα, είναι πιο ποιοτική, πιό πλήρης! Κι εμείς αγαπιόμαστε και μάλιστα πολύ, δεν είμαστε ούτε Cylons (ρομπότ) χωρίς αισθήματα ούτε ψυχοπαθείς! Αλλά κι αν κάναμε και μια βλακεία παραπάνω να μαλώσουμε πχ. για το σεντόνι, τουλάχιστον θα είμαστε μαζί και θα το θυμόμαστε γελώντας μετά από πολύ καιρό, δε θα χουμε πήξει στην αηδία ώστε να βαρεθούμε ο ένας τον άλλο.
Είμαι σε σχέση, και είμαι πολύ καλά λοιπόν!
Φανταστείτε μια σχέση που και οι δύο θα λένε όλη μέρα ο ένας στον άλλο "Σ' αγαπώ περιστεράκι μου, σε λατρεύω λουλουδίτσα μου" και μέχρι και στην τουαλέτα να πηγαίνουν παρέα. Ε δεν πάει! Η αηδία, της αηδίας, την αηδία, ω αηδία (πληθυντικό δεν κλίνω, τον ξέρετε). Ενω όταν μια σχέση τα περιλαμβάνει όλα, είναι πιο ποιοτική, πιό πλήρης! Κι εμείς αγαπιόμαστε και μάλιστα πολύ, δεν είμαστε ούτε Cylons (ρομπότ) χωρίς αισθήματα ούτε ψυχοπαθείς! Αλλά κι αν κάναμε και μια βλακεία παραπάνω να μαλώσουμε πχ. για το σεντόνι, τουλάχιστον θα είμαστε μαζί και θα το θυμόμαστε γελώντας μετά από πολύ καιρό, δε θα χουμε πήξει στην αηδία ώστε να βαρεθούμε ο ένας τον άλλο.
Είμαι σε σχέση, και είμαι πολύ καλά λοιπόν!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.