Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
09-03-09
04:00
Ο γάτος μου
Ο γάτος μου
γεννήθηκε κάτω απʼ όλους
τους αστερισμούς.
Είναι
αδύνατο νʼ ανακαλύψω
ανιόντες και θέσεις πλανητών
κατά τη γέννησή του.
Έχει καταργήσει τον ζωδιακό
κύκλο, ζώο αληθινό,
που αποστρέφεται τα ζωώδη.
Ο γάτος μου δεν αναφέρεται
στο ηλιακό σύστημα,
η γέννησή του έγινε
ερήμην των άστρων
και των επιρροών τους.
Είναι ένας γάτος
που αμφισβητεί το πεπρωμένο του,
αφού έπεσε τουλάχιστον
μια φορά ηθελημένα
απʼ το μπαλκόνι
του δευτέρου
στον ακάλυπτο.
Ο γάτος μου
γεννήθηκε κάτω απʼ όλους
τους αστερισμούς.
Είναι
αδύνατο νʼ ανακαλύψω
ανιόντες και θέσεις πλανητών
κατά τη γέννησή του.
Έχει καταργήσει τον ζωδιακό
κύκλο, ζώο αληθινό,
που αποστρέφεται τα ζωώδη.
Ο γάτος μου δεν αναφέρεται
στο ηλιακό σύστημα,
η γέννησή του έγινε
ερήμην των άστρων
και των επιρροών τους.
Είναι ένας γάτος
που αμφισβητεί το πεπρωμένο του,
αφού έπεσε τουλάχιστον
μια φορά ηθελημένα
απʼ το μπαλκόνι
του δευτέρου
στον ακάλυπτο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
22-02-09
23:45
Jorge Luis Borges
Σʼ ένα Γάτο
Είσαι πολύ πιο σιωπηλός απʼ τους καθρέφτες
και πιο κρυφός από την πολυκύμαντη αυγή
είσαι κείνος ο πάνθηρας που μόνο από μακριά,
κάτω απʼ το φεγγαρόφωτο, μας επιτρέπει να κοιτάζουμε η μοίρα.
Μάταια σε ψάχνουμε μες στους ανεξιχνίαστους
μηχανισμούς κάποιου θεϊκού νόμου
πιο απόμακρος κι από το δειλινό ή απʼ το Γάγγη
εσύ κρατάς το μυστικό κλειδί της μοναξιάς.
Η ράχη σου αφήνεται στο ανάλαφρο
του χεριού μου το χάδι.
Αιώνες τώρα που πια έχουν γίνει λησμονιά,
αφήνεις μόνο στο χέρι το δισταχτικό να σʼ αγαπά.
Ζεις σε αλλιώτικους καιρούς.
Εξουσιάζεις έναν κόσμο κατάκλειστο, όπως του ονείρου.
Σʼ ένα Γάτο
Είσαι πολύ πιο σιωπηλός απʼ τους καθρέφτες
και πιο κρυφός από την πολυκύμαντη αυγή
είσαι κείνος ο πάνθηρας που μόνο από μακριά,
κάτω απʼ το φεγγαρόφωτο, μας επιτρέπει να κοιτάζουμε η μοίρα.
Μάταια σε ψάχνουμε μες στους ανεξιχνίαστους
μηχανισμούς κάποιου θεϊκού νόμου
πιο απόμακρος κι από το δειλινό ή απʼ το Γάγγη
εσύ κρατάς το μυστικό κλειδί της μοναξιάς.
Η ράχη σου αφήνεται στο ανάλαφρο
του χεριού μου το χάδι.
Αιώνες τώρα που πια έχουν γίνει λησμονιά,
αφήνεις μόνο στο χέρι το δισταχτικό να σʼ αγαπά.
Ζεις σε αλλιώτικους καιρούς.
Εξουσιάζεις έναν κόσμο κατάκλειστο, όπως του ονείρου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.